Toertocht (30-50 km) van RoPaRunteam 14 in ’t uur te Woensdrecht op zondag 17-01-2016.

Leven toevoegen aan de dagen waar vaak geen dagen meer kunnen toegevoegd worden aan het leven. Dit is het motto van RoPaRun, een Nederlandse organisatie die een loopwedstrijd van Rotterdam naar Parijs organiseert. Loopploegen kunnen deelnemen mits het werven van fondsen voor de ondersteuning en de zorg voor mensen met kanker. Men kan een en ander vergelijken met de Duchenne Heroes voor mountainbikers. De loopgroep 14 in ’t uur is zo een team uit de streek van Bergen-op-Zoom en om geld te werven voor hun deelname organiseren de leden ervan een jaarlijkse mountainbiketoertocht. Voorheen werd er gestart vanuit de Manege Stevenshof in de Kooiweg te Hoogerheide, vlak tegenover één van de toegangen tot de vliegbasis van Woensdrecht. Maar zoals ik vermoedde toen ik deze manege tijdens de toertocht passeerde en zag dat ze van naam veranderd was, is deze zaak verkocht en in 2014 blijkbaar omgebouwd tot een ruitersportcentrum. Vandaar werd voor de start sinds vorig jaar uitgeweken naar de Recreatieboerderij de Walkant in de Langeweg te Woensdrecht. Vorig jaar reden we de toer van Hooge Mierde, vandaar was deze startplaats voor mij totaal nieuw. Stevenshof behoort aldus tot het verleden, zo ook de speciale cafetaria die er eerder uitzag als een blokhut!

De Langeweg is een landelijke weg in Woensdrecht met slechts enkele gebouwen en die evenwijdig loopt met de snelweg. Dat is vlak bij het Café Non Plus Ultra, startplaats van de jaarlijkse toertocht van Sirocco. Wij zagen dan ook deze keer vanaf de snelweg dat in de Langeweg druk geparkeerd werd! Jari kwam al van op de A12 in Stabroek met zijn auto achter mij te hangen. Omdat er rond Woensdrecht nogal wat nieuwe wegen zijn aangelegd sloeg mijn GPS enigszins tilt en omdat ik een afslag aan een rondpunt miste bereikten we Woensdrecht slechts via een ommetje. Het voordeel was dat we gebruik konden maken van een parking in het dorp wat beter is dan de graskant in de winderige Langeweg!

De Walkant bleek het enige gebouw in de Langeweg, gelegen aan een soort pleintje, dus lang hoefden we niet naar de startlocatie te zoeken. In tegenstelling tot de vorige toertocht die we hier vanuit Huijbergen reden was het deze keer geen aanschuiven aan de inschrijving. Het ijskoude weer na de uiterste natte voorbije week met enorm veel regen en wateroverlast zal wel mee de reden geweest zijn. Velen zullen een te nat parcours gevreesd hebben. Het parcours was ook nat, onze fiets zag er lief uit na afloop, maar zeker niet van aard om er voor thuis te blijven. Meer nog, wij konden hier genieten van één van de prachtigste toertochten uit de streek omdat je zowel het moois van de bossen om Bergen-op-Zoom als van Huijbergen onder de wielen krijgt! Ik was moe na afloop, maar zeer tevreden dat we voor deze toertocht gekozen hadden ten nadele van de eveneens mooie tochten in Hooge Mierde en Brasschaat.

Om 9.30 u waren we ingeschreven en op weg. We reden eerste geruime tijd over het asfalt van de Langeweg om aan het einde ervan rechts en onmiddellijk links af te slaan naar het bos toe. In dit bos kregen we een minder gekend pad voor de wielen en op 4 km een eerste singletrack. We kwamen toe in de Antwerpsestraatweg en na door een ondertunneling te zijn gereden doken we er snel opnieuw het bos in. Daar waren de paden bijzonder nat met slijk en plassen, maar desondanks nog behoorlijk berijdbaar. 6 km. We bereikten het landgoed Mattenburgh, het bosgebied aan de rand van Bergen-op-Zoom. Natte boswegen met modder en plassen voerden ons over het grondgebied van deze stad in de omgeving van het feestzalencomplex De Nieuwe Kloof. In deze omgeving staan enkele gebouwen langsheen harde zandwegen. Op 10 km bereikten we de straat Zandven, een zandweg door de bossen van Bergen-op-Zoom en de Nieuwebaan in het gehucht Heimolen. Vanaf deze plek bereden we de bospaden in het bosgebied Groot Molenbeek. Het was er knap rijden. Na het kruisen van de Huijbergsebaan, waar seingevers hadden postgevat, kwam de splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 13,75 km van het vertrek. 10.30 u.

We reden er de bossen van Zoomland in, een door joggers en wandelaars drukbezochte plek. Er bevindt zich ook een klimparcours. We bereden er de bospaden, onder anderen dat wat evenwijdig met de snelweg loopt. Daarna kwamen er tot 15 km paadjes over enkele hoge zandbulten. We passeerden onder meer de bosparking aan de Mastendreef. Even later volgde op 17 km het spoor dat over een aantal zandheuvels loopt die zich langs weerszijden van een zandweg situeren. Het is zeer leuk rijden daar! Op 18 km was er zelfs een extra optie voor de “waaghalzen”. Op 21 km kruisten we de Zoom en reden we over een zandweg voorbij een hoeve waar bepaalde toertochten een stopplaats hebben. Er lopen daar ook altijd veel joggers rond. Als je rechtsaf slaat kom je naar ik meen uit aan de Stayokay. Ik vermoed dat het de Balsedreef is, maar het is slechts een gok. We sloegen linksaf en verderop onmiddellijk weer rechtsaf het bos in.

We reden dan in de buurt van de zogenaamde Zeezuiper. Op een bepaald ogenblik kwam er een biker naast me rijden en sprak me aan. Ik wist niet direct wie hij was, dus mijn hersencel moest even heel snel werken, maar mijn vermoeden bleek te kloppen. Hij was VanBiLL.com, destijds ontmoet op het Nederlandse forum en slechts enkele keren in levenden lijve gezien, ooit wel eens met hem staan praten aan een stop. Fervent mountainbiker en daardoor ook kenner van alle paadjes omheen Bergen-op-Zoom, zegge een levende GPS! Hij rijdt ook zodanig snel dat elke ontmoeting slechts een fractie van een seconde duurt! Nog altijd levend en wel en rijdend! De eerstvolgende die dan toekwam was Rubber-12 die mijn respect afdwingt omwille van zijn uitmuntende kennis van al wat met fietstechniek te maken heeft. Haalt alles uit elkaar, zet alles weer in elkaar en voelt bikes aan alsof hij er mee vergroeid is. Het zijn beslist geen hersenlozen die rondrijden tijdens de recreatieve tochten op zondag.

Na de oversteek van een baan troffen we een splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 24 km van de start. Lang zal de extra lus niet geweest zijn, want op 26 km troffen we de bevoorradingspost die opgesteld stond langs de kant van de weg even voorbij het feestzalencomplex De Nieuwe Kloof dat midden in de bossen van Bergen-op-Zoom ligt. We arriveerden er omstreeks 11.20 u. Je kon er hete heldere soep en sportdrank drinken. Er lagen hele bananen, twee soorten wafels en een snoepje met chocolade om te eten. Er was nog redelijk wat drukte, de mensen hadden hun handen vol met aanvullen. Intussen was er tijd voor een korte babbel met Jari en Rubber-12. Jari had nog anderen plannen en wou zijn tempo opdrijven. Toen ik hem zei dat hij mee kon rijden met Rubber-12 meende hij dat diens tempo te hoog zou liggen, maar ik vermoed dat ze de rest van de rit toch samen uitgereden hebben. Rubber heeft immers altijd wel wat te vertellen.

Na de pauze ging het verder het bos in. Op 28 km bereikten we een strook waar de paden er heel wat natter bij lagen en raakte ik al snel achterop. Zoals ik vermoedde aan te omgeving te zien hadden we het gebied bereikt waar Zoomland naadloos overgaat in de imposante woeste dennenbossen van Wouwse Plantage. Even verderop werd dat door een bord bevestigd. Het deed me plezier van hier nog eens te komen, dat was intussen alweer lang geleden. De zandwegen slingeren zich hier over een aantal hoge heuvels en er liggen een aantal knappe singletracks op heuvelkammen onder oude dennenbomen. Het lag er hier wel vrij nat bij met grote te omzeilen plassen en modderpartijen. Uiteindelijk kwamen we op 29,75 km uit het bos tevoorschijn op de Moerkantsebaan – Huijbergsebaan, de grote weg van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. 12.00 u. Aan de overkant reden we over het fietspad in de richting van Huijbergen. We doken dan rechtsaf het bos in en kwamen haast onmiddellijk in de open zandvlakte die achter de vliegbasis van Woensdrecht ligt. De plek waar de lichten die de landingsbaan markeren tot buiten de omheining in de heide staan.

We bereden er het zandspoor tot vlak tegen de omheining van de vliegbasis. Twee weken geleden, op 3 januari, reed ik hier nog tijdens de toertocht vanuit Huijbergen. Enkele snelle jonge kerels staken me voorbij en in hun zog dook ik mee het bos in. Daar kregen we op 32 km de singletrack over het drietal zandheuvels met wortels dat er ligt en die door geen enkele tocht uit de streek onbenut blijft! Deze keer raakte ik er niet overal zonder meer over, ook al omdat ik een vader met zoon en dochter had laten passeren die dan toch niet zo vlot over de bergen raakten dan vermoed! Vooral de vader niet! Waardoor ik ook diende af te stappen! Na dit leuke zandpad volgde nog een strook bos tot aan een splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 32,32 km van de start! 12.10 u.

Al snel bereikte ik de bekende asfaltbaan die door de bossen aan de Kooiheide loopt. Er staat daar een in het bos verscholen huis. We gingen linksaf en nogmaals linksaf aan de volgende singletrack. Hier waren we twee weken geleden uit gekomen! Het werd me dus al snel duidelijk dat we de Nootjesberg gingen op gestuurd worden! De bossen lagen er hier toch vrij nat bij. Intussen al goed moe geworden van de rit raakte ik niet al rijdend over de hoogste heuvel waar de bodem dan nog uit los zand bestaat. Verder is het altijd leuk rijden over de paadjes in het bos omheen deze heuvel. We passeerden de twee huizen die langsheen de Overbergseweg aan de voet van de Nootjesberg staan en sloegen er rechtsaf het bos in. Op 34 km kwam ik uit op de Weg naar Wouw naast Grondwerken en Transport Van Gastel. Seingevers hielden er de wacht en aan de overkant van de weg doken we schuin links opnieuw het bos in op weg naar de volgende puist die Huijbergen rijk is.

Op 35 km werden we aldus over de Tiestenberg gejaagd. Ik werd er begroet door een man in een geel fluojasje maar die ik niet ken. Die man reed vlot naar boven terwijl ik halverwege te voet verder moest! Boven op de hoogste top van de Tiestenberg even staan praten met hem en de twee kompanen (M/V) met wie hij onderweg was. Zij waren lezers van deze verslagen. Telkens wanneer ik me de vraag stel of het nog wel zin heeft van de tijd, die ik eigenlijk niet heb, te steken in deze schrijfsels, kom ik mensen tegen die er dan blijkbaar toch wat aan hebben. Dan ga je maar weer verder als een konijn van Duracell. Plezierig aan deze tocht is dat ook enkele minder courante paden in het bos om de Tiesenberg worden bereden en dan nog in een ongebruikelijke richting. Dat maakt elke toch in deze streek anders en boeiend. Na het kruisen van de Hollandseweg met seingever werden we direct naar de derde lokale zandheuvel gestuurd en reden we over en langsheen de Pilberg. 36 km.

We verlieten het bos van de Pilberg via het Vijverstraatje en staken over naar het bekende groene poortje aan het beeld van de Heilige Teresia die u vanaf daar wel met de rug aankijkt! We doken er het parkbos in dat in vroegere tijden allicht deel uitmaakte van het Wilhelmietenklooster (1278-1847) en latere klooster van de Broeders van Huijbergen (1847-1980). Verwoest tijdens de oorlog in 1944, nadien herbouwd en thans omgebouwd tot appartementen. Bospaden brachten ons dan in de richting van de Camping Staartse Duinen. 37,50 km. Vanaf hier volgden enkele leuke maar ook natte paden door de bossen en meer open ruimten van de Staartse Heide. Ook de mooie singletrack die zich op de flank van een helling door het bos slingert werd in de tocht opgenomen. Tochten vanuit Kalmthout maken er ook vaak gebruik van. De Staartse Heide gaat immers naadloos over in de Kalmthoutse Heide. Huijbergen grenst aan Kalmthout en Essen-Hoek. We passeerden de houten bareel die in de bossen langsheen de Abdijlaan ligt. Ik werd er begroet door een snelle biker van La Pipe met als thuisbasis Stabroek zoals mijn eigenste Papegaai Bike Team (of wat er nog van overblijft)! Verder wandelden er heel wat mensen in de Staartse Heide, genietend van deze koude maar zonnige zondag.

We konden tot 41 km genieten van de mooie paden op de Staartse Heide om weer toe te komen aan de ingang van de camping. Van hier ging het naar het rondpunt aan het begin van de bebouwde kom van Huijbergen en richting Bergen-op-Zoom. Hier stak me nog een biker voorbij en hij was meteen de laatste die ik te zien kreeg! Net zoals veertien dagen geleden doken we rechtsaf tussen twee huizen een grindpad in. Dat ging over in een bospad en een grasspoor tot aan de Vennekensstraat – Kooiweg aan de rand van de Kooiheide. Deze keer doken we niet rechtsaf het zandspoor naast de omheining van de vliegbasis in, maar reden we de gehele Kooiweg af door het bedrijventerrein De Kooi in Hoogerheide en de ingangen van de Vliegbasis Woensdrecht. Hierbij passeerden we de vroegere vertrekplaats in de voormalige manege Stevenshof. Op 44 km bereikten we het rondpunt op de Bunkerbaan en reden rechtdoor tot aan de rand van de bewoonde kern van Hoogerheide. Vroeger kwam dit stuk in het begin van de toertocht.

We sloegen rechtsaf een asfalt straatje en dito servitudenpad in tot aan De Wildert. Rechtsaf een modderige veldweg in gevolgd door enkele servitudenpaadjes tussen huizen. We kruisten nogmaals de Bunkerbaan en reden de Aviolandalaan in. Deze straat loopt dood op de toegangspoort en de parking van Fokker, fabrikant van vliegtuigonderdelen. 47 km. Ik herinnerde me van tijdens een eerdere deelname (in 2010) bij zeer slecht weer dat we dadelijk een zeer natte singletrack zouden treffen. We kruisten de grote parking van Fokker en reden over een paadje vlak naast de omheining van het bedrijf. Verderop doken we inderdaad een bos in, een uitloper van de Walse Duin in Huijbergen, waarin nogal wat plotse hoogteverschillen zijn, alsof het bos in een put ligt. De paden lagen er inderdaad ook nu zeer nat en modderig bij. Het was er lastig rijden en dat woog door zo naar het einde van de rit toe. De omgeving was er wel knap en woest. Ik kwam toe in de Antwerpsestraatweg en van daar ging het door de bewoonde wereld van Hoogerheide langsheen keurige villa’s tot aan de snelweg om via de Langeweg opnieuw De Walkant te bereiken. Om 14.00 u met 54 km op het tellertje, heen en terug naar de auto inbegrepen.

Er stonden nog bikers aan te schuiven aan de bikewash. De twee mannen die daar met hun hogedrukreinigers stonden zullen hun werk gehad hebben. Omdat ik de laatste was kreeg ik een extra service en gingen de beide mannen mijn fiets te lijf! Ik was moe maar tevreden dat ik deze tocht nog eens gereden had. Alle tochten in deze streek zijn de moeite, maar het interessante van deze rit is dat hij het moois van Bergen-op-Zoom combineert met de bekende zandheuvels van Huijbergen en enkele minder gekende stukjes aandoet bij aanvang en afloop. Op de terugweg naar mijn woning voor het ophalen van post iets gedaan wat al lang geleden was vermits ik omwille van werkomstandigheden tijdelijk elders woon. Gestopt aan de grens in Putte-Kapellen om aan het kippenkraam een gebraden kip te kopen! Toen ik hier vroeger met de bike op weg naar huis passeerde stopte ik hier altijd om ter plekke een halve gebraden kip op straat te verslinden! Vermits ik deze keer met de auto was kon ik een hele kip mee naar huis nemen! Tevreden dat ik me niet had thuis laten houden door de koude en plezier beleefd aan de korte ontmoetingen met de medebikers onderweg.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

19-01-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-40-50 km) van TWC Valkenswaard te Valkenswaard op zondag 10-01-2016.

Het was een moeilijke keuze voor deze zondag want er was de toertocht in Wortel-Hoogstraten dicht bij huis en de toertocht in Putte-Woensdrecht in een streek waar het altijd knap rijden is. Wij laten die populaire toertochten de laatste tijd vaak links liggen omdat er te veel mensen op afkomen waardoor het niet prettig rijden meer is. Onze keuze voor de zondag viel daarom op de toertocht van TWC Valkenswaard in een streek waar we al wel eens gereden hebben, maar nog nooit deze tocht. Het was wat dringen aan de inschrijving in de kleine kantine aan de sportvelden nabij de grens met Dongen. Deze gemeente ligt op fietsafstand van De Efteling, de Loonse en Drunense Duinen, de Beekse Bergen en steden als Oosterhout, Breda en Tilburg. Allemaal namen die welbekend zijn door mountainbikeliefhebbers.

Vertrokken om 9.15 u, Afgesproken met Jari, hij ging zich dan nog inschrijven en zou me inhalen. De tocht vertrok langsheen de parkeerweide en dook direct een singletrack op die zich doorheen een strook bos slingerde. Daar werden we door fotograge Connie op de gevoelige plaat vastgelegd. Even ging het over een asfaltbaan en een harde zandweg om na 2,50 km bos te bereiken. We reden er over paden en tracks langsheen het vakantiedomein en de chalets van Kempervennen Valkenswaard . Achter de omheining ervan kregen we een groot klimparcours te zien met boomhutten en houten hangbruggen. Op 3,75 km doken we de bossen van Bergeijk in. Tot 5,50 km konden we daar genieten van leuke paden op en af over enkele zandheuvels en wortels. Daarna volgden paden en tracks door de bossen van Bergeijk. Af en toe kregen we bordjes van een groene vaste route te zien.

Op 8 km reden we over een lange zandweg en doken we een knap dennenbos in. Heel in de verte hoorde ik het geluid van auto’s op een grote baan of snelweg. 9.50 u. Niets dan bos tot 10,50 km toen we arriveerden op een rondpunt op een grote baan, de Bergeijksebaan in Klein Borkel. We doken vrij snel opnieuw het bos in waar we geconfronteerd werden met een vrij modderige intro. Daarna volgden zeer smalle singletracks. Reeds na 13 km arriveerden we aan een eerste bevoorrading die opgesteld stond aan de rand van het bos. 10.10 u. Je kon er soep en sportdrank drinken en dikke sneden peperkoek eten. De mensen die er voor alles zorgden waren ter plekke met een aantal bestelwagens. Ze hadden heel wat materiaal bij. Op die plek was meteen de splitsing tussen de ritten van 25 km en van 40-50 km. Na even een meer open plek te zijn gepasseerd doken we al snel opnieuw de bossen in. Op 14,50 km reden we langsheen de open velden om daarna een iets meer technische en lastiger singeltrack voor de wielen te krijgen. Het pad volgde hier de loop van het riviertje ’t Schut. Op 17 km dienden we de waterloop te kruisen via een houten bruggetje. Daar waren enkele bikers van de organisatie bezig met het ophangen van een extra pijl. Blijkbaar waren er hier al een aantal verkeerdelijk rechtdoor gereden!

Na de oversteek reden we door de woeste dennenbossen van het natuurgebied De Maaij nabij Bergeijk. Leuke paden voerden door dit bos tot we toekwamen op een grote baan. Daar stonden seingevers die een veilige oversteek garandeerden. Meteen was hier ook de splitsing tussen de 40 km en de 50 km. Voor de langste toch ging het rechtsaf even over het fietspad langs deze baan, de Burgemeester Aertslaan in Bergeijk. Als snel ging het weer naar de bossen. Daar was het zwaar rijden over een zandweg met aanzuigende ondergrond terwijl we net als eerder geregeld geconfronteerd werden met zware tegenwind. Omstreeks 24 km was het vermoeiend rijden over tracks die door een bos leidden waar in een recent verleden heel wat bomen gerooid waren. Met de lage winterzon vlak in de ogen en opboksend tegen de wind reden we over deze lastig te berijden singletrack tot we op 25,50 km toekwamen op een bosfietspad. 11.15 u. Er volgde nog een portie zware bospaden. Geregeld had ik de indruk dat het weinig bereden paden waren die zelfs speciaal voor de gelegenheid weer opengemaakt waren! Op 29 km passeerden we een afgelegen huis en zochten we opnieuw de meer open vlakte op. We reden er evenwijdig met een waterloop en het was er zwaar trappen tegen de wind in.

De bospaden voerden ons soms door hoog verdord gras en een trio snelle jongens vloog ons voorbij. Van 32 km tot 33 km reden we nogmaals doorheen open veld op een pad met zeer veel plassen. Het ging dan opnieuw het bos in over een pad dat evenwijdig liep met een waterloop. Op 34 km kregen we een bijzonder knappe singletrack voor de wielen. We vervolgden onze rit doorheen stroken bos, afgewisseld met open veld waar we veel tegenwind te verduren kregen. We kwamen uit het bos tevoorschijn op de Luikerweg ter hoogte van De Familie Suykerbuyck, een pannenkoekenrestaurantje in Borkel en Schaft (Valkenswaard). Jari ging op zoek naar de gegevens, want dat opende perspectieven voor iets eetbaars na de rit! Even verder reden we de Oude Dorpstraat in. We reden even later op een toeristisch fietspad over een open terrein midden de bossen en arriveerden voor de tweede keer op de plek van de bevoorrading. Dat verklaarde waarom we daarstraks vlak na de stop danig veel tegenliggers zagen. De tweede pauze kwam op 35,50 km van het vertrek en we waren er omstreeks 12.00 u. Veel voorraad leek er niet meer te zijn, maar prompt werden er peperkoek en drank tevoorschijn gehaald. Zo ook soep voor een derde biker die net na ons nog toekwam. De mannen ter plekke waren intussen al bezig met het opruimen en ontmantelen van de tenten.

Na de stop reden we door het bos tot we toekwamen op een grote baan. Van 37 km tot 38 km reden we over deze baan, dezelfde Luikerweg, om weer toe te komen aan het pannenkoekenhuis Suykerbuyck. Daar zochten we opnieuw het bos op. Zandpaden voerden ons over een aantal uit de kluiten gewassen heuvels. Het was er aangenaam rijden. Op 40,75 km stonden seingevers aan de oversteek van een grote weg ter hoogte van één van de toegangen tot Kempervennen. We reden een bos in waar we te maken kregen met moeilijker te berijden singletracks omdat het terrein gehavend was na vroegere boswerkzaamheden. Naderhand kwamen er nog een aantal leuke tracks tot we arriveerden aan het Eurocircuit. Dit is een circuit voor auto- en motocross en dergelijke meer. Er is ook een BMX-parcours. Op 44 km reden we het terrein langs en op. Er was daar een parcours uitgezet over een aantal hoge zandheuvels en door een aantal tunneltjes onder die zandbergen! Op sommige plaatsen was het stevig klimmen geblazen! Van 44 km tot 47 km konden we genieten van deze speeltuin. Aangezien het Eurocircuit vlak bij de start gelegen was, waren we na 48,50 km omstreeks 13.00 u weer bij af! Nog gebruik kunnen maken van de bikewash. Alvorens huiswaarts te vertrekken zijn we nog een hap gaan eten bij De Familie Suykerbuyck. Een Hollandse pannenkoek met kaas. Net een pizza, maar dan met een pannenkoek als bodem! Dit pannenkoekenhuis ligt trouwens niet ver van de grens tussen Nederland en België en langsheen de weg die Lommel met Valkenswaard verbindt.

Wij hadden genoten van de mooie tocht en het dito weer. Het is geen heel technische toertocht alhoewel er toch een aantal vermoeiende paden te berijden waren! Alsof ze voor de gelegenheid waren vrijgemaakt. Uitgenomen een aantal heuvels moet je hier geen hoogtemeters komen zoeken, maar de toertocht leidt wel omzeggens integraal door de bossen!

Onderaan staat een filmpje van de editie 2014.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

17-01-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45 km) van het Wielercomité Huijbergen te Huijbergen op zondag 03-01-2016.

De laatste tijd laten we al wel eens gemakkelijker een toertocht over de grens ten noorden van Antwerpen links liggen omdat deze ritten danig populair geworden zijn en er zodanig veel bikers op afkomen dat het er niet prettig rijden meer is. Er zijn daar trouwens al organisaties die hun rit niet doorgeven aan de kalenders om een grote toeloop te vermijden! Andere clubs werken met voorinschrijvingen die gesloten worden indien het beoogde aantal deelnemers bereikt is. Dat heeft als voordeel dat de organisatie zeker is van haar centen, voldoende bevoorrading kan voorzien en niet met een kater blijft zitten bij slecht weer en weinig deelnemers!

De eerste zondag van het nieuwe jaar met de wagen via de lokale wegen toch nog maar eens naar Huijbergen gekomen. Een parkeerplekje gevonden in de berm van de Bergsestraat. Eens de hoek om was ik direct aan de startplaats, het Multifunctioneel Centrum De Kloek, een ronkende naam voor een feestzaaltje annex toog maar wel met een knop waarmee de toegangsdeuren automatisch kunnen geopend worden! Mijn vrees werd bewaarheid, ik was hier duidelijk niet alleen, een mensenzee stond tot buiten aan te schuiven voor de inschrijving. Die verliep van een leien dakje. Rest enkel de vraag hoe iemand in geval het nodig mocht blijken zijn inschrijving voor deze tocht kon bewijzen! Want de laatsten kregen zelfs geen papiertje met noodnummer mee vermits er geen meer waren! Er werd op 1200 deelnemers gemikt en we waren met 1700! Twee jaar geleden had ik deze tocht omschreven als “de minst mooie van de streek” omdat hij gedurende de eerste kilometers vrij lang de open vlakte opzocht terwijl wij als bikers naar de omliggende bossen lonkten! De minst mooie parel aan een kroon zijn is natuurlijk geen schande! Het blijft een parel! Benieuwd dus naar hoe de toer er twee jaar later uit zou zien!

Om 9.20 u kon ik vertrekken. Alleen, want Jari zou later vertrekken en me proberen in te halen. Het werd al snel duidelijk dat er aan het parcours gesleuteld was, want in plaats van naar de open velden gestuurd te worden ging het linea recta naar de eerste van de drie bekende “bergen” in Huijbergen. Haast onmiddellijk dook te toertocht de bossen in en konden we genieten van de mooie singletracks omheen en over de glooiende hellingen van de verschillende puisten die deel uitmaken van de Tiestenberg! Genieten met toch een zekere ergernis, want het gewas gewoon filerijden en dat betekent geregeld voet aan de grond bij de minste verhevenheid die zich aandient! Valt er één stil dan volgt al wie volgt! Op de singletrack reed één lange keten van bikers! Zelden gezien! Ik heb ooit in Waals-Brabant eens een dik kwartier moeten aanschuiven aan een singletrack met een moeilijk te berijden plek en tijdens een toertocht hier ooit in Woensdrecht. Ik had al snel spijt van mijn keuze naar hier te zijn gekomen, doch na enige tijd werden de vele deelnemers uit elkaar getrokken en was het prettig rijden. Het is trouwens ook eens leuk van meegezogen te worden door de sliert. Deze keer wel niet altijd braaf ruimte gemaakt voor snelleren maar afgeblokt bij het in rijden van een track, anders zou ik voortdurend aan de kant gemoeten hebben, zeker tijdens het eerste deel van de rit! Eentje excuseerde zich zelfs nadat hij zijn poging om nog op het laatste nippertje voorbij te geraken diende te staken en even mijn rug te zien kreeg! De rit begon dus al met de kers op de taart, want de bossen omheen de Tiestenberg zijn een leuke speeltuin voor de mountainbiker!

Op 4 km kruisten we de Hollandseweg, niet ver van de grens met het Belgische Essen-Hoek, passeerden de Schoeliebergseweg en reden door het onverharde deel van de Vijverstraat. Aan het asfalt gekomen maakten we een haakse bocht om de bossen van de aldaar gelegen Pilberg in te rijden! Leuke singletracks dienden zich aan, bij wijlen door dicht op elkaar staande laurierstruiken, en op 5,50 km reden we over de hoogste zanderige heuveltop van deze Pilberg. Op 6 km kwamen we even uit het bos tevoorschijn ter hoogte van het bekende groene poortje aan het beeld van de Heilige Teresia in het park van het voormalige klooster van Huijbergen. Omgebouwd tot woningen en serviceflats. We verlieten de bebouwde kom van Huijbergen via de Staartsestraat en sloegen linksaf in de richting van de grens met België op de plaats waar de toertocht vanuit Essen-Wildert zijn stopplaats heeft.

Na een kort stukje over asfalt sloegen we rechtsaf de Groenendriesstraat in, gelegen in het Belgische Kalmthout. We zochten opnieuw de bossen op voor plezante paadjes en tracks. Van 9 km tot 10 km volgde een intermezzo over een meer open heidegebied om opnieuw de bossen in te duiken. De lus eindigde opnieuw in de Groenendriesstraat waar ik rechts van mij in de verte de bikers zag die nog aan de lus moesten beginnen. Het ging dan over het zandpad op de rand tussen bos en velden en over de wortel die daar ligt weer resoluut de bossen in. Vanaf hier doorkruisten we de bossen in het grensgebied tussen Kalmthout en Huijbergen, deel uitmakend van het natuurpark De Zoom – Kalmthoutse Heide. Op 12,75 km bereikten we de Staartse Heide. Daar troffen we een eerste splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km op 13 km van de start. De rit kon al niet meer stuk omwille van deze knappe intro! Ondanks de drukte was het al zalig rijden geweest.

We reden over de Staartse Heide en voorbij de bareel die staat aan het einde van de track die min of meer evenwijdig loopt met de Abdijlaan, de baan van Ossendrecht naar Huijbergen. Daar reden we tot 17 km een rondje over een meer open heidegebied om toe te komen aan de ingang van de camping Staartse Duinen. Daar ben ik even gestopt omdat ik voor de tweede keer de biker tegenkwam die te voet wandelde naast zijn fiets. Daarstraks reed iedereen die kerel gewoon voorbij en ik voelde me schuldig omdat ik hetzelfde gedaan had! De man had de achterderailleur van zijn bike kromgetrokken. Met behulp van een kettingpons zou hij zijn ketting kunnen openen en van de derailleur verwijderen om dan singlespeed weer naar de start te rijden. Te voet was immers nog wel een eind! Met de kettingpons die ik altijd bij heb kon de man zijn ketting verwijderen, inkorten en met zijn powerlink weer aan elkaar zetten. Omdat ik wist waar we stonden kon ik bovendien zeggen hoe hij weer terug naar Huijbergen kon rijden. Door simpelweg te zijn gestopt was de man geholpen en dit alles had hoop en al tien tot vijftien minuten geduurd. Wel sneu dat hij maar 17 km had kunnen rijden! Intussen waren er veel bikers gepasseerd en werd het rustiger op de omloop! Om 10.50 u dook ik vanaf de Staartse Duinen opnieuw de bossen in.

Op 19 km kregen we een mooie singletrack voor de wielen. Op een gegeven ogenblik kreeg ik in de verte de manege De Wolf te zien, gelegen in de Staartsestraat te Huijbergen. Tijdens de grote brand op de Kalmthoutse heide van 25 mei 2011 werden alle dieren hier preventief geëvacueerd. We reden verder doorheen het bos en op 21,50 km kwam ik weer toe aan de ingang van de camping Staartse Duinen na een knappe lus van 4,50 km. De toertocht stuurde me dan in de richting van het rondpunt aan het begin van de bebouwde kom van Huijbergen waar enkele seingevers op post waren. We namen de afslag richting Bergen-op-Zoom om dan direct de assenweg tussen twee huizen rechts in te slaan. Deze ging ter hoogte van een bareeltje over in een singletrack die ons naast de afsluiting van de vliegbasis Woensdrecht leidde. Na een eindje door het veld ging het linksaf de Kooiweg op in de richting van de KMO-zone en de manege Stevenshof die tegenover een ingang naar de vliegbasis ligt en ook de startplaats is van een andere toertocht. We sloegen rechtsaf een zandpad in dat naast de omheining van de basis loopt. Daar konden we genieten van een mooi stukje bos op de Walse Duin tot we toekwamen in de Vossenholstraat te Huijbergen. Op 24,50 km kwam daar de stop op de oprit van een hoeve. Er was enkel nog zoete drank en bouillon te verkrijgen. Niets meer te knabbelen, wegens alles door de voorgangers verslonden, en ik was zeker niet de laatste om er te arriveren! Het verwonderde me niet, wetend hoeveel mensen daarstraks stonden aan te schuiven om in te schrijven! 11.30 u.

Na de pauze reden we de Vossenholstraat uit tot het kruispunt met het door de bossen lopende deel van de Bergsebaan die we linksaf in sloegen. Dan werden we het bos in gestuurd ter hoogte van de Walsestraat. Daar was het even druk met wat oponthoud omdat we er de hoogte in gejaagd werden op één van de eerste toppen van de Nootjesberg. Ook voor mij was het daar even te voet naar boven door het losse zand en over enkele wortels. Eens boven ging het vlotter op en af over de andere toppen. Het was er amusant rijden op en af de hellingen. In de verte hoorde ik de sirenes van een ziekenwagen en tijdens een toertocht voorspelt dat niet veel goeds: een aanrijding of een valpartij?

Ik kwam uit op de asfaltbaan die hier door de bossen loopt in de buurt van het trimparcours op de Kooiheide. Daar ging het rechtsaf en weer linksaf. We reden er door de bossen en geregeld op de tracks pal naast de afsluiting om de vliegbasis van Woensdrecht. In ieder geval een knap stukje parcours. Op 29 km kwam er een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km op een plek vlak naast de omheining van de vliegbasis. Er stonden daar een vrouw en twee mannen die me toeriepen welke afstand ik ging volgen en de juiste richting aanwezen! 11.50 u. Op 30 km kwam ik uit op de open vlakte achter en buiten de vliegbasis waarin nog lampen staan die de landingsbaan markeren. In de verte de Moerkantsebaan – Huijbergsebaan, de baan van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. We sloegen linksaf en volgden verder het zanderige paadje naast de afsluiting langsheen de basis. Op 31 km reed ik over de lastige singletrack die vol met diepe putten en wortels langsheen de afsluiting loopt. Hij was deze keer zeer goed te berijden en lag er superdroog bij! Gewoonlijk staat er water in de diepe putten en is het daar één baggerzooi! Ik reed daarna voorbij een achterpoort van de vliegbasis waar de toertocht van Wouw een pauzeplaats heeft. Indertijd toch, want het is al lang geleden dat ik deze nog eens gereden heb omdat hij altijd georganiseerd wordt half december en dan heb ik er echt geen tijd voor! Helaas!

Aan deze poort doken we het vrij toegankelijke bos in van het militair oefenterrein. Singletracks en paden voerden van daar naar de bossen van het landgoed Mattenburgh op 33 km van het vertrek. Dat betekende dat we op het grondgebied van Bergen-op-Zoom reden, in de bossen die vlak bij deze stad liggen. 12.10 u. We kregen er een mooie lus voor de wielen. Pas hier kreeg ik het gezelschap van Jari. Hij had daags voordien zwaar en tot laat gefeest en had zich overslapen. We kruisten opnieuw een asfaltbaan, ik vermoed dezelfde van daarnet die naar de poort van de basis leidt, en kwamen uit op de Moerkantsebaan. 35 km. We sloegen rechtsaf richting Huijbergen en op de plaats waar het bos eindigde doken we rechtsaf de grasvlakte achter de vliegbasis in, de zone waar de lichten van de landingsbaan tot buiten de basis staan. Ook hier is het meestal een natte zooi, maar deze keer viel dat goed mee!

Van 36 km tot 37 km volgden we het grasspoor dat over een open vlakte deels naast een beek loopt om uit te komen in de Walsestraat en daar opnieuw de bossen rond de Nootjesberg op te zoeken. Daar kregen we dan toch wat ik niet meer verwachtte te zullen zien, meer bepaald de zandweg die zich over drie uit de kluiten gewassen heuvels slingert. Dit pad ligt niet ver van de vliegbasis. Bospaden en singletracks voerden ons opnieuw naar een meer open vlakte, nog steeds nabij de vliegbasis. We reden er voorbij twee eenzame huisjes met grote tuinen en even dacht ik dat de rit ons weer over de Nootjesberg zou voeren. Maar we reden rechtdoor een bospad in. Op 39 km kwamen we plots in de meer bewoonde wereld terecht op de Weg naar Wouw naast het terrein van de firma Van Gastel, Transport en Grondwerken. Hierachter ligt de speeltuin van de Nootjesberg. We reden dan richting Huijbergen, voorbij de Molen Johanna en mijn geparkeerde auto weer naar af. De hele toertocht passeerde mijn vehikel! Met 41 km op het tellertje, iets minder dan de beloofde 45 km, kwam er om 12.50 u voor ons een einde aan deze toertocht.

De bikewash hebben we niet gebruikt. Te zien aan het slappe straaltje water dat uit de slangen kwam was dit nutteloos. Daarmee krijg je uw fiets niet schoon! Buiten stonden nog heel wat bikes, binnen zaten hun eigenaars, het was zeer druk in de zaal. Een broodje kroket en een kommetje snert gegeten. Drie euro voor zo’n kommetje soep uit blik was toch veel, temeer omdat we aan de stop niks meer te eten hadden gekregen. Het gezelschap van Berten, Dennis, Jan, Patrick, Dries en Guy genoten. Het deed me plezier van deze groep nog eens te zien, dat was intussen toch al een tijd geleden! Na de wijzigingen aan de vroegere omloop was deze toertocht in Huijbergen een prachtige rit met een knap parcours door de bossen en over de drie “bergen” die deze gemeente rijk is. De ondergrond lag er droog en ideaal bij en ondanks het sombere grijze weer bleven we onderweg gespaard van regen!

Een filmpje van MCV over deze toertocht kan je hieronder bekijken!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

08-01-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (27-35-43 km) van de Blauwtrappers te Retie op donderdag 31-12-2015.

Traditiegetrouw op oudejaarsdag naar de toertocht van de Blauwtrappers te Retie. Ik werd al naar een parkeerweide verwezen nog voor ik het centrum van de gemeente bereikte. Op het ogenblik dat ik bijna klaar was om naar de start te vertrekken kwam Jari met zijn bike langs. Zoals ik al wist zouden we niet samen rijden vermits hij op tijd weer thuis wilde zijn om voor het eten voor zijn genodigden te zorgen. Het valt me elk jaar op dat hier veel jonge gasten rondrijden, allicht kerels die ’s avonds gewoon uitgaan of ergens hun voeten onder de tafel kunnen schuiven zonder zelf voor enige voorbereiding te moeten zorgen. De toertocht kon zoals steeds op veel belangstelling rekenen, mede ook door het mooie weer. De rij wachtenden stond tot buiten aan te schuiven, maar de inschrijving ging gelukkig vlot vooruit. Om 9.30 u kon ik mijn fiets weer oppikken in de bewaakte stalling en vertrekken.

We reden het drukke kruispunt in het centrum van Retie op en staken verderop de baan over naar een zandweg toe. In tegenstelling tot vroeger doken we via de openstaande poort een privaat bos in waar we al een eerste leuke bochtige singletrack voor de wielen kregen in plaats van gewoon de zandweg te moeten volgen. Dan bereikten we opnieuw het gebruikelijke parcours dat daar bestaat uit een afwisseling van grassporen en singletracks in een aantal stroken bos op de rand van de bewoonde wereld. Er worden daar een aantal lussen gereden zodat je op bepaalde plaatsen zowel de bikers die voor je rijden als degenen die nog volgen kunt zien rijden. Omstreeks 3 km kregen we een mooi stukje met enkele heuveltjes

Vanaf 5,50 km kregen we knappe singletracks voor de wielen in de Boseindsebergen. Het was er leuk rijden tot we op 7,75 km toekwamen op een asfaltbaantje, de Zavelstraat, ter hoogte van een kapel. 10.00 u. Daarna reden we een eindje door de bewoonde wereld van gefortuneerde mensen, te zien aan de mooie villa’s die hier stonden. We doken dan op 9 km het bos in en daar reed ik voorbij een zeer hoge met bomen begroeide zandheuvel. Bijna mathematisch opgebouwd als een piramide! Dat zand moet daar in een ver verleden ooit neergekieperd geweest zijn vermits er al zeer grote bomen op groeiden! Hier konden we rijden over lange rechte singletracks met soms leuke heuveltjes tot aan de splitsing tussen de 27 km en de 35-43 km op 11,75 km van de start. 10.15 u. De splitsing bevond zich op een kruispunt van boswegen aan een huis met een tuin vol kabouters!

Gekozen voor de langste rit. We doorkruisten een aantal stroken bos. Van 13 km tot 15 km konden we rijden over singletracks die bij het begin aangekondigd werden met de mededeling “technische passage”. De zanderige tracks lagen op een heuvelachtige ooit kaalgekapte zandhoop midden in de bossen van de Beverdonkse Heide. Het was er prettig rijden en de technische moeilijkheidsgraad viel best mee! We kwamen uit het bos weer tevoorschijn in de Pontfortsedijk en reden een wijle over asfalt en voorbij de watermolen van Retie die gelegen is op de Nete. Op 16 km sloegen we rechtsaf een zandweg in en volgden veldwegen in de vallei van de Witte Nete. Op 18 km reden we in de omgeving van het monument voor een neergestorte Halifax en voorbij een kapelletje op de rand van het bos van de Beverdonkse Heide. We doorkruisten een strook bos en reden door een meer open gebied tot aan een bruggetje over de Kleine Nete. Van 20 km tot 21 km reden we over een smal grasspoor vlak naast deze waterloop. We reden dan linksaf van de Nete weg een bos met buitenhuizen in. 21,50 km om 10.55 u.

We dienden een grote baan te kruisen en even ging het over het fietspad langsheen deze drukke weg tot op de grens met Kasterlee. Het ging al snel opnieuw het bos in voor een leuk pad dat naar de bevoorrading leidde. Deze stond opgesteld langsheen een bosweg op 22,50 km van het vertrek en ik arriveerde er omstreeks 11.00 u. Net tevoren werd ik voorbijgestoken door Jan en Willy met enkele maten in hun pak van VDS, de Garage Van der Steen in Poppel. Dus was er gelegenheid voor een korte babbel. Aan de stop kon je sportdrank nemen, er waren twee soorten wafels, bananen en soep. Het groepje snelle rijders wat me daarnet was voorbijgevlogen bleken Rob Peeters, Tom Boonen en Friends te zijn die hier ook aan de bevoorrading stonden. Tom Boonen is bijna een vaste waarde op deze toertocht en ik zag hem ook al in Mol-Rauw en Kasterlee-Houtum. Ferm dat profs zich eens laten zien op een toertocht voor recreanten. Ze stijgen daarmee in mijn achting. Moet leuk zijn voor de club wanneer een bekende renner zich aanbiedt aan de inschrijving!

Vrij snel weer op weg en het bos in voor een volgende portie leuke paden en singletracks tot de splitsing tussen de 27-35 km en de 45 km op 26,75 km van het vertrek. Om 11.30 u koos ik er voor de langste rit. Die leidde ons eerst over een vettige veldweg met redelijk wat modder en diepe sporen. Stevig trappen was de boodschap. Op 28 km kwamen we toe op een landelijke baan en vanaf daar kregen we een redelijk eind beton onder de wielen. We reden er tot 31 km over de landelijke wegen Kortijnen, Kortijns Heike en De Werft. Nadat we kort de bewoonde wereld gepasseerd waren ter hoogte van enkele hoeven ging het een veldspoor en een bospad in. We konden er genieten van mooie singletracks in de Looiendse Bergen. Er zijn wel meer toertochten in deze streek die deze plek aandoen. Ik meen zelfs dat in de omgeving een vaste route passeert. Tot 32,50 km konden we er rijden over enkele heuveltjes. Na een kort intermezzo over een pad kregen we tot 33,50 km nog van dat. Omdat ik de hete adem van enkele snelleren achter mij voelde ging ik er even aan de kant. Maar de laatste biker van dat groepje had dat niet gezien en reed tegen me aan. Omdat ik daardoor mijn evenwicht verloor ging ik tegen de grond! Gelukkig zonder veel erg! Dan doet een mens al eens de moeite om aan de kant te gaan en word je nog onderuit gereden!

Eens de plezante Looiendse Bergen achter ons volgden gewone bospaden die ons langsheen buitenhuizen voerden. Sommige mensen kunnen daar nogal een koterij van maken! Ondertussen maar afgezaagde boomtakken opstokend! Opnieuw bereikten we op 34,75 km de rand van de bewoonde wereld. 12.00 u. Er diende zich nog een derde korte singletrack van de Looiendse Bergen aan. Hij liep door het bos parallel met het baantje Looiend. Ik zag even verder bikers van rechts komen. Alle afstanden kwamen daar weer samen en meteen was er weer meer beweging op het parcours! 35,50 km. We werden een naar ik vermoed privaat terrein op gestuurd waar een oude vrachtwagen stond te verkommeren. Er lagen daar enkele hoge zandhopen waar we over gejaagd werden kwestie van enkele hoogtemeters te kunnen scoren. Vorig jaar bezochten we ook deze plek en toen was het er echt dabben door de modder. Nu lag de ondergrond en goed berijdbaar bij. We werden een bos naast het terrein in gestuurd waar enkele leuke bochtige singletracks op en af enkele uit de kluiten gewassen bulten lagen. Maar het parcours was er behoorlijk berijdbaar. 37,50 km.

Er volgden nog meerdere stroken bos waarin leuke paden en singletracks verborgen lagen. Op 40 km kondigde een bordje nog een “technische passage” aan. Nadat we een in het bos gelegen witte villa met immer gesloten vensterluiken gepasseerd waren. Het buitenhuis van iemand met veel geld. Ook hier konden we ons hartje ophalen op mooie singletracks die zich over enkele heuvels slingerden. Voor één iemand was het er toch te technisch want toen ik inwendig begon te grommelen omdat een groepje bikers het spoor versperde zag ik een fiets op de grond liggen! De gestopte bikers ontfermden zich over een zopas gevallen man. Aan zijn pijnlijke grimassen te zien zag het er niet goed uit. Een tijd later stak de man me toch opnieuw voorbij in het gezelschap van een tweede. Een maat of iemand die de gevallen persoon niet alleen wilde laten rijden? Want veel passage zou hier allicht niet meer zijn en het zou wel eens kunnen dat iemand na zo’n valpartij korte tijd later onwel wordt! Op 42 km eindigde het feestje in de bossen. Een veldweg bracht ons opnieuw naar de bewoonde wereld. Met 45 km op het tellertje bereikte ik om 12.45 u opnieuw de plaats van de start.

Mijn fiets schoongespoten aan de bikewash en even staan praten met de Blauwtrapper die verantwoordelijk was voor de watertoevoer. De mensen die zich op de laatste dag van het jaar inzetten om voor ons een knappe rit te organiseren verdienen onze waardering. De grote zaal zat nog vol bikers. Nagenietend onder vrienden en allicht uitkijkend naar het eindejaarsfeest van vanavond. Karel en Theo nog gespot toen deze twee Bierbikers huiswaarts trokken. Maar ik zat te ver om hun aandacht te kunnen trekken. Thuis mijn fiets nog proper en rijklaar gemaakt en een douche genomen. Terwijl de wasmachine haar werk deed zat ik al met de benen onder tafel in familiekring tijdens de laatste uren van 2015! Gelukkig Nieuwjaar…

Hieronder kan u een filmpje van Den jagg over deze toertocht bekijken.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

04-01-2016 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-34-40 km) van de KWB Fietsclub te Westmalle op zondag 27-12-2015.

Deze zondag op tijd op en vanuit Hoogstraten met de bike naar Westmalle, goed voor 16 km opboksen tegen de wind in. Met als tegenliggers twee bikers, twee mannen op een koersfiets en een koppel op een tandem. Door met de fiets naar de start te trekken werd mij het zoeken naar een parkeerplaats bespaard. Want aan de inschrijving van de toertocht van de Fietsclub van de KWB stond een enorm lange rij wachtenden! In die rij trof ik Jos K., dus was er even tijd voor een babbel samen met de vader en zoon die voor ons aanschoven. Wij vroegen ons onder anderen af of zo’n lange wachtrij geen aanleiding zou zijn voor sommigen om zwart te rijden! Aangeschoven van 9.15 u tot 9.35 u, om 9.45 u op pad.

Het ging het dorp uit, de kerk langs en over een servitudenpad naast een beek voorbij de school Mariagaarde. Na 1 km ging de kidstoer van 15 km apart. Ter hoogte van het kerkhof kruisten we de Oude Molenstraat en reden door de brede dreven langsheen een kasteelhoeve. Dan volgde het klassieke natte stuk over een slijkweg onder de bomen naast het kasteeldomein. De plek was nog redelijk berijdbaar, de voorgangers hadden al een spoor gemaakt, want het heeft er hier al meer belabberd bij gelegen! Dan ging het even over asfalt om een veldweg in te slaan, gevolgd door de natte lastige singletrack tussen de weiden tot aan Boexhout. Toen ik even halt hield kwam Jari toe. We hadden deze keer niet echt afgesproken en ik had enkel op zijn profiel gezien dat hij voor Westmalle gekozen had en bij mijn start toch maar een berichtje gestuurd om het tijdstip van vertrek te melden. Vanaf hier kregen we doornatte veldwegen voor de wielen die ondanks dat nog behoorlijk te berijden waren. Op 8 km kruisten we de baan Groot Veerle. Op weg naar de start was ik daarstraks deze plek gepasseerd.

Aan de overkant werden we getrakteerd op een lastig stuk parcours, zijnde een veldweg die er zeer nat bij lag, met plassen en stroken slijk waarin dan nog steenpuin naar boven stak. In de verte zagen we de toren van het Trappistinnenklooster van Brecht staan en de toegangspoort langs de Abdijlaan. Aan het einde van dit taaie stuk troffen we de splitsing tussen de 25 km en de 34-40 km op 9,75 km van de start. We reden even over de kalme Heidsiebaan om vanaf een kruispunt van landelijke wegen een grasspoor in te slaan. Dit lastige pad met putten en bulten leidde naar de Paepestraat, een natte aardeweg door een strook bos aan de rand van het natuurgebeid Hoofsweer. Dit betekende dat we op het grondgebied van de gemeente Brecht reden. Ook de tocht van Sint-Lenaarts (Brecht) van 6 december passeerde hier, maar dan in de andere richting naar Drieboomkensberg. We kwamen uit op de oever van het kanaal Schoten – Dessel (12 km) en reden over een grasspoor op het jaagpad. Aan Kooldreis doken we linksaf de velden in. We kregen er af te rekenen met veel tegenwind en steenpuin in de grond en volgden er de veldwegen waarvan door vele tochten in deze streek gebruik gemaakt wordt. Ik heb hier dan ook al in alle weersomstandigheden gereden, van poederdroog tot overstroomd, over ijs en door tot aan mijn middel opgewaaide sneeuwhopen! We bereikten het bekende kruispuntje van de Heikantstraat en de Oude Liersebaan ter hoogte van een privaat domein met enkele villa’s. 16,85 km om 10.45 u.

In plaats van verder rechtdoor te rijden over de zandweg naar Drieboomkensberg, ging het linksaf de Heikantstraat in. Dan de eerste landelijke weg rechtsaf in, de Geuzenstraat, en weerom rechtsaf de zandweg Heidemolenbaan in om zo het Molenbos aan Drieboomkensberg te bereiken. Eens het bos in ging het rechtsaf over de niet altijd gemakkelijk te berijden singletracks die door de meeste toertochten in de streek worden bereden. Ondanks het feit dat ik als tragere net enkele nog trager rijdenden had ingehaald, kwam ik op de tracks in het zog van een wel zeer traag rijdende biker in geel fluojasje te hangen. De singletracks lagen er nog steeds behoorlijk bij, want het kan er hier soms heel slecht liggen tijdens de winter wanneer het water in de putten blijft staan. Tot 22 km reden we over de singletracks van het Molenbos zonder de bidplaats Drieboomkensberg zelf te passeren. We kwamen iets verderop uit het bos weer tevoorschijn in de aardeweg Sint-Jobbaan. Even verderop kwam de bevoorrading in de grote loopstal van de manege op de hoek met de Abdijlaan, de baan van Brecht naar Schilde.

Omstreeks 11.00 u waren we aan de stop. Er was nog veel drukte, je kon maar met moeite een plekje vinden om uw fiets te stallen! Er lagen partjes bananen, suikerwafels om te eten en er stonden twee soorten sportdrank om te drinken. Ik vermoed dat er ook soep was, maar die zal al op geweest zijn. Voor de late starters viel er niet veel meer te rapen. Een organisatie kan nu eenmaal niet op voorhand weten hoeveel deelnemers er gaan komen. Nu was het prachtig en zacht weer en daagden er 2241 bikers op. Bij regen of zwaar winterweer komt misschien maar de helft van nu opdagen! Vorig jaar op deze toertocht bij zwaar winterweer maar 500 deelnemers! In ieder geval hadden de mensen achter de tafels de handen vol met vullen, uitpakken en snijden!

Aan de stop was ook de splitsing tussen de 15-25-34 km en de 45 km. Voor de grootste tocht ging het rechtsaf de Abdijlaan op in de richting van Brecht. Even verderop dienden we over te steken naar de Grote Vraagstraat, een zandweg door de bossen in het grensgebied tussen Westmalle, Schilde, Brecht en Sint-Job-in-‘t-Goor. Halverwege dienden we rechtsaf te slaan in een natte en gehavende bosweg waar ik op een bepaalde plek bijna op mijn bek ging door in de grond stekende stenen en diepe putten naast een plas. We kwamen uit in de Sint-Jobbaan, een brede zandweg door de bossen die van Brecht naar Sint-Job voert. Rechtsaf de Polderdreef in om daar via een steile aanloop op de singletrack te komen die evenwijdig loopt met de Kleine Vraagstraat. Via enkele tracks en een bospad bereikten we de Caterskapeldreef, dit is een onverharde straat in de bossen van Schilde vlak achter het domein van de school Kristus-Koning in Sint-Job. 28,50 km om 11.45 u. Eens de enige twee huizen daar voorbij ging het linksaf een singletrack op. Van dan reden we over de mooie singletracks rond de bosvijver aan de Caterskapel.

Dreven en bospaden voerden ons via enkele mooie plekken door de bossen van Schilde. Op sommige plaatsen vroeg het rijden vat behendigheid omwille van het slijk, de plassen, putten en wortels. Op een plek waar een dikke boomstam het pad versperde werden we ingehaald door drie snelle jongens waarvan de laatste het obstakel dacht te omzeilen door van de weg af te gaan. Ver raakte de man niet! Al spoedig zagen we deze kerel zonder veel erg tussen het kreupelhout tegen de grond gaan! Iemand die nog volgde hoorden we zeggen dat hij meende diens voorbeeld te willen volgen maar net op tijd doorhad dat dit niet zo’n goed idee was! Er verschenen villa’s in het bos langsheen een onverharde weg die uiteindelijk overging in het gehavend asfalt van de Kotseheide. 32,50 km. Op 33 km kruisten we de drukkere Waterstraat om aan de overkant opnieuw het Molenbos te bereiken. Daar reden we over de smalle sporen die zich gevormd hebben op de zijkanten van de brede natte dreven naast de boomstammen die er langs staan. Op 34 km konden we rijden over de niet zo evident te berijden singletrack op het privaat terrein van het revalidatiecentrum De Dennen. Er zitten daar namelijk een paar diepe putten en een kort wasbord in. Via de gebouwen in het domein bereikten we één van de uitgangen. Deze keer viel het me ook op dat er tussen het groen een kleine kasteelvilla met toren verscholen staat.

De rit vervolgde verder door het Molenbos en de bossen op het domein De Welvaart (Sint-Antonius-Zoersel) waar we ondermeer over de heuvelkam omheen een met water gevulde put reden. In tegenstelling tot mijn gestuntel van vroeger reed ik er deze keer vrij vlot over. Er zitten namelijk enkele diepe putten en wortels in. 37 km om 12.20 u. Daarna kwamen we op meer open terrein en aan de huizen in de verte kon ik zien dat we in de omgeving van de Trappistenabdij van Westmalle reden. We werden ingehaald door een groep vrouwen en reden dezen nadien weer voorbij. Op 38 km reden we voorbij de abdij zelf, deze keer langs de zijkant en de voorkant. De meeste tochten nemen de zandweg achter. Het brouwen van Trappist moet goed opbrengen, want er waren verbouwingswerken bezig. Uit één van de gebouwen waren alle ramen verwijderd en voor de abdij waren een stuk nieuwe klinkerweg en parking in aanleg. Een singletrack bracht ons door het bos naar Het Wild Rijt. Even verder kwamen we op een spoor tussen bos en de afsluiting van een weide achter een vader met zijn zoontje te hangen.

Via een laatste strook bos reden we naar de Oude Baan, voorbij de Scherpenbergmolen en door de woonwijk waar mijn vriend en collega Peter woont. Even aangebeld toen we zijn huis passeerden, maar zijn echtgenote wist me te vertellen dat hij ook onderweg was met de bike. Hij was later vertrokken, dus allicht zouden we hem nog zien aan de aankomst. Via enkele straten en een laatste servitudenpad bereikten we opnieuw de sporthal Berckenhoven. Dat moet omstreeks 12.45 u geweest zijn met 43 km op het tellertje. Toen ik mijn fiets gestald had in de bewaakte parking kwam Jari van de bikewash terug en zeggen dat Peter was toegekomen. In de sporthal zaten nog veel mensen binnen, maar ondanks dat raakten we toch vrij vlot aan een hotdog en drank. De waarborg voor het stuurbordje kon je namelijk inruilen voor een jeton voor een kuip Westmalle of ander vocht! We zijn nog een half uur blijven zitten. Jari had nog andere plannen en Peter kon nog gaan familiefeesten. Voor mij lagen er nog 16 km naar Hoogstraten voor de boeg en deze keer gelukkig met wind in de rug!

Wij hadden ons goed geamuseerd op deze zonnige en warme dag eind december. Tevreden dat ik geen winterbroek had aangetrokken, doch een zomerbroek en beenwarmers. Het parcours was zoals we verwacht hadden met de veldwegen en de stroken bos in en om Westmalle. Het parcours is trouwens altijd ongeveer hetzelfde. Enkel het stuk bos aan Drieboomkensberg waar de andere tochten nooit komen en deze vroeger wel ontbrak deze keer helaas.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

28-12-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-45 km) van KFC Poppel te Poppel op zaterdag 26-12-2015.

Op tweede kerstdag met de auto richting Poppel gebold en die reis verloopt vanuit Hoogstraten bijna integraal over Nederland! Deze keer gelukkig geen last gehad van een omleiding, alhoewel de grote baan ter hoogte van de startplaats heraangelegd wordt. Parkeren kon in een weide. De toertocht werd georganiseerd door KFC Poppel en de inschrijving was in de kantine van de voetbalclub. De fiets slotvast gelegd wegens ontstentenis van een bewaakte parking. Om 9.00 u was ik ingeschreven en startklaar. Ik kreeg Frans en een maat van 3-D CAD-Systems te zien. Wist niet eens dat die firma in Hoogstraten is! Het vertrek verliep vanaf de speelvelden over enkele landelijke baantjes en een lange zandweg. Na het kruisen van een baan doken we op 3,50 km het bos in. Brede paden voerden door het bos waarin één zone omzeggens volledig kaalgekapt was. De door de werken gehavende paden waren gelukkig nog deftig te berijden. Op 6 km reden we heel kort over 100 meter asfalt door de bewoonde wereld ter hoogte van enkele hoeven.

Tot 8,50 km konden we rijden over eerder technische singletracks met korte bochtjes en een grove ondergrond met stronkjes, putten en bulten. Ondanks dat alles lukte het me om er vrij vlot over te rijden. Af en toe aan de kant gegaan of me smaller gemaakt om snellere rijders te laten passeren, wat meestal wel geapprecieerd wordt. Eens deze track achter de rug reden we even langsheen de velden om dan weer het bos in te duiken voor nog een gelijkaardige singletrack. Deze leidde naar een splitsing tussen de 8-24 km en de 31-37-42-50 km op het betonbaantje Overbroek op 10 km van de start. Althans, zo leek het, maar er was geen splitsing te zien en ook de opgegeven afstanden klopten niet volgens wat aangekondigd was. Allicht was dit een splitsing van een andere organisatie. Het bordje was ook vrij klein om bedoeld te zijn voor mountainbikers. Misschien voor wandelaars? Maar dan is 50 km toch al een ferme tocht!

We reden door een open landschap naar een volgende bos waar we op 12 km in doken. De omgeving bood de aanblik van de kruising tussen een park en een bos en mijn vermoeden dat we ons in het landgoed Gorp en Roovert in Nederland bevonden werd al snel bevestigd door de aanduiding op een slagboom. We reden er over singletracks, afgewisseld met brede paden en dreven. We passeerden de schuur nabij Roovert waar de toertocht vanuit Hilvarenbeek zijn stopplaats heeft. Na de volgende bocht linksaf kwam dan de eerste effectieve splitsing tussen de routes van 28 km en van 44 km op 15 km van het vertrek. Gorp en Roovert is een prachtig bosrijk landgoed, gelegen op het grondgebied van Hilvarenbeek, ten zuiden van de stad Tilburg en vlak bij de Belgische grens. Het is privaat bezit maar vrij toegankelijk voor wandelaars en fietsers. Het landgoed wordt bespoeld door de Roovertse Leij. 10.10 u.

Tot 16 km reden we door de bossen van Roovert over natte paden tot op een open vlakte. Mooie paden voerden ons dan tussen geurige dennen en over de heide. Alles geurde hier naar dennenhout. Het was er rijden doorheen een prachtige omgeving. Geregeld kreeg ik dezelfde groep mannen in blauwe pakken als tegenliggers te zien. Dit waren leden van een club uit Goirle die op eigen houtje toerden. Op 18,50 km bereikte ik een bekende plek toen ik vanuit het bos de achterzijde van een aantal chalets te zien kreeg. Even later bereikte ik de gasinstallaties aan de Tulderheyde in Poppel, pal op de grens tussen België en Nederland. We kruisten het asfaltbaantje en doken de bossen van het landgoed De Utrecht in. In dit ongerepte gebied met knappe bossen kregen we brede bospaden waarop zich in de loop der jaren sporen als singletracks hebben ontwikkeld, afgewisseld met singletracks onder geurige dennen. We passeerden er ook een mooie bosvijver. Het was er leuk rijden en genieten van de prachtige streek. Op 25 km reed ik weer langs en over de heide en bereikte ik opnieuw het landgoed Gorp en Roovert.

Na het kruisen van een zandweg annex bosfietspad kwam de bevoorrading die opgesteld stond in de bocht van een bospad. Ze kwam op 25,50 km van de start en ik arriveerde er om 11.00 u. Mannen van de voetbal zorgden er voor sportdrank, eierkoeken, peperkoek, cake, bananen en partjes appelsien. Te zien aan het millimeterwerk waarmee alles versneden was vreesden ze niet te zullen toekomen met hun voorraad. De met een bordje aangekondigde soep was ook op, tenzij dat het de bedoeling was dat je er om vroeg! Vermits je tot 10.30 u kon inschrijven kon men er inderdaad nog veel passanten verwachten! Na wat geknabbeld en gedronken te hebben mijn tocht door de bossen verder gezet.

Op 30 km kwam ik even uit de bossen van het landgoed Gorp en Roovert tevoorschijn en ging het verder over een klinkerbaantje. Om dan verderop opnieuw de bossen in te duiken voor een volgende portie knappe paden. Omstreeks 33 km passeerde ik de grote huizen van het landgoed waarvan de luiken allemaal in dezelfde kleuren rood en zwart geschilderd zijn, zo ook voorbij een oude kasteelvilla met torentjes. We passeerden de vijver waarin een met bomen begroeid eilandje ligt om daarna een eindje langsheen de Roovertse Leij te rijden. Aan het eerstvolgende bruggetje kruisten we het riviertje om de singletrack aan de overkant op te gaan. Tot 36 km volgden we zo het spoor naast de Leij doorheen de woeste bossen. We vervolgden de rit over paden en sporen op de rand tussen bos en velden in de richting van weer een volgende strook bos. Daar reden we onder geurige dennen tot we op 39,50 km een vrij drukke baan die daar doorheen de bossen loopt dienden te kruisen. Je kon het verkeer al van op enige afstand horen. 12.00 u.

Via dezelfde landelijke wegen en de zandweg keerden we terug naar de voetbalvelden in Poppel. Het was mij al opgevallen dat er stukken in de twee richtingen waren afgepijld! Om 12.15 u was ik na 42,50 km weer bij af. Gebruik gemaakt van de bikewash. Nog een drankje gekocht en het buiten uitgedronken omdat er binnen in de kleine kantine nog veel mensen aanwezig waren en het aantal daardoor geproduceerde decibels niet aan mijn hamer, aambeeld en buis van Eustachius besteed waren! Mooie toertocht in de bosrijke grensstreek bij mooi en warm weer in december. Ik was blij van geen winterbroek doch een korte zomerbroek en beenwarmers gedragen te hebben. Het parcours lag er goed berijdbaar bij en de organisatie was in orde.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

27-12-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (31-46 km) van FC Nieuwmoer en WTC Den Engel te Kalmthout-Nieuwmoer op zondag 20-12-2015.

Het feit dat we vroeger nogal tuk waren op de toertochten in Nederland net over de grens ten noorden van Antwerpen zal allicht de reden zijn waarom we de toertocht van FC Nieuwmoer en WTC Den Engel in Nieuwmoer nog nooit gereden hadden. We laten Woensdrecht, Huijbergen en Hoogerheide de laatste tijd wat links liggen omdat er daar te veel bikers op afkomen waardoor het er niet meer leuk rijden is. Zo ook de toertocht van WTC Woensdrecht vanuit Hoogerheide (voorheen vanuit De Blauwe Pauw te Ossendrecht) en deze te Rijkevorsel laten passeren ten voordele van Kalmthout. Aan de start was het goed te merken dat er concurrentie was van andere tochten in de wijde omtrek want ik kon vlak bij de kantine parkeren terwijl de inschrijvingen al drie kwartier geleden openden.

Vertrek om 08.45 u. Vanaf de voetbalvelden aan de Essensteenweg ging het de velden in en doorheen een strook bos. We dienden dan de eerder genoemde baan te kruisen en reden door een straat van een KMO-zone en voorbij het containerpark van Essen. Via het asfaltbaantje Kraaienberg en de Sijzenlaan, niet meer dan een onverhard veldspoor tussen de bomen, bereikte ik op 3,35 km Horendonk. Er zijn nog tochten die hier passeren, maar in de andere richting. Een Brabants trekpaard dat daar in de weide stond kwam nieuwsgierig naar me toe gewandeld toen ik er even halt hield. Via de Koekoekstraat reden we over de onverharde wegen langsheen de uit de kluiten gewassen zogenaamde, maar permanent bewoonde buitenhuizen die hier in de bossen staan. Uitlopers van de Rucphense bossen. Sommigen maken van hun terrein nogal een zooi met allerlei rommel. Of hoe men een bos kan verkloten! Kotje hier, stoeltjes ginder, hopen met plastiek afgedekt brandhout en dergelijke meer. We reden nog door enkele wegeltjes met vogelnamen en troffen er de eerste singletrack, weliswaar recht op recht.

We reden verder door de bossen over natte singletracks vanaf 4,75 km tot zo’n 7 km. Ik kreeg er zowel Jos K. als Rusor te zien. Deze laatste was onderweg met een makker die het biken pas weer had opgenomen na een knieblessure. Ik had die man nog al ooit gezien op toertochten. Doordat hij rustig reed kon ik voorsprong nemen en houden. We reden even over asfalt om opnieuw de bossen in te duiken tot we op 9 km toekwamen op een brede zandweg. Daar was het pittig en vermoeiend rijden over de zanderige bodem tot we op 10,50 km de Grensstraat bereikten. Over asfalt ging het dan tot de onverharde Turfvaartstraat in het Nederlandse Nispen (Roosendaal) waarmee we de grens meteen overschreden. Op 12 km doken we hier de bossen van Visdonk in, dit is een bosgebied nabij Roosendaal. Een bospad leidde ons door Visdonk en na een korte onderbreking over asfalt keerden we op onze stappen terug over een zeer natte en modderige singletrack tot Nederheide. 15 km om 09.45 u. We reden nog een eindje door een strook bos van Visdonk en via het asfalt van Nederheide bereikten we het kruispunt met de Achtmaalsebaan. Hier was de splitsing tussen de 35 km en de 45 km op 17 km van het vertrek. Ik zag Rusor en zijn maat, die mij intussen weer gepasseerd waren, naar rechts afslaan voor de route van 35 km. 10.00 u.

Voor de langste route was het rechtsaf om na het oversteken van de Achtmaalsebaan via de Postbaan de bossen in te duiken. Daar trof ik op 17,50 km een bordje dat me gebood om vanaf hier de bordjes van het vast parcours van Rucphen te volgen. Ik passeerde onder anderen het onverharde deel van de Roosendaalsebaan waar een groepje van vijf leutige dertigers in mijn zog van over een bultje het bos uit kwamen gevlogen. Hier in de bossen leken de bikers wel van overal te komen! Er volgden leuke singletracks en paden tot aan de Posthoorn, een straat op 23 km van het vertrek. Toen ik er even halt hield kreeg ik het gezelschap van Jari. Om 10.20 u waren we daarmee na een knap stukje parcours halverwege de tocht. We vervolgden de vaste route van Rucphen over singletracks en harde boswegen. Op 25 km reden we voorbij de camping De Posthoorn en de bonte beestenboel van de speelboerderij Scherpenberg. Wat daar allemaal rondloopt! Op 27 km bereikten we het in de bossen gelegen baantje Meerven.

Van 28 km tot 29 km kregen we een knap stukje met heuveltjes voor de wielen en op 31 km de beruchte “geul” op de vaste route. Dat is een singletrack die indertijd allicht bij de aanleg van die route speciaal daarvoor werd uitgegraven. Met als nadeel dat hij bij nat weer vol water bleef staan! Dat is nu verholpen door op enkele plaatsen een soort afvoer te maken naar een diepere put. Eens die geul achter de rug dienden we de pijlen van de uitgestippelde toertocht weer te volgen. Onmiddellijk daarna bereikten we op 32 km de bevoorrading die opgesteld was op de bosparking naast de Antwerpsebaan. Hier waren we nog al gepasseerd en er is nog een toertocht die hier een stopplaats heeft. De bevoorrading kwam vrij laat en was ook vrij mager. Soep, spuitwater en cola. Niet bepaald wat gebruikelijk is bij toertochten. De soep was wel lekker en uw kommetje werd met de glimlach een tweede keer gevuld. Er was niets om te knabbelen. Als reden werd aangehaald dat sommigen twee wafels eten en er nog een derde wegsteken voor onderweg. Dat probleem kan al min of meer opgelost worden door ter plekke zelf alles uit de verpakking te halen! Na afloop de commentaren over voorgaande edities eens gelezen en vastgesteld dat daar dezelfde opmerkingen over gemaakt werden. Wij stonden aan de stop omstreeks 11.10 u en er kwamen nog steeds bikers toe.

Na de stop staken we de Antwerpsebaan over en na een bospad troffen we een asfaltbaantje waarna een bosfietspad ons richting Essen voerde. Op 35 km passeerden we daarbij de beruchte Strontpaal, een grenspaal waarachter de grenswachters hun behoeften deden. Met de daaraan verbonden geschiedenis van het leven en de dood van de smokkelaar Klaveren Vrouwke! We verlieten het fietspad om in de nabijheid van de Vlaamse groene vaste route het Stortbos in te rijden. Door mij zo gedoopt omdat de met bomen begroeide zandbermen die er liggen mij het gevoel geven dat hier een oud stort onder verborgen zit. De plek ligt ingesloten tussen de Achtmaalsebaan, de Raaiberg en de baan Horendonk, pal op de grens tussen België en Nederland. De paadjes zijn er woest en er hebben zich een aantal grote permanente plassen gevormd. We vervolgden onze rit door de bossen om zo opnieuw in de weekeindzone van Essen-Horendonk te komen. 40 km. Vanuit de bossen zochten we de open vlakte weer op en via de landelijke baantjes Venetië en Den Bloempot bereikten we opnieuw de voetbalvelden van FC Niewmoer. We waren exact op het middaguur binnen na 44,50 km en het was allicht de eerste keer dat we nog voor de middag onze rit rond hadden!

De bikewash was nog operationeel met iets te krachtig afgestelde hogedrukreinigers. Er werd nog een pechvogel binnengebracht met zijn onklaar geraakte fiets in de aanhangwagen. In de kantine hebben we nog een drankje genuttigd en omdat we ruim op tijd weer terug waren zijn we met de fiets nog naar Taverne Den Engel in Nieuwmoer gereden om er witloof met ham en kaassaus te eten nadat we eerst gevraagd hadden of we zo vuil wel binnen mochten! Onze met modder besmeurde schoenen hadden we wel in de auto achtergelaten. Het weer was mooi geweest en we hadden genoten van de rit. De bepijling was niet overal optimaal, we hebben in ieder geval ergens een korte lus gemist. Dat er 15 km vaste route werd gevolgd, zegge één derde van de toer, kan aanleiding geven tot kritiek. Mij stoorde het niet vermits ik geen vaste routes rijd wegens steeds te vinden op toertochten. Iets eetbaar aan de stop had wel mogen voorzien zijn, al was het maar omdat het leuk is van onderweg iets te kunnen knabbelen. Ik vermoed dat de organisatie gebeurt door slechts een handenvol mensen en daarom niet tot in de puntjes af is. Maar wij hadden ons geamuseerd en dat is het belangrijkste.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

21-12-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-27-45-60 km) van WTC De Stoempers te Brecht op zondag 06-12-2015.

Vermits een bevriend collega lid is van WTC De Stoempers was de keuze voor de zondag snel gemaakt. Daarom trok ik met de bike van Hoogstraten naar de Garage Felix in Sint-Lenaarts (Brecht), de startplaats van een toertocht waar ik ook vroeger reeds aan had deelgenomen, nog voor die collega lid werd van de club. De heenrit was goed voor 9 km en zoals te verwachten was dat een rit met veel tegenwind. Me ingeschreven en om 9.30 u was ik op pad. Jari was er niet bij, vorig jaar wel, hij koos dit keer voor Arendonk. We vertrokken via de hoofdweg Heiken door Sint-Lenaarts in de richting van de rotonde om dan rechtsaf een gehavende asfaltweg in te slaan die voorbij enkele eenzame huizen doodliep op het kanaal Schoten – Dessel. Na een eindje over het jaagpad kruisten we het kanaal om een grasspoor op de andere oever op gestuurd te worden in de richting van Sint-Job-in-‘t-Goor.

Op 1,50 km troffen we de splitsing waar de kidstoer van 15 km zich losmaakte van de 27-45-60 km. De kidstoer volgde verder de oever van het kanaal, wij reden van de berm af de Paepestraat in, een onverharde zandweg door een strook bos aan de rand van het natuurgebied Hoofsweer met links van ons een grote vijver, rechts woeste bossen. Eens dat bos weer uit reden we over een lastig grasspoor tot aan de Westmallebaan die ons effectief naar Westmalle bracht. Op 4 km sloegen we daar rechtsaf de zandweg Paaltjesdreef in. Deze voert langsheen de terreinen waar ooit steenbakkerijen stonden. Vele veldwegen zitten hier dan ook vaak vol met oud steenpuin! Rechts van ons lagen velden. We bereikten het asfalt van de Heikantstraat en reden voorbij Sint-Jansberg, een domein voor jeugdkampen. Verderop bereikten we het kruispunt met de zandweg Oude Liersebaan waar op een privaat domein een drietal villa’s staat. We sloegen er linksaf in de richting van het Molenbos en Drieboomkensberg. 6,50 km.

In plaats van recht het bos in te duiken en naar het kruisbeeld van Drieboomkensberg te rijden, dienden we linksaf te slaan om via een minder gebruikelijk pad het Molenbos te betreden. Van 7 km tot 9 km konden we rijden over de paden en de tracks omheen Drieboomkensberg. Er was gekozen voor de minder courante paden op deze plek. 10.15 u. We reden daarna door de velden achter de Trappistenabdij van Westmalle. Van 11 km tot 14,50 km reden we opnieuw door het Molenbos en kregen we enkele lastige natte stukken met wortels voor de wielen. We kwamen uit het bos tevoorschijn in de Waterstraat (Schilde) – Abdijlaan (Brecht). We reden even over het fietspad langsheen deze baan en staken ze over om de Kleine Vraagstraat in te rijden, een zandweg in het grensgebied tussen Schilde, Brecht en Sint-Job-in-‘t-Goor. De ondergrond was er deze keer redelijk droog ondanks de grote plassen die er stonden maar waar je gemakkelijk omheen kon. Halverwege deze zandweg ging het rechtsaf een bospad in dat me naar de bossen achter het domein van de school Kristus-Koning (Sint-Job) bracht. Daar reden we omheen de bosvijver en werd ik om 10.55 u op een foto vereeuwigd. Op deze plek was het zoals steeds genieten van het knappe stukje bos met singletracks nabij de Caterskapel.

Op 18 km kwam ik toe in de Caterskapeldreef, een bosweg met enkele eenzame huizen op het grondgebied van Schilde met een achterpoortje van Kristus-Koning. We reden dan over de tracks, de paadjes en de dreven van “Klein Zwitserland” zoals de bossen achter Kristus-Koning genoemd worden. Omstreeks 11.00 u bereikte ik de bevoorrading die op 20 km van de start opgesteld stond in de Polderdreef. Alles werd aangevuld vanuit een grote vrachtwagen van Garage Felix die als een groot marktkraam opgesteld stond langs de kant van het pad. Je kon er eten van bananen, appelsienen, madeleintjes, lekkere soep en sportdrank. Na de stop reden we de bosdreven Poppelaerstraat en Baan op Sas 2 in om uit te komen op de oever van het Kempisch Kanaal Schoten – Dessel ter hoogte van de vaste woonboten die daar liggen aan de oude bunker. Intussen was ik achter de begeleide kidstoer komen te hangen en in het zog van de groep kinderen, vaders en moeders, stak ik mee het kanaal over aan het sasbruggetje. Aan de overkant kon ik op het asfalt jaagpad de kidstoer voorbij steken, uitgezonderd één kleine jongen die er een flinke vaart op na hield en al de rest het nakijken gaf! Niet te schatten hoe dat ventje over de singletracks reed! In diens zog reed ik door de bossen aan De Merel over singletracks met wortels om uiteindelijk toe te komen in de onverharde Tilburgbaan ergens tussen Sint-Job en Brecht. Op 25 km van het vertrek was daar een splitsing tussen de 15-27 km en de 45-60 km. De kleine jongen had intussen vaart geminderd om te wachten op de anderen. 11.30 u.

Voor de langste ritten ging het linksaf een grasspoor in en een paadje onder de bomen over om uit te komen op de terreinen van de camping De Drie Linden. Daar sloegen we het bospad in dat evenwijdig loopt met de Schotensteenweg en voorbij enkele oude bomen met indrukwekkende stammen loopt. Loofbomen en cipressen die daar al vele jaren ongestoord konden groeien. Eens die bomen voorbij ging het aan een volgend kruispunt van zandwegen rechtsaf. Hier konden we genieten van een knappe strook bos met leuke singletracks over enkele bulten. Uiteindelijk kwam ik toe in de Van Bavellaan en diende de Schotensteenweg te kruisen. In het gezelschap van een biker in een geel fluojasje, één van de weinigen die me begroette tijdens het passeren. 29,50 km om 11.50 u. We reden dan even door de bewoonde wereld in de Vriendschapslaan en door de Pierrelaan die achter een berm evenwijdig met de E19 loopt. Op 30 km kruisten we die snelweg en doken we rechtsaf de bossen in. Tot 34 km konden we vanaf daar genieten van zeer veel leuke paden over een aantal heuveltjes. Het was er niet overal evident rijden, soms kwam er wat stuurmanskunst bij kijken. Een aantal keren kreeg ik een echtpaar te zien dat op wandel was met kind en hond. Dat meisje was danig gefascineerd door fietsers, want elke passage ontlokte aan haar de nodige commentaar naar haar ouders toe! Een lief kind dat ik allicht nooit nog zal terugzien! Er passeerden me nog twee bikers.

We bereikten de Mieksebaan en reden evenwijdig met de snelweg voorbij de weekendzone Rommersheide. Het ging rechtsaf een doodlopend straatje in en linksaf om een eindje in noordelijke richting naast de snelweg en de hogesnelheidslijn te rijden. We kwamen opnieuw uit in de Mieksebaan en aan de volgende brug over de snelweg klommen we via de berm naar boven om er de splitsing tussen de 45 km en de 60 km te treffen. Op 36 km van het vertrek om 12.20 u. Gekozen voor de langste rit. Die voerde bij aanvang over de landelijke betonbaan Hoge Mereyt. Op 38 km kruiste ik de Brasschaatbaan, de weg die van Maria-Ter-Heide (Brasschaat) naar Overbroek (Brecht) voert. Aan de overkant ging het een nat bospad in wat naar de toegang van het Groot Schietveld van het militair domein van Polygoon voerde. Net zoals vorig jaar stond daar dezelfde Stoemper ter hoogte van een bunker eenzaam en alleen met een tweede bevoorrading. Hij had alles al opgeruimd maar nog cake en bananen op de passagierszetel van zijn bestelwagen liggen. Een vriendelijke kerel trouwens! De tweede stop kwam op 40 km om 12.30 u en ik was niet de laatste om er te passeren. Verderop zouden nog twee bikers me later inhalen.

De overtocht van het Groot Schietveld ving aan met een brede zandweg over een open winderig terrein, een kale vlakte. Ik vraag me af of hier nog veel militaire activiteit is! Daarna volgde een grasspoor recht op recht, een spoor dat aan de rand van de kale vlakte evenwijdig loopt met de Bredabaan die in de verte rechts ligt, door bomen aan het zicht onttrokken. Op een plek waar we op 42 km een bareel dienden onderdoor te kruipen stak me nog een biker voorbij. Die reed enorm snel alhoewel niet meer van de jongste! Bovendien nog in korte broek! Een potige kerel dus. We kregen een aantal vennen te zien aan onze linkerzijde en na enige tijd bereikten we het grootste ervan. We hadden het Uilenbos aan de rand van het centrum van Wuustwezel bereikt. 45 km om 13.00 u. We werden eerst even door dat bos gestuurd over de niet zo gemakkelijk te berijden paadjes. Ze liggen er vaak vochtig bij met wat putten en wortels. We keerden terug in de richting van het ven en werden dé singletrack opgestuurd. Een singletrack die op een hoogte vlak naast de rand van het ven loopt. Toen ik hier ooit tijdens een toertocht voor de eerste keer reed had ik er geen flauw benul van waar ik was. Ik reed er niet graag omdat je bij de minste stuurfout of glijdpartij veel kans maakt om in het water te duiken! Er zijn ook een paar korte steile afdalingen! Toch nog maar eens geprobeerd en er zonder veel problemen over gereden. Toch wat bijgeleerd in de loop der jaren blijkbaar! Ik ben ooit bij een fietsenhandelaar in Wuustwezel een testrit gaan maken en die kerel nam me mee naar die track! Toen wist ik meteen waar hij lag! Ik heb de bike toen niet gekocht! 7000 euro was me te veel!

Op 47 km lag deze toch wel bijzondere singletrack achter me en kruiste ik de drukke Kampweg, de grote baan van Wuustwezel naar Brecht. We doken de Vloeikensstraat in, een onverhard pad dat vanaf een verlaten vervallen overwoekerd huis en schuur een strook bos van het natuurgebied Het Marum doorkruist. Dit is een uitloper van het Groot Schietveld. We bereikten de onverharde veldweg Schietveldweg en kruisten via een houten brug de Grote Beek. De Stoemper aan de tweede stop had me gezegd daar voorzichtig te zijn wegens mogelijke gladheid van de brug! Een veldspoor leidde me tot aan de doodlopende Stapelheideweg, een landelijke straat in Loenhout (Wuustwezel). 49,50 km om 13.20 u. Een lastig, weinig gebruikt en door tractorbanden omgewoeld veldspoor onder de bomen bracht me opnieuw tot de meer bewoonde wereld. Op 51 km kruiste ik opnieuw de snelweg via de brug van de Sint-Lenaartsebaan. Er stonden hier vroeger een aantal huizen en hoeven die voor de aanleg van de hogesnelheidslijn van Antwerpen naar Breda en de stopplaats Noorderkempen onteigend en gesloopt werden. Het waren herkenningspunten tijdens uw rit van Antwerpen richting Nederland. Nu zie je enkel een betonnen muur! 13.30 u.

Eens de snelweg over ging het linksaf een veldweg in die in de richting van de windmolens leidde. Die schoten hier als paddenstoelen uit de grond op! Ik vroeg me toen af hoe dat kwam. Toen ik te weten kwam dat de overheid de uitbating daarvan zwaar subsidieert was de reden duidelijk! Het zou me verwonderd hebben moest milieubewustzijn de reden geweest zijn! We passeerden de voet van één van die molens. Winderige veldwegen voerden door dit schaars bewoonde gebied opnieuw in de richting van dezelfde Sint-Lenaartsebaan. Via Koningsstoel en de Leemstraat bereikten we de bewoonde kern van Sint-Lenaarts waar ik om 13.50 u na 56 km weer toekwam aan het vertrek in de garage Felix. Uit sympathie met mijn collega die, Stoemper en kok zijnde, altijd de soep voor de toertocht maakt, nog een kommetje soep en een drankje gekocht. Er zaten niet zo veel bikers meer, alleen degenen die niet naar huis wilden en al redelijk boven hun theewater bleken te zijn. Omdat de Stoempers bezig waren met opruimen en ik nog de rit per bike huiswaarts voor de boeg had, ben ik niet lang meer blijven zitten.

Mooie rit bij droog maar toch eerder somber weer. De tocht maakt een grote lus en doet veel plekken aan waar andere tochten niet komen. We doorkruisten de gemeenten Brecht, Westmalle, Sint-Job, Wuustwezel en Loenhout. Ondanks dat toch overwegend off-road met uitzondering van de aanvang van de extra lus voor de langste afstand die iets minder bleek te zijn dan de beloofde 60 km. Mij wachtte nog de terugrit van een 10 km die een einde maakte aan deze amusante zondag.

Hieronder kan u een filmpje van DonManolo over deze toertocht bekijken.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

07-12-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-45 km) van het ATB-Team Sirocco te Woensdrecht op zondag 22-11-2015.

De toertocht van het ATB-Team Sirocco vanuit het Café Non Plus Ultra te Woensdrecht is een klassieker op mijn jaarlijkse agenda, ook al twijfelde ik er aan om naar Kasterlee of Zoersel te gaan rijden. Omdat ik de toertochten van Ossendrecht (8 november), Wouwse Plantage (18 oktober) en Hoogerheide (11 oktober) op de zogenaamde Brabantse Wal al had laten passeren, toch maar trouw gebleven aan de streek waarvan ik de schoonheid dank zij de bike leerde appreciëren. Een parkeerplekje gevonden op een pleintje nabij de start. Een plaats vinden kan lastig zijn wanneer zo’n klein dorp overspoeld wordt door mountainbikers. Het vroeg anders wat zelfovertuigingskracht om het warme nest te verlaten vermits het weer niet veel goeds was zo kort na een dag en nacht met ijskoude regen. Ingeschreven in het café met de bizarre naam en om 9.30 u was ik op pad.

De aanvang van de toertocht was zoals ik verwacht had eerder een beproeving, want het café ligt op de rand van de Ossendrechtse Noordpolder, een desolate open vlakte waar regen en wind vrij spel hebben! De veldweg en het grasspoor waarover we dienden te rijden lagen er dan ook verzopen bij met modder en plassen. Het dropke aan de dikke wortel was er nog steeds! Daarna was het ploeteren in een verzopen grasveld. Het ging dan een met bomen begroeide heuvel op voor de eerste hoogtemeters, even over het erf van een hoeve en over een smal spoor tussen een prikkeldraad en struiken naar de Peerenbergscheweg. Op 4,50 km was het daar even stevig klimmen over asfalt. Boven reden we het bos in en kregen we de eerste singletrack voor de wielen. Die lag er nat maar nog behoorlijk berijdbaar bij, alhoewel het op enkele plaatsen toch wat sukkelen was. Maar ik heb hier ooit al meer gestunteld! Ik prees mij tevreden dat ik niet de enige kluns onderweg was, want voor mij reed een tijdje een vermoedelijke beginneling die het nog lastiger had dan ik. De mens is op een bepaald moment even aan de kant gegaan om te bekomen. Verder gereden aan mijn rustige tempo wat ik kon aanhouden vermits het slechte weer er voor zorgde dat er minder deelnemers dan gebruikelijk op de paadjes reden zodat er weinig bikers waren die voorbij wilden geraken. Op deze eerste singletrack kan het anders soms zeer druk zijn.

Op 6,50 km reden we in het bos in de omgeving van het Mollercollege waarvan ik de veelkleurige nieuwbouw tussen de bomen door zag staan. Hier is het altijd zeer nat, zelfs bij droog weer! Achter het college en de volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinen ligt een bos met enkele hoge zandheuvels waarover zich een aantal singletracks slingeren waarvan natuurlijk dankbaar gebruik gemaakt wordt. Het is er dan ook prettig rijden. Op 7,50 km kwam ik uit het bos tevoorschijn in de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinenlaan waar seingevers stonden, evenals aan het rondpunt met de Putseweg ter hoogte van het restaurant Jagersrust in Ossendrecht. 8,50 km om 10.00 u. We reden er de Abdijlaan in richting Huijbergen om halverwege rechtsaf het bos- en heidegebied Kortenhoeff in te slaan. Door dit gebied met zanderige paden dat deel uitmaakt van de Brabantse Wal bereikten we de Staartse Heide. We bevonden ons dan niet ver van de grens met het Belgische Kalmthout. Aan de camping Staartse Duinen was er een eerste splitsing tussen de ritten van 30 km en van 45 km op 11 km van de start. 10.10 u. Ik zag daar een knul ietwat teleurgesteld en roepend terugkeren toen hij merkte dat zijn achteropkomende makkers de toer van 30 km op gingen! Gekozen voor de langste rit.

De tocht van 45 km voerde ons door de bossen en over de open vlakten van de Staartse Heide waar het leuk rijden was over een mix van paden. De extra lus eindigde na 3,50 km op quasi dezelfde plek als waar ze begonnen was want op 14,50 km kwam ik uit een bospad tevoorschijn tegenover de toegang tot de camping. We werden even over asfalt naar het rondpunt van Huijbergen gestuurd om daar de richting Bergen-op-Zoom te volgen. Het ging dan rechtsaf een keienpad in dat naar het bos voerde en na de doortocht van een veld reed ik op een boogscheut van één van de toegangen tot de militaire basis van Woensdrecht. Vanuit de verderop gelegen manege in de Kooiweg vertrekt ook een toertocht. We reden een tijd op bospaden die naast de omheining van de luchtmachtbasis Woensdrecht lopen en door de naastliggende bossen. Daarna ging het even langsheen enkele villa’s in de Vennekensstraat in Huijbergen waar een seingever op post was aan een rustig kruispunt. We doken weer het bos in en kregen een tweede splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 16,50 km van de start. We reden nu door het bos en over de paadjes van het trimparcours op de Kooiheide. We kwamen uit op een door het bos lopende asfaltbaan en reden in de richting van naar mijn mening de Nootjesberg. Maar we dienden de weg te kruisen om aan de overzijde het bos verder in te rijden.

Door dat bos reden we naar de zandvlakte die net buiten de vliegbasis gelegen is en waar de lichtbakens die de landingsbaan markeren tot buiten de omheining staan. Voor ons lag in de verte de Moerkantsebaan, de weg van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. We maakten bij wijze van spreken zo goed als rechtsomkeer (sommige tochten slaan hier linksaf evenwijdig met de omheining van de vliegbasis) en reden opnieuw in de richting van het bos. Daar kregen we wat ik daarnet gevreesd had te zullen missen toen ik de vliegbasis in het vizier kreeg, meer bepaald de singletrack over een twee tot drie uit de kluiten gewassen zandheuvels met wortels. Een knap paadje! Uiteindelijk reden (of wandelden) we dan toch over de Nootjesberg en kwamen we uit het bos tevoorschijn in de Overbergseweg om daar tussen het huis en de schuur van de hoeve ’t Overberg de bevoorrading te treffen. Er was daar nog redelijk wat beweging. Bananen en wafels konden er doorgespoeld worden met hete thee of sportdrank en er was ook een man present bij wie je terecht kon met eventuele problemen met je fiets! Dat is altijd zeer handig want verkleint de kans dat je uw toertocht in het water ziet vallen omwille van technische mankementen die misschien gemakkelijk kunnen opgelost worden door iemand die er het verstand en het gereedschap voor heeft! Omstreeks 11.10 u spoelde ik er een suikerwafel door met een beker thee op 23 km van het vertrek, halverwege dus!

We kruisten de Weg naar Wouw met de hulp van twee tot drie seingevers. Aan onze rechterhand zagen we een hoge met dennen begroeide zandheuvel liggen, naar mijn mening de Tiestenberg. Aan de voet van de zandhelling zag ik twee mountainbikers staan die zich daar op eigen houtje aan het amuseren waren. We reden rechts een modderig grasspoor op dat naar het bos leidde. Daar was een splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km op 23,80 km van het vertrek. Voor mij ging het rechtsaf naar een knap stuk bos met leuke paadjes en enkele uit de kluiten gewassen heuvels in het bos aan de Tiestenberg. Na dit mooie stuk achter de rug te hebben kruisten we de Hollandseweg en ging het een ferme heuvel op. Niet de Tiestenberg zoals ik dacht, maar de Pilberg! De enige berg die gemarkeerd is met een naambordje! 26 km. Na nog een smalle track in het bos rond deze heuvel kwam ik van tussen de struiken tevoorschijn in het Vijverstraatje aan de rand van de bebouwde kom van Huijbergen.

Op 26,50 km deed een seingever me de Staartsestraat kruisen en verwees me naar het “groene poortje” aan het beeld van de heilige Teresia en het achterliggende parkbos dat allicht ooit behoorde tot het Wilhelmietenklooster van Huijbergen, thans verbouwd tot woningen en serviceflats. Na het heiligenbeeld dienden we links aan te houden en konden we genieten van mooie maar weliswaar natte singletracks. Van 28 km tot 29 km kregen we de lange mooie singletrack op en af enkele heuvels. Vroeger had deze toertocht hier een splitsing. Ik meen dat er vroeger een nog grotere afstand kon gereden worden. Of anders is het een andere tocht die hier ook passeert! Het is moeilijk om alles uit elkaar te houden! Bovendien passeren hier ook Belgische tochten want de plek ligt vlak bij de grens met Kalmthout-Hoek en Essen-Hoek. Daarna volgde de modderige singletrack tussen de rododendrons. 29,50 km. Er waren nog steeds redelijk wat bikers op pad. Op 31,50 km passeerde ik de plek op de Staartse Heide op de grens tussen bos en een open heidevlakte ter hoogte van een zwarte metalen goed onderhouden toegangspoort waar ik tijdens de toertocht van Essen-Hoek ooit geschuild heb voor een immense stortbui. 31,50 km om 12.10 u. We reden niet rechtsaf de open heide in maar wel rechtdoor voorbij de zwarte poort een lang recht zanderig bospad op.

Vanaf hier reden we door de bossen van de Groote Meer over een fel aanzuigende zandweg met grote plassen. Er zijn nog tochten die hier passeren, maar in de andere richting. Op 33 km stond een seingever op post voor de oversteek van de Putseweg, de baan die vanaf de Belgische grens in Putte-Kapellen naar Bergen-op-Zoom voert. Het ging recht tegenover direct weer het bos in over een bospad waarna ik de door struikgewas aan het zicht onttrokken voormalige zandgroeve van Ossendrecht passeerde. Hier is ook een houten hut van een hondenschool, maar er was geen kat te bespeuren! Een paadje leidde ons door het bos, nogmaals in de omgeving van de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege, een midden in het bos gelegen school. Zoals te verwachten was reden we hier over een zeer modderig pad in deze klassiek natte omgeving! Dan kwam er een splitsing tussen de 30 km en de 45 km op 35 km van de start. Natte bospaden voerden me naar en voorbij het Wasseven, een visvijver van de hengelsportvereniging Het Spanjooltje uit Woensdrecht. De vijver ligt in Ossendrecht niet ver van de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan. 36,50 km.

Ondanks het intussen gevorderde uur was ik niet nog de enige aanwezige op het parcours. Nog af en toe staken anderen me voorbij. Zo op 38 km toen ik aan de omgeving merkte dat we in de bossen om Calfven reden, een buurtschap van Ossendrecht (Woensdrecht). We reden er in de bossen in de omgeving van De Luchtballon, een vakantiekamp voor astmatische kinderen. Intussen na een faillissement ter ziele gegaan. De Luchtballon draaide vooral op giften en de inzet van vrijwilligers. De toertocht die door De Luchtballon werd georganiseerd en die een aantal keren door zwaar winterweer werd afgelast is overgenomen door De Grensrijders uit Hoogerheide. Op 39 km reden we in de bossen van het domein Vluchtheuvel in Calfven. Mooie, maar ook natte en daardoor zware singletracks voeden ons op 40 km tot voorbij De Luchtballon. Ondanks het natte weer stond er weinig water in de beek achter het domein. Doorgaans staat heel het pad hier onderwater! Er is tijdens de toertocht van De Luchtballon ooit een reportage gemaakt door de lokale televisie en tijdens een interview op die plek zie je op een bepaald ogenblik een biker in het water duiken en kopje onder gaan! Door de zeer grote plas was de beek niet meer te zien! De plas lijkt aan de zijkant minder breed te zijn, zodat men geneigd is naar daar uit te wijken en tussen de bomen te rijden, maar net daar zit die beek die dwars op het pad uitkomt!

Er volgde nog een portie natte singletracks doorheen de Vluchtheuvel en na een rondje reden we nogmaals voorbij de Luchtballon. Ik zag mensen achter de omheining op het terrein ervan lopen. Er is nog steeds geen nieuwe bestemming voor gevonden, maar er zouden toch opnieuw kampen worden georganiseerd volgens een artikel in BN De Stem. Nog steeds genoot ik het gezelschap van andere bikers. 41,50 km om 13.00 u. We reden in de Trambaan en de Bergstraat en werden door een seingever de rustige hoofdweg door Calfven over geholpen. Daarna overschreden we de grens tussen Calfven en Ossendrecht. We doken opnieuw de kale en desolate Noordpolder van Ossendrecht in vanaf de Peerenbergscheweg. Een natte zandweg voerde ons over een dijk omheen de polder en we mochten ons gelukkig prijzen dat er geen wind stond. Een laatste biker stak me voorbij en verdween in de verte. De laatste kilometer voerde over dezelfde veldweg als waarlangs we waren vertrokken om weer toe te komen aan het Café Non Plus Ultra.

Ik diende zelfs nog even aan te schuiven aan de bikewash waar uw fiets vakkundig weer vanonder het slijk tevoorschijn werd getoverd! Omdat de Non Plus Ultra, te horen aan het helse geluidsniveau waarmee hier de Hollandse hoempapa ten gehore wordt gebracht, allicht een café is voor doven en slechthorenden, ben ik niet meer naar binnen geweest voor een drankje. Het kleine café zit na zo’n toertocht ook al snel tjokvol. Alhoewel er aan het aantal fietsen te zien niet zo heel veel mensen meer aanwezig waren. Het weer was deze toertocht gunstig gezind geweest, want buiten een bui ijsregen na het vertrek hadden we het droog kunnen houden. De hemel boven de polder kleurde zwart aan de horizon en toen ik mijn fiets weer op de drager plaatste begon het zeer hard te regenen. Net op tijd weer binnen dus! Zoals steeds was dit een mooie toertocht, maar het werd wel, wat de ondergrond betreft, een natte en koude editie onder een sombere, grijze hemel waar slechts enkele keren de zon eventjes doorheen priemde. Met dank aan Sirocco en de vele helpers en seingevers die op post waren op deze zondag. Deze toertocht trekt tot 1600 deelnemers, maar door het natte weer daagden er deze keer 970 bikers op. Waardoor het omwille van de mindere drukte veel aangenamer rijden was.

Jari registreerde vorig jaar de route op Google-Maps en ze zag er dit jaar ongeveer gelijkaardig uit: klik hier! Hij reed zelf de toertocht van Kasterlee.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

29-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-50 km) van de Fietsclub Kees van Boxel te Galder op zondag 15-11-2015.

Op zondag op tijd op, ook al was de nacht vrij kort, want voor de toertocht van de Fietsclub Kees van Boxel te Galder kon je slechts inschrijven tot tien uur. Aangezien wij weten dat de Nederlanders gewoonlijk vrij snel de pijlen weer ophalen, was het zaak van op tijd te vertrekken. Het weer nodigde anders niet uit tot een toertocht. De voorbije namiddag en nacht had het al stevig geregend en bovendien was er zware storm. Het verwonderde me daarom niet dat er nog maar weinig geparkeerde wagens in de nabijheid van de start in het Café Knooppunt Galder stonden, ook al liep de parking aan het sportcentrum waar ik stond na mijn komst vrij vlug vol! Toen ik zo goed als klaar stond om naar de start te rijden kwam Jari daar ook toe. Ik kon alvast vertrekken, hij zou me wel inhalen. Me ingeschreven in het zaaltje naast het café en om stipt 9.00 u was ik op pad.

Het ging het dorp uit en een veldweg bracht ons in de wind na 1,50 km naar het bos. Natte paden voerden ons door het bos en langsheen de bosrand , waarna het duwen was tegen de wind in over een natte veldweg tot aan een asfaltbaantje ter hoogte van het Café Galderzicht. Daar stonden op 3 km enkele seingevers op de plek waar we rechtsaf een asfaltbaantje op dienden te rijden. De Moerstraat bracht ons zo tot aan de Galderse Meren waar we op 3,75 km van tussen enkele paaltjes een zandstrand op draaiden. Slechts enkele mensen met honden liepen er op het strand, het seizoen voor de zonnekloppers is definitief voorbij. We reden dan tot 5 km over zandstranden, over een dijk en door stroken bos langsheen de enkele meren die daar liggen. Tot 6 km voelden we dan het asfalt van de Rijsbergsebaan onder onze wielen. Het ging van daar een gebied in door afwisselend bos en over heide of langsheen de bosrand over enkele leuke singeltracks. Op 9,75 km kwam er een eerste splitsing tussen de routes van 30 km en van 50 km. Gekozen voor de langste tocht.

Vanaf hier kregen we veel bos tijdens het rijden door het Mastbos dat deel uitmaakt van de zogenaamde Baronie van Breda. Het Mastbos is na de Wouwse Plantage nabij Bergen-op-Zoom het oudste cultuurbos van Nederland. Het dankt zijn naam aan de oude dennenbomen of mastenbomen die er staan. Vandaar dat wij Vlamingen dennenappels ook mastentoppen noemen! Op 12,50 km kregen we veel gezelschap van joggers in het bos. We reden er langsheen enkele meren. Er volgden niets anders dan paden, sporen en tracks door de eindeloze bossen tot we op 15 km via een bruggetje de waterloop Mark kruisten. Vanaf het Markdal bereikten we via enkele veldsporen op 16 km de bewoonde wereld van Ulvenhout. Vanaf de veldweg Sulkerpad doorkruisten we de dorpskern van Ulvenhout. Ik herkende enkele plekken omdat ik er ooit eens in het gezelschap van een vriend met de koersfiets gereden had. Het is bij enkele ritjes gebleven, ik rijd niet graag met de koersfiets. Geef mij maar bos en paden ver van alle verkeersdrukte.

Na het doorkruisen van het dorp doken we het Ulvenhoutse Bos in. Paden voerden ons door dit indrukwekkende parkbos over tapijten van herfstbladeren, waarbij we enkele keren een houten bruggetje dienden over te rijden. Dan is het altijd wat oppassen, want zulke bruggetjes kunnen glad zijn als ze nat zijn. We reden in de richting van de snelweg en een brug onderdoor. Dat moet in de omgeving van het snelwegenknooppunt Sint-Annabosch geweest zijn. In deze omgeving had ik nog al gereden, allicht tijdens de toertocht vanuit Chaam. Langs de kant van een bospad troffen we de pauze op 20 km van het vertrek. Het was daar nog vrij druk en er kwamen na ons nog vele bikers toe. Onder een tentje waren vele mensen in de weer voor het aanvullen van de sportdrank, thee, wafels en peperkoek. Vooral de in dikke hompen gesneden peperkoek was lekker. Wij stonden daar omstreeks 10.30 u.

Na de pauze volgde een bijzonder knappe singletrack, weliswaar recht op recht tussen twee rijen bomen over een soort van lage dijk. Een bordje waarschuwde voor mogelijke wortels die er bij momenten effectief lagen. Gewoon er op en er over. Twijfelen was geen optie vermits ik aan de kop reed van een treintje bikers. De hevige stormwind ging intussen heftig te keer in de boomkruinen en dat maakte alles nog spannender! Aan het einde van de track troffen we op 21,50 km een splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km. We reden verder door het Ulvenhoutse Bos over natte paden die ondanks dat toch nog redelijk goed te berijden waren, al spatte de modder ons geregeld om de oren en begon onze fiets er knap smerig uit te zien! Er waren nog steeds veel bikers onderweg. Eentje daarvan probeerde me op een smal spoor met plassen in te halen op een ongelukkige plek! Hij probeerde over een plas te jumpen, maar dat mislukte. Hij kwam midden in de plas terecht waardoor de modder langs alle kanten in het rond vloog, tot groot jolijt van zijn makker! Terwijl wij probeerden om zo veel mogelijk plassen en modder te ontwijken!

Rond 30 km kregen we een strook waar we toch met echte modder geconfronteerd werden, allicht omdat de omgeving er meer open en blootgesteld was geweest aan de regen van gisteren De wind ging er ook weer fel te keer! We reden er door bos en op de rand tussen bos en velden in de omgeving van de Chaamse Beek en Chaamse Bossen. 11.15 u. Op 33 km reden we eventjes door de bewoonde wereld van Chaam om een kilometer verder een grote baan, de Meerleseweg, te kruisen en de Hondsdonkseweg in te rijden. Ook hier seingevers, evenals veel wind! Na de oversteek reden we door een knap bospark. Wij piekerden ons intussen suf over de toertocht die ons nog niet zo heel lang gelden ook langs hier had geleid, want wij herkenden bepaalde plaatsen en gebouwen, zoals een oud hoevetje met strodak dat te koop stond. Ook later zag ik langsheen een grote baan op een vluchtheuvel op een kruispunt met een zijstraat een kruisbeeld met bloemen ter herinnering aan een verkeersslachtoffer staan en toen begon het mij te dagen. Dat kwam toen aan het einde van de tocht, we werden dan verderop rechtsaf de hoogte in gestuurd tot bovenop een berm die langsheen een snelweg liep, beneden links in de diepte het dorp en in de verte de molen waar de start was. Dat moet dus de toertocht van Bavel geweest zijn. Chaam hadden we immers niet gereden, in Alphen was Jari er niet bij en Hilvarenbeek is te ver van hier. Vanaf het parkbos kregen we geregeld stukken van de toertocht van Bavel voor de wielen. Een dreef leidde ons tot de splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 37,75 km van de start.

We werden na de splitsing geconfronteerd met een vrij modderige intro om een mooie singletrack te kunnen bereiken die ons naar de rand van het natuurgebied Chaamse Beek voerde. Op 40 km kwamen we opnieuw toe op de Strijbeekse Heide. 12.00 u. We troffen er nogmaals een splitsing tussen de beide afstanden waar voor ons de laatste tien kilometer van de tocht aanvingen. Een singletrack bracht ons naar een bosparking waar wandelaars hun auto konden stallen voor een bezoek aan de Strijbeekse Heide, de Elsakker en de Chaamse Beek. De Elsakker is een bosgebied in en op de grens met België, waar ook de recent gereden toertocht van Meerle passeert. Allicht kregen we in deze omgeving een mengeling van de toertochten van Meerle en Bavel voor de wielen! We herkenden in ieder geval bepaalde plekken zoals deze parking. Op 42,50 km leidde de rit ons door bos en over open heide om op 44 km de bewoonde wereld aan te doen.

Op 45 km werd de rit een geseling toen we vanaf een plantenkwekerij tegen de ongemeen hevige tegenwind dienden op te boksen in een veldweg die herschapen was in een modderpoel. 12.30 u. Het ritje door deze winderige open velden bracht ons tot op het asfalt fietspad dat vanuit België langsheen het riviertje de Mark naar Breda voert. We kwamen toe aan het bruggetje waarlangs ik vanochtend de start bereikt had. Nu stonden er naast de stropop in fluojasje ook echte seingevers. Ik was daarstraks van mening dat de opvallende pop als seingever fungeerde en daar gezet was voor de tocht, maar bij het naar huis rijden stond ze daar nog terwijl de rest van de attributen en pijlen er opgeruimd was. Allicht staat ze er permanent om de passanten te wijzen op overstekende schoolkinderen die gebruik maken van het fietspad. We reden nog even over het fietspad langsheen de Mark en daarna door een aantal natte velden zoals we ze ook gezien hadden tijdens de rit vanuit Meerle, maar dan aan het begin ervan. Na 49,50 km waren we om klokslag 13.00 u weer bij af.

Tot aan het einde hadden we nog andere bikers gezien en er kwamen er na ons nog verschillenden toe. Na enig aanschuiven werd onze fiets vakkundig proper gespoten. Ook al was het parcours behoorlijk berijdbaar gebleken, onze fiets zag er toch vrij smerig uit! Daar had men binnen in de zaal op gerekend, want we vonden er geen stoel om op te zitten! Alles weggehaald om te vermijden dat vuile bikers alles smerig zouden maken. Gelukkig konden we op de rand van een podium zitten. Er waren nog veel deelnemers binnen en het gekwebbel was dan ook navenant. Lang zijn we na het nuttigen van een drankje niet meer gebleven. Aangezien we voor onze doen vrij vroeg weer terug waren hadden we nog een extra lange namiddag ter beschikking. De toer was ons goed bevallen. Geen spectaculaire dingen, daar hebben we ook geen nood aan. Veel bos, daar rijden we graag in rond. De organisatie was goed in orde, alles duidelijk afgepijld, door seingevers beveiligde oversteken en bikewash na afloop. Een aanrader voor de liefhebbers langs beide zijden van de grens tussen Nederland en België.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op moubntainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

23-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (14-29-43-52-65 km) van WTC De Sprinters te Geel-Ten-Aard op woensdag 11-11-2015.

Omdat Jari nog andere plannen had voor deze extra vrije dag koos hij voor een rit dichter bij huis, meer bepaald deze van de Gezôarse Feesten te Eksaarde-Lokeren, een tocht die ik in 2013 ook zelf gereden had. Ik bleef ook in de eigen contreien en trok naar Geel-Ten Aard voor de toertocht van WTC De Sprinters. Deze had ik nog niet eerder gereden. Tot voor kort werd de tocht in december georganiseerd. Een parkeerplek toegewezen gekregen op een weide vlak bij het vertrek. Dan gebeurde wat ik eigenlijk zelden meemaak als ik ergens ga rijden, ook al omdat ik gewoonlijk vrij laat start! De bikers stonden tot buiten toe aan te schuiven aan de start! Allicht ook omdat de langste ritten (52 km en 65 km) maar tot 9.30 u konden starten. Voor die langste ritten was er langs de kant van de bondenleden een aparte inschrijvingstafel voorzien. Om 9.20 u was ik op pad.

Reeds op 1,50 km reden we het bos in voor een portie singletracks en een bospad op de rand tussen bos en velden. Na een riskant smal spoor, waar het balanceren was tussen boomstammen en een grote plas slijk, en laat nu net daar een hele bende achter mij hangen, kwam op 5 km de splitsing tussen de 14-29-43 km en de 52-65 km. Gekozen voor de langste routes waardoor het al snel wat rustiger werd op het parcours. Een lange veldweg, de Brijloopsedijk, voerde ons op 7 km tot op het jaagpad van het Kempisch Kanaal Bocholt – Herentals. Tot 8,50 km voelden we beton onder onze wielen om een privaat bos te bereiken. Dit privaat bos was gelegen op de terreinen van het SCK – CEN – VITO, het Studiecentrum voor Kernenergie. Het was, mits het in acht nemen van een aantal reglementen, vrij toegankelijk voor wandelaars en fietsers. Het was er tot 11 km knap rijden doorheen de brede dreven. Via deze bospaden bereikten we het Feynends Heike, een natuurgebied in Mol. Die plek was ik tijdens een andere toertocht al eens gepasseerd.

Er volgde niets anders dan bos waarbij we van 13,50 km tot 14,50 km een meer technische singletrack voor de wielen kregen. Een track met vele bultjes en nog licht gehavend door boswerken die er ooit plaatsvonden. Ook van 16,50 km tot 18,50 km ging het lekker op en af over een aantal leuke singletracks op een heuvelachtig zanderig terrein tussen jonge dennen en struikgewas. Toen ik er even halt hield ontmoette ik Rubber-12. Na hem lange tijd niet meer gezien te hebben kwam ik hem tegen na de toer in Merksplas en nog geen twee weken later hier! Na een korte babbel weer op pad. Het viel me op dat er weer meer bikers te zien waren. 19 km om 10.30 u. We reden nog een eindje door het bos tot aan de bekende site van het SCK – VITO (Studiecentrum voor Kernenergie en Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek) aan de Boeretang in Mol. Daar waar sommige tochten rechtdoor de Boeretang blijven volgen ging het voor ons linksaf en reden we over de asfaltbaan die dwars door de terreinen van het SCK loopt.

We reden een brug op en af om aan de voet ervan een tentje te treffen met de eerste bevoorrading, enkel voor de grote afstanden. Ze kwam op 22,50 km van het vertrek en ik kwam er toe omstreeks 10.45 u. Er was veel om te knabbelen zoals bananen, appelsien, cake, wafels, centwafeltjes en drank. Enkele mannen zorgden er voor het aanbod. Tijdens het knabbelen wat bijgepraat met Rubber-12 die er ook nog was. Na de stop ging het direct naar de bochtige singletrack die gelegen is in een langgerekte strook bos tussen het kanaal en de baan langsheen het SCK. Rubber en nog een andere biker de kans gegeven om voorbij te steken zodat ik in alle rust de vele bochtjes aan kon snijden! Tot 24,50 km was het keren en draaien geblazen op dit lange spoor tussen de bomen. We reden dan naar een volgende bos waar we een knap stuk van een rode vaste route op en af over heuvels konden rijden. Op 27,50 km doken we de bewoonde wereld in en reden er over een iets drukkere baan. Pas op het moment dat ik het gelijknamige sportcentrum passeerde, ook startplaats van een toertocht, merkte ik dat we in de Brasel te Dessel reden. Na het oversteken van de Zwarte Nete reden we over het asfalt van de Geelsebaan tot aan Wildeman. Een veldweg, overgaand in het asfalt van de straat Wenen, bracht ons tot op de Pontfortsedijk. Daar bereden we enkele knappe singletracks op en af heuveltjes. Ze maakten deel uit of lagen in de buurt van een groene vaste route. Tot 34 km duurde dit feestje. Om 11.40 u werd ik er een foto vastgelegd. We reden verder door het bos en hier reden weer meer bikers op het parcours.

Op 36 m reden we op de rand van de bewoonde wereld, ik vermoed van Retie. Ik kwam uit een aardeweg langsheen een tuin die vol oud hout en rommel lag. Naast een openstaande achterdeur lagen opengescheurde blauwe zakken naast een stapel lege drankblikjes! Het huis zelf zag er ook niet uit. De ramen in slechte staat en er hing zelfs geen dakgoot meer onder de pannen! Aan de gevel en bouwstijl te zien zeker geen stokoud huis. Binnen lag ook allerlei rommel! Waarschijnlijk woonde hier één of andere zonderling. Wraakroepend hoe sommigen zo’n degelijke woning kunnen verwaarlozen en laten verkrotten! We reden een strook bos in over een deel van de groene vaste route. In dat bos stonden villa’s verscholen. Eens het bosgebied weer uit kwamen we nogmaals toe in de bewoonde wereld. Op 39 km trof ik daar in de lokalen aan een voetbalveld de tweede bevoorrading op 39 km van het vertrek. Ik stond daar om exact 12.00 u op het ogenblik dat er een viertal andere bikers weer vertrokken, waaronder een dame en heer die ik na afloop nog zou te zien en te spreken krijgen. Dit was de bevoorrading voor alle afstanden. Intussen was iedereen op de kleinere ritten hier allicht reeds gepasseerd. Na mij kwam er nog één biker toe en vanaf hier tot aan de finish zou geen enkele andere me nog voorbijsteken. Enkele mannen zorgden er voor partjes appelsien, cake, ander lekkers, soep en drank.

We verlieten de plek over een zandheuvel om direct een splitsing te krijgen tussen de 29-52 km en de 43-65 km. Voor de eerstgenoemden meldde een bordje dat er nog 11 km te gaan waren, voor mij kwamen er nog 24 km. We reden eventjes langsheen een grote baan in Retie, daarna over het asfalt van Metsen tot aan de assenweg Elsdonkstraat op 42 km. We reden een bosspoor in en dat leidde ons naar knappe singletracks in een strook bos aan de Looiendsebergen. In deze speeltuin had ik nog al gereden, allicht tijdens de toertocht van Retie, een klassieker op oudejaarsdag! 43 km. We vervoegden opnieuw de groene vaste route die ons over paden en tracks door een bos langsheen buitenhuizen leidde. De marathon van MTB Mastentop te Kasterlee (15 augustus) passeert hier ook en heeft hier zelfs een bevoorrading staan. 46,75 km om 12.30 u. Ook op 48 km kregen we nog een knappe singletrack in een bos voor de wielen. Eentje met korte bochtjes en op en af enkele hoge heuvels. We reden daarna op de rand met de bewoonde wereld om weer het bos in te duiken over brede paden van de groene vaste route.

Vanaf 50 km kregen we niets anders dan bos te zien tot aan het kruisen van een grote baan op 52,75 km. 13.00 u. Daarna ging het een bos door waarin vele buitenhuizen stonden, vaak nieuwe chalets waarvan sommigen allicht toch permanent bewoond zijn! Op 53,50 km reden we een eindje langsheen de Zwarte Nete tot in Beverdonk. Vanaf daar reden we door een meer open landschap, afgewisseld met bos op de Beverdonkse Heide. In een zandweg bekroop me na 56 km even paniek omdat ik in de verte bikers bezig zag met het weghalen van een pijl. Maar ze verzekerden me dat alle pijlen nog hingen! Tot 58 km voerde de tocht overwegend door de bossen. Daar meldde een bordje dat we een privaat bos betraden. We konden er gebruik maken van singletracks die er weinig bereden uit zagen met een bodem van bladgrond en humus. We kruisten daarbij een viertal keren een aardenweg die door dat private bos liep. Eens de track achter ons vervolgde de rit tot 59,50 km over een nat bosspoor langsheen dit privaat domein.

Een hobbelige veldweg voerde naar een volgend privaat domein, waar we een veldweg in reden. Een landbouwer was in het begin daarvan aan het werk met een tractor op zijn veld. De veldweg eindigde ter hoogte van een kapelletje. 61 km. Na een afslag naar rechts stond er een bordje dat de laatste 3 km aankondigde. We reden dan over de zandweg Breevensedijk in Geel. Via enkele zandwegen langsheen bos bereikte ik opnieuw de plaats van de start. Ik reed voorbij de weide waar m’n auto geparkeerd stond en had er wat moeite mee om de plek van de start weer te vinden! Ik was van mening dat ik daarvoor een paadje rechts had moeten inslaan, maar het bleek iets verderop links te zijn! Om 14.00 u kwam ik er toe met 65,82 km op het tellertje! Ik zal weer de laatste geweest zijn om toe te komen. Mij wat te drinken gekocht, waarna één van de dames mij de beloofde pannenkoeken kwam brengen! Pas dan zag ik dat Rubber-12 nog aanwezig was met zijn bikepartner (V) en druk in gesprek was met de man en de vrouw die ik aan de tweede stop had zien wegrijden. Zij vertelden honderduit over hun hobby: loopwedstrijden met de hond aan de lijn! Een halfuurtje later zijn we allen huiswaarts getrokken; Er stonden nog drie auto’s op de parkeerweide en ik was uiteindelijk de laatste die wegreed op het ogenblik dat enkele Sprinters de linten die ze gespannen hadden kwamen weghalen! De toer was me goed bevallen op deze extra vrije dag. Afwisselend met vele stroken bos en enkele knappe singletracks. Enkel het weer had wat minder somber mogen zijn, maar het was een zegen dat we zonder regen konden rijden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

22-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Brabants Mooiste (25-38-50 km) van WTV Alphen te Alphen op zondag 08-11-2015.

Het voordeel van ouder te worden is dat je uw leeftijd altijd als excuus kunt gebruiken voor onkunde en in mijn geval voor traagheid tijdens het rijden! Omdat Jari meer dan ondergetekende moeite moet doen om in zijn huiselijke kring de kerk in het midden te houden, zou hij deze zondag alleen rijden om dan sneller weer thuis te zijn. Daarom kon ik deze keer een tocht kiezen die afweek van zijn keuze. Jari koos voor Ossendrecht, ik reed in Alphen, beiden in Nederland. Mooie toertochten waarvan het altijd jammer is tussen beide een keuze te moeten maken en er eentje van te moeten missen! Omdat het al vele jaren geleden was dat ik de toertocht van Alphen nog gereden had! Dat dacht ik, want ik kijk zelden na welke keuze ik het jaar voordien rond dezelfde tijd maakte! Bij aankomst aan de startplaats in Café De Welkom zag ik namelijk dat wij deze tocht vorig jaar gereden hadden en dat we zowel aan de stop als aan de aankomst de ouders van Jari te zien hadden gekregen. Want die rijden ook met de bike rond! Erger nog, de bike van diens vader werd hier na de toertocht door een onverlaat, ondanks te zijn vastgelegd, van de fietsdrager van de auto gestolen!

We verlieten het dorp via het fietspad langsheen de grote baan. Reeds op 1,50 km kwam de eerste splitsing waar de langste route van 50 km apart ging van de 25-38 km. Gekozen voor de langste rit. Op 2,50 km doken we het bos in en vanaf daar troffen we niets anders dan singletracks en bospaden. Tijdens de doortocht van een terrein met open heide reden we voorbij een ringwal-grafheuvel uit de prehistorie. 4,50 km. We doken opnieuw de bossen in waar we tussen 8 km en 9 km een eerder technische singletrack met veel bochtenwerk en draaien en keren voor de wielen kregen, inclusief enkele heuvels. De track maakte deel uit van het parcours van een zwarte vaste route. In deze knappe omgeving werd ik ingehaald door een grote delegatie rijders van het Sporthotel Bruurs. De laatsten staken me wel rakelings voorbij teneinde de groep te kunnen bijhouden! Het viel me op dat er terug meer bikers onderweg waren. Allicht liepen de verschillende afstanden hier weer samen! 11 km om 10.15 u. Ook omstreeks 14 km kwam er een knap stukje op de zwarte vaste route, op en af enkele heuvels over goed van wortels voorziene paadjes. We kwamen even uit het bos tevoorschijn om een asfaltbaantje te kruisen ter hoogte van een veldkapelletje. De mensen van de organiserende club hadden geen seingevers voorzien, maar wel een houten dwarsbalk over het pad geïnstalleerd om de bikers tot afstappen en voorzichtigheid aan te manen bij het kruisen van de weg! 15 km om 10.30 u.

Aan de overkant van de weg reden we een smal spoor op dat naast de afsluiting van een militair domein liep. In een singletrack kwam er op een kruispunt van paadjes op 16,50 km een tweede splitsing waar de 50 km nogmaals apart ging van de 25-38 km. Op 17 km reed ik in het zog van een koppel bikers een kleine lus op in de buurt van een achterpoortje van het recreatiedomein ’t Zand. Een kilometer verder reden we eventjes over een strook strand naast de grote vijver. Niets anders dan bos kregen we te zien waarbij we op 23 km een gebied met zanderige heide doorkruisten. Op 26 km reden we opnieuw in de omgeving van de vijver en kon je kiezen tussen “voor de durvers” en een veiliger alternatief! Wat de optie voor de durvers was hadden we bij het naderen al kunnen zien liggen, meer bepaald een zeer diepe zandput. Er stonden enkele bikers van de inrichtende club op post en ik deed wat ik een van hen tijdens het passeren tegen zijn makkers hoorde zeggen. Me gewoon laten gaan in de afdaling en dan kwam je zonder veel moeite aan de andere kant weer boven! De put moet bij sommigen anders wel een diepe indruk nagelaten hebben, want toen een collega me ’s anderendaags vroeg waar ik gereden had, was net die put dat wat hij zich van deze ooit gereden tocht nog herinnerde! 11.15 u. We vervolgden onze weg over bospaden nabij ’t Zand.

Op sommige plaatsen reden we over tracks van een vast parcours en aan één heuvel stond een permanent bord dat de keuze liet tussen een helling van 10% en eentje van 26%. Dat kon ik me van vorig jaar nog herinneren. Op 27 km kruiste ik een grote baan om aan de overkant weer het bos op te zoeken. Daar trof ik 500 meter verder de plaats van de pauze. De hele tijd, van aan de tweede splitsing tot hier, had ik in het zog gereden van een koppel bikers, een man en een vrouw, die niet meer van de jongsten waren en iets sneller reden dan mijn gebruikelijke tempo. Het werkte motiverend om in hun spoor te proberen te blijven rijden zodat ik er een goed tempo op na bleef houden. Zij waren allicht van de streek, want kenden mensen van de organiserende club waarmee ze aan de stop stonden te praten. De bevoorrading was basic met een sterk afsmakende tomatensoep, hete thee, sportdrank en peperkoek. De bananen waren al door de voorgangers verslonden. Alles stond opgesteld op een lange tafel in een schuur achter een hoeve op een eenzame plaats langs een straat in het bos. Toen ik er om 11.30 u weer vertrok kwam er de delegatie nog trager dan ik rijdende bikers toe die we onderweg hadden ingehaald, zo rond 23 km. Ze hadden publiciteit van Joremco Gierle op hun tenue staan en waren dus afkomstig uit Vlaanderen. Heel veel later dan ik arriveerden ze al bij al niet!

Na de stop reden we nog een eindje door het bos en over een fietspad dat er dwars door liep in een mooie omgeving met herfstkleuren. Aan de rand ervan gekomen reden we van 30 km tot 31 km over een klinkerbaantje en over het fietspad langsheen een grote baan. Een eindje verder staken we over en sloegen we de Ballastweg in. Die voerde ons voorbij de visvijver De Ballast. Veldpaden leidden dan naar een bos aan het militair domein. 33 km om 11.50 u. We doken er opnieuw het bos in voor een portie leuke singletracks op en af. Na deze speeltuin kwam er op 34 km een splitsing tussen de 25 km en de 38-50 km. Er stoof daar een man op zijn paard door het bos. Vanaf de splitsing reed ik door een domein dat een kruising was tussen een bos en een park. Tot 36 km reden we in een grote lus over de heide. We raakten eventjes de bewoonde wereld om op 37,75 km de Regte Heide te bereiken. We reden vanaf Het Hoefke over deze kale zandvlakte en aan de horizon kon je enkele grote gebouwen van de stad Tilburg boven de bomen uit zien steken. We deelden er tot 39 km de paden met wandelaars. Na een lange zandweg langsheen de bosrand bereikte ik de uitgang van de Regte Heide en een bosfietspad dat in kronkels evenwijdig liep met een klinkerbaantje langsheen het golfterrein van Nieuwkerk. Op verschillende plaatsen sloegen we van dat fietspad rechtsaf het bos in voor een aantal lussen over lange rechte singletracks.

Uiteindelijk reden we tot op het klinkerbaantje en sloegen rechtsaf een pad in dat op 41 km voorbij het Klooster van Nieuwkerk leidde. Een kleine kilometer verder reden we een paadje in van het Landgoed Halve Maan. Mooie lange wegen leidden ons door dit bos waarbij we een eenzaam huis met in rood en geel geschilderde luiken passeerden. Eens daar voorbij dook ik in het zog van zes andere bikers de bossen van het Landgoed Ooijevaarsnest in. Hier bereden we mooie bosdreven en paden op de rand tussen bos en velden. Een lange singletrack leidde recht op recht tussen twee rijen imposante beukenbomen. Aan het einde ervan kondigde een bordje de laatste vijf kilometer aan. 46 km om 12.50 u. Even verder bereikte ik een parkeerplaats voor wandelaars voor de Regte Heide. Wegwijzers toonden de richting naar de landgoederen Ooijevaarsnest en De Hoeven. Van deze plek herinnerde ik me dat ik er vorig jaar met Jari halt had gehouden. Een zandweg leidde verder door het bos waar we op 39 km over een bruggetje diende te rijden. Even verder passeerden we de hoeve De Hoeven. Na de poort van de toegangsweg te zijn uit gereden kwam ik op een baantje terecht dat me opnieuw naar de meer bewoonde wereld voerde. In een meer open landschap reden we er over de Nieuwe Veldweg in de richting van een moderne brug over een ringweg. We reden die brug over en ze bleek een fietsbrug te zijn die het Bels Lijntje over de ringweg voert. Het Bels Lijntje (Belgisch Lijntje) is een fietspad dat aangelegd is op een voormalige spoorwegbedding tussen Turnhout en Tilburg. Het loopt rakelings langsheen het Café De Welkom in het centrum van Alphen zodat ik korte tijd later weer toekwam bij af. Met 53,50 km op het tellertje, verplaatsing van en naar de auto in de Molenbaan langsheen de ringweg inclusief, was ik om 13.10 u na een heerlijke rit weer aan het vertrek.

Me binnen nog twee glazen fris en even zoveel sandwiches met kaas en ham gekocht. Altijd goed dat er na afloop wat te eten kan gekocht worden, dat smaakt na zo’n rit! De bikers uit Gierle zaten nog binnen, de enkele anderen die er nog zaten maakten stilaan aanstalten om weer naar huis te vertrekken. Nog even uitgerust aan hetzelfde tafeltje buiten op het terras waar ik vorig jaar had gezeten. Leden van de club waren in de weer met de opruim. Nog eens gaan kijken naar de plek waar we vorig jaar geparkeerd stonden en dan wist ik met zekerheid dat het hier was dat de fiets van de vader van Jari toen gestolen werd! Met geweld van de afgesloten fietsdrager gerukt! Het weer had wat zonniger kunnen zijn, het was een redelijk sombere zondag, maar de rit was knap! Bijna voor de volle honderd procent in de bossen en piekfijn georganiseerd.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

Filmpjes van Hansdegebruiker:

Toertocht te Alphen op 08-11-2015 Strava door Hansdegebruiker

Toertocht te Alphen op 08-11-2015 door Hansdegebruiker

13-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Jubileumwintertoertocht (25-45 km) van de Tieltse Wielervrienden te Tielt-Winge op zaterdag 07-11-2015.

Ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van de club organiseerden de Tieltse Wielervrienden een wintereditie van hun mountainbiketoertocht. Op deze editie brachten ze zelfs de kortste afstanden naar de stukjes privébos in Bekkevoort waar enkel de marathonafstanden komen! Ondanks het feit dat ik tijdens de zomertoertocht hier ferm mijne pere gezien had, trokken we aldus toch naar Tielt-Winge om deze misschien eenmalige uitgave niet te laten voorbijgaan! Dat ik zo fel had afgezien op 30 augustus was mede te wijten aan het hete weer en de vochtigheid die in de lucht was blijven hangen na een fel onweer tijdens de week! Het laatste stuk van de rit van 65 km hebben we toen zelfs links laten liggen en dat is niet van onze gewoonte! De startlocatie aan de sporthal ’t Solveld was ons niet onbekend en na een parkeerplekje te hebben toegewezen gekregen waar iemand gestaan had die de rit al achter zich had, konden we om 11.00 u van start gaan.

Het ging vanaf een paadje naast de sporthal en enkele servitudes het dorp uit om aan Hellekens de landelijke omgeving in te duiken. Ook al reden we er op een andere manier dan gebruikelijk naartoe, op een bepaald ogenblik herkende ik het kruispuntje van singletracks in de nabijheid van de uitkijktoren, een bizar exemplaar dat als een trap naar boven in het ijle hangt. Via de Vlooybergvoetweg, een klimmende singletrack, bereikten we op 3 km de toren op de top van de heuvel. Er zaten twee fotografen klaar om de bikers op de gevoelige plaat vast te leggen. 11.10 u. Het ging aan de toren linksaf en in een holle weg naar beneden en een straat in. Landelijke wegen en paden werden ons deel. Van 6 km tot 7 km troffen we knappe singletracks in een privaat bos waar de grond kwistig bestrooid was met herfstbladeren. Dat zorgde voor een mooi stukje toertocht. Op 8 km was het na de oversteek van een straat klimmen geblazen in het bekende smalle kasseispoor tussen struiken en de afsluiting van een weide, overgaand in een smal grasspoor tussen weiden. Eens boven leidde een natte singletrack door de velden naar de splitsing tussen de 25 km en de 45 km op 9 km van het vertrek.

Gekozen voor de langste route. Die leidde ons door een boomgaard naar een leuke afdaling in een smalle holle weg die door meerdere tochten in deze streek wordt aangedaan. 10 km. Mooie landelijke wegen en paden voerden naar de Leemkuilstraat nabij Assent (Bekkevoort). Vanaf het kapelletje op het kruispunt met de Zelliksebaan volgde een stevige klim in de onverharde holle weg. Daarna lekker naar beneden tot aan het volgende witte kapelletje dat diep in een holle weg staat. We sloegen er linksaf voor een volgende zware klim, gevolgd door een afdaling en nog een stevige klim. 13,50 km om 12.00 u. Nog een aantal stevige klimmetjes en afdalingen volgden in de richting van de snelweg E314 waarlangs enkele grote windmolens staan. Vanaf de Struikstraat kregen we een stevige klim in een smal modderig spoor tot aan de voet van één van de windmolens op de hoogvlakte waar doorheen de snelweg in een diepe sleuf voert. 18 km. Tot 20 km bereden we de veldwegen evenwijdig met de snelweg en enkele landelijke wegen in een meer open landschap met weinig bebouwing.

Op 27 km konden we genieten van een knappe afdaling in een holle weg waar de bomen op de flanken in herfstkleuren getooid waren. Mijn vermoeden dat we na een haakse bocht dadelijk beneden in de Begijnenbeekvallei zouden staan werd bevestigd. Niet voor niets staat daar een bordje dat meldt dat die plaats naast de Begijnenbeek aan de Wissenbeemd, gelegen aan de voet van de Hermansheuvel, werd verkozen tot het mooiste plekje van Bekkevoort. 22,50 km. Terwijl we er even halt hielden kwamen er twee bekenden toe. Even staan praten met Chantal en Erling. In hun zog de stevige beklimming aangevat met aan onze rechterkant de in de tuin van een huis opgestelde zonnepanelen die eigenlijk niet thuishoren in deze schilderachtige omgeving! Ondanks mijn inspanningen de klim moeten staken wegens het wegslippen van mijn achterwiel! Eens boven staken we de Provinciebaan over voor een portie landelijke veldwegen.

Omdat we zo stilaan halverwege waren verwachtte ik toe te komen aan de bevoorrading. Maar voor het stuk cake dat we daar te eten zouden krijgen, lieten de Tieltse Wielervrienden ons eerst goed werken. Jari had al onraad geroken en stak me voorbij toen hij een bordje zag staan dat ons aanspoorde tot een extra inspanning toen we een bos naderden. Al snel werd het me duidelijk dat we het private bos hadden betreden waar een singletrack zich in vele bochten om de boomstammen op een helling slingert! Voor sommigen een plek om van te snoepen, voor mij de nagel van mijn doodskist! Zulke korte bochtjes in combinatie met klimmetjes zijn voor mij de doodsteek! Bovendien floepte de ketting van de achtercassette en durfde ik niet al te veel kracht zetten omdat ik eerder tijdens de rit al wat last had met de versnellingen, bevreesd dat ik was om mijn ketting aan stukken te trappen! Ik moet danig gevloekt hebben tijdens mijn sukkelrondje, want een drietal dat passeerde sprak me aan met de vraag of alles met mij wel in orde was! Jari zat al rustig te smikkelen toen ik knorrig de plek van de bevoorrading bereikte. Die stond zoals tijdens de zomertocht opgesteld voor het chalet van de Teutoonse Ridders, een ruitersclub uit Bekkevoort. Op 27,50 km konden we er genieten van bananen, wafels en cake, soep en sportdrank. We hebben er even zitten uitblazen tot 13.30 u. Het verwonderde me dat het al zo laat was. Helemaal niet het gevoel gehad dat de dag zo snel voorbij ging.

Onmiddellijk na de stop kwam er een splitsing tussen de 25 km en de 45 km op de grens met Assent (Bekkevoort). Bij aanvang reden we eerst nog een eindje door hetzelfde bos van daarnet over draaiende en kerende singletracks op een helling. Niet zo mijn ding. Landelijke wegen en veldsporen voerden ons op 29,50 km tot op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem en op 31,50 km van Bekkevoort. Het parcours was goed te berijden. Op 33 km ging het weer even de meer technische toer op in een bos waar doorheen een paadje slingerde. De plek bevond zich nabij de snelweg. Jari knoopte een gesprek aan met mensen die daar stonden, onder meer een dame met een fototoestel, een man en mensen met bikes. Nogmaals geduveld op mijn haperende versnellingen tijdens het ritje door het bos. Aan het einde van de lus werd ik nog eens op de gevoelige plaat vastgelegd! Pas toen ik op ongeveer dezelfde plaats weer uit het bos tevoorschijn kwam, merkte ik dat de mensen met de bikes Erling en Chantal waren! Erling had te kampen met een kettingbreuk, was er niet in geslaagd om die te herstellen met een powerlink en stond te wachten op de pechwagen. De man met de pechwagen heeft nog een poging ondernomen om de breuk te herstellen, maar of hij daarin geslaagd is weten we niet. We zijn vertrokken in de hoop dat ik na afloop vandaag nog terecht zou kunnen bij de fietsenmaker om het mankement aan mijn eigen fiets nog te laten nakijken. 34 km om 14.00 u. Chantal en Erling hebben mogelijk hooguit een tien kilometer van de tocht moeten missen en kunnen gerust zijn dat ze het mooiste deel ervan in ieder geval hebben kunnen genieten.

Goed te berijden landelijke wegen voerden ons vanaf de snelweg in de richting van Scherpenheuvel door een straat die Houwaart heet. Of allicht nabij de grens met Houwaart (Tielt-Winge). We reden er zowel off-road als door de bewoonde wereld door straten die vernoemd waren naar lokale bergen zoals Slangenberg en Hoensberg! 37 km omstreeks 14.30 u. Op 39 km reden we voorbij de rand van de bebouwde kom van Schoonderbuken, een gehucht van Scherpenheuvel-Zichem. Veldsporen op en af brachten ons in de richting van de snelweg E314 waar we het op- en afrittencomplex van Tielt-Winge passeerden. Hier hadden wij vanochtend de snelweg verlaten en reeds het lint zien hangen dat een te volgen spoor markeerde. Na het kruisen van de grote baan doken we Oudenbos in en reden over een assenweg voorbij de Appenzeller Hütte, wat betekende dat we het grondgebied van Rillaar bereikt hadden. We kregen een stevige klim in de Groenweg, een assenweg vlak naast de snelweg en een lekker lange afdaling in dezelfde assenweg die daar Donk heet. We kwamen uit op een straat waar we linksaf sloegen onder de snelwegbrug. Uit “gewoonte”, want hier passeren wel meer toertochten, wilde ik na de brug de Tienbunder in slaan, maar we dienden gewoon de Tieltseweg te blijven volgen. 41 km.

Er volgden nog een aantal landelijke wegen en straten door Tielt-Winge, onder anderen een servitude die langs de achtertuinen van een straat met dicht langs elkaar gebouwde villaatjes liep. Uiteindelijk bereikten we om klokslag 15.00 u na de beloofde 45 km opnieuw ’t Solveld. Na onze bike van het weinige vuil ontdaan te hebben nog even staan praten met enkele mensen van de organiserende club. Om dan snel de rit huiswaarts aan te vatten met een grote omweg naar de fietsenmaker die speciaal om mijnentwil zijn zaak nog openhield en na enkele pogingen tot bijregelen het vervelende overslaan van de ketting kon wegwerken.

De toertocht was (gelukkig) minder zwaar dan de zomertocht, allicht ook omdat de paden er goed droog bij lagen en de weersomstandigheden tijdens de zomertocht wel extreem waren dit jaar. Nochtans zijn we nog redelijk lang onderweg geweest, zonder het zelf te beseffen en waren er plaatsen waar ik het toch knap lastig had. Spijtig dat we de Pannenhoef in Bekkevoort niet voor de wielen kregen. Het is intussen een tijd geleden dat ik de klim over deze asfaltbaan, overgaand in een holle weg vanaf een eenzaam huis, nog eens gereden heb. Boven heb je een mooi uitzicht over de streek met de snelweg heel in de diepte. Er was hier ooit een toertocht waar bij al deze hellingen de naam en de hellingsgraad vermeld stonden. Misschien was dat de tocht die vanaf de voetbalvelden aan de Oude Tiensebaan vertrok, want die tocht heb ik dit jaar op de kalender niet aangetroffen. Als ik het traject van de E314 bekijk dan zijn er intussen heel wat plaatsen tussen Leuven, Lummen en Maasmechelen die ik met de mountainbike soms tot vlak naast de snelweg bereden heb! Ik heb zo meer aardrijkskunde geleerd dan ooit op school! Eind augustus volgend jaar allicht weer op de afspraak hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

12-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Bikse bos- en heidetocht (25-45-65 km) van RTC Hilvarenbeek te Hilvarenbeek op zondag 01-11-2015.

Het waren drukke tijden voor een mens dit weekend, want gisteren reed ik overdag de toertocht van Merksplas en ’s avonds de Halloween-nachtrit in Bonheiden! Om daar op zondag de Bikse bos- en heidetocht van Hilvarenbeek aan vast te knopen! Afgesproken met Jari aan de carpoolparking in Loenhout en via de grensovergang in Meer bereikten we over de snelweg de plek van de start. We hadden deze tocht al ooit eerder gereden, ook al konden we ons er weinig van herinneren buiten het feit dat hij ons bevallen was. Bij aanvang hadden we er evenmin benul van dat de organisatie dezelfde club betrof van wie we in de loop van dit jaar op 21 maart de GPS-rit gereden en ook zeer goed bevonden hadden, ook al hadden we nog niet eerder enkel op basis van een GPS-track gereden. Dieper in Nederland is ook mijn lidkaart van de NTFU geldig en kon ik me direct inschrijven aan de zogenaamde “scan en go”. Die mannen zaten achter het loket van het zwembad van waaruit de tocht vertrok. Vanuit de kantine welteverstaan! We waren wel teleurgesteld dat we niet meer konden vertrekken voor de tocht van 65 km. Dat kon slechts tot negen uur, terwijl de kalenders op de websites halftien vermeldden!

Om 9.30 u waren we op pad, hopend dat, de Nederlandse gewoonten kennende, de pijlen hier niet al te snel weer zouden opgehaald worden. Het ging het dorp uit waarna we onze toevlucht zochten op veldwegen. Reeds op 3,50 km doken we het bos in voor een eerste portie singletracks, afgewisseld met zandpaden. Op 6 km van het vertrek kwam de plaats waar de rit van 25 km apart ging van de 45-65 km. Gekozen voor de langste afstand. Niets anders dan bospaden in de richting van Beek werden ons deel. We kwamen op 9 km uit het bos tevoorschijn ter hoogte van een villa op de rand tussen bos en velden, het Beekse Boshuis. Een zandweg voerde dan in de richting van een grote baan waar op het kruispunt een hoeve staat. We werden over het erf gestuurd om de baan voorbij een bocht te kunnen kruisen. Daar stond een hele delegatie seingevers, want na een lus kwam je hier weer toe, zodat er van twee kanten werd overgestoken. 10.00 u.

Aan de overkant volgde een knappe lus doorheen de bossen rond het dierenpark De Beekse Bergen. Mooie paden en singletracks voerden op en af over heuvels en bruinrode tapijten van afgevallen herfstbladeren. Omstreeks 13 km ging het zelfs vrij stevig op en af. Ik was er de oorzaak van dat een heel treintje dat achter ons was komen te hangen stilviel omdat ik op een heuveltop inhield voor een boomstam die de indruk gaf het pad te versperren. Dat was echter niet het geval, je kon er langs. We kregen een mooie singletrack evenwijdig met de omheining van het dierenpark en zagen er in de verte dieren rondlopen. Op 14 km bereikten we opnieuw de oversteekplaats van de grote baan en kwam er een einde aan een knappe lus van 5 km door de lokale bossen. 10.30 u.

Na opnieuw te zijn overgestoken ging het even over het fietspad om verderop het bos in te slaan. Op 15 km troffen we daar halverwege het pad de splitsing tussen de 45 km en de 65 km. Noodgedwongen gekozen voor de rit van 45 km. Vanaf hier kregen we zeer veel bos te zien en bereden we een mengeling van diverse soorten paden. We reden soms door donkere imposante dennenbossen met geurig hout waarbij het pad soms geflankeerd werd door kleinere groene dennenboompjes. Van 20 km tot 22 km reden we in de omgeving van Gorp aan de Leij. We doorkruisten hier delen van het landgoed Gorp en Roovert waarbij we ook op een singletrack naast het riviertje De Roovertse Leij reden. Op bijna 23 km van het vertrek arriveerden we op de pauzeplaats, ondergebracht in een schuur nabij Roovert. Deze plaats herkenden we, niet van tijdens de GPS-tocht, maar van een eerdere deelname aan deze tocht in 2013. Of misschien van een andere tocht die hier halt houdt! In de schuur kon je lekkers knabbelen en drinken. We werden er aangesproken door een man van de organiserende club die ons nog herinnerde van de GPS-rit. Dat kon, vermits er daar maar 35 deelnemers waren, wij allicht de enigen vanuit Vlaanderen waren en Jari bovendien zijn kabeltje had uitgeleend voor eventuele andere deelnemers met een GPS van Garmin met een niet-compatibel kabeltje. Een andere man van de club vertelde ons dat er wel elk jaar fouten gemaakt worden, deze keer dan het sluitingsuur niet gecontroleerd op de sites, omdat er soms nieuwe mensen bij betrokken zijn. Wij malen er niet om en zijn al heel tevreden dat er nog steeds clubs zijn die ritten willen uitzetten, want er komt altijd heel wat bij kijken waarbij heel wat mensen hun vrije tijd daarin investeren.

Na de stop verlieten we de bossen van Gorp en Roovert en reden we door een landelijke omgeving. Op 25 km kwam er langs de kant van een weg een splitsing waar de 25 km nog eens apart ging van de 45-65 km. Voor ons ging het een bospad in. Tot 28 km konden we genieten van een mooie en iets meer technische singletrack op en af door de bossen. Aan de paaltjes voor wandelingen en dergelijke merkten we dat we intussen de grens tussen België en Nederland gekruist hadden. Even later reden we inderdaad door de meer bewoonde wereld van Poppel. Veldsporen en verharde paden langsheen bossen voerden naar de splitsing tussen de 45 km en de 65 km op 31 km van het vertrek, allicht nog steeds in Poppel. Ook al stond het bord van de 65 km er nog, we hebben de grootste rit links laten liggen uit vrees dat er verderop misschien al pijlen zouden zijn opgehaald. Het was intussen ook al middag en we hoeven niet altijd het onderste uit de kan te willen! Ik wilde ook niet het risico lopen van nog 30 km mijn ziel uit mijn lijf te moeten trappen om de ophalers van de pijlen voor te blijven, wetend dat de Nederlanders vrij snel de boel weer opruimen!

Van 33 km tot 34 km konden we genieten van mooie singletracks in Poppel. Dit tot we de grens bereikten aan een grenspaal ter hoogte van een kapelletje waar de Beekseweg (B) overgaat in de straat Roovert (NL). Een knap pad voerde ons door het bos van Roovert en we kregen af en toe minder evident te berijden smalle singletracks voor de wielen. Op 39 km reden we doorheen een knap donker dennenbos en op 40 km tussen jonge groene dennen. Om 12.30 u lag daar iemand op de loer met zijn fototoestel. Ik vermoedde dat het eerder een toevallige passant was en niemand van de organiserende club. Omdat hij het eerder op mijn been, schoen en trapper gemunt had dan wel op mijn volledige persoon! Maar de foto’s waren wel degelijk van de toertocht en we staan er zelfs samen op, dus niet alleen mijn schoenen! Op 41 km kwamen we aan de rand van het bos uit op een asfaltbaantje en ik kon me vaag herinneren dat het van hieruit voor de laatste kilometers door de bewoonde wereld weer naar af ging. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Met 44 km op het tellertje arriveerden we om 12.45 u weer aan de Hispohal. De bikewash was nog beschikbaar zodat wij het weinige vuil van onze fiets konden halen.

Bij het binnengaan in de cafetaria van het zwembad merkte ik dat het niet de eerste keer was dat ik hier kwam. Ik wist zelfs nog aan welk tafeltje ik gezeten had. Jari was er toen niet bij. Toen ik dat nadien opzocht tussen de verslagen was ik er wel over verwonderd dat dit intussen al twee jaar geleden was! De moeder van Jari was niet naar hier komen rijden omdat zij op de kaart gemerkt had dat de aanloop naar de bossen vrij lang was! Wel, na 3,50 km hadden wij reeds de bossen bereikt en we zijn er van de hele tocht zo goed als niet meer uit tevoorschijn gekomen. Maar dat wil niet zeggen dat de kaart van moeder Jari geen goede kaart is, want in het verslag over de GPS-rit had ik geschreven “dat wij meer bos verwacht hadden”. Het zal er dus allemaal van afhangen in welke richting de tocht uitgezet wordt! Binnen nog een drankje genoten en een broodje viandel, een curryworst voor de Vlamingen, verorberd. Tevreden weer naar huis gebold na een mooie zondag en een rit over mijn meest geliefde parcours, de bossen. Na de dubbele rit va gisteren konden de 45 gereden kilometers trouwens volstaan om een intensief fietsweekend af te sluiten. De tocht kon rekenen op 880 deelnemers. Wie hier ook eens wil komen rijden moet beslist de GPS-tocht in maart in de gaten houden, want ondanks de slechts 35 deelnemers zou deze opnieuw plaats vinden. Misschien krijgen we volgend jaar ook een feesteditie van de Bikse bos- en heidetocht, want dit was de 29^ste uitgave ervan! Dus hop naar de dertig!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax

11-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (22-32-38-42-54 km) van WTC De Wandelaars te Bonheiden-Rijmenam op zaterdag 31-10-2015.

Van de vijf edities van de Halloween-nightride van WTC De Wandelaars op zaterdagavond heb ik enkel de derde uitgave in 2013 gemist! De eerste keer dat deze tocht georganiseerd werd viel hij samen met de mooie toertocht van Merksplas en dat was nu ook het geval. Vandaar trok ik vanuit Merksplas omzeggens linea recta naar Bonheiden-Rijmenam. De start was elders, vanuit de Kiksham Tennisclub en het parcours beloofde daardoor anders te zijn. Het was wat moeizaam om de weg door Mechelen te vinden en een parkeerplekje op de weide achter de tennisvelden. De startplaats was opgesmukt met de gebruikelijke Halloween-attributen zoals heksen en spinnen. Mijn vertrek om 19.45 u gemeld aan Jari, hij zou me inhalen. Het ging het dorp uit, langsheen een waterloop om daarna een bos in te duiken. Daar kwam reeds een splitsing tussen de 22 km en de 32-38-42-54 km op 1,75 km van de start. 42 km leek ons voldoende voor een nachtrit.

Tot 3,50 km reden we door de rustige landelijke bewoonde wereld om in Boortmeerbeek opnieuw bos te treffen. Omstreeks 5 km troffen we daar paadjes over enkele heuveltjes die goed voorzien waren van boomwortels. We konden genieten van een knap stukje bos tot we toekwamen op een baan op de grens met Rijmenam (Bonheiden). Ter hoogte van een waterloop doken we weer het bos in. Omstreeks 11 km reden we in meer open gebied over een dijk, ik vermoed naast de Dijle. Aan de overzijde kon je de vele lichtjes zien van de bikers die daar reden. Ik vermoed dat dezen reeds op de terugweg waren. Veldsporen voerden door de donkere nacht in de richting van de splitsing tussen de 22-32 km en de 38-42-54 km ter hoogte van een bruggetje op 12,50 km van de start. Vanaf hier reden we over veldwegen, bossporen en paden tussen bomenrijen. Heel even kwamen we in de bewoonde wereld om dan weer veel off-road te treffen in Haacht.

Het enige punt van herkenning was het toekomen op een grote baan aan een brug over een waterloop! Ik vroeg aan Jari of hij wist over welke waterloop het hier ging en hij wees naar een grote verlichte betonnen zuil waar in grote letters “Antitankgracht” te lezen was! Groter kon moeilijk! 18 km om 21.15 u, terwijl ik het gevoel had dat we reeds midden in de nacht waren! Tot 20 km reden we opnieuw langsheen een dijk tot op de grens tussen de gemeenten Tremelo (Blaasberg) en Keerbergen (Fazantendreef) waar huizen stonden in een bosrijke omgeving. Hier reden we over paadjes doorheen enkele opeenvolgende stroken bos waarbij we af en toe woonstraten kruisten. Op 22,50 km bereikten we omstreeks 21.40 u de bevoorrading die opgesteld stond op een binnenkoer van een soort binnenspeeltuin, ondergebracht in schijnbaar een gewoon woonhuis. We konden er eten van bananen en peperkoek, soep en sportdrank drinken. Twee mannen zorgden er voor één en ander. Er kwamen nog andere bikers toe, waaronder iemand die we al op andere tochten hadden gespot en gesproken.

Na de stop reden we verder doorheen stroken bos om op een grote baan een splitsing te treffen tussen de 22-32-38 km en de 42-54 km op 24,75 km van het vertrek. Jammer genoeg kregen we vanaf deze plek veel bewoonde wereld te zien tijdens onze doortocht van Keerbergen over onverharde wegen en straten, af en toe onderbroken door een strook bos. Van 27 km tot 28 km konden we genieten van enkele leuke paadjes op en af enkele heuvels. Op 29 km kruisten we een grote baan. 22.10 u. Tot 32 km reden we overwegend door de bewoonde wereld, rustige straten waarlangs huizen stonden. Dan leidde een donker pad naar een baantje. Op 33 km was er een splitsing tussen de 42 km en de 54 km. Gekozen voor de rit van 42 km. Ook na de splitsing reden we vaak door de bewoonde wereld en werden straten afgewisseld met hier en daar een onverharde servitude of paadjes door kleine stroken bos. Van 35 km tot 38 km reden we in volstrekte duisternis over een dijk. Allicht reden hier de bikers waarvan we eerder tijdens de tocht de lichtjes op de andere over konden zien. Het was wat lastig rijden omdat er nevel over de omgeving hing die het fietslicht weerkaatste waardoor de zichtbaarheid werd bemoeilijkt.

Eens de dijk weer achter ons hetzelfde stramien met een afwisseling van woonstraten en servitudes langsheen tuinen of door stroken bos. De laatste kilometers vormden een genietbare afsluiter van de rit omdat we er paden kregen in een knap bos en enkele singletracks op het parcours van een vaste route. Aan het einde van de rit hadden de parcoursbouwers een slingerend pad getrokken doorheen een maïsveld. De meerwaarde daarvan voor de tocht ontging me wel vermits ik vermoed dat mensen die de langste ritten reden aan het einde van de tocht nu niet bepaald zitten te wachten op een plagerij van dit kaliber en er geen behoefte meer aan hebben om in het (letterlijke) licht van de eindmeet over een zigzaggend pad over de stoppels van afgemaaide maïs gestuurd te worden. Het gebeurt wel meer dat in streken die zich minder lenen tot mountainbiken de parcoursbouwers dergelijke stroken voorzien om enig technisch karakter in de toertocht in te bouwen. Voor mij hoeft het niet, ik begrijp ook zo wel dat men aan de rand van een grootstad niet kan verwachten wat in andere streken wel tot de mogelijkheden behoort. Met 43 km op het tellertje kwamen we om 23.15 u weer toe aan de tennisterreinen. Tijdens onze rit hadden we kort na aanvang een spook door het bos zien zweven, waren we een man met doodshoofd tegengekomen die een kleine kruiwagen voortduwde en reden we voorbij een griezelig kerkhof bij het indraaien van het maïsveld.

Het deel van de toertocht voor de bevoorrading was ons zeer goed bevallen omdat we niet zoveel off-road hadden verwacht. Het tweede deel stelde ons wat teleur omdat je ondanks de duisternis goed kon merken dat je door vrij dicht bewoond gebied reed. Allicht omdat er in de schaduw van een stad als Mechelen geen alternatieven zijn. Ik heb al betere nachtritten gereden, maar ook minder goede dan deze! Deze editie was ook beter dan bijvoorbeeld de tweede. De Wandelaars hebben hun best gedaan om er een leuke avond van te maken en de beste manier om dat te waarderen is van gewoon te komen rijden zoals wij gedaan hebben!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

10-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (17-25-40-50 km) van de Midweek Specials te Merksplas op zaterdag 31-10-2015.

De toertocht van de Midweek Specials eind oktober valt voor geen geld van de wereld te missen, ook al is het parcours jaar na jaar ongeveer hetzelfde. Omdat ook de nightride van Bonheiden-Rijmenam voor vandaag op het programma stond, met de wagen naar de start gereden, ook al ligt Merksplas op een boogscheut van mijn residentie. Hier zette ik in het zog van een kameraad mijn eerste schreden met de mountainbike en ik ken er dan ook vele paadjes. Ondanks mijn intentie van op tijd te starten stond ik pas om 11.30 u in het gildelokaal aan de sporthal. De tocht vertrok via het park van Merksplas en via een singletrack reden we recht op recht naar de Lochtenberg. Na het kruisen van de grote baan naar Hoogstraten, waar twee jonge gastjes als seingever stonden, bereikten we de recreatie- en industriezone, ja zelfs dat gaat samen, Molenzijdse Heide. Na de doortocht ervan ging het op 5 km een poortje door en konden we rijden over een private bochtige droge singletrack in een strook bos die een uitloper is van de Kolonie van Merksplas. Ook al klungel ik er gewoonlijk omwille van de korte bochten, deze keer reed ik er vlot overheen!

Na nog een poortje bereikten we de zogenaamde Gracht, een brede gracht aan de rand van de bossen van Merksplas-Kolonie. We reden er over het bospad evenwijdig met het stilstaand water en voorbij de grote vijver. De hele omgeving was bedekt met afgevallen herfstbladeren en schitterde in de zon. Ter hoogte van de baan van Merksplas naar Rijkevorsel maakten we rechtsomkeer en reden we over een track met enkele bultjes tot de splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 8 km van de start. Gekozen voor de langste rit. Er volgde nog een weinig bereden singletrack en na het kruisen van de eerder genoemde baan, waar weer twee seingevers stonden, reden we verder naast de Gracht over het parcours van de rode vaste route in de richting van Beerse. Op 10 km kruisten we na één van de koloniedreven de onverharde Ossenweg en reden we rechtsaf door de zanddreven in de richting van de Blakheide, een bosrijk gebied op de grens tussen Beerse, Rijkevorsel en Merksplas.

Na enkele dreven en de zandweg over de Blakheide kregen we op 13 km de mooie singletrack die naast een paardengedoe loopt. Vroeger mocht je hier niet fietsen, maar het verbodsbord is in de loop der jaren verdwenen! We passeerden ook een uitloper van het kampeerterrein Breebos van Rijkevorsel. Na de track ging het verder over een spoor door een brandgang in een privaat bos, ik vermoed eigendom van de naburige zandwinning, tot de oversteek van de baan Merksplas – Rijkevorsel. Ook hier weer twee mannen die het verkeer ophielden. 15 km. Aan de overkant reden we over een soort met bomen begroeide heuvelrug aan de rand van de Kolonie en over één van de mooiste stukken van de rode vaste route, tegen de richting ervan in! De knappe singletrack voerde ons over de herfstbladeren door het bos tot aan de Zanddreef op de grens tussen Achtel-Rijkevorsel en Merksplas. 18 km om 12.45 u. We reden over de singletrack van de vaste route evenwijdig met de Koloniedreef, een klinkerweg die naar de gevangenis van Merksplas voert. Alzo bereikten we door het bos de grote baan van Merksplas naar Hoogstraten op de grens met Wortel (Hoogstraten). Twee seingevers hielpen de bikers naar de overkant.

Daar reden we rechtsaf een andere klinkerdreef in. De plek luistert naar de naam Diepte, het bord verdween helaas in de loop der tijden. Het ging onmiddellijk weer rechtsaf over een stukje landelijke weg waar in het begin nog niet zo heel lang geleden beton gelegd werd. Een eindje verder ging het eventjes een strook bos in over een singletrack die nog niet zo heel lang geleden door de parcoursbouwers in deze streek ontdekt werd! Ondanks mijn gebruikelijke geklungel op deze droge en weinig bereden paadjes ging het hier deze keer bijzonder vlot en zonder haperen! We kwamen weer uit op de veldweg en maakten nog even een ommetje over een spoor over een heuvel kwestie van enkele hoogtemeters te realiseren! Op een kruispunt van zanderige veldwegen kwam een splitsing tussen de kidstoer en de ritten van 25-40-50 km op 20,50 km van de start in een open omgeving. 12.55 u. Tot hiertoe had ik nog geen enkel wegeltje bereden dat ik niet kende!

Voor de langste routes ging het linksaf een zandweg op, nog eens linksaf een volgende zandweg in en direct weer rechtsaf een singletrack op vanaf de rand van het bos. Deze singletrack bracht ons tot één van de onverharde koloniedreven via dewelke we de bevoorrading bereikten. Deze stond opgesteld op 23 km van het vertrek in een schuurtje op een binnenkoer vlak naast de hoge omheining van de gevangenis van Wortel-Kolonie. 13.00 u. De bevoorrading was netjes verzorgd door de enige aanwezige dame met hete soep, sportdrank, bananen en suikerwafels. Gezien de ruime vertrektijden was er weinig drukte. Ik hoorde er dat er op dat ogenblik een 700 bikers waren gepasseerd. Na de stop keerden we even op onze stappen terug tot de splitsing tussen de 23-40 km en de 50 km. Gekozen voor de langste tocht. Die rit voerde me door een dreef naar Bootjesven, een klein meer met eilandje. 25 km en halverwege!

Via twee koloniedreven bereikten we het zogenaamde Grenspad dat er op de grens tussen België en Nederland loopt. We sloegen linksaf de zanderige weg in en reden in de richting van Wortel-dorp tot het rechtsaf een korte singletrack in ging. Die leidde naar een zandweg vanaf twee eenzame huizen van Castelré (Baarle-Nassau). Rechtsaf het bos in en linksaf over het veerooster door het natuurgebied Het Merkske in Nederland. Na een zandpad tussen bomen, waar ook wandelaars liepen, kwam ik weer toe op het Grenspad en kwam er op 29 km een einde aan een kort rondje in Nederland. We reden nu weer over het Grenspad maar in de richting van Baarle-Nassau. De ondergrond is er weer zeer goed aangereden. Enkele jaren geleden was de weg hier zwaar gehavend na bomenkap! Op 30 km verlieten we het grenspad in de buurt waar het uitgeeft op de Rooie Weg, de rustige maar toch gevaarlijke baan van Minderhout (Hoogstraten) naar Baarle. Rechtsaf over een spoor en een zandweg en voorbij het kruispunt met de dreef naar Bootjesven bereikten we via een enkele jaren geleden weer opengemaakte veldweg, vroeger reed je hier door zeer hoog gras, het baantje Staakheuvel. Dit oude kasseibaantje werd enkele jaren geleden helaas vervangen door beton. Via een betonbaantje bereikten we op 32,50 km de bizarre singletracks in de bossen van Merksplas-Ginhoven en Zondereigen nabij de verffabriek Reva. Sinds een jaar of tien maken ze deel uit van de groene vaste route.

De vaste routes zijn hier gekomen op het ogenblik dat ik met biken begon. Deze plek was omwille van de vele korte bochtjes, putten en wortels de nagel van mijn doodskist. Nu gaat het er heel wat vlotter, ook al heb ik nog steeds een keer of drie voetje aan de grond dienen te zetten in enkele wel zeer korte bochten! Tot 36 km konden we genieten van deze mooie bosrijke plek waar je zelfs van de buitenhuisjes die er staan weinig te zien krijgt! Eens de Reva voorbij ging het rechtsaf over een veldweg door meer open gebied. Kort daarop kreeg ik een nieuw ongekend pad voor de wielen, een smalle van grind voorziene veldweg, om dan uiteindelijk uit te komen op eenzelfde plek naast een huis langs een eenzaam asfaltbaantje. Een assenweg bracht ons tegen de richting van de rode route in naar een betonbaantje in Merksplas, eigenlijk niet zo ver van de start. Op 38 km ging het linksaf een uitloper van het Graafsbos in. Mooie singletracks brachten ons door de in herfstkleuren getooide bossen. Op 40 km bereikten we via een spoor wat door de parcoursbouwers het hoogtepunt van hun rit genoemd wordt! Letterlijk dan toch, want voor mij hoeft de overtocht van de zandhoop op het terrein van die manege nu niet bepaald! Er was wel werk gemaakt van de aanleg van een pad over de zandhoop en er was een alternatief voor wie de schier onmogelijke klim over de grootste berg wilde vermijden. In het achterliggende bos, allicht ook privaat, was er een splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 40 km van de start.

Nu reed ik over minder bekend terrein. Lange bospaden en sporen brachten ons over de herfstbladeren door de prachtige bossen naar de oversteek van de baan Merksplas – Weelde. Net voor de oversteek reden we over een privaat eigendom naast een eenzame oude villa in het bos. Nadat twee mannen me hadden laten oversteken reed ik de poort van het domein Zwartgoor binnen. 43 km om 14.30 u. Tot 48,50 km konden we rijden over het private terrein van deze instelling, een school en dagverblijf voor gehandicapte kinderen. De lus in het privébos begon en eindigde naast de vijver waarlangs enkele bizarre oude betonnen paviljoenen staan. De paadjes, waaronder een hobbelig paadje door gras, liggen er altijd nat bij, zelfs bij zeer droog weer! Tussenin volgde een mooie lus door de bossen en langsheen de gebouwen van het Zwartgoor. Eventjes reden zowel de bikers aan als af over hetzelfde paadje. Daar was een lint gespannen. Naar ik meen was dit voorheen niet het geval, de doortocht van het Zwartgoor zal dus anders geweest zijn. Uiteindelijk kwam ik weer uit op de baan van Merksplas naar Weelde waar de seingevers nog actief waren in tegenstelling tot tijdens mijn eerdere deelnames!

Aan de overkant leidde een zeer lange singletrack door het bos naar de plek waar de afstanden weer samenkwamen op 49,50 km van het vertrek. We reden nog eventjes over braak terrein in de richting van het park en door straten weer naar de sporthal waar ik omstreeks 15.00 u na 52 km arriveerde. Na mijn fiets te hebben toevertrouwd aan de bewaakte bikeparking hoorde ik mijn naam roepen! Ik was blij verrast van Rubber-12 nog eens te zien! Dat was intussen zeer lang geleden, ik vermoed sinds de toertocht vanuit de garage Felix in Brecht begin dit jaar. Even bijgepraat tot Rubber noodgedwongen vertrok, vermits hij samen met twee bikepartners (M/V) naar hier was gekomen. Binnen nog een drankje genoten. Eens weer buiten nog twee bekenden gespot en gesproken: één van de Weetabix-Watjes en Willy uit Poppel met een maat. Op de terugweg huiswaarts in Wortel een frietje gestoken om me daarna gereed te maken voor de nightride in Bonheiden. Het zijn drukke tijden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

09-11-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (28-35-45 km) van WTC De Windklievers te Zoersel op zondag 25-10-2015.

Het werd voor deze zondag nog eens een ritje alleen. Jari wilde niet al te ver van huis rijden en koos voor de tocht in Sint-Amands. Anderzijds had een collega me tijdens de week al enkele keren gevraagd of ik de toertocht van de club van diens vader niet eens wou komen rijden. Dus trok ik naar de toertocht van de Windklievers te Zoersel. Ik had deze toertocht in een ver verleden al eens gereden, nog voor ik weet had van het lidmaatschap van die vader. Wat ik me er nog van herinnerde was dat het zeker geen spectaculaire tocht was, geen die je zeker absoluut nog eens wil overdoen. Een klassiek toerke zoals ik ze al wel eens meer reed na pas met biken te zijn gestart en al wel eens meer tochten uitkoos in deze regio. De start was vanaf de voetbalvelden in Zoersel, op de grens met Westmalle, langsheen de baan tussen beide gemeenten. Ik stond zelfs geparkeerd op het naastgelegen bedrijventerrein van Oostmalle en tot mijn verwondering zelfs vlak bij het station van de autokeuring waar ik mij de laatste jaren elke keer weer aanbied met mijn vehikel. Om 9.30 u was ik ingeschreven in de kantine van de voetbal, zo te zien nog recent van bouw.

De tocht vertrok van aan de voetbalvelden door een smal spoor tussen de bomen. We verlieten het dorp via straten, een bospad en een wijk met mooie villa’s. Dan volgde een vrij lang stuk over het asfalt van een baan die Salphen heet, vanaf de grens tussen Zoersel en Oostmalle. We reden er onder meer voorbij de tussen de bomen verscholen staande Sint-Antoniuskapel van het gehucht Salphen. We kregen tegenliggers te zien, dat waren de bikers die de tocht al bijna achter de rug hadden! Snelle rijders die om halfacht vertrokken waren konden de tocht allicht op een uur of twee rijden. Op 4,85 km ging het dan toch een bospad in. Toen ik er even halt hield stak de volledige kidstoer me voorbij! Ik had die klein mannen aan de start al bijeen zien staan. Tot 6,50 km reed ik in het zog van de kinderen over een lang bospad dat overging in een zandweg tussen bos en velden. Er volgde weer een strook asfalt die na korte tijd overging in een veldweg die naar een asfaltbaantje midden de bossen leidde. We sloegen linksaf het asfaltbaantje in dat er door een knap bos in herfstkleuren liep, helaas private eigendom. 8 km. De toer kon blijkbaar rekenen op veel belangstelling, want er reden hier heel wat bikers waar soms echte koerskonijnen tussen zaten die je net niet van de baan reden!

Op 9,50 km bereikten we opnieuw de bewoonde wereld en tot 10,50 km reden we langsheen de zeer drukke baan tot we ter hoogte van een beek op de grens met Wechelderzande (Lille) rechtsaf een bospad in sloegen. Op 11,50 km bereikten we de bossen met de buitenhuizen in Wechelderzande en ging het het pacours van de rode vaste route op. Op 13,50 km kregen we een eerste leuke singletrack voor de wielen. Even later troffen we op 13,85 km van de start een eerste splitsing tussen de ritten van 28 km en van 35-42 km aan het buitenhuis “met vodden rond”! Dan gaat men in de bossen wonen en zet men zo’n lelijke afsluiting met canvas! Zet dan eerder wat groene struiken om je private stek! We troffen enkele mooie singletracks op de rode vaste route en passeerden op 16 km de manege Lille Stables. Er reden hier trouwens heel wat paardenkoetsen en ruiters door het bos. Direct daarna passeerden we de Lilse Golf Club om van 17 tot 18 km de mooiste track van de rode route voor de wielen te krijgen. Daarna twee keren linksaf voor het smalle paadje dat voorbij de Achtzalighedenboom voert, of wat er helaas nog van overblijft! Door bomenkap rond dit natuurmonument kwam de dennenboom met acht stammen bloot te staan aan de weerselementen en vielen zijn acht zaligheden ten prooi aan de wind! Er zit niet veel leven meer in de 160 jaar oude boom. Of hoe zogezegd natuurbehoud ook contraproductief kan werken!

We vervolgden onze tocht door de bossen van Wechelderzande om op 21 km van het vertrek toe te komen op de bevoorrading die opgesteld stond aan het bekende hutje naast de vijver in de Visbeekvallei. 10.50 u. Er was daar nog redelijk wat beweging. Je kon er eten van bananen, wafels en cake en alles doorspoelen met een beker sportdrank. Terwijl ik daar stond arriveerde er een aanzienlijke delegatie bikers van Het Vliegend Wiel, zo’n achttien deelnemers! Hooguit tien minuten aan de stop blijven staan. Vanaf de stop verlieten we de vaste rode route. Daarna ging het via het paadje langs de vijver, een bospad en een smal spoor tussen bos en veld naar de bewoonde wereld. We kruisten de hoofdweg door Wechelderzande waar de oversteek beveiligd was door seingevers. Aan de overkant ging het op 23 km het bos weer in. Daar kregen we enkele meer technische en minder gebruikte singletracks voor de wielen. Met veel korte bochtjes en wortels. Ik had daar nog al gereden tijdens andere toertochten.

Na de oversteek van een rustig baantje reden we over een bospad en passeerden De Zevende Hemel, een gerestaureerde schuur die een soort cultureel centrum met zaal herbergt. 24,50 km. Een boswegeltje en een veldspoor waarop een kleine modderpoel, leidde tot een splitsing tussen de ritten van 28-35 km en van 42 km ter hoogte van een betonbaantje op 28 km van het vertrek. Gekozen voor de langste route. 11.30 u. Ik reed het witte kasteeltje van Blommerschot voorbij en even verder een uitloper van het militair domein waar enkele met zand en gras bedekte bunkers liggen. Er zijn toertochten die over die “heuvels” rijden! Aan die bunkers ging het een singletrack op die evenwijdig liep met de weg. De singletrack dook het bos in en tot maar liefst 32 km reden we recht op recht over dit spoor en lange paden door het bos van Blommerschot met het militaire domein aan onze rechterkant. Uiteindelijk kwam het pad uit op het betonbaantje Blommerschot ter hoogte van een toegangspoort, een achteringang naar het Navo Vliegveld van Oostmalle. Je kon er een startbaan zien liggen en voor een hangar stonden enkele kleine vliegtuigen. Veel legeractiviteit is er niet meer, er is geen eenheid gelegerd en tijdens het weekend wordt het vliegveld gebruikt door burgerlijke vliegclubs. Er zijn toertochten die door de bossen naast de startbanen komen en elk jaar wordt er de veldrit van Oostmalle beslecht.

Vanaf het betonbaantje Blommerschot doken we de onverharde Kruisdreef en de bossen in. Daar reden we voorbij het grote kruisbeeld dat op een boogscheut van de snelweg E34 staat. Hier bereden we dan ook enkele knappe bospaden in de buurt van de snelweg en onder anderen een wasbordpaadje met kleine heuveltjes. Eens het bos weer uit reden we door de velden van het gehucht Einhoven (Zoersel). We passeerden het huisje langs het parcours van de Pol en Mariëttewandeling, genoemd naar de beeldhouwers van de Zoerselse Linde. Een bord herinnert er aan de dorpsfiguur Joke Driesen die in een gelijkaardig huisje woonde en vereeuwigd werd in de linde. 34 km.

Rond 1930 opende naturistenvereniging "De Spar" er een terrein en kwamen nudisten van buitenaf zich in deze omgeving, midden de natuur, ontspannen. In een eigenhandig gebouwd ‘nudarium’ deden ze aan naaktzwemmen en naakt-gymnastiek. Op dit terrein moesten volwassenen en kinderen apart recreëren. Hiertoe was besloten na een veroordeling van Kiené de Mongeot op 31 januari 1931 waarbij hij een foto publiceerde van hemzelf en twee naakte kinderen. De Zoerselaren spraken van de 'blootgatters' en vertelden overal van de vele onnoemelijke dingen, die zich daar afspeelden. Een legende vertelt dat een stroper op zijn nachtelijke tocht door het bos acht naakte vrouwen tegenkwam. Hij viel in slaap op een kruispunt van dreven en werd de volgende dag wakker zonder iets terug te vinden van zijn nachtelijke avontuur. De pastoor liet op die plaats een kruis, nu het kruis van Blommerschot, oprichten om de 'heksen' te verjagen.

Brede veldwegen voerden langsheen bossen in de richting van de start. De parcoursbouwers waren zo slim geweest van het asfalt bij aanvang in de tocht te plaatsen en de onverharde wegen en paden voor de terugrit te reserveren. Het einde van de rit blijft langer in het geheugen dan het begin! We kwamen uit op een asfaltbaantje waar voor een half afgebroken oude hoeve een nieuwe villa gebouwd werd. Op 38,75 km stond hier een bordje dat de laatste twee kilometer aankondigde. Even verder passeerde ik de Sint-Antoniuskapel van Salphen waar ik deze ochtend de tegenliggers had zien rijden die de tocht toen bijna achter de rug hadden! Op dit baantje dat Salphen heet overschreed ik de grens tussen Malle en Zoersel. Even verder wachtte een laatste koppel seingevers ons op voor de oversteek van een hoofdweg door Zoersel. Een bordje kondigde de laatste kilometer aan. De Windklievers dankten ons even verder voor onze deelname. Ik bereikte de grote baan van Westmalle naar Zoersel waarmee er na 42 km om 12.30 u een einde kwam aan de rit.

Mijn fiets toevertrouwd aan de dames van de bewaakte parking. In de kantine mijn dorst nog gelest. Er zaten bikers die ik al op andere tochten gezien had, zoals enkele leden van de Landelijke Gilde van Loenhout en een groep jonge gasten die ik ook had zien zitten na de toertocht in Kasterlee-Houtum. Deze toertocht is niet van het kaliber waarvan je vindt dat hij voor geen geld van de wereld mag gemist worden, maar al bij al was hij best genietbaar omdat hij naast enkele bekende plekken ook plaatsen aandoet waar andere tochten in deze streek niet komen. De organisatie was in orde en de mensen waren overal vriendelijk. Met bijzondere dank aan de vele seingevers aan de gevaarlijke oversteekplaatsen! Ik had de indruk dat de tocht toch op ruime belangstelling kon rekenen.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

29-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (25-50 km) van de Mellowbikers te Bergen-op-Zoom op zaterdag 24-10-2015.

Doordat ik om beroepsredenen tijdelijk al sinds meer dan een jaar de stek waar ik bijna mijn hele leven gewoond heb achtergelaten heb, heb ik ook het territorium voor mijn mountainbikeritten verlegd. Op zaterdagavond toch nog eens weergekeerd om in de ruime omgeving van mijn oude nest de nachtrit van de Mellowbikers in Bergen-op-Zoom te gaan rijden. Deze rit wordt volledig gereden op het grondgebied van de eigen gemeente, in de bossen rond de StayOkay, te vergelijken met een Belgische jeugdherberg, gelegen op de grens tussen Bergen-op-Zoom, Huijbergen en Wouwse Plantage. Het vraagt toch enig karakter om de warme woonkamer op zaterdagavond nog te verlaten om in somber weer bij nacht nog te gaan toeren! Bovendien begon het, nadat ik voorbij Zandvliet de grens met Nederland had gekruist, nog te regenen ook! Gelukkig hield het op toen ik mij een parkeerplekje had gevonden in de berm van de Boslustweg, één van de rustige asfaltbanen die daar door de stikdonkere bossen lopen. Ik had mijn fietslampen al meteen nodig teneinde mij in dat donkere gat klaar te kunnen maken voor de rit.

Aan de start trof ik Leo V, één van de Mellowbikers van het eerste uur. Via het Nederlandse forum heb ik destijds de geboorte van de club meegemaakt en ben er zelfs uit sympathie ook steunend lid van geworden, zonder verder deel te nemen aan hun ritten of activiteiten. Inschrijven diende op voorhand te gebeuren, er worden slechts 250 deelnemers toegelaten, zodat ik mij enkel hoefde te registreren aan het tentje naast de bikeparking om het stuurbordje met nummer in ontvangst te nemen. Om 20.00 u gestart, Jari zou iets later vertrekken. Het ritje is goed voor 25 km omdat het volledig binnen de grenzen van de gemeente valt in de lokale bossen. Wie meer wil mag het twee keren rijden. Bij valavond en bij nacht bijvoorbeeld.

Omdat de StayOkay midden in de bossen gelegen is doken we ook onmiddellijk die bossen in! Bij aanvang reden we over wandelpaadjes die hier en daar “verhard” waren met grove stenen en houtwerk. Het duurde even eer ik op dreef begon te komen en omwille van de zanderige ondergrond, de stevige heuveltjes en het nachtelijke duister, was het al van bij aanvang inspannend rijden! Door de vele gevallen herfstbladeren was het soms zelfs moeilijk om de paadjes nog te zien liggen, ook al was de bepijling perfect aangebracht en duidelijk zichtbaar. In het licht van uw helmlamp kon je de volgende twee tot drie pijlen in de verte al zien oplichten in het duister. Op 3 km troffen we een aantal wegeltjes en paden door een soort heidegebied met veel los zand wat het vlot rijden bemoeilijkte! Na de overtocht van deze open vlakte ging het opnieuw de bossen in. Op 5 km voerde het pad in de buurt van een weg, te horen aan het geluid van passerende auto’s. Idem dito op 8 km toen Jari me inhaalde toen ik even halt hield. De snelweg loopt immers naast deze bossen, de StayOkay ligt niet ver van de afrit Bergen-op-Zoom Zuid op de baan die Huijbergen met Bergen-op-Zoom verbindt.

We kregen een klimmetje over wortels voor de wielen. Op die plek stonden net twee Mellowbikers die me op die wortels hoorden sakkeren! Een lang en zeer amusant paadje met kleine heuveltjes en ondanks de sporadisch opduikende wortels toch goed te berijden, voerde ons naast de snelweg door de duisternis. Leuke bospaden brachten ons tot op de rand van de bossen waar we op 13 km heel even op de Huijbergsebaan kwamen, de weg van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. Het ging dan zeer snel weer het bos in voor een volgende portie tracks en paadjes. In deze bossen liggen immers eindeloos veel wegeltjes en sporen! Na de oversteek van de pikdonkere Boslustweg via dewelke ik de start bereikt had, troffen we de bevoorrading op 14 km van het vertrek. Licht werd voorzien door een stroomaggregaat en achter de bevoorradingstafel stonden de Mellowbikers Waldo en Matthijs. Ik zag er ook de huisfotograaf van mtb-you met zijn filmcamera in de aanslag. Zo druk bezig met zijn apparaat dat hij ondergetekende niet eens opgemorken heeft! Om 21.15 u konden we wat knabbelen van cake en koeken en alles doorspoelen met sportdrank.

Na de stop kregen we een zeer knap stuk parcours en de paden waren er gemakkelijker te berijden dan voor de pauze. De tocht voerde ons door de duistere bossen die af en toe wat opgelicht werden door de maan die door de wolken brak. Bij momenten doorkruisten we open vlakten tussen de bossen en kregen we hier en daar nog eens een wat meer zanderig pad voor de wielen. Soms reden we over bossporen tussen hoog gras. Geregeld volgden singletracks en paadjes die zich door de bossen slingerden. Op 19 km kruisten we nogmaals de Boslustweg waar een groen gekleurd licht aan een boomstam was opgehangen en twee seingevers voor een veilige oversteek in het donker zorgden. Op 21 km passeerden we de eenzaam in de bossen gelegen manege Molenzicht. Daar doken we weer een bospaadje in. Na de stop duurde het lang eer we nog andere bikers te zien kregen. Pas naar het einde toe werden nog voorbijgestoken door twee groepjes van drie.

We reden nog over een open terrein en langzaam maar zeker opnieuw in de richting van de StayOkay. Omstreeks 22.30 u kwamen we daar toe met 26,50 km op het tellertje. Wij hadden ons ingeschreven voor de rit van 50 km, maar aangezien het intussen toch gevorderde uur achtten wij het niet opportuun om de rit nog een tweede keer te rijden. Jari was snipverkouden en voor mij kon het ook volstaan. Ondanks het feit dat het mij wat moed gevraagd had om op zaterdagavond in het donker nog buiten te komen had ik van de rit genoten en alles goed bevonden. Ik was content dat ik deze editie niet had laten passeren. Want ik vermoed dat ik vorig jaar om de een of andere reden forfait had gegeven! Onze fiets schoongemaakt aan de bikewash met krachtige lansen. Jari merkte op dat de ziekenwagen die paraat stond zelfs voorzien was van een fietsendrager om eventuele slachtoffers samen met hun bike te kunnen vervoeren! Bij aankomst werd ik door Bas van de StayOkay bij de lurven gevat. Hij had een tijd geleden mijn maat opgevraagd en voor mij een Mellowbikers t-shirt mee besteld, eentje zoals alle medewerkers droegen. Er zaten ook een armbandje en een drinkbeker met het logo van de Mellowbikers in het tasje! Waarvoor mijn dank. Het polsbandje van bij de start kon je inruilen tegen een portie Mellowbikerssoep naar eigen recept en buiten hebben we nog een drankje genuttigd. Naast ons zaten twee bikers die in de StayOkay bleven overnachten. We zagen nog mannen vertrekken met kleurrijk verlichte fietsen en een Mellowbiker met een dikkebandenfiets met verlichte wielen!

Om 23.30 u nog even langs mijn huis gepasseerd om de post van drie weken op te halen. Het is niet evident van op twee plaatsen gehuisvest te zijn! Het was toch weer laat eer ik in mijn andere thuis was! Gelukkig werd de klok tijdens de nacht een uur teruggezet zodat we toch nog een uurtje extra slaap hadden alvorens de toertocht van de zondag aan te vatten. Het was zoals de voorgaande edities een mooie rit, zoals ik het graag zie volledig door de bossen waar je omwille van het beperkte aantal deelnemers nog kon genieten van de rust en de stilte. Bossen waar je het dennenhout bij momenten nog kan ruiken. Degelijk uitgezet met reflecterende pijlen. Dit alles aan de rand van de stad Bergen-op-Zoom op een boogscheut van de Belgische grens. Met dank aan Niels uit Roosendaal die me inschreef maar die ik helaas niet te zien heb gekregen. Hopelijk maakt de NTFU er werk van dat ook niet Nederlandse deelnemers zich kunnen inschrijven voor toertochten en betalen via een bank vanuit hun land.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbkike.nl!

StrammerMax

28-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (18-28-34-45-55 km) van De Pieretrappers te Meerle op zondag 18-10-2015.

Ook al was ik op zaterdag na de nachtrit in Dongen nog relatief op tijd thuis, door de noodzakelijke schoonmaak van mijn bike en spullen werd het toch weer laat. De toertocht in Meerle (Hoogstraten), niet ver van de thuisbasis, was dus een ideale keuze voor de zondag, ook al moest ik daarvoor ander moois zoals Kapellen en Wouwse Plantage links laten liggen. Ik had de toer van de Pieretrappers in Meerle ooit al gereden, maar dat was intussen al ettelijke jaren geleden. Helaas reden mijn voorganger en ik ons op weg naar de parkeerweide hopeloos vast in een doodlopend steegje achter de kerk! Daar had een wegwijzer veel ongenoegen kunnen doen besparen! Wanneer ik de weide met de fiets verliet zag ik Jari arriveren. Aan de inschrijving werd ik aangesproken door een Nederlandse biker die zei dat ik hem niet kende, maar ik vermoedde onmiddellijk dat het de man was die mij via een mail ooit eens een aantal vragen gesteld had, bijna als in een interview! Aangezien het mij zelden overkomt dat iemand zo’n ruime belangstelling in mij stelt en hij ook zijn naam had vermeld, heb ik daar later op een rustig ogenblik eens uitgebreid op gereageerd. Herman hoopte mij ooit eens in levende lijve te ontmoeten. Dat is dan bij deze gebeurd en hopelijk is het geen teleurstelling geweest! Bij de weg, Herman is 70 jaar! Als hij nog wat door kan blijven gaan en indien er nog zo’n kranige mannen zijn op de bike, moeten de rusthuizen zo stilaan beginnen te overwegen van ook toertochten te gaan organiseren in plaats van een namiddagje bingo!

We reden het dorp van Meerle uit en naar mijn mening op 2,50 km vanaf het baantje Lage Rooy de bossen van het Landgoed Den Rooy in. Daar kwam op 2,75 km een splitsing tussen de 28 km en de 34-45-55 km. Tot 5,50 km konden we genieten van de doortocht van de bossen van Den Rooy. De singletracks lagen er wel hobbelig bij. Dat zal te maken hebben met het feit dat dit bosgebied tot voor kort in privaat bezit was. Ik meende me te herinneren dat de bossen hier recent aangekocht werden door Natuurpunt. Dat bleek te kloppen, meer nog, achteraf kreeg ik te horen dat net deze zondag het gebied als het ware ingewandeld werd! Zondag 18 oktober 2015. Natuurpunt Markvallei heeft dit jaar het historische bosdomein 'Den Rooy' in Meerle aangekocht (42 ha). Natuurpunt wil dit bos permanent voor het publiek toegankelijk maken en heeft hierbij beroep gedaan op de werkgroep Trage Wegen Hoogstraten om mee te zoeken naar aantrekkelijke trage wegontsluitingen zodat wandelaars op veilige en recreatieve manier van en naar het domein kunnen wandelen.

Na de doortocht van Den Rooy volgden enkele goed natte veldsporen. Eens op een asfaltbaantje gekomen hoorde Jari iemand vanuit een auto tegen een mountainbiker zijn beklag doen dat er over zijn veld gereden werd! Op 9 km kruisten we een baan ter hoogte van een bruggetje over de Mark en doken we een vermoedelijk privaat bos in. We reden er over paadjes en aan het einde ervan naast een plantage met kerstbomen. De eigenaar had allicht zijn toestemming gegeven om er te mogen rijden en er een bord geplaatst dat meldde dat je hier kerstbomen kon kopen met vermelding van een telefoonnummer. Het aangename aan het nuttige gekoppeld! We kwamen van tussen twee villa’s op een asfaltbaan uit. 10,75 km om 10.20 u. Naast grote serres troffen we op 11 km de plek waar de 55 km zich losmaakte van de 28-34-45 km. Gekozen voor de langste rit.

Tot 13 km reden we over het asfalt toeristisch fietspad dat langsheen het riviertje de Mark van Hoogstraten naar Breda voert. Dan boog het parcours weg van de Mark en reden we het bos in over enkele leuke singletracks waarvan sommigen zelfs over enkele uit de kluiten gewassen heuvels voerden. We reden dan omheen een vijver nabij het recreatiedomein De Mosten waarvan we één van de toegangspoorten, langs de kant van de speeltuin op het strand naast de zwemvijver, op 16 km passeerden. Hiermee hadden we een knap stukje parcours achter ons. De vijvers aan De Mosten zijn ontstaan na afgravingen voor de aanleg van de E19, net zoals de gelijkaardige vijver naast de snelweg op de grens tussen Brasschaat en Sint-Job-in-‘t-Goor.

Na de passage van De Mosten kregen we tot 18 km niets anders dan bos. Daarbij passeerden we omstreeks 17 km twee uit de kluiten gewassen villa’s die daar op een groot domein gebouwd waren. We konden er genieten van singletracks over enkele heuvels om zo Meersel-Dreef (Hoogstraten), een bekend bedevaartsoord nabij de grens met Nederland, te bereiken. We reden via een bruggetje aan de watermolen van Meerle de Mark over waarbij we een mooi, maar door aanzuigende ondergrond ook zwaar stuk van het parcours achter ons lieten. We merkten dat alle afstanden hier weer samen kwamen. 20 km om 11.00 u. We reden eventjes tussen de Mark en de achtertuinen van grote villa’s. Het ging weer het bos in, deels privaat, waarna de boswegen afgewisseld werden met grassporen over open grasvlakten. Op 22,75 km bereikten we de grote baan die van Hoogstraten naar Meerle en Chaam voert. We dienden die eventjes te volgen en te kruisen. Daar stonden seingevers op wacht.

Aan de andere kant reden we het domeinbos De Elsakker in. In dit heidegebied met bos kregen we goed te berijden zanderige paden voor de wielen. Op 23,50 km kwam op één van die zandwegen een splitsing tussen de 28 km en de 34-45-55 km. Wij konden onze weg verderzetten over de steeds goed berijdbare zandpaden. Nadat deze ochtend alles dicht zat door dikke mist was intussen de zon beginnen doorbreken. Wij deelden de paden met wandelaars en een zestal andere bikers. Op een bepaalde plek passeerden we een in het bos achter een afsluiting gelegen privaat zwembad! Op 28 km waren we vlak bij de Nederlandse grens en reden er over de Strijbeekse Heide die deel uitmaakt van de bosrijke Baronie van Breda. 11.40 u. Via natte en soms lastig en zwaar te berijden bospaden kwamen we op 31 km toe op asfalt op de grens met de bewoonde wereld van het Nederlandse Chaam (Alphen-Chaam). We reden daar even vanaf de Vagevuurstraat over een grote baan, de Oude Bredaseweg en daarna de velden in.

Op 33 km kwamen we toe aan de bevoorrading die opgesteld stond in de poort van een gloednieuwe kleine schuur of grote garage waarvan het dak beter geïsoleerd was dan dat van mijn huis! De dame achter de bevoorradingstafel prees de inderdaad lekkere soep aan! Verder kon je er ook een wafel en peperkoek eten. Ik kwam er de Pieretrapper tegen die me het vorige weekend op zaterdag in Turnhout een flyer van deze tocht had toegestopt. Bovendien had ik die man gisteren nog gezien toen hier een harmonieorkest kwam optreden! Even later kwam Petruske op zijn mountainbike toe! De wereld is klein! Ondanks haar overtuigingskracht kon de dame haar soep bij hem niet aan de man brengen! Omstreeks 12.00 u zijn we in het zog van een vader en zoontje en Petruske weer vertrokken. We reden dan door de velden en na een korte modderstrook scheidden onze wegen aan de splitsing tussen de kidstoer-28 km en de 34-45-55 km op bijna 35 km van de start.

Voor de langste ritten genoten we hier van een extra lus met enkele mooie singletracks doorheen een strook bos. We kwamen dan weer uit op een veldweg en konden achter ons de plek van de splitsing nog zien liggen. Op een plaats waar enkele hutten stonden en veel rommel op de grond lag reden we het bos in. Joost mag weten wat dat daar was. Jari vermoedde dat het een plek was waar je kon paintballen. Enkele lastige en weinig bereden bospaadjes voerden tot de splitsing tussen de kids-28-34 km en de 45-55 km op 39,75 km van het vertrek. 12.50 u. We reden dan een tijd doorheen een knap parkbos, allicht Den Rooy, waarna een veldweg ons tot de meer bewoonde wereld voerde. Op 42 km kruisten we een baan en reden een steegje in. Het ging dan verder doorheen schier eindeloze bossen om op 47 km Heerle te bereiken, dit is de rustige baan die Minderhout (Hoogstraten) met Ulicoten (Baarle-Nassau) in Nederland verbindt. De bossen van Den Rooy strekken zich uit tussen deze baan en de baan van Minderhout naar Meerle. Na eventjes over deze baan gereden te hebben voerde een veldpad ons naar een volgende bos. Vanaf 49 km bereden we hier lange en eerder eentonige bospaden die gelukkig iets beter berijdbaar en dus minder zwaar waren dan de rest van de tocht! Op 51 km bereikten we een betonbaantje. 13.50 u.

Daar zagen we Pieretrappers bezig met het ontmantelen van de brug die u vanuit het bos tot op de baan diende te brengen. We waren onderweg nog dergelijke bruggetjes gepasseerd! Wat betekende dat deze mensen al deze bruggetjes speciaal voor deze tocht hadden aangelegd! Met vereende krachten werden de paletten waarmee de brug was gebouwd na onze overtocht vakkundig weggenomen. We kregen van de mannen de opmerking dat we te laat waren en dat er al bruggetjes waren afgebroken en pijlen opgehaald. We dienden inderdaad over een volgende droge beek te springen. Omdat ik al een hele week geplaagd zat met rugpijn ben ik er doorgekropen om mij de schok van een sprong te besparen! Met behulp van de GPS en door het volgen van de rijsporen bereikten we opnieuw een plek van waaraf de pijlen nog hingen. Toen we de kerktoren in het vizier kregen zat onze tocht er zo stilaan op. Met 56 km op de teller waren we om 14.15 u weer aan de parochiezaal uit grootmoeders tijd. Er zaten nog redelijk wat bikers binnen, geen massa, maar door de slechte akoestiek van de zaal was er toch veel lawaai van pratende mensen. Herman had gehoopt mij na de rit nog te zien, maar aangezien wij de langste toer hadden gereden aan ons immer rustige tempo, zal hij het wachten opgegeven hebben. Het was een mooie maar door de natte aanzuigende ondergrond zware tocht geweest, waarvoor een andere kameraad gewaarschuwd had. Hij kreeg gelijk! Ondanks het toch aanzienlijke gehalte aan bos, naast de afwisseling met veldwegen, hadden wij toch nog meer bos verwacht. De organisatie was volledig in orde. Alleen al het bouwen van de bruggetjes moet veel tijd gevraagd hebben. Eentje was zelfs voorzien van een soort tapijt om wegschuiven te voorkomen! We hadden geluk gehad met het weer. Na een mistige start brak de herfstzon door en toen we goed en wel thuis waren trok de hemel opnieuw grijs dicht. De zonnewarmte op de open plekken deed zelfs deugd. Mooie tocht in één van de meest noordelijke plaatsen van Vlaanderen. Blijkbaar ook bekend over de grens, want op de parkeerweide heel wat wagens met Nederlandse nummerplaten. In Meerle wonen trouwens redelijk wat Nederlanders.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

26-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Kleppers Lichtjestocht (40 km) van TC De Kleppers te Dongen op zaterdag 17-10-2015.

Het had wat voeten in de aarde om een inschrijving te bemachtigen voor de eerste editie van de Kleppers Lichtjestocht van TC De Kleppers te Dongen op zaterdag 17 oktober 2015. Voorinschrijven was noodzakelijk, maar de NTFU bood geen mogelijkheid om vanuit België de betaling in orde te brengen! Vermits Dongen niet zo heel ver van de grens gelegen is was ik op een ruim halfuur ter plaatse. Met het afgedrukte inschrijvingsbewijs kon je direct naar het vertrek op een groot plein in het dorp. Daar speelde zelfs een harmonieorkest deuntjes vanonder een tent. Om 19.30 u vertrokken. Het ging door enkele straten van het dorp waar seingevers een oog in het zeil hielden. Na enige tijd bereikte ik de oever van het Wilhelminakanaal. Daarna doorkruisten we een industriezone om opnieuw de boorden van het kanaal te bereiken. Na een tijd over een nat zanderig pad gereden te hebben doken we op 7 km van het kanaal weg de bossen van de Baronie van Breda in, meer bepaald de Boswachterij van Dorst.

Tot 11,75 km konden we rijden over enkele duistere bospaadjes. Eens het bos weer uit voerde de nachtrit ons over het terrein van een camping. Tot 13 km reden we tussen buitenhuizen en stacaravans waarvan ik, omwille van de luxueuze inrichting, de indruk had dat sommigen permanent bewoond waren. Na de camping voerde een pad ons naar en over het terrein van een tuincentrum. In één van de serres was voor de gelegenheid een hele discotheek opgetrokken. Ik hoop wel voor de kinderen die daar waren dat ze oordopjes in hadden. De muziek stond eigenlijk misdadig luid! Enkel goed om permanent gehoorschade op te lopen! Ik zal wel nooit begrijpen waarom zo veel mensen behoefte hebben aan zoveel kabaal en lawaai! Het is mij al meer opgevallen dat Nederlanders veel roepen en tieren naar elkaar tijdens toertochten en dat de muziek na afloop zodanig luid staat dat het niet prettig meer is!

Eens daar voorbij ging de toertocht de bossen in en kregen we van 15 km tot 18 km allicht de meest genietbare kilometers van de hele toertocht tijdens het rijden door de bossen van Dorst. De paadjes slingerden zich bij momenten over uit de kluiten gewassen heuvels. Het zal niet voor niks zijn dat het vaste parcours van Dorst dat hier in de omgeving moet liggen bij velen in de smaak valt. Eens het bos weer achter ons bereikten we opnieuw de bewoonde wereld en reden we van 20 km tot 21 km opnieuw over een zanderig pad langsheen het kanaal. 21.00 u. Aan een brug waren Kleppers al bezig met het opruimen van dranghekkens en pijlen. Dat was snel, vermits je tot 20.00 u kon starten en je dan toch al ferm moet rijden om na een uur halverwege te zijn! De rit bracht ons dan naar het reeds in kerstsfeer badende tuincentrum Avira. Kerst in oktober! Kunnen ze met Nieuwjaar al paaseieren rapen! We reden over de paadjes van het tuincentrum en tussen de plantbedden.

Eens kerstmis achter mij reed ik tot 24,50 km over natte graspaadjes tussen de velden en doorheen een boomgaard in de richting van een verlichte molen. Deze lag vlak naast een vestiging van Lidl. Een mix van paden door een landelijke omgeving en passages door de bewoonde wereld voerden tot de bevoorrading. Mijn eerste gedacht was dat ze ondergebracht was op een stort toen ik het terrein betrad en er tussen op elkaar gestapelde autowrakken reed! Niets van dat, de stop was ondergebracht in een magazijn van Frans van den Mosselaar Autorecycling & Autodemontage! De doortocht van dit bedrijf liet wel een diepe indruk na! Onnoemelijk veel afgedankte wagens stonden daar in rijen op elkaar gestapeld! Daarna reed ik door een loods die vol stond met motoren en onderdelen! Niet te schatten! Pas dan realiseer je u welke ecologische voetafdruk de mens met zijn afvalberg op deze wereld achterlaat! Zo veel afgedankt materiaal dat hier bijeen stond! Zelfs het tentje met bevoorrading was omringd door een muur van wrakken en reeds gedeeltelijk ontmantelde wagens! Aan de pauze waren er bananen, koeken en peperkoek voorzien. Ik zal bij de laatsten geweest zijn om er te passeren. Ook hier de in Nederland broodnodige muziek.

Eens weer buiten reden we tussen de magazijnen en de indrukwekkende pas gerenoveerde watertoren van Dongen. Een kasseibaantje voerde ons tussen de waterlopen De Donge en Onkel Sloot naar de dorpskern Klein Dongen waar ik tot 28,50 km de bewoonde wereld doorkruiste. Na de rit over een grasveld kregen we een stukje toertocht met Esbeekse allures. We reden er door een koeienstal, over het erf van een grote hoeve, over een voor de gelegenheid in elkaar geknutselde metalen brug, door de laadbak van een aanhangwagen en weer naar beneden over metalen trappen. Volgden nog loodsen en stallingen. Hier en daar stonden groepjes mensen die een feestje bouwden en de passanten aanmoedigden. Indrukwekkend ook op 30 km het ritje door een immens grote serre waar tomaten gekweekt werden. Het was daar enorm warm binnen! De bazin riep de passerende bikers toe!

De rit voerde me dan naar het kinderspeelparadijs Pukkemuk. We reden er over de paadjes tussen speeltuigen en sprookjestoestanden. Een soort kleinere versie van de Efteling. Na mijn doortocht van dit sprookjesland heb ik even staan praten met een Klepper. Tot de Kleppers bezemrijders (M/V) toekwamen! Zij veegden bij wijze van spreken als laatsten het parcours schoon. De rit voerde me dan nog over het territorium van enkele bedrijven, waarvan ik er in mijn haast vermoedelijk eentje gemist heb. Aan een autoshowroom ging het een metalen helling op, reden we een rondje door de toonzaal en de helling weer af. Daar raakte ik even het noorden kwijt omdat een Klepper daar al enkele pijlen had weggehaald. De mensen ter plekke waren al zodanig in feeststemming dat ze mijn vraag naar hoe het nu verder moest niet eens beantwoordden. Tot een arriverende Klepper me weer op het juiste pad zette en ik de pijlenophaler kon inhalen. Vanaf hier kon ik weer probleemloos verder.

Slechts enkele kilometers scheidden me nog van de aankomst. Het laatste gedeelte van de toer reden we door een parkbos waar de asfaltwegeltjes soms stevig op en af gingen over hoge heuvels. Om 22.30 u was ik met exact de beloofde 40 km op het tellertje weer bij af. Er stonden nog veel fietsen buiten maar ik ben niet meer binnen geweest om nog wat te drinken. Omdat er ook de volgende dag nog een en ander op het programma stond ben ik onmiddellijk weer naar huis vertrokken. Ik ben een beetje met een onvoldaan gevoel blijven zitten. Dat werd allicht versterkt door het feit dat ik geen te beste week achter me had, geen te beste dag en dat het sombere weer van de afgelopen week deprimerend ingewerkt had op mijn gemoed! Het was duidelijk dat er heel veel tijd en energie in dit evenement was gestoken en dat er veel mensen bij betrokken geweest zijn, maar deze rit had eerder de allures van een open-bedrijvendag en niet van een mountainbikenachtrit. Men is een beetje de toer van Esbeek op willen gaan, maar daar rijd je ook zeer lang door de bossen en de onbewoonde wereld en pas aan het einde van de rit rijd je door het versierde en verlichte dorp en over de terreinen van boerderijen en bedrijven. Daar is een goede verhouding tussen de mountainbikerit en het “kermisgehalte”. Die verhouding was hier in Dongen zoek. Te veel kermissfeer terwijl het echte ritgedeelte en het parcours eigenlijk niet bijster veel voorstelde! Ik heb ook echt geen behoefte aan joelende mensen langsheen het parcours en lawaaierige toestanden.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!

StrammerMax

25-10-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax