Toertocht (17-25-40-50 km) van de Midweek Specials te Merksplas op zaterdag 31-10-2015.

De toertocht van de Midweek Specials eind oktober valt voor geen geld van de wereld te missen, ook al is het parcours jaar na jaar ongeveer hetzelfde. Omdat ook de nightride van Bonheiden-Rijmenam voor vandaag op het programma stond, met de wagen naar de start gereden, ook al ligt Merksplas op een boogscheut van mijn residentie. Hier zette ik in het zog van een kameraad mijn eerste schreden met de mountainbike en ik ken er dan ook vele paadjes. Ondanks mijn intentie van op tijd te starten stond ik pas om 11.30 u in het gildelokaal aan de sporthal. De tocht vertrok via het park van Merksplas en via een singletrack reden we recht op recht naar de Lochtenberg. Na het kruisen van de grote baan naar Hoogstraten, waar twee jonge gastjes als seingever stonden, bereikten we de recreatie- en industriezone, ja zelfs dat gaat samen, Molenzijdse Heide. Na de doortocht ervan ging het op 5 km een poortje door en konden we rijden over een private bochtige droge singletrack in een strook bos die een uitloper is van de Kolonie van Merksplas. Ook al klungel ik er gewoonlijk omwille van de korte bochten, deze keer reed ik er vlot overheen!

Na nog een poortje bereikten we de zogenaamde Gracht, een brede gracht aan de rand van de bossen van Merksplas-Kolonie. We reden er over het bospad evenwijdig met het stilstaand water en voorbij de grote vijver. De hele omgeving was bedekt met afgevallen herfstbladeren en schitterde in de zon. Ter hoogte van de baan van Merksplas naar Rijkevorsel maakten we rechtsomkeer en reden we over een track met enkele bultjes tot de splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 8 km van de start. Gekozen voor de langste rit. Er volgde nog een weinig bereden singletrack en na het kruisen van de eerder genoemde baan, waar weer twee seingevers stonden, reden we verder naast de Gracht over het parcours van de rode vaste route in de richting van Beerse. Op 10 km kruisten we na één van de koloniedreven de onverharde Ossenweg en reden we rechtsaf door de zanddreven in de richting van de Blakheide, een bosrijk gebied op de grens tussen Beerse, Rijkevorsel en Merksplas.

Na enkele dreven en de zandweg over de Blakheide kregen we op 13 km de mooie singletrack die naast een paardengedoe loopt. Vroeger mocht je hier niet fietsen, maar het verbodsbord is in de loop der jaren verdwenen! We passeerden ook een uitloper van het kampeerterrein Breebos van Rijkevorsel. Na de track ging het verder over een spoor door een brandgang in een privaat bos, ik vermoed eigendom van de naburige zandwinning, tot de oversteek van de baan Merksplas – Rijkevorsel. Ook hier weer twee mannen die het verkeer ophielden. 15 km. Aan de overkant reden we over een soort met bomen begroeide heuvelrug aan de rand van de Kolonie en over één van de mooiste stukken van de rode vaste route, tegen de richting ervan in! De knappe singletrack voerde ons over de herfstbladeren door het bos tot aan de Zanddreef op de grens tussen Achtel-Rijkevorsel en Merksplas. 18 km om 12.45 u. We reden over de singletrack van de vaste route evenwijdig met de Koloniedreef, een klinkerweg die naar de gevangenis van Merksplas voert. Alzo bereikten we door het bos de grote baan van Merksplas naar Hoogstraten op de grens met Wortel (Hoogstraten). Twee seingevers hielpen de bikers naar de overkant.

Daar reden we rechtsaf een andere klinkerdreef in. De plek luistert naar de naam Diepte, het bord verdween helaas in de loop der tijden. Het ging onmiddellijk weer rechtsaf over een stukje landelijke weg waar in het begin nog niet zo heel lang geleden beton gelegd werd. Een eindje verder ging het eventjes een strook bos in over een singletrack die nog niet zo heel lang geleden door de parcoursbouwers in deze streek ontdekt werd! Ondanks mijn gebruikelijke geklungel op deze droge en weinig bereden paadjes ging het hier deze keer bijzonder vlot en zonder haperen! We kwamen weer uit op de veldweg en maakten nog even een ommetje over een spoor over een heuvel kwestie van enkele hoogtemeters te realiseren! Op een kruispunt van zanderige veldwegen kwam een splitsing tussen de kidstoer en de ritten van 25-40-50 km op 20,50 km van de start in een open omgeving. 12.55 u. Tot hiertoe had ik nog geen enkel wegeltje bereden dat ik niet kende!

Voor de langste routes ging het linksaf een zandweg op, nog eens linksaf een volgende zandweg in en direct weer rechtsaf een singletrack op vanaf de rand van het bos. Deze singletrack bracht ons tot één van de onverharde koloniedreven via dewelke we de bevoorrading bereikten. Deze stond opgesteld op 23 km van het vertrek in een schuurtje op een binnenkoer vlak naast de hoge omheining van de gevangenis van Wortel-Kolonie. 13.00 u. De bevoorrading was netjes verzorgd door de enige aanwezige dame met hete soep, sportdrank, bananen en suikerwafels. Gezien de ruime vertrektijden was er weinig drukte. Ik hoorde er dat er op dat ogenblik een 700 bikers waren gepasseerd. Na de stop keerden we even op onze stappen terug tot de splitsing tussen de 23-40 km en de 50 km. Gekozen voor de langste tocht. Die rit voerde me door een dreef naar Bootjesven, een klein meer met eilandje. 25 km en halverwege!

Via twee koloniedreven bereikten we het zogenaamde Grenspad dat er op de grens tussen België en Nederland loopt. We sloegen linksaf de zanderige weg in en reden in de richting van Wortel-dorp tot het rechtsaf een korte singletrack in ging. Die leidde naar een zandweg vanaf twee eenzame huizen van Castelré (Baarle-Nassau). Rechtsaf het bos in en linksaf over het veerooster door het natuurgebied Het Merkske in Nederland. Na een zandpad tussen bomen, waar ook wandelaars liepen, kwam ik weer toe op het Grenspad en kwam er op 29 km een einde aan een kort rondje in Nederland. We reden nu weer over het Grenspad maar in de richting van Baarle-Nassau. De ondergrond is er weer zeer goed aangereden. Enkele jaren geleden was de weg hier zwaar gehavend na bomenkap! Op 30 km verlieten we het grenspad in de buurt waar het uitgeeft op de Rooie Weg, de rustige maar toch gevaarlijke baan van Minderhout (Hoogstraten) naar Baarle. Rechtsaf over een spoor en een zandweg en voorbij het kruispunt met de dreef naar Bootjesven bereikten we via een enkele jaren geleden weer opengemaakte veldweg, vroeger reed je hier door zeer hoog gras, het baantje Staakheuvel. Dit oude kasseibaantje werd enkele jaren geleden helaas vervangen door beton. Via een betonbaantje bereikten we op 32,50 km de bizarre singletracks in de bossen van Merksplas-Ginhoven en Zondereigen nabij de verffabriek Reva. Sinds een jaar of tien maken ze deel uit van de groene vaste route.

De vaste routes zijn hier gekomen op het ogenblik dat ik met biken begon. Deze plek was omwille van de vele korte bochtjes, putten en wortels de nagel van mijn doodskist. Nu gaat het er heel wat vlotter, ook al heb ik nog steeds een keer of drie voetje aan de grond dienen te zetten in enkele wel zeer korte bochten! Tot 36 km konden we genieten van deze mooie bosrijke plek waar je zelfs van de buitenhuisjes die er staan weinig te zien krijgt! Eens de Reva voorbij ging het rechtsaf over een veldweg door meer open gebied. Kort daarop kreeg ik een nieuw ongekend pad voor de wielen, een smalle van grind voorziene veldweg, om dan uiteindelijk uit te komen op eenzelfde plek naast een huis langs een eenzaam asfaltbaantje. Een assenweg bracht ons tegen de richting van de rode route in naar een betonbaantje in Merksplas, eigenlijk niet zo ver van de start. Op 38 km ging het linksaf een uitloper van het Graafsbos in. Mooie singletracks brachten ons door de in herfstkleuren getooide bossen. Op 40 km bereikten we via een spoor wat door de parcoursbouwers het hoogtepunt van hun rit genoemd wordt! Letterlijk dan toch, want voor mij hoeft de overtocht van de zandhoop op het terrein van die manege nu niet bepaald! Er was wel werk gemaakt van de aanleg van een pad over de zandhoop en er was een alternatief voor wie de schier onmogelijke klim over de grootste berg wilde vermijden. In het achterliggende bos, allicht ook privaat, was er een splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 40 km van de start.

Nu reed ik over minder bekend terrein. Lange bospaden en sporen brachten ons over de herfstbladeren door de prachtige bossen naar de oversteek van de baan Merksplas – Weelde. Net voor de oversteek reden we over een privaat eigendom naast een eenzame oude villa in het bos. Nadat twee mannen me hadden laten oversteken reed ik de poort van het domein Zwartgoor binnen. 43 km om 14.30 u. Tot 48,50 km konden we rijden over het private terrein van deze instelling, een school en dagverblijf voor gehandicapte kinderen. De lus in het privébos begon en eindigde naast de vijver waarlangs enkele bizarre oude betonnen paviljoenen staan. De paadjes, waaronder een hobbelig paadje door gras, liggen er altijd nat bij, zelfs bij zeer droog weer! Tussenin volgde een mooie lus door de bossen en langsheen de gebouwen van het Zwartgoor. Eventjes reden zowel de bikers aan als af over hetzelfde paadje. Daar was een lint gespannen. Naar ik meen was dit voorheen niet het geval, de doortocht van het Zwartgoor zal dus anders geweest zijn. Uiteindelijk kwam ik weer uit op de baan van Merksplas naar Weelde waar de seingevers nog actief waren in tegenstelling tot tijdens mijn eerdere deelnames!

Aan de overkant leidde een zeer lange singletrack door het bos naar de plek waar de afstanden weer samenkwamen op 49,50 km van het vertrek. We reden nog eventjes over braak terrein in de richting van het park en door straten weer naar de sporthal waar ik omstreeks 15.00 u na 52 km arriveerde. Na mijn fiets te hebben toevertrouwd aan de bewaakte bikeparking hoorde ik mijn naam roepen! Ik was blij verrast van Rubber-12 nog eens te zien! Dat was intussen zeer lang geleden, ik vermoed sinds de toertocht vanuit de garage Felix in Brecht begin dit jaar. Even bijgepraat tot Rubber noodgedwongen vertrok, vermits hij samen met twee bikepartners (M/V) naar hier was gekomen. Binnen nog een drankje genoten. Eens weer buiten nog twee bekenden gespot en gesproken: één van de Weetabix-Watjes en Willy uit Poppel met een maat. Op de terugweg huiswaarts in Wortel een frietje gestoken om me daarna gereed te maken voor de nightride in Bonheiden. Het zijn drukke tijden!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax