Toertocht (25-35-45-60 km) van Gant Triatlon Ganshoren op zondag 12-10-2014.
Op zondag van mijn hart een steen gemaakt, want er was een toertocht in het Nederlandse Hoogerheide, eentje die ik vorig jaar gemist heb omdat het die dag zodanig slecht weer was dat ik er echt geen zin in had om buiten te komen en te gaan rijden in de gietende regen! De toertocht in Ganshoren was vorig jaar afgelast, ook omwille van een door de weersomstandigheden onberijdbaar parcours. Omdat ik mij meende te herinneren dat de twee keren dat ik daar al was gaan rijden me goed bevallen waren en omdat er in Hoogerheide en omgeving nog tochten in het verschiet zijn tijdens de winter, dan toch maar afgezakt naar Ganshoren. Dat is de enige tocht die van daar uit georganiseerd wordt. De vorige keren werd hij wel in maart georganiseerd. Ik kon mij van het parcours weinig herinneren en lees ook zelden de verslagen van vroegere ritten nog na. De tocht bleek vooral het land van Asse aan te doen zodat de streek waar de tocht passeert bij nader toezien evenmin nieuw voor me was. De toer komt namelijk voor een groot deel over het grondgebied van Asse en zelfs tot in Aalst, een streek die ook door de toertochten van Straf in Bergaf en de Boerenbike in Opwijk wordt aangedaan. Dat zijn twee tochten waar ik elk jaar weer present ben wegens op alle vlakken amusant. Of we onze keuze voor Ganshoren ten voordele van Hoogerheide moeten betreuren zal een open vraag blijven!
Een parkeerplek gevonden op een pleintje in de omgeving van de torenflats met rode en blauwe gevelplaten, goed te zien vanaf de verkeerswisselaar Groot Bijgaarden op de Brusselse ring en in de schaduw van de Basiliek van Koekelberg! Wanneer ik toekwam aan het lokaaltje van Gant, de Triatlon Ganshoren en organisator van de tocht, stond mijn makker Jari ineens achter mij alsof het allemaal netjes getimed was. De toertocht is eerder kleinschalig en bescheiden, net zoals het kleine clublokaaltje. Er lag anders al een redelijk hoog stapeltje ingevulde inschrijvingsformulieren. Terwijl we ons briefje stonden in te vullen aan een tafeltje werd ik aangesproken door een biker die me vroeg of ik was wie ik ben! Blijkbaar een fervent lezer van de toertochtverslagen! “Dan ben jij de Jari”, vroeg hij aan m’n makker. Fijn dat mijn trouwe kameraad ook eens werd aangesproken door een aandachtige lezer! Helaas had de man geen schuilnaam op de site en weet ik evenmin van waar hij afkomstig is. Omstreeks 9.45 u zijn we vertrokken, niet beseffend wat ons vandaag nog te wachten zou staan!
Vertrekkend vanaf de kantine en de tweede spoorlijn kruisend, reden we bij aanvang op de rand van het Laarbeekbos dat zich vanaf Jette uitstrekt tot vlak tegen de ring om Brussel. Het bos is dan ook bedreigd door een eventuele verbreding van de snelweg! Kort na de start kregen we al een zeer zware klim over een glibberig slijkspoor dat ons doorheen het bos voerde tot op een hoogte waar we over een even glad pad tussen de struiken reden. Na de meestal steeds vlakke tochten van de afgelopen maanden was dit even wennen en vooral puffen geblazen! Op 2 km van de start stond ik al direct in het zweet! Een pad voerde ons door het Laarbeekbos tot vlak naast de snelweg die we onderdoor reden via een tunnel met onverharde bodem voor landbouwverkeer, wandelaars en fietsers. Het was niet de eerste keer dat ik deze plek passeerde! De rit voerde ons dan weer even naar de bewoonde wereld waar we in Zellik (Asse) de spoorweg kruisten ter hoogte van een stopplaats. Er is daar een speciale brug gebouwd voor fietsers en voetgangers waarbij de fietsers via een spiraal naar boven dienen te rijden om over de spoorweg geloodst worden. Deze plek kon ik me nog goed herinneren, ook al was de vorige editie al twee jaar geleden. Tenzij er nog andere tochten zijn die hier passeren!
De rit voerde ons even door het centrum van Zellik en voorbij de op een heuvel gelegen Sint-Bavokerk. Vanaf de kerk ging het over een slijkerig spoor door de velden glijdend naar beneden. Beneden op het kruispunt van veldwegen hielden we even halt om een viertal kerels die op hun moto’s door de velden kwamen aangeraasd te laten passeren. Voor ons ging het dan linksaf waar we opnieuw stevig dienden te klimmen. 6,50 km om 10.15 u. We reden nu in een landelijke omgeving die duidelijk te lijden had gehad van de zware regenbuien die de afgelopen week gevallen waren! Na een glibberige portie slijk reden we langsheen de snelweg waarvan we enkel het geluid van achter de bomen hoorden komen om zo het grondgebied van Bekkerzeel (Asse) te bereiken. Na de doortocht van enkele straten van deze landelijke plek volgde een stevige klim over een nat en glibberig spoor doorheen de weiden. 9,75 km om 10.30 u. We reden dwars over het domein van een manege waarbij het een grappig zicht was van de paardenkoppen uit de stalboxen te zien steken, kijkend naar wat er allemaal gebeurde. Via de manege bereikten we het achterliggende landschap. Aan de voet van de snelweg kregen we na 10,50 km een splitsing tussen de 25 km en de 35-45-60 km. We reden over een brede asfaltbaan naar een brug over de snelweg en ik meen dat de toertocht vanuit Opwijk hier boven op de brug ook een splitsing heeft. Boven op de brug kruisen immers een aantal wegen.
Wat we voor de wielen kregen was een zeer mooie lus door het landelijke Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek) om opnieuw te eindigen in de buurt van de snelweg op nagenoeg dezelfde plek. Ook hier kregen we af te rekenen met heel wat slijk en natte paden! Reeds op 14 km kwam de eerste bevoorrading langsheen een veldweg ter hoogte van een kapelletje. Er lagen wafels, frangipanegebakjes, peperkoek en bananen, alles wel in vrij kleine hompjes gesneden alsof men bang was niet iedereen tevreden te kunnen stellen! Er waren daar nog bikers present waaronder een kleine delegatie Spiderbikers in hun knappe opvallende pakken in rood en blauw die deden denken aan de klederdracht van Spiderman himself! Helaas kan ik over de Spiderbikers niks terug vinden op het wereldwijde web omdat er op diverse plaatsen in de wereld blijkbaar Spiderbikers rondrijden, zodat enkel de naam te vaag is om er informatie over te vinden!
Na de stop werden we al snel een stevige klim opgestuurd over een lastig spoor, bestaande uit een oud kasseibaantje waarvan een deel van de bestrating in de loop der jaren door erosie was weggespoeld. Het baantje ging daarna over in een weidespoor. Er volgden door water verzadigde veldwegen en paadjes tot aan de kapelletjes op de Kruisborre in Asse. In deze mooie geklasseerde omgeving werden we de korte maar heftige klim, met halverwege een megagrote wortel, naast het Kruis van Sjat op gestuurd! Jari raakt er altijd boven, ook al wist hij niet meer dat hij hier ooit al gepasseerd was, maar voor mij is deze klim te steil, om dan nog te zwijgen van die wortel! De klim komt boven uit naast de grootste kapel langs de onverharde Kruisborreweg waar we de splitsing vonden tussen de routes van 35 km en van 45-60 km op 17 km van het vertrek. We kruisten de Edingsesteenweg en doken naast Taverne De Koekoek het neerwaartse bospad in waar halverwege een grote modderpoel ons toelachte! We reden daar even over het parcours van de vaste route. Beneden ging het na de muur van een hoeve linksaf, het spoor op in een dreef tussen de bomen en dan linksaf. Even later reden we door het schilderachtige Asbeek (Asse).
Na de doortocht van Asbeek werden we opnieuw getrakteerd op een ferme modderpoel terwijl we naast een beek reden. Op 21 km bereikten we de tweede bevoorrading naast een vijver tegenover een groot gebouw dat luistert naar de naam “De Hoge Bomen”. 11.40 u. De bevoorrading met een gelijkaardig aanbod, maar niet zo klein versneden, werd er verzorgd door twee Franstalige mensen. We kregen er eventjes het gezelschap van een jong meisje per bike die zeer te spreken was over de organisatie en het parcours, ondanks de modderige toestand ervan! De stop, op een plek die ik me van vroeger kon herinneren en waar ik ook al bij andere tochten gepasseerd was, moet niet ver van de grens met Aalst gelegen hebben, want op 23 km reden we het Café Kravaalbos bij Stinne voorbij en dat ligt, zoals de naam het zegt, aan de rand van het Kravaalbos in Meldert (Aalst). Er volgde eerst de doortocht van het landelijke Meldert die over harde veldwegen door een vlakker landschap verliep, maar bij momenten ook weer met de nodige porties modder en slijk. Van 27 km tot 28 km konden we genieten van enkele mooie paden door het Kravaalbos, eindigend in de bizarre Huizekensstraat met huizen in alle maten, soorten , stijlen en van alle leeftijden, en geen enkel op dezelfde rooilijn! Een zandspoor voerde ons weer tot in de buurt van Stinne. Na rechtsaf te zijn gegaan leidde een zandweg voorbij het mooi gelegen huis van de familie Bal-Tombeur, wiens naam in koeien van letters op de gevel vermeld staat! 29 km om 12.30 u.
Thans volgden beter berijdbare en drogere veld- en assenwegen. Jari dacht net hetzelfde als ik: nu de ondergrond beter berijdbaar was, kregen we een stevige wind als tegenstrever te verduren! Vermoedelijk reden we een lus door de velden, want op 32 km doken we een strook bos in die allicht ook deel uitmaakt van het Kravaalbos. We kregen er twee keren dezelfde jogger te zien, een oudere man met grijze baard, een jongere kerel die er aan het lopen was en enkele wandelaars die telkens aan de kant gingen staan om ons doorgang te verlenen. Eens terug in de open velden zagen we twee bikers op een bank zitten. We weten niet of ze aan de toertocht deelnamen, we hebben ze in ieder geval niet meer te zien gekregen. Een wandelend koppel dat halt hield toen we beiden noodgedwongen door een plas scheurden maakte de schampere opmerking “dat is zeker plezant”, terwijl ze vermoedelijk zelf door de modder hadden moeten dabben, te zien aan de ondergrond die we later onder de wielen kregen! Twee wandelaars op een veldspoor die onze besmeurde bike en kleren zagen, maakten de overbodige opmerking dat het er zwaar bij lag en wensten ons nog goede moed. 34 km.
Dat konden we goed gebruiken, want we kruisten schuin een geoogst maïsveld en die plek ken ik meer dan goed genoeg uit diverse tochten die hier voorbij komen! Het veldspoor leidt namelijk naar een strook bos waar een track ligt die er wel erg gehavend bij ligt door diepe groeven en dikke wortels, klaar om er uw nek te breken! Jari neemt met zijn jonger lijf meer risico dan ondergetekende met zijn oude knoken, maar ik zag hem toch ook vervaarlijk schuiven over de wortels en naast de groeven! Intussen was het al bijna 13.00 u geworden! Veldwegen door het Pajottenland werden ons deel. En de modder er op eveneens! Omstreeks 37 km doorkruisten we een woonkern, maar ik vond nergens aanwijzingen over de naam van de plek. We reden er over servitudepaadjes tussen de velden en langs tuinen. Op 38 km keken we weer aan tegen een zware klim doorheen een bos waar slijk overvloedig present was. Was het rijden door dat slijk bij aanvang van de toertocht nog amusant en reden tot lachen en grappen, het begon ons toch zo stilaan te enerveren!
Op 39 km bereikten we weer de bewoonde kern van Asbeek en reden we over een track onder de bomen naast het domein van een atheneum. Het pad lag er netjes bij! Ik heb hier ooit eens gereden toen het hier vol zwerfvuil lag, afkomstig van de speelplaats! Misschien in een periode met weinig strafstudies en dus geen opruimers! Even verderop werden we over een redelijk gevaarlijke afdaling gestuurd: glad, vol stenen en met veel plassen, water en modder! Een even beslijkt pad voerde dan door de velden, waarna het klimmen was door een verdord maïsveld. Het was ons al eerder opgevallen dat op sommige plaatsen de maïsplanten verdord en rottend op de velden stonden! Het pad gaf uit in een asfaltbaantje en daar troffen we geen pijl meer aan! De moddersporen op de grond, vermoedelijk van bikers, alhoewel je eerder de indruk had dat er een tractor had gereden, zo vuil was het, leidden naar links waar naast een afdaling in een kasseibaantje het kasteel Putberg (Asse) staat. 13.30 u. Toen Jari verder naar beneden was gereden met de hoop daar pijlen te treffen, kwam er een vrouw uit een zijpaadje die zich excuseerde omdat ze de pijlen daar in de omgeving net had weggenomen. We konden het paadje waaruit ze kwam blijven volgen en zouden dan weer pijlen treffen. We misten daardoor wel de singletrack door het bos op de Putberg, maar ik weet dat dit een eerder technisch exemplaar is met enkele zeer steile afdalingen die niet aan mijn oude knoken besteed zijn!
Na enig zoeken en vloeken vonden we inderdaad opnieuw pijlen aan de voet van het kasteel Putberg. Vermoeidheid begon toe te slaan, mijn pijp begon uit te gaan en ik moest meer en meer moeite doen om mijn makker te kunnen blijven volgen. Bij elke hindernis waar ik het lastig had of elke zware modderplek waar ik vast kwam te zitten, won hij opnieuw terrein! Op 45 km passeerden we Taverne De Eenhoorn aan de Platijn in Asse, een zeer schilderachtige plek aan een kruispunt van oude kasseibaantjes. Nadat we er voorbij waren werd ons uithoudingsvermogen weer zwaar op de proef gesteld tijdens een klim over een pad vol keien en een vettig spoor doorheen gras. Het pad door de velden kwam uit op een betonbaantje nabij de Kapel van de martelaar en heilige Petrus Ascanus die vermoedelijk in Asse werd geboren.Petrus Ascanus of Petrus van Assche werd vermoedelijk rond 1530 als Petrus Van der Slachmolen geboren op Tenberg te Asse; hij trad als minderbroeder toe tot de orde van Sint-Franciscus van Assisi en bevond zich in een bijhuis te Gorkum (Nederland) toen de Geuzen op 27 juni 1572 het klooster binnendrongen, de monniken gevangen namen en kort nadien ter dood brachten. De terreur zoals deze van de Islamitische Staat is blijkbaar van alle tijden! Het pad dat we net verlaten hadden was trouwens het Petrus Ascanus wandelpad en in Walfergem (Asse) is een school naar hem vernoemd.
Zelfs na het eten van een portie carbofruit van 3-Action, een soort “spinnetje” met pure suiker, kwam ik niet weer op krachten. Ik was moe van het rijden en modderdabben, we schrokken zelfs toen we zagen hoeveel modder er aan de onderdelen van onze fietsen kleefde! Zo smerig hadden ze er zelden uitgezien! Als de nood het hoogst is dan is de redding blijkbaar toch nabij! Die kwam er onder de vorm van reeds opgeruimde pijlen! Want na veel slijk en een uitputtende klim vonden we na 48 km geen pijlen meer! We waren inderdaad naar gewoonte vrij laat gestart en het was intussen 14.30 u geworden! De laatste tien kilometer van de toertocht hebben we dus niet gereden. Allicht hebben we daardoor een mooi stukje doorheen het Laarbeekbos gemist. Waardoor ons vermoedelijk ook een stevige klim bespaard is geworden, want het Laarbeekbos is ter hoogte van Ganshoren op een helling gelegen! Dank zij de GPS van Jari hebben we zonder veel problemen de weg naar Ganshoren gevonden. Merkwaardig daarbij was hoe het landschap zo plots veranderde van een landelijke naar een verstedelijkte omgeving! Er was ergens een kermis aan de gang en daar hebben we ons aan een kraam een hamburger gekocht. Een man die in het kraampje ernaast met weinig succes karakollen probeerde te slijten heeft er zelfs een foto van onze besmeurde fietsen genomen! Het was onmogelijk om het merk op de buizen nog te lezen! Niet te schatten hoe ze onder de smurrie zaten! Tien minuten later zagen we de gekleurde flatgebouwen van achter de daken opdoemen en waren we weer bij af met 57,50 km op het tellertje. Het was een bewogen en zware rit vanuit Ganshoren en vanaf nu zal ik me het parcours van de tocht allicht altijd blijven herinneren!
Er zou thuis iemand bij Jari langskomen om de computer in orde te brengen en hopelijk is dat nog gelukt vermits we later terug waren dan voorzien. We hadden er niet op gerekend van zo’n zwaar parcours te treffen. Ik begreep meteen waarom de toer vorig jaar omwille van de weersomstandigheden werd afgelast! Ik had ondanks het geploeter toch genoten van de rit. In het gezelschap van een kameraad uit de duizend, die nu en dan omkijkt of zijn oudere makker nog volgt, boven op de top wacht en hem weer thuis brengt met zijn elektronische snufjes! Of het er in Hoogerheide beter bij lag zullen we nooit weten. Men zegt dat die streek meer water kan verwerken, maar we hebben daar toch ook al soms ferm door de modder moeten dabben!
Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!
Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!
StrammerMax
|