Toertocht (30-50-80 km) Westvlaanderens Mooiste van VZW Sportevenementen te Roeselare op zaterdag 25-08-2012 (en zondag 26-08-2012).

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

O krinklende winklende waterding met 't zwarte kabotseken aan, wat zien ik toch geren uw kopke flink al schrijven op 't waterke gaan!  Roeselare bleef voor mij tot op heden een blinde vlek op de Belgische landkaart.  Ergens onderaan links in het zuidwesten!  Enkel bekend uit de lessen Nederlands indertijd, wegens verbonden met Guido Gezelle.  Omdat ik er de tijd voor had, omdat een mens nu eenmaal zelf de moeite moet doen om ergens te komen, omdat er elders niets te beleven viel en omdat de zon scheen, de lange dik 140 km naar ginds aangevat.  Ik vond het eigenaardig dat de routeplanner me vanaf Gent over Kortrijk naar ginds stuurde, terwijl de GPS in de auto me richting Brugge en Oostende liet rijden.  Ik reed Lichtervelde voorbij, mij bekend van de treinreis indertijd richting Koksijde, waar ik een half leven geleden mijn militaire opleiding onderging tijdens één van de koudste februarimaanden ooit!  Ter plekke was het even zoeken naar de startplaats omdat ik de verkeerde kant van de Diksmuidensesteenweg was opgereden.  Ik heb het daar dan gevraagd aan een agent die bikers over de drukke steenweg heen hielp ter hoogte van een oversteek.  Parkeerplaats was er genoeg voor de grote Expohallen en de bewaakte bikeparking was binnen in de hallen zelf.

Me ingeschreven en spijtig genoeg geen noodnummer ontvangen, wat een must zou moeten zijn voor elke toertocht, kwestie van tijdens de tocht in geval van problemen iemand van de organisatie te kunnen bereiken.  Voor luttele drie euro kon je meedoen en kreeg je aan een promostandje nog een drinkbus van twee bevallige jongedames van de politie.  Intussen had ik al snel door dat dit meer was dan alleen een mountainbiketocht, want de vorige twee dagen kon je hier al tochten maken volgens het fietsknopennetwerk, er waren tochten voor de racefiets, familietochten en een kinderfietstocht op zondag.  Voor alle fietsliefhebbers dus, met wat voor type fiets dan ook.  Dit alles luisterend naar de naam “Westvlaanderens Mooiste”.  Dus oppassen geblazen, want ik ben er in het prille begin als toertochtenrijder ooit ergens in geslaagd van de wegrit te rijden in plaats van de mountainbiketocht.  Dat had ik toen wel snel door, maar ik heb de tocht toen maar gewoon uitgereden.  Tegenover de inschrijving stond een groot bord met een voorbeeld van de pijlen die voor elk type tocht dienden gevolgd te worden.  Voor mij waren het zwarte pijlen op een gele achtergrond.  Eerst de drinkbus nog opgehaald, want ik neem altijd mijn tijd voor een toertocht en vis dan meestal ook achter het net als er na afloop nog iets te rapen valt.  Niet dat ik verlegen zit om drinkbussen, ik gebruik een lurkzak, maar als aanwinst voor de verzameling.

Om 11.30 u kon ik op pad.  We dienden de grote drukke baan te kruisen en na enkele tientallen meters er naast te hebben gereden, doken we rechts een graspad in.  Dit leidde naar een aantal veldwegen die me door de maïsvelden loodsten.  Ik kwam uit op een asfaltbaantje en op 4 km na de start werden we een graspaadje in gestuurd dat door een klein natuurgebied leidde tussen laag struikgewas.  Een kilometer verder werden we over een uitgestorte zandhoop geleid, kwestie van enkele hoogtemeters toe te voegen aan de tocht.  Ik merkte dat we intussen op een groene vaste route reden over het grondgebied van Oostnieuwkerke.  Daar volgde een kort graspaadje dat luisterde naar de naam “Ondankweg” en vele asfaltbaantjes en verharde wegen tot aan de Brouwerijstraat.  Dit is een breed kiezelpad dat naast een tuinbouwbedrijf loopt met grote serres in glas en plastiek.  We bereden dit pad van de tiende tot de elfde kilometer en ik kreeg er de eerste andere biker gedurende deze tocht te zien.  Een pijltje gemist waardoor ik op een betonbaan tussen grote bedrijfshallen in het midden van nergens terechtkwam!  Geen aanwijzingen over wat voor bedrijf het was.  Er reed een tractor rond.  Rechtsomkeer gemaakt en de gemiste pijl ontdekt.  Vandaar dat de andere biker ook ineens in het niets scheen opgelost!  Hij had de juiste afslag gekozen!  Na een paadje op de vaste groene/rode route stak me nog een rijder voorbij en die kreeg ik opnieuw te zien op de plek van de eerste bevoorrading, reeds op 15 km na de start aan de voetbalvelden van Westrozebeke.  Het was omstreeks 12.30 u.  Op de stop was keuze genoeg om te knabbelen: bananen, appelsien, peperkoek, granenrepen, tot zelfs zakjes honing en voorverpakte sandwiches!  Drie mannen namen er de honneurs waar onder een grote tent.  Er kwamen nog twee bikers toe waarvan ik vermoed dat ze de rit van 80 km reden.  Voor de grootste afstand vertrok en eindigde op deze plek een extra lus.

Onmiddellijk na de stop volgde dan ook de splitsing voor de route van 80 km.  Even getwijfeld, maar om ook voor de zondag nog wat energie over te houden, deze keer geopteerd voor de toer van 50 km.  We werden de Tiendenberg op gestuurd vanaf een kapelletje, de enige verhevenheid in dit vlakke land.  Servitudepaadjes brachten me door het schilderachtige Westrozebeke met mooie huizen, keurig onderhouden tuintjes en de fraaie kerktoren met één grote toerenspits en vier kleinere.  Al snel ging het weer de velden in en reden we over een deel van een vaste route.  In de Oude Passendalestraat ging asfalt over in een weidespoor.  De twee bikers van aan de stop staken me er in het gezelschap van een derde voorbij.  Het pad leidde me naar Zonnebeke-Passendale, waar op 20 km een grote drukke baan diende gevolgd te worden.  Tijdens mijn eenzame rit kreeg ik hier ook nog twee anderen te zien en even later nog een groepje van drie.  Na een assenweg in Zonnebeke trof ik na 23 km de splitsing waar de routes van 50 en 80 km de basislus van 30 km verlieten.  Een man en een vrouw die me daarstraks al eens ingehaald hadden, misschien ergens gemist, reden tegen hoge snelheid voorbij, maar wel de richting van de 30 km uit!  Dan liever trager en langer!

Na een asfaltbaantje ging het omstreeks 13.00 u links een veldweg op aan enkele hoeven (25 km).  Daarna bracht een asfaltbaantje me tot net voor het centrum van Passendale waar het aan een kapelletje linksaf ging.  De route even verlaten en tot aan de kerk van Passendale gereden.  Buiten nieuwe huizen en een rusthuis met naastliggende smurfenhuisjes voor bejaarden was daar weinig te zien.  Terug naar de toer waarbij enkele veld- en assenwegen me doorheen wat groen stuurden.  Van achter enkele bomen doemde daar plots de grote kaasfabriek op.  Even tot aan de straat gereden waar werkmannen druk doende waren met de renovatie van het interieur van een stokoud huis.  De buitengevel was boven de deur onderstut, wat weinig goeds deed vermoeden!  Tussen het huis en de fabriek plakte nog een gebouw met een soort van appartementen.  Een bizarre en ongezellige, verwaarloosde plek.

Kwestie van het patroon van de elkaar opvolgende asfaltbaantjes en de weidepaden te doorbreken, hadden de parcoursbouwers op een grof terrein naast de fabriek een kort parcours uitgezet met paadjes op en af over enkele oude begroeide zandhopen.  Hier kon de liefhebber van technische tracks even zijn hart ophalen, ook al was het kort van duur.  Toen ik na het passeren van de zandhopen vanuit het weidepaadje eens omkeek, kreeg ik nog een eenzame rijder te zien die zich amuseerde op deze pukkels.  Een veldweg bracht ons tot de Scherminkelstraat!  Ik weet niet wat men in West-Vlaanderen onder een scherminkel (scharminkel) verstaat, maar bij ons is dat synoniem van een lelijk of schraal persoon.  Of van een mormel als het een dier betreft.  Heb zo’n straatnaam op je adreskaartje staan!  Er reden me twee bikers voorbij die net zoals ik de regen trotseerden.  Want ondanks het vrij behoorlijke weer bleven een paar regenbuien niet uit.  En gedurende de ganse rit had ik ook af te rekenen met een stevige tegenwind!  Het tellertje toonde 30,5 km en de klok 13.30 u.

Van 31 tot 32 km werd ik door het centrum van Moorslede gestuurd.  Op het eerste zicht een weinig gezellige plek!  Misschien omwille van de grijze lucht en de lichte regen.  Twee bikers reden er in m’n zog.  Via een grote baan en servitudes werden we doorheen het dorp gestuurd.  Hierbij dienden we een aantal keren in te houden alvorens steeds dezelfde drukke straat weer te moeten kruisen.  Oppassen moest je trouwens overal doen, zelfs op de schijnbaar verlaten veldwegen waar dan toch plots hier of daar een auto opdook.  Via een assenweg verlieten we Moorslede.  Daar stak de biker die tegenover mij geparkeerd stond me voorbij.  Ik herkende hem aan het opvallende rood met witte truitje.  Hij zal zeker de route van 80 km gereden hebben, wat wel kon, vermits hij voor me was vertrokken en er een aanzienlijke snelheid op na hield!  Hij was anders niet meer van de jongste.  Even verder dienden we een grote rustige baan te kruisen aan een paar verloren gelopen oude huizen, waarvan één met een bizar torentje.  Achter de huizen stond een stokoud schoolgebouw uit Jezukes tijd.  De poort stond open, er stonden mensen op de binnenkoer en ik meende een soort zwembad of vijver te kunnen zien.  Er kwam nog een eenzame biker voorbij.  Tot 37 km volgden asfalt- en assenwegen en reden we zelfs voorbij en honderd meter doorheen een stukje bos, zo omstreeks 38 km.  Een biker reed voorbij en hield wat verder halt voor een sanitaire stop nu we enkele bomen te zien kregen.

De tweede stop diende zich aan na 40 km.  Daar stond ook de biker met de lege blaas.  Het meisje aan de bevoorrading vroeg naar m’n stempelkaart, kwestie van ze straks te kunnen afgeven voor deelname aan de tombola.  Er kwamen nog een negental rijders toe, zodat er samen met de mensen van de stop toch wat ambiance was.  Want de dame aan de stop stond daar allesbehalve tegen haar zin!  Hier dan, naast een banaan en een wafeltje, toch eens die verpakte sandwiches geprobeerd!  Ze bleken gevuld met een soort van confituur.  Nog nooit elders gezien.  De tweede stop was aan één of ander voetbalveld, volgens de site www.westvlaanderensmooiste.be de stek van Krachtbal Beitem.  Om 14.30 u weer op pad.

Kort daarna passeerde ik over een asfaltbaantje de grens met Rumbeke (Roeselare) en Ledegem.  Op 44 km zag ik de hemel plots angstvallig donker worden en ondanks het feit dat ik een tandje bij stak kon ik een fikse regenbui niet voor blijven.  Jammer, want fiets en rijder waren tot hiertoe nog behoorlijk proper gebleven en thans vloog de modder me om de oren.  Van 45 tot 47 km volgde een mooi stukje off-road over paadjes die over enkele bulten in het landschap liepen, tussen hoog gras, in het groen, en over het parcours van een vaste route.  Een bord leerde me dat dit een beschermd natuurgebied was op het terrein van voormalige kleiputten in Roeselare en alzo genoemd.  Spijtig dat de regenbui de ondergrond nat gemaakt had.  De groepjes bikers van aan de stop reden er in mijn zog.  Via de vaste groene route werd ik naar Zilverberg (Rumbeke) geleid.  Weinig zilver en nog minder berg te bespeuren, alhoewel dit het hoogste punt van Roeselare zou zijn, vandaar.  Via straten en servitudes werden we doorheen deze streek gestuurd.  Grappig was het beeldje dat voor het raam van een huis stond waar we vlak naast een smal pad dienden in te rijden.  Ik weet niet of het er bewust zo gezet was.  Een houten beeldje met het gezicht van een mannetje dat vanonder het gordijn met een verschrikt gezichtje kwam loeren!  Als om te zeggen “wat komen al die bikers hier doen”!  We werden vanaf een grote baan een betonnen fietspad, tussen een strook bomen gelegen, op gestuurd.  Met moderne verlichtingspalen erlangs.  Om verder uit te komen op een grote baan ter hoogte van een Decathlon.  Daar was een poging gedaan om op een met gras begroeide dijk naast de parking een parcours uit te zetten met linten.  Maar de stevige wind had de linten aan flarden geblazen zodat de te volgen richting niet meer duidelijk was.  Het nut van een dijk zo op en af te berijden ontging me ook volledig!

In een volgende straat vervoegden we weer de groene vaste route en meldde een bord dat het nog 5 km was, ook al toonde mijn tellertje reeds 56 afgelegde kilometers.  In het stukje bos dat volgde kreeg ik nog een eenzame rijder te zien, waarna we omstreeks 57 km het stadspark in doken.  Ik passeerde voetbalvelden in Roeselare waar een match gespeeld werd, om dan via een ommetje over een kunstmatige zandhoop gestuurd te worden.  Dan ging het doorheen een stukje bos waar met behulp van linten een technisch parcours was uitgezet op de smalle paadjes tussen de dicht op elkaar staande bomen en met een aantal zeer korte bochtjes.  59,5 km.  Om zo op 60 km een soort van cyclocrossparcours te bereiken op een reeks heuveltjes tussen een mooie vijver en een grote baan.  Daar was wat behendigheid vereist om de zanderige heuveltjes en putten te overwinnen.  Een bord aan het einde ervan leerde me dat het hier het Technisch Mountainbikeparcours Schiervelde betreft, vrij toegankelijk voor iedere rijder die zijn techniek wenst te oefenen.  Op de parking was iemand zich met zijn cyclocrosser warm aan het rijden.  Zijn materiaal, fietspak en postuur zagen er vrij professioneel uit!  Hier reden nog een aantal deelnemers rond, sommigen die Schiervelde nog moesten aanvatten, anderen die het achter de rug hadden.  Van hieraf was ik snel weer aan de Expohallen waar we nog op een paadje tussen de struiken omheen de parking gestuurd werden om te eindigen met een bochtig paadje tussen dicht op elkaar staande bomen.  “Bedankt voor uw deelname en hopelijk tot volgend jaar” stond er naast een bordje dat naar de bikewash verwees.  Omstreeks 16.00 u was ik na 60 km weer bij af.

Aan de bikewash lagen zes slangen te wachten op de vuile fietsen.  Dat klusje was snel geklaard.  M’n fiets in bewaring gegeven en de douches opgezocht.  Net en met lekker warm water.  Aan de tafeltjes in de hal nog een Rodenbach en een Cola soldaat gemaakt.  De voorbije dag overpeinsd en genoten van het moment ter plekke.  Het is misschien de enige keer in mijn leven dat ik hier kom.  Een duo gaf liedjes ten gehore op het podium en hun muziek was goed te pruimen!  Een man was er zijn standje met koersfietsen en helmen aan het afsluiten voor de volgende dag.  Het deelnameformuliertje van een wedstrijd van de lokale radio ingevuld.  Wie goed keek kon de antwoorden op de gestelde vragen ter plekke vinden!  Niets eetbaars te bespeuren tot ik na geruime tijd toch iemand met een broodje zag binnenkomen.  Poolshoogte genomen buiten aan de achterzijde van de hal om vast te stellen dat een jonge kerel daar met zijn hamburgerkraam had postgevat naast een frietkraam.  Dus eerst een hamburger gegeten en dan nog een bakje frieten.  Geen al te grote portie, maar wel lekker!  Na een dik uur ben ik omstreeks 18.00 u vertrokken voor de lange rit huiswaarts.

Ik had me de streek van Guido Gezelle anders voorgesteld.  Ondanks het landelijke karakter duiken soms plots vanuit het niets van die grote bedrijven op waardoor de streek een rommelig uitzicht biedt.  Niet dat het wat ruimtelijke ordening betreft rond mijn eigenste stek beter is!  Het parcours kon me niet zo bekoren.  Ik heb geen vergelijkingspunten met andere tochten in de streek, vermits het de eerste keer is dat ik hier kom.  En vergelijken met de toertocht in het bosrijke Kasterlee van daags nadien gaat natuurlijk niet op.  Ik ga ervan uit dat de parcoursbouwers hun best gedaan hebben om een voor de streek interessante tocht uit te zetten.  Organisatie, accommodatie en randanimatie waren tiptop in orde.  Er in ieder geval geen spijt van dat ik eens tot in Roeselare ben geraakt.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you!

Bron foto's: http://blog.seniorennet.be/fotoblogjeswestvlaanderen/ en meer bepaald Kleiputten Rumbeke-Roeselare

Promofilmpje Westvlaanderens Mooiste 2012