Toertocht (25-45 km) van het Wielercomité Huijbergen te Huijbergen op zondag 03-01-2016.

De laatste tijd laten we al wel eens gemakkelijker een toertocht over de grens ten noorden van Antwerpen links liggen omdat deze ritten danig populair geworden zijn en er zodanig veel bikers op afkomen dat het er niet prettig rijden meer is. Er zijn daar trouwens al organisaties die hun rit niet doorgeven aan de kalenders om een grote toeloop te vermijden! Andere clubs werken met voorinschrijvingen die gesloten worden indien het beoogde aantal deelnemers bereikt is. Dat heeft als voordeel dat de organisatie zeker is van haar centen, voldoende bevoorrading kan voorzien en niet met een kater blijft zitten bij slecht weer en weinig deelnemers!

De eerste zondag van het nieuwe jaar met de wagen via de lokale wegen toch nog maar eens naar Huijbergen gekomen. Een parkeerplekje gevonden in de berm van de Bergsestraat. Eens de hoek om was ik direct aan de startplaats, het Multifunctioneel Centrum De Kloek, een ronkende naam voor een feestzaaltje annex toog maar wel met een knop waarmee de toegangsdeuren automatisch kunnen geopend worden! Mijn vrees werd bewaarheid, ik was hier duidelijk niet alleen, een mensenzee stond tot buiten aan te schuiven voor de inschrijving. Die verliep van een leien dakje. Rest enkel de vraag hoe iemand in geval het nodig mocht blijken zijn inschrijving voor deze tocht kon bewijzen! Want de laatsten kregen zelfs geen papiertje met noodnummer mee vermits er geen meer waren! Er werd op 1200 deelnemers gemikt en we waren met 1700! Twee jaar geleden had ik deze tocht omschreven als “de minst mooie van de streek” omdat hij gedurende de eerste kilometers vrij lang de open vlakte opzocht terwijl wij als bikers naar de omliggende bossen lonkten! De minst mooie parel aan een kroon zijn is natuurlijk geen schande! Het blijft een parel! Benieuwd dus naar hoe de toer er twee jaar later uit zou zien!

Om 9.20 u kon ik vertrekken. Alleen, want Jari zou later vertrekken en me proberen in te halen. Het werd al snel duidelijk dat er aan het parcours gesleuteld was, want in plaats van naar de open velden gestuurd te worden ging het linea recta naar de eerste van de drie bekende “bergen” in Huijbergen. Haast onmiddellijk dook te toertocht de bossen in en konden we genieten van de mooie singletracks omheen en over de glooiende hellingen van de verschillende puisten die deel uitmaken van de Tiestenberg! Genieten met toch een zekere ergernis, want het gewas gewoon filerijden en dat betekent geregeld voet aan de grond bij de minste verhevenheid die zich aandient! Valt er één stil dan volgt al wie volgt! Op de singletrack reed één lange keten van bikers! Zelden gezien! Ik heb ooit in Waals-Brabant eens een dik kwartier moeten aanschuiven aan een singletrack met een moeilijk te berijden plek en tijdens een toertocht hier ooit in Woensdrecht. Ik had al snel spijt van mijn keuze naar hier te zijn gekomen, doch na enige tijd werden de vele deelnemers uit elkaar getrokken en was het prettig rijden. Het is trouwens ook eens leuk van meegezogen te worden door de sliert. Deze keer wel niet altijd braaf ruimte gemaakt voor snelleren maar afgeblokt bij het in rijden van een track, anders zou ik voortdurend aan de kant gemoeten hebben, zeker tijdens het eerste deel van de rit! Eentje excuseerde zich zelfs nadat hij zijn poging om nog op het laatste nippertje voorbij te geraken diende te staken en even mijn rug te zien kreeg! De rit begon dus al met de kers op de taart, want de bossen omheen de Tiestenberg zijn een leuke speeltuin voor de mountainbiker!

Op 4 km kruisten we de Hollandseweg, niet ver van de grens met het Belgische Essen-Hoek, passeerden de Schoeliebergseweg en reden door het onverharde deel van de Vijverstraat. Aan het asfalt gekomen maakten we een haakse bocht om de bossen van de aldaar gelegen Pilberg in te rijden! Leuke singletracks dienden zich aan, bij wijlen door dicht op elkaar staande laurierstruiken, en op 5,50 km reden we over de hoogste zanderige heuveltop van deze Pilberg. Op 6 km kwamen we even uit het bos tevoorschijn ter hoogte van het bekende groene poortje aan het beeld van de Heilige Teresia in het park van het voormalige klooster van Huijbergen. Omgebouwd tot woningen en serviceflats. We verlieten de bebouwde kom van Huijbergen via de Staartsestraat en sloegen linksaf in de richting van de grens met België op de plaats waar de toertocht vanuit Essen-Wildert zijn stopplaats heeft.

Na een kort stukje over asfalt sloegen we rechtsaf de Groenendriesstraat in, gelegen in het Belgische Kalmthout. We zochten opnieuw de bossen op voor plezante paadjes en tracks. Van 9 km tot 10 km volgde een intermezzo over een meer open heidegebied om opnieuw de bossen in te duiken. De lus eindigde opnieuw in de Groenendriesstraat waar ik rechts van mij in de verte de bikers zag die nog aan de lus moesten beginnen. Het ging dan over het zandpad op de rand tussen bos en velden en over de wortel die daar ligt weer resoluut de bossen in. Vanaf hier doorkruisten we de bossen in het grensgebied tussen Kalmthout en Huijbergen, deel uitmakend van het natuurpark De Zoom – Kalmthoutse Heide. Op 12,75 km bereikten we de Staartse Heide. Daar troffen we een eerste splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km op 13 km van de start. De rit kon al niet meer stuk omwille van deze knappe intro! Ondanks de drukte was het al zalig rijden geweest.

We reden over de Staartse Heide en voorbij de bareel die staat aan het einde van de track die min of meer evenwijdig loopt met de Abdijlaan, de baan van Ossendrecht naar Huijbergen. Daar reden we tot 17 km een rondje over een meer open heidegebied om toe te komen aan de ingang van de camping Staartse Duinen. Daar ben ik even gestopt omdat ik voor de tweede keer de biker tegenkwam die te voet wandelde naast zijn fiets. Daarstraks reed iedereen die kerel gewoon voorbij en ik voelde me schuldig omdat ik hetzelfde gedaan had! De man had de achterderailleur van zijn bike kromgetrokken. Met behulp van een kettingpons zou hij zijn ketting kunnen openen en van de derailleur verwijderen om dan singlespeed weer naar de start te rijden. Te voet was immers nog wel een eind! Met de kettingpons die ik altijd bij heb kon de man zijn ketting verwijderen, inkorten en met zijn powerlink weer aan elkaar zetten. Omdat ik wist waar we stonden kon ik bovendien zeggen hoe hij weer terug naar Huijbergen kon rijden. Door simpelweg te zijn gestopt was de man geholpen en dit alles had hoop en al tien tot vijftien minuten geduurd. Wel sneu dat hij maar 17 km had kunnen rijden! Intussen waren er veel bikers gepasseerd en werd het rustiger op de omloop! Om 10.50 u dook ik vanaf de Staartse Duinen opnieuw de bossen in.

Op 19 km kregen we een mooie singletrack voor de wielen. Op een gegeven ogenblik kreeg ik in de verte de manege De Wolf te zien, gelegen in de Staartsestraat te Huijbergen. Tijdens de grote brand op de Kalmthoutse heide van 25 mei 2011 werden alle dieren hier preventief geëvacueerd. We reden verder doorheen het bos en op 21,50 km kwam ik weer toe aan de ingang van de camping Staartse Duinen na een knappe lus van 4,50 km. De toertocht stuurde me dan in de richting van het rondpunt aan het begin van de bebouwde kom van Huijbergen waar enkele seingevers op post waren. We namen de afslag richting Bergen-op-Zoom om dan direct de assenweg tussen twee huizen rechts in te slaan. Deze ging ter hoogte van een bareeltje over in een singletrack die ons naast de afsluiting van de vliegbasis Woensdrecht leidde. Na een eindje door het veld ging het linksaf de Kooiweg op in de richting van de KMO-zone en de manege Stevenshof die tegenover een ingang naar de vliegbasis ligt en ook de startplaats is van een andere toertocht. We sloegen rechtsaf een zandpad in dat naast de omheining van de basis loopt. Daar konden we genieten van een mooi stukje bos op de Walse Duin tot we toekwamen in de Vossenholstraat te Huijbergen. Op 24,50 km kwam daar de stop op de oprit van een hoeve. Er was enkel nog zoete drank en bouillon te verkrijgen. Niets meer te knabbelen, wegens alles door de voorgangers verslonden, en ik was zeker niet de laatste om er te arriveren! Het verwonderde me niet, wetend hoeveel mensen daarstraks stonden aan te schuiven om in te schrijven! 11.30 u.

Na de pauze reden we de Vossenholstraat uit tot het kruispunt met het door de bossen lopende deel van de Bergsebaan die we linksaf in sloegen. Dan werden we het bos in gestuurd ter hoogte van de Walsestraat. Daar was het even druk met wat oponthoud omdat we er de hoogte in gejaagd werden op één van de eerste toppen van de Nootjesberg. Ook voor mij was het daar even te voet naar boven door het losse zand en over enkele wortels. Eens boven ging het vlotter op en af over de andere toppen. Het was er amusant rijden op en af de hellingen. In de verte hoorde ik de sirenes van een ziekenwagen en tijdens een toertocht voorspelt dat niet veel goeds: een aanrijding of een valpartij?

Ik kwam uit op de asfaltbaan die hier door de bossen loopt in de buurt van het trimparcours op de Kooiheide. Daar ging het rechtsaf en weer linksaf. We reden er door de bossen en geregeld op de tracks pal naast de afsluiting om de vliegbasis van Woensdrecht. In ieder geval een knap stukje parcours. Op 29 km kwam er een splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km op een plek vlak naast de omheining van de vliegbasis. Er stonden daar een vrouw en twee mannen die me toeriepen welke afstand ik ging volgen en de juiste richting aanwezen! 11.50 u. Op 30 km kwam ik uit op de open vlakte achter en buiten de vliegbasis waarin nog lampen staan die de landingsbaan markeren. In de verte de Moerkantsebaan – Huijbergsebaan, de baan van Huijbergen naar Bergen-op-Zoom. We sloegen linksaf en volgden verder het zanderige paadje naast de afsluiting langsheen de basis. Op 31 km reed ik over de lastige singletrack die vol met diepe putten en wortels langsheen de afsluiting loopt. Hij was deze keer zeer goed te berijden en lag er superdroog bij! Gewoonlijk staat er water in de diepe putten en is het daar één baggerzooi! Ik reed daarna voorbij een achterpoort van de vliegbasis waar de toertocht van Wouw een pauzeplaats heeft. Indertijd toch, want het is al lang geleden dat ik deze nog eens gereden heb omdat hij altijd georganiseerd wordt half december en dan heb ik er echt geen tijd voor! Helaas!

Aan deze poort doken we het vrij toegankelijke bos in van het militair oefenterrein. Singletracks en paden voerden van daar naar de bossen van het landgoed Mattenburgh op 33 km van het vertrek. Dat betekende dat we op het grondgebied van Bergen-op-Zoom reden, in de bossen die vlak bij deze stad liggen. 12.10 u. We kregen er een mooie lus voor de wielen. Pas hier kreeg ik het gezelschap van Jari. Hij had daags voordien zwaar en tot laat gefeest en had zich overslapen. We kruisten opnieuw een asfaltbaan, ik vermoed dezelfde van daarnet die naar de poort van de basis leidt, en kwamen uit op de Moerkantsebaan. 35 km. We sloegen rechtsaf richting Huijbergen en op de plaats waar het bos eindigde doken we rechtsaf de grasvlakte achter de vliegbasis in, de zone waar de lichten van de landingsbaan tot buiten de basis staan. Ook hier is het meestal een natte zooi, maar deze keer viel dat goed mee!

Van 36 km tot 37 km volgden we het grasspoor dat over een open vlakte deels naast een beek loopt om uit te komen in de Walsestraat en daar opnieuw de bossen rond de Nootjesberg op te zoeken. Daar kregen we dan toch wat ik niet meer verwachtte te zullen zien, meer bepaald de zandweg die zich over drie uit de kluiten gewassen heuvels slingert. Dit pad ligt niet ver van de vliegbasis. Bospaden en singletracks voerden ons opnieuw naar een meer open vlakte, nog steeds nabij de vliegbasis. We reden er voorbij twee eenzame huisjes met grote tuinen en even dacht ik dat de rit ons weer over de Nootjesberg zou voeren. Maar we reden rechtdoor een bospad in. Op 39 km kwamen we plots in de meer bewoonde wereld terecht op de Weg naar Wouw naast het terrein van de firma Van Gastel, Transport en Grondwerken. Hierachter ligt de speeltuin van de Nootjesberg. We reden dan richting Huijbergen, voorbij de Molen Johanna en mijn geparkeerde auto weer naar af. De hele toertocht passeerde mijn vehikel! Met 41 km op het tellertje, iets minder dan de beloofde 45 km, kwam er om 12.50 u voor ons een einde aan deze toertocht.

De bikewash hebben we niet gebruikt. Te zien aan het slappe straaltje water dat uit de slangen kwam was dit nutteloos. Daarmee krijg je uw fiets niet schoon! Buiten stonden nog heel wat bikes, binnen zaten hun eigenaars, het was zeer druk in de zaal. Een broodje kroket en een kommetje snert gegeten. Drie euro voor zo’n kommetje soep uit blik was toch veel, temeer omdat we aan de stop niks meer te eten hadden gekregen. Het gezelschap van Berten, Dennis, Jan, Patrick, Dries en Guy genoten. Het deed me plezier van deze groep nog eens te zien, dat was intussen toch al een tijd geleden! Na de wijzigingen aan de vroegere omloop was deze toertocht in Huijbergen een prachtige rit met een knap parcours door de bossen en over de drie “bergen” die deze gemeente rijk is. De ondergrond lag er droog en ideaal bij en ondanks het sombere grijze weer bleven we onderweg gespaard van regen!

Een filmpje van MCV over deze toertocht kan je hieronder bekijken!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax