Nightride (37-53 km) van het Waasland MTB-Team te Sint-Niklaas op vrijdag 02-05-2014.

Voor de gelukkigen onder ons was het weekend van 1 mei een verlengd weekend met een optie op veel bikeplezier.  Zo was er op vrijdag 2 mei de nightride van het Waasland Mountainbiketeam vanaf de meest bijzondere locatie van waaraf een toertocht kan beginnen, meer bepaald de Grote Markt in Sint-Niklaas, het grootste marktplein in België.  De toertocht werd gehouden ter gelegenheid van de eveneens op het plein opgestelde meikermis.  Mijn auto op enige afstand van de start geparkeerd in de Parklaan, het heeft geen zin van door te dringen tot een stadscentrum, alhoewel er aan de Grote Markt een ondergrondse parking bleek te zijn.  Het inschrijven verliep in een tent op het marktplein waar ik omstreeks 18.20 u ben vertrokken in het gezelschap van m’n fietsmakker Jari.  Hij had al twee eerdere ritten in de benen, de nightride van Overmere eergisteren en de Duvel-familietocht gisteren.

We verlieten de stad via de grote autovrije winkelstraat, de Stationsstraat, en het zal niet vaak gebeuren dat daar groepen mountainbikers door rijden.  We hadden alle plaats in het midden van de weg.  We verlieten het centrum via het station waar een massa fietsen geparkeerd stond!  Reeds na luttele 3 km bereikten we de eerste off-road onder de vorm van een assenspoor, dan een stukje asfalt en weer een assenspoor door de velden.  Op 6 km troffen we een splitsing tussen de twee routes waar je kon kiezen uit 35 km dan wel 56 km.  Gekozen voor de langste route.  Een asfaltbaantje bracht ons op 7 km naar de Drielindenstraat op het grondgebied van Sint-Gillis-Waas waar we een kasseibaantje werden op gestuurd.  Wegen en paden door de velden van het Waasland voerden ons op 14 km tot in Vrasene (Beveren), gevolgd door veldpaden met steenslag tot het grondgebied van Nieuwkerken-Waas.  19,50 km om 19.30 u.  Daar reden we voorbij het station op de lijn van Antwerpen naar Sint-Niklaas.  Op 23 km dienden we de Grote Baan te kruisen.  Zo heet op die plek de hoofdweg die Antwerpen met Sint-Niklaas verbindt.  Even later reden we voorbij het cafeetje van bedenkelijke allure op een Y-kruispunt van grote wegen in de bossen.  De rechtse weg leidt naar het gehucht Velle in Temse.

De omgeving van Nieuwkerken riep bij mij herinneringen op uit lang vervlogen tijden toen ik monitor was op kampen van mentaal gehandicapte kinderen uit Het Strop in Gent die hun vakantie daar doorbrachten.  Wij verbleven toen op het inmiddels opgeheven militaire domein van de Westakkers dat toen op het grondgebied van Haasdonk gelegen was.  Ik meen dat dit stuk van Haasdonk later ooit bij Sint-Niklaas gevoegd is geworden geweest.  Tien jaar heb ik dat volgehouden, elke grote vakantie twee tot drie weken ginder.  Aan die kampen zijn de mooiste herinnering uit m’n jeugd verbonden.  Aan de overkant van de Grote Baan reden we de Jagersdreef in.  Vanaf 24 km begon daar het eerste feestje bij het induiken van de lokale bossen van het Vossekot die tussen de Westakkers en het recreatieoord De Ster gelegen zijn.  Plezante, soms zelfs vrij woeste singletracks, waarbij het struikgewas je in het gezicht sloeg, werden er ons deel.  Bij momenten diende je wel op te letten bij het passeren van diepe geulen die er door de bossen liepen.  Of bij het overschrijden van eerder gammele bruggetjes.  Het was in ieder geval een lust om er te rijden en amusant omdat ik niet snel toertochten in deze streek uitkies!  Op één van de assenwegen door het bos kwam plots een oude Citroën-geit geraasd en omdat we verderop een verkeerde afslag namen omwille van een dubieus opgehangen pijl, stonden we korte later achter die geit op de oprit van een buitenhuis dat na een doodlopend pad diep in het bos verscholen lag.  Je moet maar zin hebben om daar te gaan zitten of wonen!

Op 26 km bereikten we omstreeks 20.00 u de bevoorrading die volgens Jari ergens achter De Ster gelegen was op de oprit van een huis en zaak in brandstoffen.  Het was koud in vergelijking met de afgelopen weken en de vuurkorven kwamen goed van pas terwijl we ons te goed deden aan fruit, wafels, en cakejes met rozijnen.  Na de stop konden we verder genieten van te smaken singletracks in de bossen rondom.  Hier en daar passeerden we vrij vettige plekken waar de weinige regen van gisteren toch zijn werk had gedaan!  Volgens mijn maat ligt de grond hier altijd redelijk nat!  Jari merkte op dat we weer de oprit van het chalet met de geit achter ons zagen liggen.  Dat verklaarde waarom wij daarstraks zowel links als rechts bikers in het bos zagen rijden en begonnen te twijfelen aan de te kiezen richting!  Tot 34 km konden we ons mountainbikershart ophalen op de knappe singletracks in de redelijk woeste bossen van Haasdonk.  De lokale bikers zullen de paadjes tegen de duur wel kennen, maar voor wie hier maar zelden komt was dit een feest.  Dat feest eindigde met het verlaten van het bos in de Stuurstraat om 20.50 u.  Op 37 km reden we over een voormalige spoorwegbedding waar slechts een smal paadje tussen de struiken van overbleef naar een breder pad toe en volgde de doortocht van een gloednieuw industrieterrein waar nieuwe loodsen voor bedrijven in aanbouw waren.  Volgens de kaart moeten we toen dicht bij de grote baan van Antwerpen naar Sint-Niklaas gereden hebben nabij het opvallende Hotel Beveren.  Op een gegeven ogenblik kwam de bloedrode avondzon nog even van achter de wolken piepen alvorens ze definitief onder de einder zakte, wat de omgeving een bizarre aanblik gaf.

Landelijke asfaltbaantjes en veldsporen voerden voorbij het achter de bomen verscholen Hof Ter Saksen waar we de wegen van het parkbos aansneden op bijna 40 km van het vertrek.  Van daar ging het naar en door het centrum van Haasdonk.  Ik werd er begroet door een Nederlandse biker, maar kon deze eerst niet plaatsen.  Het was goed nieuws voor mij van vast te stellen dat Peter Willeboordse nog leefde!  Het enige contact indertijd was via het internet, hetzij mijn blog en zijn website of de mountainbikefora.  Ik ontmoette Peter dan toch in levende lijve aan de manege Stevenshof bij aanvang van de toertocht in Hoogerheide op 15 januari 2012 om hem nadien nooit nog terug te zien of er iets via het wereldwijde web van te vernemen, alsof van de aardbodem verdwenen!  Meer nog, op een bepaald ogenblik bleek zelfs zijn website foetsie te zijn!  Hij heeft me de reden in het voorbijrijden verteld.  Zelfs op luttele ogenblikken kan me blijkbaar de hoofdzaken bijpraten!  Hij bleek verhuisd en kwam daarom minder rijden in de grensstreek waar ik woon.  Maar hij is dus gezond en wel en nog steeds rijdend!

Peter was snel weer weg in het zog van zijn makker wanneer mijn aandacht getrokken werd door de restanten van een oud fort dat we passeerden.  Het Fort van Haasdonk op 44 km van de start.  Toen ik daar even halt hield zag ik een kind voorbij rijden dat beschikte over een recent nieuw gadget, meer bepaald de Monkey Lights die aan de spaken van een wiel kunnen bevestigd worden en naargelang het branden van de leds allerlei figuren zichtbaar maken!  Ik heb er thuis ook liggen, kunnen kopen via een actie van een krant en de KBC, maar ze zelfs nog niet uitgepakt wegens geen tijd en het feit dat ik me realiseerde dat deze toch niet zo goedkope dingetjes zeer smerig gaan worden als je met een bike door het slijk rijdt!  Toen ik daarover in gesprek was met één van de mannen die de jongen vergezelden, lette ik niet goed op en kwam vast te zitten in het mulle zand van een omgeploegd veld!  Even later stopte de man om de jongen en zijn maat op te wachten.

Eens weer in de meer bewoonde wereld hebben we een pijltje gemist ter hoogte van een rond punt.  Ik begrijp niet waarom de drie bikers die achterop kwamen niet eens geroepen hebben!  In plaats van de straat te volgen dienden we af te slaan op een smal pad dat ons naast een afsluiting in de richting van een donker bos voerde.  Omstreeks 50 km bereden we twee kasseibaantjes door een in duisternis gehulde omgeving zonder straatverlichting.  Achter de bomen en struiken de zwak verlichte ramen van villa’s.  Er staken ons twee bikers op een tandem voorbij, vergezeld van nog een derde makker in dezelfde uitrusting.  Tegen een behoorlijke snelheid!  Wij vroegen ons af hoe ze de paadjes in de bossen van Haasdonk met dat vehikel hebben kunnen bedwingen!  Van het kasseibaantje ging het een vrij hobbelig veldspoor op dat vervaarlijk dicht bij een diepe gracht lag.  We reden nog over een bizar breed pad met een ondergrond van wit zand in de buurt van paardenweiden, vermoedelijk een renbaan.  Omdat het intussen stikdonker was konden we van de rest van de omgeving niets meer zien!  Van hier af volgde nog een portie landelijke veldwegen, waarna we enkele kilometers op het fietspad naast een grote invalsweg opnieuw richting Sint-Niklaas reden.  Na de oversteek van de weg aan verkeerslichten reden we het centrum van de stad weer binnen om omstreeks 22.15 u de Grote Markt weer te bereiken met 57,50 km op het tellertje.

Onze fiets afgegeven aan de grote bewaakte parking die ook bemand werd door de allerkleinste Wase bikers in spé.  Op zo’n reusachtig plein is er plek genoeg voor een bewaakte parking, zelfs geheel aan het zicht van grijpgrage dieven onttrokken door zwarte plastiek.  Evenzo voor een bikewash!  Tuinslangen op de Grote Markt!  In de tent was de coverband The Norwegian Socks, de Noorse Sokken dus, reeds volop in gang geschoten.  Een beetje te luid naar onze zin, zodat wij terug buiten de tent zijn gaan zitten.  Ik heb daar wel kou geleden omwille van de nijdige wind.  Bij aankomst kreeg je een bordje tapas en een ijsje aangeboden, dat alles inbegrepen in de luttele drie euro inschrijvingsgeld!  De vriendin van Jari kwam nog naar de tent en uiteindelijk zijn we toch tot halftwaalf blijven zitten, tot de koude ons weer naar huis joeg!  Het was de eerste maal dat ik deze nachtrit meemaakte.  Vorig jaar om de een of andere reden laten passeren!  Het was de moeite waard om voor deze rit naar Sint-Niklaas te komen.  Meer afwisseling kan je niet vinden tijdens een toertocht: vertrekken in volle stad, rijden over landelijke sporen en wegeltjes, een feestje bouwen op singletracks in een woest bos en nadien in de tent.  En dan onderweg nog het gezelschap genieten van m’n makker!  De affiche beloofde “massaal veel singletracks” en dat was niet gelogen.  Ik lag ook weer pas “massaal laat” in mijn bed, maar net zoals de organisatoren moeite gedaan hadden om een tot in de puntjes geregeld evenement aan te bieden, moeten wij moeite doen om er van te komen genieten!

Jari zorgde voor de registratie van de route (57 km) op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze avondrit is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!

StrammerMax