Toertocht (25-40-60 km) van de Off-Road-Bikers te Mol-Gompel op zondag 15-06-2014.

Samen met m’n trouwe bikemakker ben ik die zondag nog eens naar de Stille Kempen toe gekomen om er te toertocht van de Off-Road-Bikers vanuit Mol-Gompel te rijden. Ik kan me niet herinneren ooit te zijn vertrokken vanaf het voetbalveld van Gompel. Ik heb de tocht van de Off-Road-Bikers gereden op 15 september 2012 en die vertrok toen vanuit het Sint-Paulusinstituut in Heidehuizen. De bevoorrading stond er wel opgesteld. Ik vermoed dat er in de school een feest of opendeurdag was, vermits de tafels in de zaal gedekt stonden en er daarom niet vanuit de school kon gestart worden. Na het met moeite vinden van een parkeerplek, de auto’s stonden tot in het bos gestald, werden we al direct door een dame van de organisatie bij onze lurf gevat omdat we op privaat terrein stonden. Gelukkig vond ik snel een andere plek voor één van de oude arbeidershuisjes die vroeger tot de glasfabriek behoorden en er in de schaduw staan van het verkommerde casino. Dat behoorde vroeger ook tot de glasfabriek en thans bestaat er blijkbaar onduidelijkheid over wie de eigenaar nu dan wel is! Helaas staat het grote gebouw met de bizarre gevel en torentjes gewoon te verkrotten! Snel ingeschreven en om 9.50 u waren we op weg voor de langste rit.

We vertrokken via de grote baan, staken over en reden voorbij nog een bizar groot schijnbaar verlaten gebouw en enkele grote oude villa’s om daarna een strook bos in te rijden. Na 2,50 km werd m’n makker geconfronteerd met een lekke band, maar na een tiental minuutjes was het euvel al verholpen en de band vervangen. We reden over een assenweg door het bos om links en rechts daarvan reeds een overdaad aan singletracks te mogen berijden! In de onverharde Spoorwegdreef sloegen we vlak voor de overweg linksaf een volgende paadje in. We bereikten het kruispunt van de twee grote wegen door Gompel, richting Wezel en richting Postel, en na een eindje straat doken we opnieuw de bossen in om er een splitsing te treffen tussen de routes van 27 km en van 40-60 km op 8,75 km van het vertrek. Niets dan bospaden en tracks werden er ons deel. We reden er ook langsheen de ingestorte chalet die uitkijkt over een bosvijver. Op 11 km bereikten we weer de bewoonde wereld ter hoogte van de Mora-fabriek. Via het fietspad ging het naar het kanaal en reden we er onder de brug van de ringweg langsheen, voorbij de houtzagerij Vanhooydonck, om dan rechtsaf een strook bos in te slaan om er een ietwat lastige singletrack voor de wielen te krijgen. Door het dichte hoge struikgewas konden we niet zien waar we reden!

Het lusje eindigde opnieuw op de ringweg alwaar we via de brug het kanaal overstaken. Want op de andere oever ligt een mooi speelbos met vele singletracks die ons op en af over enkele lokale bultjes voerden. Dat alles goed voor enkele speelse kilometers bikeplezier! Uiteindelijk kwamen we van tussen de bomen te voorschijn op de kanaaloever tegenover de houtzagerij Vanhooydonck. Even later werd ik begroet door een voorbijstekende biker in het gezelschap van zijn maat. Het was lang geleden dat ik Bruce Wayne nog te zien had gekregen en zijn makker zal allicht de al even mysterieuze Mr. C. geweest zijn! Deze laatste was ook goed op dreef, zodat er geen ruimte was om enkele woorden te wisselen, want Bruce stoof verder in diens spoor. Bijna 17 km om 11.00 u. We vervolgden de rit gedurende geruime afstand langsheen het kanaal en over een track die er evenwijdig loopt met het jaagpad. In wezen passeerden we opnieuw de start die op de andere oever lag. Op de plek die ik vermoedde verlieten we het jaagpad over een track door hoog gras, onder struikgewas en naast een veld.

Het paadje gaf uit in de Molderloopstraat en daar hield ik even halt om Jari te wijzen op een perpetuüm mobile dat daar eindeloos voor het raam van een huis over en weer pleegt te wiebelen en wat ik al een aantal keren vernoemd heb ik een verslag. Een vrouw die in de tegenoverliggende weide gemaaid gras aan het omkeren was vroeg ons of we geen zin hadden om ook de handen uit de mouwen te komen steken. Ook haar man dook op. Het waren de bewoners van het huis met het perpetuüm mobile! Ze wisten me te vertellen dat het niet hetzelfde kleinood was dat er eeuwigdurend over en weer zwiepte. Het vorige had na vier jaar de geest gegeven toen de vrouw des huizes het na een onhandigheid had laten vallen. Vroeger was het inderdaad een soort zonnebloem en iets groter! Enfin, na er al geregeld te zijn gepasseerd heb ik nu ook de bewoners eens te zien gekregen! Even verderop kruisten we de spoorweg en doken we via het bekende dropke na 21 km weer het bos in. Sommige plekjes begin ik hier al goed te kennen!

De ene na de andere singletrack leidde ons doorheen het bos tot we vanuit de Lieven Heerstraat de drukke baan dienden te kruisen om via Kruisven het Sint-Paulusinstituut in Heidehuizen te bereiken. Daar troffen we de eerste bevoorrading op 24,50 km van de start omstreeks 11.30 u. We konden er smullen van fruit, cake en koeken. Na de stop ging het zoals we konden vermoeden naar de bossen van Heidehuizen achter de school om er een mooi stukje van de vaste route mee te pikken in de buurt van de Molse Tennisclub tot aan de gemeentelijke opslagplaats. Het ging er linksaf via een grasspoor het bos in om er een splitsing te treffen tussen de routes van 27 km en 40-60 km op 26,50 km van het vertrek. Na een knappe singletrack over enkele zanderige bulten met in ons zog een ongeduldige biker, volgde op 30 km alweer een splitsing, deze keer tussen de 40 km en de 60 km. Gekozen voor de langste toer die ons in de richting van Geel-Bel stuurde. Daar bereden we de zanderige paden doorheen de Belse Bossen met op sommige plaatsen desolate open plekken na bomenkap. Om de heide weer kansen te doen krijgen? Ter hoogte van enkele huisjes temidden het bos vervoegden we een stuk van de groene vaste route. 36 km om 12.30 u.

Vanaf deze plek konden we met volle teugen genieten van een zeer mooi traject op de groene vaste route doorheen de Belse Bossen, langsheen zandvlakten en onder dennenbomen. Op de vliegweide van de Kempense Modelclub was maar één man zich aan het amuseren met zijn dure speelgoed. Allerlei capriolen haalde hij met zijn modelhelikopter uit! De rit voerde ons na 39 km tot de Kruiskwacht op de grens met Meerhout. Ik verwachtte langsheen het Sport- en Recreatiecentrum De Lissenvijver geleid te worden, maar dat bleek niet zo. Via de Belsche Heide bereikten we de tweede bevoorrading op het paardengedoe van de Far West aan de Hoevendijk in Meerhout. 13.00 u. Twee mannen prezen er hun fruit en knabbeltjes à volonté aan! We zullen allicht bij de laatsten geweest zijn om er te passeren.

Na de stop reden we langsheen de Grote Nete en verschillende visvijvers om op 47 km weer bos te treffen. Knappe paden voerden ons hier op en af over zandheuvels en enkele uit de kluiten gewassen wortels in de Volsbergenbossen te Balen. We pikten er een gesmaakt stukje van de rode vaste route mee en reden voorbij het kapelletje naast de grote zandvlakte over een stukje heide nabij de Kopberg in het gehucht Hulsen (Balen). Achter die zandvlakte ligt nog een mooie track over enkele uit de kluiten gewassen zandheuvels, maar die lieten we rechts liggen! Een grindpad leidde ons tot aan de Borgerhoutsedijk, een iets drukkere baan, alwaar we de Bremdoornstraat in reden. Het oude, vervallen, verlaten en enkele jaren geleden in de fik gestoken huisje op de hoek van beide straten bleek verdwenen en met de grond gelijk gemaakt. Een stukje volkse geschiedenis verdwenen. 51,75 km. Even verder ging het rechts de singletrack in waar we even het gezelschap kregen van een andere late biker in een zwart-wit pak. Die moet zich ergens vergist hebben, want hij stak mij even later een tweede keer voorbij en bleef een hele tijd in het spoor van Jari rijden. Hij was de hele tijd in de waan dat ik het was die achter hem reed!

Een assenweg leidde ons tot aan de oversteek van een grotere baan richting Rosselaar in het gelijknamige gehucht waar we de ruïnes van een kapel passeerden. Op 55 km kruisten we het kanaal Dessel-Kwaadmechelen, ergens halverwege tussen Rosselaar en Balen. Eventjes reden we doorheen een meer bewoonde wereld om er naast een cafeetje het bos in te rijden. Vanaf 58 km kregen we hier nog waar voor onze centen onder de vorm van enkele mooie en plezante singletracks. Op 60 km reden we voorbij de bizarre met betonplaten ommuurde plek in de bossen ter hoogte van de Gompeldijk. Ik vraag me al jaren af wat de functie is van deze plaats. Een paardenstalling? Lokalen van een jeugdbeweging? 14.00 u. Een pad leidde naast een gracht en enkele waterpartijen waar ik de omgeving herkende en tien minuten later arriveerden we aan het voetbalveld van Mol-Gompel. Na bijna 63 km weer bij af. Op de terugweg huiswaarts over Postel beiden nog een belegd broodje achter de kiezen gestoken in frituur Paseo in Mol-Rauw en via de E34 huiswaarts. M’n makker Jari weer netjes tot bij zijn auto gevoerd op de carpoolparking aan het rondpunt in Wommelgem en een kwartier later was ik thuis. Het had deugd gedaan van na enkele drukke werkweken nog eens te kunnen uitwaaien op de fiets in een bosrijke streek die nooit gaat vervelen. Helaas keek ik nog tegen een onaangename week met veel werk aan, de drukste van het hele jaar allicht!

Voor de route op Google-Maps: klik hier!

StrammerMax

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!

>