Avondrit-nightride (25-36-46-65 km) van de Rillaarse Bikers te Rillaar op zaterdag 12-04-2014.

Op zaterdag 12 en zondag 13 april organiseerden de Rillaarse Bikers hun vijftiende editie van hun intussen genoegzaam bekende mountainbikeweekend vanuit de Zaal Kortakker in Rillaar.  Traditiegetrouw meegedaan aan de avondrit-nightride, primo omdat ik wel graag ook eens een nachtrit rijd en secundo om de drukte op zondag te vermijden, want dan zou ik me als mindere god alleen maar zenuwachtig maken op de moeilijker en bochtiger singletracks op de plaatselijke hellingen.  Het bleek een goede keuze te zijn, want veel bikers heb ik zaterdag niet op het parcours gezien (47 heb ik er geteld), zodat ik rustig kon rijden of wandelen (sic)!  Ik werd wel sinds vrijdag geplaagd door rugpijn, maar ondanks dat had ik geen zin om thuis te blijven.  Net zoals vorig jaar een parkeerplekje ingenomen nabij de chirolokalen even verderop, ook al was de kleine parking daar deze keer deels bezet door drie grote containers met oud papier.  Er waren nog enkele andere bikers die deze plek ontdekt schenen te hebben.  Aan de inschrijving Jari en diens maat nog gezien, maar deze laatste zag er een jong en vinnig baasje uit, dus in hun spoor rijden was bij voorbaat al geen optie.  Er was wat onduidelijkheid over het sluiten van de inschrijving voor de rit van 65 km, 17.00 u of 18.00 u, vermits de extra lus niet met reflecterende pijlen was uitgezet, maar toch een optie genomen op de grootste afstand.  Het blijft immers tot 21.00 u licht, dus ik had nog wel wat tijd, en omdat ik over degelijke verlichting beschik moest dat haalbaar zijn, zelfs zonder reflectoren.  Om 17.15 u was ik op pad voor enkele uren en zoals kon verwacht worden na enige tijd de laatste op het parcours aanwezig.

Het ging Rillaar uit en deze keer niet via het graspaadje achter de startplaats, maar verder rechtdoor de Kortakker om aan het einde daarvan al direct de splitsing te treffen tussen de 25 km en de 36-46-65 km aan de Wijnberg.  Daar werden we naar boven gestuurd om er te kunnen rijden over de poederdroge singletracks op en af over de flanken van wat de locals naar ik meen de Konijntjesberg noemen, gelegen aan de straten Wijnberg en Rommelaar.  Dat was voor mij al een eerste moeilijke opgave.  Er reed daar ook iemand met een quad, vermoedelijk van de organisatie, en tussen de bomen door zag ik nog een biker naar boven rijden.  Dan ging het het bos op de Wijnberg door.  Omdat ik, eens boven, naar links werd afgeleid over een graspad en dan naar beneden richting de Rommelaar, vermoedde ik dat ik de plek waar ik de biker naar boven had zien rijden aan het einde van de rit zou komen en we hier weer zouden passeren richting de aankomst.  Dat bleek nadien zo te kloppen.  Op 4 km reed ik de Demerhoeve voorbij, haalden drie bikers me in en kwamen de verschillende afstanden weer samen.  Servitudes, soms van een zeer smal kaliber, voerden met tot aan de Langestraat in Rillaar.  Via de Zoot verlieten we de bebouwde kom van het dorp om in een mooi bospad nogmaals een splitsing te treffen waar de 25 km apart ging van de 36-46-65 km op 6,50 km van de start.  Eén biker koos voor de 25 km en een tweede in een smetteloos wit pak volgde mij voor de grotere afstanden.

Sporen doorheen het gras en veldwegen brachten me tot in Scherpenheuvel-Zichem om na de doortocht van een strook bos samen met nog een eenzame biker de Krekelbroekstraat-Brielstraat te bereiken in Messelbroek (Scherpenheuvel-Zichem).  8,50 km.  Een grasspoor door de velden, de Krijkelenbergvoetweg, bracht me naar een bos waarin een huis en enkele chalets gebouwd waren.  Samen met een groepje van drie stond ik daar aan de voet van een bosklim.  Eens deze achter de rug konden we tot 10,75 km genieten van heerlijke paadjes op en af doorheen een knap stuk bos.  Na een asfaltbaantje en een zacht klimmend smal assenwegeltje dook ik met nog drie anderen, waarvan de laatste een opvallende wit-groene fluobroek droeg, rechtsaf een volgend bos in.  Ook hier volgde tot 13 km een knap stukje parcours met enkele stevige klimmetjes in de bossen.  In dit bos stak Patje2 me voorbij met in zijn zog nog een snelle jongen.  Toen ik aan Patje2 vroeg of hij weer zinnes was van de toer twee maal te rijden, riep hij me toe dat hij de 65 km aan het rijden was en dan de 25 km er nog zou aan vast knopen!  Het was vriendelijk van hem mij moed in te spreken door te zeggen dat ik mijn geplande 65 km wel rond zou maken!  Gewoon rustig rijden!  Ik kwam het bos weer uit ter hoogte van een hoeve waar de jonge vader en moeder met hun kind op de binnenplaats zaten.  Met drie bikers bereikte ik de Binnenweg in Messelbroek.  Daar volgde vanaf de Schuttersweg een zware bosklim vanuit het open veld vanaf de plek waar bij eerdere edities de bevoorrading stond en waar ik destijds Bruce Wayne van het forum leerde kennen.  Ook een trouwe deelnemer van deze nachtrit!  Vorig jaar heb ik hem te zien gekregen aan de stop, deze keer heb ik hem gemist, ook al was hij aanwezig.  Met twee bikers de klim aangevat, maar zelf halverwege moeten staken, terwijl de twee anderen lustig naar boven kropen.  Boven kregen we een kort lusje over een track door het lokale bos voor de wielen.  14 km.

De Keibergsevoetweg bracht me vervolgens tot weer een knap bos waar we op 15 km ons hart konden ophalen op leuke droge singletracks.  Omstreeks 17 km reed ik door een stukje meer bewoonde wereld in de omgeving van de Vossekotstraat te Scherpenheuvel.  18.50 u.  Na de oversteek van een grote baan, ik vermoed volgens de kaart de baan van Rillaar naar Scherpenheuvel, reed ik door meer open velden waar vier boeren met hun tractoren in de weer waren met ploegen en spuiten van mest!  Er volgde nog een stukje doorheen een meer bewoonde wereld en enkele landelijke voetwegen doorheen gras en velden.  Op 19 km reed ik weer een bos in waar we bochtige singletracks op een heuvel (de Hoensberg?) dienden te bedwingen.  De ondergrond zag er uit als bladgrond.  Vermoedelijk een stuk bos waar weinig gereden wordt en de paadjes voor de gelegenheid vrijgemaakt waren!  Ik kreeg er even het gezelschap van een vader met zijn zoon en dochter (of was het de moeder?).  Na de doortocht van dit bos bereikte ik de bebouwde kom van Schoonderbuken (Scherpenheuvel-Zichem) in een straat die open lag voor wegenwerken.  Rechtsaf een voetweg in, gevolgd door de oversteek van een grote baan, de Schransstraat, om zo Oudenbos in Rillaar (Aarschot) te bereiken.  Daar trof ik na 21 km de eerste bevoorrading om 19.15 u.  Alles stond opgesteld onder twee tenten, met zelfs het logo van de Rillaarse Bikers er op gedrukt, op de oprit naast een eenzaam huis!  Je kon er eten van bananen en in stukken gebroken Leo-wafels, water en sportdrank drinken.  Ook de aanwezige muziek, deze keer zachter dan anders, en discolampen waren als van oudsher present.  Terwijl ik er even verpoosde kwamen er nog 11 bikers toe.  De webcam waarmee aan de inschrijving beelden van de bevoorrading te zien waren op een groot scherm kon ik niet spotten!

Na de pauze reden we kort over de Schoonderbeukenweg om een zware klim door de velden voorgeschoteld te krijgen.  Niet heel steil, maar wel lang!  Naar het laatste stukje toe zag ik een biker naast z’n fiets lopen en dat was het sein om diens voorbeeld te volgen!  We kwamen weer uit in Oudenbos en via deze straat bereikten we het grindpad dat evenwijdig loopt met de snelweg E314 en daar luistert naar de namen Groenstraat en Donk.  Nu reden we hier lekker lang naar beneden, tijdens andere toertochten is het hier meestal klimmen geblazen!  Aan het einde van het pad trof ik op 25,50 km een splitsing tussen de 25 km en de 36-46-65 km.  Voor de grootste afstanden ging het de snelweg onder naast de grote baan die Rillaar met Tielt-Winge verbindt om dan de Tienbunder in te slaan die aan de andere kant evenwijdig met de snelweg verder loopt naast het Tienbunderbos.  Daar trof ik onmiddellijk na de vorige de splitsing waar de 65 km zich losmaakte van de 36-46 km op 26 km van de start.  19.45 u.  Ik was intussen al een hele tijd op pad en twijfelde even of ik de langste afstand wel op zou gaan.  Ik rekende er op van tot 21.00 u daglicht te hebben.  Toch maar gekozen voor de langste toer.

Die bracht me naar Houwaart (Tielt-Winge).  Vanuit de Haldertstraat ging het de bossen in tot aan de Solleweg, gevolgd door een stevige klim tot aan de Kaaskorf.  Dat zijn allemaal assenwegen in een bos met sporadische bebouwing.  Er kwam een wagen aangestoven met een bike op de fietsdrager.  Misschien iemand die daar woont en de rit achter de rug had.  Vanaf het kruispunt van assenwegen ging het door het bos weer lekker naar beneden, onder anderen over een pad waarnaast een kleine track iets meer in de hoogte gelegen is en door meerdere toertochten in deze streek wordt aangedaan, tot ik opnieuw in de Haldertstraat uitkwam.  Rechtsaf en even verder weer rechtsaf om opnieuw naar boven gejaagd te worden over een stevige helling naar hetzelfde bos toe.  We reden er over een groene vaste route.  Het ging linksaf een holle weg in waar zeer diepe sporen meestal vol water staan.  Nu stond alles er zo goed als droog.  Tijdens afgelopen zomer reed ik er nog in het spoor van Peter tijdens de toertocht vanuit Wijgmaal en waarvan de laatste lus de zwaarste is richting Holsbeek.  Er volgde nog een zware klim tot aan de Wijngaardstraat en dan nog eentje, maar deze keer over het asfalt van de Houwaartsebergweg!  31 km om 20.15 u.  We verlieten weer het asfalt om te rijden over de zanderige paden op de Wijngaardberg.  Op 33 km weer een stevige klim naar een boomgaard toe.  Op deze plek heb ik tijdens een andere toertocht (Bekkevoort?), toen we van de andere kant kwamen, ooit eens mijn enige binnenband afgestaan aan een jonge kerel die daar met pech stond en wij vermoedelijk de laatste twee op het parcours waren.  In de hoop zelf niet meer lek te rijden!  Eens boven in de boomgaard arriveerde ik op een asfaltbaantje waar een bordje stond met een kaart van de plaatselijke vaste routes (rood en blauw op die plek).  Ik meen tijdens een afdaling over asfalt ook Houwaartsgat te zijn gepasseerd.  Daar ontbrak ergens een pijl en een nog een late biker riep me tijdens het voorbijvliegen toe “dat het zo wel juist zou zijn, zeker”!

Verderop ging het weer een strook bos in waar bochtige paadjes dienden genomen te worden in de buurt van een zeer diepe zandput.  Lastige paadjes met veel bochtjes op hellingen op en af.  Er waren kinderen van een jeugdbeweging of vakantiekamp aan het spelen, ook al begon het donker te worden.  Aan een kruispunt van zandwegen rees er twijfel over de opstelling van de pijlen.  Gelukkig waren hier zoals elders kalksporen op de grond aangebracht zodat ik de vermoedelijk juiste richting uit kon.  Het ging neerwaarts in een holle weg en ook daar wezen alle pijlen de andere kant uit!  Ik vermoed dat een flauwe plezante, misschien de kinderen die daar boven speelden, alle pijlen in dit pad hadden omgedraaid.  Ik kwam beneden uit aan een eenzaam huis in een wegeltje dat Grootveld heet.  36,50 km.  Ik panikeerde toch wel even toen ik zag dat dit straatnaambordje Holsbeek vermeldde!  De laatste lus van de toertocht in Wijgmaal gaat door Holsbeek en Wijgmaal ligt tegen (is deelgemeente van) Leuven!  Ik hoopte door de invallende duisternis geen splitsing gemist te hebben of door de verwarring van de pijlen niet op het parcours van de 82 km gesukkeld te zijn!  Want dan was ik nog niet thuis!  Of stel u voor dat ik nog naar die onmogelijke beruchte Zounc en het Sukkelpad in Holsbeek zou gestuurd worden!  Achteraf gezien ligt het Grootveld in Nieuwrode en dat is blijkbaar een deelgemeente van Holsbeek.  De Zounc ligt daar nog een heel eind af!

Vanaf de Kriesberg (Holsbeek, Nieuwrode dus), een naam die me bekend in de oren klonk van andere tochten, ging het weer over boswegen omstreeks 38 km.  Ik kwam uit op een plek die ik van vorig jaar herkende omdat op die plaats de splitsing was waar de 45 km toen apart ging.  Nu kwam ik uit het pad waar ik toen in moest.  Het betreft een kruispunt van veldwegen op de rand van bos en velden waar zeer brede en diepe voren zijn en bij nat weer een immens grote plas water staat.  Vorig jaar was het hier één kleiachtige blubber omdat het in de vooravond was beginnen regenen, nu lag alles poederdroog.  Even verder arriveerde ik aan een eenzaam huisje en daar kwamen de routes weer samen.  Op 39 km om 21.15 u even staan sakkeren omdat ik vanaf een kort asfaltbaantje linksaf moest en blijkbaar op het erf van een huis terechtkwam.  Nog eens terug gereden en opnieuw geprobeerd, maar geen alternatief te zien!  Mijn felle lichten schenen recht een groot venster zonder gordijnen van het huis binnen waar de vrouw des huizes zich verdwaasd uit de zetel oprichtte!  Nog eens teruggekeerd!  Er liep wel een soort paadje door het gras naast een afsluiting met cipressen, maar ik zag in de verte geen pijlen.  Nogmaals teruggekeerd.  De vrouw die daar woonde was intussen naar buiten gekomen en merkte dat het pijltje dat er stond gedraaid was!  Nog niet zo lang geleden, want ze was net nog met de wagen weggereden en teruggekeerd.  Nog een tijdje met die mevrouw staan praten.  Ze gaf wat uitleg over de plaats waar ik me bevond ten opzichte van de snelweg (links), van Rillaar (voor) en van de Wijngaardberg (rechts).  Recht voor waren wel geen huizen meer, enkel bossen, maar als ik altijd rechtdoor aanhield zou ik in Rillaar uitkomen.  Ze was bezorgd over het feit dat ik hier nog rond reed in het donker, voor eventuele valpartijen en of ik mijn gsm wel bij had voor in geval van nood, maar ik maakte haar duidelijk dat het een nachtrit was, dat ik daar op voorzien was en het niet de eerste keer was dat ik bij nacht door de bossen fietste.  Een zeer vriendelijk mens!  Als ik er bij leven en welzijn volgend jaar nog zou passeren zal ik nog eens tot aan haar venster rijden om goedenavond te wensen!  Ik had de naam van het straatje moeten vragen!

Het was effectief rechtdoor en ik trof weer pijltjes en plots een fel licht achter me!  Deze biker had dus geluk dat ik net de pijlen weer in de juiste richting had gezet!  “Ik dacht al dat ik de enige gek was die hier nog rond reed”, zei hij bij het passeren.  In zijn kielzog dook ik de paadjes en grassporen op die me kriskras doorheen een boomgaard loodsten.  Vorig jaar moet ik hier ook gereden hebben, maar meer naar het einde toe, en kwam ik hier nog drie late jonge gasten tegen.  Na de doortocht van de boomgaard in bloei kwam er een snelle afdaling over een harde zandweg.  We reden ook voorbij een kapelletje, ik vermoed Sint-Jozef-onder-de-linden dat daar ergens op een helling staat, alhoewel Onze-Lieve-Vrouw-van-gedurige-bijstand werd aanroepen op de gevel!  Om na een stukje over asfalt een singletrack in een bos op te gaan die leidde naar een asfaltbaantje doorheen hetzelfde bos.  Op 41 km arriveerde ik weer in de Kaaskorf, maar hier ligt een wirwar van wegeltjes die allemaal die naam dragen!  Er staan hier zelfs veel buitenhuisjes, maar die kregen we niet te zien!  Er volgde nog de doortocht van een pikdonker bos over een goed berijdbaar pad waarna ik op 43 km arriveerde aan het kapelletje op een kruispunt van een betonbaantje en kiezelwegen, onder anderen de Jennekensstraat waar ik uit kwam.  Hier heeft ook een aantal keren de bevoorrading van de Rillaarse Bikers gestaan of deze van andere tochten.  Het is een bekend herkenningspunt dicht bij de snelweg.  21.30 u.  Ik zag twee rode flikkerende achterlichtjes verdwijnen en dat waren bikers op de route van 46 km.  Op de grond maakten grote kalklijnen met de vermelding van de afstanden duidelijk dat de 65 km hier apart diende te blijven van de 48 km.  Er was op geen kalk bespaard!  Voor alle zekerheid nog twee aankomende bikers tegengehouden om te vragen welke route ze volgden.  De 48 km!

Allicht volgde hier nog een extra lusje voor de 65 km, dus de gekozen afstand aangehouden.  Even verderop werd ik een privaat terrein op gestuurd wat door sommigen omschreven wordt als de “Zwitserse weide” omdat we er door een weide gestuurd werden die op een helling gelegen is.  Ik heb hier eventjes gewandeld, want nu nog door dat gras stompen zag ik niet direct zitten!  Ook het privaat bos dat volgde was een karwei in het donker tussen de dicht op elkaar staande bomen en over een bodem van mulle bladgrond en lagen afgevallen naalden.  Vorig jaar stond hier de (eerste) bevoorrading en na de doortocht van het bos bereikte ik effectief de tweede stop!  De tocht verliep dus deels in de andere richting en deels over nieuwe stukken.  De stop, enkel bedoeld voor de langste tocht, was zoals te verwachten reeds verlaten, maar er stonden toch nog bekertjes drinken klaar voor onverwachte laatkomers zoals ik!  Waarvoor dank.  Het was hier dat ik vorig jaar Bruce Wayne nog te zien kreeg en de Rillaarse Bikers bakten hier toen zelfs curryworsten!  44 km om 21.50 u.  Van vorig jaar herinnerde ik me dat we het privaat terrein dienden te verlaten via de grote poort.  Na een kort stukje asfalt ging het door een stikdonker bos en over een gehavende veldweg vol diepe sporen tot ik uitkwam aan een brug over de snelweg, ik vermoed in de omgeving van het kapelletje aan de Jennekensstraat dat nu achter me lag.  Aan de overkant van de brug was een splitsing voor de 36 km rechtdoor en de 46-65 km linksaf naar een asfaltbaantje dat zich van de brug naar beneden stortte tot op het niveau van de snelweg E314.  Vanaf hier trof ik weer de reflecterende pijlen die op de extra lus voor de 65 km ontbraken, maar dat had voor mij geen moeilijkheden opgeleverd, tenzij dan degenen waar aan geprutst was geweest in Nieuwrode.  10.00 u.

Het ging weer een heel stuk langsheen de E314, eerst over gehavend asfalt, met nog een biker die me inhaalde, en daarna over een grasspoor in de richting van de afrit Aarschot.  Op de plaats waar het asfalt eindigde halt gehouden om de batterijen van mijn lampen te vervangen.  Er reed me toen nog een biker zonder boe of bah voorbij, iets wat ik zelf nooit zou doen, want iemand die langs de kant staat kan af te rekenen hebben met pech en laat je zeker bij nacht niet aan zijn lot over.  De route boog weg van de snelweg en samen met nog een zeven late rijders dook ik een bos in voor enkele leuke lussen over een bospad vol bulten en putten van één of ander crossparcours, mooi te zien op de bijgevoegde kaart van Google-Maps na inzoomen!  49 km.  Na het inslaan van de Hogeweg in Aarschot kregen we nog bijzonder leuke en goed te berijden paden in het bos en door de velden voor de wielen, vaak over stukken privaat terrein.  Deze brachten me tot in de Muizenstraat waar we de grote baan van Aarschot naar Rillaar dienden te kruisen naar de Wijper toe.  52 km om 22.45 u.  Plezante paden en servitudes leidden weer tot de omgeving van de Wijnberg-Rommelaar waar we tot 55 km weer over de flanken gejaagd werden doorheen het bos tot 55 km.  Wat een karwei op dit late uur!  Ook al was ik dicht bij de start, ik had nog tien kilometer te gaan!

Vanaf dan ging het door een meer bewoonde en ook vlakkere wereld en weer zuidwaarts in de richting van de snelweg.  Ter hoogte van de Steenberg zag ik iemand  met een quad en enkele mannen bezig aan de hoek van de straat, vermoedelijk Rillaarse Bikers die daar met één of ander bezig waren.  Ik passeerde het vlak naast de snelweg gelegen Betterfruit op 60 km om 11.30 u.  Toen ik vanaf een asfaltbaantje weer een verhard pad in wou gaan zag ik nog twee bikers met felle lampen achter me opdoemen!  “Ge moet voor ons niet opzij gaan, want wij zijn ook bekaf”, hoorde ik een bekende stem zeggen.  Het was Patje2 in het gezelschap van Bulss69!  In plaats van na de 65 km de rit van 25 nog bij te nemen, had Patje samen met hem nog de volledige 46 km er bij genomen!  De laatste kilometers samen met hen afgelegd.  Op een veldpad nog op het laatste moment kunnen uitwijken om een argeloze egel het leven te sparen!  Dan nog werden we op een bepaalde mij niet onbekende plek een nijdige helling naar een bos toe op gestuurd.  Vanaf halverwege te voet.  Ik hoorde ook Bulls69 sakkeren op zijn versnellingen en noodgedwongen afstappen.  Eens weer in de Schoonderbeukenweg zag ik Patje linksaf slaan terwijl Bulls69 rechtdoor reed.  Naar huis, vermits hij hier woont?  Ik werd gedurende de laatste kilometers nog zwaar op de rooster gelegd met de passage van droge tracks op een bosrijke helling.  Omdat ik Patje wilde bijhouden nog de moed gehad om zo veel mogelijk te rijden ondanks de zeer korte bochtjes.  Maar ik was zo moe dat ik het laatste stuk door dit bos toch even gewandeld heb!  Kort draaien en keren rond stammen met korte bochtjes, putten, bulten, in mulle grond en dan nog op een schuine helling was niet meer aan mij besteed na 65 km.  De laatste kilometers heb ik Patje dan toch nog moeten lossen.  Uiteindelijk kwam ik weer toe in de bewoonde wereld en was ik opgelucht dat ik de weerkaatsing zag van de groene verkeerslichten op de hoek van de Kortakker en de Diestsesteenweg om na 69 km de start weer te bereiken!  Het was verdomme middernacht!  Het werd voor mij zware kost aan een traag tempo, maar ik had me goed weten te amuseren ondanks de rugpijn en de pijnlijke voeten waar ik de laatste tijd veel last van heb!  De Strammer wordt oud!  Het was ook interessant om deels bij daglicht te rijden om de omgeving te zien en deels bij nacht om er toch een nachtrit van te maken.

Er stonden buiten geen fietsen meer, maar het zou me verwonderd hebben dat Patje2 direct zou vertrokken zijn.  Ik zag binnen in de zaal bikes staan en liggen, dus heb ik de mijne ook mee naar binnen genomen.  Zelfs de quad waarvan eerder sprake werd nadien de parochiezaal binnen geduwd voor de nacht!  Patje en Bulls waren nog aanwezig en nog een handvol andere bikers, waaronder een delegatie uit Messelbroek die ik als laatsten onderweg had gezien.  Ik was content dat er nog drank verkrijgbaar was, want dat was welgekomen.  Nog even nagepraat en tegen dat de fiets op de auto stond en ik naar huis kon vertrekken was het bijna 01.00 u!  De GPS zodanig ingesteld dat hij me niet via de E314 zou sturen, want dat is dik 35 km extra, maar omwille van een omleiding in Aarschot toch nog even moeten zoeken naar de weg huiswaarts over Herselt en Olen.  Tegen dat ik me thuis wat gewassen had was het 03.00 u!  Om de volgende ochtend vroeg op te staan om in Waasmunster te kunnen gaan rijden!  Hoe gek kan een mens zijn!

Jari zorgde voor de route van 46 km op Google-Maps: klik hier!  Hij wist me ook te vertellen dat de spaghetti die je bij aankomst kon kopen lekker was!  Daar durfde ik zo laat niet meer naar vragen!

Foto's van de toertocht op zondag door Polarbear vind je hier!

StrammerMax

Dit verslag is ook te lezen op mtb-you.be, mountainbike.be en m'n site mtbwijzer.be!

De onderstaande foto's dateren van de editie 2008 tijdens de beklimming van de IJsbeek aan de Haldertstraat en het Solveld in Tielt-Winge.

Nightride van de Rillaarse Bikers op 12-04-2013 door JB

Nightride van de Rillaarse Bikers op 12-04-2014 door Ruud

Toertocht van de Rillaarse Bikers op 13-04-2014 door MTB Maniacs