Foto
Inhoud blog
  • Griezeltocht te Gierle op 31-10-2016
  • Toertocht te Essen op 30-10-2016
  • Toertocht te Ulicoten op 09-10-2016
  • Toertocht te Turnhout op 08-10-2016
  • Toertocht te Lille op 04-09-2016

    Parrot reading

    Foto
    Foto
    Foto

    Foto
    Foto



    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Blog als favoriet !
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Foto

    Archief per maand
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2007
    Laatste commentaren
  • https://meoktwi.com (https://meoktwi.com)
        op Toertocht te Wijnegem op zondag 17-11-2013
  • Christian Louboutin Outlet (Catalina)
        op Toertocht te Westmalle op 26-12-2012
  • Adidas Outlet (Rodolfo)
        op Lichtjestocht te Esbeek op 28-03-2015
  • Cheap NBA Basketball Jerseys (Walker)
        op Nightride te Bonheiden op 27-10-2012
  • Adidas Yeezy (Tim)
        op Toertocht te Westmalle op 26-12-2012
  • BikeAholic Abtsdreef 13 Stabroek
  • BikeAholic
  • BikeAholic's testday 13-08-2011
  • Foto
    Foto
    De Papegaai Bike Team Stabroek
  • De Papegaai Bike Team
  • Grand Café De Papegaai
  • Putte Toerklassieker 2010
  • Papegaaiensmoelenboek
  • Nightride 2008
  • Nightride 2009
  • Nightride 2010
  • Download Papegaaienroute Berendrecht O2-bikers nr. 167
  • Fietsroutes Stabroek
  • Foto's
    Foto
    De Papegaai Bike Team Stabroek
    De Papegaai Bike Team Stabroek
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
     

    Ik zen van Stabroek
    by Stijndewint (2011)
     


    Halve Neuro & De Zollogie
    Pakt de fiets!
    Nightride De Papegaai
  • Nightride 2008
  • Nightride 2009
  • Nightride 2010
  • Verslag Nightride 17-12-2010 op Mtb-you
  • Nightride 2011 (topic op mountainbike.be)
  • Nightride 2011 (topic op mountainbike.nl)
  • Nightride 2011 (artikel VTT en Toertochten)
  • Onze nightride wordt gesponsord
    door Friesland-Campina!
    Foto
    Foto
    GPS
  • GPS-tracks van Papegaaien
  • Wetenswaardigheden over de streek waarin wij wonen! Klik op de afbeeldingen!
  • Foto
    Foto
    Foto

    Lokaliseer met Google Maps een aantal interessante bikespots in de Brabantse Wal!

    Foto

    De Gloriëtte in het kasteelpark Moretusbos tegenover het kasteel Ravenhof, te Putte-Stabroek, op de grens van België en Nederland.  Uitvalsbasis voor menig lokaal ritje met de bike!

    Foto

    Het kasteel Ravenhof van de graven Moretus te Putte-Stabroek, midden in het Moretusbos dat zich uitstrekt op Belgisch en Nederlands grondgebied.  Klik op de foto en lees enkele wetenswaardigheden over het kasteel en omgeving!

    Foto
    Klik op de foto om een filmpje te zien over het kasteel Ravenhof en de omgeving!
    Foto

    De Huzarenberg in het Moretusbos!  Klik op de foto om meer te lezen over het Moretusbos!  Met mooie diamontage!

    Foto

    Molen Johanna te Huijbergen, aan de voet van de Brabantse Wal.  Hieronder schuilt een link naar de website van Athena, waarop vermelding van bezienswaardigheden in de omgeving van Woensdrecht.

    Foto

    Ambachtshuis Woensdrecht.  Hieronder schuilt een link naar de website van Gerard Schuurbiers waarop de Brabantse Walroute (fietsroute) besproken wordt.  Mooie foto's inclusief!

    Foto

    De Brabantse Wal is uniek in het Nederlandse landschap, een steile overgang van de hoge zandgronden naar het laagliggende zeekleigebied. Vroeger lag hier de grens van land en zee. De steile rand in het landschap is gevormd door de werking van de rivier de Schelde die langs de wal stroomde.  Klik op de foto om meer te weten te komen over deze streek.

    Foto

    De Ruige Heide en andere natuurgebieden ten noorden van Antwerpen en in de omgeving van Stabroek.  Klik om meer te lezen!

    Foto

    Op het grondgebied van Putte (Woensdrecht) bevinden zich een aantal Joodse kerkhoven.  Klik op de foto en lees een leuke anekdote uit de tijd dat er nog boter gesmokkeld werd vanuit Nederland!

    Foto

    Herberg De Leeuw Van Vlaanderen te Zandvliet, nabij het natuurgebied Stoppelbergen.  Klik op de foto en lees over het 130-jarig bestaan van deze herberg (2008).

    Foto

    Stichting De Luchtballon te Calfven, waar kinderen en jongeren met een handicap even op adem komen!  Vakantiecentrum voor kinderen met astma.  Organiseert jaarlijks een toertocht in december.

    Foto

    Wandelnetwerk Kempense Heide vanaf het Ravenhof in Stabroek!  Klik op de foto voor een link naar de site Antwerpse Kempen!

    Biken in de Brabantse Wal
  • Ossendrecht to the max (118 km)
  • Bergen-op-Zoom to the max (120 km)
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Papegaaien steunen Duchenne Heroes en Held Willen Worden
  • Kevin for Duchenne 2009
  • Kevin for Duchenne 2010
  • Kevin for Duchenne 2011
  • Sponsor Kevin hier!
  • Duchenne Heroes (B)
  • Duchenne Heroes (NL)
    Foto
    Foto
    Foto
     

    Aankomst te Nijmegen van Duchenne Heroes 2009 by MVEMedia
     

    Aankomst Duchenne Heroes 2011 te Nijmegen by DuchenneNL
    Papegaaien steunen het Kinderkankerfonds
  • Papegaaien rijden voor Juliette
  • In 2010 brachten onze acties 2000 euro op!
  • Foto
    Foto
    Foto

    Als vooruitkijken eens niet lukt, en achteruitkijken soms pijn doet, kijk dan maar eens gerust opzij, daar waar we allemaal naast je staan!

    Papegaaien rijden de 24 uren van Westerlo
  • 24 uren van Westerlo
  • MTB Westel
  • 24 uren Westerlo 2010
  • 24 uren Westerlo 2011
  • 24 uren Westerlo 2012
  • Foto
    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • Vanlommel Cycling Lille
  • De Slijkfretters Westerlo
  • De Jachthoorn Lichtaart
  • De Dust Devils Schoten
  • V'lox Kapellen
  • Wijnegem Bicycle Club
  • WTC De Stoempers Brecht
  • De Heggestoempers Poederlee
  • KAWS Turnhout
  • Hoogstraatse Wielertoeristen
    Foto

    De Sint-Catharinakerk te Hoogstraten torent hoog boven het vlakke landschap uit!

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Kasteel Nottebohm

    Kasteel Nottebohm in betere tijden.  Dit kasteel, gelegen op de grens van Brecht en Brasschaat, is thans volledig overwoekerd en vervallen.  Vele lokale TT's passeren deze plek met Adams-family-house-allures!

    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • Free-bikers Dessel
  • De Campina Dessel
  • WT Millegem Mol
  • Offroadbikers Mol
  • Rauwtrappers Mol-Rauw
  • De Wezeldrivers Mol-Wezel
  • WTC Vossenberg Herentals
  • MTB Forza Turnhout
  • XC Bikers Geel
  • Wodanbikers Mechelen
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • Greenbikers Bornem
  • MTB Mastentop Kasterlee
  • WTC Den Hoek Zandvliet
  • Het Vliegend Wiel Lille
  • Het Slijpend Wiel Lille
  • De Zonebikers Rijkevorsel
  • WTC De Doortrappers Halle-Zoersel
  • De Powerbikers Dessel
  • WTC Victoria Meer
  • Tielense Wielertoeristen
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Antwerpen)
  • MTB Goe Bezig Arendonk
  • De Powerbikers Heist-op-den-Berg
  • Troontrappers Grobbendonk
  • De Bosduiners Wuustwezel
  • De Toogtrappers Willebroek
  • Boxx Cycling Team Kalmthout
  • 3D CAD-works Hoogstraten
  • Cyber12 MTB Team Olen
  • De Megabikers Reet
  • Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Brabant)
  • Straf in Bergaf Opwijk
  • MTB Overijse Bierkarboys
  • United Bikers Diest
  • Bike Fun Team Deurne-Diest
  • De Bierbikers (Heverlee & Boutersem)
  • MTB Team Langdorp
  • Downhillbikers Oud-Heverlee
  • MBC De Zoenk Kessel-Lo
  • De Dworpse Bikers
  • Sasbikers Humbeek
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

     

    Straf in Bergaf 2010 - Jaaroverzicht from Davy Bogaerts on Vimeo.

    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Brabant)
  • Rillaarse Bikers
  • Muggenbergse Stoempers Bekkevoort
  • MTBC@Bekkevoort (De Megabikers)
  • Shortmtbikers Kortenberg
  • Pandoerken Strijland-Gooik
  • WTC De Biekes Wakkerzeel
  • The Forest Bikers Langdorp
  • Heidezonen Bierbeek
  • Tieltse Wielervrienden Tielt-Winge
  • Hoebelbike Vlezenbeek
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Brabant)
  • MTBH8 Haacht
  • Pandoerken Cycling Team Strijland-Gooik
  • 4funbikers Londerzeel
  • Foto
    Websites van andere clubs (Oost-Vlaanderen)
  • De Modderfokkers Kalken
  • De Zwette Maanen Aalst
  • Xtreme Bikers Belsele
  • De Herders
  • MTB Team Heiende Lokeren (tot 2010)
  • MTB Team Heiende Lokeren
  • De veldploeters Lokeren
  • Mud Devils Sint-Amands
  • Just Ridin' Waasmunster
  • Unitas Steenhuize
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Oost-Vlaanderen)
  • De Mountain Challengers Aalst - Ninove - Geraardsbergen
  • MTB Kokejane
  • Ghostbikers Sleidinge
  • MTB Aspelare Ninove
  • MTB Gavere
  • 2ManyBikers Wetteren
  • Waasland Mountainbiketeam
  • Waasland mountainbikeschool
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Limburg)
  • De Dabbers Neerpelt
  • De Peltercrossers Overpelt
  • De Bokkerijders Overpelt
  • De Eijsbikers Overpelt
  • De 4UMbikers Genk Midden-Limburg (blog)
  • De 4UMbikers Genk Midden-Limburg (site)
  • De Zandbikers Kerkhoven
  • De Wringers Opoeteren
  • Dirty Bikers Dilsen
  • Loksbergse Bikers
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Limburg)
  • Zelem Cycling
  • MTB Palmzondag Herk-de-Stad
  • Berkentrappers Herk-de-Stad
  • WTC Ham
  • Alertbikers Lummen
  • Foto
    Websites van andere clubs (West-Vlaanderen)
  • De Grysperre Gits
  • Wacky Racers Knokke-Heist
  • De Copains Middelkerke-Leffinge
  • WTC Zarrenhof Zarren
  • De Gaverbikers Deerlijk
  • De Brigandsbikers Ingelmunster
  • De Raketmannen Wervik
  • Choufkes Middelkerke
  • De Brugse Bikers
  • Kortrijkse Mountainbikers
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (West-Vlaanderen)
  • Frontbikers Ieper
  • Erika's Baaikers Klerken
  • WTC Vichte
  • De Dunekeuntjes De Panne
  • Zewieties Waregem
  • De Steenbakkers Moen
  • Langenavondbikers Gistel
  • De Tegenterters Aarsele-Tielt
  • Castori MTB-Team Brugge
  • Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Waals-Brabant)
  • Bikers de l'Alleu Braine l'Alleud (Eigenbrakel)
  • Foto
    Websites van andere clubs (Namen)
  • Catsbikers Olloy-sur-Viroin (Viroinval)
  • Woody Wood Bikers Florennes
  • Mazy's Fun Bikers
  • Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (Luik)
  • VTT Housse Blegny
  • Foto
    Websites van andere clubs (Henegouwen)
  • VTT Despatures Bléharies
  • Crazy Bikers Anderlues
  • Foto
    Websites van andere clubs (NL)
  • De Mellowbikers (Bergen-op-Zoom)
  • De Kaaimannen Roosendaal
  • Rosevalleybikers Roosendaal
  • PCDOC Roosendaal Stander Info
  • Fietsclub Kees Van Boxel Galder (1)
  • Fietsclub Kees Van Boxel Galder (2)
  • Sirocco Woensdrecht
  • TC De Markies Bergen-op-Zoom
  • De Boezemvrienden Hoogerheide
  • De Modderfokkers (NL)
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (NL)
  • Adventure Team Brach (Maasbracht)
  • Mountainbike Club Bergen
  • ATB-bikers Eindhoven - Tilburg - DenBosch
  • Dijk- en Duinbikers Enkhuizen
  • RTC De Pédaleurs Bergen-op-Zoom
  • WTC De Contente Eersel
  • Haaibikers Ulicoten
  • De Kleppers Dongen
  • WTV Alphen
  • ATB 26 inch Bladel
    Foto
    Foto
    Websites van andere clubs (NL)
  • WDD-team Capelle aan de IJssel
  • Meej Tevreje Bakkes Roosendaal
  • ATB Vessem
  • Team X-treme Burgh-Haamstede Zeeland (NL)
  • Golden Boys (NL)
  • Sites en blogs van andere bikers
  • Tinman (Weert NL)
  • Ivo Maes Tips & Tricks (B)
  • MTBLily (B)
  • Ronald Van Schaik (NL)
  • Maurice Garin (NL)
  • MTB Peter Diesel GT (NL)
  • Moving Marathon Team
  • Peter Willeboordse (NL)
  • I-mac (B)
  • Fietsmakkers (B)
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Sites en blogs van andere bikers
  • Housebiking (Goes NL)
  • Rock 'n Dust Ronald Vogely (Heerlen NL)
  • Big Bad Wolf
  • Ronny's fietsroutes GPS
  • Fons Moors
  • Stoempen - Pieter Beernaert (Roeselare)
  • Dion Gilissen Eijsden (NL)
  • Donavan Leyn (Menen)
  • Jan Claes (Oelegem)
  • Patrick Goos (Lendelede)
    Foto
    Sites en blogs van andere bikers
  • MacRed (Mountain Challengers)
  • Hardie (Mountaintop.be)
  • Endorfin
  • Guy Wuilmus (foto's)
  • Michel Caps (racefiets)
  • Toer de Frans
  • Trade-n-cycle
  • Louis Baseler (Huijbergen NL)
  • Ronald van Schaik (Kapelle NL)
  • VTT & Toertochten
    Foto
    Sites en blogs van andere bikers
  • Jac Van Rijsbergen (NL)
  • Harry Rasing Zumpelvelder (NL)
  • Gert P Switch87 (Tongeren)
  • Ixxel (Opwijk)
  • Adri
  • NosTech MTB-Team
  • Vaste routes
  • MTB in België (BLOSO)
  • MTB in België
  • MTB in Nederland
  • MTB in Frankrijk
  • MTB in Duitsland (Sauerland)
  • Fietsroutes in Vlaanderen
  • Grote Routepaden
  • Slovenië
  • Kroatië en Slovenië
  • Dolomiti di Brenta Bike Italia
    Foto
    Vaste routes en zelf routes uitstippelen
  • Ride My MTB
  • MTBroutes
  • Adamello Bike
  • Route You
  • Profil Stevens
  • Foto
    Foto
    Kleding en accessoires
  • Bioracer (B)
  • Bobshop (D)
  • DealExtreme (Hong-Kong)
  • Feryn (B)
  • Futurumshop (B)
  • Futurumshop (NL)
  • Valutawear (NL)
  • NoDrugs (B)
  • Hopmans Fietsgigant (NL)
  • Bike-components (D)
    Kleding en accessoires
  • Radsportbekleidiung
  • Trikotexpress
  • Wielrennershop
  • Ali Express
  • Assos
  • Ribblecycles
  • BBB-parts
  • SMS Santini Italia
  • Redvil
  • CBike
    Kleding en accessoires
  • Cycling outfit
  • Carvalho
  • Bicyclinghub
  • Bikemania
  • Parker International
  • Itek
  • Futurumshop
  • Chainreactioncycles
  • Vlaanderen vlagt
  • Bike-O-Mania
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Antwerpen

    Pirate parrot flying sky

    Antwerpen

    Video's nightride 2010
  •  

    Nightride De Papegaai 2010 deel 1
    by Jinba Ittai
     

    Nightride De Papegaai 2010 deel 2
    by Jinba Ittai
     

    Nightride De Papegaai 2010 deel 3
    by Jinba Ittai

    Geschiedenis

    Mountainbiking begon in de late jaren '60 en vroege jaren '70 van de 20e eeuw. In die tijd was er geen mountainbike. De eerste mountainbikes waren gebaseerd op de frames van Schwinn. De rijders gebruikten luchtbanden voor op het strand en voorzagen de fiets van versnellingen en een motorcross stuur. Ze daalden heel snel van de mountain fireroads. De sport is ontstaan in Californië (zie externe links).

    Het was pas in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 dat fietsproducenten startten met de productie van mountainbikes met gebruik van lichtgewichtmaterialen. Gary Fisher wordt gezien als de eerste producent van de mountainbike in 1979. De modellen waren eigenlijk gewone wegfietsen met een bredere frame en vork om bredere banden toe te laten. De sturen waren ook anders, ze waren recht en niet lichtjes gebogen zoals sturen op racefietsen. Ook waren sommige onderdelen rechtstreeks overgenomen van de BMX fiets. De eerste massaal geproduceerde mountainbike werd geproduceerd door Specialized en had 18 versnellingen.

    Tot voor kort, hadden de mountainbikes een wegfietsstijl en afmetingen. Omdat het mountainbiken opkwam en er dus agressievere rijstijlen kwamen, kwamen er nieuwe modellen die sterker en beter waren en betere afmetingen hadden om agressiever te kunnen rijden zoals: over obstakels rijden en houten bruggen en ramps. Nu zijn de mountainbikers gekend om hun meer BMX stijl namelijk op en over alles springen. Nieuwere modellen hebben of 24 of 27 versnellingen, 3 bladen voor en 8 of 9 tandwielen achter.

    De nieuwste mountainbikes hebben meestal de volle uitrusting. Vroeger hadden de mountainbikes een stijf (=ongeveerd) frame en geen voorvering. In het midden van de jaren '90 kregen mountainbikes voorveringen. Dit ontlastte de armen van de fietser. De eerste veringen waren 38-50mm lang (3/2 tot 2inch). De vroege veringen waren zwaar en bewogen op en neer terwijl de fietser trapte. Dit nam veel energie weg, vooral tijdens steile hellingen. Om dit te verhelpen werd vering ontworpen waarbij de hoeveelheid vering kan worden geregeld. Veel rijders schakelen de achtervering uit als ze hard fietsen of een steile helling beklimmen. De meeste veringen hebben 100mm (4 inches) veerlengte. De meer agressievere fietsen voor downhill en freeride hebben 200-230mm (8-9inch) veerlengte. Veel rijders prefereren toch een hardtail (= alleen voorvering) frame.

    Foto
    Foto
    Foto
    Music Maestro!
  •  

    Bart Herman
     

    Matthias Reim
     

    Stef Bos
     


    Little talks (Of Monsters and Men)



    Clouds by Zach Sobiech



    Susan Boyle (Britains got talent 2009)


    Only Teardrops - Emmelie De Forest 2013


    Only love survives - Ryan Dolan 2013
    StrammerMax's Papegaaienblog
    De Papegaai Bike Team
    15-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.24 uren van Westerlo 28 en 29-06-2014

    De 24 uren van Westerlo van MTB Westel op zaterdag 28 en zondag 29 juni 2014.

    Na een jaar afwezigheid wegens het niet vinden van ploegmakkers dit jaar nog eens aangetreden in de 24 uren van MTB Westel te Westerlo. De jaarlijkse braderij wordt er namelijk opgefleurd met een uithoudingswedstrijd waaraan mountainbikers in ploegverband (vier tot zes renners) of solo kunnen deelnemen. Er worden rondjes van 6 km gereden, vertrekkend vanaf de Grote Markt om dan direct onverharde paden te treffen in een strook bos langsheen de Nete, in de bossen van het domein van het kasteel De Merode, een lange bochtige singletrack en enkele grassporen om via het kiezelpad naast de Nete voorbij de kampeerplaats weer de Grote Markt te bereiken. Mijn bikemakker eens gepolst die zelf zijn vrienden aansprak met als resultaat ons aantreden met een gemengde ploeg van vijf bikers, gedoopt BikeAholic Stabroek. Van jong naar oud: Thijs, Bram, Evy, Jari en ondergetekende StrammerMax! Met een kampeerwagentje en een mobilhome ons vooraf gereserveerde plekje opgezocht in de straat die naar de Grote Markt leidt. Na ons geïnstalleerd te hebben bleek er een probleem bij de registratie! Wij bleken niet ingeschreven te zijn, ondanks het feit dat ik een bevestigingsmail had ontvangen! Onze kompaan Dennis, zaakvoerder van de fietsenzaak BikeAholic die zich als solo had ingeschreven, bleek hetzelfde lot beschoren! Dennis en ik hadden ons slechts kort voor het afsluiten van de inschrijvingen opgegeven als deelnemers en blijkbaar was daar wat fout gelopen! We hoefden niet te panikeren, we zouden kunnen deelnemen. Een tijd later kregen we inderdaad het pakketje met een drinkbus waarin de verklikker zat en de bonnetjes voor de bestelde spaghetti in eethuis Suskewiet waartegenover we gekampeerd stonden.

    Bram, de beste renner uit onze ploeg, mocht de spits afbijten aan de start! Hij had geen geluk, want op dat ogenblik werden de hemelsluizen opengezet en werd alles en iedereen in Westerlo al goed nat gemaakt tijdens een immense stortbui! De partytent die we tussen de kampeerwagen en de mobilhome hadden opgesteld bleek zo lek als een zeef! Letterlijk een zeef, want de mazen van de stof waaruit ze gemaakt was zeefde de regen tot een nevel van kleine druppeltjes! Omdat we niet de gelegenheid hadden gehad van het parcours te verkennen, hebben we ter plekke het door Bram opgestelde rittenschema met de aflossingen een weinig aangepast zodat iedereen minstens één keer bij daglicht op zaterdagnamiddag rondjes kon rijden! Het parcours bleek gelijkaardig als tijdens de eerdere edities, ik herkende al direct de lastige stukken zoals het vals-platte bospad na het passeren van de oude poort naar het domein De Merode toe. De bochtige singletrack had de stortbui nog redelijk goed doorstaan, maar de korte lusjes op en af de Netedijk waren niet zo mijn ding! Het rechte weidespoor langs de kampeerweide dat twee keren diende bereden te worden, eenmaal kort na aanvang en eenmaal naar het einde toe, was herschapen in een modderpoel! Zo ook het begin van het rondje nadat je van de Grote Markt het achterliggende park in dook!

    Terwijl Thijs en Bram de vooravond voor hun rekening namen, samen met Jari en Evy onze spaghetti gaan eten bij Suskewiet. Nadat Jari zijn eerste nachtelijke rondje gereden had namen Bram en Thijs ook het eerste deel van de nacht vanaf middernacht voor hun rekening. Geprobeerd van wat te slapen in de tent, maar dat lukte nauwelijks! Hooguit een uurtje geslapen! Vanaf 23.00 u is het beginnen regenen en het getokkel van de druppels op de tent zou de hele nacht blijven duren! Er was voorzien dat ik om 01.00 u mijn nachtelijke rondjes zou rijden, maar dat bleek verlaat tot 02.00 u en uiteindelijk was het al 03.30 u toen Thijs me kwam roepen om Bram te gaan aflossen! Die twee hadden er duidelijk zin in gehad om te blijven rijden! Niet slecht, maar daardoor had ik weinig geslapen, schrik hebbend van niet op tijd aan de aflos te staan! In de regen staan wachten in de wisselzone waar Bram me zei dat hij nu op Jari en mij rekende om de rest van de nacht voor onze rekening te nemen. Tijdens mijn nachtelijk ritje werd ik ingehaald door Ward van het Blackberry Mobistar MTB Team met renners uit de streek waar ik woon. Allen leren kennen via de mountainbike! Zij behaalden voor de derde keer op rij de eerste plaats bij de categorie Masters! Twee jaar terug kwam Ward hier op bezoek toen hij nog herstellende was na een zwaar arbeidsongeval waardoor zijn leven aan een zijden draad hing! Wat een opluchting van te zien dat hij weer als vanouds op zijn bike kan vlammen en genieten van zijn geliefde sport! De grens tussen zijn en niet zijn, tussen leven en dood, is broos! Drie ronden gereden in plaats van twee, waardoor Jari wel lang in de wisselzonde had moeten wachten! Het parcours had duidelijk te lijden gehad van de onophoudelijke regen en lag er zwaar bij! Bij mijn derde passage zelfs nog een pak zwaarden dan bij aanvang! Toen ik er de tweede keer passeerde was de modderstrook in het begin, net voor de kampeerplaats, zelfs uit de omloop gehaald wegens niet meer te doen! Tijdens mijn rondjes begon het alweer licht te worden! Jari voelde zich niet lekker en zou twee rondjes rijden in plaats van drie. Omdat ik het niet over mijn hart kon krijgen van Evy in dit hondenweer uit haar bed te zetten en over het gehavende parcours te sturen heb ik zelf Jari nog eens afgelost.

    Ik had het doorzettingsvermogen van Evy duidelijk verkeerd ingeschat, want zij was vastberaden van haar volgens het reglement minimaal tien af te leggen rondes ook effectief te rijden! Ze reed er zelfs nog eentje extra! Net zoals ik trouwens, diende ze hier en daar te voet door de modder te ploeteren, maar volhouden deed ze! Zij nam samen met Thijs en Bram het gedeelte van de late voormiddag voor haar rekening. Zelf even de douchewagen opgezocht om de vastgekoekte modder van mijn lichaam te verwijderen en een proper pak aan te trekken. Ook tijdens de dag kregen we nog geregeld een stortbui te verwerken. Pech voor een doorweekte Jari die uitgerekend dan de fiets van Evy was gaan schoon spuiten aan de bikewash! Om 14.30 u was het opnieuw mijn beurt. Het parcours had inmiddels zo hard geleden dat het eigenlijk niet meer te doen was! De singletrack was compleet naar de vaantjes gereden en super glad, enkel goed om er uw nek te breken en de onderdelen van uw fiets naar de verdoemenis te helpen! Het was te begrijpen dat er al een dertigtal ploegen en solorijders een punt achter hadden gezet! Ondanks de aanmoedigingen van de toeschouwers langs het parcours, op het marktplein en vanuit de tentjes op de camping, had ik er na één ploeterrondje ook genoeg van! Bram heeft de laatste drie rondjes gereden en ik ben hem dankbaar dat hij daardoor zijn dertig jaar oudere ploegmakker heeft ontzien! Er werd al gedacht aan volgend jaar waar we er toch zouden moeten in slagen van nog een zesde renner in onze ploeg te hebben!

    Terwijl Bram de laatste rondjes reed hebben wij intussen de kampeerplaats voor een groot deel opgeruimd zodat we om 16.00 u konden gaan kijken naar de aankomst van de laatste renners van de ploegen en de solo's. Zo kregen we Dennis nog te zien die als BikeAholic Solo met 61 rondjes en 384 km als vierde solorijder een punt kon zetten achter deze editie! Proficiat voor deze knappe prestatie! Vorig jaar had hij symbolisch één rondje gereden omdat hij het slachtoffer was van een valpartij tijdens het downhillen de week voordien met een gebroken sleutelbeen tot gevolg! Dennis reed bovendien ter sponsoring van een goed doel. Topper van deze editie is in ieder geval de solorijder Jens Van Bylen die 441 km bij elkaar reed met zijn 70 rondes! Daar doen wij met veel eerbied onze helm voor af! Terwijl we onze laatste spullen opruimden kwam Jasmine, de vriendin van Bram die ons de hele tijd had vergezeld en foto's gemaakt, nog toe met haar armen vol koeken en fruit. Overschot van de bevoorrading die uitgedeeld werd! Zelf de overschot van de sandwiches die ik voor de hele ploeg klaargemaakt had en de dertig rijsttaartjes die ik speciaal voor de gelegenheid door de bakker had laten maken verdeeld onder de ploegmakkers. De elfde editie werd allicht de meest memorabele en de meest modderige van allemaal! Met dank aan de mensen van MTB Westel die allicht heel wat van hun vrije tijd geïnvesteerd hebben in de organisatie van dit evenement! Blij dat ik er nog eens bij kon zijn!

    Voor de uitslagen: klik hier!

    Dit verslag is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

    StrammerMax





    15-07-2014 om 23:38 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Chaumont-Gistoux op 22-06-2014

    Le Rando des Coquelicots (15-30-46 km) te Chaumont-Gistoux op zondag 22-06-2014.

    Tijdens de drukste periode van het jaar wat m’n werk betreft, vandaar dat de verhaaltjes met heel wat vertraging online komen, toch nog tijd vrijgemaakt om te gaan toeren tijdens het weekend kwestie van de zinnen wat te verzetten. Mijn keuze was gevallen op de achttiende editie van de Rando des Coquelicots (15-30-46 km) in Chaumont-Gistoux. Een toertocht die ik nog nooit gereden had en voor het eerst sinds lang alleen vermits de kameraad die me al enige tijd op quasi elke rit vergezelt, er een weekendje op uit was nabij Tilburg. Gisteren hadden we nog wel samen getoerd met het gezelschap mountainbikers waarmee ik jaarlijks het pinksterweekend doorbreng, onder leiding van Willy en Jan die een knappe rit hadden voorbereid vanuit hun thuisbasis Poppel. Het toeval wil dat ik weet dat een coquelicot een kollebloem is, een papavar of simpelweg een klaproos! Mijn (stief)moeder zaliger was afkomstig uit Wezembeek-Oppem en toen wij daar al eens enkele dagen met vakantie gingen als kind maakten wij zo de aanleg van de Brusselse ring mee die in een sleuf dwars door het dorp loopt. Ik was toen enigszins aangedaan van te zien hoe enkele mooie villa’s die vlak naast de sleuf waren komen te staan onteigend waren voor de duur van de werken en arbeiders er hun hoofdkwartier van gemaakt hadden! Later zijn die huizen weer verkocht en opgeknapt. Eén ervan krijg je te zien als je over de ring rijdt en dat huis staat in de Kollebloemenlaan. Vermits Wezembeek een faciliteitengemeente is, en thans helaas bijna uitsluitend Franstalig, staat daar Avenue des Coquelicots bij! Het is een afgesloten hoofdstuk uit mijn leven vermits mijn grootouders inmiddels reeds lang overleden zijn en de rest van de familie uitweek naar elders in Vlaams-Brabant. Zelfs een neef, die er de schrijnwerkerij van zijn vader overnam, woont er niet meer. Maar elke keer wanneer ik op de ring onder de brug van de Kollebloemenlaan rijd denk ik nog eens terug aan die vervlogen tijd.

    In Chaumont-Gistoux vond ik een parkeerplek in een straat in heraanleg niet ver van de start in het sportcomplex André Docquier. De inschrijving verliep wat traag en lamentabel aan een tafel in de buitenlucht en werd waargenomen door enkele bejaarde mensen. Om 10.20 u vertrokken. Het ging het dorp uit over een paadje tussen de struiken dat evenwijdig liep met een straat en via enkele kleine straatjes. Op 2,80 km kwam er een splitsing tussen de routes van 15 km en van 30-46 km. Gekozen voor de langste afstanden die werden ingezet met een stevige klim over een kasseiweg en een veldpad, gevolgd door een afdaling over asfalt en een klim over een grasspoor! Op 5 km kregen we na een poos asfalt een mooie afdaling doorheen een imposant woud voor de wielen. Op 6,50 km doken we vanaf enkele huizen een grasspoor in dat luisterde naar de naam Sentier du Train.

    Een oude kasseiweg en een zandpad op en af voerden me voorbij een indrukwekkende kasteelpoort die toegang gaf tot een groot domein. Even verder reed ik over een betonbaantje het kasteel van Vieusart (Bonlez) voorbij om dan een korte maar zware klim over een kasseibaantje te moeten overwinnen. Een singletrack door het bos voerde me vervolgens tot in de open velden met knappe vergezichten. Licht klimmend tussen de velden bereikte ik een landelijk baantje, de Rue du Brocsous in Dion-Le-Mont, deelgemeente van Chaumont-Gistoux. Het ging er opnieuw de velden in waarna we konden genieten van een knappe afdaling in een holle wegeltje, overgaand in een klim in nog een mooie holle weg onder de bomen. Op 14,50 km kruiste ik de drukke Chaussée de Namur op het grondgebied van Wavre met voor mij een prachtig landschap van open velden waar verschillende landbouwers in de weer waren met hun tractoren!

    Een klimmetje bracht me tot op een plaats waar twee kapelletjes tegenover elkaar staan om er het bos in te rijden over de Ancien Chemin de Nivelles. De plek kwam me bekend voor, vermoedelijk ben ik er al eens gepasseerd tijdens een toertocht vanuit Wavre. Er volgde een lange knappe afdaling over een veldweg vol grote stenen. Een biker in een groene freeridebroek stak me voorbij. Ik zou hem dadelijk nog te zien krijgen aan de bevoorrading en hij zou me vreemd genoeg daarna nog eens een tweede keer inhalen! De kerel had een piercing door zijn linkerwenkbrauw! Een veldweg voerde me tot aan de eerste bevoorrading op 17,75 km van de start omstreeks 11.40 u. Ook hier al redelijk wat oudere mensen die voor het bemannen van de stop instonden. Peperkoek, prinskoeken, madeleintjes, appelen en bananen stonden er op het menu en er was met grenadine aangelengd water als sportdrank. Ik genoot er het gezelschap van slechts vier andere bikers!

    Na de stop werd mijn gevulde maag al direct op de proef gesteld door de inspanningen omwille van een stevige klim in een servitudepad onder de bomen en doorheen een bos tot aan een kasseibaantje. Daar kruiste ik op 22 km de Ry du Champ de la Queue, een beekje waarvan de breedte omgekeerd evenredig is met de lengte van de naam! Hierop volgde de doortocht van het schilderachtige Grez-Doiceau. Dan was het even zoeken naar een afgevallen pijl op een plek waar men links een smalle servitude in moest. Sommige pijlen waren met kleefband opgehangen en waaien direct af bij de minste wind! De tocht voerde me naast een beek met stilstaand water waarna het over verharde weg uit ging richting Cocrou, een gehucht van Grez-Doiceau. Tot 27,80 km werd mijn uithoudingsvermogen op de proef gesteld door een wel zeer lange klim in een holle weg. Een veldweg voerde me langsheen het terrein van vermoedelijk een kwekerij van rolgazon, te zien aan de smetteloze grastapijten. Verder ging het over veldwegen met een afwisselende ondergrond van kasseien tot steenslag.

    Op 30 km konden de bikers genieten van een knappe afdaling tussen de korenvelden en doorheen een strook bos. Veldwegen voerden me naar het dorpje Longueville , gehucht van Chaumont-Gistoux. Na de doortocht van Longueville ging het na 32 km het paadje Voie De Heze op. Op een veldweg was een boer die aan de slag was met zijn tractor mijn enige gezelschap. De weg ging over in een knappe afdaling doorheen de korenvelden, een strook bos, oude kasseitjes en tenslotte asfalt tot aan enkele eenzame huizen in de Rue de Residal te Heze, gehucht van Chaumont-Gistoux. 34,50 km om 13.00 u. Een klimmetje over beton bracht me tot in een straat die door een bos loopt waarin huizen gebouwd stonden. Via de afdaling in de holle weg Gorge du Loup dook ik Bonlez binnen. Daar trof ik na 38,50 km de tweede bevoorrading op de oprit naar een huis langsheen een betonbaantje. Ook daar weer oudere vriendelijke mensen die de dienst uitmaakten en hetzelfde aanbod aan knabbeltjes en drank als op de eerste stop. Het was intussen duidelijk dat ik de splitsing tussen de routes van 30 km en van 46 km gemist had maar gelukkig op het traject van de langste route beland was! Er kwam nog iemand van de organisatoren toe met een bestelwagentje en deze man begon de overschotten van de bevoorrading uit de delen aan de helpers. Zelf kreeg ik van één van de dames nog een verpakte wafel mee voor onderweg. Ik heb ze na aankomst opgegeten.

    Na de stop passeerde ik een schilderachtige omgeving waarin een in het roze geschilderd groot oud huis stond aan een vijver met tegenover een in dezelfde kleur geschilderd kapelletje. Ik zou zweren dat ik deze plek ooit al te zien kreeg tijdens een tocht. Ik diende naar een bos toe te klimmen en in dat bos door een beekje te rijden dat er over het pad stroomt. In deze knappe omgeving werd ik ingehaald door nog twee late jongens, waaronder de eerder genoemde kerel in de groene freeridebroek! Er volgde een stevige klim over een pad vol keien! Veldwegen voerden me over een hoogvlakte tot aan een asfaltbaantje. 44 km. Links van mij zag ik heel in de verte een watertoren staan waar ook een golfterrein ligt. Al gepasseerd tijdens een toertocht vanuit Waver. Vanaf hier ging het over verharde wegen weer naar af met een supersnelle afdaling over asfalt als afsluiter. Om 14.15 u liep ik weer binnen met 47,50 km op het tellertje. Omdat er van après niets meer te bespeuren viel, achter een draadomheining zag ik nog wel wat parasols staan, heb ik dan maar onmiddellijk de auto weer opgezocht. Zoals zo vaak stond die nog eenzaam en alleen als laatste achtergebleven!

    Een niet onaardige toer die niet helemaal aan mijn verwachtingen beantwoordde omdat ik meer een omgeving zoals die van Court-Saint-Etienne en Villers-La-Ville verwacht had. Waren er bij aanvang vrij veel asfaltbaantjes en verharde wegen, het middenstuk tussen de twee bevoorradingen maakte dat weer goed met enkele knappe stroken bos, holle wegen, beklimmingen en enkele zeer knappe afdalingen. Aan de afpijling van het parcours diende ik even te wennen, omdat hier zowel gebruik gemaakt werd van pijlen als van aanduidingen en aantekeningen op de grond in rode verf. Van de accommodatie heb ik verder geen gebruik gemaakt, maar aan een sportcentrum zal dat wel in orde geweest zijn! Aan het aantal wagens nabij de start te zien was er toch wat belangstelling, maar vermoedelijk geen overrompeling. Onderweg weinig bikers gezien. Het feit dat men tot 12.00 u kon starten zal daar wel wat mee te maken hebben. Ik schat enkele honderden bikers aanwezig. Weinig animo voor deze tocht op de fora!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

    15-07-2014 om 21:47 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Mol-Gompel op 15-06-2014

    Toertocht (25-40-60 km) van de Off-Road-Bikers te Mol-Gompel op zondag 15-06-2014.

    Samen met m’n trouwe bikemakker ben ik die zondag nog eens naar de Stille Kempen toe gekomen om er te toertocht van de Off-Road-Bikers vanuit Mol-Gompel te rijden. Ik kan me niet herinneren ooit te zijn vertrokken vanaf het voetbalveld van Gompel. Ik heb de tocht van de Off-Road-Bikers gereden op 15 september 2012 en die vertrok toen vanuit het Sint-Paulusinstituut in Heidehuizen. De bevoorrading stond er wel opgesteld. Ik vermoed dat er in de school een feest of opendeurdag was, vermits de tafels in de zaal gedekt stonden en er daarom niet vanuit de school kon gestart worden. Na het met moeite vinden van een parkeerplek, de auto’s stonden tot in het bos gestald, werden we al direct door een dame van de organisatie bij onze lurf gevat omdat we op privaat terrein stonden. Gelukkig vond ik snel een andere plek voor één van de oude arbeidershuisjes die vroeger tot de glasfabriek behoorden en er in de schaduw staan van het verkommerde casino. Dat behoorde vroeger ook tot de glasfabriek en thans bestaat er blijkbaar onduidelijkheid over wie de eigenaar nu dan wel is! Helaas staat het grote gebouw met de bizarre gevel en torentjes gewoon te verkrotten! Snel ingeschreven en om 9.50 u waren we op weg voor de langste rit.

    We vertrokken via de grote baan, staken over en reden voorbij nog een bizar groot schijnbaar verlaten gebouw en enkele grote oude villa’s om daarna een strook bos in te rijden. Na 2,50 km werd m’n makker geconfronteerd met een lekke band, maar na een tiental minuutjes was het euvel al verholpen en de band vervangen. We reden over een assenweg door het bos om links en rechts daarvan reeds een overdaad aan singletracks te mogen berijden! In de onverharde Spoorwegdreef sloegen we vlak voor de overweg linksaf een volgende paadje in. We bereikten het kruispunt van de twee grote wegen door Gompel, richting Wezel en richting Postel, en na een eindje straat doken we opnieuw de bossen in om er een splitsing te treffen tussen de routes van 27 km en van 40-60 km op 8,75 km van het vertrek. Niets dan bospaden en tracks werden er ons deel. We reden er ook langsheen de ingestorte chalet die uitkijkt over een bosvijver. Op 11 km bereikten we weer de bewoonde wereld ter hoogte van de Mora-fabriek. Via het fietspad ging het naar het kanaal en reden we er onder de brug van de ringweg langsheen, voorbij de houtzagerij Vanhooydonck, om dan rechtsaf een strook bos in te slaan om er een ietwat lastige singletrack voor de wielen te krijgen. Door het dichte hoge struikgewas konden we niet zien waar we reden!

    Het lusje eindigde opnieuw op de ringweg alwaar we via de brug het kanaal overstaken. Want op de andere oever ligt een mooi speelbos met vele singletracks die ons op en af over enkele lokale bultjes voerden. Dat alles goed voor enkele speelse kilometers bikeplezier! Uiteindelijk kwamen we van tussen de bomen te voorschijn op de kanaaloever tegenover de houtzagerij Vanhooydonck. Even later werd ik begroet door een voorbijstekende biker in het gezelschap van zijn maat. Het was lang geleden dat ik Bruce Wayne nog te zien had gekregen en zijn makker zal allicht de al even mysterieuze Mr. C. geweest zijn! Deze laatste was ook goed op dreef, zodat er geen ruimte was om enkele woorden te wisselen, want Bruce stoof verder in diens spoor. Bijna 17 km om 11.00 u. We vervolgden de rit gedurende geruime afstand langsheen het kanaal en over een track die er evenwijdig loopt met het jaagpad. In wezen passeerden we opnieuw de start die op de andere oever lag. Op de plek die ik vermoedde verlieten we het jaagpad over een track door hoog gras, onder struikgewas en naast een veld.

    Het paadje gaf uit in de Molderloopstraat en daar hield ik even halt om Jari te wijzen op een perpetuüm mobile dat daar eindeloos voor het raam van een huis over en weer pleegt te wiebelen en wat ik al een aantal keren vernoemd heb ik een verslag. Een vrouw die in de tegenoverliggende weide gemaaid gras aan het omkeren was vroeg ons of we geen zin hadden om ook de handen uit de mouwen te komen steken. Ook haar man dook op. Het waren de bewoners van het huis met het perpetuüm mobile! Ze wisten me te vertellen dat het niet hetzelfde kleinood was dat er eeuwigdurend over en weer zwiepte. Het vorige had na vier jaar de geest gegeven toen de vrouw des huizes het na een onhandigheid had laten vallen. Vroeger was het inderdaad een soort zonnebloem en iets groter! Enfin, na er al geregeld te zijn gepasseerd heb ik nu ook de bewoners eens te zien gekregen! Even verderop kruisten we de spoorweg en doken we via het bekende dropke na 21 km weer het bos in. Sommige plekjes begin ik hier al goed te kennen!

    De ene na de andere singletrack leidde ons doorheen het bos tot we vanuit de Lieven Heerstraat de drukke baan dienden te kruisen om via Kruisven het Sint-Paulusinstituut in Heidehuizen te bereiken. Daar troffen we de eerste bevoorrading op 24,50 km van de start omstreeks 11.30 u. We konden er smullen van fruit, cake en koeken. Na de stop ging het zoals we konden vermoeden naar de bossen van Heidehuizen achter de school om er een mooi stukje van de vaste route mee te pikken in de buurt van de Molse Tennisclub tot aan de gemeentelijke opslagplaats. Het ging er linksaf via een grasspoor het bos in om er een splitsing te treffen tussen de routes van 27 km en 40-60 km op 26,50 km van het vertrek. Na een knappe singletrack over enkele zanderige bulten met in ons zog een ongeduldige biker, volgde op 30 km alweer een splitsing, deze keer tussen de 40 km en de 60 km. Gekozen voor de langste toer die ons in de richting van Geel-Bel stuurde. Daar bereden we de zanderige paden doorheen de Belse Bossen met op sommige plaatsen desolate open plekken na bomenkap. Om de heide weer kansen te doen krijgen? Ter hoogte van enkele huisjes temidden het bos vervoegden we een stuk van de groene vaste route. 36 km om 12.30 u.

    Vanaf deze plek konden we met volle teugen genieten van een zeer mooi traject op de groene vaste route doorheen de Belse Bossen, langsheen zandvlakten en onder dennenbomen. Op de vliegweide van de Kempense Modelclub was maar één man zich aan het amuseren met zijn dure speelgoed. Allerlei capriolen haalde hij met zijn modelhelikopter uit! De rit voerde ons na 39 km tot de Kruiskwacht op de grens met Meerhout. Ik verwachtte langsheen het Sport- en Recreatiecentrum De Lissenvijver geleid te worden, maar dat bleek niet zo. Via de Belsche Heide bereikten we de tweede bevoorrading op het paardengedoe van de Far West aan de Hoevendijk in Meerhout. 13.00 u. Twee mannen prezen er hun fruit en knabbeltjes à volonté aan! We zullen allicht bij de laatsten geweest zijn om er te passeren.

    Na de stop reden we langsheen de Grote Nete en verschillende visvijvers om op 47 km weer bos te treffen. Knappe paden voerden ons hier op en af over zandheuvels en enkele uit de kluiten gewassen wortels in de Volsbergenbossen te Balen. We pikten er een gesmaakt stukje van de rode vaste route mee en reden voorbij het kapelletje naast de grote zandvlakte over een stukje heide nabij de Kopberg in het gehucht Hulsen (Balen). Achter die zandvlakte ligt nog een mooie track over enkele uit de kluiten gewassen zandheuvels, maar die lieten we rechts liggen! Een grindpad leidde ons tot aan de Borgerhoutsedijk, een iets drukkere baan, alwaar we de Bremdoornstraat in reden. Het oude, vervallen, verlaten en enkele jaren geleden in de fik gestoken huisje op de hoek van beide straten bleek verdwenen en met de grond gelijk gemaakt. Een stukje volkse geschiedenis verdwenen. 51,75 km. Even verder ging het rechts de singletrack in waar we even het gezelschap kregen van een andere late biker in een zwart-wit pak. Die moet zich ergens vergist hebben, want hij stak mij even later een tweede keer voorbij en bleef een hele tijd in het spoor van Jari rijden. Hij was de hele tijd in de waan dat ik het was die achter hem reed!

    Een assenweg leidde ons tot aan de oversteek van een grotere baan richting Rosselaar in het gelijknamige gehucht waar we de ruïnes van een kapel passeerden. Op 55 km kruisten we het kanaal Dessel-Kwaadmechelen, ergens halverwege tussen Rosselaar en Balen. Eventjes reden we doorheen een meer bewoonde wereld om er naast een cafeetje het bos in te rijden. Vanaf 58 km kregen we hier nog waar voor onze centen onder de vorm van enkele mooie en plezante singletracks. Op 60 km reden we voorbij de bizarre met betonplaten ommuurde plek in de bossen ter hoogte van de Gompeldijk. Ik vraag me al jaren af wat de functie is van deze plaats. Een paardenstalling? Lokalen van een jeugdbeweging? 14.00 u. Een pad leidde naast een gracht en enkele waterpartijen waar ik de omgeving herkende en tien minuten later arriveerden we aan het voetbalveld van Mol-Gompel. Na bijna 63 km weer bij af. Op de terugweg huiswaarts over Postel beiden nog een belegd broodje achter de kiezen gestoken in frituur Paseo in Mol-Rauw en via de E34 huiswaarts. M’n makker Jari weer netjes tot bij zijn auto gevoerd op de carpoolparking aan het rondpunt in Wommelgem en een kwartier later was ik thuis. Het had deugd gedaan van na enkele drukke werkweken nog eens te kunnen uitwaaien op de fiets in een bosrijke streek die nooit gaat vervelen. Helaas keek ik nog tegen een onaangename week met veel werk aan, de drukste van het hele jaar allicht!

    Voor de route op Google-Maps: klik hier!

    StrammerMax

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

    >

    10-07-2014 om 01:23 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Ferrières op 09-06-2014

    Toertocht Les Boucles de Ferrières (15-29-35-47-55 km) te Ferrières op maandag 09-06-2014.

    De achttiende editie van Les Boucles de Ferrières op Pinkstermaandag 9 juni 2014 lokte niet minder dan 620 amateur-mountainbikers naar het plaatsje Ferrières in de provincie Luik op de grens met de provincie Luxemburg.  Om 8.30 u waren er al 120 deelnemers ingeschreven. Van achter de inschrijvingstafel keek Pascale Marquet naar haar horloge. “Het is nu elf uur, de inschrijving wordt gesloten, ik kan dus met enige trots beweren dat zich 620 deelnemers hebben aangeboden op de Boucles de Ferrières”, zegt de onderwijzeres van de plaatselijke school die het evenement organiseerde. Vorig jaar waren er “slechts” 300 startende mountainbikers op een toertocht die maar liefst zes afstanden aanbiedt: 15-25-35-45-50-55 km! Toen was het koud en slecht weer! Dit was deze Pinkstermaandag, de dag waarop deze toertocht sinds zijn ontstaan wordt georganiseerd, niet het geval! Nochtans hadden de storm en de zware regens van de nacht voordien (in Vlaanderen trouwens met grote hagelschade) het parcours herschapen in een modderbad! Daardoor hebben verschillende deelnemers hun vooropgestelde afstand vaak fel ingekort! Vermoeide en vertrokken gezichten dus bij aankomst, maar na een verkwikkende douche hervonden de meesten hun lach bij een smakelijke barbecue en een welverdiend glas. De opbrengst van de toertocht gaat integraal naar de werking van de gemeenteschool en is bestemd voor de aankoop van schoolmateriaal en voor het maken van excursies. “Voor onze school is deze toertocht de grootste jaarlijkse organisatie”, aldus Pascale Marquet. (Naar een artikel uit een lokale krant)

    Gedurende het weekend van Pinksteren waren wij met een groep bevriende mountainbikers op uitnodiging van Jean-Paul, een gemeenschappelijke vriend die elk jaar de organisatie van dat weekend op zich neemt, op logement in de gîte van Arbrefontaine. Op zaterdag en zondag reden we er aanzienlijke afstanden op de vaste routes van Vielsalm en van Lierneux. Van het noodweer dat Vlaanderen trof, en blijkbaar ook Ferrières, hebben wij daar niets gemerkt, op enkele bliksemschichten in de verte na! Van het thuisfront kregen verschillende bikemakkers wel onheilspellend nieuws over hagelschade na het losbarsten van de hel! Pas toen we die maandagochtend met de wagens richting Ferrières reden kregen we vlak voor het inrijden van het dorp het resultaat van het nachtelijke onweer te zien onder de vorm van met afgerukte bladeren bedekte straten. Het was niet eenvoudig van een parkeerplekje te vinden in het kleine dorp. Om 10.15 u waren we ingeschreven en trok ik met m’n bikemakker Jari op pad. We reden in het zog van Chantal en Erling.

    Reeds van kort na de start werden we lekker de hoogte in gejaagd en dat deed zich gevoelen in de benen die de ritten van de twee voorgaande dagen nog niet verteerd hadden! Eens boven ging het off-road weer naar beneden over een vrij gladde maar nog doenbare afdaling. We doken er een bos in waarna brede paden ons naar het gehuchtje Sy voerden. Al snel doken we weer de bossen in over zeer slijkerige paden! De zware regenbuien van vannacht hadden alles herschapen in een grote modderpoel! Op 5 km dienden we dan nog door een beek te waden! Door de vele rotsen en dode takken was even te voet gaan hier de boodschap! Tot 7,25 km was het weer stevig klimmen over asfalt om vanaf de top het bos in te duiken over een zeer technische afdaling. Op een smal paadje naast een afgrond werden we getrakteerd op rotsen, slijk en gevaarlijke wortels. Omdat Jari zelden angst kent, had hij zich laten gaan, maar was in een plots dropke waar het spoor dan nog eens extra smal naast de dieperik passeerde, ten val gekomen. Ik heb er niets van gezien, want ik was achterop geraakt. Al snel had ik het opzet van deze tocht door: via goed berijdbare paden naar boven en off-road over tricky paadjes weer naar beneden!

    Het paadje gaf uit in een straatje en daar troffen we Chantal en Erling. Zij vonden de rit te riskant en zouden er een punt achter zetten, geen zin om te verongelukken en dan maanden inactief te zijn! Wij hebben uiteindelijk dezelfde beslissing genomen. Niet alleen het gevaarlijke parcours, maar ook de vermoeidheid van de vorige dagen speelde ons parten. Beter een korte rit dan gedurende lange tijd geen rit! Ik hoef trouwens niet verlegen te zijn voor de eerste “opgave” tijdens de acht jaren dat ik reeds toertochten rijd! Op de terugweg naar Ferrières speelden we Chantal en Erling kwijt. Dank zij het feit dat Jari een gps-applicatie heeft op zijn i-phone, hebben wij de weg naar de start teruggevonden. We zijn daarvoor trouwens nog een hele tijd onderweg geweest en konden daarbij genieten van mooie vergezichten. Ook afzien op stevige beklimmingen en opboksen tegen de wind! Op bepaalde plaatsen konden we zelfs nog delen van het uitgestippelde parcours meepikken. Ons tochtje eindigde na 25 km, maar dank zij de knappe ritten tijdens de vorige twee dagen hoefden wij daarover niet te treuren. In Ferrières hebben we ons weekend afgesloten met een lekker bord spaghetti of vol-au-vent. Dan wachtte nog een lange rit huiswaarts! Het feit dat mijn tellertje een maximumsnelheid van 50 km geregistreerd had geeft een idee van de hellingsgraad van de paden in deze streek!

    Foto’s vind je hier: http://bouclesdeferrieres.be/

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be, op mountainbike.be en op m'n website mtbwijzer.be!

    StrammerMax

    Toertocht te Ferrières op 09-06-2014









    09-07-2014 om 19:47 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie kan mij helpen?

    Het "scharnier" waarmee de achtervering van m'n Turner Flux aan het kader is bevestigd is een tijd geleden doorgebroken. Dat onderdeel wordt niet meer gefabriceerd. Wie kan mij aan dit onderdeel helpen?







    04-07-2014 om 22:12 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VTT Les Hayeffes te Mont-Saint-Guibert op 01-06-2014

    VTT des Hayeffes (23-38-62 km) te Mont-Saint-Guibert op zondag 01-06-2014.

    Omdat juni altijd een drukke maand is wat m’n werk betreft heb ik de vorige twee jaren verstek laten gaan voor de VTT des Hayeffes georganiseerd door en vertrekkende vanaf het Institut Notre Dame des Hayeffes te Mont-Saint-Guibert, een dorpje, gelegen in een knappe streek van Waals-Brabant.  M’n makker die me sinds enige tijd vergezelt op de toertochten en wiens gezelschap ik ten zeerste waardeer gaan oppikken op de afgesproken plaats en een dik uur later en 80 km verder vonden we een parkeerplekje op enige afstand van de vertrekplaats.  Nadat we klaar stonden om naar de start te rijden werden we aangesproken door een Franssprekende dame die op een gewone stadsfiets met haar zoontje de familietoer kwam rijden.  Of we geen pomp bij hadden om de banden van haar fiets wat harder te zetten!  Je zou denken dat je de banden van je fiets toch controleert alvorens thuis weg te rijden!  Op de speelplaats van de school heerste al een gezellige drukte en stonden de tenten en tentjes waar straks honger en dorst zouden kunnen gelest worden al klaar.  Ingeschreven en om 10.00 u waren we weg voor de tocht.  Ondanks het vrij late uur waren er nog steeds redelijk wat vertrekkenden.

    We verlieten het dorp via de afdaling over de kasseitjes in de holle weg richting Beaurieu en werden al direct vergast op een klim over road en off-road tot in het gehucht Suzeril van Court-Saint-Etienne waar we het riviertje de Ry de la Marche kruisten op 5 km van het vertrek.  Vanaf hier volgden een aantal veldwegen over een hoogvlakte nabij Sart-Messire-Guillaume.  De paden lagen er beenhard en stoffig bij door de droogte.  We doorkruisten het knappe Bois de l’Heuchère en in het aansluitende Bois du Sartage werden onze benen van 8,50 km tot 9,75 km redelijk zwaar op de proef gesteld tijdens een eerste zware klim.  We kwamen boven uit aan een bekende plek waar een grote witte gesloten hoeve staat en verderop het enorme hoge gevaarte van een militaire zendmast naast een rustige betonbaan.  Het ging rechtsaf richting Mellery, het dorpje dat deel uitmaakt van Villers-La-Ville en in de tachtiger jaren het nieuws haalde omwille van een afvalschandaal waarbij jarenlang giftig afval in de putten van een oude zandgroeve bleek gestort te zijn!  We verlieten het betonbaantje en sloegen rechtsaf de Rue d’Heuval in.  Hier had ik een maand of twee geleden nog gereden tijdens de andere tocht vanuit Mont-Saint-Guibert (Le VTT du Petit Godefroid) en zo’n kasseibaantje om over te dokkeren vergeet je niet zo snel!  Het baantje leidt naar La Roche en Tangissart, twee gehuchten van Court-Saint-Etienne die tegenover elkaar op de flanken van een vallei gelegen zijn.  10 km.

    We verlieten het kasseibaantje en doken linksaf een assenweg door de bossen in.  Daar konden we enige tijd later genieten van een leuke afdaling over een paadje doorheen een knap stuk bos.  Eens goed en wel beneden troffen we een splitsing tussen de routes van 23 km en van 38-62 km.  We doorkruisten het dorpje La Roche en bereikten een smal paadje dat er evenwijdig liep met de spoorweg.  15 km.  In het gehucht Faux kruisten we de drukke Rue de La Roche om aan de overkant aan de basis te staan van een redelijk steile kasseiklim onder de bomen.  Vanaf de plek waar de kasseitjes ophielden leidde een singletrack ons in de richting van de expresweg N25 tot in de open velden.  Er volgde een knap stukje doorheen deze velden met mooie uitzichten en dat op 19 km afgesloten werd met een plezante afdaling over een singletrack tussen de struiken doorheen een stuk bos tot aan enkele eenzame huizen.  Het ging er lekker snel en het was een plezier om hier naar beneden te rijden.  Eens beneden bereikten we op 20 km na het vertrek de bevoorrading aan de rand van het dorpje Bousval.  11.30 u.

    De partjes cake en peperkoek waren gerantsoeneerd en de bananen waren door de vorige bikers verslonden.  In de bekertjes troffen we de felgekleurde drankjes, typisch voor de tochten in deze streek!  Terwijl we aan de stop stonden kwam er een man van de organisatie toe met een lading bananen.  “Bananes”, riep hij naar de bikers die net met hun bike weer vertrokken.  Een dame die de tocht reed in het gezelschap van haar man hoorde ons praten en merkte op dat we uit dezelfde streek als zij afkomstig waren.  Ze bleek uit Hoogstraten te zijn, de plek waar ik werkzaam ben.  Er volgde een steile afdaling in Bousval over een groot gekasseid plein voor de kerk.  Voor oude mensen is het geen sinecure om er de mis bij te wonen!  Eens beneden troffen we verkeerslichten op de grote baan die het dorp doorkruist.  De dame uit Hoogstraten kon niet meer stoppen in haar vlucht neerwaarts en stoof gewoon door het licht dat net oranje en rood werd!  Van verkeersagressie gesproken!  Vrij snel doken we het knappe Bois de la Tassenière in.  Helaas waren de anemonen en hyacinten die de bodem hier tijdens de lente wit en blauw kleuren intussen uitgebloeid.  Er wachtte ons daar een zeer stevige klim in het zog van de bikers uit Hoogstraten, gevolgd door een afdaling die ons weer tot een open vlakte voerde.  Een smalle track voerde ons over de open vlakte naast het bos.  Even verder kregen we de bekende Chapelle-du-try-au-chêne in het vizier, een kleine kapel op een kruispunt van landelijke wegen.  De boom naast de kapel was geen eik en werd tijdens een zomerstorm in 2010 geveld en thans vervangen door een jonge boom en deze keer effectief een eik.  De kapel is een beschermd dorpsgezicht van Bousval en zelfs een vermelding op Wikipedia waard!  25 km om 11.55 u.

    Na nog een veldweg richting Tangissart bereikten we het indrukwekkende Bois d’Hez waar we na het doorkruisen van een beekje een volgende vermoeiende klim voor de wielen kregen tot zo’n 26,50 km.  Eens boven herkende ik de omgeving van een bos wat volgens mij een voormalige boomkwekerij moet geweest zijn waarvan de bomen te hoog opgeschoten zijn.  Mijn vermoeden bleek te kloppen want een afdaling over een rotsachtig pad katapulteerde ons bijna letterlijk Villers-La-Ville binnen!  We reden het grote kruispunt op de grens tussen Villers, Baisy-Thy en Court-Saint-Etienne over en doorkruisten de ruïnes van de voormalige abdij.  We passeerden het gemeentehuis, reden onder de spoorwegbrug en werden het kasseibaantje op gestuurd.  Ja, er is een tijd geweest dat de wegen en spoorlijnen gewoon los door historisch patrimonium gestuurd werden!  Halverwege het klimmende kasseibaantje werden we linksaf het bos in gestuurd.  28,50 km.  Omstreeks 30 km kregen we enkele erg zware bosklimmen voor de wielen geworpen!  Toen ik hem bijgebeend had vertelde Jari dat er daarnet een man tegen hem in het Frans aan het vertellen was dat deze klim een naam had.  Tot hij tot de conclusie kwam dat hij niet tegen zijn maat aan het praten was!  Helaas stoof hij direct weer weg zodat we de naam van de beklimming niet zijn te weten gekomen!

    Tijdens de zware beklimming over een rotsachtig pad in het Bois de Haute Heuval, gevolgd door nog een beklimming over een singletrack, ben ik halverwege even aan de kant moeten gaan om uit te blazen terwijl m’n vriend lekker door tufte!  Alsof het nog niet zwaar genoeg was, volgde er nog een lastig spoor doorheen hoog gras en een korenveld met de nodige bulten en putten.  Jari stond op het volgende betonbaantje op me te wachten en was verwonderd dat ik hem zo snel op de hielen zat!  Ja, overal rijdend boven geraakt, maar halverwege toch even moeten uitblazen!  Er stonden nog andere mannen te wachten op hun kompanen die het lastiger hadden om boven te geraken!  We bevonden ons opnieuw in de omgeving van de imposante militaire zendmast op 32 km van het vertrek omstreeks 12.30 u.  Een asfaltbaantje leidde ons weer tot aan de grote betonbaan tussen Mellery en Mont-Saint-Guibert.  We passeerden nogmaals de grote witte hoeve en omstreeks 34 km reden we pal naast de immense zendmast die met enorm grote betonblokken in de grond verankerd zit.  Het ging dan vrij lang over het betonbaantje tot aan het pleintje met een kapelletje onder de bomen.  Rechtsaf volgde met veel bibberen een afdaling over een oud kasseibaantje tot aan een afslag rechtsaf naar een asseweg doorheen het Bois du Chenoy.  Bij het verlaten van het bos passeerden we het Maison du Pâturage te Court-Saint-Etienne, een bizar gebouwd huis zonder vensters op een kruispunt van kasseiwegen.

    Assewegen voerden ons over de open velden tot aan een hoeve waar in de naastgelegen weide een kleine hond aan het rondzeulen was met een gevangen dode duif in zijn muil!  We kregen er even het gezelschap van een vader en zijn kleine zoon.  Een betonwegeltje voerde ons over een hoogte waarbij we links in de diepte het Institut Notre Dame konden zien liggen.  De rit eindigde met een lange afdaling doorheen een knappe en zeer diepe holle weg over een smal kasseispoor.  We gingen zo snel naar beneden dat we samen met de vader van de jongen de afslag naar links gewoon voorbij vlogen!  Na 39,50 km kwamen we omstreeks 13.00 u toe op het schoolterrein.  Daar was nu veel leven omdat er ook het schoolfeest aan de gang was.  Na het halen van bonnetjes voor een drankje en een hamburger hebben we ons bij een aantal bekenden aan tafel gezet.  Want Dennis, Jan, Dries en Gunther uit onze contreien waren blijkbaar ook naar Mont-Saint-Guibert afgezakt.  Zij hadden wel de lange route achter de rug.  Uitgezonderd Dries, want die had na 15 km noodgedwongen een punt gezet achter zijn tocht.  Hij was voor de tweede keer op korte tijd gevallen op dezelfde knie die nog niet volledig hersteld was van de vorige valpartij!  Dat terwijl hij volgende week naar Wales afreist voor een weekje mountainbikevakantie!  De mannen waren al goed vrolijk zoals meestal en er werden al plannen gesmeed voor de 24 uren van Westerlo.  Intussen was de speelplaats goed vol gelopen met mensen voor het schoolfeest en zag je slechts hier en daar nog een gehelmd hoofd boven de menigte uit steken.  Na het vertrek van het viertal hebben wij ook de wagen opgezocht en zijn huiswaarts gereden.  Om deze keer eens wat vroeger thuis te zijn dan gewoonlijk.

    De toertocht was mooi, maar wij zijn toch wat op onze honger blijven zitten wegens redelijk wat verhard en minder bos dan we gehoopt hadden.  De andere tocht vanuit deze gemeente en vooral La Trace d’Hez in Tangissart zijn toch nog van een ander kaliber.  Het kan ook te wijten zijn aan het feit dat we voor een kortere afstand kozen en daardoor een aantal knappe stukken aan ons hebben laten voorbijgaan.  Spijtig, want voor Jari was het de eerste kennismaking met deze streek en eigenlijk had ik hem wat warm gemaakt om naar hier te komen ten nadele van de toertocht in Beringen.  Maar toch blijft het een mooie streek waar ik graag naartoe kom en ik wilde absoluut nog eens vertrekken vanuit het Institut Notre Dame met het bruisende schoolfeest.

    Jari registreerde de route van 38 km op Google-Maps: klik hier!

    StrammerMax

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!





    05-06-2014 om 21:03 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    26-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Werchter op 25-05-2014

    Toertocht (25-42-62 km) van TeBeO Werchter te Werchter op zondag 25-05-2014.

    Op de zondag van de regionale, federale en Europese verkiezingen eerst onze burgerplicht gaan vervullen waarna we vanaf onze plaats van afspraak in Zwijndrecht richting Werchter vertrokken voor het rijden van de toertocht van TeBeO (25-42-62 km).  Omwille van de verkiezingen kon je hier uitzonderlijk op een zondag tot 13.00 u starten.  Dat had volgens de organisatoren aan de eerste stop tot gevolg dat het starten gespreid verliep.  De meesten zijn blijkbaar eerst komen toeren en waren vroeg op pad, vermits er omstreeks 9.00 u al een eerste golf bikers aan de bevoorrading arriveerde, een uur eerder dan gewoonlijk.  Een parkeerplekje gevonden in een zijstraatje van de Tremelobaan in de omgeving van de chirolokalen.  De bikeparking was hier goed georganiseerd met een polsbandje en een bandje aan je fiets met hetzelfde nummer en dat zowel voor als na de rit kon dienen.  Voor ons enkel voor de rit, want bij aankomst was alles begrijpelijkerwijze al opgeruimd en ingepakt!  Ingeschreven en om 11.30 u waren Jari en ik op weg.

    We verlieten het dorp via enkele straatjes en veldpaden die af en toe een strook bos doorkruisten.  De mannen van de organiserende club hadden vooraf de grasmachine gehanteerd want op diverse plaatsen was het hoge gras dat te tracks verstopte over een breedte van een meter of twee gemaaid.  Ondanks het feit dat we bij momenten stroken gras doorkruisten troffen we zelden van die hobbelige grassporen, de paadjes waren goed te berijden.  Tijdens de eerste kilometers kregen we even het gezelschap van een mij bekend biker, een kameraad van Peter, afkomstig uit Beersel, waarmee ik vorige zomer een après heb afgesloten op de speelplaats van een school toen men de stoelen letterlijk van onder onze kont uit kwam halen!  Anders hadden wij daar nu nog gezeten!  Eventjes reden we op de oevers van de Laak, hier een smalle diep ingesneden beek.  Van 5 tot 7 km reden we in een bos over een eerder technische singletrack met enkele bulten en vele korte bochtjes over een poederdroge bodem van bladgrond.  We troffen er resten van zandhopen en constructies die ooit gediend hebben voor een door kinderen aangelegd crossparcours.  Een eerder lastig grasspoor leidde ons naar een opvallende brug over de Dijle voor fietsers en voetgangers.  In een landelijke omgeving ter hoogte van de Pater Damiaanstraat in Ninde, een gehucht van Tremelo.  Er stond daar ook een beeld van deze missionaris.  Op de plaats van dit bruggetje mondt de Laak uit in de Dijle.  9 km.

    Van 10 km tot 13,75 km kregen we redelijk wat grassporen onder de wielen, vaak over privaat terrein en netjes gemaaid!  Zo reden we ergens door het gras aan de voet van de hoge dijk langs de Dijle en door een strook bos.  De fietsers die in de hoogte over de dijk reden zullen zich wel afgevraagd hebben waarom die twee idioten daar beneden rondreden in plaats van over het jaagpad!  We reden een rondje in het chirobos waar de auto geparkeerd stond over een kurkdroge track met korte bochtjes en kwamen weer toe aan de rand van het centrum van Werchter en in de buurt van de start.  Grassporen over privaat terrein brachten ons weer tot op de dijk naast de Dijle.  Op 15 km kruisten we de rivier via een brug waarbij we aan de overzijde vele bikers zagen rijden die al op de terugweg waren en ook de brug over reden.  Het zou voor ons nog een hele tijd duren eer we hier opnieuw toekwamen!  Korte tijd later troffen we reeds op 17,50 km de eerste bevoorrading aan de toegang tot het Domein Ter Heide.  We waren verwonderd van zo snel een stop te treffen, maar vermits er twee pauzes waren kon dit kloppen na ongeveer een derde van de rit!  Ter Heide herbergt de zogenaamde Plas van Rotselaar, een meer dat overbleef na de zandwinning voor de aanleg van de E314 en ligt nabij het gehucht Heikant.  Aan de stop was sportdrank en water voorzien, je kon er eten van hele bananen, appelsienen en suikerwafels.  12.30 u.

    Onmiddellijk na de stop troffen we de splitsing waar de 25 km zich losmaakte van de 42-62 km op 18 km van het vertrek.  Een grasspoor naast een beek, een straat en assenwegen voerden ons tot eventjes naast de Grote Losting, een lokale waterloop.  We kruisten de spoorweg en reden er even langs over het “Pad naar het Dievenmoleken”, een tunneltje onder en zo richting Wezemaal.  “Ik denk dat men ons naar boven gaat sturen”, merkte Jari op toen hij links in de verte bomen zag die abnormaal hoog waren!  Daar moest een heuvel onder zitten!  Wij hadden na de zware ritten van het weekend voordien gehoopt op een vlak parcours, maar toen ik bij het uitstippelen van de reisroute merkte dat Werchter een deelgemeente is van Rotselaar, werd deze hoop de kop ingedrukt!  Een volgende pijltje linksaf stuurde ons recht naar de heuvel, meer bepaald de Wijngaardberg.  Een paadje voerde er ons op en af over een aantal hoge puisten en voorbij de voet van het immense Heilig Hartbeeld uit 1926 dat uitkijkt over Wezemaal.  Uitkeek, want de bomen worden er hoe langer hoe hoger.  23,50 km om 13.00 u.  Ik ben hier nog ooit gepasseerd tijdens een toertocht, maar dat is al lang geleden.  Zouden ze daar in Wezemaal hoogheidswaanzin gehad hebben en een replica hebben willen maken van het beeld dat uitkijkt over Rio De Janeiro?  Deze kant van de Wijngaardberg wordt minder bezocht door toertochten.  Het is er nochtans de moeite!  Tot op 26 km van de start werden onze benen gedurende ettelijke kilometers zwaar op de proef gesteld op de glooiende paden in het indrukwekkende bos op de Wijngaardberg.  In lussen werden we steeds op en af de berg gejaagd!  Knap, maar zwaar!

    Op 26,50 km troffen we de splitsing tussen de 42 km en de 62 km.  Ondanks het zware rondje Wijngaardberg toch gekozen voor de langste rit!  Wij vroegen ons al direct af of we daar geen spijt van moesten krijgen toen we een stevige klim in een holle weg op gejaagd werden!  De klim werd beloond met een lekker snelle afdaling doorheen de boomgaarden en gevolgd door opnieuw een fikse klim en een afdaling tot aan de voet van de snelweg E314.  Het ging de snelweg onder via de ecotunnel aan ’t Hellegat op 29,50 km.  13.40 u.  We voelden eerst grind en daarna het asfalt van ’t Hellegat onder onze wielen op het grondgebied van Holsbeek.  Om daarna te kunnen genieten van een knappe lange afdaling in een holle weg in deze mooie streek!  Aan het einde van de afdaling viel mijn oog op een groot bord dat vanuit onze rijrichting niet opviel en dat ons leerde dat we net de Beninksberg overschreden hadden.  Hopelijk heeft de maat van Peter dat bord ook gezien, want hij had gelezen dat de langste route de vier lokale heuvels aandeed, zijnde de Wijngaardberg, Middelberg, Heikantberg en Beninksberg.  Van deze laatste had hij nog niet gehoord!  Nu dus wel!  De Beninksberg is een Diestiaanheuvel, een voormalige zandbank of restant van de Diestiaanzee, een prehistorische zee die miljoenen jaren geleden tot hier kwam.

    Na dit geologisch intermezzo staken we opnieuw de snelweg E314 over om terug in de richting van de Wijngaardberg te rijden.  Een asfaltbaantje leidde ons eerst evenwijdig met de snelweg, om dan linksaf te slaan richting de heuvel en rechtsaf op onze stappen terug te keren.  Een kort hol wegeltje leidde naar een spoor over hard zand dat ons tussen de boomgaarden op de flanken van de Wijngaardberg voerde met de snelweg links van ons in de diepte.  We kwamen uit op een rustig baantje ter hoogte van een rondpunt met een kapelletje in Wezemaal.  Tot 40,50 km reden we over een baantje evenwijdig met de snelweg om na een veldpaadje een strook bos te doorkruisen.  Dan diende zich de zeer steile helling naar de Middelberg toe aan, weliswaar over asfalt.  We doorkruisten een bosrijk gebied dat weliswaar ten prooi was gevallen aan bebouwing met villa’s van gefortuneerde mensen.  Daar stonden kasten van villa’s tussen!  Ik denk dat van sommigen de poort even veel gekost heeft als mijn volledige stulpje indertijd!  Ik ben duidelijk in de verkeerde stal geboren!  Aan het einde van een doodlopende straat stond op een rondpunt de tweede bevoorrading opgesteld met hetzelfde aanbod als aan de eerste pauze.  Op 46 km van het vertrek omstreeks 14.45 u.  De drie mannen die de post bemanden begonnen met de opruim van hun spullen toen de clubvoorzitter er met zijn bestelwagen arriveerde.  Nochtans waren we niet de laatsten om de stop aan te doen, want toen Jari en ik weer vertrokken kwamen er nog twee mannen toe.  Van de voorzitter hadden we daarnet gehoord dat de allerlaatste deelnemer die om 13.00 u was vertrokken een man was met een UCI-licentie.  Een prof dus!  Ik vermoed dat het deze was die toekwam, in het gezelschap van nog een maat.  Een tijd later vlamden ze ons voorbij!

    We verlieten de bevoorrading via een paadje dat het bos in dook om daarna weer een mix van wegen met diverse ondergrond onder de wielen te krijgen: verhard, onverhard, assenwegen en asfalt.  Redelijk wat asfalt trouwens, want we doorkruisten omzeggens de hele villawijk alsof de bikers van Werchter ons alle plaatselijke onroerend goed vanaf een bepaalde prijsklasse wilden tonen!  Op 49 km volgde een onmogelijke klim op een smal pad tussen het struikgewas aan de bosrand en een weide die afgespannen was met schrikdraad!  De onzalige gedachte van een elektrische schok was een drogreden om af te stappen.  De echte reden was dat ik compleet murw was en niet meer vooruit geraakte, laat staan naar boven!  Na de beklimming van dit pad vervolgden we onze tocht doorheen de villawijk op de Middelberg over verharde wegen, onderbroken door onverharde stroken.  Een wegeltje door een strook bos kwam uit op de Steenweg op Gelrode en daar troffen we geen pijl aan!  Er waren twee opties: naar links of naar rechts!  Er kwam nog een duo bikers toe waarvan één de streek min of meer kende en wist dat het rechtsaf richting Aarschot ging.  Vandaar vermoedde hij dat het linksaf was.  Dat bleek te kloppen, een weinig verder troffen we op de grote baan een pijl linksaf.

    Van hier af doorkruisten we nog een deel van de bosrijke exclusieve villawijk met riante stulpjes met exorbitante kadastrale inkomens.  56 km om 15.30 u.  Een knappe afdaling doorheen het indrukwekkende bos over de Heikantberg eindigde op 58 km in de Regastraat in Heikant.  Hiermee hadden we de vier beloofde lokale heuvels achter ons!  Jari stopte even omwille van pijnlijke handen en merkte daarbij de bizarre zitbank op die voorzien was van twee rollen met trappers!  Voor wie zin had in een rondje surplacen tijdens het zitten!  Wij hadden daar geen behoefte aan na bijna 60 km fietsen!  Later zagen we er in Werchter nog zo een staan!  Het ging nog een strook bos in waar we op 60 km opnieuw uit tevoorschijn kwamen op het jaagpad naast de Dijle.  Er stak ons nog een late biker voorbij en in diens zog reden we een 2 km over een spoor op het jaagpad tot we weer toekwamen aan de brug waar we bijna 50 km geleden over waren gereden en daar de tegenliggers gezien hadden die op de terugweg waren!  Enkele straten verder kwamen we weer toe aan het voetbalveld waar we nog even op een dood spoor geleid werden en de man die ons daarnet had ingehaald vruchteloos zagen zoeken.  Vermoedelijk was de toegang tot de velden daar alweer afgesloten.  Dus rechtsomkeer gemaakt en via de straat weer naar af.  Met bijna 65 km op het tellertje kwamen we omstreeks 16.15 u toe.

    Aan de kantine was buiten de medewerkers niemand meer te zien.  Eén van die gasten die al een weinig boven zijn theewater was kwam nog even met ons staan praten.  Hij had zijn kiesplicht vervuld vlak voor het sluiten van de kiesbureaus!  Jari had honger, eten gaat er bij mij altijd in en de man gaf ons een gouden tip!  Bistro Sint-Jan nabij de kerk in het centrum van Werchter!  We zouden het gemakkelijk kunnen vinden en dat deden we ook!  Jari bestelde zich een lasagne en ondergetekende een spaghetti Sint-Jan, met bolognaisesaus, pitavlees en een spiegelei!  Man, dat was lekker!  Spijtig dat het zo ver af is, want anders zagen ze mij daar wel eens meer!  Wat kan het leven mooi zijn met eenvoudige, maar toch belangrijke dingen in het leven, zoals een tocht met de mountainbike in goed gezelschap, bij prachtig weer en afgesloten met een portie lekker eten.  De rit was zeer afwisselend, maar zwaar, met de Herdermarathon in Maarkedal van vorige zondag nog niet helemaal verdampt uit de benen!  Ik had me reuze geamuseerd.  Dat ik pas laat thuis was en m’n spullen nog proper diende te maken moest ik er wel bijnemen!

    Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

    StrammerMax

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!











    26-05-2014 om 23:40 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Luyksgestel op 18-05-2014

    Toertocht (25-45-60 km) van TWC De Grensrijders te Luyksgestel op zondag 18-05-2014.

    Het deed pijn toen de wekkerradio op zondagochtend wild tekeer begon te gaan.  Stram en nog halfdood van de Herdermarathon te Maarkedal in de Vlaamse Ardennen van daags voordien vroeg het enige moeite om op te staan.  Omdat ik had afgesproken met m’n metgezel was het zaak van toch tijdig op de afspraakplaats te zijn om samen naar Luyksgestel te rijden om er de toertocht van TWC De Grensrijders te rijden.  Voor het Café De Drie Linden had de plaatselijke bakker van Heeswijk een tentje opgezet met allerlei lekkers.  Helaas heb ik pas na afloop gelezen dat dit zijn traktatie was ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van de bakkerij.  Ik heb er dus niet van geproefd!  Als sympathiserend en enige buitenlandse lid van een Nederlandse club kreeg ik hier met mijn kaart van de NTFU zelfs korting op de inschrijvingsprijs, wat in de eigen grensstreek niet gegeven wordt!  We waren pas ingeschreven om 9.45 u en omdat ik kort na het vertrek gemerkt had dat m’n makker zijn helm vergeten was, dienden we nog even op onze stappen terug te keren.  Tien minuten vertraging en 3 km extra kunnen niet opwegen tegen het mogelijk gevaar lopen van de grijze cel van de mens die goed op weg is van mijn beste vriend ooit te worden!  We hebben de laatste weken al heel wat toertochten samen uitgereden en dat schijnt ons goed te bevallen!

    We verlieten Luyksgestel met zijn twee molens en na luttele 2 km doken we vanaf het Kapelletje aan de Kapeldreef het bos in.  We zouden er quasi niet meer uitkomen gedurende de volgende 60 km!  Paden en singletracks voerden ons tot aan de eerste splitsing waar de 25 km zich losmaakte van de 45-60 km op 5 km van het vertrek.  Niets dan bospaden dienden zich aan.  Kort na het vertrek werden we omstreeks 10.30 u al door een fotograaf in de lens gevangen.  Er volgden paden met een aaneenschakeling van hoge bulten alsof men over een wasbord reed, een beetje typisch voor deze streek.  Hoge bulten overschrijden deed ons pijn aan de door de Herdermarathon getormenteerde benen!  Van 7 km tot 9 km reden we langs en over een open heidevlakte met op sommige plaatsen volledig kale plekken.  Jari vermoedde dat hier misschien ooit een bosbrand geweest was en dat zou wel eens kunnen het geval zijn.  De omgeving bood een bizarre aanblik.  Op een gegeven ogenblik passeerden we ter hoogte van een hut een hoge netjes afgewerkte zandberm.  Smalle en bredere singletracks dienden zich aan tot we op 11 km door twee seingevers naar de overkant van een asfaltbaantje geleid werden nadat we een strook bos met nette buitenhuizen doorkruist hadden.

    Zanderige paden werden vanaf de overkant ons deel.  We kregen ergens een schitterend paadje dat bestond uit twee sporen, gescheiden door een frisgroene met gras begroeide middenberm.  Met het zicht op het jonge groen van in blad geschoten bomen die zich aftekenden tegen een staalblauwe lucht kreeg je meteen het gevoel van zich op een verre vakantiebestemming te bevinden!  Alles baadde in helder zonlicht op deze mooie warme lentedag!  Na dit sublieme paadje diende zich een volgende splitsing tussen de 25 km en de 45-60 km aan.  Kort na de splitsing reden we naast een knappe kleine bosvijver en doken we een geurig dennenbos in.  De geur van dennenhout streelde er je neusvleugels.  Omstreeks 21 km kregen we enkele knappe over en weer slingerende singletracks op en af over enkele lokale puisten in de bossen en over de heide van De Stevensbergen.

    De Stevensbergen is een klein natuurgebied van 24 ha bij Luyksgestel. Het ligt te midden van de Gemeentebossen van Luyksgestel (fusiegemeente van Bergeijk) en is een voormalig heideveld met nog enkele stuifzandresten. De Stevensbergen zijn eigendom van de Vereniging Natuurmonumenten. Natuurmonumenten heeft beheersmaatregelen genomen, zoals het kappen van vliegdennen om de heide te beschermen. Het gebied claimt het hoogste punt van Noord-Brabant te bezitten, maar komt met 43,7 meter daartoe nog 30 cm te kort. Hoewel er reliëf te vinden is komt dat door de stuifzanden. De hoogte vergeleken met de rest van Noord-Brabant is te danken aan een langzaam oplopen van het terrein in de richting van het Kempens Plateau, wat hier nog vele kilometers vandaan ligt. De Stevensbergen staat bekend als een rijk reptielengebied: men vindt er de Gladde slang en de Levendbarende hagedis. Op het terrein komt ook de Nachtzwaluw voor.

    Na nog een portie bospaden en tracks bereikten we na 25,50 km omstreeks 11.20 u de bevoorrading.  Deze was opgesteld voor een grote vrachtwagen waarmee alles ter plaatse was gebracht.  De Grensrijders ter plekke waren al in de weer met de opruim, ook al was alles er nog verkrijgbaar.  De bananen waren door de voorgangers opgegeten, maar de appeltjes van oranje zoals mandarijntjes hier genoemd worden waren fris en smaakten lekker.  Er lag ook peperkoek om te eten.  Er was water, sportdrank en thee om te drinken.  Er kwamen drie Grensrijders per bike toe en aan hun uitleg te horen waren dat de mannen die de splitsingsborden kwamen ophalen!  Wij zouden ons dus mogen reppen!  Zo lang de afpijlers niet toegekomen waren, bleef de bevoorrading open.  Maar toen Jari en ik vertrokken merkte ik een grote groep Grensrijders links in het bos!  Ze zaten ons al op de hielen!  In Nederland wordt snel werk gemaakt van de opruim van de pijlen!  Daar moet je altijd vroeg uit je nest op zondag wil je rustig kunnen rijden!

    Na de stop werden niets anders dan bospaden en singletracks ons deel, tot we op 33 km een grote baan dienden te kruisen.  12.00 u.  Een keten van singletracks voerde ons doorheen het stiltegebied Witrijt waarbij we op 36 km een splitsing troffen tussen de 25 km en de 45-60 km.  Omzeggens twee kilometer verder kruisten we een asfaltbaantje dat er door de bossen liep.  We dienden halt te houden voor een groep motorrijders die daar net passeerde.  Zo amuseert elk zich met zijn geprefereerd voertuig!  Ik reed vaak voorop met Jari in m’n spoor, hij is de enige waarvan ik dat kan verdragen zonder zenuwachtig te worden, en probeerde er een fiks tempo in te houden, als je mijn tempo al fiks kan noemen!  Ik vreesde namelijk dat de afpijlers ons zouden inhalen!  Na de overtocht van een stuk open heide en het rijden over paden met veel los zand, kwamen we in een zanderig bospad toe op de plek waar de 45 km en de 60 km apart gingen op 39 km van de start.  Even omgekeken naar m’n makker en die deed resoluut teken in de richting van de langste route rechtdoor.  12.20 u.  Het enige waar ik me zorgen over maakte was of de pijlen nog wel overal zouden hangen.

    We hielden er een naar onze normen stevig tempo in en voelden bij het rijden over de zandhopen die zich hier en daar op onze weg aandienden de pijn en de vermoeidheid van gisteren in onze benen.  Op 42 km gebeurde dan toch waar ik al een tijd voor gevreesd had!  De redelijk grote groep Grensrijders die de pijlen aan het verwijderen waren kwamen binnen ons gezichtsveld!  De gedachte dat we nog dik 20 km moeite zouden moeten doen om deze mannen voor te blijven maakte me bezorgd!  Intussen schoven niets dan bossen aan ons voorbij en een mix van allerlei paadjes en wegen onder onze wielen.  Na 46,50 km kwamen we na de oversteek van de Witrijtseweg toe aan de tweede bevoorrading die opgesteld was voor het schuurtje naast de achtertuin van een huis.  Ook de afpijlers die in ons zog reden kwamen toe.  12.50 u.  Toch nog de tijd genomen om een appeltje van oranje en een stuk peperkoek door te spoelen!

    De laatste etappe van onze ronde van Luyksgestel verliep op quasi dezelfde wijze als de rest van de toer met een opeenvolging van zandwegen, paden en singletracks door de schier oneindige bossen.  Deze keer in de omgeving van Weebosch.  Het tempo hoog gehouden, want alhoewel de Grensrijders ons wat voorsprong gegeven hadden door nog wat aan de tweede stop te blijven wachten, zij zaten ons al weer snel op de hielen.  Het was goed uitkijken geblazen om geen pijlen te missen, want elke verkeerde afslag betekende een verlies van onze voorsprong.  Op één plek hebben we die mannen ons toch doen inlopen, want daar ontbrak een pijl.  Twee brede stoffige assenwegen waarvan de bodem weerwerk bood aan onze banden, voerden ons in het gezelschap van de Grensrijders weer tot de bewoonde wereld van Luyksgestel.  We hebben ons goed vermaakt in de lokale bossen.  De afpijling was van wisselende kwaliteit en niet altijd even consequent.  Soms werd een afslag op het laatste ogenblik aangekondigd, dan weer tientallen meters van tevoren.  Op sommige delen van het traject hingen overvloedig pijlen, op andere plekken waren ze schaars en op sommige lange stukken had een bevestigspijl niet misstaan.  Er werden redelijk grote delen van vaste parcours in de omgekeerde richting gebold, wat niet altijd veilig is.  We ontmoetten enkele keren tegenliggers en op de bochtige tracks zou een aanrijding niet van de poes geweest zijn.  Positief was de bewaakte fietsparking, wat in Nederland geen evidentie is!  De bevoorradingen waren in orde en de algemene organisatie eveneens.

    Het feit dat er naast De Drie Linden een snackbar was, zoals een frituur hier genoemd wordt, was een pak van ons hart vermits de inspanningen ons uitgehongerd hadden!  De zaak werd uitgebaat door een Chinees koppel zodat het bestellen van ons belegd broodje in Vlaams jargon niet van een leien dakje liep.  Wat bij ons een smoske genoemd wordt, heet hier namelijk een broodje gezond.  Er verschenen nog grotere vraagtekens boven de Chinese hoofden toen we ons nog een tweede broodje bestelden!  Ik voelde me content, want niets kon me op dat moment meer vreugde schenken dan het kunnen eten van een lekkere hap in het gezelschap van m’n kameraad na het rijden van een amusante rit in de bossen.  Toen we huiswaarts trokken viel me het grote aantal fietsers in de omgeving op, allen genietend van dit mooie weer!  Ook veel scooter-rolwagens, alsof er een toertocht werd georganiseerd door een rusthuis voor bejaarden!  Er wachtte ons nog een lange rit van 95 km huiswaarts en op de carpoolparking werden al halvelings afspraken gemaakt voor het volgende weekend waar ik al weer naar uitkijk.  Na het schoonmaken van de fiets en het wassen van kleren en biker kon ik van vermoeidheid de ene voet niet meer voor de andere zetten, en dan wordt de zevende dag een rustdag genoemd!  Rest de mooie herinnering aan deze rit met een foto er bovenop, één van de laatsten uit de reportage!

    Jari registreerde de route van 60 km op Google-Maps: klik hier!

    MTB Roermond maakte twee filmpjes: film 1 en film 2!  U vindt de filmpjes ook onderaan!

    StrammerMax

     

    Een woordje van De Grensrijders zelf:

    Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder en kunnen wij als vereniging terugkijken op een leuke zondagochtend waar het overgrote deel van de bezoekers heeft genoten van een mooie Atb-fietstocht. Hier heeft het weer zeker bij geholpen. We hebben ook leuke reacties mogen ontvangen over onze eenmalige partner. De bakker, wie zijn 100 jarig bestaan vierde, heeft een heerlijke toevoeging gegeven die zowel voor het vertrek als bij de finish een voldaan gevoel gaf. Bij de pauzes was het druk en dit zorgde wel eens voor wat logistieke problemen. Een van de deelnemers was gevallen. We hebben hem zo snel mogelijk weer terug gebracht naar de start waar hij met eigen vervoer en de hulp van familie een dokter kon bezoeken. Ook dit kan gebeuren en wij wensen hem een snel en goed herstel toe.

    Onderweg werd een aantal fietsers op de gevoelige plaat vast gelegd. Dit gebeurde door fotograaf Mike. Hij voorziet regelmatig recreanten van de nodige actiefoto's, zodat de ego-muur thuis gevuld wordt. Om alle foto's goed te kunnen bekijken hebben wij een link toegevoegd www.bekijkenbestel.nl

    Wil je nu vaker in deze mooie omgeving rijden? Dat kan! De infrastructuur is inmiddels zo goed dat je kunt kiezen uit veel vast uitgepijlde routes. Ook zijn er combinaties te maken met routes in Belgie. Totaal meer dan 130km uitgepijld fietsplezier. Indien je meerdere dagen wilt vertoeven in Luyksgestel of omgeving kan je op diverse plekken terecht om te overnachten. Bekijke de routes op onze site en met wat creativiteit kan je een leuke paar dagen in en om Luyskgestel mountainbiken. In het verleden hebben wij ook een wegrit aangeboden tijdens onze toertocht in mei. Dit noemen wij "De Stormloop". Een rit van 120 km waarbij je veelal op verkeersarme wegen rijd door het grensgebied. Wat ons betreft ook zeker de moeite waard om eens te komen verkennen. De route staat voor een groot gedeelte uitgepijld op het asfalt. Er wordt nogal wat aan de weg getimmerd en dan is dit lastig bij te houden. Ben je minder avontuurlijk ingesteld dan zijn de GPS gegevens een beter alternatief. Stuur een mail of laat iets weten op facebook. Tradioneel gaan we in november wederom een mooie zondagochtend verzorgen en dan hopen we weer op ieders aanwezigheid. Tot dan....

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mtbwijzer.be en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!









    Toertocht te Luyksgestel op 18-05-2014 door MTB Roermond (deel 1)

    Toertocht te Luyksgestel op 18-05-2014 door MTB Roermond (deel 2)

    21-05-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    20-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herdermarathon te Maarkedal op 17-05-2014

    Herdermarathon (35-45-60-80-100-120 km) te Schorisse-Maarkedal op zaterdag 17-05-2014.

    Nadat ik de Herdermarathon gereden had in mei 2010, en gekozen had voor “slechts” 45 km omdat ik de streek niet kende, was ik er nooit nog komen rijden.  De streek ligt ook op bijna 100 km van de voordeur en de tocht is een zware kluif voor deze oude rakker.  Omdat ik er passeerde, eerst m’n makker Jari gaan oppikken.  Rijden in gezelschap geeft me altijd meer moed om door te zetten.  Wanneer ik alleen ben geef ik sneller op en ga ik gemakkelijker wandelen!  Eens van de snelweg af zagen we al snel welke streek er badend in de zon uitdagend op ons lag te wachten toen we de zwaar glooiende velden voor ons uit zagen.  Na veertien dagen niet meer op de fiets te hebben gezeten was het een vraagteken hoe ik deze tocht zou verteren.  In de omgeving van de startplaats werden we omgeleid en vond ik een parkeerplek in een zanderig omgeploegd veld.  Er was weinig beweging in de buurt van de startplaats.  Het was toen al wel 11.00 u, en ook al kon men tot 14.00 u starten, de grote meute zal al heel wat vroeger op pad zijn geweest.  Ons ingeschreven en de startnummers zoals uitgelegd op onze helmen gekleefd.  Net zoals vier jaar geleden zouden er onderweg blijkbaar foto’s gemaakt worden die dan gegroepeerd volgens startnummer te koop worden aangeboden.  Om 11.10 u waren we op pad voor de 60 km.

    Het ging het weidepaadje naast de voetbalvelden op om daarna al direct een klim voor de wielen te krijgen, eerst over veld en nadien over verhard.  Via een nog natte vettige singletrack schoven we tussen de struiken weer naar beneden en werden we een eerste keer op de gevoelige plaat vastgelegd.  Daar als fotograaf een hele dag tegen een struik moeten zitten om bikers naar je toe te zien komen geraasd in een afdaling moet geen gezellige klus geweest zijn!  Op 4,50 km kwam er de eerste splitsing tussen de 80-100 km en de 120-60-45-35 km.  Een mengeling van landelijke wegen leidde ons doorheen het glooiende Vlaamse landschap.  Op 8 km kregen we een afdaling in een knappe holle weg voor de wielen die ons naar Puttene in Etikhove bracht.  Daar wachtte ons de beklimming over de dokkerende kasseitjes van de Eikenberg.  Was het om ons moed in te spreken, of was het om ons met de neus op de feiten te drukken, onderaan was een bordje geplaatst met de mededeling van we 650 m met een hellingspercentage van 7,50 % voor de wielen kregen.  Met de brandende zon in de nek.  We kregen het er verdomd heet van!  De beklimming werd beloond met de afdaling van een donkere singletrack die de naam “Hol van Pluto” had meegekregen.  Ik kreeg het nog warmer in dat hol, vooral toen ik na enkele doenbare worteloverschrijdingen mijn maat in een bochtje zag verdwijnen en tegen een aanzienlijke snelheid een wortel zag opdoemen waarachter een wel erg diep dropke!  “Laat u gaan Strammer, blijf van uw remmen”, heb ik toen gedacht, anders ligt ge met uwe lelijke smoel in ’t hol van Pluto tegen de grond!  Ik heb het zonder kleerscheuren overleefd en na het verlaten van het Hol hadden we al direct stof tot conversatie!

    Een leuk kasseibaantje tussen groen voerde ons tot in Leupegem-Oudenaarde waar we tot 14 km konden genieten van een knappe omgeving.  Op een kerkwegel van betontegels heb ik in een bocht wel een man met zijn scooter onderuit doen gaan.  Als ge met zo’n vaart een bocht om komt gevlogen en dan nog de linkerkant van het pad berijdt, dan vraagt ge daar zelf om!  Met een afgebroken spiegel als souvenir!  Met mijn excuses, maar me uiterst rechts houden was het enige wat ik kon doen!  12.00 u.  Een mix van veldwegen en baantjes op en af bracht ons tot aan de eerste bevoorrading op 17 km van het vertrek.  Enkele herderinnen en spelende kinderen zorgden er op het betonnen erf achter een boerenhof voor zoute (chips en zoute stokjes waar ik niet van houd) en zoete (peperkoek, enkele soorten wafels en cake) knabbels, water en sportdrank.  Ik had al snel spijt dat ik me aan de bevoorrading ruim tegoed had gedaan aan spijs en drank, want met een pas gevulde maag werden we bij het hervatten van de rit, na een eindje de spoorweg te hebben gevolgd, op 19 km geconfronteerd met een zware klim over een kerkwegel in Etikhove (Maarkedal).  Een kilometer verder ging het de kasseitjes van de Taaienberg op.  Dit gedurende 500 meter met een stijgingspercentage van 6,50 %.  Fikse klimmetjes en afdalingen over road en off-road, onder anderen door de Kleistraat en de Donderij, leidden tot Nukerke (Maarkedal).  Daar passeerden we het Koetsenmuseum dat de private collectie van Johan Verdonckt herbergt.  Tegenover het museum ligt een privaat bos en daar was voor ons op 24 km een eerder technisch parcours uitgezet over een singletrack met vele bochtjes, putten en wortels.  Vanaf 25 km volgde een zware klim in de richting van het Muziekbos, onder anderen door de Rijkswachtdreef, naar de grens met de Oostvlaamse faciliteitengemeente Ronse, de koningin der Vlaamse Ardennen.  De doortocht van het Muziekbos, die aanvatte met een fikse klim over een bospad, was de reden van onze keuze van de 60 km.  Jari was hier niet lang geleden komen wandelen, vond het hier knap en wou dat alles nog wel eens te zien krijgen.  De doortocht van het imposante bos was uiteindelijk vrij kort van duur, maar we kregen er knappe paden op en af voor de wielen.  De doortocht eindigde met een zeer mooie afdaling, wel naast prikkeldraad, dus enige voorzichtigheid was geboden, tot in de straat Maneschijn in Ronse op 27 km.  We vervolgden de route in de Muziekbosstraat, Rue du Muziekbos en de Prolstraat, Rue du Prol!  In de Houtstraat kon je kiezen uit de opties “easy” en “hard”.  De eerste keuze bracht je over een steil dalend stuk asfalt tot in de Fortuinberg en dat was voor mij de beste optie.  Jari koos voor de harde aanpak en dook er op een steile neerwaartse track het zogenaamde “bos van den doktoor” in.  Achteraf wist hij me te vertellen dat het er daar zeer glibberig bij lag en het klimmen zo goed als niet te doen was omwille van de modder!

    Helaas had ik niet gehoord dat Jari zinnens was van het bos in te duiken.  Groot was mijn verwondering dat hij me niet gevolgd was toen ik op de hoek met de Fortuinberg arriveerde!  Toch niet gevallen?  Of stukken aan zijn fiets?  Terug naar boven geklauterd, maar niemand meer te zien!  Intussen was hij natuurlijk al weer uit het bos en voor me op de route!  Teleurstelling!  Hij zou denken dat ik voor hem op weg was en nog sneller beginnen rijden om me bij te benen zodat ik het kon vergeten van weer aan te pikken!  Ach ja, het zij zo.  Het ergste was dat mijn motivatie ineens een ferme knauw kreeg om zo zonder mijn haas de hellingen op te klefferen!  Via de Kanarieberg overschreed ik op 30 km ter hoogte van een grote drukke weg de grens met Ellezelles en daarmee meteen ook de grens met Henegouwen en de taalgrens!  De lange Rue Slagkot bracht me in de richting van de Beaufaux waar we tot 32 km een stevige beklimming voorgeschoteld kregen over een off-road-pad, bezaaid met redelijk wat rotsjes en voorzien van diepe geulen.  13.55 u.  Eens boven ging het lekker weer naar beneden over een brede natte bosweg en een smalle singletrack.  Het naar beneden suizen was tof maar kort van duur, want al snel diende zich De Puist aan, een woest tegen 6 % klimmende bosweg die er nat en goed van stenen voorzien bij lag!  In het zog van enkele mannen zo goed en zo kwaad ik kon naar boven geklauterd, maar De Puist wist me te vloeren zodat ik het laatste meest steile stuk al wandelend diende af te leggen!  35,50 km.  Op een pad tussen bos en open veld telefoon van m’n makker.  Hij was aan de tweede stop en zou daar wachten.  Hij wist me te melden dat er nog een onmogelijke klim voor mijn wielen lag en ik er dra zou arriveren.

    Die onmogelijke klim bleek de lastige Pottelberg te zijn, op 37 km van het vertrek.  De off-road klim in deze holle weg bleek bij aanvang tot mijn grote vreugde nog mee te vallen.  Vooral toen ik al rijdend de wandelende jongen voorbijstak die me in het Frans had aangesproken toen ik daarnet boven op De Puist stond uit te hijgen!  En omdat ik moeiteloos de natte plekken , dode takken en voren kon ontwijken!  Het was te mooi om waar te zijn dat ik zonder problemen boven zou geraken.  Een plek vol blubber met als enige uitwijkmogelijkheid het overschrijden van een zeer dikke wortel maakte een einde aan mijn pril rijdend geluk in deze holle weg.  Met als enige troost dat ook anderen vast bleven steken in de modder!  Zelfs naar boven wandelen over de gladde laag modder was niet simpel!  Toen we weer fel zonlicht te zien kregen op de top diende zich de tweede bevoorrading aan op een grasveld aan de uitgang van het bos.  Jari zat op zijn kont in het gras naast zijn fiets en de Pottelberg was al direct onderwerp van gesprek.  Blijkbaar had hij gezien hoe een vrouw als enige er in geslaagd was van al rijdend tot boven te geraken terwijl de mannen stil vielen of in het slijk bleven steken en gefrustreerd de duimen dienden te leggen voor het zwakke geslacht!  Zelf was hij in het slijk vast blijven zitten, daardoor zijn schoen kwijtgespeeld en had die weer moeten opvissen!  Ondanks het feit dat wij onderweg niet veel rijders hadden gezien, was het zowel aan de eerste als aan de tweede stop nog druk!

    Na de pauze volgde de doortocht van het knappe indrukwekkende Brakelbos tot we in Opbrakel arriveerden.  Van daar volgden enkele kilometers beton als recuperatie tot aan de intocht van het Livierenbos waarin we van 43 km tot 45 km konden rijden.  De aanzet naar het bos betrof een zware klim in een singletrack!  Het Livierenbos of Bois de la Louvière is een bos op de grens van de Vlaamse Ardennen in Zuid-Oost-Vlaanderen en het Waalse Pays des Collines in Henegouwen. Het maakt deel uit van de bossengordel op de getuigenheuvels van de streek (waaronder het Brakelbos en de Everbeekse bossen). Het bosgebied ligt pal op de taalgrens in het gebied tussen de gemeenten Brakel en Vloesberg (Flobecq). Het bos ligt bijna volledig in Vloesberg (Flobecq), enkel de uitlopers ervan (onder andere op de 'Buistemberg') liggen in Brakel. Het bos is erkend als 'Grand Site d'Intérêt Biologique' en als Europees Natura 2000-gebied.  Ook hier kon je kiezen uit “easy” en “hard” op de paden en singletracks in het bos.  Jari koos voor “hard” maar keerde op zijn stappen terug omdat er een extra lus van 5 km mee gemoeid was.

    Van uit het Livierenbos bereikten we omstreeks 15.15 u de Steenpaal en de Laaistok waar we een off-road helling van 8 % dienden te overwinnen!  Ondanks het hogere stijgingspercentage was deze helling nog behoorlijk te nemen omwille van de degelijk berijdbare ondergrond van het veldpad.  Eens boven ging het weer lekker snel naar beneden over een smal spoor vol diepe groeven.  Een zacht klimmende veldweg leidde tot de derde bevoorrading op bijna 51 km voor een grote witte hoeve ergens tussen Brakel en Maarkedal.  Ik herinnerde me deze plek nog van vier jaar geleden.  15.50 u.  Ondanks het reeds gevorderde uur was hier nog redelijk wat beweging.  Je kon merken dat de vermoeidheid bij de rijders op de langste afstanden begon door te wegen, toen ze soms wankelend van hun fiets stapten!  Aan de stop kon je genieten van hetzelfde aanbod als elders.  De Herders spaarden ons niet, want na de stop volgde onmiddellijk een zware klim over een steil pad onder de bomen over eigenaardige kasseitjes!  Die hadden meer de vorm van een ei en dat gaf een raar gevoel toen je er over reed.  Of wandelde, want ik raakte niet rijdend tot op de top, terwijl een vrouw, niet meer van de jongste, daar wel in slaagde!  Boven zijn we even gestopt om uit te hijgen!  Na een stukje over asfalt met nog een stevige klim en uithijgstop, kwam er een biker toe die me herkende van op het wereldwijde web.  Daarstraks, ter hoogte van het karrenmuseum had Jari al verteld dat er een biker passeerde die het over me had!  Ik kon het moeilijk geloven in een streek waar ik zelden toer.  Het bleek dezelfde man te zijn.  Maar blijkbaar is de papegaai op m’n truitje ook tot hier doorgedrongen en dan had ik vandaag voor het eerst m’n gloednieuwe pak met andere layout nog aan!  Ik wou er hier deftig voorkomen, mijn andere pak is nu wel echt versleten!  Ik moet zeggen dat dit pak van een andere fabrikant trouwens goed zit en zacht aanvoelt, ook al had ik er op het eerste zicht weinig vertrouwen in!  Wij keken beiden met ontzag naar deze biker op toen we hoorden dat hij de 120 km reed!  Zulke afstand uit rijden in deze streek is toch wel een sportieve prestatie om u tegen te zeggen!  Helaas weet ik niet wie hij was, maar bij deze proficiat en een groet voor deze vriendelijke mens tot onze wegen misschien ooit nog eens kruisen!

    In het zog van de biker doken we een off-road stoffige veldweg in die ons naar het Bartbos en het Bos Terrijst  voerde.  Na een singletrack troffen we daar omstreeks 55 km zacht klimmende en dalende brede boswegen.  Mijn pijp begon zo stilaan te doven.  Tijdens de laatste kilometers volgden nog een aantal hellingen, op en af, zowel over asfalt als off-road, alsof de Herders ons totaal wilden breken door zelfs het laatste restant aan energie dat ons lichaam zou kunnen opbrengen op te eisen!  Om ons op de taalgrens in de Vlaamse Ardennen te doen sterven!  Ik ben er ook gestorven, want de doortocht van het laatste bos was voor mij de dooddoener!  Een bos waar de ondergrond er zeer vettig bij lag, goed voorzien van omgevallen bomen, takken en slijkpoelen.  We reden er over gehavende paden en singletracks.  De technisch begaafden konden zich hier in elk geval uitleven in het licht van het einde!  Het laatste oordeel werd hier voltrokken!  In het pad dat de toegang vormde tot dit bos hadden zich een tweetal fotografen neergezet die iedereen driftig vereeuwigden, tot zelfs met naast hen opgestelde automatische camera’s toe!  Ook midden in het bos had zich in het aanschijn van een glibberige afdaling naar een krakkemikkig bruggetje toe een fotograaf genesteld.  Hij heeft me al stappend moeten fotograferen, want ik was net voor de brug ferm beginnen te schuiven!  Zelfs in dit laatste bos werden we nog gemarteld met enkele zeer stevige beklimmingen!  De Herders kennen geen genade voor hun schapen!

    Martelen is het goede woord, want we kwamen toe in een straat waar wagens met fietsdragers geparkeerd stonden!  Om de indruk te wekken dat het gedaan was!  Dag Jan!  We dienden eerst nog een lokale lus te rijden alvorens afgepeigerd te Herderweide weer te bereiken!  Om 17.00 u na 64 km!  Deze keer hadden we geluk, want we konden de hand leggen op letterlijk de laatste twee hapjes.  Een sandwich met braadworst en een croque monsieur!  Wat heeft deze laatste me gesmaakt!  Nog een tijdje nagepraat met m’n bikemakker die ik bij deze wil danken omdat zijn gezelschap me de motivatie heeft gegeven om door te bijten tot het einde toe.  Merci om regelmatig op mij te blijven wachten op de heuveltoppen in Maarkedal!  De auto opgezocht in het droge aardappelveld, waarna een nog redelijke lange rit huiswaarts wachtte!  Ondanks het feit dat ik ’s avonds letterlijk geen poot meer kon verzetten, was het een belevenis om nog eens naar hier te komen rijden!

    Onderaan vindt u een filmpje van J. Moes (route van 45 km) en twee filmpjes van Ben505 (route van 120 km)!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!





    Herdermarathon te Schorisse-Maarkedal op 18-05-2014 door J. Moes (rit van 45 km)

    Herdermarathon te Maarkedal op 17-05-2014 door Ben505 (route van 120 km deel 1)

    Herdermarathon te Maarkedal op 17-05-2014 door Ben505 (route van 120 km deel 2)

    20-05-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    19-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.BikeAholic Demo Day op 25-05-2014

    BikeAholic Demo Dag op zondag 25 mei 2014!

    Bent u bevreesd dat uw mooie zondag verknald wordt door de verkiezingen? Dat er niets anders op de televisie zal te zien zijn dan diagrammen en procenten? Dat de vertegenwoordigers van alle politieke partijen victorie zullen kraaien, ook wanneer ze grandioos verloren hebben? Vrees niet en maak hier kennis met de oplossing om er toch een zinvolle dag van te maken!

    Op zondag 25 mei 2014 organiseert de fietsenzaak BikeAholic een unieke D(emo) Day waar u diverse fietsen kan komen uittesten.

    Place to be: De Leeuw van Vlaanderen, Antwerpsebaan 413, 2040 Zandvliet.

    U kan komen testen vanaf 10.00 u tot 16.00 u.

    Onderaan dit bericht kan u de flyer vinden in bijlage!

    Meer dan 20 testfietsen van de TOPmerken Kona, Lapierre en Eddy Merckx. Gratis te testen. Paspoort meebrengen aub.

    Volgende testfietsen zijn beschikbaar:

    • Eddy Merckx EMX-525 in alle maten
    • Lapierre Prorace 227 in maat M
    • Lapierre Prorace 329 in maat L
    • Lapierre Spicy 527 in maat M
    • Lapierre Cyclocross carbon disc in maat L
    • Lapierre Zesty Trail 529 of 729 ei shock
    • Lapierre XR 729 ei shock in maat S
    • Kona Explosif maat 19’
    • Kona Process 153 Deluxe maat L
    • Kona Unit maat 19
    • Kona Rove maat 56
    • Kona HeiHei Deluxe maat 18
    • Kona WO Fatbike maat 19
    • Kona King Kahuna maat 19
    • Kona Hei Hei Supreme maat 19
    • Kona Precept 27.5 maat M

    Facebookpagina van dit evenement: klik hier!

    Website: www.bikeaholic.be

    BikeAholic vindt u in de Abtsdreef 13, 2940 Stabroek.

    BikeAholic Stabroek





    Bijlagen:
    BikeAholic Demo Day 25-05-14 flyer.pdf (617.5 KB)   

    19-05-2014 om 23:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Hulshout op 04-05-2014

    Toertocht (28-48-65 km) van de Sjotbikers te Hulshout op zondag 04-05-2014.

    Na acht jaar biken blijk ik dan toch eindelijk zowel figuurlijk als letterlijk het pad gekruist te hebben van een metgezel met dezelfde ingesteldheid, iemand die graag en veel met de bike op pad gaat en voor wie de gemiddelde snelheid van nul of generlei waarde is.  Denkend aan hoe ik deze mens heb leren kennen kan ik niet anders dan besluiten dat toeval niet bestaat.  Net zo min als dat het toeval kan geweest zijn dat hij bij het verlaten van de snelweg met zijn auto achter mij reed!  Een betere timing was onmogelijk!  Voor de derde dag op rij had ik afgesproken met den Jari, deze keer aan de start van de toertocht van de Sjotbikers te Hulshout.  Vermits hij al vier en ik drie opeenvolgende dagen ter fiets hadden gezeten, werd gekozen voor Hulshout ten nadele van Overijse waar ik de vorige jaren telkens was gaan afzien!  Wij hoopten dus op plat, vooral plat!  Platter dan plat!  We kregen een parkeerplek toegewezen vlak bij het indoor-parcours.

    Op exact het afgesproken tijdstip van 9.30 u waren wij ingeschreven voor de 48 km en startklaar.  Jari wist uit ondervinding dat de Sjotbikers niet goed afstanden kunnen meten en hun route langer is dan aangekondigd!  Na enkele paden en tracks in het bos naast de sportvelden bereikten we op 2,50 km het indoor-parcours dat voor de gelegenheid opengesteld was voor de mountainbikers.  Ik had er op voorhand een promofilmpje van gezien en gevreesd dat de heuvels en wasborden niet voor mijn oude knoken bestemd zouden zijn.  Met enige vrees reed ik dus het donkere heiligdom binnen, kwestie van te weten wat ik gemist zou hebben indien ik het overgeslagen zou hebben (denk over deze zin maar eens na)!  Het viel mee, alhoewel ik het kombochtje op het einde weinig vertrouwde.  Het was er wel ongezond donker binnen, een lamp meer zou er niet misstaan teneinde occasionele nekbreuk te vermijden!

    We reden over het fietspad van de industriezone, over een als fietspad herboren oude treinbedding en over een mooie singletrack.  Op 4,50 km troffen we een eerste splitsing tussen de routes van 28 km en van 48-68 km.  Overwegend grassporen, soms van een hobbelig en uitputtend kaliber, voerden ons tot in Westerlo.  Van 10 tot bijna 13 km volgden we daar het kiezelpad langsheen de meanderende Grote Nete in het natuurgebied Beeltjens en Kwarekken tot aan de drukke De Merodedreef aan de toegangspoort naar het Kasteel De Merode.  We vervolgden ons pad op een smalle track naast de Nete met aan onze linkerkant het kasteel en rechts een grote vierkante vijver.  Wat ben ik blij dat ik daar het gras niet moet afrijden!  Assenwegen door het bos voerden ons naar Bergom (Herselt).  Knappe harde boswegen leidden ons daarna van 15 tot 17 km langsheen het Provinciaal Domein Hertsberg, waarna landelijke paden ons tot in Blauberg (Herselt) voerden.  Daar konden we omstreeks 23,50 km genieten van enkele mooie singletracks in stroken bos.

    Via landelijke baantjes bereikten we een kruispunt van rustige wegen ter hoogte van een kapelletje aan de Kalkenvijverstraat en de Processieweg te Aarschot.  Dat moet in Wolfsdonk-Langdorp geweest zijn.  Nadat we een volgende bos in reden troffen we er op 24 km en omstreeks 11.00 u de bevoorrading.  De bananen waren door de voorgangers verslonden maar er waren nog partjes appelsien.  De mannen en vrouwen die voor de bevoorrading zorgden hadden er leut in.  Vooral degene die de Leo-wafels uitpakte en in stukken brak.  Wij reageerden dat hij ze niet in stukken hoefde te breken!  “Dan liggen er straks overal wikkels rondom in het bos”, reageerde de man!  “Wij hadden het niet over het uitpakken, maar over het in stukken breken!”  Waarop ik prompt een hele Leo-wafel in de handen geduwd kreeg!  Hij herinnerde zich Jari zelfs nog van vorig jaar, toegekomen bij de laatsten.

    Vanaf 26 km reden we een volgens mij privaat bos in waar we op de smalle tracks met drie tegenliggers werden geconfronteerd.  Plezante paden voerden ons op en af doorheen een knap bosgebied.  Hier was het aangenaam rijden van 28 tot 30 km.  Intussen hadden wij tot onze niet geringe verbazing Scherpenheuvel-Zichem bereikt!  Volgens de kaart hadden wij zonet in het Rodebergbos te Testelt (Scherpenheuvel) gereden.  We hadden gerekend op plat, maar in dit bos kregen we toch enkele hellingen voor de wielen die ons de ritten van de vorige dagen in de benen deden voelen!  Als het zo voortging zouden we toch nog in Overijse terechtkomen!

    Via een tunneltje ging het de spoorweg onder, doorheen een knap stukje bos en via assenwegen tot opnieuw aan de spoorweg die we via een brug kruisten om uit te komen in de Mertensheenstraat te Aarschot.  Er volgde een mix van diverse paden, off-road en doorheen stroken bos.  Ik voelde al een hele tijd de hete adem van twee bikers in mijn nek die het vertikten van mij in te halen, ook al hadden ze daar kans toe, en daardoor werd ik wat zenuwachtig.  In een bocht misrekende ik me daardoor en reed een droge gracht vol bladeren in.  Ik kon er door rijden zonder ongelukken, maar het pad ernaast ware toch efficiënter geweest!  37 km.  Vanaf 40 km volgde een niet te versmaden stukje route doorheen een bosrijke streek nabij Wolfsdonk naar Herselt toe, waar ook betonbaantjes door de bossen lopen.  Op 40 km staken we de Wolfsdonksesteenweg over ter hoogte van de opvallende watertoren met de sterk overkragende kuip in Herselt.  Achter de watertoren doken we een mooi stuk bos in waar we een houten bruggetje dienden te kruisen.

    Vanuit dit bos bereikten we de bekende Goorstraat in Westmeerbeek, deelgemeente van Hulshout.  Helaas was de doortocht van het gebied Het Goor-Asbroek kort van duur.  Hier liggen een aantal paden in een bos dat op een bizarre wijze wordt doorsneden door een grachtenstelsel en waarin zeer vele kleine vijvers liggen waarlangs buitenhuisjes werden gebouwd.  Je herkent de omgeving direct als je er toekomt.  Na 45 km ging het omstreeks 12.30 u opnieuw veldwegen op.  Een kilometer verder bereikten we ter hoogte van een brug over de Grote Nete de grens tussen Westmeerbeek en Heultje-Westerlo, een plek die ik herkende van de toertochten vanuit Wiekevorst die hier passeren.  Jari en ik vroegen ons af of wij niet per vergissing de splitsing van de 68 km gemist hadden of ze onverhoeds waren op gereden!  Of dat het splitsingsbord voor de langste route vanaf een bepaald tijdstip werd weggenomen!  Onze gedachten waren nog niet koud, of de splitsing diende zich op 47 km aan ter hoogte van de volgende brug over de Nete.  De 48 km maakte zich er los van de 28-68 km.  Ik herinnerde me deze plek omdat ik er tijdens de tocht vanuit Wiekevorst ooit m’n multitool had gegeven aan een vader om een moer vast te draaien op de fiets van zijn zoontje, nog een klein dropke dat met zijn vader tochten reed.  Ik was het tweetal niet lang tevoren tegengekomen op de tocht in Mol van 21 juli en had daarover wat geschreven in het verhaaltje.  Over dat klein braaf ventje dat tussen al die grote mannen achter zijn vader over de paadjes reed!  Dat beeld van dat kleine ventje op zijn fietske staat in mijn geheugen gegrifd.  Helaas heb ik ze sindsdien niet meer gezien.

    De richting van de 48 km gevolgd die ons nog een tijdje naast de Nete deed rijden, maar nu op de andere oever.  Kort nadat de route het jaagpad van de Grote Nete had verlaten doken we omstreeks 50 km de Herenbossen in.  Dat is eerder een parkdomein met assenwegen voor wandelaars en joggers.  We bereikten opnieuw de bewoonde wereld en via onder anderen de Paardenkerkhofstraat en enkele tracks, sporen en servitudes bereikten we de aankomst met 53,50 km op het tellertje.  Jari had me onderweg verteld dat hij en zijn maat vorig jaar door de langer dan aangekondigde afstand zodanige honger hadden gekregen dat zij aan het einde bij een frituur waren gestopt om te eten.  Het frituur had hij deze keer niet gezien.  Nochtans zouden we er volgens zijn route op het kaartje moeten zijn gepasseerd!  Hij heeft blijkbaar ook zijn toestel te laat uitgeschakeld, dat zie je aan alle bizarre lijntjes aan de aankomst!  In zijn haast om zijn fiets schoon te spuiten koos hij de verkeerde kant en kwam vast te zitten tussen de omheining rond het sportveld en de struiken!  Misschien dan toch beter het poortje gebruiken!  Een babbel bij een Sjotbikerbier sloot een extra lang verlengd bikeweekend op de gepaste wijze af.  De gedachte dat we morgen weer moesten gaan werken was de enige domper op deze zonnige zondag.  Ik ben content weer naar huis gereden na deze plezante rit van de Sjotbikers in goed gezelschap en ik kijk al uit naar volgende zaterdag!

    De route op Google-Maps: klik hier!

    Onderaan vindt u een filmpje over deze rit.

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!

    StrammerMax





    Toertocht Sjotbikers Hulshout op 04-05-2014 door d_weazel

    05-05-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Maria-Aalter op 03-05-2014

    Toertocht (25-45-55 km) van de KWB te Maria-Aalter op zaterdag 03-05-2014.

    Nadat we daags voordien de nachtrit in Sint-Niklaas gereden hadden, afgesproken met Jari voor de toertocht van de KWB in Maria-Aalter.  Ik was nog al in deze streek komen rijden, maar niet deze tocht.  Maria-Aalter ligt toch een eind weg van Antwerpen, bijna 100 km, en dan werd ik vlak bij Aalter nog geconfronteerd met wegenwerken op de E40.  Omdat m’n maat ook was moeten omrijden diende hij gelukkig niet op mij te wachten.  Er was niet veel beweging aan de voetbalkantine van waar de tocht startte.  Omstreeks 13.15 u waren we ingeschreven en op pad.  We doken al snel via een paadje een strook bos in, maar de doortocht daarvan was kort van duur.  Bijna niets dan asfaltwegen voerden ons naar Ruiselede, waar we de boomkwekerij De Bel passeerden.  We reden onder anderen door de Planterijstraat in Doomkerke-Ruiselede.  Er volgde een stukje asfalt waarbij ik aan de linkerkant een aantal eigenaardige uitzonderlijk hoge huizen trof die samen één groot gebouw schenen te vormen.

    We bereikten Wingene, waardoor we kunnen zeggen ook in West-Vlaanderen te hebben gereden!  Een assenweg voerde ons recht op recht doorheen het natuurgebied de Gulke Putten van 6 tot 7 km.  Te veel asfaltwegen voerden ons tot aan de Sint-Pietersveldstraat te Wingene.  De renovatie van de gebouwen bestemd voor het Centrum van Bijzondere Jeugdbijstand De Zande in de oude matrozenschool waren heel wat meer gevorderd in vergelijking met twee jaar geleden.  Toen stonden enkel nog oude buitenmuren recht.  Er is hier ook een penitentiair landbouwcentrum.  De omgeving doet me wat denken aan Merksplas Kolonie in m’n eigen streek.  We kregen ook een plek te zien waar vele antennes in velden bij elkaar stonden.  Op 13 december 1923 legde Koning Albert I de eerste steen van het zendstation te Wingene. De installaties werden op 3 oktober 1927 officieel in gebruik genomen.  Het zendstation omvat installaties voor punt-tot-punt verbindingen ten behoeve van de scheepvaart over heel de wereld.  Rond het hoofdgebouw zie je heel wat masten en antennes staan.  Het geheel van deze installaties werd recent geklasseerd.  Het domein rond de installaties wordt momenteel beheerd door de vzw Natuurpunt.

    Het Sint-Pietersveld werd als landschap beschermd omwille van de bijzondere esthetische, historische, natuurwetenschappelijke en socio-culturele waarde.  Opvallend is de drevenstructuur met dambordpatroon en vierkante percelen. Daarnaast is ook het nog grotendeels gaaf bewaarde patrimonium van de instellingen Gemeenschapsinstelling voor Bijzondere Jeugdbijstand, Penitentiair Landbouwcentrum en de Radio Maritieme Diensten, een belangrijke historische troef met een mooie ontwikkelingsgeschiedenis. Bovendien vormen de aanwezige gebouwen een duidelijke verwijzing naar de pedagogische geschiedenis van de site.  Bijzonder is ook de aanwezigheid van klein historisch erfgoed in het landschap: boskantershuisjes, kapelletjes, kasseiwegen, masten, vijvers en kleine voormalige nutsgebouwtjes.

    In de omgeving van het Sint-Pietersveld volgde dan toch een mooi stukje bos met enkele te smaken singletracks die ons opnieuw naar de Sint-Pietersveldstraat voerden.  Een asfaltbaantje voerde ons voorbij het Klippelhof, een historische hoeve aan Kliplo.  Toen we op 13 km een veldweg tussen hoge struiken in reden kwamen we samen met een derde biker achter een tractor te hangen die op weg was naar de velden.  Even later reden ons een tiental bikers voorbij terwijl we tot dan toe bijna alleen op pad waren geweest.  Veel meer deelnemers dan dit hebben we niet meer gezien.  Landelijke dreven brachten ons over de Bulskampveldroute naar Sint-Joris-Beernem.  Op 15 km van het vertrek kregen we de splitsing tussen de routes van 35 km en 45 km op een kruispunt van asfaltwegen op een brug.  Gekozen voor de langste route.  We staken de snelweg en de spoorweg over en toen we het asfalt inruilden voor een veldweg kwamen we nogmaals achter een landbouwtuig te hangen.  Zulke machines moeten veel geld kosten.

    Het parcours bracht ons tot aan het kanaal van Gent naar Brugge waar we via het Miseriepad de jachthaven bereikten.  Op de oever liggen daar allerlei steile tracks op de kanaalberm, maar die werden ongemoeid gelaten.  De toertocht vanuit Knesselare van Fit en Fun in augustus passeert hier ook en dan wordt er wel gretig gebruik gemaakt van deze paadjes.  Men kan er dan kiezen uit “gemakkelijk” (zonder de paadjes) en “moeilijk”!  We staken via de hangbrug voor fietsers in Sint-Joris-Beernem (West-Vlaanderen) het kanaal over.  Op de andere kanaaloever ging het linksaf over een maar liefst 3 km lange singletrack die er over een met keitjes aangehard spoor door het gras op de oever loopt.  Twee snelle jongens staken ons voorbij.  We zagen hen nadien nog aan de stop.  Op een bepaalde plek lagen er kano’s in het gras.  Van 19,50 km tot 23 km reden we zo langs het kanaal om uit te komen op het grondgebied van Knesselare (Oost-Vlaanderen).  We vervolgden onze route op een assenweg langsheen het kanaal om het aan de volgende brug weer te kruisen.  Aan de overkant kwam er op 25 km de bevoorrading in de grote tuin van een huis die we omstreeks 15.00 u bereikten.  Er waren nog een paar andere bikers aanwezig.  Een drietal mensen zorgden er voor een drankje en knabbeltje, waaronder peperkoek, wafels en bananen.  Er hing een schommel aan een boomtak en ik vroeg me af hoe lang het zou duren eer een biker er op zou gaan zitten!  Niet lang!

    Tot 27 km vervolgden we onze weg langsheen het kanaal om uiteindelijk toe te komen in de omgeving van het zogenaamde Jezuïetengoed.  Het ging rechtsaf en gedurende 2 km over een graspaadje terug in de richting van waaruit we kwamen.  We arriveerden in een bosrijke omgeving op een assenweg naast een ander kanaal om dan weer te rijden in de richting van waaruit we kwamen.  Dit kanaal was de Oude Vaart, een in onbruik geraakt gedeelte van het kanaal van Gent naar Brugge, dat in de loop der tijden vervangen werd door een nieuw stuk recht op recht, teneinde een aantal bochten en meanders te vermijden.  De oude kanaalarm bleef bewaard en er ontwikkelde zich in de loop der geschiedenis een natuurgebied.  We kwamen toe aan het Patersveld ergens tussen Knesselare en Aalter en waar enkele eenzame huizen stonden in het gebied van het Jezuïetengoed.  We sloegen linksaf en kwamen opnieuw uit op het jaagpad van het kanaal Gent-Brugge.  We hadden dus twee zeer grote lussen achter de rug om op luttele afstand verder weer naast het kanaal te arriveren.  Er volgden enkele asfaltwegen tot aan de oversteek van de spoorweg in een bocht ter hoogte van Nieuwendam nabij Aalterbrug.  Daar dienden we even baan te ruimen voor een tractor met wagon die wat moest manoeuvreren om in de bocht het spoor over te geraken.  Er zaten mensen in de wagon tijdens hun zaterdags uitstapje, Jari dacht voor een communiefeest.

    Eens de spoorweg over volgden we het brede kiezelpad van het Jezuïetengoed dat er evenwijdig met het spoor loopt, onderbroken door een kort paadje tussen groen, om te arriveren aan het station van Maria-Aalter op 36,50 km van het vertrek.  16.00 u.  Tot 39 km volgde dan het beste stukje van de ganse rit toen we na het in rijden van een oude poort en een kort klimmetje de paden konden berijden van het Blekkerbos.  De paden in dit door droge grachten doorsneden domein met imposante bomen liggen er ongerept bij omdat het een privaat domein betreft.  Er moet hier ook een kasteel staan, maar dat kregen we niet te zien.  Het bos is gelegen langs de Blekkervijverstraat en wordt begrensd door het Jezuïetengoed, de spoorweg en de snelweg E40.  We dienden er twee bikers terug te roepen die ons een tijd geleden hadden ingehaald en net zoals wij aan de ingang van het domein misleid waren geworden geweest door een dubieus opgehangen pijl.  Verderop reden ze weer de verkeerde kant op!  Als het een privaat domein betreft is het toch een mooi gebaar dat de eigenaars het open stellen voor toertochten.  Want ook de toer vanuit Knesselare rijdt door het Blekkerbos.  De bevoorrading staat er zelfs opgesteld naast het zomerpaviljoentje wat we ook vandaag te zien kregen.  Het bos speelde of speelt ook een rol in de moord op de kasteelheer Stijn Saelens uit Wingene.  Men heeft er gezocht naar het moordwapen.

    We kwamen opnieuw uit aan de spoorweg en bereden assenwegen in de richting van de snelweg, gevolgd door een singletrack op het terrein van een boomkwekerij naast de E40.  42 km.  Via de Planterijstraat arriveerden we aan de voet van een brug over de snelweg.  Er staan daar een paar huizen waarvan de ramen op de verdieping uitkijken op de brug.  Tijdens de toertocht van Knesselare stond hier een aangekleed geraamte vanuit één van die ramen zogezegd te wuiven naar de passanten.  Het stond er niet meer.  Misschien van een student geneeskunde die het weer mee heeft op kot!

    We kruisten de snelweg om uit te komen in het deel van de Blekkervijverstraat dat aan de andere kant van de E40  ligt.  Daar hebben we niet opgelet en hebben een pijltje gemist.  Bij het naar huis rijden met de auto heb ik gezocht naar de plek waar we gemist hebben.  We hadden het domein van de Broeders Van Liefde in moeten rijden.  Op het domein van het Blekkervijverkasteel staat daar hun internationaal noviciaat.  Ik heb er ooit verbleven, niet dat ik broeder wilde worden, maar wel voor de cursussen in verband met het monitoraat van de vakantiekampen voor mentaal gehandicapte kinderen van de Broeders van Liefde.  Zij recruteerden daarvoor uit hun scholen.  Ik leerde er vrienden kennen uit heel Vlaanderen, maar verloor ze nadien ook weer allemaal uit het oog.  Het toeval wil dat we tijdens de nachtrit de dag voordien vanuit Sint-Niklaas aan de voormalige kazerne Westakkers passeerden waar die kampen plaats vonden.  Tien jaar lang ben ik er tijdens de grote vakantie leider geweest.  Zo brengt de mountainbike me terug op plaatsen uit mijn lang vervlogen jeugdjaren!  Ik heb er mooie herinneringen aan.  Door onze onoplettendheid hebben we daardoor allicht een klein stukje bos als afsluiter gemist.  Maar tijdens de rit van Knesselare ben ik er ook geweest.  Ook de broeders zijn mountainbikers gunstig gezind, want ik reed ook al over hun domeinen in Sint-Job-in-‘t-Goor en Lummen.  Omdat we bijna weer bij af waren zijn we niet naar de gemiste afslag gaan zoeken.  Dank zij de elektronica van Jari met zijn Google-Maps arriveerden we als laatste deelnemers omstreeks 16.30 u weer aan de voetbalkantine met de beloofde 45 km op het tellertje.

    We kregen er nog een boterham met kaas aangeboden die we doorspoelden met een blikje ijsthee.  De rit voerde ons doorheen een mooie streek, maar het gehalte aan asfalt was te hoog terwijl stroken waar vermoedelijk meer kon mee gedaan worden onbenut bleven.  De toertocht vanuit Knesselare die ook deze streek aandoet, weliswaar met een parcours van 70 km, tapt toch uit een ander vaatje.  Dat was een minpuntje, zeker omdat we er een eind voor hadden moeten rijden van thuis uit!  Niettemin hebben we ons geamuseerd en genoten van onze fiets, het landschap en het prachtige weer.  Vermits het na elke rit nog beter blijkt te klikken tussen m’n fietsmakker en mij, maakten we nog dezelfde avond al een afspraak voor de rit van daags nadien!  Op de terugweg huiswaarts gekozen voor de expressweg en nog een ommetje gemaakt via de Pietendriesmolen in Knesselare omdat ik er een wegwijzer naartoe zag staan en ik er ooit met de fiets passeerde.

    Jari registreerde de rit op Google-Maps: klik hier!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!

    StrammerMax



    04-05-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nightride Sint-Niklaas op 02-05-2014

    Nightride (37-53 km) van het Waasland MTB-Team te Sint-Niklaas op vrijdag 02-05-2014.

    Voor de gelukkigen onder ons was het weekend van 1 mei een verlengd weekend met een optie op veel bikeplezier.  Zo was er op vrijdag 2 mei de nightride van het Waasland Mountainbiketeam vanaf de meest bijzondere locatie van waaraf een toertocht kan beginnen, meer bepaald de Grote Markt in Sint-Niklaas, het grootste marktplein in België.  De toertocht werd gehouden ter gelegenheid van de eveneens op het plein opgestelde meikermis.  Mijn auto op enige afstand van de start geparkeerd in de Parklaan, het heeft geen zin van door te dringen tot een stadscentrum, alhoewel er aan de Grote Markt een ondergrondse parking bleek te zijn.  Het inschrijven verliep in een tent op het marktplein waar ik omstreeks 18.20 u ben vertrokken in het gezelschap van m’n fietsmakker Jari.  Hij had al twee eerdere ritten in de benen, de nightride van Overmere eergisteren en de Duvel-familietocht gisteren.

    We verlieten de stad via de grote autovrije winkelstraat, de Stationsstraat, en het zal niet vaak gebeuren dat daar groepen mountainbikers door rijden.  We hadden alle plaats in het midden van de weg.  We verlieten het centrum via het station waar een massa fietsen geparkeerd stond!  Reeds na luttele 3 km bereikten we de eerste off-road onder de vorm van een assenspoor, dan een stukje asfalt en weer een assenspoor door de velden.  Op 6 km troffen we een splitsing tussen de twee routes waar je kon kiezen uit 35 km dan wel 56 km.  Gekozen voor de langste route.  Een asfaltbaantje bracht ons op 7 km naar de Drielindenstraat op het grondgebied van Sint-Gillis-Waas waar we een kasseibaantje werden op gestuurd.  Wegen en paden door de velden van het Waasland voerden ons op 14 km tot in Vrasene (Beveren), gevolgd door veldpaden met steenslag tot het grondgebied van Nieuwkerken-Waas.  19,50 km om 19.30 u.  Daar reden we voorbij het station op de lijn van Antwerpen naar Sint-Niklaas.  Op 23 km dienden we de Grote Baan te kruisen.  Zo heet op die plek de hoofdweg die Antwerpen met Sint-Niklaas verbindt.  Even later reden we voorbij het cafeetje van bedenkelijke allure op een Y-kruispunt van grote wegen in de bossen.  De rechtse weg leidt naar het gehucht Velle in Temse.

    De omgeving van Nieuwkerken riep bij mij herinneringen op uit lang vervlogen tijden toen ik monitor was op kampen van mentaal gehandicapte kinderen uit Het Strop in Gent die hun vakantie daar doorbrachten.  Wij verbleven toen op het inmiddels opgeheven militaire domein van de Westakkers dat toen op het grondgebied van Haasdonk gelegen was.  Ik meen dat dit stuk van Haasdonk later ooit bij Sint-Niklaas gevoegd is geworden geweest.  Tien jaar heb ik dat volgehouden, elke grote vakantie twee tot drie weken ginder.  Aan die kampen zijn de mooiste herinnering uit m’n jeugd verbonden.  Aan de overkant van de Grote Baan reden we de Jagersdreef in.  Vanaf 24 km begon daar het eerste feestje bij het induiken van de lokale bossen van het Vossekot die tussen de Westakkers en het recreatieoord De Ster gelegen zijn.  Plezante, soms zelfs vrij woeste singletracks, waarbij het struikgewas je in het gezicht sloeg, werden er ons deel.  Bij momenten diende je wel op te letten bij het passeren van diepe geulen die er door de bossen liepen.  Of bij het overschrijden van eerder gammele bruggetjes.  Het was in ieder geval een lust om er te rijden en amusant omdat ik niet snel toertochten in deze streek uitkies!  Op één van de assenwegen door het bos kwam plots een oude Citroën-geit geraasd en omdat we verderop een verkeerde afslag namen omwille van een dubieus opgehangen pijl, stonden we korte later achter die geit op de oprit van een buitenhuis dat na een doodlopend pad diep in het bos verscholen lag.  Je moet maar zin hebben om daar te gaan zitten of wonen!

    Op 26 km bereikten we omstreeks 20.00 u de bevoorrading die volgens Jari ergens achter De Ster gelegen was op de oprit van een huis en zaak in brandstoffen.  Het was koud in vergelijking met de afgelopen weken en de vuurkorven kwamen goed van pas terwijl we ons te goed deden aan fruit, wafels, en cakejes met rozijnen.  Na de stop konden we verder genieten van te smaken singletracks in de bossen rondom.  Hier en daar passeerden we vrij vettige plekken waar de weinige regen van gisteren toch zijn werk had gedaan!  Volgens mijn maat ligt de grond hier altijd redelijk nat!  Jari merkte op dat we weer de oprit van het chalet met de geit achter ons zagen liggen.  Dat verklaarde waarom wij daarstraks zowel links als rechts bikers in het bos zagen rijden en begonnen te twijfelen aan de te kiezen richting!  Tot 34 km konden we ons mountainbikershart ophalen op de knappe singletracks in de redelijk woeste bossen van Haasdonk.  De lokale bikers zullen de paadjes tegen de duur wel kennen, maar voor wie hier maar zelden komt was dit een feest.  Dat feest eindigde met het verlaten van het bos in de Stuurstraat om 20.50 u.  Op 37 km reden we over een voormalige spoorwegbedding waar slechts een smal paadje tussen de struiken van overbleef naar een breder pad toe en volgde de doortocht van een gloednieuw industrieterrein waar nieuwe loodsen voor bedrijven in aanbouw waren.  Volgens de kaart moeten we toen dicht bij de grote baan van Antwerpen naar Sint-Niklaas gereden hebben nabij het opvallende Hotel Beveren.  Op een gegeven ogenblik kwam de bloedrode avondzon nog even van achter de wolken piepen alvorens ze definitief onder de einder zakte, wat de omgeving een bizarre aanblik gaf.

    Landelijke asfaltbaantjes en veldsporen voerden voorbij het achter de bomen verscholen Hof Ter Saksen waar we de wegen van het parkbos aansneden op bijna 40 km van het vertrek.  Van daar ging het naar en door het centrum van Haasdonk.  Ik werd er begroet door een Nederlandse biker, maar kon deze eerst niet plaatsen.  Het was goed nieuws voor mij van vast te stellen dat Peter Willeboordse nog leefde!  Het enige contact indertijd was via het internet, hetzij mijn blog en zijn website of de mountainbikefora.  Ik ontmoette Peter dan toch in levende lijve aan de manege Stevenshof bij aanvang van de toertocht in Hoogerheide op 15 januari 2012 om hem nadien nooit nog terug te zien of er iets via het wereldwijde web van te vernemen, alsof van de aardbodem verdwenen!  Meer nog, op een bepaald ogenblik bleek zelfs zijn website foetsie te zijn!  Hij heeft me de reden in het voorbijrijden verteld.  Zelfs op luttele ogenblikken kan me blijkbaar de hoofdzaken bijpraten!  Hij bleek verhuisd en kwam daarom minder rijden in de grensstreek waar ik woon.  Maar hij is dus gezond en wel en nog steeds rijdend!

    Peter was snel weer weg in het zog van zijn makker wanneer mijn aandacht getrokken werd door de restanten van een oud fort dat we passeerden.  Het Fort van Haasdonk op 44 km van de start.  Toen ik daar even halt hield zag ik een kind voorbij rijden dat beschikte over een recent nieuw gadget, meer bepaald de Monkey Lights die aan de spaken van een wiel kunnen bevestigd worden en naargelang het branden van de leds allerlei figuren zichtbaar maken!  Ik heb er thuis ook liggen, kunnen kopen via een actie van een krant en de KBC, maar ze zelfs nog niet uitgepakt wegens geen tijd en het feit dat ik me realiseerde dat deze toch niet zo goedkope dingetjes zeer smerig gaan worden als je met een bike door het slijk rijdt!  Toen ik daarover in gesprek was met één van de mannen die de jongen vergezelden, lette ik niet goed op en kwam vast te zitten in het mulle zand van een omgeploegd veld!  Even later stopte de man om de jongen en zijn maat op te wachten.

    Eens weer in de meer bewoonde wereld hebben we een pijltje gemist ter hoogte van een rond punt.  Ik begrijp niet waarom de drie bikers die achterop kwamen niet eens geroepen hebben!  In plaats van de straat te volgen dienden we af te slaan op een smal pad dat ons naast een afsluiting in de richting van een donker bos voerde.  Omstreeks 50 km bereden we twee kasseibaantjes door een in duisternis gehulde omgeving zonder straatverlichting.  Achter de bomen en struiken de zwak verlichte ramen van villa’s.  Er staken ons twee bikers op een tandem voorbij, vergezeld van nog een derde makker in dezelfde uitrusting.  Tegen een behoorlijke snelheid!  Wij vroegen ons af hoe ze de paadjes in de bossen van Haasdonk met dat vehikel hebben kunnen bedwingen!  Van het kasseibaantje ging het een vrij hobbelig veldspoor op dat vervaarlijk dicht bij een diepe gracht lag.  We reden nog over een bizar breed pad met een ondergrond van wit zand in de buurt van paardenweiden, vermoedelijk een renbaan.  Omdat het intussen stikdonker was konden we van de rest van de omgeving niets meer zien!  Van hier af volgde nog een portie landelijke veldwegen, waarna we enkele kilometers op het fietspad naast een grote invalsweg opnieuw richting Sint-Niklaas reden.  Na de oversteek van de weg aan verkeerslichten reden we het centrum van de stad weer binnen om omstreeks 22.15 u de Grote Markt weer te bereiken met 57,50 km op het tellertje.

    Onze fiets afgegeven aan de grote bewaakte parking die ook bemand werd door de allerkleinste Wase bikers in spé.  Op zo’n reusachtig plein is er plek genoeg voor een bewaakte parking, zelfs geheel aan het zicht van grijpgrage dieven onttrokken door zwarte plastiek.  Evenzo voor een bikewash!  Tuinslangen op de Grote Markt!  In de tent was de coverband The Norwegian Socks, de Noorse Sokken dus, reeds volop in gang geschoten.  Een beetje te luid naar onze zin, zodat wij terug buiten de tent zijn gaan zitten.  Ik heb daar wel kou geleden omwille van de nijdige wind.  Bij aankomst kreeg je een bordje tapas en een ijsje aangeboden, dat alles inbegrepen in de luttele drie euro inschrijvingsgeld!  De vriendin van Jari kwam nog naar de tent en uiteindelijk zijn we toch tot halftwaalf blijven zitten, tot de koude ons weer naar huis joeg!  Het was de eerste maal dat ik deze nachtrit meemaakte.  Vorig jaar om de een of andere reden laten passeren!  Het was de moeite waard om voor deze rit naar Sint-Niklaas te komen.  Meer afwisseling kan je niet vinden tijdens een toertocht: vertrekken in volle stad, rijden over landelijke sporen en wegeltjes, een feestje bouwen op singletracks in een woest bos en nadien in de tent.  En dan onderweg nog het gezelschap genieten van m’n makker!  De affiche beloofde “massaal veel singletracks” en dat was niet gelogen.  Ik lag ook weer pas “massaal laat” in mijn bed, maar net zoals de organisatoren moeite gedaan hadden om een tot in de puntjes geregeld evenement aan te bieden, moeten wij moeite doen om er van te komen genieten!

    Jari zorgde voor de registratie van de route (57 km) op Google-Maps: klik hier!

    Het verslag van deze avondrit is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!

    StrammerMax



    03-05-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    29-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Opwijk op 27-04-2014

    Toertocht (15-35-50-65-85-100 km) van Straf in Bergaf te Opwijk op zondag 27-04-2014.

    Sinds ik ooit met bikers van Straf in Bergaf uit Opwijk deelgenomen had aan de “4 uren Brugbergrace” in Humbeek en de Daan-TT gereden had vanuit Mazenzele, een gehuchtje van Opwijk, ben ik vaste klant van de jaarlijkse toertocht vanuit Droeshout-Opwijk.  De bikers van Straf in Bergaf namen de toertocht van Daan over toen deze fietsenhandelaar uit Lebbeke de organisatie daarvan wenste te stoppen teneinde deze rit niet te laten verloren gaan.  Inmiddels was het al de vijfde keer dat deze plaatsvond en ik heb geen enkele editie gemist.  Het aanbod aan afstanden (15-35-50-65-85-100 km) is groot en ik heb er in den beginne ooit het maximum uitgehaald, maar aan de grootste afstanden waag ik me toch niet meer.  Zelfs de kleinste nazaten van de Straf in Bergaffers waren ingeschakeld en stonden bij hun vader in fluojasjes de mensen naar de start te verwijzen.  Me ingeschreven voor de 65 km met de gedachte dat het eerder wel eens “maar” 50 km zou kunnen worden!

    We verlieten het terrein van de parochiezaal naast de kerk van Droeshout om na een kort eindje langsheen de Steenweg op Vilvoorde rechtsaf de velden in te slaan.  Reeds op 1,50 km van de start troffen we de eerste splitsing tussen de 15-35 km en de 50-65-85-100 km.  Door de lange periode van droogte lagen de paden er beenhard bij.  Maar het kan hier anders zijn!  Enkele jaren geleden had het de ganse nacht van zaterdag op zondag geregend en dat was een helse editie!  Menig biker is toen tijdens de rit gestorven.  Naar het einde toe had ik op een gegeven moment zin om naast de kant van het pad te gaan zitten en te staken!  Phille81 heeft me toen opgeraapt en dank zij hem heb ik het uitgehouden tot aan de aankomst!  Helaas heb ik Phille sindsdien niet meer gezien.  Rugpijn houdt hem van de bike weg.  Spijtig!  Het was één van de bikers die steeds de moeite deed om zijn wedervaren na een toertocht kond te doen op de fora.  Hij deed ook altijd moeite om te antwoorden op een vraag of wat informatie te geven over de streek waarin hij woont en toert.

    Harde veldwegen, paden en grassporen voerden me over de Waaienberg naar Paddebroeken om er op 4 km reeds een tweede splitsing te vinden tussen de 15-35 km en de grotere routes.  Vanaf hier kwam ik toe op een bekend plekje, meer bepaald de singletrack die zich met een haakse bocht verder slingert tussen een bos en een weinig vertrouwen inboezemende prikkeldraad.  Ik ben er nu aan gewend, maar tijdens die Daan-TT en mijn eerste kennismaking met deze streek vertrouwde ik die smalle veldpaadjes tussen de prikkeldraden voor geen meter!  Vaak dan nog gecombineerd met een lastig klimmetje of diepe sporen!  Een veldspoor voerde vervolgens tot het Hellepad, een wandelweg.  We reden even over een track door een strook van het Kartelobos waarna enkele stevige klimmetjes over lokale buurtwegen met naam, zoals de Karteloweg, me op 7 km door het stoffige Asse loodsten.  Op het kaartje van Jari op Google-Maps kan je dat netjes volgen!  Na een stukje asfalt als recuperatie was het klimmen geblazen in het Wolfstraatje, een zandpad, om na 9 km de derde splitsing te treffen tussen de 25-35 km en de rest.  Voor deze editie waren er heel wat splitsingsborden nodig geweest, allemaal even netjes afgewerkt met vermelding van de afstanden en grote pijlen.  Toen ik na de klim even stond uit te blazen in de Mollemseweg, kwam Peter uit Bertem voorbij gereden.  Nu ik na de winter de eigen streek weer verlaat kom ik opnieuw de bekenden van vroeger tegen.  Met Pinksteren zal hij er ook weer bij zijn wanneer een groep bikers die elkaar op tochten leerden kennen op jaarlijks weekend trekken, deze keer in Arbrefontaine.  Los van Peter had ik de organisator van deze weekends ook leren kennen na nachttochten.  De wereld is klein!

    Een stoffig pad leidde tot enkele huizen en een rustoord aan de straat Waarbeek in Asse waar we het rondpunt kruisten om een veldweg in te slaan.  Assenwegen op en af voerden me op 13 km tot de splitsing tussen de 50 km en de 65-85-100 km.  10.20 u.  Even getwijfeld tussen de 50 km en de grotere afstanden.  Ik vermoedde dat Jari hier ook onderweg was en zou kiezen voor de 50 km.  Ik had bewust niet afgesproken omdat deze rit voor mij toch wel zwaar is en ik vreesde dat hij te vaak op mij zou moeten wachten.  Toch maar gekozen voor de 65 km waarvoor ik me had ingeschreven.  Ik kwam toe op een bekend plekje, op een kruispunt van assenwegen ter hoogte van Heierveld nabij Walfergem waar ooit de bevoorrading van de Boerenbike opgesteld stond.  Er staat daar nog een filmpje van op internet waarin ik te zien ben.  De plek ligt aan de rand van open velden waarin pylonen van een hoogspanningslijn staan.  De assenweg leidde me door de velden tot in het rustige schilderachtige Kobbegem waar de splitsing kwam tussen de 65 km en de 85-100 km op 15 km van het vertrek.  Omdat een mens niet altijd het onderste uit de kan kan hebben, mij gehouden aan mijn vooropgestelde keuze en de langste routes hier letterlijk en figuurlijk links laten liggen!  Ik reed door het dorpscentrum en vatte de klim in de straat van het schooltje ’t Ressorke aan.  Nadat ik een assenweg was opgereden naar de open velden toe zag ik aan de horizon het silhouet van de basiliek van Koekelberg opdoemen.  Het is altijd bizar om vanuit zo’n landelijke omgeving als deze de symbolen van ’s lands hoofdstad te kunnen zien staan!  Even later passeerde ik langs de hoeve Hof Ter Velde met een prachtig uitzicht over een open landschap, badend in de lentezon.

    Een kasseitje leidde tot in Hamme-Merchtem en werd gevolgd door een off-roadklim naar een hoogvlakte van waaraf je nu ook het Atomium kon zien staan schitteren in de zon.  17,50 km.  Rijdend over assenwegen bereikte ik Relegem (Asse) om er op 19 km het dorpscentrum te doorkruisen.  Ter hoogte van Smiskensveld ging het een zanderige veldweg op in de richting van de Brusselse ring E40.  Een Bierbiker en een Herder staken me er voorbij.  We bereikten een pad evenwijdig met de snelweg dat er gehavend bij ligt met wat putten, voren en wortels.  Ik reed er tijdens de afdaling achter een andere rustig rijdende man toen ik me een hoedje schrok omwille van twee tot drie snelheidsduivels die zonder verwittiging rakelings voorbij zoefden.  In plaats van even te waarschuwen alvorens te passeren!  Eén verkeerd manoeuvre en iedereen ligt tegen de grond!  De afdaling eindigde in de bizarre bosput waar het altijd wat vochtig is en reusachtige bereklauwen groeien.  Er was daar ook een samenscholing van motorrijders, klaar om de bossen met hun tuigen onveilig te maken!  Na te voet weer uit de put te zijn geklauterd ging het over een veldweg de snelweg onder om aan de andere kant via een paadje naast de Health City uit te komen op de Steenweg op Brussel, vlak naast de E40 op de grens met Jette.  Toen ik er even halt hield zag ik daar mensen op een vangrail zitten en pas een tijd later, toen ik auto’s over glasscherven hoorde rijden, kreeg ik in de mot dat daar twee auto’s tegen elkaar gebotst waren en de derde na uitwijken voor de twee vorigen tegen een verlichtingspaal!  Er arriveerde een politieman met de motor.

    De snelweg weer onder om aan de andere kant het struikgewas in te duiken.  Helaas wordt deze plek gebruikt als sluikstort en ook het achterliggende bos ligt er niet altijd even fraai bij, alhoewel het deze keer meeviel.  We bereikten de uitlopers van het Laarbeekbos van Jette en Ganshoren waar zich omwille van enkele hoge begroeide oude zandheuvels een speeltuin bevindt voor motoren en mountainbikers.  Voor zolang het nog duurt, want indien er toch werk zou gemaakt worden van een verbreding van de Brusselse ring, dan verdwijnt deze plek definitief onder asfalt!  Er was daar ook een grote groep mensen present die aan het spelen was met telegeleide auto’s die ze door de diepe sporen lieten rijden.  De parcoursbouwers hadden zich op voorhand op de fora verontschuldigd niet het onderste uit de kan gehaald te hebben uit het Laarbeekbos.  De diepste putten waren nog te nat om er een toertocht door te jagen.  Voor mij was het uitgezette parcours daarom ideaal, want te technisch is toch niet aan mijn oude knoken besteed.  Paadjes voerden mij op en af over de oude keiharde zandhopen.  De meest steile afdaling over een uitgespoeld spoor heb ik te voet genomen.  Ik was er helemaal alleen op pad en een doodssmak zag ik niet zitten!  Het academisch ziekenhuis van Jette is niet ver af, maar dat wil niet zeggen dat ik persé een poging hoefde te doen om er ook binnen te geraken!  Ook de even steile klim die volgde was niet voor mijn pannenkoekenniveau bestemd!  Na het overschrijden van een laatste bultje, met in mijn zog dan toch nog twee bikers, arriveerde ik na 24 km op meer open terrein.

    Na opnieuw onder de snelweg te zijn gepasseerd reed ik op een veldweg met links van mij uitzicht op de verkeerswisselaar van Groot-Bijgaarden in de diepte en zicht op de basiliek van Koekelberg en de hoge flatgebouwen met gekleurde gevels in Ganshoren.  In Ganshoren vertrok vroeger ook een toertocht recht het Laarbeekbos in na het kruisen van de spoorweg, maar na één keer te zijn afgelast omwille van het winterweer is deze blijkbaar een stille dood gestorven.  Korte tijd later bereikte ik de rand van de bewoonde wereld van Zellik om er op 25 km van het vertrek de eerste bevoorrading te treffen aan de Jan Longinstraat en de Jan Leostraat!  In het gezelschap van enkele andere bikers en de Bergaffers de inwendige mens versterkt met fruit, knabbeltjes en een drankje.  11.30 u.  Na de stop ging het Zellik door om aan het station de spoorweg te kruisen via een pad dat als een helix de hoogte in gaat naar een brug toe.  Dat doet me altijd denken aan de lessen van wetenschappelijk tekenen waar we ooit zo’n ding op papier dienden te zetten en dan nog de hellingsgraad moesten berekenen om exact boven het startpunt te kunnen eindigen!  Een smal servitudepad leidde naar de kerk en op het daaropvolgende klimmende paadje tussen draadafsluitingen kreeg ik te maken met twee tegenliggers.  28 km.

    Het ging een bos in naast de snelweg waarna een afdaling door dat bos, overgaand in gras en tenslotte in beton me tot aan de Kerkweg in Groot-Bijgaarden (Dilbeek) voerde.  Ook al wordt van Dilbeek gezegd dat het een met Brussel vergroeide verstedelijkte gemeente is, de omgeving op deze plek was zeer landelijk en schilderachtig met enkele grote oudere villa’s tussen groen.  Na het kruisen van een straat en de snelweg volgden klimmende sporen door gras en velden.  Op 31,75 km trof ik er op de middag een splitsing tussen de 65 km en de 85-100 km ter hoogte van de dicht bij de snelweg gelegen Salons Waerboom, een complex met feestzalen en hotel.  Ik stond toen in de Kortemansstraat in Groot-Bijgaarden (Dilbeek).  Een holle weg voerde me naar de Brusselsestraat in Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek).  Daar stond bij vorige edities de bevoorrading op een kleine parking in een bocht naast de weg en was er een afsplitsing voor een lus voor de grootste afstanden die er twee keren passeerden.  33,50 km.  Het zogenaamde Borréboske werd niet aangesneden.  De paadjes zijn er naar de bliksem en het ligt er vol kris kras door elkaar omgevallen boomstammen.  Daar valt nog weinig leut te beleven.  Leuke servitudes voerden me door Sint-Ulriks-Kapelle langs mooie plekjes en in een open landschap tot ik op 36 km een strook bos naast de snelweg bereikte.  Ter hoogte van de Assestraat kruiste ik de snelweg en trof er de splitsing tussen de 65-85 km en de 100 km op 36,50 km van het vertrek.  Na een veldspoor kwam er een kilometer verder opnieuw een splitsing tussen de 50-65-85 km en de 100 km.  Hier kreeg ik eventjes terug meer bikers te zien omdat ik me opnieuw op het parcours van de 50 km bevond.

    Een zware asfaltklim voerde me in de richting van Asse tot we even voor een witte kapel de buurtweg Lantierenhoutweg in werden gestuurd.  Eerst even verder gereden tot aan de kapel van Petrus Ascanus, martelaar van Gorcum, op de hoek van de Petrus Ascanusstraat en de Pastinakenstraat.  Er kwam een afdaling over een eerder onbetrouwbaar pad vol diepe groeven in de richting van de Terlindenvijver om er op 40,50 km nogmaals een splitsing te zien tussen de 50-65-85 km en de 100 km.  Er liep een sms binnen en ik vermoedde zo halvelings dat deze van Jari kwam.  Inderdaad.  Hij was gearriveerd.  Gemeld dat ik op de toer van 65 km was en nog 25 km te rijden had.  Dat ging dus nog even duren, het had geen zin van op mij te blijven wachten.  Halvelings al afgesproken voor de nachttocht in Sint-Niklaas vrijdagavond!  Nog even gevraagd of de rit hem hier bevallen was, vermits ik vermoedde dat hij deze nog nooit gereden had.  “Super”, was het antwoord.  Het ging een veldspoor in, gevolgd door een paadje op een rode vaste route, een door geulen gehavend spoor op en tenslotte een keienpad tot vlak naast de Kruisborrekapel op 42 km.  13.10 u.  In tegenstelling tot anders dienden we niet te klimmen in de Kruisborreweg om er de drukkere Edingsesteenweg te kruisen, maar ging het na de kapel rechtsaf een grillige track onder de struiken in.  Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik even verderop het Kruis van Sjat passeerde.  Dat kruisbeeld staat daar naast een steil pad vol wortels dat we nu konden afdalen.  Bij andere tochten of eerdere edities was het hier altijd klimmen en voor mij te voet!

    De Kruisborreweg in Asse, die loopt van de Edingsesteenweg naar de 17de-eeuwse Kruisborrekapel, ontwikkelde zich in de loop van de 20ste eeuw tot een echte ommegang met diverse kapellen, de 'weg oem' of 'Kapellekensweg' genoemd. Naast de weg- of veldkapellen waren er oorspronkelijk ook nog een aantal boomkapelletjes, die intussen verdwenen zijn. Langs de veldweg bevindt zich ook een overluifeld houten kruis met een smeedijzeren Christus, in de volksmond het 'Kruis van Sjat' genoemd. 'Sjat' was de bijnaam van Louis Moerenhout (1868-1957), smid en wagenmaker, die het kruis vervaardigde. Het kruis werd in 1976 hersteld door de plaatselijke heemkring Ascania.

    Eens het Kruis van Sjat voorbij was het weer klimmen om dan toch de Edingsesteenweg te kruisen en rechtsaf te slaan.  Na de tocht zou ik vernemen dat hier door de gemeente Asse een omlegging van het parcours verplicht werd omwille van een wielerwedstrijd die de gebruikelijke kruising van de Edingsesteenweg passeerde.  Een servitudepad door velden leidde naar het einde toe dwars door de tuin van een nog recent gebouwd huis.  De bewoners hadden een bordje gehangen met de vraag om het paadje door “ons bos” te willen gebruiken in plaats van de erfdienstbaarheid, teneinde rust en privacy te garanderen.  Allicht ook om het ruïneren van hun gazonnetje te vermijden.  Er zal die zondag heel wat passage door “hun bos” geweest zijn!  De tocht voerde me naar Asbeek waar ik ter hoogte van Platijn de taverne Hof Ten Eenhoorn passeerde op 45 km om 13.30 u.  Even later stak me voor de vierde en laatste keer vandaag dezelfde biker voorbij, iemand in een geel truitje met publiciteit voor Ename op z’n rug!  Dat moet een kerel geweest zijn die de route van 100 km reed en me telkens weer inhaalde!  Hij hield er een stevig tempo in!

    Ik reed over een pad langsheen lagergelegen paardenweiden vol boterbloemen.  Het is de moeite van op die herkenbare plek eens halt te houden en rond te kijken naar de knappe omgeving en de glooiende groene weiden omzoomd door bomen.  Prachtig is het daar!  Het ging een strook bos door, gevolgd door een klimmetje over de velden en ik vond het raar dat ik van links op het baantje verderop een biker zag rijden die me al een tijd geleden voorbijgestoken had.  De reden was snel duidelijk.  Daar waar de veldweg uitkwam op een asfaltbaantje werd de keuze gelaten tussen “technisch” linksaf en “normaal” rechtsaf gewoon verder op het parcours na 46,75 km.  Gekozen voor linksaf in het zog van drie anderen.  We werden een track in het bos op gezonden ter hoogte van het kasteel Putberg in Asse.  Na het klimmetje ging het steil naar beneden, waar één van de vorige bikers te voet ging en een andere weer terugkeerde om zijn aanloop te nemen.  Teneinde nekbreuk te vermijden ben ik er veiligheidshalve ook te voet naar beneden gewandeld.  Wat volgde was de mooie singletrack die er door het imposante bos aan de Putberg loopt.  Om dan weer uit te komen aan bordje met de keuze technisch of normaal.

    Even verderop bereikte ik na een veldweg de tweede bevoorrading die er na 48,50 km opgesteld stond op het grasveld voor de schuur van een huis waar ze bij eerdere edities ook al gestaan had.  14.00 u.  Er waren nog enkele Straf in Bergaffers aan de slag, waarvan ik alleen degene ken die als schuilnaam Meng heeft.  De mannen kregen complimenten van een biker die de tocht voor het eerst reed.  Er was nog van alles te knabbelen, waaronder de lekkere chocoladecake.  Ondanks het toch al gevorderde uur kwamen er nog anderen toe die allicht op de langste routes reden.  Afscheid genomen en weer op pad.  Onmiddellijk na de eerste zandweg kwam een splitsing tussen de 50-100 km en de 35-65-85 km.  Op het bord stonden ook de nog af te leggen afstanden.  Dat is een goede zaak, want sommige mensen die afgepeigerd zijn denken in te kunnen korten door de route van een kleinere afstand te beginnen volgen!  Maar de rijders op de 50 km hadden nog 22 km voor de boeg, terwijl er voor de 65 km nog slechts 17 km te rijden waren!  Veldwegen en sporen, gevolgd door een afdaling met enkele gevaarlijke geulen waarvoor werd gewaarschuwd, leidden me tot aan de Grotendriesstraat in Meldert (Aalst) op 52 km.  Na enkele servitudes ging het een kilometer verder via een houten trap een knap stuk bos in waar een paadje over een aantal bruggetjes door het bos slingerde.  Vanaf een volgend knap weidespoor had men een mooi zicht op een groen bos op een plek waar nergens huizen te zien waren.  Een singletrack leidde daarna door een strook bos waar de bodem begroeid was met een tapijt van blauwe wilde hyacinten.  Uiteindelijk arriveerde ik in Veldekenslos te Affligem.

    We kregen enkele baantjes voor de wielen en dan doken we tussen twee muren een achterliggend veldspoor in.  Ik vroeg me af waar ze de paadjes allemaal bleven halen!  Achteraf zou ik het antwoord op mijn vraag krijgen!  Je moet een goed kenner van de streek zijn om al die wegeltjes te weten liggen!  De paden voerden me tot aan de Putveldweg in Meldert op 58 km van het vertrek.  Het was al 15.00 u!  Ter hoogte van het legendarische Café Kravaalbos Bij Stinne ging het een bospad in op een blauwe vaste route  59 km.  Stinne tapte er nog pinten toen ze 90 jaar was in 2010.  Een jaar later overleed ze.  Het café bleef bestaan omdat vijf mannen er voor zijn blijven zorgen.  De voetbalploeg StinneBoys hebben er hun vaste stek!  Er stond een grote tent buiten en er was redelijk wat beweging van wandelaars.  Na een klim over een zanderig spoor reed ik het Kravaalbos binnen over een mooie singletrack tot aan de Huizekensstraat in Meldert.  Geen enkel huis staat er op dezelfde rooilijn en oud en nieuw, klassiek en modern door elkaar!  Typisch Vlaams!  Twee keren rechtsaf om nogmaals een klim richting het Kravaalbos voor de wielen te krijgen.  In het bos zelf was het nogmaals stevig klimmen over een pad met bij momenten diepe sporen tussen de blauwe boshyacinten.  Ik kwam er enkele keren dezelfde jogger tegen en drie jonge gasten waren er vanuit het bos foto’s aan het maken van de achterliggende open ruimte.  Tot 62,50 km kon ik genieten van het mooie ritje door dit knappe bos.  Op het kaartje van Jari kan je goed zien waar Café Bij Stinne gelegen is.  Het parcours maakte er een bocht van bijna 360 graden.

    Na het verlaten van het Kravaalbos ging het veld- en zandwegen op.  We staken de Steenweg over om zo tot het kerkje van Mazenzele te rijden.  Toen ik hier destijds de Daan-TT kwam rijden stond ik nabij de kerk geparkeerd op de plek waar nu een reeks nieuwe huizen is gebouwd.  De kerk zag er toen zeer vervallen uit en ik had toen geschreven dat het jammer was dat ze zo stond te verkommeren.  Intussen is ze helemaal opgeknapt en in haar oude luister hersteld!  Alsof iemand mijn tekst gelezen had!  Er zijn nog kerkjes in deze streek gerestaureerd, zoals Sint-Gudula in Merchtem-Hamme waar ik ook al per bike ben gepasseerd tijdens toertochten.  Vanuit Mazenzele was het nog slechts een steenworp van Droeshout waar ik na 67,50 km arriveerde.  Ik durf niet schrijven hoe laat!  Ik werd er onmiddellijk gespot door Boxer waardoor ook Svekken en Jakke naar me toe kwamen.  Deze Goodfellas uit Dendermonde stonden net op het punt om huiswaarts te vertrekken.  Ik was content dat ik hen nog even te zien kreeg.  Eind juli zal ik hen wel weer kunnen spotten op de Boerenbike in Opwijk waar ze elk jaar trouw present zijn.  Later nog na de Halloween-nightride in Zele!  Of hoe je door de mountainbike fijne mensen leert kennen, want die kerels zijn altijd even vriendelijk!  Ook de beruchte Streets werd er bij gehaald.  Een paar woorden met hem gewisseld, want de mens was mee aan het helpen opruimen.  Ik kreeg zelfs prompt wat te drinken aangeboden en als laatste op de après heb ik me ook nog twee broodjes hamburger aangeschaft.  Intussen reeds afgekoeld, maar ze smaakten.

    Nog even staan praten met Bergaffer Dirk terwijl iedereen er in de weer was met het sorteren van leeggoed, het afbreken van de zelf in elkaar gestoken douchecabine, het opvouwen van de tenten en het opruimen van een staketsel waar een groot spandoek van de club aan was bevestigd.  Dat had de afgelopen tijd in de voortuin van één van leden gestaan om de tocht aan te kondigen.  Toen ik opmerkte dat er bij zo’n toertocht toch veel komt kijken en de organisatie blijkbaar toch op wieltjes liep en iedereen in de weer was, vertelde Dirk dat organiseren er bij iedereen van jongs af aan in zat.  De club is ontstaan uit de plaatselijke KLJ toen deze mannen de jeugdbeweging zo stilaan ontgroeiden maar elkaar niet uit het oog wilden verliezen en aldus samen begonnen te mountainbiken.  Allicht zullen velen ooit leider geweest zijn en dan moet je in staat zijn om te organiseren.  Er liepen trouwens nu heel wat kinderen rond, want de lokalen van de jeugdbeweging liggen achter de parochiezaal.  Allicht is zo de opvolging door de volgende generaties verzekerd.  Ook eens gevraagd hoe ze er in slagen van al die paadjes te weten liggen!  Blijkbaar is er één van de leden die de hele streek kent als zijn broekzak en zelfs zonder voorbereiding een rit met de club kan leiden in gelijk welke richting!  Hij had op korte tijd een omlegging van het parcours in Asse tengevolge van de wielerwedstrijd uit zijn hoge helm getoverd.  Zo iemand is goud waard voor een club natuurlijk!  Afscheid genomen, onder anderen van Kris bij wie ik me daarstraks had ingeschreven, en m’n nog eenzaam in de parkeerweide achtergebleven auto opgezocht.  Tevreden weer naar huis gereden en blij dat ik er ook deze keer weer bij was kunnen zijn, met prachtig weer en op een toertocht georganiseerd door een groep enthousiaste rakkers vanaf dat godvergeten plekje in Droeshout.  Met groeten aan de Bergaffers die ik niet te zien kreeg, zoals Mojobiker en Dr. Gonzo en alle andere mannen in de groene pakken!  ’s Avonds zouden alle medewerkers nog aanschuiven voor een afsluitende barbecue, zo’n 70 mensen die bij dit alles betrokken waren en voor 1231 deelnemers een knappe zondag in elkaar staken!  Allicht tot op de Boerenbike op de laatste zondag van juli!

    Jari registreerde de route van 50 km op Google-Maps: klik hier!

    StrafinBergaffer Mojobiker maakte een filmpje tijdens de voorbereidingen: klik hier of kijk onderaan!

    Voor foto's: klik hier!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!

    StrammerMax









    Flyer Straf in Bergaf 2014

    29-04-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    28-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Red de Middenvijver te Antwerpen op 26-04-2014

    Toertocht “Fiets je Rot, red de Middenvijver" (40 km) te Antwerpen-Linkeroever op zaterdag 26-04-2014.

    Jarenlang mocht de natuur op Linkeroever haar gang gaan. Er waren bomen en struikgewas, plassen en struwelen. De natuur werd ongemoeid gelaten, ijsvogels vlogen heen en weer terwijl de seizoenen kwamen en gingen. De biodiversiteit nam toe, de rijkdom groeide. Het werd niet voor niets het “laatste wandelparadijs” genoemd. Het was ook een van de zeldzame gedoogzones waar honden (en hun baasjes) nog los mochten rondlopen. Jeugdbewegingen vonden er de vrije ruimte. Wandelaars voelden er zich thuis. Honden konden er nog putten graven en zwemmen en sociaal zijn. Net als de mensen. Er was niets geregeld, men regelde het zelf. De gemeenschap zorgde voor het opruimen van zwerfvuil, men hield zelf een oogje in het zeil. De menselijke waarde van het gebied was groot.

    Het terrein, eigendom van Waterwegen en Zeekanaal, werd in concessie gegeven voor twintig jaar aan een privé bedrijf dat op dit terrein mega festivals zoals Laundry Day wil organiseren. Daar wordt laconiek bij verteld dat “er vroeger niets was” en dat het gebied nu 'opgewaardeerd' zal worden. Dit opwaarderen omvat de intentie tot het aanleggen van permanente betonnen wegen, het plaatsen van een omheining, geluidsoverlast, hopen afval van de festivalgangers, verkeersellende, ...

    De toertocht “Fiets je Rot” maakte deel uit van het evenement “Red de Middenvijver”.  Er was ook een “Ren je Rot” voor honden en een “Vlieg je Rot” voor modelvliegtuigjes.  Dit alles genaamd naar het nabijgelegen natuurgebied Het Rot dat samen met de grote grasweide aan De Middenvijver bedreigd wordt door de aanleg van de Oosterweelverbinding voor het sluiten van de ring om Antwerpen en de mogelijke komst van mega-evenementen zoals Laundry Day en andere muziekfestivals.  De stad heeft namelijk haar oog laten vallen op de grote grasvlakte die tot op heden toe gebruikt en ook in ere gehouden werd door de bewoners die er kwamen biken, met hun hond wandelen of met hun modelvliegtuigen spelen.  Ook het nabijgelegen Sint-Annabos gaat voor negentig procent tegen de vlakte indien de Oosterweelverbinding er komt.  Er is geen betere manier om de mensen bewust te maken van deze dreiging dan ze kennis te laten maken met de natuurpracht die deze plekken bieden zo dicht tegen de stad.  Menig biker verbaasde zich na afloop dan ook over het feit dat er nog zo veel off-road te vinden is op Antwerpen-Linkeroever.

    Mijn auto geparkeerd op een verlaten asfaltweg ter hoogte van het rondpunt voor de bebouwde kom van Zwijndrecht in de buurt van het schelpvormige gebouw dat er tussen de tramsporen staat.  Er stonden daar in de buurt tenten voor de Bloesemfeesten.  Na het kruisen van de snelweg was ik na 1,75 km aan het tentje op De Middenvijver wat ik bij het passeren al had zien staan achter de strook bomen langsheen de Blancefloerlaan.  De toertocht was aangekondigd als “basic”, dus zonder voorzieningen zoals bevoorrading, bikewash en douches, maar ook volledig gratis.  Een formuliertje ingevuld aan de actietent en wat uitleg gekregen van een dame van het organiserend comité.  Om 12.45 u was ik op pad.  Ik diende de weide te kruisen in de richting van een houten slagboom aan de toegang tot Het Rot aan De Middenvijver.  Assepaadjes voerden me doorheen een zanderig bebost gebied waarbij ik tot vlak naast De Middenvijver passeerde in het gezelschap van nog drie andere bikers.  De wegeltjes brachten me tot aan de Charles Decosterlaan waar we een singletrack in reden.  Deze laan is een invalsweg vanaf de snelweg naar Antwerpen toe.  Daarna voerden assewegen ons doorheen een bebost gebied dat gelegen was tussen knappe waterpartijen links en de Charles Decosterlaan rechts.  Allerlei vogels zaten er op het water, waaronder ook een grote witte zwaan.  De omgeving was er zeer mooi.  Op 4,75 km reed ik in de omgeving van de verkeerswisselaar Antwerpen-West.  Een biker met een Nederlands accent keerde op zijn stappen terug omdat hij een pijltje naar een graspaadje toe gemist had.

    Even verder ging het de Blancefloerlaan op en na 5,75 km rechtsaf een nieuwe woonwijk in.  Er wordt langsheen de Blancefloerlaan in de richting van de stad nogal verwoed gebouwd.  De straat ging over in een off-road-paadje dat me tot aan het Galgenweel, een grote waterplas, voerde.  In de verte zag ik de frietzakken staan, zoals het nieuwe gerechtshof hier genoemd wordt omwille van de rare vorm van de daken.  Vanaf hier reden we over de zanderige paden langsheen het Galgenweel.  Er voeren zeilers op het water, langs de kant zaten vissers en zelfs al de eerste zonnekloppers, terwijl anderen aan het joggen waren.  Er reden me twee bikers voorbij in de bocht omheen de waterplas.  Even verderop werd mijn aandacht getrokken door een gedenksteen die de naam van Kay Maartense vermeldde (9/3/1988 – 6/12/2012), verdwenen na een reddingspoging van zijn vriend in de Schelde.  Hun lichamen zijn tot op heden niet gevonden.  Het kiezelpaadje naast het Galgenweel had ik ook bereden tijdens de nachttocht van de Sint-Petrusschool te Bazel.  Van hier heb je een mooi zicht op de skyline van Antwerpen.

    Ik kwam uit op een straat en daar moesten we rechtsaf de fietstunnel in die in de rand van de Kennedytunnel de snelweg kruist.  Maar ik ben eerst linksaf gereden om te zien waar ik me ergens bevond.  Dat bleek de Beatrijslaan te zijn.  Ik ben er langs gereden tot aan de Galgenweellaan.  Er stonden al dranghekkens voor de Antwerp Ten Miles die daags nadien gelopen zou worden.  Vanuit de bebouwde kern van Antwerpen-Linkeroever kwam een zeer grote colonne motorrijders voorbij gereden.  Dat waren er honderden!  Op mijn stappen teruggekeerd en voor het eerst in mijn leven ben ik door de fietstunnel van de Kennedytunnel gereden richting Antwerpen-Centrum, Hoboken en Wilrijk.  Er is zelfs een heel netwerk van fietstunnels en een lift die je naar de tunnel onder de Schelde richting Antwerpen-stad brengt!  Voor fietsen, brommers en voetgangers!  Wij reden echter gewoon rechtdoor en bleven op de Linkeroever om weer uit te komen op de Beatrijslaan die daar ook de snelweg kruist.  Wij hadden dus net zo goed over de brug kunnen rijden!  Omdat ik een pijl rechtsaf mistte, ben ik bijna tot in Burcht gereden en op mijn stappen teruggekeerd.  13,50 km om 13.40 u.

    Het ging rechtsaf naast een plek waar bouwwerken gingen beginnen en over een braakliggend terrein met rechts achter de bomen de snelweg en links een dijk waarachter de Burchtse Weel moet gelegen hebben.  Ik ben tot aan de dijk gereden en bovenop gaan kijken, maar ik zag enkel grasland en bomen.  Er kwamen nog drie bikers toe en na de overtocht van het open terrein doken we een knappe singletrack in door laag groen en struikgewas.  We bereikten van tussen de struiken en bomen het gloednieuwe asfaltpad dat over de dijk liep.  Op de grens met Zwijndrecht ter hoogte van enkele waterpartijen reden we het gebied van de Burchtse Weel in.  De nachttocht vanuit Bazel passeerde hier ook.  16 km.  We bereden eerst de paadjes die hier in een strook bos liggen en van 17 km tot 18 km volgde een zeer knap spoor doorheen het gras.  Het liep evenwijdig met de snelweg die aan onze rechterhand door veel groen en bomen aan het zicht werd onttrokken.  Aan het einde ervan ging het rechtsaf op een assenweg en twee bruggen van de snelweg onder naar een KMO-zone toe.  Op de Antwerpsesteenweg in Burcht kruisten we via een brug de spoorweg.  19 km om 14.00 u.  We reden enkele straten van Burcht door en verlieten de bewoonde wereld aan een pompstation.  Het ging eerst een plezante singletrack op tussen laag groen.  Van daar doken we het groene gebied in dat gelegen is tussen de spoorweg rechts en de in de verte gelegen Blancefloerlaan links.  Ik kon het schelpvormige tramhuisje in de buurt van waar mijn wagen geparkeerd stond in de verte zien.  We reden dan over het open terrein met bomenpartijen om voor de snelweg linksaf te gaan van de spoorweg weg in de richting van de Blancefloerlaan.  Er kwam daar nog een biker toe.

    Ik reed voorbij het uiteinde van het asfaltbaantje naast de Blancefloerlaan dat doodloopt op de snelweg nabij de verkeerswisselaar Antwerpen-West en zag in de verte m’n auto geparkeerd staan.  21 km.  We reden naast de snelweg onder de Blancefloerlaan om via een track die tussen de snelweg en een bos over een soort dijk liep de Dwarsstraat op het grondgebied Zwijndrecht te bereiken.  Dat is een straat onder de bomen die vertrekt van aan het rondpunt voor de bebouwde kom van Zwijndrecht en doodloopt op de snelweg.  Op 22 km passeerde ik daar een filiaal van Basic Fit.  We doken rechtsaf een paadje in tussen de struiken om in een open met bomen begroeid zanderig gebied te komen.  Daar lagen zeer plezante paadjes en singletracks die over zanderige vlakten en door stroken bos voerden.  Soms over heuveltjes en bulten.  In ieder geval een echte speeltuin voor mountainbikers.  Ook voor andere doeleinden, te zien wat er op de grond lag aan het einde van een doodlopend paadje dat ik per vergissing was in gereden.  Omdat ik ergens een pijltje gemist had op de wirwar van wegeltjes heb ik een bepaald stukje twee keren gereden.  Tot 28 km konden we genieten van deze mooie plek.  We verlieten ze via een grasspoor naast de snelweg en tussen de struiken.

    Dan moesten we een trap af, geconstrueerd uit oude dwarsliggers van een spoorweg om uit te komen in een net straatje, kassei met aan weerszijden een betonnen strook.  Er stonden daar drie eenzame huizen, waaronder de Bed and Breakfest ’t Vliethuys in de Polderstraat 258 te Zwijndrecht.  Met zicht op niets dan groen.  Vlak na het derde huis ging het linksaf een grasspoor in dat “Het Vredespad” gedoopt was.  Dit leidde naar het zogenaamde Vredesbos met eerder laag groen in Zwijndrecht.  Er liepen een aantal wandelaars.  Via een knap zanderig pad onder de bomen kwam ik weer uit in de Polderstraat die er naast de expressweg E34 ligt.  Dat is het einde van de expressweg die via de Charles Decosterlaan de Linkeroever binnen duikt.  30 km.  Samen met twee andere bikers stak ik de expressweg over ter hoogte van verkeerslichten.  Aan de overkant ging het een hele tijd evenwijdig met de expressweg op een baantje, eerst asfalt, daarna steenslag in de richting van de stad.  Op 33 km bereikte ik de Charles Decosterlaan en dienden we rechtsaf te slaan.  Een asseweg voerde me tussen een gracht in de diepte links en een bos rechts tot aan de Scheldedijk.  Aan de overkant an de gracht liepen in de diepte over een spoor drie wandelaars.  Even rondgereden in de omgeving van de Scheldedijk, niet wetend dat het parcours me later weer hierlangs zou brengen!

    Het ging linksaf en ter hoogte van een pompgemaal neerwaarts en het natuurgebied Blokkersdijk in.  Een mooi pad leidde me door dit bosrijke gebied of er langs over een zanderige ondergrond.  Links naast een waterpartij lagen broedgebieden voor watervogels.  Het pad dook opnieuw het bos in en na een bochtje naast een prikkeldraad trof ik een stukje met veel wortels.  Uiteindelijk reed ik over een grasspoor naast de bosrand om weer uit te komen op de Scheldedijk ter hoogte van de plek waar we Blokkerdsdijk daarnet waren in gereden.  We reden even over de dijk om dan naar beneden toe het imposante Sint-Annabos binnen te rijden.  We genoten daar van een wirwar van paadjes onder hoge bomen.  Nooit geweten dat hier zo’n knap gebied lag.  Even kwam ik op 38 km langs een parkeerplaats aan de ingang van het bos ter hoogte van een manege om weer bospaadjes in te slaan.  Twee infoborden die ik onderweg tegenkwam dienden het te ontgelden in verband met de aanleg van de Oosterweelverbinding en de vernieling van deze natuurgebieden.

    Een paadje leidde me weer naar de bewoonde wereld naar straten zoals Le Corbusierlaan en De Heemlaan, enkele doodlopende straten van een kleine villawijk nabij één van de grotere lanen op de Linkeroever.  40 km.  In het gezelschap van een echtpaar reed ik dan over een grasspoor op de middenberm van de August Vermeylenlaan om net voor de toegang tot de Waaslandtunnel of “konijnenpijp” over te steken naar de Halewijnlaan toe.  We doken een doodlopend zijstraatje in en arriveerden weer op de grote grasvlakte aan De Middenvijver.  Gedurende 43 km hadden we kennis kunnen maken met vele open ruimten die hier op een boogscheut van een grootstad enkel door insiders en plaatselijke bewoners gekend zijn!  Of hoe je met de mountainbike nieuwe horizonten kan ontdekken op plaatsen waar je ze niet verwacht!

    Groot was mijn verbazing toen ik tijdens een gesprek met een van de dames ter plaatste te horen kreeg dat heel dit parcours uitgestippeld en uitgepijld was door slechts twee mensen, zij en haar echtgenoot!  Van 16.00 u tot 21.30 u hadden zij daags tevoren de pijltjes gehangen en ’s ochtends alles nog eens gecontroleerd.  Deze mevrouw was wel opgegroeid op Linkeroever, maar om zo’n tocht uit te zetten moet je toch beschikken over een uitstekende terreinkennis!  Zij was tevreden over de opkomst en vooral ook over de vele positieve reacties van de deelnemers.  Velen hoopten dat het niet bij een eenmalige organisatie zou blijven, zolang het nog kan tenminste.  Er waren ook nog hondenliefhebbers met hun viervoeters present en zij konden deelnemen aan een soort wedstrijd.  Het was boeiend om nadien het gedrag van de dieren te observeren.  Een kleine hond kwam uitdagend een balletje voor uw voeten rollen opdat je het zou wegwerpen.  Tegen de duur kwamen alle andere honden meespelen!  Tenslotte kon je ook de petitie ondertekenen ten guste van het behoud van De Middenvijver.  Opdat op zijn minst deze grote grasvlakte zou gespaard en vrij toegankelijk blijven voor de bewoners indien de Oosterweelverbinding er toch zou komen!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!

    Kijk ook eens naar de site: http://www.reddemiddenvijver.be/

    StrammerMax

    De Middenvijver te Antwerpen-Linkeroever

    De Middenvijver te Antwerpen-Linkeroever

    De Middenvijver te Antwerpen-Linkeroever

    Blokkersdijk Antwerpen-Linkeroever

    28-04-2014 om 17:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Zele op 21-04-2014

    Paasmaandagtocht (30-40-45-55 km) van MBC ’t Zonhoekje te Zele op maandag 21-04-2014.

    Daags na de toch wel redelijk zware toertocht La Trace d’Hez in het Waals-Brabantse Tangissart, richting Zele voor de paasmaandagtocht van MBC ’t Zonhoekje die ook al een vaste waarde begint te worden op mijn jaarlijkse lijstje.  Traditiegetrouw me geparkeerd in de Veldekensstraat op enige afstand van de tent aan de sportterreinen aan Veldeken.  De tent was iets anders opgesteld dan vroeger, ik vermoed omwille van een nieuwe grasmat, want het grastapijt van de sportvelden zag er smetteloos groen uit.  Het was even drummen omdat op het ogenblik van mijn komst aan de start gemanoeuvreerd werd met een aanhangwagen die een friet- en hamburgerkraampje herbergde dat er ook de vorige jaren present was.  Er moeten bij mijn inschrijving al meer dan 400 deelnemers geweest zijn, want deze keer voor mij geen bonnetje van de paashaas voor een chocoladen ei na afloop!  Om 9.30 u kon ik van start gaan op deze zonnige paasmaandag.  Toen ik vertrok kwam  Jari net toe aan de inschrijving, en had ik toen geweten wat ik later zou te horen krijgen, dan had ik even gewacht in plaats van al te vertrekken met de wetenschap dat zijn jongere benen mij spoedig in zouden halen.

    Landelijke paden met een mix van asfalt, hard droog zand en sporen doorheen gras brachten me naar de Kammershoekwegel en de Gratiebossen, twee van de buurtwegen met naam.  Mooie paden brachten me naar Berlare waar we door de velden en stroken bos geleid werden, ondermeer over het Bareldonkpad op 7,75 km.  Op 8 km reed ik voorbij het Donkmeer in Overmere waar de horecazaken ontwaakten en er gepoetst werd om de klanten op deze extra vrije dag in de beste omstandigheden te kunnen ontvangen.  Een klinkerwegel leidde met tot aan het recreatiedomein Nieuwdonk alwaar ik een splitsing trof tussen de routes van 30-40 km en 45-55 km.  Toen ik er even halt hield kwam Jari toe.  Hij was de vorige dagen ernstig ziek geweest en vond het raadzamer zich te beperken tot de route van 30 km.  Even geopperd om de route mee te fietsen en er nog een tweede stuk alleen aan toe te voegen, maar uiteindelijk zijn we elk onze weg gegaan.  Lang zal het niet duren voor onze wegen nog eens zullen kruisen.  10.10 u.

    Assewegen en landelijke baantjes voerden me door het land van Overmere en ik had intussen gemorken dat de richting van de tocht omgekeerd was in vergelijking met de vorige keer.  Op 12 km reed ik de sporthal van Overmere voorbij.  Ter hoogte van een kapelletje ging het een hobbelige buurtweg, een grasspoor op om op 14 km toe te komen op het grondgebied van Kalken-Laarne.  Tot 16 km doorkruiste ik het centrum via iets drukkere straten.  Aan de rand van de bebouwde kom verliet ik de drukke Provinciebaan om er een betonpad in te rijden dat deel uitmaakt van een blauwe vaste route.  Een zandpad, het Zeypestraatje, leidde me op 17,50 km naar het Peperstraatje in Laarne.  Daar stonden ook wagens met fietsdragers geparkeerd en te zien aan de tweewielige passanten was hier een toertocht voor wielertoeristen aan de gang.  Op de grens met Wetteren ging het vanaf een drukke steenweg een asseweg in, daarna een stukje door een bewoonde wereld om Wetteren weer te verlaten via een asfaltbaantje doorheen een knap groen landschap.  De villaatjes die er aan één kant van de weg gebouwd stonden hadden een mooi uitzicht over de groene velden en bomen.  20,50 km om 11.00 u.

    Het asfalt ging over in een asseweg en rijdend doorheen een landelijk open landschap bereikte ik op 21,75 km de omgeving van de Kalkense Meersen.  Een asseweg werd gevolgd door een vrij lang keihard grasspoor vol bulten en putten.  Het einde ervan liep na een bocht naast een beek en was sterk gehavend met diepe voren en putten.  Een landing in het water sprak me niet aan!  Ik kwam uit op een betonbaantje waar wielertoeristen en fietsers reden naast de Kalkense Vaart op 24 km van de start.  Ter hoogte van de sluis aan de monding in de Schelde ging het linksaf het jaagpad op.  Je had er een zicht op de huizen en de kerktoren van het op de andere Scheldeoever gelegen Schellebelle.  Ik bereikte De Aard of Het Aardeken en bemerkte daar een eigenaardige constructie in een weide.  Meer bepaald het Salicetum van Will Beckers.  Een salicetum of wilgenarboretum is een levende verzameling van verschillende wilgensoorten en/of -rassen.  Een salicetum is een wilgencollectie of een wilgenbos.  Het betreft hier een vlechtwerk van wilgentakken en maakt deel uit van de kunstcollectie Beeldenstroom 2012.  Het bizarre vlechtwerk even van nabij gaan bekijken.

    Kunstenaar Will Beckers creëerde hier de ultieme combinatie tussen kunst en natuur. Op en rond 15 oude knotwilgen maakte hij een organisch vlechtwerk van duizenden wilgentenen. De komende jaren zullen zoveel mogelijk soorten wilgen ( geslacht Salix) verder vervlochten worden. Vandaar de naam van het kunstwerk 'Salicetum', wat wilgencollectie betekent.

    Aan het einde van De Aard bereikte ik de aanlegplaats van het veer over de Schelde naar Schellebelle ter hoogte van het Café De Schelde.  Er stond een tent met een infostand van Natuurpunt en een groep mensen stond te wachten om na de passage van een binnenschip op de veerboot te kunnen stappen.  Een biker sprak me aan met de vraag of ik die pijltjes aan het volgen was en waar die toertocht dan wel vertrok.  Hij had ze onderweg opgemorken en was ze beginnen te volgen.  Ik heb hem achteraf nog in Zele aan de tent zien zitten.  Waaruit kan worden besloten dat hij daar een hele tijd moet zijn blijven plakken!

    Het ging een asseweg op, weer van de Schelde weg, en na de doortocht van een strook bos bereikte ik het gehucht Uitbergen van Berlare.  30 km.  Na het passeren van de kerk diende ik een servitude in te slaan en die leidde me naar de plek waar vroeger de bevoorrading stond toen de toer in de andere richting werd gereden.  Vorig jaar was daar het splitsingsbord verkeerd opgesteld, waardoor de gegadigden voor de korte toer op de lange rit reden en omgekeerd!  Tegen dat ik er arriveerde was dat in orde gebracht.  Ooit ontmoette ik er de beruchte Nothing ’s Impossible, de eenbenige biker die samen met enkele handbikers de Mont Ventoux beklom en waarover vorig jaar een knappe reportage werd uitgezonden tijdens een rustdag in de Ronde van Frankrijk.  Die kerel is zwaarder gewend dan de Mont Ventoux!  Vanaf die plek bereikte ik een baantje dat er naast de Schelde voert.  Alle afstanden liepen er weer samen.  We verlieten het jaagpad naar een strook bos toe en eens weer in een open landschap diende zich de bevoorrading aan op 32,75 km en exact op het middaguur!

    De bevoorrading was opgesteld nabij het Riekend Rustpunt aan de Sluis in Berlare, het vermoedelijk enige mestmuseum in Vlaanderen!  Piepklein ter grootte van een kapelletje met vrije toegang.  De plek verhaalt ondermeer het vervoer van stedelijke menselijke mest naar de boerenbuiten over de kanalen in lang vervlogen tijden.  Ik kwam er Danny tegen in wiens zog ik ooit gereden had en wie ik nadien nog tegenkwam op andere, soms zware toertochten, en op de langste afstanden.  Het was sinds de toertocht Afrit 16 van de Brandweer Heverlee op Gasthuisberg geleden dat wij elkaar nog gezien hadden.  Nu kon hij vertellen over zijn fietsvakantie in Spanje die hij toen nog voor de boeg had.  De bevoorrading werd verzorgd door een groep dames die er best plezier in hadden van bananen te snijden en water om te toveren tot sportdrank.  Verder nog lekkere knabbeltjes zoals peperkoek en cake.

    Na de stop volgden vanaf het Riekend Rustpunt enkele mooie off-road-paden doorheen een bos naast private domeinen.  In dat bos waren zelfs enkele opmerkelijke hoogteverschillen, doch niet voor ons bestemd wegens privé.  We verlieten het bos ter hoogte van een Scheldedijk waar we in de diepte naast reden.  Even gestopt en boven op de dijk gekropen waar een gloednieuw asfalt fietspad lag.  Enkele jaren geleden lagen hier veel omgekapte bomen en was deze plek een echte ravage.  Dat moet te maken hebben gehad met het verleggen van dijken voor het zogenaamde sigmaplan voor de Schelde.  Dat is de reden waarom het jaagpad ook nu nog op sommige plaatsen onderbroken is.  Ik bereikte de rand van de bebouwde kom van Berlare waar iemand van het verkeersbord Berlare-city gemaakt had en reed de Saros-Neringwegel in, een lokale buurtweg.  Even vreesde ik dat de parcoursbouwers het speelbosje links lieten liggen, maar we werden er uiteindelijk toch naartoe geleid.  Van 37 tot 38 km konden we ons hartje ophalen op het terrein met enkele met bomen begroeide oude zandhopen en op en neer rijden over de zanderige paden die er over de heuveltjes liepen.  De plek ligt vlak naast de basisschool met de toepasselijke naam Ten Berge.  Na het verlaten van deze speelduintjes kwam er een splitsing tussen de 40-55 km en de 30-45 km op een pleintje aan de Galgenbergstraat te Berlare.  Gekozen voor de langste toer die me van hier over assewegen door een open landschap voerde.

    Via de Turfputstraat in Berlare bereikte ik op 40 km de Kasteeldreef, dat is een kiezelpad dat vermoedelijk ligt op de plaats waar vroeger de toegangsdreef naar één of ander kasteel zal gelegen hebben.  Via straten en enkele bizarre smalle steegjes met oude opgeknapte huizen bereikte ik op 42 km het natuurgebied Berlarebroek.  Dat zijn de restanten van oude onder water gelopen turfputten die dateren uit de tijd dat turf werd gestoken als brandstof.  Ik kreeg toch nog twee bikers te zien en een derde die zijn fiets op een picknicktafel had gelegd voor het herstellen van een lekke band!  12.50 u.  De doortocht van Berlarebroek was kort van duur en beperkte zich tot een wegel recht op recht.  Op 43 km reed ik de kasteelhoeve met de opmerkelijke schuur voorbij, eventjes door een villawijk met de nette woningen van meer begoede inwoners en de asseweg Bareldonkstraatje in.

    Assewegen en buurtwegen leidden me daarna doorheen een groene omgeving.  Op 45,50 km arriveerde ik aan een bekende plek die ik me herinnerde van de voorgaande edities.  Meer bepaald de veldwegen tussen de pas omgeploegde velden achter het Berlarebroek.  We reden er de lange singletrack in die de grens vormt tussen het bos van het broek en de achterliggende velden.  Een bepaald hobbelig spoor dat er nu keihard bij lag.  Het viel me op dat de omgeploegde aarde er zeer grof uit zag met een lichtbruine kleur.  Geen fijne omgewoelde aarde, maar van die grote brokken kleiachtige grond.  13.00 u.  Het ging dan over een pad recht op recht door Berlarebroek om weer uit te komen in de straat.  Het pad gaat naar de straat toe even de hoogte in en werd versperd door enkele koppels gepensioneerden op hun zondags fietstochtje die te voet naar boven strompelden.  Na een stukje door de bewoonde kern van Berlare ging het op 47 km een grasspoor op dat me voorbij een vijver leidde.  In het naastliggende veld stond ik bijna oog in oog met een ranke reiger.

    Even later reed ik door een strook bos met enkele buitenhuizen ter hoogte van het Blanquartsveld in Berlare.  Linksaf over een stukje beton in het gezelschap van fietsers die daar reden, om dan de asseweg Weepstraat in te slaan, één van de vele onverharde buurtwegen die hier liggen.  Daar kreeg ik nog een tweede reiger te zien die opvloog vanuit een gracht.  Op 51 km bereikte ik omstreeks 13.30 u de Quote, een landelijke baan in Berlare, en reed er voorbij Den Draver, een restaurant dat er eenzaam in de velden staat.  Vanuit een volgende asseweg zag ik een derde reiger tussen de koeien in een weide staan.  Toen ik er even halt hield kwam er nog een meisje per bike voorbijgereden.  Even later bereikte ik de Waterhoek en reed er voorbij de Taverne Het Veerhuis naast de Scheldedijk.  Op deze plek liepen veel mensen rond.  Het veer over de Schelde in Berlare-Appels is het oudste in de streek.  Het wordt al vermeld in het verdrag van Verdun (843).  Het Veerhuis was ook het eerste palinghuis van de streek en één van de filmlocaties van het boek 'de Terleurgang van de Waterhoek' van Stijn Streuvels waar Willeke van Amelrooy als Mira de harten sneller liet slaan.  53 km.  Op dit late uur kreeg ik toch nog even het gezelschap van een koppel bikers.

    Ik werd richting het jaagpad naast de Schelde gestuurd, eerst over gras en daarna over asfalt.  Op het water voer een speedboot die een waterskiester voorttrok.  55,50 km.  Een groepje van vijf snelle jongens in identieke pakken stak me er nog voorbij.  De laatste veldwegen leidden me opnieuw richting Zele en na het oversteken van de drukkere Keltenlaan bereikte ik opnieuw de tent aan Veldeken.  Om 14.00 u en met 57,50 km op het tellertje.  Ik had deze keer pech want de man in het hamburgerkraampje was zijn keukengerei reeds aan het proper maken.  Geen pakje friet of hamburger meer!  Het had me anders wel gesmaakt.  Me nog wat te drinken gekocht en buiten in het zonnetje gaan zitten terwijl de mensen van MBC ’t Zonhoekje zo stilaan met de opruim begonnen.  Zele is niet het Mekka van de mountainbike, maar ik had me toch aangenaam geamuseerd op deze zonnige feestdag.  De organisatie was in orde, de afpijling duidelijk en het parcours zoals we konden verwachten.  Pas tijdens het naar huis rijden drong het tot me door dat het de dag nadien weer werken geblazen zou zijn en dat met de rit in Tangissart gisteren en deze in Zele de paasdagen van 2014 weer definitief tot de herinnering zouden behoren.

    Jari zorgde voor de route van 30 km op Google-Maps: klik hier!

    Voor twee filmpjes van deze toertocht, klik hier: film 1 en film 2 of kijk onderaan!

    StrammerMax

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!











    Het Salicetum van Will Beckers te Schellebelle door Raf De Graeve

    Toertocht te Zele op paasmaandag 21-04-2014 door Gino Goole

    Toertocht te Zele op paasmaandag 21-04-2014 door Tom De Moor

    24-04-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.La Trace d'Hez te Tangissart op 20-04-2014

    La Trace d’Hez (12-28-35-55-75 km) te Tangissart op paaszondag 20-04-2014.

    “Ici on entre pour louer le Seigneur et on sort pour aimer ses frères!”  Tangissart is een klein gehuchtje dat deel uitmaakt van de gemeente Court-Saint-Etienne in Waals-Brabant.  Elk jaar heerst er op de derde zondag van april in het centrum een grote drukte, want dan komen bikers van heinde en verre naar dit godvergeten oord om er een toertocht met naam en faam te rijden.  La Trace d’Hez werd deze tocht gedoopt naar de naam van het beekje Le Ry d’Hez dat deze plek bespoelt.  Allen komen naar hier om er in het spoor van de Hez te genieten van een van de prachtigste tochten in een mooie streek die mijn hart wist te veroveren na de eerste keer dat ik hier kwam rijden.  Sindsdien heb ik geen enkele uitgave meer gemist.  Zelfs het verbod van de dokter omwille van een gewollen en ontstoken Achillespees kon mij niet van Tangissart weg houden!  Nog liever wat pijn verbijten dan dit te laten passeren!  Omdat ik raar of zelden medicamenten neem helpen ze dan ook vrij snel wanneer ik ze zoals nu dan toch eens moet innemen.  Veel last heeft Achilles dan ook niet verkocht, enkel naar het einde toe begon mijn rechterenkel pijn te doen.  Vermits de chronorijders gezamenlijk om 8.00 u van start gaan stonden langsheen de Rue de Chévelipont, de hoofdweg door het dorpje, de auto’s reeds bumper aan bumper geparkeerd, tot bijna in het verderop gelegen Villers-La-Ville toe!  Ik vond pas een plekje op ruim 1,50 km van de start verwijderd!  Me ingeschreven in de Salle Notre Dame en om 9.30 u was ik op pad voor de mooiste parel aan de Waals-Brabantse kroon der toertochten die er nooit exact hetzelfde uitziet als de vorige editie!  Een mooier geschenk voor mijn verjaardag rond deze tijd kan ik niet bedenken.

    Het viel me al direct op dat de richting van de tocht omgekeerd was.  Aldus verlieten we het dorp via enkele straten en kruisten we de hoofdweg om het gehucht La Roche, eveneens behorend tot Court-Saint-Etienne, te bereiken.  La Roche en Tangissart liggen op de beide hellingen die de Ry d’Hez er in de loop van de geologische geschiedenis heeft uitgesneden in het landschap.  We reden er door schilderachtige straatjes en servitudepaadjes om op 4,75 km een eerste stevig klimmetje voor de wielen te krijgen.  Dat was nog maar klein bier tegen de zware bosklim die we tussen 5,75 km en 6,50 km te verwerken kregen.  De klim bracht ons op de hoogvlakte waarop we in de verte de imposante pyloon-zendmast van Court-Saint-Etienne konden zien staan.  Na enkele zanderige veldwegen en nog een stevige bosklim kwamen we op 9,50 km weer boven tot vlak naast de pyloon om er rechtsomkeer te maken voorbij de knappe oude witte gesloten hoeve met daarachter de gloednieuwe stallingen en weer het bos in te duiken.  Een leuke afdaling bracht ons tot naast de Ry d’Hez, waarna we weer zwaar naar boven gejaagd werden en nogmaals naar beneden over een meer technische singletrack met sporen en wortels.  Geen rust werd ons gegund toen we tot 13,50 km weer zwaar dienden te klimmen.  Toen ik even aan de kant ging, reed Peter uit Bertem mij voorbij, maar hij was zodanig aan het zwoegen dat hij mij niet zag staan.  Er volgde nog een nijdige klim op een smal paadje tussen twee poortjes tot 14 km.  Boven kwamen we uit aan enkele huizen en heb ik dan toch enkele woorden met Peter gewisseld toen hij stond te wachten op zijn maat die halverwege aan de ketting van zijn fiets stond te morrelen.  Daarna konden we even uitblazen tijdens gelukkig een afdaling tot aan de spoorweg beneden in La Roche.  Tot zelfs daar stonden wagens met fietsdragers geparkeerd.

    Ter hoogte van de spoorwegovergang kwam de splitsing tussen de route van 12 km en de andere ritten van 28-35-55-75 km op 14,75 km van het vertrek om 10.50 u.  Het ging de track tussen de spoorweg en struikgewas in over een rotsachtige ondergrond.  Tot 17,75 km konden we even weer op adem komen op de eerder vlakke brede boswegen op het grondgebied van Villers-La-Ville.  Doordat ik hier al meerdere tochten, ook vanuit andere plaatsen, gereden heb, kan ik aan de omgeving soms zien waar ik me ongeveer bevind.  Een plezante afdaling bracht me tot aan de rand van een privaat domein met grote vijvers.  Ze werd gevolgd door nog een bijzonder knappe afdaling tot beneden op de hoofdweg, de Rue de Chévelipont, op de grens tussen Court-Saint-Etienne en Villers-La-Ville.  Een politieman en een seingever hielden voor de overstekende bikers het verkeer stil zodat we aan de overkant het bos in konden duiken achter de eenzame villa die daar staat.  Via dat pad kropen we opnieuw naar boven en ik was apetrots van op mijn fiets te kunnen blijven zitten terwijl ik een jongere kerel af zag stappen!  Dit bospad gaat boven aan de eerste huizen over in een kasseibaantje dat eens de top voorbij naar beneden duikt, recht het centrum van Tangissart weer in.  Een bizarre straat waar de oude rijhuizen op een helling tegen elkaar leunen!  Toen ik beneden aan de dranghekkens even halt hield vroeg een jonge kerel van de organisatie me of ik er dan al mee ging stoppen!  Ik vertelde hem dat ik even op adem wilde komen alvorens de strijd aan te gaan met wat ik daarstraks aan de start had zien staan!  Want die jongen stond met volle teugen te genieten van alle opgedaagde deelnemers die er dienden te rijden over een metalen brug die hij en zijn kompanen in het centrum voor de gelegenheid in elkaar hadden geknutseld met het materiaal van een stelling voor bouwvakkers.  Aan het enthousiasme en de inzet van de inrichtende club zal het beslist niet liggen!  Ze stond op 20 km van het vertrek en ik reed er om 11.15 u over.  Nog een andere man riep me toe dat er zodadelijk een bevoorrading kwam en die stond even verder opgesteld op een oprit (naar het kerkhof?) op 21,50 km van het vertrek.  Men had geleerd uit de vorige editie toen de chronorijders in hun haast hun rotzooi langs de kant van het bospad achterlieten en medewerkers dat allemaal dienden op te ruimen.  Er was keuze genoeg aan fruit en lekkers, alhoewel ik pasta en taart waarvan anderen spraken wel niet meer gezien heb!

    Na de stop volgde een klim over een betonbaantje om boven een servitudepad links in te slaan.  Daar ging het lekker naar beneden tot aan een bruggetje over een beek om een woest bospad op te rijden waar wandelaars met kinderen rondliepen.  Een zware bosklim en een plezante afdaling over een pad met kleine rotsachtige stenen volgden om uit te komen aan het kruispunt van grote wegen aan de ruïnes van de abdij van Villers-La-Ville.  Rechtsaf het bos in op het grondgebied van Baisy-Thy (Genappe) om het mij stilaan bekende bospad vol stenen in een zachte, maar lange en daardoor toch stevige klim te berijden.  Het pad gaat bovenaan over in een stevig klimmende singletrack doorheen een knap woud waar de bodem thans blauw kleurde door de in bloei staande geurige wilde hyacinten.  Van 24 km tot 25 km konden we genieten van deze natuurpracht.  Eens over de top volgde een knappe afdaling door het bos en langsheen een kleine kloof waar ik wijselijk even te voet ben gegaan omwille van de steile helling vol gevaarlijke wortels teneinde de kans op gebroken botten uit te schakelen.  De rijder die in de verte achter me kwam nam dezelfde beslissing.  Deze plek is geschikt voor doorwinterde bikers of jonge knullen, niet voor mensen die reeds met één been in het rusthuis staan en wiens techniek het niveau pannenkoek niet overschrijdt!  Eens weer op veilige grond trof ik de splitsing waar de 28 km zich losmaakte van de 35-55-75 km op 26 km van het vertrek.  12.20 u!

    Na een knap bospad volgde de oversteek van een drukkere betonbaan waar we eerst even dienden langs te rijden om op 27 km weer naar boven het bos in gejaagd te worden.  Het pad gaf uit op een hoogvlakte waar de bloeiende koolzaadvelden de omgeving geel kleurden.  Er vloog een kerel over met een gemotoriseerde deltavlieger.  Op 28 km trof ik de splitsing tussen de 35 km en de 55-75 km.  12.30 u.  Even overwogen wat de opties waren.  Voor 75 km zou ik te lang onderweg zijn, 35 km was wat weinig, dus de gulden middenweg gekozen en voor de 55 km gegaan.  Er kwam een afdaling door de velden waarna ik het bos in dook over de lastige singletrack aan de Sentier du Ry Saint-Bernard, eentje vol diepe groeven.  Ik heb hier bij een toertocht in deze streek, vermoedelijk vanuit Baisy-Thy, bij slecht weer ooit tot aan mijn knieën in het water gestaan!  Ik kreeg er een jogger en twee wandelaars als tegenliggers.  Het pad leidde me weer in de richting van Villers-La-Ville.  Opeens werden we vanaf het pad naar rechts verwezen waar we via een reusachtig wasbord over twee grote bulten en putten naar een ander pad werden geleid.  Op 30 km reed ik daar langs een enorm lange uit grove steen opgetrokken overwoekerde muur die dwars doorheen het bos één of ander groot domein met een kasteelhoeve begrenst.  Er kwamen toch nog drie bikers achter me aan.  In hun zog bereikte ik het in het bos gelegen kapelletje van Sainte Apolline.  We werden naar links verwezen en mijn mond viel open van verbazing bij het zien van wat mij voor de wielen kwam.  Een pracht van een track die zich heen en weer neerwaarts slingerde doorheen een half holle bosweg.  Zo mooi dat hij zelfs een naam meekreeg.  Met veel plezier dook ik er La Descente du Cigalon in.

    Ik kwam uit in de bewoonde wereld van Villers-La-Ville in de schilderachtige omgeving van de Rue Jules Tarlier, reed er even langsheen de lokale sportvelden en voorbij een bos om via holle wegen Les quatre chênes te bereiken.  Dat is een kruispunt van onverharde wegen met op elke hoek een oude eik.  Op een bank zaten de twee wandelaars die ik daarstraks op de lastige singletrack had gezien.  33 km om 13.00 u.  Een assenweg bracht me over een open vlakte tot La Houlette, een landelijk baantje waar een domein van een plaatselijke rijkaard en enkele eenzame huizen bij elkaar staan op het grondgebied van Baisy-Thy.  Net voor de bebouwde kom van Sart-Dames-Avelines ging het rechtsaf de velden in.  Sart-Dames-Avelines, de dichterlijke naam van een gehuchtje van Villers-La-Ville waarvan de lengte omgekeerd evenredig is met het aantal inwoners.  34 km.  We reden er op en af doorheen het prachtige Bois d’Hez langsheen blauwe tapijten van wilde hyacinten en naast een kronkelend beekje.  Het pad bracht me op 36,50 km terug tot de bewoonde wereld waar ik ter hoogte van de Rue Ry d’Hez in Baisy-Thy een grotere drukkere baan diende te kruisen en even te volgen.  Er reed een groep kerels met moto’s voorbij.  Ter hoogte van een oude witte gerenoveerde gesloten hoeve met daarachter grote nieuwe stallen en hangars en een betonnen middenplein ging het rechtsaf van de hoofdweg af.  Deze plek ben ik al meer gepasseerd tijdens tochten in de streek.  Er staken me daar toch nog twee bikers voorbij omstreeks 13.30 u, gevolgd door nog eentje en een groep van twee.

    Het ging vervolgens eventjes door de bewoonde kern van Baisy-Thy (twee huizen en een half) om er een splitsing tussen de routes van 35 km en 55-75 km te treffen ter hoogte van een zeer oud huis in renovatie dat tegen de voet van een helling is gebouwd.  Het is al iets meer opgeknapt dan enkele jaren geleden toen ik me afvroeg wie er geld wilde investeren in zo’n krocht!  38,50 km.  Het ging linksaf een smal kasseibaantje op en over een veldweg tussen de paardenweiden.  Op 40 km ging ik letterlijk het hoekje om om twee dames en een man te zien die me enigszins verwonderd aankeken en geen bikers meer verwacht hadden aan de voor mij tweede bevoorrading.  Er waren nog eierkoeken, partjes sinaasappel en blikjes Jupiler frisdrank ter beschikking.  Ik was zelfs nog niet de laatste, want even later kwam er nog een trio, twee jonge mannen en een vrouw, toe.  Het was grappig toen ik één van die kerels aan de Waalse dames “hedde gij de l’eau”hoorde vragen!  Antwerps Frans, ofte Frantwerps!  Nadat hij zijn water had gekregen ging hij lekker op zijn kont in het gras zitten.  De bevoorrading stond opgesteld tegenover de lange muur van één of andere kasteelhoeve.

    Na het eten van twee eierkoeken en een partje peperkoek, doorgespoeld met Jupiler, werd ik weer naar boven het bos in gejaagd om landelijke wegen in open veld op een hoogvlakte te bereiken.  Heel in de verte zag ik de grote pyloon van daarstraks staan.  Dat is een enorm gevaarte dat met grote betonnen voetsteunen in de grond is verankerd.  Het verwondert me dat dit alles niet omvergeblazen wordt als het stormt.  Assenwegen voerden me in de richting van de autoweg N25 waar een onderdoorgang voor landbouwverkeer voorzien was ter hoogte van de Chemin del Wastez ergens tussen Ways en Bousval, beiden gehuchtjes van Genappe.  42 km.  Vanaf daar volgde de doortocht van een groot privaat bos waar bordjes wel vrije toegang op het pad toestonden.  Dat was voorzien van een lage bareel.  Er passeerde ook een wandelweg, Le promenade du Dauphin, herinnerend aan het verblijf van een Franse koning op het kasteel van Genappe.  We reden er doorheen een zeer mooie omgeving.  Aan het einde van het pad reed ik over een strook met kiezel tussen gerenoveerde gebouwen van het Domaine De Ways-Ruart.  Via een oud kasseibaantje bereikte ik een asfaltbaantje dat me vrij bekend voorkwam.  Mijn vermoeden van daarstraks, toen ik in de verte een watertoren zag staan, werd nu bevestigd.  Want ik reed voorbij de uitlopers van een golfterrein.  Hier heb ik ooit in de gietende regen gereden!  Even later ging het weer rechtsaf een kasseibaantje op doorheen het private domein Ways-Ruart.  Een duo en een enkeling reden me op dit late uur nog voorbij.  Op een kruispunt van boswegen met een op een heuvel gelegen vrij grote boskapel trof ik de splitsing tussen de 55 km en de 75 km op 45,75 km van het vertrek.  14.30 u.  Het was al veel te laat om nog aan de 75 km te beginnen en in deze streek is 55 km voor mij al meer dan genoeg!

    Een knap bospad voerde me langsheen tapijten van blauwe hyacinten naar een bruggetje ter hoogte van een schilderachtige vijver waaruit een riviertje met enkele watervalletjes stroomde.  De vijver zelf lag op privaat domein.  De omgeving zag er uit als in een sprookje.  46 km.  “Hedde gij de l’eau” reed me in het gezelschap van z’n vriend en vriendin voorbij.  Tijdens een bosklim kreeg ik een niet onknappe dame die met een onooglijk klein hondje op wandel was als tegenligger.  Daarom even afgestapt om langer van het uitzicht te kunnen genieten.  De klim eindige ter hoogte van alweer een grote kasteelhoeve, de Ferme d’Agnissart te Sclage.  Er volgde een knappe afdaling over een smalle holle singletrack op de Promenade de Bousval.  Eens op open terrein merkte ik dat ik hier ooit in de andere richting had gereden (lees gewandeld) en dat was andere koek!  Een knap bospad met enkele te overwinnen wortels leidde tot in de Chemin de l’Alfer te Sclage (Genappe).  Toen ik er even halt hield kwamen er nog drie bikers toe, waaronder het koppel dat ik heel in het begin had zien rijden en waarvan de vrouw altijd zeer langzaam maar zeker de hellingen op reed.  Ik vermoed dat zij ook de 55 km reden en door mijn veelvuldig stoppen hadden ze me weer weten in te halen.

    Vanaf Sclage volgde een zeer zware bosklim over een assenweg en in een hol pad tot op een hoogvlakte in Bousval.  49 km.  In het gezelschap van het koppel bereed ik paadjes op en af tot in Bousval en over een oude spoorbedding tot 53 km.  De vrouw reed voor me uit, de man achter me.  Op 54 km kwam er opnieuw een zware klim in een holle weg met wortels, keien en takken.  De man reed voorop en wachtte boven op zijn vrouw.  Omwille van de lengte en de zwaarte had zij wat tijd nodig om boven te geraken en op deze plek ben ik hen kwijtgespeeld.  Ik zag de man rechts het bos in gaan en op zijn stappen terugkeren.  De reden was snel duidelijk: een korte steile zanderige drop neerwaarts!  Goed voor jonge kerels.  Door eventjes verder te rijden tot de bosrand kon je er ook geraken.  Daar kwam nog een biker voorbij en het zou snel duidelijk worden waarom.  Ik dook de afdaling van de holle weg in en die kwam uit op een open grasspoor waarvan ik me herinnerde dat het vroeger aan het begin van de tocht kwam.  Eens het bos weer in kwam ik op een kruispunt van mooie holle wegen waar de toertocht vanuit Mont-Saint-Guibert enkele weken geleden een splitsing had tussen de twee langste trajecten.  Het ging nu linksaf een ferme klim in een holle weg op  Even later kwam ik na een afdaling op de hoogvlakte van Bousval weer uit op de plek waar de man ter hoogte van de drop op zijn vrouw had staan wachten.  Dat verklaarde meteen waarom ik er daarnet nog een biker had zien passeren.  Ik had al twee jongens op hun moto’s door het bos zien rijden en een daarvan stond voor de drop te aarzelen.  Die had zin om zich te verongelukken!  Doe ik het of doe ik het niet, naar beneden rijden!  Hij deed het niet!

    Het ging verder doorheen de velden op de hoogvlakte tot aan La chapelle-du-try-au-chêne, een kapel die moederziel alleen tussen de velden langsheen een asfaltbaantje staat.  56 km.  De kapel van de dries aan de eik.  De boom die er vroeger stond was geen eik en hij legde op 14 juli 2010 het loodje tijdens een storm.  Op 21 maart werd er een nieuwe boom geplant, een Quercus Robur, wat zoveel wil zeggen als een “robuuste of sterke eik”.  De kapel en haar omgeving zijn een kenmerkend en beschermd dorpsgezicht van Bousval.  Elk jaar wordt er op pinkstermaandag een bedevaart naartoe gehouden.  De deur stond open en ik ben er even binnen gegaan.  Vooraan zat een oude man te bidden.  Boven het altaar hing de leuze“Ici on entre pour louer le Seigneur et on sort pour aimer ses frères”.  “En faisant des tours de VTT” heb ik er bij gedacht.  Geen passender uitspraak op de zondag van Pasen!

    Verderop trof ik toch nog een laatste splitsing waar de 75 km zich nog eens losmaakte van de 28-35-55 km op 56,50 km van het vertrek.  Ver kon ik niet meer van Tangissart zijn, maar net zoals de Heer Jezus Christus de beste wijn schonk aan het einde van de bruiloft van Kana, zo hield La Trace d’Hez het beste van de tocht als afsluiter!  Want we doken een afdaling in, benoemd als “Le Tobogan” (de schuifaf of glijbaan), een enorm knappe singletrack die zich met vele kombochtjes de dieperik in stortte en de bikers bijna letterlijk het dorp van Tangissart in katapulteerde!  Uit de commentaren maak ik wel op dat er daar een deelneemster is gevallen met enkele gebroken ribben als aandenken!  Zoals zo vaak was ik weer de laatste om aan te komen.  Ik heb dus het langst plezier gehad van mijn zes euro inschrijving!  Dat heb je als je om de paar kilometer stil houdt om rond te kijken.  Op het plein voor de Salle Notre Dame zag ik geen bikes meer staan en de mensen waren bezig met de opruim.  De metalen brug was al opgebroken en ik zag de guitige kerel die me daar daarstraks aansprak in de weer met het opruimen van de nadarhekkens.  Ik ben dan maar meteen huiswaarts getrokken.  Mijn auto stond nog moederziel alleen op de rijweg naast het riviertje La Dyle (de Dijle dus), bijna in Villers-La-Ville.  Deze editie van La Trace d’Hez was het mooiste paasei dat ooit in mijn mandje heeft gelegen!  Voor de volle honderd procent aanbevolen wat parcours, organisatie en enthousiasme van de inrichtende ploeg betreft!

    Lees ook het regionale nieuws: klik hier!

    Promofilmpje van de lokale TV met beelden van een eerdere editie: klik hier!

    StrammerMax

    Het verslag van deze toertocht kan u ook lezen op mtb-you.be, op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!

    De onderstaande foto's dateren van de editie 2010 en werden gemaakt door Schijfrem.

















    23-04-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht Vierschaarfeesten Waasmunster op 13-04-2014

    Toertocht (35-45-55 km) van de Vierschaarfeesten te Waasmunster op zondag 13-04-2014.

    Omdat ik op zaterdag de avondrit-nightride van de Rillaarse Bikers vanuit Rillaar had gereden en gewoontegetrouw weer als laatste was gearriveerd, nota bene om middernacht, en nadien nog een babbeltje maakte met Patje2 en Bulls69, was de nacht weer ultra kort!  Nadat we de zondag voordien in Vessem een groot stuk van de toer samen gereden hadden, zouden we dat vandaag nog eens overdoen tijdens de toertocht van de Vierschaarfeesten te Waasmunster.  Ik had met Jari afgesproken dat ik zou bellen wanneer ik thuis met de wagen naar de start vertrok, dan had hij nog tijd genoeg om ginder te geraken.  Een parkeerplekje gevonden in de berm naast de grote baan op nagenoeg dezelfde plaats als vorig jaar en de weg naar de start kon ik me nog perfect herinneren.  Deze was op de speelplaats van de gemeenteschool aan de kerk.  Me ingeschreven en nog eventjes gewacht op m’n compagnon.  Ik keek uit naar deze rit van de Ronde van het Waasland van de Vierschaarfeesten Waasmunster en het was de beste optie na de uitputtingsslag van gisteren.  Er waren ritten van 35-45-55 km en in deze vlakke streek zou de langste toer nog wel lukken!

    Omstreeks 9.45 u zijn we vertrokken waardoor het al vrij rustig was op het parcours.  Het ging het dorp uit over veldwegen, voorbij een kapelletje, en over enkele vrij zanderige paden.  Dan over een dijk tussen de Durme, die daar slechts het uitzicht heeft van een smalle beek, en een grote vijver.  Het werd al direct duidelijk dat de richting van de toer tegengesteld was aan deze van vorig jaar.  Op 6 km kwam er een splitsing tussen de routes van 35 km en deze van 45-55 km.  Voor de langste ritten ging het nog even verder over de dijk tot we er van af reden ter hoogte van de snelweg E17.  Er volgde een redelijk lange strook asfalt over een baantje evenwijdig met de snelweg die daar over een berm in de hoogte loopt.  We bogen rechtsaf een graspaadje in tot 10 km van de start omstreeks 10.20 u.  Landelijke paden in de omgeving van de snelweg zoals de Oudeheerweg-Ruiter brachten ons op 14 km tot aan het zogenaamde Oud Vliegveld.  Dat is een open plek waardoor een aantal oude betonbanen lopen.  Er is daar ooit deining geweest (en misschien nog steeds) omdat de voormalige textielmagnaten Jan en Martine De Clerck er onrechtmatig een buurtweg inpalmden en deze verlegden rond hun domein met villa en stoeterij.  “Anthonieke, wij houden van u!”  De ouderen onder ons zullen zich de ontvoering van zoon Anthony De Clerck nog wel herinneren!  Niet dat deze ontvoering wat met die buurtweg te maken had, maar allicht om losgeld te kunnen ontfutselen aan een rijke familie!  We reden over de oude betonbanen en over het nette asfaltbaantje naast de stoeterij.

    In 1939 werd hier een hulpvliegveld aangelegd dat korte tijd in gebruik was door de Militaire Luchtvaart. Het vliegveld wordt in heel wat publicaties als “Belsele” aangeduid, maar lag wel degelijk op Waasmunster. Heel even landden de Belgische Battles daar op 10 mei 1940, vooraleer verder te vliegen naar Aalter, vanwaar ze hun missie naar het Albertkanaal vlogen (zie ook ’s Herenelderen en Vroenhoven, Limburg). Waasmunster werd ook als hulpvliegveld gebruikt door de Luftwaffe, maar er stonden nooit operationele gevechtseenheden gestationeerd. Na de oorlog werd het terrein ondermeer gebruikt voor de stockage van oorlogsvoertuigen. Een deel van het terrein is nu eigendom van de familie De Clercq die er ondermeer een stoeterij bezit, een ander deel kan nog bezocht worden door de straat “Oud Vliegveld” te volgen.

    We kregen er ook een plezant stukje bos van de Patotterij op de grens met Belsele voor de wielen met enkele genietbare singletracks en een zanderig pad met bochtjes en wortels dat ons in de richting van de snelweg voerde.  Er lag daar wel wat rotzooi op de grond die bewijst dat het bos ook voor andere doeleinden gebruikt wordt ter hoogte van de parking aan de afrit Waasmunster!  Daar hebben we op de grond ook een verloren fietscomputertje opgeraapt en dat bij aankomst ingeleverd.  18 km om 10.50 u.  Eens het bos weer uit reden we op een hoogte evenwijdig met de snelweg die daar links in een soort sleuf ligt en de bosrand rechts.  We reden weer westwaarts van de oprit Waasmunster weg om deze op 19 km de kruisen via de verkeersarme brug ter hoogte van de Oudeheerweg-Ruiter en zo het domein van De Vaag te bereiken.  Dit is het speelbos van de gemeente Waasmunster, grenzend aan een stukje schrale heide. De Vaag is gelegen tussen de E17, de Oudeheerweg-Heide en de Baudelodreef. Sinds kort staat Natuurpunt Zuid-Waasland in voor het natuurbeheer van het 9 hectare grote gebied, om de bijzondere natuurrijkdom van het gebied met heide en bossen de beste kansen te geven, terwijl de speelfunctie gestimuleerd wordt.  We bereden tot 21 km enkele mooie zandwegen over De Vaag onder anderen achter het grote witte kasteel De Roos. Blijkbaar heeft daar ooit een oplichtersduo dat 90 miljoen euro van de bank Crédit Lyonnais verduisterde gewoond! Zij bezaten ook het kasteel van Schelderode dat ik al te zien kreeg tijdens de toertocht vanuit Oosterzele.

    We reden opnieuw naar de snelweg toe om er langs deze kant in de hoogte weer naast te rijden, opnieuw in de richting van de oprit Waasmunster.  Het viel op dat, zoals elders, grote stroken bomen op de snelwegbermen waren gerooid en daardoor de lager gelegen singletracks naar de bliksem geholpen zijn op beide kanten.  Men heeft er de uitheemse vogelkers uitgeroeid waarvan gevreesd werd dat deze het nabijgelegen natuurgebied zou overwoekeren.  Het pad, hoog boven de snelweg, dook naar de afrit toe eerst nog een zeer knap stukje bos in waar we getrakteerd werden op enkele leuke tracks en paadjes.  We kwamen uit in de Patotterijstraat, de grote baan die Belsele met Waasmunster verbindt, ter hoogte van het op- en afrittencomplex Waasmunster, staken de snelweg over en reden het spoor in dat er naast de afrit vanuit de richting Sint-Niklaas ligt.  Hier had ik daarstraks bij het toekomen een treintje bikers zien rijden.  We reden er dan verder evenwijdig met de snelweg over een gehavend asfaltbaantje om er op 24 km een splitsing te treffen tussen de 35 km en de 45-55 km.  Landelijke wegen, van fijne kiezel voorziene fietspaadjes, een brede zandweg vol diepe voren en dreven voerden ons dan doorheen het land van Belsele.  Vorig jaar liepen hier ook vele wandelaars rond die er op het erf voor een moderne schuur hun pauzeplaats hadden.  We passeerden er de bizarre Kennel van Rialfo, een lang smal modern kasteel waar rashonden en alpaca’s gefokt en verkocht worden.  De tuin loopt er vol van deze dieren.  De zaak werd opgericht door Alfons Van Roeyen.  Wie inzoomt op het kaartje (zie onderaan) kan diens naam daarop zien staan!

    We reden opnieuw door een landelijke omgeving en over een mix van paden in de richting van de snelweg om er op 29 km de bevoorrading te treffen.  11.30 u.  Er was nog wat beweging van toekomende, vertrekkende en knabbelende bikers.  Er was veel keuze aan knabbels en dat smaakte zo tegen het middaguur!  Het fruit was grotendeels door de voorgangers verslonden, maar er lagen verschillende soorten koeken, wafels en cake waar we ons te goed aan hebben gedaan!  Nog een biker gesproken waarmee ik bij de toertocht in Merksplas een babbeltje had gedaan.  Na de bevoorrading dienden we de snelweg opnieuw te kruisen.  De passanten keken maar raar op toen die gekke mountainbikers op het hobbelige grasspoor naast de weg reden in plaats van over het asfalt biljartlaken!  We doken na de brug steil van de berm het naastliggende bos in en dienden daarbij een plas stinkend water te doorwaden, restwater van één of andere afvoer van de brug, de enige plas in het Waasland!  Er volgde een knap stuk bos met amusante paden en singletracks.  Halverwege dienden we een bruggetje te nemen dat bestond uit twee overlangs doormidden gezaagde boomstammen.  Jari reed er gewoon over, maar ik riskeerde het niet.  Ik zou gegarandeerd in de spleet tussen de twee stammen beland zijn en die was iets breder dan een fietsband, dus dat zou verkeerd afgelopen zijn!  Ik herinner me de plek van vorig jaar, maar toen kwamen we van de andere kant.  Op 32 km verlieten we de strook bos en kwamen in een meer bewoonde, doch wel nog steeds bosrijke omgeving.

    Tot 37 km reden we doorheen deze bosrijke bewoonde streek.  Daar woonden beslist geen arme mensen in de riante optrekjes, het ene al groter dan het andere!  Zo’n grote huizen en dan nog een tuinhuis nodig hebben!  Het deed me de opmerking ontvallen dat ik duidelijk in de verkeerde nest geboren ben!  Alhoewel, wat zou ik met zo’n kast van een huis moeten aanvangen!  Als iedereen zich zulke oppervlakte zou menen te moeten toe-eigenen, dan zou er niet genoeg plaats zijn voor de miljarden bewoners van deze aardkloot!  We reden ook door de bizarre holle wegen die deze residentiële wijk doorkruisen.  Ik vermoed dat het resten zijn van een voormalige spoorwegbedding.  Op een gegeven plek dienden we een trapje met een viertal treden te bestijgen op het traject van een vaste route.  Een metalen poortje moest wie van de andere kant kwam behoeden voor ongelukken.  Vanaf dan volgden servitudes tussen villa’s en tuinen die vaak een verbinding vormden tussen doodlopende straten.

    Op 38 km reden we de Dommelstraat in alwaar de 55 km apart ging op 38 km van het vertrek.  Hier kregen we een beetje hetzelfde stramien als na de pauze, te beginnen met een assenspoor doorheen een grasvlakte, landelijke wegen en servitudepaden langsheen tuinen en domeinen met sporadische bewoning.  Op 44 km bereikten we opnieuw de dijk langsheen de Durme waar we kort het jaagpad bereden.  Er stond weinig water in de rivier die vol slik lag.  We verlieten even later opnieuw de dijk via een betonnen trapje om een iets lastiger te berijden smal met stenen en wortels bezaaid paadje te treffen, gevolgd door een gehavende landbouwweg.  We arriveerden opnieuw in de Dommelstraat op ongeveer dezelfde plek als waar de extra lus was begonnen om het gemeenschappelijke parcours weer te vervoegen.  Dat bracht ons over landelijke baantjes opnieuw richting de Durme waar we nu een tijd het jaagpad bleven volgen.  Na nog enkele landelijke baantjes kwamen we in de meer bewoonde wereld en doorkruisten het park van het kasteel Blauwendael om de speelplaats van de school via een achterpoortje te bereiken met 54 km op het tellertje omstreeks 13.00 u.

    De hotdogs waren helaas uitverkocht, dus moesten we ons tevreden stellen met een drankje.  Nog eventjes met Jari nagepraat over de gereden rit tot het wat te fris begon te worden buiten aan de tafeltjes.  Het was mooi weer om te fietsen, maar er stond toch een stevige wind en die maakte het koud wanneer de zon achter de wolken wegdook.  Er zat nog een grote delegatie van de Waasland Mountainbike School.  Toen de mensen van de organisatie zo stilaan met de opruim van de tafels en de stoelen begonnen na het ontmantelen van de bikewash, hebben we elk onze wagen opgezocht en zijn huiswaarts vertrokken.  We hadden hier kunnen genieten van een vlakke rit wat na de inspanningen van gisteren in Rillaar welkom was.  De afpijling was duidelijk en in orde, het parcours bracht genoeg afwisseling met enkele mooie stroken bos, de bevoorrading was meer dan voldoende en de organisatie piekfijn in orde.  Het mooie weer en het sympathieke gezelschap onderweg maakten het eens zo plezant.

    Jari zorgde voor de route van 55 km op Google-Maps: klik hier!

    Onderaan staan drie filmpjes van de editie 2012.

    StrammerMax

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be, op mountainbike.be en op mijn site mtbwijzer.be!

     









    Ronde van het Waasland te Waasmunster op 15-04-2012 door TheBen505 (deel 1)

    Ronde van het Waasland te Waasmunster op 15-04-2012 door TheBen505 (deel 2)

    Ronde van het Waasland te Waasmunster op 15-04-2012 door Neo Weed

    16-04-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    15-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nightride te Rillaar op 12-04-2014

    Avondrit-nightride (25-36-46-65 km) van de Rillaarse Bikers te Rillaar op zaterdag 12-04-2014.

    Op zaterdag 12 en zondag 13 april organiseerden de Rillaarse Bikers hun vijftiende editie van hun intussen genoegzaam bekende mountainbikeweekend vanuit de Zaal Kortakker in Rillaar.  Traditiegetrouw meegedaan aan de avondrit-nightride, primo omdat ik wel graag ook eens een nachtrit rijd en secundo om de drukte op zondag te vermijden, want dan zou ik me als mindere god alleen maar zenuwachtig maken op de moeilijker en bochtiger singletracks op de plaatselijke hellingen.  Het bleek een goede keuze te zijn, want veel bikers heb ik zaterdag niet op het parcours gezien (47 heb ik er geteld), zodat ik rustig kon rijden of wandelen (sic)!  Ik werd wel sinds vrijdag geplaagd door rugpijn, maar ondanks dat had ik geen zin om thuis te blijven.  Net zoals vorig jaar een parkeerplekje ingenomen nabij de chirolokalen even verderop, ook al was de kleine parking daar deze keer deels bezet door drie grote containers met oud papier.  Er waren nog enkele andere bikers die deze plek ontdekt schenen te hebben.  Aan de inschrijving Jari en diens maat nog gezien, maar deze laatste zag er een jong en vinnig baasje uit, dus in hun spoor rijden was bij voorbaat al geen optie.  Er was wat onduidelijkheid over het sluiten van de inschrijving voor de rit van 65 km, 17.00 u of 18.00 u, vermits de extra lus niet met reflecterende pijlen was uitgezet, maar toch een optie genomen op de grootste afstand.  Het blijft immers tot 21.00 u licht, dus ik had nog wel wat tijd, en omdat ik over degelijke verlichting beschik moest dat haalbaar zijn, zelfs zonder reflectoren.  Om 17.15 u was ik op pad voor enkele uren en zoals kon verwacht worden na enige tijd de laatste op het parcours aanwezig.

    Het ging Rillaar uit en deze keer niet via het graspaadje achter de startplaats, maar verder rechtdoor de Kortakker om aan het einde daarvan al direct de splitsing te treffen tussen de 25 km en de 36-46-65 km aan de Wijnberg.  Daar werden we naar boven gestuurd om er te kunnen rijden over de poederdroge singletracks op en af over de flanken van wat de locals naar ik meen de Konijntjesberg noemen, gelegen aan de straten Wijnberg en Rommelaar.  Dat was voor mij al een eerste moeilijke opgave.  Er reed daar ook iemand met een quad, vermoedelijk van de organisatie, en tussen de bomen door zag ik nog een biker naar boven rijden.  Dan ging het het bos op de Wijnberg door.  Omdat ik, eens boven, naar links werd afgeleid over een graspad en dan naar beneden richting de Rommelaar, vermoedde ik dat ik de plek waar ik de biker naar boven had zien rijden aan het einde van de rit zou komen en we hier weer zouden passeren richting de aankomst.  Dat bleek nadien zo te kloppen.  Op 4 km reed ik de Demerhoeve voorbij, haalden drie bikers me in en kwamen de verschillende afstanden weer samen.  Servitudes, soms van een zeer smal kaliber, voerden met tot aan de Langestraat in Rillaar.  Via de Zoot verlieten we de bebouwde kom van het dorp om in een mooi bospad nogmaals een splitsing te treffen waar de 25 km apart ging van de 36-46-65 km op 6,50 km van de start.  Eén biker koos voor de 25 km en een tweede in een smetteloos wit pak volgde mij voor de grotere afstanden.

    Sporen doorheen het gras en veldwegen brachten me tot in Scherpenheuvel-Zichem om na de doortocht van een strook bos samen met nog een eenzame biker de Krekelbroekstraat-Brielstraat te bereiken in Messelbroek (Scherpenheuvel-Zichem).  8,50 km.  Een grasspoor door de velden, de Krijkelenbergvoetweg, bracht me naar een bos waarin een huis en enkele chalets gebouwd waren.  Samen met een groepje van drie stond ik daar aan de voet van een bosklim.  Eens deze achter de rug konden we tot 10,75 km genieten van heerlijke paadjes op en af doorheen een knap stuk bos.  Na een asfaltbaantje en een zacht klimmend smal assenwegeltje dook ik met nog drie anderen, waarvan de laatste een opvallende wit-groene fluobroek droeg, rechtsaf een volgend bos in.  Ook hier volgde tot 13 km een knap stukje parcours met enkele stevige klimmetjes in de bossen.  In dit bos stak Patje2 me voorbij met in zijn zog nog een snelle jongen.  Toen ik aan Patje2 vroeg of hij weer zinnes was van de toer twee maal te rijden, riep hij me toe dat hij de 65 km aan het rijden was en dan de 25 km er nog zou aan vast knopen!  Het was vriendelijk van hem mij moed in te spreken door te zeggen dat ik mijn geplande 65 km wel rond zou maken!  Gewoon rustig rijden!  Ik kwam het bos weer uit ter hoogte van een hoeve waar de jonge vader en moeder met hun kind op de binnenplaats zaten.  Met drie bikers bereikte ik de Binnenweg in Messelbroek.  Daar volgde vanaf de Schuttersweg een zware bosklim vanuit het open veld vanaf de plek waar bij eerdere edities de bevoorrading stond en waar ik destijds Bruce Wayne van het forum leerde kennen.  Ook een trouwe deelnemer van deze nachtrit!  Vorig jaar heb ik hem te zien gekregen aan de stop, deze keer heb ik hem gemist, ook al was hij aanwezig.  Met twee bikers de klim aangevat, maar zelf halverwege moeten staken, terwijl de twee anderen lustig naar boven kropen.  Boven kregen we een kort lusje over een track door het lokale bos voor de wielen.  14 km.

    De Keibergsevoetweg bracht me vervolgens tot weer een knap bos waar we op 15 km ons hart konden ophalen op leuke droge singletracks.  Omstreeks 17 km reed ik door een stukje meer bewoonde wereld in de omgeving van de Vossekotstraat te Scherpenheuvel.  18.50 u.  Na de oversteek van een grote baan, ik vermoed volgens de kaart de baan van Rillaar naar Scherpenheuvel, reed ik door meer open velden waar vier boeren met hun tractoren in de weer waren met ploegen en spuiten van mest!  Er volgde nog een stukje doorheen een meer bewoonde wereld en enkele landelijke voetwegen doorheen gras en velden.  Op 19 km reed ik weer een bos in waar we bochtige singletracks op een heuvel (de Hoensberg?) dienden te bedwingen.  De ondergrond zag er uit als bladgrond.  Vermoedelijk een stuk bos waar weinig gereden wordt en de paadjes voor de gelegenheid vrijgemaakt waren!  Ik kreeg er even het gezelschap van een vader met zijn zoon en dochter (of was het de moeder?).  Na de doortocht van dit bos bereikte ik de bebouwde kom van Schoonderbuken (Scherpenheuvel-Zichem) in een straat die open lag voor wegenwerken.  Rechtsaf een voetweg in, gevolgd door de oversteek van een grote baan, de Schransstraat, om zo Oudenbos in Rillaar (Aarschot) te bereiken.  Daar trof ik na 21 km de eerste bevoorrading om 19.15 u.  Alles stond opgesteld onder twee tenten, met zelfs het logo van de Rillaarse Bikers er op gedrukt, op de oprit naast een eenzaam huis!  Je kon er eten van bananen en in stukken gebroken Leo-wafels, water en sportdrank drinken.  Ook de aanwezige muziek, deze keer zachter dan anders, en discolampen waren als van oudsher present.  Terwijl ik er even verpoosde kwamen er nog 11 bikers toe.  De webcam waarmee aan de inschrijving beelden van de bevoorrading te zien waren op een groot scherm kon ik niet spotten!

    Na de pauze reden we kort over de Schoonderbeukenweg om een zware klim door de velden voorgeschoteld te krijgen.  Niet heel steil, maar wel lang!  Naar het laatste stukje toe zag ik een biker naast z’n fiets lopen en dat was het sein om diens voorbeeld te volgen!  We kwamen weer uit in Oudenbos en via deze straat bereikten we het grindpad dat evenwijdig loopt met de snelweg E314 en daar luistert naar de namen Groenstraat en Donk.  Nu reden we hier lekker lang naar beneden, tijdens andere toertochten is het hier meestal klimmen geblazen!  Aan het einde van het pad trof ik op 25,50 km een splitsing tussen de 25 km en de 36-46-65 km.  Voor de grootste afstanden ging het de snelweg onder naast de grote baan die Rillaar met Tielt-Winge verbindt om dan de Tienbunder in te slaan die aan de andere kant evenwijdig met de snelweg verder loopt naast het Tienbunderbos.  Daar trof ik onmiddellijk na de vorige de splitsing waar de 65 km zich losmaakte van de 36-46 km op 26 km van de start.  19.45 u.  Ik was intussen al een hele tijd op pad en twijfelde even of ik de langste afstand wel op zou gaan.  Ik rekende er op van tot 21.00 u daglicht te hebben.  Toch maar gekozen voor de langste toer.

    Die bracht me naar Houwaart (Tielt-Winge).  Vanuit de Haldertstraat ging het de bossen in tot aan de Solleweg, gevolgd door een stevige klim tot aan de Kaaskorf.  Dat zijn allemaal assenwegen in een bos met sporadische bebouwing.  Er kwam een wagen aangestoven met een bike op de fietsdrager.  Misschien iemand die daar woont en de rit achter de rug had.  Vanaf het kruispunt van assenwegen ging het door het bos weer lekker naar beneden, onder anderen over een pad waarnaast een kleine track iets meer in de hoogte gelegen is en door meerdere toertochten in deze streek wordt aangedaan, tot ik opnieuw in de Haldertstraat uitkwam.  Rechtsaf en even verder weer rechtsaf om opnieuw naar boven gejaagd te worden over een stevige helling naar hetzelfde bos toe.  We reden er over een groene vaste route.  Het ging linksaf een holle weg in waar zeer diepe sporen meestal vol water staan.  Nu stond alles er zo goed als droog.  Tijdens afgelopen zomer reed ik er nog in het spoor van Peter tijdens de toertocht vanuit Wijgmaal en waarvan de laatste lus de zwaarste is richting Holsbeek.  Er volgde nog een zware klim tot aan de Wijngaardstraat en dan nog eentje, maar deze keer over het asfalt van de Houwaartsebergweg!  31 km om 20.15 u.  We verlieten weer het asfalt om te rijden over de zanderige paden op de Wijngaardberg.  Op 33 km weer een stevige klim naar een boomgaard toe.  Op deze plek heb ik tijdens een andere toertocht (Bekkevoort?), toen we van de andere kant kwamen, ooit eens mijn enige binnenband afgestaan aan een jonge kerel die daar met pech stond en wij vermoedelijk de laatste twee op het parcours waren.  In de hoop zelf niet meer lek te rijden!  Eens boven in de boomgaard arriveerde ik op een asfaltbaantje waar een bordje stond met een kaart van de plaatselijke vaste routes (rood en blauw op die plek).  Ik meen tijdens een afdaling over asfalt ook Houwaartsgat te zijn gepasseerd.  Daar ontbrak ergens een pijl en een nog een late biker riep me tijdens het voorbijvliegen toe “dat het zo wel juist zou zijn, zeker”!

    Verderop ging het weer een strook bos in waar bochtige paadjes dienden genomen te worden in de buurt van een zeer diepe zandput.  Lastige paadjes met veel bochtjes op hellingen op en af.  Er waren kinderen van een jeugdbeweging of vakantiekamp aan het spelen, ook al begon het donker te worden.  Aan een kruispunt van zandwegen rees er twijfel over de opstelling van de pijlen.  Gelukkig waren hier zoals elders kalksporen op de grond aangebracht zodat ik de vermoedelijk juiste richting uit kon.  Het ging neerwaarts in een holle weg en ook daar wezen alle pijlen de andere kant uit!  Ik vermoed dat een flauwe plezante, misschien de kinderen die daar boven speelden, alle pijlen in dit pad hadden omgedraaid.  Ik kwam beneden uit aan een eenzaam huis in een wegeltje dat Grootveld heet.  36,50 km.  Ik panikeerde toch wel even toen ik zag dat dit straatnaambordje Holsbeek vermeldde!  De laatste lus van de toertocht in Wijgmaal gaat door Holsbeek en Wijgmaal ligt tegen (is deelgemeente van) Leuven!  Ik hoopte door de invallende duisternis geen splitsing gemist te hebben of door de verwarring van de pijlen niet op het parcours van de 82 km gesukkeld te zijn!  Want dan was ik nog niet thuis!  Of stel u voor dat ik nog naar die onmogelijke beruchte Zounc en het Sukkelpad in Holsbeek zou gestuurd worden!  Achteraf gezien ligt het Grootveld in Nieuwrode en dat is blijkbaar een deelgemeente van Holsbeek.  De Zounc ligt daar nog een heel eind af!

    Vanaf de Kriesberg (Holsbeek, Nieuwrode dus), een naam die me bekend in de oren klonk van andere tochten, ging het weer over boswegen omstreeks 38 km.  Ik kwam uit op een plek die ik van vorig jaar herkende omdat op die plaats de splitsing was waar de 45 km toen apart ging.  Nu kwam ik uit het pad waar ik toen in moest.  Het betreft een kruispunt van veldwegen op de rand van bos en velden waar zeer brede en diepe voren zijn en bij nat weer een immens grote plas water staat.  Vorig jaar was het hier één kleiachtige blubber omdat het in de vooravond was beginnen regenen, nu lag alles poederdroog.  Even verder arriveerde ik aan een eenzaam huisje en daar kwamen de routes weer samen.  Op 39 km om 21.15 u even staan sakkeren omdat ik vanaf een kort asfaltbaantje linksaf moest en blijkbaar op het erf van een huis terechtkwam.  Nog eens terug gereden en opnieuw geprobeerd, maar geen alternatief te zien!  Mijn felle lichten schenen recht een groot venster zonder gordijnen van het huis binnen waar de vrouw des huizes zich verdwaasd uit de zetel oprichtte!  Nog eens teruggekeerd!  Er liep wel een soort paadje door het gras naast een afsluiting met cipressen, maar ik zag in de verte geen pijlen.  Nogmaals teruggekeerd.  De vrouw die daar woonde was intussen naar buiten gekomen en merkte dat het pijltje dat er stond gedraaid was!  Nog niet zo lang geleden, want ze was net nog met de wagen weggereden en teruggekeerd.  Nog een tijdje met die mevrouw staan praten.  Ze gaf wat uitleg over de plaats waar ik me bevond ten opzichte van de snelweg (links), van Rillaar (voor) en van de Wijngaardberg (rechts).  Recht voor waren wel geen huizen meer, enkel bossen, maar als ik altijd rechtdoor aanhield zou ik in Rillaar uitkomen.  Ze was bezorgd over het feit dat ik hier nog rond reed in het donker, voor eventuele valpartijen en of ik mijn gsm wel bij had voor in geval van nood, maar ik maakte haar duidelijk dat het een nachtrit was, dat ik daar op voorzien was en het niet de eerste keer was dat ik bij nacht door de bossen fietste.  Een zeer vriendelijk mens!  Als ik er bij leven en welzijn volgend jaar nog zou passeren zal ik nog eens tot aan haar venster rijden om goedenavond te wensen!  Ik had de naam van het straatje moeten vragen!

    Het was effectief rechtdoor en ik trof weer pijltjes en plots een fel licht achter me!  Deze biker had dus geluk dat ik net de pijlen weer in de juiste richting had gezet!  “Ik dacht al dat ik de enige gek was die hier nog rond reed”, zei hij bij het passeren.  In zijn kielzog dook ik de paadjes en grassporen op die me kriskras doorheen een boomgaard loodsten.  Vorig jaar moet ik hier ook gereden hebben, maar meer naar het einde toe, en kwam ik hier nog drie late jonge gasten tegen.  Na de doortocht van de boomgaard in bloei kwam er een snelle afdaling over een harde zandweg.  We reden ook voorbij een kapelletje, ik vermoed Sint-Jozef-onder-de-linden dat daar ergens op een helling staat, alhoewel Onze-Lieve-Vrouw-van-gedurige-bijstand werd aanroepen op de gevel!  Om na een stukje over asfalt een singletrack in een bos op te gaan die leidde naar een asfaltbaantje doorheen hetzelfde bos.  Op 41 km arriveerde ik weer in de Kaaskorf, maar hier ligt een wirwar van wegeltjes die allemaal die naam dragen!  Er staan hier zelfs veel buitenhuisjes, maar die kregen we niet te zien!  Er volgde nog de doortocht van een pikdonker bos over een goed berijdbaar pad waarna ik op 43 km arriveerde aan het kapelletje op een kruispunt van een betonbaantje en kiezelwegen, onder anderen de Jennekensstraat waar ik uit kwam.  Hier heeft ook een aantal keren de bevoorrading van de Rillaarse Bikers gestaan of deze van andere tochten.  Het is een bekend herkenningspunt dicht bij de snelweg.  21.30 u.  Ik zag twee rode flikkerende achterlichtjes verdwijnen en dat waren bikers op de route van 46 km.  Op de grond maakten grote kalklijnen met de vermelding van de afstanden duidelijk dat de 65 km hier apart diende te blijven van de 48 km.  Er was op geen kalk bespaard!  Voor alle zekerheid nog twee aankomende bikers tegengehouden om te vragen welke route ze volgden.  De 48 km!

    Allicht volgde hier nog een extra lusje voor de 65 km, dus de gekozen afstand aangehouden.  Even verderop werd ik een privaat terrein op gestuurd wat door sommigen omschreven wordt als de “Zwitserse weide” omdat we er door een weide gestuurd werden die op een helling gelegen is.  Ik heb hier eventjes gewandeld, want nu nog door dat gras stompen zag ik niet direct zitten!  Ook het privaat bos dat volgde was een karwei in het donker tussen de dicht op elkaar staande bomen en over een bodem van mulle bladgrond en lagen afgevallen naalden.  Vorig jaar stond hier de (eerste) bevoorrading en na de doortocht van het bos bereikte ik effectief de tweede stop!  De tocht verliep dus deels in de andere richting en deels over nieuwe stukken.  De stop, enkel bedoeld voor de langste tocht, was zoals te verwachten reeds verlaten, maar er stonden toch nog bekertjes drinken klaar voor onverwachte laatkomers zoals ik!  Waarvoor dank.  Het was hier dat ik vorig jaar Bruce Wayne nog te zien kreeg en de Rillaarse Bikers bakten hier toen zelfs curryworsten!  44 km om 21.50 u.  Van vorig jaar herinnerde ik me dat we het privaat terrein dienden te verlaten via de grote poort.  Na een kort stukje asfalt ging het door een stikdonker bos en over een gehavende veldweg vol diepe sporen tot ik uitkwam aan een brug over de snelweg, ik vermoed in de omgeving van het kapelletje aan de Jennekensstraat dat nu achter me lag.  Aan de overkant van de brug was een splitsing voor de 36 km rechtdoor en de 46-65 km linksaf naar een asfaltbaantje dat zich van de brug naar beneden stortte tot op het niveau van de snelweg E314.  Vanaf hier trof ik weer de reflecterende pijlen die op de extra lus voor de 65 km ontbraken, maar dat had voor mij geen moeilijkheden opgeleverd, tenzij dan degenen waar aan geprutst was geweest in Nieuwrode.  10.00 u.

    Het ging weer een heel stuk langsheen de E314, eerst over gehavend asfalt, met nog een biker die me inhaalde, en daarna over een grasspoor in de richting van de afrit Aarschot.  Op de plaats waar het asfalt eindigde halt gehouden om de batterijen van mijn lampen te vervangen.  Er reed me toen nog een biker zonder boe of bah voorbij, iets wat ik zelf nooit zou doen, want iemand die langs de kant staat kan af te rekenen hebben met pech en laat je zeker bij nacht niet aan zijn lot over.  De route boog weg van de snelweg en samen met nog een zeven late rijders dook ik een bos in voor enkele leuke lussen over een bospad vol bulten en putten van één of ander crossparcours, mooi te zien op de bijgevoegde kaart van Google-Maps na inzoomen!  49 km.  Na het inslaan van de Hogeweg in Aarschot kregen we nog bijzonder leuke en goed te berijden paden in het bos en door de velden voor de wielen, vaak over stukken privaat terrein.  Deze brachten me tot in de Muizenstraat waar we de grote baan van Aarschot naar Rillaar dienden te kruisen naar de Wijper toe.  52 km om 22.45 u.  Plezante paden en servitudes leidden weer tot de omgeving van de Wijnberg-Rommelaar waar we tot 55 km weer over de flanken gejaagd werden doorheen het bos tot 55 km.  Wat een karwei op dit late uur!  Ook al was ik dicht bij de start, ik had nog tien kilometer te gaan!

    Vanaf dan ging het door een meer bewoonde en ook vlakkere wereld en weer zuidwaarts in de richting van de snelweg.  Ter hoogte van de Steenberg zag ik iemand  met een quad en enkele mannen bezig aan de hoek van de straat, vermoedelijk Rillaarse Bikers die daar met één of ander bezig waren.  Ik passeerde het vlak naast de snelweg gelegen Betterfruit op 60 km om 11.30 u.  Toen ik vanaf een asfaltbaantje weer een verhard pad in wou gaan zag ik nog twee bikers met felle lampen achter me opdoemen!  “Ge moet voor ons niet opzij gaan, want wij zijn ook bekaf”, hoorde ik een bekende stem zeggen.  Het was Patje2 in het gezelschap van Bulss69!  In plaats van na de 65 km de rit van 25 nog bij te nemen, had Patje samen met hem nog de volledige 46 km er bij genomen!  De laatste kilometers samen met hen afgelegd.  Op een veldpad nog op het laatste moment kunnen uitwijken om een argeloze egel het leven te sparen!  Dan nog werden we op een bepaalde mij niet onbekende plek een nijdige helling naar een bos toe op gestuurd.  Vanaf halverwege te voet.  Ik hoorde ook Bulls69 sakkeren op zijn versnellingen en noodgedwongen afstappen.  Eens weer in de Schoonderbeukenweg zag ik Patje linksaf slaan terwijl Bulls69 rechtdoor reed.  Naar huis, vermits hij hier woont?  Ik werd gedurende de laatste kilometers nog zwaar op de rooster gelegd met de passage van droge tracks op een bosrijke helling.  Omdat ik Patje wilde bijhouden nog de moed gehad om zo veel mogelijk te rijden ondanks de zeer korte bochtjes.  Maar ik was zo moe dat ik het laatste stuk door dit bos toch even gewandeld heb!  Kort draaien en keren rond stammen met korte bochtjes, putten, bulten, in mulle grond en dan nog op een schuine helling was niet meer aan mij besteed na 65 km.  De laatste kilometers heb ik Patje dan toch nog moeten lossen.  Uiteindelijk kwam ik weer toe in de bewoonde wereld en was ik opgelucht dat ik de weerkaatsing zag van de groene verkeerslichten op de hoek van de Kortakker en de Diestsesteenweg om na 69 km de start weer te bereiken!  Het was verdomme middernacht!  Het werd voor mij zware kost aan een traag tempo, maar ik had me goed weten te amuseren ondanks de rugpijn en de pijnlijke voeten waar ik de laatste tijd veel last van heb!  De Strammer wordt oud!  Het was ook interessant om deels bij daglicht te rijden om de omgeving te zien en deels bij nacht om er toch een nachtrit van te maken.

    Er stonden buiten geen fietsen meer, maar het zou me verwonderd hebben dat Patje2 direct zou vertrokken zijn.  Ik zag binnen in de zaal bikes staan en liggen, dus heb ik de mijne ook mee naar binnen genomen.  Zelfs de quad waarvan eerder sprake werd nadien de parochiezaal binnen geduwd voor de nacht!  Patje en Bulls waren nog aanwezig en nog een handvol andere bikers, waaronder een delegatie uit Messelbroek die ik als laatsten onderweg had gezien.  Ik was content dat er nog drank verkrijgbaar was, want dat was welgekomen.  Nog even nagepraat en tegen dat de fiets op de auto stond en ik naar huis kon vertrekken was het bijna 01.00 u!  De GPS zodanig ingesteld dat hij me niet via de E314 zou sturen, want dat is dik 35 km extra, maar omwille van een omleiding in Aarschot toch nog even moeten zoeken naar de weg huiswaarts over Herselt en Olen.  Tegen dat ik me thuis wat gewassen had was het 03.00 u!  Om de volgende ochtend vroeg op te staan om in Waasmunster te kunnen gaan rijden!  Hoe gek kan een mens zijn!

    Jari zorgde voor de route van 46 km op Google-Maps: klik hier!  Hij wist me ook te vertellen dat de spaghetti die je bij aankomst kon kopen lekker was!  Daar durfde ik zo laat niet meer naar vragen!

    Foto's van de toertocht op zondag door Polarbear vind je hier!

    StrammerMax

    Dit verslag is ook te lezen op mtb-you.be, mountainbike.be en m'n site mtbwijzer.be!

    De onderstaande foto's dateren van de editie 2008 tijdens de beklimming van de IJsbeek aan de Haldertstraat en het Solveld in Tielt-Winge.









    Nightride van de Rillaarse Bikers op 12-04-2013 door JB

    Nightride van de Rillaarse Bikers op 12-04-2014 door Ruud

    Toertocht van de Rillaarse Bikers op 13-04-2014 door MTB Maniacs

     

    15-04-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toertocht te Vessem op 06-04-2014

    Beerze Brave Veldtoertocht (25-35-50 km) van MTB Vessem te Vessem op zondag 06-04-2014.

    Ook al was ik op zaterdag niet gaan rijden en naar mijn maatstaven op tijd, lees voor middernacht, gaan slapen, het deed toch pijn toen op zondagochtend de wekkerradio van zijn tak begon te maken.  Het wakker worden verliep redelijk vlot, maar op het ogenblik dat ik wenste te vertrekken, was er toch weer iets wat roet in het eten kwam strooien.  Had ik gisterenavond mijn voorband nog opgepompt, omdat deze na verloop van een week altijd leegliep, nu stond de achterband zo plat als een vijg!  Deze fiets is nagelnieuw, maar stond al een tijdje in de winkel te koop, en allicht is het product in de notubes-banden aan vervanging toe.  Ik vermoed niet dat er een lek in de banden zit, want anders zouden ze veel sneller leeglopen.  Na oppompen blijven ze immers gedurende de hele rit op sterkte!  Gezien bij de meeste mensen een lichte stress op de darmen werkt, kon ik daarna ook weer al m’n fietskleren afstropen om noodgedwongen de pot op te zoeken.  Dat heeft natuurlijk ook z’n voordelen, want wat daar in valt hoef je niet mee te slepen tijdens de rit!  Enfin, ik vertrok weer ruim een half uur later dan voorzien richting het Nederlandse Vessem, nabij Eindhoven en niet zo ver van de Belgische grens gelegen.  Nadat vorig jaar een biker van MTB Vessem mij voor het begin van de lichtjestocht in Esbeek een flyer van de tocht van zijn club in de handen had geduwd en deze had aangeprezen, was ik daar toen al naartoe getrokken en dat was me goed bevallen en dus voor herhaling vatbaar.  De tocht voert eigenlijk omzeggens voor de volle honderd procent door de bossen en ik heb niet liever dan dat!

    Ik kreeg een parkeerplek toegewezen op nagenoeg dezelfde plek als vorig jaar en kon me de weg naar de start over een zandweg door het bos nog levendig herinneren alsof het gisteren was!  Me ingeschreven in het lokaaltje aan de sportvelden van het sportpark De Lille, waar je een handig doorslagje van uw inschrijvingsbewijs met vermelding van een noodnummer kon meenemen, samen met een bonnetje dat recht gaf op een gratis Beerze Bier in De Gouden Leeuw op 2 km voor de aankomst na afloop!  Alles veilig opgeborgen, want vooral dat laatste mocht niet verloren raken!  Om 09.45 u was ik op weg, benieuwd naar wat de mannen van MTB Vessem voor ons in hun petto hadden op deze veelbelovende zondag begin april.  Na een superdroge singletrack, over bijna bladgrond uit een droge bloempot, tussen de stammen van dennenbomen naast de sportvelden, bereikten we onmiddellijk de lokale bossen.  We konden er rijden over zandpaden en singletracks à volonté.  De ondergrond lag er zeer droog bij.  Na 6,50 km kruisten we een zandweg die luisterde naar de naam Klein Halfmijl op de rand tussen bos en velden en volgens de kaart gelegen op het grondgebied van Oerle (Veldhoven).  We doken er opnieuw volop de bossen in via de zandweg Grote Vliet over of in de buurt van een vaste groene route.  Kort daarop kwam er een eerste splitsing tussen de routes van 25 km en van 35-50 km op 6,75 km van het vertrek.  Na de doortocht van een strook bos en het dokkeren over een pad vol putten kwam er al snel een tweede splitsing, deze keer tussen de trajecten van 35 km en van 50 km op 8,00 km van de start.  Gekozen voor de langste rit.

    Een halve kilometer verder kwam ik even weer uit de bossen tevoorschijn op een landelijk asfaltbaantje.  Op het volgende kruispunt stonden twee seingevers en ging het linksaf op een volgend rustig asfaltbaantje om een kilometer verder nogmaals twee seingevers te treffen op een kruispunt.  Van 8,50 km tot 10 km reden we zo eventjes over rustige asfaltbaantjes doorheen een landelijke omgeving in open velden en langsheen enkele verloren gelopen boerderijen.  Daarna doken we weer de bossen in en konden er rijden over knappe singletracks waarvan sommigen deel uitmaakten van een lokale groene vaste route.  Op één daarvan was het wippen of stappen over een aantal stammen van omgevallen bomen.  Het feestje met singletracks en bospaden ging zo verder tot ik na 12,75 km de bosrand bereikte naast een baantje waar aan de overkant de camping Molenvelden gelegen was, uitgerust met een grote speeltuin.  Samen met nog een biker en een koppel wandelaars dat van de camping kwam en die ik later nog op mijn pad zou treffen, dook ik weer de bossen in.  Daar konden we genieten van de vele paadjes in de bossen van het domein Molenvelden.  Op 16 km kwam er de oversteek van een door twee seingevers bewaakt landelijk baantje en dook ik de Paddenweg in, vermoedelijk in Zandoerle (Veldhoven).  Vanaf deze plek konden we rijden in de bossen van het domein Halfmijl.  10.40 u.  Het eerste halfuur na de start kreeg ik nog bikers te zien, maar nadien was het zeer kalm geworden op het parcours.  Dat was te verwachten vermits er maar tot tien uur kon worden ingeschreven en iedereen die na mij aan de start verscheen me inmiddels had ingehaald.  Op 18 km kwam daar dan toch nog iemand in mijn wiel hangen en niet de eerste de beste.  Het bleek niemand minder dan Jari te zijn, waarvan ik zo stilaan kan beweren dat hij een vriend geworden is die ik graag tijdens toertochten op mijn weg ontmoet.  De rest van de rit hebben we samen uit gereden, ook al kreeg ik het tussen de 35 km en de 45 km lastig om hem te kunnen blijven volgen!

    We troffen tijdens onze rit niets dan bospaden en singletracks die ons na omzeggens 22 km voorbij de vijvers Groot- en Kleinmeer voerden.  11.00 u.  Helaas begon het te regenen, maar het bleef gelukkig beperkt tot een bui met enkele druppels.  Terwijl Jari stopte om zijn regenvestje aan te trekken ben ik rustig blijven verder rijden om wat op adem te komen.  Omdat hij blijkbaar toch ergens een pijltje had gemist in een haakse bocht en op zijn stappen was moeten terugkeren, bereikte ik na een aantal boswegen, bezaaid met grote keien, alleen de pauzeplaats op 25 km van het vertrek.  Ze bevond zich langsheen een pad midden in het bos.  11.15 u.  Na enige tijd kwam m’n makker dan toch toe, gehuld in zijn knalgele regenjasje en met in zijn zog nog een late starter.  Aan de stop nog een babbel gehad met de biker van MTB Vessem die me vorig jaar de flyer had toegestopt in Esbeek en waarmee ik op het terras van De Gouden Leeuw nog had zitten napraten na hun toertocht hier voor de eerste keer gereden te hebben.  Hij is er de oorzaak van dat ik deze genietbare tocht door de bossen leerde ontdekken.  Alles aan de stop was nog aanwezig met bananen, honingwafeltjes, koeken en sportdrank om weer op krachten te komen.

    Samen met Jari weer op pad voor de tweede helft van de tocht.  Kort na de stop werd mijn aandacht getrokken door een man die achter een afsluiting in de weer was met één of andere werkje en gehuld was in een bizar pak met masker en hoed!  Toch niet bezig met giftige stoffen?  Tot ik in de gaten kreeg dat deze imker bezig was met zijn bijenkorven!  Van na de stop troffen we zeer mooie singletracks, afgewisseld met soms zanderige bospaden, en dat feestje bleef duren tot aan de splitsing van de routes van 25 km en 35-50 km op 29 km van het vertrek.  Op deze plek waren nog steeds twee seingevers present om ons naar de overkant van een iets drukkere baan te begeleiden.  Na nog een reeks singletracks ging het de zandweg op die ons omstreeks 30 km door een vrij toegankelijk militair domein voerde.  Daarop volgde nog eens een lange aaneenschakeling van leuke singletracks tot aan de splitsing tussen de routes van 35 km en 50 km op 34,50 km van het vertrek.  Mij even afgevraagd welke keuze Jari zou maken, maar hij ging gezwind de richting van de langste rit uit.  12.00 u.

    Was hij tot hiertoe vaak in mijn wiel blijven rijden, en hij is eigenlijk de enige waarvan ik dat kan verdragen, want ik houd er niet van dat iemand in mijn wiel blijft hangen, nu reed Jari een hele tijd voorop.  Vermits de vermoeidheid zich begon te laten gevoelen, kreeg ik het bij wijlen lastig om hem te kunnen blijven volgen.  Het was dus even op de tanden bijten, vooral dan op die enkele plekken waar we met tegenwind te maken hadden.  We kregen niets dan een afwisseling van boswegen en singletracks voor onze wielen geschoven in een vaak zanderige omgeving.  Omstreeks 35 km volgde een leuke singletrack die een iets meer technisch karakter had met enkele bulten op en af en veel boomwortels.  We kregen ook een door boswerken enigszins gehavend paadje voor de wielen waar het laveren was tussen de achtergelaten resten van omgehakte bomen.  Tot 41 km reden we door niks anders dan de bossen.  Zo nu en dan werden we overvlogen door de vliegtuigen die vanaf Eindhoven opstegen.

    Gedurende de laatste tien kilometer kregen we een afwisselend parcours van stroken bos en korte stukjes doorheen een meer bewoonde wereld in een open omgeving over veldwegen op de rand tussen bos en velden.  Intussen was de zon meer doorgebroken en was het heerlijk rijden.  Bij het inrijden van een bos vanaf het fietspad naast een iets grotere baan, zagen we onder een schuilhuisje een aantal mannen van MTB Vessem zitten, dezelfden die we daarstraks aan de stop gezien hadden.  Klaar om de pijlen op dit deel van het parcours op te ruimen na onze doortocht.  Vorig jaar zaten zij daar ook te wachten toen ik er passeerde.  Kwestie van één van de sponsors van de club nog met een bezoek te vereren werden we doorheen een loods van de firma Verkooyen Machines geleid!  Voor graafwerken groot en klein moet je bij Verkooyen zijn!  In alle maten en soorten stonden ze er!  Wanneer het tellertje de 50 km naderde bereikten we het dorpscentrum van Vessem en werd onze inspanning beloond op het buitenterras achter De Gouden Leeuw!  Hier konden we de beloofde pint Beerze Bier achter de kiezen gieten.  Maar eerst nog kennis gemaakt met de moeder van Jari die de rit van 35 km achter zich had en daar op hem zat te wachten.  Deze plek, dicht bij de Beerze, was immers interessanter dan de aankomst twee kilometer verder.  Moeder Jari is ook beroepsmatig met sport bezig en wat is er leuker dan dat moeder en zoon elkaar kunnen ontmoeten na het beleven van een gemeenschappelijke passie.   Er zaten nog een deelnemer en twee mannen van MTB Vessem aan de tafel en zij toonden al direct belangstelling voor de manier waarop Jari met een applicatie zijn ritten registreerde op Google-Maps.  De mannen die de pijlen hadden opgehaald kwamen ons vragen of we er bezwaar tegen hadden van het laatste stukje via de weg te rijden.  Daar konden we na de mooie rit wel mee leven, zodat deze mensen ook de laatste pijltjes konden wegnemen.  Het was tenslotte voor iedereen zondag en allicht moeten de meesten ook morgen weer aan het werk.  Bij het nog genieten van een tweede pint Beerze konden we nog napraten over de gereden rit en al uitkijken naar het moois dat ons de komende lente en zomer bij leven en welzijn nog te wachten staat.

    Het sportpark De Lille ligt eigenlijk langsheen dezelfde straat als De Gouden Leeuw, even verder dan de plaats waar deze de bossen in duikt.  Zo ver dienden we niet te rijden, want bij het in rijden van het bos konden we rechtsaf de weg in waar verderop onze auto’s geparkeerd stonden.  Om van daar de rit huiswaarts aan te vatten.  Op de terugweg nog een ommetje gemaakt via Postel en Mol-Rauw om daar in een eethuisje de inwendige mens nog te versterken buiten aan een tafeltje, waarbij ik warempel een zomergevoel kreeg.  Dat kon ook moeilijk anders na deze knappe en degelijk georganiseerde toertocht in het bosrijke Vessem.  Hoogtemeters moet je er niet komen zoeken, net zo min als technische hoogstandjes, maar een rit die bijna integraal doorheen de bossen voert moet toch menig mountainbiker weten te bekoren.  Mede dank zij het aangename gezelschap onderweg en na afloop kon ik deze Beerze Brave Veldtoertocht weer toevoegen aan het lijstje mooie herinneringen uit mijn leven.

    Jari zorgde voor de registratie op Google-Maps: klik hier!

    Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be, mtb-you.nl, mountainbike.be, mountainbike.nl en mtbwijzer.be!









    Beerze Brave Veldtoertocht Vessem 06-04-2014 door MTB Roermond (deel 1)


    Beerze Brave Veldtoertocht Vessem 06-04-2014 door MTB Roermond (deel 2)




    Beerze Brave Veldtoertocht Vessem 06-04-2014 door MTB Roermond (deel 3)

     

    08-04-2014 om 00:00 geschreven door StrammerMax

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Foto

    Foto





    Vrijdag 13-09-2013: nightride Kristus Koning Sint-Job-in-'t-Goor 25-45 km 16.30 - 19.30 u! Vrijdag 11-10-2013: nightride Mellowbikers Stayokay Bergen-op-Zoom 22-44 km 19.00 - 21.00 u voorinschrijving wenselijk (6 euro ipv. 7,50 euro) tombola om 23.30 u!
    Vrijdag 13-09-2013: nightride Kristus Koning Sint-Job-in-'t-Goor 25-45 km 16.30 - 19.30 u! Vrijdag 11-10-2013: nightride Mellowbikers Stayokay Bergen-op-Zoom 22-44 km 19.00 - 21.00 u voorinschrijving wenselijk (6 euro ipv. 7,50 euro) tombola om 23.30 u!

    Welkom

    StrammerMax's newsflashke

    Volgende toertochten


    Mijn keuze:

    16/03/2014 – Roosendaal

    16/03/2014 - Ravels-Eel

    16/03/2014 - Oud-Heverlee

    15/03/2014 – Bazel

    09/03/2014 – Hamont

    09/03/2014 - Essen-Nieuwmoer

    09/03/2014 – Bertem

    02/03/2014 – Kalmthout

    02/03/2014 - Sint-Gillis-Dendermonde

    01/03/2014 - Mol–Heidehuizen

    23/02/2014 - Essen-Wildert

    16/02/2014 – Lichtaart

    15/02/2014 – Overpelt

    09/02/2014 - Bergen-op-Zoom

    09/02/2014 – Wuustwezel

    08/02/2014 - Houthalen-Helchteren

    02/02/2014 – Dessel

    02/02/2014 - Koersel-Stal

    02/02/2014 – Hoogstraten

    02/02/2014 – Kalmthout

    01/02/2014 – Balen

    26/01/2014 – Ulicoten (Baarle Nassau)

    26/01/2014 – Hoogerheide

    25/01/2014 - Lommel-Kattenbos

    19/01/2014 - Hooge Mierde

    19/01/2014 – Hoogerheide

    18/01/2014 – Meeuwen

    12/01/2014 - Putte-Woensdrecht

    12/01/2014 – Goirle

    11/01/2014 – Overpelt

    05/01/2014 – Huijbergen


    check de kalenders:


    Kalenders MTB
  • mountainbike.be
  • mtb-you.be
  • mountainbike.nl
  • mtb-you.nl
  • mtbkalender Nederland
  • fietspromo
  • go cycling
  • Gileppe-Hautes-Fagnes
  • ATBCross.com



    TT Ulicoten (Baarle-Nassau) van WV Tourmalet op 22-01-2012
    Foto

    Winterkalenders
  • Winterkalender 2010-11 West-Brabant en Noorderkempen
  • Winterkalender 2011-12 West-Brabant en Noorderkempen
  • Winterkalender oktober-december 2011 (NL en B)
  • Winterkalender januari-maart 2012 (NL en B)
  • Winterkalender 2012-13 West-Brabant en Noorderkempen
  • Winterkalender 2013-14 West-Brabant en Noorderkempen

  • Kalenders marathons
  • marathons 2012

  • Vind uw weg naar de start...
  • routenet
  • routeplanner seniorennet
  • routeplanner fietsnet

  • Foto

    Evenementen
  • Low Countries Mountainbike Tour LCMT
  • Duchenne Heroes
  • Summerbike
  • Gorilha Challenge
  • Vaalserberg Challenge (NL)
  • Herdermarathon Maarkdedal
  • Kapellekenstocht Vichte
  • Hoebelbike Vlezenbeek
  • Wezelse Mountainbiketocht
  • Wolfsdonk Oep Wiele WOEW

    Foto

    Foto

    Foto


    De fietsbeurs voor de Belgische mountainbiker en wielerliefhebber

    Blankenbergse Strand- en Duinenrace 2012


    Evenementen
  • La Trace d'Hez Tangissart Court-Saint-Etienne (site)
  • La Trace d'Hez Tangissart Court-Saint-Etienne
  • Les Boucles de Lasne
  • Go Wild Festival Hotton
  • Drentse ATB-4-Daagse Hoogersmilde (NL)
  • 4 uren Brugbergrace te Humbeek
  • Regiotour
  • Memorial Davy Coenen 4 uren endurance Peltercrossers Overpelt 13-08-2011
  • WCUP Classic MTB Dworpse Bikers
  • VTT Chenappan Genappe

    Foto

    Foto

    Foto

    Evenementen
  • Waanzinnig weekend Herfelingen
  • Boerenbike en Wayenbergkermis KWB Droeshout-Opwijk
  • Mobibikes 4 uren Lokeren (2011)
  • Mobibikes 4 uren Lokeren (2012)
  • Hoebelbike Vlezenbeek
  • De Lebbeekse Fietshappening
  • Ter Dolen Fietshappening Helchteren
  • Roeselare fietst

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Evenementen (2011 en 2012)
  • 7de Europese week van het wielertoerisme te Marche-en-Famenne 16 tot 23-07-11
  • Police Bike Marathon Ouren Burg-Reuland 21-08-2011
  • MTB-You en Guadal-Classic 23-10-2011 Harelbeke
  • Gavers Bike Fest 19/20/21-10-2012 Harelbeke

  • Klik hier voor meer info.



    Senegal Classic
    Bestel nu je mountainbike weekend vanaf 73 euro!
    Evenementen Mellowbikers (NL)
  • Mellowbikers Bergen-op-Zoom
  • Mellowbikers Facebookpagina
  • GPS-zomerrit Mellowbikers Bergen-op-Zoom (NL) 12-06-11
  • Nightride Mellowbikers Bergen-op-Zoom 14-10-2011
  • Nightride Mellowbikers Bergen-op-Zoom 12-10-2012
  • Ride 4 a child - Warchild 538 30-12-12
  • Nightride Mellowbikers Bergen-op-Zoom 11-10-2013

  • Foto

    Foto


     

    Teaser Nightride Mellowbikers
    from Waldo Jansen on Vimeo.


     

    Snertrit Mellowbikers 01-2012 from Waldo Jansen on Vimeo.



    Foto

    Zoek je iets op het web?
  • Honderden mountainbikelinks
  • Cycling-links
  • Catena Cycling (met routes en kaarten)

  • Foto

    Foto

    Foto


    Babbelhoekjes voor mountainbikers forum mountainbike.be
  • MTBikers noorden van Antwerpen (Stabroek)
  • MTBikers noorden van Antwerpen (Brasschaat)
  • MTBikers uit Opwijk
  • 4UM bikers Genk Midden-Limburg

  • Foto


    Nuttige links
  • mountainbike.be
  • forum mountainbike.be
  • mountainbike.nl
  • forum mountainbike.nl
  • mtb-you (B)
  • mtb-you (NL)
  • mtbiker.be
  • fietspromo
  • telenet mtb tours
  • Belgium Mountain Bikers (Franstalig forum)

    Foto

    Foto

    Nuttige links
  • De Papegaai Bike Team
  • BikeAholic
  • Wielernieuws
  • O2-bikers
  • Startpagina mountainbike
  • Cyclingnews
  • Cyclocross info
  • Sportsites / Mountainbike
  • Randonnées Cyclotouristes
  • Exqi Rocky Roads MTB

    Foto

    Foto

    Facebook
  • MTB-You.be facebookpagina
  • MTB-You.nl facebookpagina
  • Mellowbikers BoZ facebookpagina
  • Papegaai Bike Team facebookpagina
  • MTB Den Blaan Tip facebookpagina

  • Foto

    Nuttige links
  • Velonation
  • Pezcyclingnews
  • WorldXCMTB
  • ATB-Cross
  • Velonews
  • Wielernieuws
  • Velo 101
  • Cyclingfans
  • Funsporting
  • Provincie Antwerpen: regelgeving TT's

    Nuttige links Facebook
  • MTBWijzer
  • Wielerwijzer
  • Los Bastardos

  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto




    Foto

    Foto

    Mijn bikes

  • Giant
    total loss na aanrijding door auto
    Foto

    Minerva Starlite
    enkel het stuur en de shifters zijn nog origineel
    Foto

    Trek Fuel EX9
    gestolen in januari 2011
    Foto

    Turner Flux
    enkel het kader is nog origineel
    Foto

    Lapierre Zesty 514
    ter vervanging van de Trek Fuel
    Foto

    Foto

    Zal u droog kunnen biken? Zomerpak of regenfrak?
  • Buienradar noorden van Antwerpen
  • Buienradar België en Nederland
  • Buienradar België




  • Fietsonderhoud en mtb-technieken uitgelegd door Filip Meirhaeghe
  • Ketting repareren
  • Derailleur afstellen
  • Dalen met de mountainbike
  • Klimmen met de mountainbike
  • Bunny hop
  • Wheelie
  • Bunny hop
  • Door mul zand rijden
  • In waaiers rijden
  • En als je volleerd bent kan je dit eens proberen...

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Gezondheid
  • Voorkomen van verwondingen
  • Menu voor de renner
  • Cycling
  • Diversen (Baikbike)

  • Nachtritten
  • Nachtritten 2011

  • Foto

    Foto

    Foto

    Nachtritten 2012

    24/02 Bellefontaine
    25/02 Chimay
    25/02 Papignies
    09/03 Rekkem
    10/03 Kampenhout
    17/03 Bazel
    24/03 Esbeek (NL)
    30/03 Londerzeel
    07/04 Arlon
    13/04 Borchtlombeek
    13/04 Erneuville
    13/04 Houffalize
    13/04 Lichtervelde (tot 18 u)
    14/04 Rillaar
    20/04 Hotton (tijdrit)
    20/04 Seviscourt
    04/05 Behême-Leglise
    19/05 Marquise
    08/06 Escaudrain (FR59)
    15/06 Duisburg
    16/06 Ellezelles
    22/06 Kalken
    07/07 Cousolre (FR59)
    13/07 Herfelingen
    03/08 Vlezenbeek
    10/08 Sint-Martens-Voeren
    17/08 Arville
    31/08 Bléharies
    07/09 Bouillon
    07/09 Freylange
    07/09 Libin
    08/09 Rachecourt
    14/09 Gavere
    14/09 Gits
    14/09 Sint-Maria- Horebeke
    14/09 Hussigny-Godbrange (FR54)
    21/09 Hamoir
    22/09 Niederkorn (LUX)
    05/10 Tourpes
    12/10 Seneffe
    19/10 Dour
    27/10 Eerbeek (NL)
    31/10 Vierset-Barse-Modave
    09/11 Affligem
    16/11 Torhout
    22/12 Huissignies


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Andere disciplines: Trial, Cyclocross en Wielrennen, klik op de foto's!
  • Motor Weelde Touring
  • Wielerwijzer

  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn fietsverlichting voor nachtritten
  • lamp 2 functies
  • lamp 5 functies
  • batterijen
  • batterijlader
  • opbergdoosje 2 batterijen
  • opzetstuk helm
  • opzetstuk stuur
  • populair bij bikers
  • forum verlichting (B)
  • forum verlichting (NL)

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Nieuws Sporza
  • Gert Verheyen kiest zijn EK-basisploeg van Rode Duivels: "Voor de goals van Tielemans had ik voor Mangala gekozen"
  • Van Aert in Giro? "Onmogelijk", schat sportarts: "Nog eens vallen op die ribben kan dodelijk zijn"
  • Wielerclub Wattage likt wonden in nieuwe aflevering: "Bescherm renners beter tegen de impact van een val"
  • Dan toch nog geen voetbalpensioen? Dries Mertens lijkt door te willen gaan: "Zou dom zijn om nu te stoppen"
  • Sep Vanmarcke zag "akelige" val vanuit ploegwagen: "Heel straf dat Van Aert eerst nog opzij kruipt"
  • "Vive le vélo, leve de Ronde" gemist? Herbekijk de aflevering met Truyen en Vanmarcke op VRT MAX
  • Sammy Neyrinck maakt portret van Kopecky: "Met zo een trui in België, ben je gewoon een superheld"
  • LIVESTREAM: Kijk naar de tweede aflevering van "Vive le vélo, leve de Ronde"
  • LIVESTREAM (22.25 u): Kijk naar de tweede aflevering van "Vive le vélo, leve de Ronde"
  • Vaste VAR-teams moeten play-offs in goede banen leiden: "Voor betere communicatie onderling en met het veld"

    Nieuws GVA
  • Kangoeroes Mechelen verliest nagelbijter en doet slechte zaak in race naar play-offs
  • Schapen komen terug naar Lier voor zevende jaar op rij
  • Inbrekers aan de haal met geld
  • Dries Mertens (36): “Ik denk dat ik nog een jaar doorga, hier of ergens anders”
  • Multiple sclerose heeft steeds grotere impact op Christina Applegate: “Deel van de hersenen beschadigd”
  • Natalia doneerde ingevroren eicellen: “Beste daad van mijn leven”
  • Feest op de fiets met Cycling Dinner in Lier
  • Brief, posters en campagne op sociale media informeren jongeren die voor het eerst gaan stemmen over Europese verkiezingen
  • Ex-rijkswachter, Bolle Jos, een Aquino én nog eens 54 andere verdachten voor rechtbank in gigantisch drugsdossier ‘Costa’
  • BIJ DE ZAAK. Corporella is al 35 jaar een bron van holistische gezondheid: “We zijn geen schoonheidsinstituut, we werken meer van binnenuit”

    Nieuws Sportwereld
  • Dries Mertens: “Ik denk dat ik nog een jaar doorga, hier of ergens anders”
  • Didier Bargibant, ex-keeper van Anderlecht en Club Brugge die kanker overwon en confrontatie met familie Hazard aanging, moet FC Poperinge redden: “Ik laat niet met mij sollen”
  • “Er moeten er een paar goed wakker worden”: ook voor Lotte Kopecky en Team SD Worx – Pro Time geen al te beste generale repetitie voor de Ronde van Vlaanderen
  • Nu al wedstrijd nummer 50 en het is nog niet gedaan: dreigt een uitgeblust Club Brugge?
  • Komen er profrefs? En wordt er beter gecommuniceerd over de VAR? Vijf vragen aan kersvers scheidsrechtersbaas Peter Willems
  • Wouter Vrancken bijt van zich af na kritiek op salonremise: “Had ik mijn spelers met tien tegen elf vooruit moeten jagen?”
  • Zoveel zijn de Belgen in de Premier League waard: Tielemans stijgt plots weer flink in waarde na sterke prestaties, Lavia en Trésor gaan de verkeerde kant uit
  • De Chelsea-fans zijn opnieuw in de ban van Lukaku, maar waar ligt zijn toekomst? Saudi-Arabië is zeker niet uitgesloten
  • Leuven na 71-63-zege tegen Aalst als enige ongeslagen in Elite Silver in BNXT League
  • VIDEO. Vrouwen van Chelsea komen niet meer in de problemen tegen Ajax en staan in halve finale Champions League

    Nieuws uit uw provincie
  • Antwerpen
  • Limburg
  • West-Vlaanderen

  • Foto

    Foto

    Foto

    Zoeken met Google




    Agenda

    Belangrijke data in mijn agenda!



    Hoofdpunten blog avdl
  • Vlot een schermafbeelding maken met Greenshot
  • 2020!
  • Twitter en poll
  • Windows 8: alarm
  • Terug

    Hoofdpunten blog johnnyenchristiane
  • Nieuwe blog: Wandelgroetjes uit Borgloon 2.
  • LES SPITANTS DE NAMUR. / 43E MARCHE DE LA CITADELLE. / NAMUR. 09/01/2022
  • PLEZIERWANDELINGEN OSTBELGIEN. / DE VENEN VAN SOURBRODT. / SOURBRODT. 08/01/2022.
  • DRIEKONINGENTOCHT. / DE RAKKERS. / HEUSDEN ZOLDER./06/01/2022.
  • 30E MARCHE DE L’EPIPHANIE. / LES ROTEUS DI HOUSSAIE. / BEYNE-HEUSAY. 05/01/2022

    Hoofdpunten blog brecht
  • Einde blog
  • Guldensporenviering met herdenking van Dr HUGO HEUS
  • Open monumentendag 2012
  • Open monumentendag 2012
  • Infoavonden samenaankoop groene energie

    Hoofdpunten blog blogtips
  • Inhoud - Hoofdpunten van blog
  • Een VTM video afspelen op de blog
  • Een video van Youtube zonder of met automatische start op de blog laten afspelen
    .
  • Rekentool voor het omrekenen van kB, Mb en GB naar bytes en omgekeerd
    .
  • Compatibliteitsweergave uitschakelen voor de website blog.seniorennet.be, om de editor correct weer te geven in Internet Explorer 11 - Win7 en Win8.1
    .


    Free Blog Content



    Foto

    Foto







    Foto

    Foto

    Webdesign - informatica
  • Emoticons en animaties
  • Webklokken
  • Webklokken J. Paulissen
  • Toutimages klokken en kalenders
  • Stickers
  • Hopper















  • Foto

    Foto

    Foto

    Videohoekje
  • La Trace d'Hez te Tangissart 17-04-2011
  • La Trace d'Hez te Tangissart 17-04-2011
  • La Trace d'Hez te Tangissart 15-04-2012

  •  

    Toertocht Eupen 10-04-2011
    by Tom Klein



    Kenny Belaey versus Adam Raga
    by Kenny Belaey (2007)



    La Esterella overleden 11-04-2011
    by Filmclipkijker (2010)



    Toertocht Mol 19-09-09
    by Frits Motaar

     

    Vaalserberg Challenge 2011
    by Heldvaals

     

    Vaalserberg Challenge 2011
    by Tom Klein

    Sponsor Tom: klik hier!

     

    Danny MacAskill april 2009
    by Inspired Bicycles (2009)

     

    Danny MacAskill "Way Back Home"
    by Redbull (2010)

     

    Danny MacAskill "Industrial Revolutions"
    by Outmedia1 (2011)

     

    Danny MacAskill vs San Francisco (2012)
     

    What a mess!
    by TheVidPro (2006)

     

    64 mountainbikefilmpjes
    by Nkt943

     

    Limburgs Mooiste 2009
    by Berlicummer

     

    Toertocht Kalmthout 06-03-2011
    by Pietjebat

     

    TT Essen-Wildert 27-02-2011
    by Pietjebat

     

    TT Bergen-op-Zoom 13-02-2011
    by Pietjebat

     

    TT Bergen-op-Zoom 13-02-2011
    by 2fast2follow

     


    TT Kalmthout-Achterbroek 20-02-2011 by Pietjebat


     

    Boerenbike Droeshout-Opwijk 2010
    by Tubebartali

     

    15° LA TRACE D'HEZ 17-04-2011 - Tangissart from Mountainbike Expeditions on Vimeo.


     

    TT Langdorp 15-05-2011
    by HealthCityMtb

     

    Mountainbikerit in Tabarka Tunesië (januari 2008) by Sudconcept
     

    Crazy Tour de France stunt
    by murrl006

     

    City Mountainbike Challenge Waregem 2010 met winnaar Bart Aernouts by cityMTBchallenge


     

    Wereldbekermanche Bike Trial Antwerpen 2011 by Trialgirls


     

    All about cycling by BBBcycling


    TT Burdinne 31-07-2011 by Cristalpbiker
     


    Ter Dolen Fietshappening Helchteren 20-08-2011 by Rony Rabijns


     

    TT Lommel 28-08-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Mol op 04-09-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Ham op 11-09-2011 by Rony Rabijns
     

    Eijsbikers-marathon te Overpelt op 18-09-11 by Rony Rabijns


     

    TT Sint-Martens-Lennik 18-09-2011 by Marc10031
     

    TT te Bocholt op 25-09-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Mol-Rauw op 01-10-2011 by Rony Rabijns
     

    Mtb-Mol 01-10-2011 from Frits Motaar on Vimeo


     

    TT Mol-Millegem op 09-10-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Tremelo op 09-10-2011 by Encraved
     

    TT Houthalen op 16-10-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Zoersel op 16-10-2011 by Encraved
     

    TT te Kapellen op 16-10-2011 by Megadjob
     

    TT te Dongen op 16-10-2011 by Hansdegebruiker


     

    TT Wijchmaal-Peer op 22-10-2011 by Rony Rabijns
     


    TT te Zundert op 23-10-2011 (deel 1) by Hansdegebruiker


     


    TT te Zundert op 23-10-2011 (deel 2) by Hansdegebruiker


     

    TT te Leopoldsburg op 29-10-2011 by Chagoiginrin
     

    TT te Leopoldsburg op 29-10-2011 by Fons Moors (1)


     

    TT te Leopoldsburg op 29-10-2011 by Fons Moors (2)

     

    TT te Lommel op 30-10-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Mol op 05-11-2011 from Frits Motaar on Vimeo.


     

    TT Heusden-Zolder op 06-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT Meeuwen op 12-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Tessenderlo op 13-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Dilsen op 20-11-2011 by Rony Rabijns
     

    TT te Maasmechelen op 26-11-2011 from Frits Motaar on Vimeo.


     


    TT te Zandhoven op 27-11-2011 by WTC Rap Terug






    TT te Essen op 11-12-2011
    from Nico Vervecken on Vimeo.



    TT Wouw van 11-12-2011 door Bulchman (deel 1)




    TT Wouw van 11-12-2011 door Bulchman (deel 2)







    TT Helchteren 02-01-2012 from Frits Motaar on Vimeo.
     

    TT Beringen op 08-01-2012 by Rony Rabijns (deel 1)

     


    TT Beringen op 08-01-2012 by Rony Rabijns (deel 2)

    TT Beringen-Beverlo op 08-01-2012 from frits motaar on Vimeo.


     

    Toertocht te Overpelt op 14-01-2012 door Phille81


     

    TT Eksel op 15-01-2012 by Rony Rabijns
     

    MTB Lommel-Kattenbos op 28-01-2012 from frits motaar on Vimeo


     

    TT te Leopoldsburg op 29-01-2012 by Rony Rabijns
     

    TT Balen-Keiheuvel op 04-02-12 from frits motaar on Vimeo


     

    TT Balen-Keiheuvel op 04-02-12 by Rony Rabijns


     

    TT te Bolland op 08-07-2012 by mmtbjo


    TT Itterbeek op 29-07-12 by MTBExpeditions


    Foto

    Wouter Weylandt (26 jaar) overleden in mei 2011 27/09/1984 - 09/05/2011

  •  

    Wouter Weylandt overleden op 09-05-2011 na een noodlottige val tijdens de derde rit in de Ronde van Italië (VTM-nieuws)


    Wouter Weylandt
    by Kommentatorenkanal 2011

     

    Wouter Weylandt by Ms Techno9


     

    Wouter Weylandt by Runningbuzz


     

    Wouter Weylandt by SirBelluca92


     

    Wouter Weylandt by Azertuip


     

    Wouter Weylandt by Yhdistetty


     

    Interview Wouter Weylandt (2008)
    by Lindsaytjuuh


     

    Tyler Farrar wint derde rit in de Tour de France 2011 en draagt zijn overwinning op aan Wouter Weylandt by SBS Tour De France

    Tyler Farrar maakt het W-teken


     

    Sierre Zwitserland 13-03-2012 by Ciao123

    22 kinderen uit een school in Lommel
    en een school in Heverlee,
    2 buschauffeurs en 4 begeleiders
    sterven nadat een bus tegen een
    tunnelwand botst in Zwitserland...


    Categorieën



    tot de 6de Bike Nightride De Papegaai


    Foto


    Welkom

    StrammerMax's newsflashke

    Volgende toertochten


    Mijn keuze:

    (blauw maakt meeste kans)

    zondag 03/03/2013:

    Kalmthout
    Van Trier-Bosduin-classic
    (30-45 km)

    zondag 10/03/2013:

    Sint-Gillis-Dendermonde
    (35-55 km)

    vrijdag 15/03/2013:

    Hoogerheide (NL)
    nightride (19.00-21.00 u)
    (37 km)

    zondag 17/03/2013:

    Roosendaal (NL)
    City-mtb-tocht Kaaimannen
    (29-38 km)

    zaterdag 23/03/2013:

    Esbeek (NL)
    nightride (19.00-21.00 u)
    10de Lichtjestocht (35 km)

    zondag 31/03/2013:

    Olen

    (15-30-50 km) of
    Olmen
    (26-32-45 km)

    maandag 01/04/2013:

    Zele
    (30-40-60 km)

    zaterdag 06/04/2013:

    Zulte
    (45-60 km)

    zondag 07/04/2013:

    Vessem (NL)
    (25-35-50 km) of
    Valkenswaard (NL)
    (25-45 km) of
    Sinaai
    (28-40-50 km)

    vrijdag 12/04/2013:

    Borchtlombeek-Roosdaal
    nightride (18.30-20.30 u)
    (25 km)

    zaterdag 13/04/2013:

    Rillaar

    nightride (15.00-21.00 u)
    (26-36-43-62 km)

    zondag 14/04/2013:

    Rillaar

    (27-42-57-78 km) of
    Poederlee
    (25-45-55 km) of
    Meise
    (32 km) of
    Waasmunster
    (35-45-55 km)

    zaterdag 20/04/2013:

    Gentbrugge
    (20-25-35-50 km)

    zondag 21/04/2013:

    Tangissart
    (Court-Saint-Etienne)

    (14-31-51-70 km) of
    Lasne
    (10-20-40 km) of
    Lot
    (35-55 km) of
    Haacht
    (30-40-50 km) of
    Dessel
    (25-40 km) of
    Nieuwkerken-Waas
    (32-54 km) of
    Sint-Truiden
    (28-45 km)

    zondag 28/04/2013:

    Opwijk
    (15-30-50-80-100 km) of
    Aarschot
    (15-25-35-40-65 km) of
    Borgloon
    (10-20-30-40 km)

    dinsdag 30/04/2013:

    Overmere

    nightride (18.00-20.30 u)
    (30-50 km)

    woensdag 01/05/2013:

    Deurne-Diest

    (26-36-48-65 km)

    vrijdag 03/05/2013:

    Sint-Niklaas

    nightride (17.00-21.00 u)
    (35-56 km)

    zaterdag 04/05/2013:

    Maria-Aalter

    (25-45-55 km)

    zondag 05/05/2013:

    Leernes

    (20-35-50 km) of
    Hulshout
    (28-48-68 km) of
    Tilburg (NL)
    (25-40-55 km)

    zondag 09/05/2013:

    Mont-Saint-Guibert

    (25-30-50-65 km) of
    Wechelderzande
    (15-27-43-53 km) of
    Londerzeel
    (18-32-42-52 km)

    zaterdag 11/05/2013:

    Stekene

    (18-35-50-55-60 km)

    zondag 12/05/2013:

    Overijse
    (25-35-50-60-65 km) of
    Herselt
    (20-30-40 km) of
    Vlimmeren
    (40-25 km)

    zaterdag 18/05/2013:

    Chassepierre
    (TT van Izel met GPS)

    zondag 19/05/2013:

    Robelmont
    (10-25-33-47-60 km)

    maandag 20/05/2013:

    Harinsart
    (22-37-42-53 km)

    zondag 02/06/2013:

    Mont-Saint-Guibert

    VTT des Hayeffes
    (15-21-23-36-57 km) of
    Langdorp
    (25-40 km) of
    Oostmalle
    (29-45 km) of
    Lommel
    (25-40 km)

    zondag 09/06/2013:

    Schaffen-Diest

    (26-30-41-60 km)

    zondag 16/06/2013:

    Chaumont-Gistoux

    (10-30-45 km) of
    Mol
    (25-40 km) of
    Buizingen
    (30-45-55 km) of
    Waanrode
    (24-34-44-64-84 km) of
    Zemst-Laar
    (29-37-51-63 km) of
    Zele
    (30-48 km)

    vrijdag 21/06/2013:

    Kalken

    nightride 17.00 - 21.00 u
    (30-40-50 km)

    zondag 23/06/2013:

    Baisy-Thy

    (12-25-35-45-60 km) of
    Grobbendonk
    (20-40-60 km) of
    Lummen
    (15-25-45-60 km) of
    Libin
    (25-50-100 km) of
    Kalken
    (25-40-60 km) of
    Zele
    (40-55 km)

    zaterdag 29/06/2013:

    Maria-Aalter

    (30-50 km)

    zondag 30/06/2013:

    Sint-Job-in-'t-Goor

    (15-25-45 km) of
    Halle
    (35-50-85 km) of
    Redu
    (20-32-45-55 km)

    zondag 07/07/2013:

    Oud-Heverlee

    Meerdael-classic
    (30-45-62-75-100 km) of
    Booischot
    (20-40-60 km) of
    Lommel-Kattenbos
    (12-20-30-40-60 km)

    zaterdag 13/07/2013:

    Pepingen

    (30-45 km)

    zondag 14/07/2013:

    Bekkevoort

    Hagelandse Pijl
    (20-42-55-70 km) of
    Hamont-Lo
    (22-38-45 km)

    vrijdag 19/07/2013:

    Herfelingen

    avond- en nightride
    Waanzinnig Weekend
    (30-50 km)
    start: 18.00-22.00 u

    zaterdag 20/07/2013:

    Zwalm

    (15-25-40-60 km)

    zondag 21/07/2013:

    Wijgmaal

    (25-45-65 km) of
    Mol
    (15-24-43-62 km) of
    Waasmunster
    (30-40-50 km)

    zaterdag 27/07/2013:

    Sint-Jan-in-Eremo

    (30-50-60 km)

    zondag 28/07/2013:

    Droeshout-Opwijk

    Boerenbike
    (30-40-50-60 km)
    Lichtaart
    (12-24-48-60 km) of
    Roosdaal
    (25-50 km)

    vrijdag 02/08/2013:

    Maarheeze (NL)

    Bij de Mijl
    vertrek: 13.30-16.00 u
    (24-48 km)

    zaterdag 03/08/2013:

    Oosterzele

    Rochustochten
    (25-35-50 km) of
    Wiekevorst
    (25-40 km)

    zondag 04/08/2013:

    Bekkevoort
    (15-25-40-50-65 km) of
    Lille
    (20-40-60-80 km) of
    Hamme
    (32-45 km) of
    Sinaai
    (28-40-50 km)

    vrijdag 09/08/2013:

    Vlezenbeek
    nightride: 18.00 - 22.00 u
    (35 km)

    zaterdag 10/08/2013:

    Knesselare
    (15-30-55-70 km) of
    Eeklo
    (25-40-55 km)

    zondag 11/08/2013:

    Vlezenbeek

    (35-50-80 km) of
    Diest
    (25-45 km) of
    Grobbendonk
    (30-45 km) of
    Bergen-Op-Zoom (NL)
    (25-45 km)

    donderdag 15/08/2013:

    Awenne
    (28-38-55-72 km) of
    Herk-De-Stad
    (25-35-45 km) of
    Haasrode
    (18-32-45-55-65 km)

    vrijdag 16/08/2013:

    Arville
    nightride: 18.30 - 22.00 u
    (15-25 km)

    zaterdag 17/08/2013:

    Aarschot
    Forest Marathon (Bekaflaan)
    (25-45-65-85 km)

    zondag 18/08/2013:

    Erneuville
    (15-25-35-45-60-75 km) of
    Aarschot
    Forest Marathon (Bekaflaan)
    (25-45-65 km) of
    Halle-Zoersel
    (15-25-45-60 km) of
    Beringen
    (25-45 km) of
    Lennik
    (25-45-55 km)

    zaterdag 24/08/2013:

    Herzele

    (15-30-50 km)

    zondag 25/08/2013:

    Opoeteren

    Oeterdalmarathon
    (20-40-75-100-115 km) of
    Kasterlee
    (18-25-40-70-100 km) of
    Anderlues
    Transsambrienne
    (20-35-50-65-85 km) of
    Tielt-Winge
    Hagelandse Heuvels
    (25-45-65-95 km) of
    Villers-La-Ville
    (15-25-40-60 km)
    Er is vandaag ook
    Houffalize
    Houffamarathon
    (50-70-100-120 km)

    vrijdag 30/08/2013:

    Stabroek
    (15-30-45 km)
    afgelast!!!

    zaterdag 31/08/2013:

    Kruishoutem-Lozer
    Lozerbosveldtoertocht
    (35-40-55 km)

    zondag 01/09/2013:

    Diest

    Marathon van de Demervallei
    (23-40-62-84-103 km) of
    Olloy-Sur-Viroin
    (25-35-45-55-65-85-100 km) of
    Sint-Gillis-Waas
    Waasland Bike Marathon
    (30-60-90-120 km) of
    Gierle-Lille
    (25-45 km) of
    Kruishoutem-Lozer
    Lozerbosveldtoertocht
    (35-40-55 km)

    (*) niet in de gewone kalenders te vinden!

    check de kalenders:




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!