Toertocht (18-28-34-45-55 km) van De Pieretrappers te Meerle op zondag 18-10-2015.

Ook al was ik op zaterdag na de nachtrit in Dongen nog relatief op tijd thuis, door de noodzakelijke schoonmaak van mijn bike en spullen werd het toch weer laat. De toertocht in Meerle (Hoogstraten), niet ver van de thuisbasis, was dus een ideale keuze voor de zondag, ook al moest ik daarvoor ander moois zoals Kapellen en Wouwse Plantage links laten liggen. Ik had de toer van de Pieretrappers in Meerle ooit al gereden, maar dat was intussen al ettelijke jaren geleden. Helaas reden mijn voorganger en ik ons op weg naar de parkeerweide hopeloos vast in een doodlopend steegje achter de kerk! Daar had een wegwijzer veel ongenoegen kunnen doen besparen! Wanneer ik de weide met de fiets verliet zag ik Jari arriveren. Aan de inschrijving werd ik aangesproken door een Nederlandse biker die zei dat ik hem niet kende, maar ik vermoedde onmiddellijk dat het de man was die mij via een mail ooit eens een aantal vragen gesteld had, bijna als in een interview! Aangezien het mij zelden overkomt dat iemand zo’n ruime belangstelling in mij stelt en hij ook zijn naam had vermeld, heb ik daar later op een rustig ogenblik eens uitgebreid op gereageerd. Herman hoopte mij ooit eens in levende lijve te ontmoeten. Dat is dan bij deze gebeurd en hopelijk is het geen teleurstelling geweest! Bij de weg, Herman is 70 jaar! Als hij nog wat door kan blijven gaan en indien er nog zo’n kranige mannen zijn op de bike, moeten de rusthuizen zo stilaan beginnen te overwegen van ook toertochten te gaan organiseren in plaats van een namiddagje bingo!

We reden het dorp van Meerle uit en naar mijn mening op 2,50 km vanaf het baantje Lage Rooy de bossen van het Landgoed Den Rooy in. Daar kwam op 2,75 km een splitsing tussen de 28 km en de 34-45-55 km. Tot 5,50 km konden we genieten van de doortocht van de bossen van Den Rooy. De singletracks lagen er wel hobbelig bij. Dat zal te maken hebben met het feit dat dit bosgebied tot voor kort in privaat bezit was. Ik meende me te herinneren dat de bossen hier recent aangekocht werden door Natuurpunt. Dat bleek te kloppen, meer nog, achteraf kreeg ik te horen dat net deze zondag het gebied als het ware ingewandeld werd! Zondag 18 oktober 2015. Natuurpunt Markvallei heeft dit jaar het historische bosdomein 'Den Rooy' in Meerle aangekocht (42 ha). Natuurpunt wil dit bos permanent voor het publiek toegankelijk maken en heeft hierbij beroep gedaan op de werkgroep Trage Wegen Hoogstraten om mee te zoeken naar aantrekkelijke trage wegontsluitingen zodat wandelaars op veilige en recreatieve manier van en naar het domein kunnen wandelen.

Na de doortocht van Den Rooy volgden enkele goed natte veldsporen. Eens op een asfaltbaantje gekomen hoorde Jari iemand vanuit een auto tegen een mountainbiker zijn beklag doen dat er over zijn veld gereden werd! Op 9 km kruisten we een baan ter hoogte van een bruggetje over de Mark en doken we een vermoedelijk privaat bos in. We reden er over paadjes en aan het einde ervan naast een plantage met kerstbomen. De eigenaar had allicht zijn toestemming gegeven om er te mogen rijden en er een bord geplaatst dat meldde dat je hier kerstbomen kon kopen met vermelding van een telefoonnummer. Het aangename aan het nuttige gekoppeld! We kwamen van tussen twee villa’s op een asfaltbaan uit. 10,75 km om 10.20 u. Naast grote serres troffen we op 11 km de plek waar de 55 km zich losmaakte van de 28-34-45 km. Gekozen voor de langste rit.

Tot 13 km reden we over het asfalt toeristisch fietspad dat langsheen het riviertje de Mark van Hoogstraten naar Breda voert. Dan boog het parcours weg van de Mark en reden we het bos in over enkele leuke singletracks waarvan sommigen zelfs over enkele uit de kluiten gewassen heuvels voerden. We reden dan omheen een vijver nabij het recreatiedomein De Mosten waarvan we één van de toegangspoorten, langs de kant van de speeltuin op het strand naast de zwemvijver, op 16 km passeerden. Hiermee hadden we een knap stukje parcours achter ons. De vijvers aan De Mosten zijn ontstaan na afgravingen voor de aanleg van de E19, net zoals de gelijkaardige vijver naast de snelweg op de grens tussen Brasschaat en Sint-Job-in-‘t-Goor.

Na de passage van De Mosten kregen we tot 18 km niets anders dan bos. Daarbij passeerden we omstreeks 17 km twee uit de kluiten gewassen villa’s die daar op een groot domein gebouwd waren. We konden er genieten van singletracks over enkele heuvels om zo Meersel-Dreef (Hoogstraten), een bekend bedevaartsoord nabij de grens met Nederland, te bereiken. We reden via een bruggetje aan de watermolen van Meerle de Mark over waarbij we een mooi, maar door aanzuigende ondergrond ook zwaar stuk van het parcours achter ons lieten. We merkten dat alle afstanden hier weer samen kwamen. 20 km om 11.00 u. We reden eventjes tussen de Mark en de achtertuinen van grote villa’s. Het ging weer het bos in, deels privaat, waarna de boswegen afgewisseld werden met grassporen over open grasvlakten. Op 22,75 km bereikten we de grote baan die van Hoogstraten naar Meerle en Chaam voert. We dienden die eventjes te volgen en te kruisen. Daar stonden seingevers op wacht.

Aan de andere kant reden we het domeinbos De Elsakker in. In dit heidegebied met bos kregen we goed te berijden zanderige paden voor de wielen. Op 23,50 km kwam op één van die zandwegen een splitsing tussen de 28 km en de 34-45-55 km. Wij konden onze weg verderzetten over de steeds goed berijdbare zandpaden. Nadat deze ochtend alles dicht zat door dikke mist was intussen de zon beginnen doorbreken. Wij deelden de paden met wandelaars en een zestal andere bikers. Op een bepaalde plek passeerden we een in het bos achter een afsluiting gelegen privaat zwembad! Op 28 km waren we vlak bij de Nederlandse grens en reden er over de Strijbeekse Heide die deel uitmaakt van de bosrijke Baronie van Breda. 11.40 u. Via natte en soms lastig en zwaar te berijden bospaden kwamen we op 31 km toe op asfalt op de grens met de bewoonde wereld van het Nederlandse Chaam (Alphen-Chaam). We reden daar even vanaf de Vagevuurstraat over een grote baan, de Oude Bredaseweg en daarna de velden in.

Op 33 km kwamen we toe aan de bevoorrading die opgesteld stond in de poort van een gloednieuwe kleine schuur of grote garage waarvan het dak beter geïsoleerd was dan dat van mijn huis! De dame achter de bevoorradingstafel prees de inderdaad lekkere soep aan! Verder kon je er ook een wafel en peperkoek eten. Ik kwam er de Pieretrapper tegen die me het vorige weekend op zaterdag in Turnhout een flyer van deze tocht had toegestopt. Bovendien had ik die man gisteren nog gezien toen hier een harmonieorkest kwam optreden! Even later kwam Petruske op zijn mountainbike toe! De wereld is klein! Ondanks haar overtuigingskracht kon de dame haar soep bij hem niet aan de man brengen! Omstreeks 12.00 u zijn we in het zog van een vader en zoontje en Petruske weer vertrokken. We reden dan door de velden en na een korte modderstrook scheidden onze wegen aan de splitsing tussen de kidstoer-28 km en de 34-45-55 km op bijna 35 km van de start.

Voor de langste ritten genoten we hier van een extra lus met enkele mooie singletracks doorheen een strook bos. We kwamen dan weer uit op een veldweg en konden achter ons de plek van de splitsing nog zien liggen. Op een plaats waar enkele hutten stonden en veel rommel op de grond lag reden we het bos in. Joost mag weten wat dat daar was. Jari vermoedde dat het een plek was waar je kon paintballen. Enkele lastige en weinig bereden bospaadjes voerden tot de splitsing tussen de kids-28-34 km en de 45-55 km op 39,75 km van het vertrek. 12.50 u. We reden dan een tijd doorheen een knap parkbos, allicht Den Rooy, waarna een veldweg ons tot de meer bewoonde wereld voerde. Op 42 km kruisten we een baan en reden een steegje in. Het ging dan verder doorheen schier eindeloze bossen om op 47 km Heerle te bereiken, dit is de rustige baan die Minderhout (Hoogstraten) met Ulicoten (Baarle-Nassau) in Nederland verbindt. De bossen van Den Rooy strekken zich uit tussen deze baan en de baan van Minderhout naar Meerle. Na eventjes over deze baan gereden te hebben voerde een veldpad ons naar een volgende bos. Vanaf 49 km bereden we hier lange en eerder eentonige bospaden die gelukkig iets beter berijdbaar en dus minder zwaar waren dan de rest van de tocht! Op 51 km bereikten we een betonbaantje. 13.50 u.

Daar zagen we Pieretrappers bezig met het ontmantelen van de brug die u vanuit het bos tot op de baan diende te brengen. We waren onderweg nog dergelijke bruggetjes gepasseerd! Wat betekende dat deze mensen al deze bruggetjes speciaal voor deze tocht hadden aangelegd! Met vereende krachten werden de paletten waarmee de brug was gebouwd na onze overtocht vakkundig weggenomen. We kregen van de mannen de opmerking dat we te laat waren en dat er al bruggetjes waren afgebroken en pijlen opgehaald. We dienden inderdaad over een volgende droge beek te springen. Omdat ik al een hele week geplaagd zat met rugpijn ben ik er doorgekropen om mij de schok van een sprong te besparen! Met behulp van de GPS en door het volgen van de rijsporen bereikten we opnieuw een plek van waaraf de pijlen nog hingen. Toen we de kerktoren in het vizier kregen zat onze tocht er zo stilaan op. Met 56 km op de teller waren we om 14.15 u weer aan de parochiezaal uit grootmoeders tijd. Er zaten nog redelijk wat bikers binnen, geen massa, maar door de slechte akoestiek van de zaal was er toch veel lawaai van pratende mensen. Herman had gehoopt mij na de rit nog te zien, maar aangezien wij de langste toer hadden gereden aan ons immer rustige tempo, zal hij het wachten opgegeven hebben. Het was een mooie maar door de natte aanzuigende ondergrond zware tocht geweest, waarvoor een andere kameraad gewaarschuwd had. Hij kreeg gelijk! Ondanks het toch aanzienlijke gehalte aan bos, naast de afwisseling met veldwegen, hadden wij toch nog meer bos verwacht. De organisatie was volledig in orde. Alleen al het bouwen van de bruggetjes moet veel tijd gevraagd hebben. Eentje was zelfs voorzien van een soort tapijt om wegschuiven te voorkomen! We hadden geluk gehad met het weer. Na een mistige start brak de herfstzon door en toen we goed en wel thuis waren trok de hemel opnieuw grijs dicht. De zonnewarmte op de open plekken deed zelfs deugd. Mooie tocht in één van de meest noordelijke plaatsen van Vlaanderen. Blijkbaar ook bekend over de grens, want op de parkeerweide heel wat wagens met Nederlandse nummerplaten. In Meerle wonen trouwens redelijk wat Nederlanders.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax