VTT des Hayeffes (23-38-62 km) te Mont-Saint-Guibert op zondag 01-06-2014.

Omdat juni altijd een drukke maand is wat m’n werk betreft heb ik de vorige twee jaren verstek laten gaan voor de VTT des Hayeffes georganiseerd door en vertrekkende vanaf het Institut Notre Dame des Hayeffes te Mont-Saint-Guibert, een dorpje, gelegen in een knappe streek van Waals-Brabant.  M’n makker die me sinds enige tijd vergezelt op de toertochten en wiens gezelschap ik ten zeerste waardeer gaan oppikken op de afgesproken plaats en een dik uur later en 80 km verder vonden we een parkeerplekje op enige afstand van de vertrekplaats.  Nadat we klaar stonden om naar de start te rijden werden we aangesproken door een Franssprekende dame die op een gewone stadsfiets met haar zoontje de familietoer kwam rijden.  Of we geen pomp bij hadden om de banden van haar fiets wat harder te zetten!  Je zou denken dat je de banden van je fiets toch controleert alvorens thuis weg te rijden!  Op de speelplaats van de school heerste al een gezellige drukte en stonden de tenten en tentjes waar straks honger en dorst zouden kunnen gelest worden al klaar.  Ingeschreven en om 10.00 u waren we weg voor de tocht.  Ondanks het vrij late uur waren er nog steeds redelijk wat vertrekkenden.

We verlieten het dorp via de afdaling over de kasseitjes in de holle weg richting Beaurieu en werden al direct vergast op een klim over road en off-road tot in het gehucht Suzeril van Court-Saint-Etienne waar we het riviertje de Ry de la Marche kruisten op 5 km van het vertrek.  Vanaf hier volgden een aantal veldwegen over een hoogvlakte nabij Sart-Messire-Guillaume.  De paden lagen er beenhard en stoffig bij door de droogte.  We doorkruisten het knappe Bois de l’Heuchère en in het aansluitende Bois du Sartage werden onze benen van 8,50 km tot 9,75 km redelijk zwaar op de proef gesteld tijdens een eerste zware klim.  We kwamen boven uit aan een bekende plek waar een grote witte gesloten hoeve staat en verderop het enorme hoge gevaarte van een militaire zendmast naast een rustige betonbaan.  Het ging rechtsaf richting Mellery, het dorpje dat deel uitmaakt van Villers-La-Ville en in de tachtiger jaren het nieuws haalde omwille van een afvalschandaal waarbij jarenlang giftig afval in de putten van een oude zandgroeve bleek gestort te zijn!  We verlieten het betonbaantje en sloegen rechtsaf de Rue d’Heuval in.  Hier had ik een maand of twee geleden nog gereden tijdens de andere tocht vanuit Mont-Saint-Guibert (Le VTT du Petit Godefroid) en zo’n kasseibaantje om over te dokkeren vergeet je niet zo snel!  Het baantje leidt naar La Roche en Tangissart, twee gehuchten van Court-Saint-Etienne die tegenover elkaar op de flanken van een vallei gelegen zijn.  10 km.

We verlieten het kasseibaantje en doken linksaf een assenweg door de bossen in.  Daar konden we enige tijd later genieten van een leuke afdaling over een paadje doorheen een knap stuk bos.  Eens goed en wel beneden troffen we een splitsing tussen de routes van 23 km en van 38-62 km.  We doorkruisten het dorpje La Roche en bereikten een smal paadje dat er evenwijdig liep met de spoorweg.  15 km.  In het gehucht Faux kruisten we de drukke Rue de La Roche om aan de overkant aan de basis te staan van een redelijk steile kasseiklim onder de bomen.  Vanaf de plek waar de kasseitjes ophielden leidde een singletrack ons in de richting van de expresweg N25 tot in de open velden.  Er volgde een knap stukje doorheen deze velden met mooie uitzichten en dat op 19 km afgesloten werd met een plezante afdaling over een singletrack tussen de struiken doorheen een stuk bos tot aan enkele eenzame huizen.  Het ging er lekker snel en het was een plezier om hier naar beneden te rijden.  Eens beneden bereikten we op 20 km na het vertrek de bevoorrading aan de rand van het dorpje Bousval.  11.30 u.

De partjes cake en peperkoek waren gerantsoeneerd en de bananen waren door de vorige bikers verslonden.  In de bekertjes troffen we de felgekleurde drankjes, typisch voor de tochten in deze streek!  Terwijl we aan de stop stonden kwam er een man van de organisatie toe met een lading bananen.  “Bananes”, riep hij naar de bikers die net met hun bike weer vertrokken.  Een dame die de tocht reed in het gezelschap van haar man hoorde ons praten en merkte op dat we uit dezelfde streek als zij afkomstig waren.  Ze bleek uit Hoogstraten te zijn, de plek waar ik werkzaam ben.  Er volgde een steile afdaling in Bousval over een groot gekasseid plein voor de kerk.  Voor oude mensen is het geen sinecure om er de mis bij te wonen!  Eens beneden troffen we verkeerslichten op de grote baan die het dorp doorkruist.  De dame uit Hoogstraten kon niet meer stoppen in haar vlucht neerwaarts en stoof gewoon door het licht dat net oranje en rood werd!  Van verkeersagressie gesproken!  Vrij snel doken we het knappe Bois de la Tassenière in.  Helaas waren de anemonen en hyacinten die de bodem hier tijdens de lente wit en blauw kleuren intussen uitgebloeid.  Er wachtte ons daar een zeer stevige klim in het zog van de bikers uit Hoogstraten, gevolgd door een afdaling die ons weer tot een open vlakte voerde.  Een smalle track voerde ons over de open vlakte naast het bos.  Even verder kregen we de bekende Chapelle-du-try-au-chêne in het vizier, een kleine kapel op een kruispunt van landelijke wegen.  De boom naast de kapel was geen eik en werd tijdens een zomerstorm in 2010 geveld en thans vervangen door een jonge boom en deze keer effectief een eik.  De kapel is een beschermd dorpsgezicht van Bousval en zelfs een vermelding op Wikipedia waard!  25 km om 11.55 u.

Na nog een veldweg richting Tangissart bereikten we het indrukwekkende Bois d’Hez waar we na het doorkruisen van een beekje een volgende vermoeiende klim voor de wielen kregen tot zo’n 26,50 km.  Eens boven herkende ik de omgeving van een bos wat volgens mij een voormalige boomkwekerij moet geweest zijn waarvan de bomen te hoog opgeschoten zijn.  Mijn vermoeden bleek te kloppen want een afdaling over een rotsachtig pad katapulteerde ons bijna letterlijk Villers-La-Ville binnen!  We reden het grote kruispunt op de grens tussen Villers, Baisy-Thy en Court-Saint-Etienne over en doorkruisten de ruïnes van de voormalige abdij.  We passeerden het gemeentehuis, reden onder de spoorwegbrug en werden het kasseibaantje op gestuurd.  Ja, er is een tijd geweest dat de wegen en spoorlijnen gewoon los door historisch patrimonium gestuurd werden!  Halverwege het klimmende kasseibaantje werden we linksaf het bos in gestuurd.  28,50 km.  Omstreeks 30 km kregen we enkele erg zware bosklimmen voor de wielen geworpen!  Toen ik hem bijgebeend had vertelde Jari dat er daarnet een man tegen hem in het Frans aan het vertellen was dat deze klim een naam had.  Tot hij tot de conclusie kwam dat hij niet tegen zijn maat aan het praten was!  Helaas stoof hij direct weer weg zodat we de naam van de beklimming niet zijn te weten gekomen!

Tijdens de zware beklimming over een rotsachtig pad in het Bois de Haute Heuval, gevolgd door nog een beklimming over een singletrack, ben ik halverwege even aan de kant moeten gaan om uit te blazen terwijl m’n vriend lekker door tufte!  Alsof het nog niet zwaar genoeg was, volgde er nog een lastig spoor doorheen hoog gras en een korenveld met de nodige bulten en putten.  Jari stond op het volgende betonbaantje op me te wachten en was verwonderd dat ik hem zo snel op de hielen zat!  Ja, overal rijdend boven geraakt, maar halverwege toch even moeten uitblazen!  Er stonden nog andere mannen te wachten op hun kompanen die het lastiger hadden om boven te geraken!  We bevonden ons opnieuw in de omgeving van de imposante militaire zendmast op 32 km van het vertrek omstreeks 12.30 u.  Een asfaltbaantje leidde ons weer tot aan de grote betonbaan tussen Mellery en Mont-Saint-Guibert.  We passeerden nogmaals de grote witte hoeve en omstreeks 34 km reden we pal naast de immense zendmast die met enorm grote betonblokken in de grond verankerd zit.  Het ging dan vrij lang over het betonbaantje tot aan het pleintje met een kapelletje onder de bomen.  Rechtsaf volgde met veel bibberen een afdaling over een oud kasseibaantje tot aan een afslag rechtsaf naar een asseweg doorheen het Bois du Chenoy.  Bij het verlaten van het bos passeerden we het Maison du Pâturage te Court-Saint-Etienne, een bizar gebouwd huis zonder vensters op een kruispunt van kasseiwegen.

Assewegen voerden ons over de open velden tot aan een hoeve waar in de naastgelegen weide een kleine hond aan het rondzeulen was met een gevangen dode duif in zijn muil!  We kregen er even het gezelschap van een vader en zijn kleine zoon.  Een betonwegeltje voerde ons over een hoogte waarbij we links in de diepte het Institut Notre Dame konden zien liggen.  De rit eindigde met een lange afdaling doorheen een knappe en zeer diepe holle weg over een smal kasseispoor.  We gingen zo snel naar beneden dat we samen met de vader van de jongen de afslag naar links gewoon voorbij vlogen!  Na 39,50 km kwamen we omstreeks 13.00 u toe op het schoolterrein.  Daar was nu veel leven omdat er ook het schoolfeest aan de gang was.  Na het halen van bonnetjes voor een drankje en een hamburger hebben we ons bij een aantal bekenden aan tafel gezet.  Want Dennis, Jan, Dries en Gunther uit onze contreien waren blijkbaar ook naar Mont-Saint-Guibert afgezakt.  Zij hadden wel de lange route achter de rug.  Uitgezonderd Dries, want die had na 15 km noodgedwongen een punt gezet achter zijn tocht.  Hij was voor de tweede keer op korte tijd gevallen op dezelfde knie die nog niet volledig hersteld was van de vorige valpartij!  Dat terwijl hij volgende week naar Wales afreist voor een weekje mountainbikevakantie!  De mannen waren al goed vrolijk zoals meestal en er werden al plannen gesmeed voor de 24 uren van Westerlo.  Intussen was de speelplaats goed vol gelopen met mensen voor het schoolfeest en zag je slechts hier en daar nog een gehelmd hoofd boven de menigte uit steken.  Na het vertrek van het viertal hebben wij ook de wagen opgezocht en zijn huiswaarts gereden.  Om deze keer eens wat vroeger thuis te zijn dan gewoonlijk.

De toertocht was mooi, maar wij zijn toch wat op onze honger blijven zitten wegens redelijk wat verhard en minder bos dan we gehoopt hadden.  De andere tocht vanuit deze gemeente en vooral La Trace d’Hez in Tangissart zijn toch nog van een ander kaliber.  Het kan ook te wijten zijn aan het feit dat we voor een kortere afstand kozen en daardoor een aantal knappe stukken aan ons hebben laten voorbijgaan.  Spijtig, want voor Jari was het de eerste kennismaking met deze streek en eigenlijk had ik hem wat warm gemaakt om naar hier te komen ten nadele van de toertocht in Beringen.  Maar toch blijft het een mooie streek waar ik graag naartoe kom en ik wilde absoluut nog eens vertrekken vanuit het Institut Notre Dame met het bruisende schoolfeest.

Jari registreerde de route van 38 km op Google-Maps: klik hier!

StrammerMax

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!