Bikse bos- en heidetocht (25-45-65 km) van RTC Hilvarenbeek te Hilvarenbeek op zondag 01-11-2015.

Het waren drukke tijden voor een mens dit weekend, want gisteren reed ik overdag de toertocht van Merksplas en ’s avonds de Halloween-nachtrit in Bonheiden! Om daar op zondag de Bikse bos- en heidetocht van Hilvarenbeek aan vast te knopen! Afgesproken met Jari aan de carpoolparking in Loenhout en via de grensovergang in Meer bereikten we over de snelweg de plek van de start. We hadden deze tocht al ooit eerder gereden, ook al konden we ons er weinig van herinneren buiten het feit dat hij ons bevallen was. Bij aanvang hadden we er evenmin benul van dat de organisatie dezelfde club betrof van wie we in de loop van dit jaar op 21 maart de GPS-rit gereden en ook zeer goed bevonden hadden, ook al hadden we nog niet eerder enkel op basis van een GPS-track gereden. Dieper in Nederland is ook mijn lidkaart van de NTFU geldig en kon ik me direct inschrijven aan de zogenaamde “scan en go”. Die mannen zaten achter het loket van het zwembad van waaruit de tocht vertrok. Vanuit de kantine welteverstaan! We waren wel teleurgesteld dat we niet meer konden vertrekken voor de tocht van 65 km. Dat kon slechts tot negen uur, terwijl de kalenders op de websites halftien vermeldden!

Om 9.30 u waren we op pad, hopend dat, de Nederlandse gewoonten kennende, de pijlen hier niet al te snel weer zouden opgehaald worden. Het ging het dorp uit waarna we onze toevlucht zochten op veldwegen. Reeds op 3,50 km doken we het bos in voor een eerste portie singletracks, afgewisseld met zandpaden. Op 6 km van het vertrek kwam de plaats waar de rit van 25 km apart ging van de 45-65 km. Gekozen voor de langste afstand. Niets anders dan bospaden in de richting van Beek werden ons deel. We kwamen op 9 km uit het bos tevoorschijn ter hoogte van een villa op de rand tussen bos en velden, het Beekse Boshuis. Een zandweg voerde dan in de richting van een grote baan waar op het kruispunt een hoeve staat. We werden over het erf gestuurd om de baan voorbij een bocht te kunnen kruisen. Daar stond een hele delegatie seingevers, want na een lus kwam je hier weer toe, zodat er van twee kanten werd overgestoken. 10.00 u.

Aan de overkant volgde een knappe lus doorheen de bossen rond het dierenpark De Beekse Bergen. Mooie paden en singletracks voerden op en af over heuvels en bruinrode tapijten van afgevallen herfstbladeren. Omstreeks 13 km ging het zelfs vrij stevig op en af. Ik was er de oorzaak van dat een heel treintje dat achter ons was komen te hangen stilviel omdat ik op een heuveltop inhield voor een boomstam die de indruk gaf het pad te versperren. Dat was echter niet het geval, je kon er langs. We kregen een mooie singletrack evenwijdig met de omheining van het dierenpark en zagen er in de verte dieren rondlopen. Op 14 km bereikten we opnieuw de oversteekplaats van de grote baan en kwam er een einde aan een knappe lus van 5 km door de lokale bossen. 10.30 u.

Na opnieuw te zijn overgestoken ging het even over het fietspad om verderop het bos in te slaan. Op 15 km troffen we daar halverwege het pad de splitsing tussen de 45 km en de 65 km. Noodgedwongen gekozen voor de rit van 45 km. Vanaf hier kregen we zeer veel bos te zien en bereden we een mengeling van diverse soorten paden. We reden soms door donkere imposante dennenbossen met geurig hout waarbij het pad soms geflankeerd werd door kleinere groene dennenboompjes. Van 20 km tot 22 km reden we in de omgeving van Gorp aan de Leij. We doorkruisten hier delen van het landgoed Gorp en Roovert waarbij we ook op een singletrack naast het riviertje De Roovertse Leij reden. Op bijna 23 km van het vertrek arriveerden we op de pauzeplaats, ondergebracht in een schuur nabij Roovert. Deze plaats herkenden we, niet van tijdens de GPS-tocht, maar van een eerdere deelname aan deze tocht in 2013. Of misschien van een andere tocht die hier halt houdt! In de schuur kon je lekkers knabbelen en drinken. We werden er aangesproken door een man van de organiserende club die ons nog herinnerde van de GPS-rit. Dat kon, vermits er daar maar 35 deelnemers waren, wij allicht de enigen vanuit Vlaanderen waren en Jari bovendien zijn kabeltje had uitgeleend voor eventuele andere deelnemers met een GPS van Garmin met een niet-compatibel kabeltje. Een andere man van de club vertelde ons dat er wel elk jaar fouten gemaakt worden, deze keer dan het sluitingsuur niet gecontroleerd op de sites, omdat er soms nieuwe mensen bij betrokken zijn. Wij malen er niet om en zijn al heel tevreden dat er nog steeds clubs zijn die ritten willen uitzetten, want er komt altijd heel wat bij kijken waarbij heel wat mensen hun vrije tijd daarin investeren.

Na de stop verlieten we de bossen van Gorp en Roovert en reden we door een landelijke omgeving. Op 25 km kwam er langs de kant van een weg een splitsing waar de 25 km nog eens apart ging van de 45-65 km. Voor ons ging het een bospad in. Tot 28 km konden we genieten van een mooie en iets meer technische singletrack op en af door de bossen. Aan de paaltjes voor wandelingen en dergelijke merkten we dat we intussen de grens tussen België en Nederland gekruist hadden. Even later reden we inderdaad door de meer bewoonde wereld van Poppel. Veldsporen en verharde paden langsheen bossen voerden naar de splitsing tussen de 45 km en de 65 km op 31 km van het vertrek, allicht nog steeds in Poppel. Ook al stond het bord van de 65 km er nog, we hebben de grootste rit links laten liggen uit vrees dat er verderop misschien al pijlen zouden zijn opgehaald. Het was intussen ook al middag en we hoeven niet altijd het onderste uit de kan te willen! Ik wilde ook niet het risico lopen van nog 30 km mijn ziel uit mijn lijf te moeten trappen om de ophalers van de pijlen voor te blijven, wetend dat de Nederlanders vrij snel de boel weer opruimen!

Van 33 km tot 34 km konden we genieten van mooie singletracks in Poppel. Dit tot we de grens bereikten aan een grenspaal ter hoogte van een kapelletje waar de Beekseweg (B) overgaat in de straat Roovert (NL). Een knap pad voerde ons door het bos van Roovert en we kregen af en toe minder evident te berijden smalle singletracks voor de wielen. Op 39 km reden we doorheen een knap donker dennenbos en op 40 km tussen jonge groene dennen. Om 12.30 u lag daar iemand op de loer met zijn fototoestel. Ik vermoedde dat het eerder een toevallige passant was en niemand van de organiserende club. Omdat hij het eerder op mijn been, schoen en trapper gemunt had dan wel op mijn volledige persoon! Maar de foto’s waren wel degelijk van de toertocht en we staan er zelfs samen op, dus niet alleen mijn schoenen! Op 41 km kwamen we aan de rand van het bos uit op een asfaltbaantje en ik kon me vaag herinneren dat het van hieruit voor de laatste kilometers door de bewoonde wereld weer naar af ging. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Met 44 km op het tellertje arriveerden we om 12.45 u weer aan de Hispohal. De bikewash was nog beschikbaar zodat wij het weinige vuil van onze fiets konden halen.

Bij het binnengaan in de cafetaria van het zwembad merkte ik dat het niet de eerste keer was dat ik hier kwam. Ik wist zelfs nog aan welk tafeltje ik gezeten had. Jari was er toen niet bij. Toen ik dat nadien opzocht tussen de verslagen was ik er wel over verwonderd dat dit intussen al twee jaar geleden was! De moeder van Jari was niet naar hier komen rijden omdat zij op de kaart gemerkt had dat de aanloop naar de bossen vrij lang was! Wel, na 3,50 km hadden wij reeds de bossen bereikt en we zijn er van de hele tocht zo goed als niet meer uit tevoorschijn gekomen. Maar dat wil niet zeggen dat de kaart van moeder Jari geen goede kaart is, want in het verslag over de GPS-rit had ik geschreven “dat wij meer bos verwacht hadden”. Het zal er dus allemaal van afhangen in welke richting de tocht uitgezet wordt! Binnen nog een drankje genoten en een broodje viandel, een curryworst voor de Vlamingen, verorberd. Tevreden weer naar huis gebold na een mooie zondag en een rit over mijn meest geliefde parcours, de bossen. Na de dubbele rit va gisteren konden de 45 gereden kilometers trouwens volstaan om een intensief fietsweekend af te sluiten. De tocht kon rekenen op 880 deelnemers. Wie hier ook eens wil komen rijden moet beslist de GPS-tocht in maart in de gaten houden, want ondanks de slechts 35 deelnemers zou deze opnieuw plaats vinden. Misschien krijgen we volgend jaar ook een feesteditie van de Bikse bos- en heidetocht, want dit was de 29^ste uitgave ervan! Dus hop naar de dertig!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax