Toertocht (25-45-55 km) van de KWB te Maria-Aalter op zaterdag 03-05-2014.

Nadat we daags voordien de nachtrit in Sint-Niklaas gereden hadden, afgesproken met Jari voor de toertocht van de KWB in Maria-Aalter.  Ik was nog al in deze streek komen rijden, maar niet deze tocht.  Maria-Aalter ligt toch een eind weg van Antwerpen, bijna 100 km, en dan werd ik vlak bij Aalter nog geconfronteerd met wegenwerken op de E40.  Omdat m’n maat ook was moeten omrijden diende hij gelukkig niet op mij te wachten.  Er was niet veel beweging aan de voetbalkantine van waar de tocht startte.  Omstreeks 13.15 u waren we ingeschreven en op pad.  We doken al snel via een paadje een strook bos in, maar de doortocht daarvan was kort van duur.  Bijna niets dan asfaltwegen voerden ons naar Ruiselede, waar we de boomkwekerij De Bel passeerden.  We reden onder anderen door de Planterijstraat in Doomkerke-Ruiselede.  Er volgde een stukje asfalt waarbij ik aan de linkerkant een aantal eigenaardige uitzonderlijk hoge huizen trof die samen één groot gebouw schenen te vormen.

We bereikten Wingene, waardoor we kunnen zeggen ook in West-Vlaanderen te hebben gereden!  Een assenweg voerde ons recht op recht doorheen het natuurgebied de Gulke Putten van 6 tot 7 km.  Te veel asfaltwegen voerden ons tot aan de Sint-Pietersveldstraat te Wingene.  De renovatie van de gebouwen bestemd voor het Centrum van Bijzondere Jeugdbijstand De Zande in de oude matrozenschool waren heel wat meer gevorderd in vergelijking met twee jaar geleden.  Toen stonden enkel nog oude buitenmuren recht.  Er is hier ook een penitentiair landbouwcentrum.  De omgeving doet me wat denken aan Merksplas Kolonie in m’n eigen streek.  We kregen ook een plek te zien waar vele antennes in velden bij elkaar stonden.  Op 13 december 1923 legde Koning Albert I de eerste steen van het zendstation te Wingene. De installaties werden op 3 oktober 1927 officieel in gebruik genomen.  Het zendstation omvat installaties voor punt-tot-punt verbindingen ten behoeve van de scheepvaart over heel de wereld.  Rond het hoofdgebouw zie je heel wat masten en antennes staan.  Het geheel van deze installaties werd recent geklasseerd.  Het domein rond de installaties wordt momenteel beheerd door de vzw Natuurpunt.

Het Sint-Pietersveld werd als landschap beschermd omwille van de bijzondere esthetische, historische, natuurwetenschappelijke en socio-culturele waarde.  Opvallend is de drevenstructuur met dambordpatroon en vierkante percelen. Daarnaast is ook het nog grotendeels gaaf bewaarde patrimonium van de instellingen Gemeenschapsinstelling voor Bijzondere Jeugdbijstand, Penitentiair Landbouwcentrum en de Radio Maritieme Diensten, een belangrijke historische troef met een mooie ontwikkelingsgeschiedenis. Bovendien vormen de aanwezige gebouwen een duidelijke verwijzing naar de pedagogische geschiedenis van de site.  Bijzonder is ook de aanwezigheid van klein historisch erfgoed in het landschap: boskantershuisjes, kapelletjes, kasseiwegen, masten, vijvers en kleine voormalige nutsgebouwtjes.

In de omgeving van het Sint-Pietersveld volgde dan toch een mooi stukje bos met enkele te smaken singletracks die ons opnieuw naar de Sint-Pietersveldstraat voerden.  Een asfaltbaantje voerde ons voorbij het Klippelhof, een historische hoeve aan Kliplo.  Toen we op 13 km een veldweg tussen hoge struiken in reden kwamen we samen met een derde biker achter een tractor te hangen die op weg was naar de velden.  Even later reden ons een tiental bikers voorbij terwijl we tot dan toe bijna alleen op pad waren geweest.  Veel meer deelnemers dan dit hebben we niet meer gezien.  Landelijke dreven brachten ons over de Bulskampveldroute naar Sint-Joris-Beernem.  Op 15 km van het vertrek kregen we de splitsing tussen de routes van 35 km en 45 km op een kruispunt van asfaltwegen op een brug.  Gekozen voor de langste route.  We staken de snelweg en de spoorweg over en toen we het asfalt inruilden voor een veldweg kwamen we nogmaals achter een landbouwtuig te hangen.  Zulke machines moeten veel geld kosten.

Het parcours bracht ons tot aan het kanaal van Gent naar Brugge waar we via het Miseriepad de jachthaven bereikten.  Op de oever liggen daar allerlei steile tracks op de kanaalberm, maar die werden ongemoeid gelaten.  De toertocht vanuit Knesselare van Fit en Fun in augustus passeert hier ook en dan wordt er wel gretig gebruik gemaakt van deze paadjes.  Men kan er dan kiezen uit “gemakkelijk” (zonder de paadjes) en “moeilijk”!  We staken via de hangbrug voor fietsers in Sint-Joris-Beernem (West-Vlaanderen) het kanaal over.  Op de andere kanaaloever ging het linksaf over een maar liefst 3 km lange singletrack die er over een met keitjes aangehard spoor door het gras op de oever loopt.  Twee snelle jongens staken ons voorbij.  We zagen hen nadien nog aan de stop.  Op een bepaalde plek lagen er kano’s in het gras.  Van 19,50 km tot 23 km reden we zo langs het kanaal om uit te komen op het grondgebied van Knesselare (Oost-Vlaanderen).  We vervolgden onze route op een assenweg langsheen het kanaal om het aan de volgende brug weer te kruisen.  Aan de overkant kwam er op 25 km de bevoorrading in de grote tuin van een huis die we omstreeks 15.00 u bereikten.  Er waren nog een paar andere bikers aanwezig.  Een drietal mensen zorgden er voor een drankje en knabbeltje, waaronder peperkoek, wafels en bananen.  Er hing een schommel aan een boomtak en ik vroeg me af hoe lang het zou duren eer een biker er op zou gaan zitten!  Niet lang!

Tot 27 km vervolgden we onze weg langsheen het kanaal om uiteindelijk toe te komen in de omgeving van het zogenaamde Jezuïetengoed.  Het ging rechtsaf en gedurende 2 km over een graspaadje terug in de richting van waaruit we kwamen.  We arriveerden in een bosrijke omgeving op een assenweg naast een ander kanaal om dan weer te rijden in de richting van waaruit we kwamen.  Dit kanaal was de Oude Vaart, een in onbruik geraakt gedeelte van het kanaal van Gent naar Brugge, dat in de loop der tijden vervangen werd door een nieuw stuk recht op recht, teneinde een aantal bochten en meanders te vermijden.  De oude kanaalarm bleef bewaard en er ontwikkelde zich in de loop der geschiedenis een natuurgebied.  We kwamen toe aan het Patersveld ergens tussen Knesselare en Aalter en waar enkele eenzame huizen stonden in het gebied van het Jezuïetengoed.  We sloegen linksaf en kwamen opnieuw uit op het jaagpad van het kanaal Gent-Brugge.  We hadden dus twee zeer grote lussen achter de rug om op luttele afstand verder weer naast het kanaal te arriveren.  Er volgden enkele asfaltwegen tot aan de oversteek van de spoorweg in een bocht ter hoogte van Nieuwendam nabij Aalterbrug.  Daar dienden we even baan te ruimen voor een tractor met wagon die wat moest manoeuvreren om in de bocht het spoor over te geraken.  Er zaten mensen in de wagon tijdens hun zaterdags uitstapje, Jari dacht voor een communiefeest.

Eens de spoorweg over volgden we het brede kiezelpad van het Jezuïetengoed dat er evenwijdig met het spoor loopt, onderbroken door een kort paadje tussen groen, om te arriveren aan het station van Maria-Aalter op 36,50 km van het vertrek.  16.00 u.  Tot 39 km volgde dan het beste stukje van de ganse rit toen we na het in rijden van een oude poort en een kort klimmetje de paden konden berijden van het Blekkerbos.  De paden in dit door droge grachten doorsneden domein met imposante bomen liggen er ongerept bij omdat het een privaat domein betreft.  Er moet hier ook een kasteel staan, maar dat kregen we niet te zien.  Het bos is gelegen langs de Blekkervijverstraat en wordt begrensd door het Jezuïetengoed, de spoorweg en de snelweg E40.  We dienden er twee bikers terug te roepen die ons een tijd geleden hadden ingehaald en net zoals wij aan de ingang van het domein misleid waren geworden geweest door een dubieus opgehangen pijl.  Verderop reden ze weer de verkeerde kant op!  Als het een privaat domein betreft is het toch een mooi gebaar dat de eigenaars het open stellen voor toertochten.  Want ook de toer vanuit Knesselare rijdt door het Blekkerbos.  De bevoorrading staat er zelfs opgesteld naast het zomerpaviljoentje wat we ook vandaag te zien kregen.  Het bos speelde of speelt ook een rol in de moord op de kasteelheer Stijn Saelens uit Wingene.  Men heeft er gezocht naar het moordwapen.

We kwamen opnieuw uit aan de spoorweg en bereden assenwegen in de richting van de snelweg, gevolgd door een singletrack op het terrein van een boomkwekerij naast de E40.  42 km.  Via de Planterijstraat arriveerden we aan de voet van een brug over de snelweg.  Er staan daar een paar huizen waarvan de ramen op de verdieping uitkijken op de brug.  Tijdens de toertocht van Knesselare stond hier een aangekleed geraamte vanuit één van die ramen zogezegd te wuiven naar de passanten.  Het stond er niet meer.  Misschien van een student geneeskunde die het weer mee heeft op kot!

We kruisten de snelweg om uit te komen in het deel van de Blekkervijverstraat dat aan de andere kant van de E40  ligt.  Daar hebben we niet opgelet en hebben een pijltje gemist.  Bij het naar huis rijden met de auto heb ik gezocht naar de plek waar we gemist hebben.  We hadden het domein van de Broeders Van Liefde in moeten rijden.  Op het domein van het Blekkervijverkasteel staat daar hun internationaal noviciaat.  Ik heb er ooit verbleven, niet dat ik broeder wilde worden, maar wel voor de cursussen in verband met het monitoraat van de vakantiekampen voor mentaal gehandicapte kinderen van de Broeders van Liefde.  Zij recruteerden daarvoor uit hun scholen.  Ik leerde er vrienden kennen uit heel Vlaanderen, maar verloor ze nadien ook weer allemaal uit het oog.  Het toeval wil dat we tijdens de nachtrit de dag voordien vanuit Sint-Niklaas aan de voormalige kazerne Westakkers passeerden waar die kampen plaats vonden.  Tien jaar lang ben ik er tijdens de grote vakantie leider geweest.  Zo brengt de mountainbike me terug op plaatsen uit mijn lang vervlogen jeugdjaren!  Ik heb er mooie herinneringen aan.  Door onze onoplettendheid hebben we daardoor allicht een klein stukje bos als afsluiter gemist.  Maar tijdens de rit van Knesselare ben ik er ook geweest.  Ook de broeders zijn mountainbikers gunstig gezind, want ik reed ook al over hun domeinen in Sint-Job-in-‘t-Goor en Lummen.  Omdat we bijna weer bij af waren zijn we niet naar de gemiste afslag gaan zoeken.  Dank zij de elektronica van Jari met zijn Google-Maps arriveerden we als laatste deelnemers omstreeks 16.30 u weer aan de voetbalkantine met de beloofde 45 km op het tellertje.

We kregen er nog een boterham met kaas aangeboden die we doorspoelden met een blikje ijsthee.  De rit voerde ons doorheen een mooie streek, maar het gehalte aan asfalt was te hoog terwijl stroken waar vermoedelijk meer kon mee gedaan worden onbenut bleven.  De toertocht vanuit Knesselare die ook deze streek aandoet, weliswaar met een parcours van 70 km, tapt toch uit een ander vaatje.  Dat was een minpuntje, zeker omdat we er een eind voor hadden moeten rijden van thuis uit!  Niettemin hebben we ons geamuseerd en genoten van onze fiets, het landschap en het prachtige weer.  Vermits het na elke rit nog beter blijkt te klikken tussen m’n fietsmakker en mij, maakten we nog dezelfde avond al een afspraak voor de rit van daags nadien!  Op de terugweg huiswaarts gekozen voor de expressweg en nog een ommetje gemaakt via de Pietendriesmolen in Knesselare omdat ik er een wegwijzer naartoe zag staan en ik er ooit met de fiets passeerde.

Jari registreerde de rit op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op mtbwijzer.be!

StrammerMax