Toertocht (30-45 km) van ATB-Team Sirocco te Woensdrecht op zondag 23-11-2014.

De toertocht van het ATB-Team Sirocco vanuit het café met de bizarre naam Non Plus Ultra in het Nederlandse Woensdrecht is een vaste waarde op mijn jaarlijkse kalender. Omdat ik vrij vroeg ter plekke was stond ik dichter dan ooit geparkeerd bij het vertrek. Nadat ik me ingeschreven had kwam ook Jari het café binnen. Om 8.45 u konden we op pad. De tocht leidde ons van het dorp weg over een met poldergrond besmeurde asfalt landbouwweg die overgaat in een onverharde veldweg. Eens die achter de wielen ging het linksaf in een zandweg met plassen die er altijd wat vettig bij ligt. Op 3 km diende zich een eerste strook bos met klimmetje en singletrack aan om weer de velden de velden te bereiken. We passeerden ook het plotse dropke over een wortel van een wilg naast een smal paadje. Volgde nog de overtocht van een natte modderige weide om via een track naast prikkeldraad de Peerenbergseweg te bereiken. Na een stevige klim in dit asfaltbaantje werden we door een seingever naar de overkant van een baantje geholpen.

Er volgden vele knappe singletracks in de vrij droge bossen tussen Woensdrecht en Ossendrecht. Op 7 km dienden we “de beek” te doorwaden die vanuit het bos over een paadje een weide in stroomt. Een halve kilometer verder passeerden we de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege dat midden in de bossen ligt. 9.20 u. We konden dan rijden over de heuvels in de bossen aan de school. De hoogste en meest zanderige deed de meeste bikers stranden. We kruisten het door de bossen lopende asfaltbaantje aan het Restaurant De Blauwe Pauw in het domein van de Volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen om via de uitgang weer op de baan te komen. We kruisten de Putseweg ter hoogte van het eenzaam gelegen Restaurant Jagersrust en reden een tijdje over de weg richting Huijbergen. Nog voor we daar arriveerden konden we rechts afslaan in een singletrack die er in het domein Kortenhoeff evenwijdig loopt met de baan.

In plaats van rechtdoor te rijden naar Huijbergens zoals ik verwacht had, sloeg de tocht rechtsaf de bossen in en voerde ons zo in de richting van de camping Staartse Duinen. Op die plek troffen we de splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km op 11 km van het vertrek. 9.40 u. Gekozen voor de langste tocht die ons door de bossen op de grens met het Belgische Kalmthout voerde. Via een heel andere dan de gebruikelijke weg arriveerden we aan het “groene poortje” waar het beeld van de Heilige Teresia staat aan de rand van het bos. Daarmee wist ik dat we in Huijbergen waren en vlak bij het voormalige klooster dat tot woongelegenheden is omgebouwd. En ook vlak bij de speeltuin met de lokale heuvels! 13,50 km. De eerste van die heuvels die we op het menu kregen was de Pilberg aan het Vijverstraatje die we ook vanaf een ongebruikelijke richting aansneden! Het betreft eigenlijk een aantal opeenvolgende zandbulten die we over moesten. Eens daar voorbij kwam er een tweede splitsing op 14,50 km van de start. Voor ons volgde een zeer knap stukje door het bos aan de voet van de Pilberg, een plek die door andere toertochten meestal niet wordt bezocht maar zeer de moeite waard is.

We reden er een aantal knappe heuvels op en af om haast ongemerkt de tweede bult met naam te bereiken. Want op 16 km bereikten we de Tiestenberg, een oude met dennen begroeide zandduin. Daar konden we genieten van een mooi stukje parcours tot aan de oversteek van de drukkere Weg naar Wouw even buiten het centrum van Huijbergen. Ook hier seingevers voor een veilige oversteek! 16 km om 10.00 u. Wanneer we na het kruisen van de baan even aan de kant gingen staan, passeerden een aantal bekenden waarvan het al een tijd geleden was dat ik hen te zien had gekegen. Dennis hadden we aan de start al gezien, en hier was hij in het gezelschap van Ward en Rubber-12. Ter hoogte van Grondwerken en Transport Van Gastel ging het opnieuw de bossen in om er na 16,50 km een derde splitsing tussen de 30 km en de 45 km te treffen. Voor ons ging het op korte tijd naar de derde heuvel op rij, ik vermoed de Nootjesberg. Ter hoogte van een asfaltbaantje ging het linksaf in de richting van de vliegbasis van Woensdrecht. We reden dan door de bossen van de Kooiheide in de omgeving van het trimparcours. Op 19,50 km bereikten we dan toch de omheining van de vliegbasis om dan nog gedurende een kilometer over de Kooiheide te rijden.

Singletracks leidden ons door de bossen weer naar en langs de vliegbasis om er de open zandvlakte achter de omheining te bereiken omstreeks 22 km. Via zandpaden en enkele heuvels bereikten we op 23 km opnieuw enkele huizen van de bewoonde wereld. Na een stukje door de velden en over een asfaltbaantje kwamen we op 24,75 km toe in de Overbergseweg waar de bevoorrading opgesteld stond tussen het woonhuis en de schuur van de Overbergse Hoeve op het kruispunt met de Weg naar Wouw. 10.45 u. Sportdrank, hete thee, bananen en wafels stonden er op het menu. We kregen er ook enkele bekenden te zien, Davies en Sam van mijn eigenste club, waarmee we een tijd hebben staan praten.

Na de pauze kruisten we de Weg naar Wouw en reden we voorbij de zandhelling van de Tiestenberg in de verte rechts van ons! Het ging rechtsaf een veldspoor langsheen de bosrand in hetgeen ons langsheen de voet van de Pilberg leidde tot in het Vijverstraatje. We reden dan weer in de richting van het “groene poortje” van onze Teresia om linksaf de Staartsestraat te nemen richting de manege. Daar werd ik op 27,75 km begroet door een passerend biker, ik vermoed VanBill.com, want hij was snel weer weg! Eens de manege De Wolf voorbij doken we opnieuw de bossen in. In de bossen van de Staartse Heide kregen we de twee zeer mooie singletracks en diverse bospaden voor de wielen. Ze worden ook benut door de toertocht vanuit Essen-Hoek die we dit jaar ten voordele van Chaam links lieten liggen. We reden dan ook vlak tegen de grens met België aan. De manege De Wolf werd trouwens tijdens de grote heidebrand in Kalmthout van enkele jaren geleden preventief ontruimd! Er volgde ook een vrij nat stuk over een track tussen rododendronstruiken. We bereikten de open plek op de Staartse Heide waar ik tijdens de toertocht vanuit Essen-Hoek vorig jaar een hevige stortbui over me heen kreeg! 30 km om 11.45 u.

Zandpaden leidden ons door de bossen van de Groote Meer waarna we op 32,50 km de Putseweg kruisten nabij Ossendrecht. Na een pad op de rand tussen bos en velden dook de tocht opnieuw resoluut de bossen in. We kruisten de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan (heb zoiets op je adreskaartje staan) en troffen zeer mooie singletracks met heuveltjes in de bossen nabij de Volksabdij. We passeerden de in de bossen gelegen hondenschool en reden rakelings langsheen het terrein van de voormalige zandgroeve van Ossendrecht. Leuke paden voerden door de bossen, nogmaals langsheen het Mollercollege tot aan de splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 35 km van het vertrek aan een na het rooien van bomen ontstane zandvlakte. Mooie paden en singletracks voerden ons voorbij de visvijver van ’t Spanjooltje, het Wasseven, op 36 km en voorbij nog enkele plekken waren de bomen gerooid bleken. De mooie bospaden ruimden plaats voor singletracks in de vossen van de Vluchtheuvel waar we een knap stukje parcours voor de wielen kregen.

Op een pad op de rand tussen bos en velden kwamen we een stel wandelaars met twee honden tegen. Even later reden we op 39,50 km het bizarre terrein van De Luchtballon voorbij, een voormalig deel van een legerbasis dat thans dienst doet als kampplaats voor zieke kinderen. Of beter, dienst gedaan heeft, want na het willen bezoeken van hun website las ik op het wereldwijde web dat De Luchtballon, die bijna volledig recht werd gehouden door vrijwilligers en fondsen, een jaar geleden de deuren sloot wegens te hoog oplopende kosten. Failliet en opgedoekt! Hier vertrok destijds een toertocht, één keer mochten we zelfs door de openstaande gebouwen rijden, maar na twee afgelastingen omwille van dikke sneeuw hield men het daar definitief voor bekeken! Enfin, weer iets dat ik door het mountainbiken leerde kennen dat ophoudt te bestaan! 12.30 u.

Vanaf de Trambaan kwamen we toe in de meer bewoonde wereld van Calfven, een woonkern die tot de gemeente Woensdrecht behoort. We kwamen toe aan de Peerenbergseweg waarlangs we vanochtend vertrokken waren om er nu de Noordpolder van Ossendrecht in te rijden over een veldweg. Met een weinig tegenwind reden we er over een zandweg op een dijk in de richting van de aankomst. Het laatste stukje liep over dezelfde weg waarlangs we vanochtend gestart waren. Om 12.45 u waren we weer aan de Non Plus Ultra met exact de beloofde 45 km op het tellertje! We konden er nog gebruik maken van de bikewash waar twee mannen de fietsen schoon spoten. In en om het café was nog redelijk wat beweging en vooral zoals gebruikelijk de veel te luide muziek binnen! Niet te schatten, aan de toog kunnen de mensen met moeite verstaan wat je bestelt! We hebben er een kommetje snert gegeten en er nog een tweede gaan halen aan het stalletje waar een jongen de hete soep verkocht! Noodgedwongen buiten, om te ontsnappen aan de luide muziek! Toen we aan een drankje waren, kwamen Ward en zijn bende buiten, klaar om huiswaarts te vertrekken. Korte tijd later hebben ook wij onze auto opgezocht en zijn we huiswaarts gereden.

Het was zoals steeds een geslaagde editie met een parcours dat anders en beter was dan het voorgaande! Met veel bos en door een afwisselende omgeving. Spijtig dat de grote afstanden van destijds sinds vorig jaar niet meer uitgezet worden! Maar dat kon de pret op deze zondag niet drukken. We hadden ons weer goed kunnen amuseren in deze mooie streek!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

StrammerMax