Toertocht (28-48-65 km) van de Sjotbikers te Hulshout op zondag 04-05-2014.

Na acht jaar biken blijk ik dan toch eindelijk zowel figuurlijk als letterlijk het pad gekruist te hebben van een metgezel met dezelfde ingesteldheid, iemand die graag en veel met de bike op pad gaat en voor wie de gemiddelde snelheid van nul of generlei waarde is.  Denkend aan hoe ik deze mens heb leren kennen kan ik niet anders dan besluiten dat toeval niet bestaat.  Net zo min als dat het toeval kan geweest zijn dat hij bij het verlaten van de snelweg met zijn auto achter mij reed!  Een betere timing was onmogelijk!  Voor de derde dag op rij had ik afgesproken met den Jari, deze keer aan de start van de toertocht van de Sjotbikers te Hulshout.  Vermits hij al vier en ik drie opeenvolgende dagen ter fiets hadden gezeten, werd gekozen voor Hulshout ten nadele van Overijse waar ik de vorige jaren telkens was gaan afzien!  Wij hoopten dus op plat, vooral plat!  Platter dan plat!  We kregen een parkeerplek toegewezen vlak bij het indoor-parcours.

Op exact het afgesproken tijdstip van 9.30 u waren wij ingeschreven voor de 48 km en startklaar.  Jari wist uit ondervinding dat de Sjotbikers niet goed afstanden kunnen meten en hun route langer is dan aangekondigd!  Na enkele paden en tracks in het bos naast de sportvelden bereikten we op 2,50 km het indoor-parcours dat voor de gelegenheid opengesteld was voor de mountainbikers.  Ik had er op voorhand een promofilmpje van gezien en gevreesd dat de heuvels en wasborden niet voor mijn oude knoken bestemd zouden zijn.  Met enige vrees reed ik dus het donkere heiligdom binnen, kwestie van te weten wat ik gemist zou hebben indien ik het overgeslagen zou hebben (denk over deze zin maar eens na)!  Het viel mee, alhoewel ik het kombochtje op het einde weinig vertrouwde.  Het was er wel ongezond donker binnen, een lamp meer zou er niet misstaan teneinde occasionele nekbreuk te vermijden!

We reden over het fietspad van de industriezone, over een als fietspad herboren oude treinbedding en over een mooie singletrack.  Op 4,50 km troffen we een eerste splitsing tussen de routes van 28 km en van 48-68 km.  Overwegend grassporen, soms van een hobbelig en uitputtend kaliber, voerden ons tot in Westerlo.  Van 10 tot bijna 13 km volgden we daar het kiezelpad langsheen de meanderende Grote Nete in het natuurgebied Beeltjens en Kwarekken tot aan de drukke De Merodedreef aan de toegangspoort naar het Kasteel De Merode.  We vervolgden ons pad op een smalle track naast de Nete met aan onze linkerkant het kasteel en rechts een grote vierkante vijver.  Wat ben ik blij dat ik daar het gras niet moet afrijden!  Assenwegen door het bos voerden ons naar Bergom (Herselt).  Knappe harde boswegen leidden ons daarna van 15 tot 17 km langsheen het Provinciaal Domein Hertsberg, waarna landelijke paden ons tot in Blauberg (Herselt) voerden.  Daar konden we omstreeks 23,50 km genieten van enkele mooie singletracks in stroken bos.

Via landelijke baantjes bereikten we een kruispunt van rustige wegen ter hoogte van een kapelletje aan de Kalkenvijverstraat en de Processieweg te Aarschot.  Dat moet in Wolfsdonk-Langdorp geweest zijn.  Nadat we een volgende bos in reden troffen we er op 24 km en omstreeks 11.00 u de bevoorrading.  De bananen waren door de voorgangers verslonden maar er waren nog partjes appelsien.  De mannen en vrouwen die voor de bevoorrading zorgden hadden er leut in.  Vooral degene die de Leo-wafels uitpakte en in stukken brak.  Wij reageerden dat hij ze niet in stukken hoefde te breken!  “Dan liggen er straks overal wikkels rondom in het bos”, reageerde de man!  “Wij hadden het niet over het uitpakken, maar over het in stukken breken!”  Waarop ik prompt een hele Leo-wafel in de handen geduwd kreeg!  Hij herinnerde zich Jari zelfs nog van vorig jaar, toegekomen bij de laatsten.

Vanaf 26 km reden we een volgens mij privaat bos in waar we op de smalle tracks met drie tegenliggers werden geconfronteerd.  Plezante paden voerden ons op en af doorheen een knap bosgebied.  Hier was het aangenaam rijden van 28 tot 30 km.  Intussen hadden wij tot onze niet geringe verbazing Scherpenheuvel-Zichem bereikt!  Volgens de kaart hadden wij zonet in het Rodebergbos te Testelt (Scherpenheuvel) gereden.  We hadden gerekend op plat, maar in dit bos kregen we toch enkele hellingen voor de wielen die ons de ritten van de vorige dagen in de benen deden voelen!  Als het zo voortging zouden we toch nog in Overijse terechtkomen!

Via een tunneltje ging het de spoorweg onder, doorheen een knap stukje bos en via assenwegen tot opnieuw aan de spoorweg die we via een brug kruisten om uit te komen in de Mertensheenstraat te Aarschot.  Er volgde een mix van diverse paden, off-road en doorheen stroken bos.  Ik voelde al een hele tijd de hete adem van twee bikers in mijn nek die het vertikten van mij in te halen, ook al hadden ze daar kans toe, en daardoor werd ik wat zenuwachtig.  In een bocht misrekende ik me daardoor en reed een droge gracht vol bladeren in.  Ik kon er door rijden zonder ongelukken, maar het pad ernaast ware toch efficiënter geweest!  37 km.  Vanaf 40 km volgde een niet te versmaden stukje route doorheen een bosrijke streek nabij Wolfsdonk naar Herselt toe, waar ook betonbaantjes door de bossen lopen.  Op 40 km staken we de Wolfsdonksesteenweg over ter hoogte van de opvallende watertoren met de sterk overkragende kuip in Herselt.  Achter de watertoren doken we een mooi stuk bos in waar we een houten bruggetje dienden te kruisen.

Vanuit dit bos bereikten we de bekende Goorstraat in Westmeerbeek, deelgemeente van Hulshout.  Helaas was de doortocht van het gebied Het Goor-Asbroek kort van duur.  Hier liggen een aantal paden in een bos dat op een bizarre wijze wordt doorsneden door een grachtenstelsel en waarin zeer vele kleine vijvers liggen waarlangs buitenhuisjes werden gebouwd.  Je herkent de omgeving direct als je er toekomt.  Na 45 km ging het omstreeks 12.30 u opnieuw veldwegen op.  Een kilometer verder bereikten we ter hoogte van een brug over de Grote Nete de grens tussen Westmeerbeek en Heultje-Westerlo, een plek die ik herkende van de toertochten vanuit Wiekevorst die hier passeren.  Jari en ik vroegen ons af of wij niet per vergissing de splitsing van de 68 km gemist hadden of ze onverhoeds waren op gereden!  Of dat het splitsingsbord voor de langste route vanaf een bepaald tijdstip werd weggenomen!  Onze gedachten waren nog niet koud, of de splitsing diende zich op 47 km aan ter hoogte van de volgende brug over de Nete.  De 48 km maakte zich er los van de 28-68 km.  Ik herinnerde me deze plek omdat ik er tijdens de tocht vanuit Wiekevorst ooit m’n multitool had gegeven aan een vader om een moer vast te draaien op de fiets van zijn zoontje, nog een klein dropke dat met zijn vader tochten reed.  Ik was het tweetal niet lang tevoren tegengekomen op de tocht in Mol van 21 juli en had daarover wat geschreven in het verhaaltje.  Over dat klein braaf ventje dat tussen al die grote mannen achter zijn vader over de paadjes reed!  Dat beeld van dat kleine ventje op zijn fietske staat in mijn geheugen gegrifd.  Helaas heb ik ze sindsdien niet meer gezien.

De richting van de 48 km gevolgd die ons nog een tijdje naast de Nete deed rijden, maar nu op de andere oever.  Kort nadat de route het jaagpad van de Grote Nete had verlaten doken we omstreeks 50 km de Herenbossen in.  Dat is eerder een parkdomein met assenwegen voor wandelaars en joggers.  We bereikten opnieuw de bewoonde wereld en via onder anderen de Paardenkerkhofstraat en enkele tracks, sporen en servitudes bereikten we de aankomst met 53,50 km op het tellertje.  Jari had me onderweg verteld dat hij en zijn maat vorig jaar door de langer dan aangekondigde afstand zodanige honger hadden gekregen dat zij aan het einde bij een frituur waren gestopt om te eten.  Het frituur had hij deze keer niet gezien.  Nochtans zouden we er volgens zijn route op het kaartje moeten zijn gepasseerd!  Hij heeft blijkbaar ook zijn toestel te laat uitgeschakeld, dat zie je aan alle bizarre lijntjes aan de aankomst!  In zijn haast om zijn fiets schoon te spuiten koos hij de verkeerde kant en kwam vast te zitten tussen de omheining rond het sportveld en de struiken!  Misschien dan toch beter het poortje gebruiken!  Een babbel bij een Sjotbikerbier sloot een extra lang verlengd bikeweekend op de gepaste wijze af.  De gedachte dat we morgen weer moesten gaan werken was de enige domper op deze zonnige zondag.  Ik ben content weer naar huis gereden na deze plezante rit van de Sjotbikers in goed gezelschap en ik kijk al uit naar volgende zaterdag!

De route op Google-Maps: klik hier!

Onderaan vindt u een filmpje over deze rit.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!

StrammerMax

Toertocht Sjotbikers Hulshout op 04-05-2014 door d_weazel