Toertocht (31-46 km) van FC Nieuwmoer en WTC Den Engel te Kalmthout-Nieuwmoer op zondag 20-12-2015.

Het feit dat we vroeger nogal tuk waren op de toertochten in Nederland net over de grens ten noorden van Antwerpen zal allicht de reden zijn waarom we de toertocht van FC Nieuwmoer en WTC Den Engel in Nieuwmoer nog nooit gereden hadden. We laten Woensdrecht, Huijbergen en Hoogerheide de laatste tijd wat links liggen omdat er daar te veel bikers op afkomen waardoor het er niet meer leuk rijden is. Zo ook de toertocht van WTC Woensdrecht vanuit Hoogerheide (voorheen vanuit De Blauwe Pauw te Ossendrecht) en deze te Rijkevorsel laten passeren ten voordele van Kalmthout. Aan de start was het goed te merken dat er concurrentie was van andere tochten in de wijde omtrek want ik kon vlak bij de kantine parkeren terwijl de inschrijvingen al drie kwartier geleden openden.

Vertrek om 08.45 u. Vanaf de voetbalvelden aan de Essensteenweg ging het de velden in en doorheen een strook bos. We dienden dan de eerder genoemde baan te kruisen en reden door een straat van een KMO-zone en voorbij het containerpark van Essen. Via het asfaltbaantje Kraaienberg en de Sijzenlaan, niet meer dan een onverhard veldspoor tussen de bomen, bereikte ik op 3,35 km Horendonk. Er zijn nog tochten die hier passeren, maar in de andere richting. Een Brabants trekpaard dat daar in de weide stond kwam nieuwsgierig naar me toe gewandeld toen ik er even halt hield. Via de Koekoekstraat reden we over de onverharde wegen langsheen de uit de kluiten gewassen zogenaamde, maar permanent bewoonde buitenhuizen die hier in de bossen staan. Uitlopers van de Rucphense bossen. Sommigen maken van hun terrein nogal een zooi met allerlei rommel. Of hoe men een bos kan verkloten! Kotje hier, stoeltjes ginder, hopen met plastiek afgedekt brandhout en dergelijke meer. We reden nog door enkele wegeltjes met vogelnamen en troffen er de eerste singletrack, weliswaar recht op recht.

We reden verder door de bossen over natte singletracks vanaf 4,75 km tot zo’n 7 km. Ik kreeg er zowel Jos K. als Rusor te zien. Deze laatste was onderweg met een makker die het biken pas weer had opgenomen na een knieblessure. Ik had die man nog al ooit gezien op toertochten. Doordat hij rustig reed kon ik voorsprong nemen en houden. We reden even over asfalt om opnieuw de bossen in te duiken tot we op 9 km toekwamen op een brede zandweg. Daar was het pittig en vermoeiend rijden over de zanderige bodem tot we op 10,50 km de Grensstraat bereikten. Over asfalt ging het dan tot de onverharde Turfvaartstraat in het Nederlandse Nispen (Roosendaal) waarmee we de grens meteen overschreden. Op 12 km doken we hier de bossen van Visdonk in, dit is een bosgebied nabij Roosendaal. Een bospad leidde ons door Visdonk en na een korte onderbreking over asfalt keerden we op onze stappen terug over een zeer natte en modderige singletrack tot Nederheide. 15 km om 09.45 u. We reden nog een eindje door een strook bos van Visdonk en via het asfalt van Nederheide bereikten we het kruispunt met de Achtmaalsebaan. Hier was de splitsing tussen de 35 km en de 45 km op 17 km van het vertrek. Ik zag Rusor en zijn maat, die mij intussen weer gepasseerd waren, naar rechts afslaan voor de route van 35 km. 10.00 u.

Voor de langste route was het rechtsaf om na het oversteken van de Achtmaalsebaan via de Postbaan de bossen in te duiken. Daar trof ik op 17,50 km een bordje dat me gebood om vanaf hier de bordjes van het vast parcours van Rucphen te volgen. Ik passeerde onder anderen het onverharde deel van de Roosendaalsebaan waar een groepje van vijf leutige dertigers in mijn zog van over een bultje het bos uit kwamen gevlogen. Hier in de bossen leken de bikers wel van overal te komen! Er volgden leuke singletracks en paden tot aan de Posthoorn, een straat op 23 km van het vertrek. Toen ik er even halt hield kreeg ik het gezelschap van Jari. Om 10.20 u waren we daarmee na een knap stukje parcours halverwege de tocht. We vervolgden de vaste route van Rucphen over singletracks en harde boswegen. Op 25 km reden we voorbij de camping De Posthoorn en de bonte beestenboel van de speelboerderij Scherpenberg. Wat daar allemaal rondloopt! Op 27 km bereikten we het in de bossen gelegen baantje Meerven.

Van 28 km tot 29 km kregen we een knap stukje met heuveltjes voor de wielen en op 31 km de beruchte “geul” op de vaste route. Dat is een singletrack die indertijd allicht bij de aanleg van die route speciaal daarvoor werd uitgegraven. Met als nadeel dat hij bij nat weer vol water bleef staan! Dat is nu verholpen door op enkele plaatsen een soort afvoer te maken naar een diepere put. Eens die geul achter de rug dienden we de pijlen van de uitgestippelde toertocht weer te volgen. Onmiddellijk daarna bereikten we op 32 km de bevoorrading die opgesteld was op de bosparking naast de Antwerpsebaan. Hier waren we nog al gepasseerd en er is nog een toertocht die hier een stopplaats heeft. De bevoorrading kwam vrij laat en was ook vrij mager. Soep, spuitwater en cola. Niet bepaald wat gebruikelijk is bij toertochten. De soep was wel lekker en uw kommetje werd met de glimlach een tweede keer gevuld. Er was niets om te knabbelen. Als reden werd aangehaald dat sommigen twee wafels eten en er nog een derde wegsteken voor onderweg. Dat probleem kan al min of meer opgelost worden door ter plekke zelf alles uit de verpakking te halen! Na afloop de commentaren over voorgaande edities eens gelezen en vastgesteld dat daar dezelfde opmerkingen over gemaakt werden. Wij stonden aan de stop omstreeks 11.10 u en er kwamen nog steeds bikers toe.

Na de stop staken we de Antwerpsebaan over en na een bospad troffen we een asfaltbaantje waarna een bosfietspad ons richting Essen voerde. Op 35 km passeerden we daarbij de beruchte Strontpaal, een grenspaal waarachter de grenswachters hun behoeften deden. Met de daaraan verbonden geschiedenis van het leven en de dood van de smokkelaar Klaveren Vrouwke! We verlieten het fietspad om in de nabijheid van de Vlaamse groene vaste route het Stortbos in te rijden. Door mij zo gedoopt omdat de met bomen begroeide zandbermen die er liggen mij het gevoel geven dat hier een oud stort onder verborgen zit. De plek ligt ingesloten tussen de Achtmaalsebaan, de Raaiberg en de baan Horendonk, pal op de grens tussen België en Nederland. De paadjes zijn er woest en er hebben zich een aantal grote permanente plassen gevormd. We vervolgden onze rit door de bossen om zo opnieuw in de weekeindzone van Essen-Horendonk te komen. 40 km. Vanuit de bossen zochten we de open vlakte weer op en via de landelijke baantjes Venetië en Den Bloempot bereikten we opnieuw de voetbalvelden van FC Niewmoer. We waren exact op het middaguur binnen na 44,50 km en het was allicht de eerste keer dat we nog voor de middag onze rit rond hadden!

De bikewash was nog operationeel met iets te krachtig afgestelde hogedrukreinigers. Er werd nog een pechvogel binnengebracht met zijn onklaar geraakte fiets in de aanhangwagen. In de kantine hebben we nog een drankje genuttigd en omdat we ruim op tijd weer terug waren zijn we met de fiets nog naar Taverne Den Engel in Nieuwmoer gereden om er witloof met ham en kaassaus te eten nadat we eerst gevraagd hadden of we zo vuil wel binnen mochten! Onze met modder besmeurde schoenen hadden we wel in de auto achtergelaten. Het weer was mooi geweest en we hadden genoten van de rit. De bepijling was niet overal optimaal, we hebben in ieder geval ergens een korte lus gemist. Dat er 15 km vaste route werd gevolgd, zegge één derde van de toer, kan aanleiding geven tot kritiek. Mij stoorde het niet vermits ik geen vaste routes rijd wegens steeds te vinden op toertochten. Iets eetbaar aan de stop had wel mogen voorzien zijn, al was het maar omdat het leuk is van onderweg iets te kunnen knabbelen. Ik vermoed dat de organisatie gebeurt door slechts een handenvol mensen en daarom niet tot in de puntjes af is. Maar wij hadden ons geamuseerd en dat is het belangrijkste.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax