Toertocht 9^de Rondom Brecht (15-27-45-60 km) van WTC De Stoempers te Sint-Lenaarts-Brecht op zondag 07-12-2014.

Dat één van mijn makkers de kok is die de soep maakte voor deze toertocht en lid is van WTC De Stoempers was een reden te meer om de toertocht van deze club te rijden. Deze rit staat trouwens al sinds lang, nog voor hij er lid van was, op mijn jaarlijkse kalender. Aldus trok ik deze keer met de bike vanuit Hoogstraten richting Sint-Lenaarts (Brecht) waar de start te vinden was in de garage Felix. De opkomende zon boven het Kempens landschap onder een blauwe hemel onderweg was prachtig om te zien, maar de ijskoude tegenwind maakte de rit naar de start toch minder aangenaam! Vermits mijn makker Jari zich overslapen had kon ik nog voor de start al goed gebruik maken van een hete kop soep om lijf en leden op te warmen! Ik werd er begroet door een bekend Bierbiker die vanuit Vlaams-Brabant met enkele clubgenoten naar hier was afgezakt, evenals door Rubber-12.

Om 9.40 u waren we ingeschreven en op weg met het oog op de langste rit van 60 km. Het ging het dorp van Sint-Lenaarts uit om via een grasspoor het jaagpad van het Kempens Kanaal Schoten-Dessel te bereiken. Na een eindje langsheen het kanaal te hebben gereden dienden we het te kruisen aan het eerstvolgende bruggetje. Daar stonden de Bierbikers al stil om hun vrouwelijk lid met mechanische pech bij te staan. Even later zouden ze ons alweer passeren, want wat snelheid betreft moet deze dame niet onderdoen voor haar mannelijke clubmakkers! Na nog een eindje over een track op de andere oever kwam de splitsing tussen de kidstoer van 15 km en de routes van 27-45-60 km op 2,50 km van het vertrek. Het ging linksaf van het kanaal weg een natte zandweg in door het natuurgebied Kooldries-Hoofsweer, een plek waar de natuur de oude kleiputten van de voormalige steenfabrieken opnieuw heeft ingenomen.

Een lang en eerder lastig te berijden grasspoor bracht ons dan tot op het grondgebied van Westmalle waar we de Paalstraat in reden, zijnde een onverharde veldweg. Zo bereikten we door de velden de Heikantstraat om ter hoogte van het domein en de kampplaats Sint-Jansburg richting Molenbos te rijden. In dit Molenbos ligt de bekende bedevaartsplek Drieboomkensberg die door elke zichzelf respecterende lokale toertocht bezocht wordt. Deze keer reden we op 8 km omstreeks 10.10 u het Molenbos binnen via een eerder ongebruikelijke toegang om via een aantal eerder zompige en lastige sporen en dus moeilijke intro, de wirwar aan singletracks rond Drieboomkensberg te bereiken. Tot 9 km konden we rijden over de natte maar nog vrij behoorlijk te berijden tracks. We passeerden Huize Walden en op enige afstand de achterzijde van de abdij van de Trappisten op 11 km. We sloegen er namelijk rechtsaf en konden dan rijden doorheen de dreven van het imposante Molenbos waarop zich in de loop der tijden smallere tracks hebben ontwikkeld. Daarbij passeerden we het revalidatiecentrum De Dennen. Op 13,75 km ging het eventjes langsheen de villa’s in de uitlopers van een woonwijk ter hoogte van de Kotseheide om dan opnieuw een portie knap Molenbos voor de wielen te krijgen tot we op 15 km de grens tussen Brecht (Abdijlaan) en Schilde (Waterstraat) bereikten.

Na een kilometer langsheen de Waterstraat ging het op de grens met Brecht aan de overkant op 16 km de Kleine Vraagstraat in, een zanderige bosweg. Halverwege ging het dan rechts een smal paadje in om via een smal nat spoor de bossen rond een half uitgedroogd ven achter Kristus-Koning (Sint-Job) te bereiken. Daar lagen na 18 km enkele mooie tracks en bospaden op ons te wachten. 10.50 u. Deze brachten ons gedurende een kilometer lang tot in de Caterskapeldreef, een onverharde straat met enkele huizen op het grondgebied van Schilde, grenzend aan de achterpoort van het bosrijke domein van de school Kristus-Koning te Sint-Job-in-‘t-Goor. Via de Kleine Vraagstraat, de Vraagstraat en de Polderdreef, allen onverharde bosdreven met schaarse bewoning, bereikten we de bevoorrading die ondergebracht was in een vrachtwagen op het kruispunt met de Poppelaerstraat op 20,50 km van de start. We troffen er de Watjes die ons onderweg hadden ingehaald, maar het Hoofdwatje (Weetabix), aldus Jari, was er niet bij! 11.00 u.

Aan de bevoorrading konden we genieten van de lekker warme soep, sportdrank, koeken en appelsienen. Ik vermoed dat de bananen er al op waren. De door m’n maat bereide soep wat aangeprezen bij de Watjes! Via de Baan op Sas 2, een bosweg die naast de afsluiting van de Camping Het Veen loopt, bereikten we het Kempens Kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de bunker en de woonboten. Op 22 km kruisten we omstreeks 11.15 u het kanaal via de oversteek op de sluisdeuren van Sas 3. Aan de overkant keerden we op de andere oever eventjes op onze stappen terug om dan de bossen van De Merel in te slaan. Knappe, maar wel natte, singletracks werden daar ons deel in de strook bos die ligt tussen het kanaal, de Schotensteenweg, de Tilburgbaan en de Lochtsebaan te Sint-Job-in-‘t-Goor (Brecht). In een eerder lastige track met wortels en bulten werden we daar omstreeks 11.27 u door een fotograaf van mtb-you digitaal vereeuwigd op 25 km van het vertrek.

Vanaf de tennisclub De Merel bracht een zeer lange zandweg, de Tilburgbaan, ons tot de splitsing tussen de 35 km en de 45-60 km op 26,50 km van de start. 11.30 u. Een smal spoor op de rand tussen bos en weiden voerde ons dan tot de camping De Drie Linden langsheen de Schotensteenweg. Maar alvorens die weg te bereiken ging het linksaf een spoor in om tussen de oude dennenbomen opnieuw de bossen aan De Merel te bereiken. Na nog een portie tracks en bospaden dienden we op 30 km de Schotensteenweg te kruisen en een kilometer verder ook de snelweg E19 en het spoor van de TGV via de brug in de Andrélaan. Aan de overkant van de snelweg doken we rechtsaf de bossen in voor een portie mooie paden en singletracks die daar liggen tussen de snelweg en de Mieksebaan in het gebied Rommersheide. Tot 34 km kregen we aldus een knap stukje parcours voor de wielen! Zonder veel te zien van de vele buitenhuisjes die hier op bepaalde plekken staan. Op 35 km bereikten we de Mieksebaan. Daar kregen we Silverfokske als tegenligger te zien! Hij was op eigen houtje aan het toeren en was hier en daar op het parcours verzeild geraakt. We zouden hem later tijdens de tocht nog tegenkomen! We reden een tijdje over de Mieksebaan voorbij de bungalows van Nieuw Rommersheide. Destijds heb ik nog geïnformeerd naar de prijzen van die huisjes toen ik zinnens was een woning te kopen. Dat is intussen al 25 jaar geleden, dus het nieuwe is er intussen ook al lang af!

Het ging rechtsaf in de richting van de spoorlijn die Antwerpen per TGV met Breda en Nederland verbindt, om dan linksaf te slaan in een zeer lang spoor dat ons naast de hogesnelheidslijn opnieuw in de richting van Brecht voerde. Na een heel eindje bereikten we opnieuw de (ook zeer lange) Mieksebaan om net voor de volgende brug over spoor en snelweg links het talud op gestuurd worden richting de rijweg. Daar bevond zich de splitsing tussen de 45 km en de 60 km. Deze kwam op 36,50 km van het vertrek en ondanks het inmiddels toch wel gevorderde uur hebben we er voor de langste rit gekozen. Vanaf hier volgde een redelijk lang stuk over het asfalt van de Hoge Mereyt en de Brasschaatbaan in het grensgebied tussen Brecht-Overbroek en Brasschaat. Zo bereikten we een vrij toegankelijke weg doorheen het militair domein Kamp van Brasschaat. Op dit uitgestrekte en eens zo roemrijke domein is thans nog weinig militaire activiteit te bespeuren! Op 39 km troffen we er de tweede bevoorrading waar er door slechts één man gezorgd werd voor een knabbeltje en een drankje. Zijn eenzame dagtaak zat er bijna op! We hebben een tijdje met de kerel staan praten en hij wist ons te vertellen dat er veel meer bikers gekozen hadden voor het langste traject in vergelijking met vorig jaar!

Na de tweede stop reden we een lange tijd over een brede assenweg in het eerder desolate militaire domein tot aan de grens met Gooreind-Wuustwezel. Daar kwamen we Silverfokske weer tegen die vanaf hier een eind met ons is mee blijven rijden. We dienden rechtsaf te slaan en weer volgde een zeer lang spoor over het desolate militaire domein met rechts van ons enkele vennen en waterpartijen. Links van mij zag ik heel in de verte enkele eenzame villa’s staan en mijn vermoeden dat deze langsheen de Bredabaan, de zeer lange grote weg van Antwerpen naar Breda, stonden, bleek nadien volgens de kaart te kloppen. Gedurende ettelijke kilometers reden we zo tot 45 km van de start recht op recht over een spoor langsheen het militair domein doorheen een verlaten streek.

Op 45 km bereikten we het pad dat loopt tussen een groot ven en het Uilenbos, de zogenaamde Schietveldweg. Tenzij je van de streek bent of het zoals ik door omstandigheden bent te weten gekomen, ben je hier vlak bij het dorpscentrum van Wuustwezel zonder daar benul van te hebben! Ik ben er ooit met iemand van een plaatselijke fietsenzaak naartoe gereden voor het testen van een fiets. Ik was er in mijn beginperiode al eerder tijdens toertochten gepasseerd zonder te weten waar die plek ergens was! Dank zij die testrit ben ik het te weten gekomen! We doken de eerder hobbelige en goed van wortels voorziene paadjes van het Uilenbos in. Vermits het maar een kleine strook bos betreft was de doortocht kort van duur. Erna volgde zoals te verwachten was één van de kroonjuwelen van deze toertocht, alhoewel ik het op dat pad niet zo begrepen heb en het gewoonlijk figuurlijk links en letterlijk rechts laat liggen! Het betreft een singletrack die enigszins in de hoogte vlak naast het water van een zeer groot ven loopt! Met enkele klimmetjes en stevige wortels! Omdat ik nu toch niemand meer achter mij verwachtte, we reden sinds de tweede stop helemaal alleen, was deze keer de uitgelezen kans om me er toch nog maar eens op de track te wagen. Vermits ik sinds mijn beginperiode toch ook iets bijgeleerd heb, ging het me nog redelijk goed af ook. Enkel die wortels betrouw ik toch niet goed!

Aan de oversteek van de nabijgelegen Kampweg, de baan die van Wuustwezel naar Brecht voert, namen we afscheid van Silverfokske die opnieuw richting Brecht-Overbroek trok. Wij dienden de baan te kruisen naar de Schietveldweg toe en reden er voorbij een vervallen huis op de rand van een natuurgebied Het Marum. Dit is het meest noordelijke deel van het Groot Schietveld wat we daarnet doorkruist hadden. 47 km om 13.10 u. Helaas kregen we ook wat motregen over ons, maar dat bleef gelukkig beperkt! Vanaf hier voerden veldwegen en baantjes ons door een vrij verlaten landelijke streek op de grens tussen Wuustwezel en Brecht. Omstreeks 50 km reden we opnieuw in de omgeving van het militair domein en brachten veldwegen ons tot aan de Sint-Lenaartsebaan om de E19 en de hogesnelheidslijn opnieuw te kruisen. Aan de overkant maakten we nog een lusje en op 53 km reden we rakelings langsheen de windmolens die al sinds enkele jaren vlak naast de snelweg staan. Voor mij was het de eerste keer dat ik er zo dicht langs reed, ook al zie ik ze vaak genoeg vanaf de snelweg staan. In de ongeveer 30 jaar dat ik de snelweg gebruik voor het woon-werkverkeer heb ik ze er na de aanleg van de TGV weten komen. Niet te schatten hoe op die tijd de hele omgeving van uitzicht veranderde en herkenningspunten zoals bomen en hoeven plaats dienden te ruimen voor de spoorlijn en de betonnen wand die deze van de snelweg scheidt, om niet te spreken van de nieuwe op- en afrittencomplexen om de spoorweg te kunnen kruisen!

Rijdend over veldwegen en grassporen in een eerder saaie open omgeving dienden we thans op te boksen tegen regen en veel tegenwind! We werden moe en er mocht zo stilaan een einde aan komen. Via dezelfde Sint-Lenaartsebaan en de Koningsstoel bereikten we opnieuw de bewoonde kern van Sint-Lenaarts-Brecht en de aankomst in de Citroën Garage Felix om 13.30 u en met 56 km op het tellertje, iets minder dan de beloofde 60! Binnen nog genoten van een hete kop soep, uitgegoten door de maker himself die tevreden was met een ruime opkomst van zo’n 1300 bikers. Een babbel gehad met de nog vrij jonge voorzitter van een kleine lokale club die kwam vragen of de Papegaai Bike Team de nachtrit in december nog organiseert. Helaas, voorlopig niet omdat er op dit ogenblik van een team weinig sprake is! We hadden ons geamuseerd en ondanks het feit dat na een mooie zonsopkomst de hemel al snel overtrok, hadden we de rit toch zo goed als droog uit kunnen rijden! Toen we huiswaarts vertrokken was het stevig aan het regenen en we verrekten van de kou toen Jari de fietsen aan het opladen was. Want hij heeft me na de tocht met de auto weer naar Hoogstraten gevoerd om me een natte terugtocht te besparen! Er wachtte voor mij dan één van de drukste werkweken van het jaar en de bike zou het volgende weekend helaas op stal blijven ondanks mijn voornemen om deze keer de toertocht in het Nederlandse Wouw nog eens te rijden! Helaas, voor de derde keer op rij forfait moeten geven!

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax