7^de Hoebelbike nightride te Vlezenbeek op vrijdag 03-08-2012.

De bedoeling was van omstreeks 20.00 u in Vlezenbeek te zijn om dan ten laatste om 20.30 u te kunnen vertrekken, maar een file op de Antwerpse ring stak daar een stokje voor. Een half uur aanschuiven en dus een half uur later dan voorzien op de parkeerweide aan de Baljuwhoeve in Vlezenbeek. Ik herinnerde me nog van vorig jaar dat je er moest opletten voor de koeienvijgen die er rijkelijk verspreid lagen, achtergebleven nadat de bewoners tijdelijk van hun habitat waren verdreven voor de zevende editie van de Hoebelbike nightride. Enigma, een bekende, gespot op de weide. Hij kwam rijden in het gezelschap van enkele anderen van “de bende van Berendrecht”! Lampen gemonteerd en me ingeschreven terwijl het eerst licht en daarna stevig begon te regenen! Voor de verandering in deze droevige zomer!

We vertrokken achter de hoeve over een weidepaadje dat vermoedelijk voor de gelegenheid opnieuw was opengewerkt en kregen de bikers die de rit al achter de wielen hadden even als tegenliggers op ons pad. Daarna ging het door enkele straten om tenslotte de boerenbuiten te bereiken. Enkele vettige veldwegen werden ons deel. Intussen was het stevig beginnen gieten en werd de ondergrond herschapen in een natte modderbrij. Ik was zeker niet alleen, want geregeld kwamen grote en kleine groepjes of individuele bikers voorbij gereden. Op 3 km volgde de doortocht van een donker privébos. Ook daar was het pad wat klaargestoomd voor deze gelegenheid, te zien aan de losse ondergrond die de allure had van bladgrond. Waarschijnlijk groeien deze paadjes dicht door gebrek aan passanten. Het ging daar op en af, met de nodige bochtjes rond de bomen en ik werd er achternagezeten door twee anderen. In het bos kon je al goed licht gebruiken.

Dan ging het lekker naar beneden over een holle veldweg om na 4,5 km uit te komen op een grote weg tegenover de Brouwerij Lindemans. Het was raar dat een pijltje aan de omheining van het bedrijf ons naar achter de gebouwen loodste. Daar was een heus doolhof opgebouwd tussen stapels bierkratten en een trap opgebouwd met paletten, voor de liefhebbers. We reden ook naast de waterzuivering van het bedrijf, waar een reukje hing dat niet zo onmiddellijk naar een frisse Lindemans doet verlangen! We kwamen weer op de baan uit en daar ging het weer de velden in. Een in de modder verzopen veldweg deed de klodders Vlezenbeekse bodem me rond de oren vliegen. Het spatbord dat ik voor het vertrek nog van m’n andere fiets had geplukt vermag daar niks tegen! We dienden de Brusselsestraat over te steken en bereikten een stuk bos waarin het pad afgesloten was door een aantal poortjes. Toen ik even halt hield viel er achter mij een ferme dode tak met veel gekletter vanuit een boom op de grond. Even verder kreeg ik een al even verzopen jogger als tegenligger. De mouwen van m’n vestje waren doorweekt door het schuren langsheen de doornatte maïsplanten.

Het bleef maar regenen! Had ik maar gedaan wat ik eerst van plan was geweest na vast te zijn komen zitten in de file in Antwerpen! Rechtsomkeer maken en in de zetel gaan zitten! Nu reed ik hier moederziel alleen over een vals platte veldweg naar een bos toe in de gietende regen! Maar gelukkig kwam er dan toch een einde aan de stortbui. Intussen was het al behoorlijk donker geworden zodat ik niets meer van de omgeving te zien kreeg, tenzij de gebouwen die we van dichtbij passeerden. De natte graspaadjes met hun hobbelige ondergrond waren niet overal m’n ding! Iemand begroette me in het voorbijrijden en noemde m’n naam. Ik vermoed dat het Patje2 was. Iets voor halfweg zag ik achter me het felle licht van een biker naderen op een graspaadje tussen de velden. En dan voelde ik een klopje op m’n schouder! Het bleek Jinba Ittai te zijn! Het was al een tijdje geleden dat ik hem nog te zien had gekregen. Hij vertelde me dat Offshore ook onderweg was en dat ik dus gezelschap zou hebben. En Bulls69 was ook nog op komst. Offshore haalde me bij en de rest van de rit hebben we samen afgelegd. Hij zat verveeld met het feit dat zijn helmlamp het niet deed en zijn achterlichtje gaf ook maar licht van niemendal. Op een bepaald ogenblik volgde een kort vrij technisch stukje over een paar uit de kluiten gewassen bulten in een bos. Daar hebben we ons omwille van de duisternis en de vettige ondergrond maar wat rustig gehouden. Alhoewel te voet naar boven en beneden geraken op de glibberige ondergrond evenmin simpel was!

Waar we van het veld op een grote baan kwamen hebben we een pijltje gemist, waardoor we de grote baan zijn blijven volgen in de verkeerde richting en reeds toekwamen aan het Café In de Linde. Rechtsomkeer gemaakt en het gemiste pijltje aan de overzijde van de baan in de andere richting gespot. Even verder kwamen we toe aan de bevoorrading in Boomkwekerij en Tuincentrum Inter-Arbo op de Lenniksebaan in Vlezenbeek. Daarvan kregen we bij de start een waardebon voor een gratis Hoebelboom. Ik heb mijn bon van vorig jaar onlangs nog weggedaan. Mijn tuintje is te klein voor grote bomen. In het licht van de serre werd pas duidelijk hoe bikers en bikes er aan toe waren! Ze zagen er allemaal eender uit, verstopt onder een dikke laag modder. Aan de stop was van alles te eten: appelsien, bananen, wafeltjes, cake en sportdrank. Een kleine jongen deelde er staaltjes uit van een flesje met een prestatiebevorderend drankje. Wat zal ik kunnen vliegen op de volgende toertocht! Ik zag er Bulls69 nog net vertrekken.

Van de voorgaande keren weten we dat op het terrein van Inter-Arbo altijd voor een specialleke wordt gezorgd en dat was nu niet anders. Patje2 kwam het ons al op voorhand verklappen! Hij keerde terug naar de serre. Zijn wiel had de doortocht van één van de putten niet doorstaan en stond regenscherm. Zijn Hoebelbike eindigde dus na 19 km. Omdat hij ze niet meer nodig had plaatste Patje zijn helmlamp op het hoofddeksel van Offshore, zodat deze uit de nood was. Die kunstmatig gegraven putten hoeven voor mij niet echt en om niet hetzelfde lot te ondergaan als Patje ben ik er naast gereden over het hobbelige modderige veld. In het bos volgde dan een moeilijk stuk op en af en voorzien van een aantal bochten. In droge omstandigheden is dat voor mij al een corvee, dus dat kon ik in deze slijkerige omstandigheden nu helemaal op m’n buik schrijven! Het was ook niet evident van het correcte parcours nog te volgen, want de linten die de te volgen weg markeerden waren op vele plaatsen gescheurd. Er zullen er waarschijnlijk een aantal in het decor gegleden zijn!

Een smal paadje bracht ons weg van het tuincentrum. En wat voor een paadje! Het had de allure gekregen van een beekje! En het rook ook niet al te fris! Verderop was er door de wakke modder al rijdend geen doorkomen meer aan. Dus werd het te voet baggeren door de modder. Ik ging aan de kant om degene die me volgde te laten passeren, denkend dat hij nog op zijn fiets zat! “Och, jij bent ook te voet”, zei ik. “Het is het beste dat je hier kunt doen”, zei de ploetergenoot. De vettige ondergrond kleefde aan fiets en schoenen. We hadden één troost! Het regende intussen niet meer! Vanaf we terug in de velden kwamen ging het weer beter vooruit. Even verder kwamen we uit in een straat en kregen we het Café In de Linde in het vizier. Je reed er langs de voordeur binnen en via de achterdeur weer buiten. Je komt echt alles tegen tijdens een toertocht! Wie er zin in had kon op zijn bike aan de toog gaan hangen!

En verder ging het in de nachtelijke duisternis. Op een bepaald ogenblik reden we naast en onder een imposante spoorwegbrug. Kan dat in Dilbeek geweest zijn? Ik meen daar ooit al eens gepasseerd te zijn tijdens een toertocht. Later wist Offshore me te vertellen dat we over het grondgebied van Anderlecht reden toen we straten met villa’s passeerden. Dadelijk zouden we de zandberg aan Bruski in Pede bereiken. We raapten een bikende man en vrouw op die zonder licht waren komen te zitten, lees, niet uitgerust waren zoals voor een nachttocht wenselijk is. Achter een bedrijf moesten we een dijk in het gras op en weer de velden in. De paden lagen hier wel droger dan bij aanvang. Van zodra we een oranje gloed van snelweglampen te zien kregen, doemde de helling aan Bruski voor ons op. Terwijl de andere drie naar boven strompelden, snel nieuwe batterijen in m’n lampen gestoken. We vroegen ons af wie hier rijdend naar boven geraakt zou zijn! Zelfs te voet was het een klus en enkel doenbaar wanneer je langs de kant over het gras liep. Het pad vervolgde zijn weg in de hoogte tussen opgeschoten struiken en bomen om net voor een brug weer op de weg uit te komen. Dan ging het weer de donkere velden in. Omdat het beter was voor de lichtlozen dat de verlichte geesten voorop reden, anders rijden ze in hun eigen schaduw, reden Offshore en ik voorop. Eens de volgende donkere velden in, kreeg ik wat voorsprong, ook al reed ik traag. Achter me het licht van Offshore met in zijn zog de twee anderen. In de verte zag ik op een bepaald ogenblik een gebouw staan met allemaal kleine blauwe flikkerende lichtjes. Vanuit de duisternis kwam muziek ons tegemoet. Na nog een stukje door de weide bereikten we opnieuw de Baljuwhoeve en werden recht naar de bikewash geleid. Het moet omstreeks middernacht geweest zijn.

Er was nog volop bedrijvigheid aan de bikewash. Eindelijk nog eens een nachtrit waar niet iedereen om 18.00 u al vertrekt! Want bij de vorige nachtritten was ik vaak nog alleen onderweg! De slangen aan de bikewash gaven overvloedig water en dat was ook nodig. Het voordeel van zulke natte rit is wel dat alle vuiligheid meteen van je fiets loskomt. Laverend tussen de koeienvlaaien, met mijn helmlamp speurend naar de verse resten van voorbije grasmaaltijden, mijn sporttas in de auto opgehaald en linea recta de douchewagen opgezocht. Met als kleedruimte een naastliggend tentje. Waartoe een mens toch in staat is! Om middernacht in zijne pure gaan staan tussen de koeiendrek! Primitief, maar de douches gaven overvloedig en warm water.

Op de binnenkoer klonken de laatste luide noten van een optreden. Op zoek naar iets eet- en drinkbaars, werd ik bij het nekvel gegrepen door Streets van Straf in Bergaf uit Opwijk. Hij was daar in het gezelschap van BoXer en een aantal bikers van de Goodfellas Dendermonde, een leutig gezelschap. Ik lees altijd hun afspraaktopic op het forum. De doortocht en de bevoorrading bij de bloemist werden druk becommentarieerd. Bloemist of bloemenist? Volgens Streets verkoopt de eerste bloem! Och ja, zijn filosofische ontboezemingen raken al wel eens meer kant noch wal! Vooral na enkele glazen Lindebier! Eens benieuwd of hier reactie op gaat komen! Ook Koppigaard was present. Na de halloweentocht in Bonheiden was dit zijn tweede nachtrit. Achteraf viel m’n eurocent. Ik heb Koppigaard toen in Bonheiden gezien en gesproken na de rit! Nadat ik hem eens had vermeld in een schrijfseltje over een andere toertocht. Bleek dan achteraf dat we beiden Offshore kenden! De wereld is klein, ook al wonen we alle drie in een andere provincie! Een Chimay en een Lindenbier achter de kiezen gegoten en de inwendige mens versterkt met een broodje witte pens.

Na de koeienvlaaien in het schijnsel van m’n lampje nogmaals omzeild te hebben zal het al ver 02.00 u geweest zijn eer ik van de weide weg reed, na m'n fiets weer op de drager gemonteerd te hebben. De twee jonge gasten die naast mij geparkeerd stonden, en waarvan er één Engels sprak, hadden duidelijk nog geen zin om al naar huis te gaan. Hun bikes aan de fietsdrager vastgeklonken met een slot! Om 03.00 u was ik thuis. Helm, lampen, kleren, schoenen, alles zat onder een vettige laag modder. Nog de moed gehad om alles proper te maken. Om zaterdag naar Wiekevorst te kunnen gaan rijden, wat ik ook gedaan heb. Toen ik om 05.00 u in mijn nest kroop begon het al licht te worden! Hoe gek kan een mens zijn? Ik heb onderweg tijdens de rit wel eens gesakkerd op de regen en de modder, maar achteraf gezien ben ik toch blij dat ik de weg naar de Baljuwhoeve nog eens heb teruggevonden. En het onverwachte gezelschap tijdens en na de rit was een modderbad waard!

Het verslag van deze nachtrit kan je ook lezen op mtb-you en mountainbike.be!

16de Hoebelbike te Vlezenbeek (dagrit op zondag 05-08-12) door Auguste002