Nightride Waanzinnig Weekend Herfelingen (30-50 km) te Herfelingen op vrijdag 17-07-2015.

Voor een vrijdagavond was het opmerkelijk rustig op de wegen. Jari opgepikt in Puurs en na een vlotte rit arriveerden we op de feestweide van het Waanzinnig Weekend te Herfelingen waar naast andere activiteiten op vrijdag altijd een avond- en nightride voor bikers georganiseerd wordt. Een plekje gevonden op de parkeerweide, ingeschreven en om 20.30 u op weg voor de tocht waarvan gezegd werd dat het parcours anders was dan voorheen. Het is trouwens nooit altijd exact hetzelfde. De start verliep wel zoals altijd aan de overkant van de grote baan waar het een asfalt servitude in ging. De aanvang van de tocht was zwaar met enkele stevige klimmetjes over afwisselend verharde ondergrond en grassporen. Na een zomerse dag was het nog vrij warm. In de avondschemering konden we nog genieten van knappe vergezichten over het Pajottenland.

Op 7 km waarschuwde een bordje ons voor “trappen” die we ons aanvankelijk niet herinnerden ooit gezien te hebben. Tot we boven kwamen in een smal servitudenpaadje dat rakelings langs twee huizen voerde. Hier hadden we nog al gereden, maar dan komende uit de andere richting. We reden langs velden en doorheen een strook bos. 21.00 u. Na 7,75 km hadden we al ongeveer honderd hoogtemeters gesprokkeld en het gezelschap gehad van slechts één andere biker. Enkele leuke servitudes voerden ons eerst omheen en dan dwars door het bewoonde centrum van Herne. Ter hoogte van een skateterrein stak ons een grote groep van elf snelle jongens voorbij. Zodanig snel dat ze de afslag naar rechts misten en allemaal rechtdoor stoven! Er volgde nog een biker alleen en die reed ook een aantal keren verkeerd vermits hij ons op korte tijd drie keren inhaalde. In een woonwijk met allemaal eendere huizen haalde de groep van elf ons weer in. Daar was ook de splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 14 km van het vertrek. De grote groep ging zoals wij rechtsaf naar de 50 km, de solobiker koos voor de 30 km. Om 21.30 u hadden we 146 hoogtemeters gereden.

Even verder bereikten we de grens met Tollembeek (Galmaarden). Van 15 km tot 20 km reden we over het grondgebied van deze gemeente, bijna uitsluitend over verharde wegen en bij aanvang veel door de bebouwde wereld. We reden er zelfs door de Flieterstraat en de vrij nieuwe wijk heette de Flieterkouter! Ik weet niet wat men in deze contreien onder een “flieter” verstaat, maar bij ons is dat de benaming van een orgaan waarnaar nu niet direct een straat hoeft benoemd te worden! Op 17 km werd het verhard onderbroken door een stoffige assenweg en de doortocht van een strook bos. Op 19 km kruisten we een spoorweg en op 20 km kregen we in een straat te maken met een bordje dat ons meldde “te ver!” te zijn gereden. We keerden op onze stappen terug en sloegen in het zog van nog een eenzame rijder rechtsaf een veldpad in. Daar rijden vroeg een inspanning omwille van een zachte maar voelbare klim over een pad dat bulkte van het steenpuin. Bovendien sloegen de netels rechts me ongenadig tegen armen en benen. Tot 25 km reden we in een open landschap over veel verharde wegen met drie keer een intermezzo over veldwegen die er ook beenhard bij lagen. Intussen begon het ook stilaan donker en frisser te worden.

Rond 26 km reden we over de beenharde hobbels van een gemaaid maïsveld, volgde een al even hobbelig grasspoor tot op een asfaltbaantje. Drie bikers staken ons voorbij. Op 29 km was het bizar rijden over een veldweg waar het te volgen spoor aan het zicht onttrokken was door weelderig opgeschoten veldbloemen. Via de Torreborrestraat in Sint-Pieters-Kapelle bereikten we de bevoorrading op 32 km van het vertrek. 22.40 u. De drie bikers die ons daarnet hadden ingehaald stonden er nog. Een dame en een jonge kerel zorgden er voor wafels, peperkoek, bananen, sportdrank en Aquarius. Intussen wat staan praten met alle mensen ter plekke. Mannen van de organisatie kwamen met de wagen kijken of de laatste deelnemers aan de stop waren. Op één na moeten wij de laatsten geweest zijn, want na de stop heeft ons nog slechts één biker ingehaald.

Na de stop kwam er na een stoffige veldweg de keuze tussen over een bruggetje of recht door een beek! Bij de inschrijving was gezegd dat de beek de gemakkelijkste keuze was! Al rijdend! Omdat wij door de duisternis de diepte van het water niet konden inschatten, leek de brug dan toch de veiligste keuze om natte voeten te vermijden! Tot 35 km kregen we redelijk wat veldwegen voor de wielen, in ieder geval veel meer off-road dan tijdens het gedeelte voor de stop. Op 39 km ging het kort even door een meer bewoonde wereld. Na een kort stukje langsheen een rustige grote baan overschreden we de grens met Kokejane (Herne). We staken de baan over om geconfronteerd te worden met een wel erg zware klim over een graspaadje langsheen huizen en tuinen. Helaas was het intussen ook beginnen te regenen, hoe langer hoe harder! 40,50 km om 23.30 u.

Na de oversteek van een tweede rustige grote baan ging het over een graspad richting een bos. Na het voorbijrijden van een bareel kregen we een lang stukje parcours over een pikdonker bospad, recht op recht, met halverwege een haakse bocht. Net toen we door het bos reden, regende het het hardst! Ik meen me te herinneren hier bij een eerdere deelname ook te hebben gereden en daar bij toeval het gezelschap had van Patje2. Toen waren de pijlen daar om een bepaalde reden al weggehaald. Het moet al enkele jaren geleden zijn! We passeerden een tweede bareel en ging het verder over een spoor tussen bos en velden. Toegekomen op een verharde weg kwam er een splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 42,75 km van de start. De langste afstand aangehouden waarna de rit ons in de richting van Pepingen voerde. Vanaf de godverlaten Eeckhoudtstraat met één enkel huis kregen we een zware grasklim over een dichtgegroeid spoor voor de wielen. Hier passeerden we ook tijdens de vorige edities. Een veldweg leidde ons in de richting van Heikruis (Pepingen) en we konden het grote oranje verlichte rusthuis, een voormalig klooster, vanuit de verte in de velden zien oprijzen.

Ter hoogte van een kerk of kapel bereikten we de grens tussen Heikruis en Herfelingen. Een veldweg deed ons naar het rusthuis toe opklimmen. Vanaf een kruispunt van straten leidde een betonbaantje ons weer naar de tent in de weide aan de Mollestraat. Om 00.10 u met de beloofde 50 km omzeggens exact op het tellertje. Buiten het jonge volkje in de tent waar intussen de fuif was losgebarsten waren er niet veel mensen meer aanwezig. We waren moe en hebben er eigenlijk geen erg meer in gehad van onze fiets te gaan afspuiten, want die was door de regen helaas wel goed vuil geworden, terwijl het eerste deel van de rit stoffig was! Alles vuil op de auto gezet, een warm jasje aangetrokken en ons bonnetje voor een gratis drankje na de rit nog verzilverd. Niet te lang meer blijven hangen, want ons wachtte nog een lange rit van zo’n 110 km weer huiswaarts!

Het was een leuke rit. In het eerste deel van de tocht zat redelijk wat asfalt, na de stop kwam er meer off-road, meestal harde veldwegen. De hellingen maakten er toch een inspannende tocht van. We hebben ons goed geamuseerd. Ondanks het feit dat het ’s avonds toch wat zelfoverredingskracht vraagt om zich nog ver te verplaatsen en te gaan biken, was ik toch tevreden dat ik de moeite gedaan had om ook deze editie niet te missen. Bikewash en douchewagen niet gebruikt, maar dat zal wel allemaal zoals steeds in orde geweest zijn.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

18-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (22-28-45 km) van MTB Team Hamont te Hamont-Lo op zondag 12-07-2015.

Op zondag diende ik een moeilijke keuze te maken tussen de toertochten van Molenbeek-Wersbeek (Bekkevoort) en Hamont-Lo. Beiden al meerdere keren gereden en goed bevonden. Omdat ik op zaterdag in de hitte redelijk had afgezien tijdens de toertocht in Opoeteren leek me de vlakkere toertocht van Hamont een veiliger keuze dan me te gaan afbeulen bij de Muggenbergse Stoempers in Bekkevoort. Jammer, want ik merk dat de tweede toertocht van MTBC@Bekkevoort niet meer in de kalender voorkomt. Vroeg op want het was weer een eind autorijden tot ginder. Een parkeerplekje gevonden vlak bij het vertrek. Om 8.50 u was ik ingeschreven en klaar voor de start. Al was het daags voordien bloedheet, nu was het zelfs te koud om in korte mouwen te vertrekken!

Via de rustige woonwijk met nette villaatjes van Hamont-Lo en een landelijk baantje ging het naar “De Congo”, niet in Afrika, maar een straatje naar de velden toe. In de buurt moet een varkensstal gestaan hebben, te horen aan het kabaal dat uit die richting kwam! Voedertijd? Daar ging het off-road de velden in. Een lange zand- en dito assenweg, de militaire dijk, leidde door de velden, doorheen stroken bos en tussen bos en velden in naar een asfaltbaantje op 4 km van het vertrek. Alles poederdroog! Ik meen mij van vorig jaar te herinneren dat hier na een onweer toen veel plassen stonden. Ter hoogte van een nieuw bedrijf dienden we een grote baan te kruisen op de grens met Sint-Huybrechts-Lille. Vorig jaar stond hier nog niets en werden we over een hoop zavel en een poel vol blubber gestuurd! Tot 6 km ging het over een korte singletrack en een zandweg tussen de bomen. De zandweg ging over in een spoor doorheen een bos tot aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-in-Nood waar we het domeinbos De Warande in reden. Ter hoogte van een mooi gelegen maar onbewoond en vervallen huis.

We reden door een stukje bewoonde wereld van Hamont en over een lange veldweg door zeer hoog gras naar de splitsing tussen de ritten van 22 km en 28-45 km op 10 km van het vertrek. 9.30 u. Van 10 km tot 13 km kregen we een genietbaar stukje parcours voor de wielen. Doorheen een knap bos met singletracks en paadjes. Het was er oppassen voor wortels en kwistig rondgestrooide dennenappeltjes. Ik kwam uit in het Jagerspad in Neerpelt aan de rand van een wijk met knappe villa’s. Het ging direct weer het bos in over een volgende portie singletracks en paden. Rond 15,50 km troffen we een echt wasbord in een zanderig bospad. Vanaf 10.00 u ook regen, maar gelukkig bleef het bij kleine hoeveelheden! Van 16 km tot 18,50 km kwam er een amusant stukje op en af over zandheuvels met af en toe wat wortels en ladingen dennenappels. We reden daar over het parcours van een vaste route. Het was er genieten van een mooie omgeving! Niks dan bossen werden ons deel en op de knappe paden kreeg ik geregeld andere bikers te zien, vaak in grote groepen rijdend. Op 20 km ging het weer eventjes door de bewoonde wereld van een rustig dorp en een chique villawijk. Om een kilometer verder opnieuw de bossen op te zoeken.

Aan het einde van een bospad stond een tentje met de bevoorrading op 22 km van het vertrek. Er was daar nog redelijk wat komen en gaan. De mensen van de organisatie hadden hun handen vol met het aanvullen van wafels, cake, bananen en sportdrank. Keuze genoeg. Aan de stop was meteen de splitsing tussen de 22-28 km en de 45 km. Gekozen voor de langste toer, dat rechtvaardigde de verre verplaatsing. Na een asfaltbaantje ging het direct weer de bossen in over leuke paden en tracks, alles vlak, om uit te komen op een asfaltbaantje nabij de Achelse Kluis op 26,50 km. Omdat het parcours van de Kluis weg leidde even afgeweken en tot daar gereden. Alles stond er in het teken van de honderdste verjaardag van de Eerste Wereldoorlog en de zogenaamde “doodendraad”, de elektrische draad die het bezette België scheidde van het neutrale Nederland. Er hingen een aantal grote foto’s van paters die naast de draad stonden te praten met mensen aan de overkant. De versperring liep dwars over het kloosterdomein, er waren zelfs stukken van de muren omheen het domein voor afgebroken! In die tijd zullen de mensen andere zorgen gehad hebben dan een rondje fietsen! In de Kluis is er een tentoonstelling omtrent deze dodendraad. Rond de Kluis gereden en het parcours weer opgezocht. 11.00 u.

Het ging over de rustige asfaltbaan op de grens met Nederland van de Kluis weg en rechtsaf een veldpad in naar het bos toe. We reden er tegen de richting van de vaste groene route in over een zeer lang kaarsrecht bospad. Op 30 km reed ik er voorbij een tentenkamp van een jeugdbeweging. In opbouw of afbraak? We keerden linksaf op onze stappen terug over een weer zeer lang pad met stroken mul zand met de groene vaste route mee. Rechtsaf over een asfaltbaantje op Nederlands grondgebied en direct weer rechtsaf het bos in. Een groep van vijf jonge gasten stak me voorbij. 11.30 u. Vanaf deze plek kregen we mooie singletracks op en af enkele bultjes voor de wielen. Ik had mijn bedenkingen bij het feit dat we tegen de richting van een Nederlandse vaste route in reden. In de korte bochtjes had men immers geen zicht op mogelijke tegenliggers die de route reden. Ik had eerder al tegenliggers gezien. Het funstukje eindigde op een plek waar een deel van de dodendraad uit de oorlog gereconstrueerd was. Men kon daar een voor de gelegenheid uitgestippelde wandeling volgen op een plek die “De Ezel” heet nabij de Beverbeekse Heide. 35,75 km.

Ik reed van Nederland opnieuw België in. Gedurende vijf kilometer kreeg ik niks anders dan bos te zien en het was er rijden over leuke paden, vaak wel lang aan een stuk rechtdoor. Op 40 km kwam er nog een te smaken singletrack op de vaste groene route die me voorbij een grafheuvel van de Haarterheide voerde. 43 km. Even verder stond een bord dat de laatste vijf kilometer aankondigde. We kregen nog een strook bos voor de wielen en werden langs de rand van een KMO-zone naar een veldwegel geleid. Op een asfaltbaantje weer naar af staken Bruce Wayne en Mr. C. me aan hoge snelheid voorbij. Voor de derde tocht op rij kreeg ik Bruce te zien! Om 12.40 u was ik na 49 km bij Bruce Wayne aan de bikewash. Mr. C. had nog vijftien kilometer huiswaarts voor de boeg! Terwijl ik in de cafetaria bij een drankje nog even zat uit te rusten kwamen een moeder en haar zoon toe. Voor de moeder heb ik tijdens een toertocht in Hoogstraten ooit eens een lekke band vervangen. Sindsdien heb ik hen al meerdere keren op toertochten gezien. Het zijn zelfs streekgenoten uit Kapellen. Men komt soms van ver naar toertochten af. Aan de stop waren bikers uit Zele en ik hoorde er zeggen dat er zelfs mensen uit Kortrijk waren gepasseerd.

Het loont de moeite om eens naar ginder te trekken. Hamont-Lo biedt een mooie rit met veel bos en boeiende singletracks, alles degelijk verzorgd en in orde. Een aanrader voor bikers die niet meteen behoefte hebben aan veel hoogtemeters.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

>

15-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-30-40-50 km) van Deireleire Fieste te Opoeteren op zaterdag 11-07-2015.

Om de mogelijkheid te hebben tot het nemen van een douche na de tocht was de startplaats van de toertocht van Deireleire Fieste te Opoeteren-Dorne (Maaseik) verlegd van de feesttent in Dorne naar de voetbalvelden van Flandria-Dorne waar tot in 2013 ook de jaarlijkse Oeterdalmarathon van start ging. Ingeschreven en op weg om 10.30 u. [Remco, stoppen met lezen! Voor u speciaal een extra lange eerste zin!] Vanaf de voetbalvelden ging het direct de bossen in over een bospad en assen- en veldwegen tot de eerste splitsing op 3 km van het vertrek. Daar gingen de kidstoer en de 30 km apart van de 40-50 km. Niets dan bospaden werden ons deel met als enige verharding de oversteek van een door de bossen lopende asfaltbaantje op 5,75 km. Links van mij hoorde ik het geluid van een snelweg of expressweg. Naast het spoor van de railbike ging het onder een brug de snelweg voorbij. Na een strook bos bereikte ik een open vlakte waar werken aan de gang waren geweest. Ik dook er een zavelput in om onder een nieuwe brug het spoor te kruisen. Bizar dat die brug op die manier daar gebouwd is, men had het zaakje even goed kunnen ophogen! 7 km om 11.00 u. Bos weer in en uit ter hoogte van enkele zavelhopen en een composteringsbedrijf waar we vorig jaar in de andere richting waren gepasseerd en een pijl gemist hadden.

Tot 10,50 km reden we over een lang en zeer zanderig pad evenwijdig met het spoor van de railbike, deels over open vlakten, deels in het bos. In de open vlaktes was het al goed heet in de brandende zon. Kort daarna bereikte ik de bekende korte “bosklim”, een plek die door de meeste tochten hier wordt gepasseerd. Er volgden een zanderige afdaling over keien en een stevige klim tot aan enkele knap gelegen chalets. Vanaf die plek kwam er een zeer mooi stukje parcours door de bossen met zachte klimmetjes en afdalingen tot we de grote ringweg dienden te kruisen op het grondgebied van As. 16 km om 11.45 u. Vanaf hier reed ik in het zog van een Nederlandse man en vrouw die hun wagen achter de mijne hadden geparkeerd en van een traag rijdende vader en zoon waarvan de vader nog meet stuntelde dan ik soms doe! De Nederlandse dame is na de stop weer naar af gereden tengevolge van een pijnlijke valpartij. Tot aan de bevoorrading zou ik in de buurt van dit viertal blijven rijden. Een knappe afdaling over een pad vol stenen en rotsjes was de aanzet tot een tweede zeer mooie passage van een strook bos waar we op 20,50 km nogmaals lekker naar beneden konden rijden om dan een zanderige helling te moeten beklimmen. Daar kreeg ik even het gezelschap van een groep van één man met vier vrouwen. We kregen vanaf hier weer een knap stukje van de rit voorgeschoteld, zachte klimmetjes en afdalingen, afgewisseld met een effen stuk ter recuperatie. De singletracks die we bereden waren soms stevig dichtgegroeid door gras en struikgewas. Met steeds hetzelfde viertal in mijn buurt. Om 12.40 u overschreed ik de 25 km en was ik halverwege ergens midden in de bossen.

De bevoorrading kwam op een assenweg op de rand tussen bos en velden op 27 km van het vertrek, op dezelfde plaats als vorig jaar, ter hoogte van een vliegveld voor modelbouwvliegtuigen. 12.45 u. Fruit, wafels, granenrepen en sportdrank werden er klaargezet door overwegend dames onder een tentje. Er was wat drukte en ambiance. Onmiddellijk na de stop kwam op 27,50 km de splitsing tussen de kidstoer en de 30-40-50 km. Opnieuw ging het op en af door de eindeloze bossen met als enige herkenningspunt de oversteek van een iets drukkere asfaltbaan ter hoogte van De Driepaal in het Dilserbos. We bereikten een meer open vlakte aan de rand van een nieuw bedrijventerrein en een hoogspanningslijn in aanleg. Daar zat een dame in een zanderig bospaadje voor het maken van foto’s. 32 km om 13.30 u. Het was verdomd heet! Aan een bruggetje onder een voormalige spoorwegbedding waar nu een toeristisch fietspad lag kwam er een splitsing tussen de kidstoer en de gewone ritten. Een vader ging er met zijn zoon rechtdoor de kidstoer op. Aan het gebrek aan rijkunsten te zien was de zoon nog niet lang met biken bezig. Terwijl ik eerder al een kleinere jongen had gezien die aan de kop van een groepje mannen voorbij kwam gevlogen!

De kidstoer ging rechtdoor over een zandweg die ik van andere ritten herkende, voor mij rechtsaf waar het toch even zwaar op en af ging. De hitte begon hoe langer hoe meer door te wegen! Op 33,75 km stak ik een asfaltbaan over ter hoogte van de Kapel van de Weerstand in Rotem (Dilsen-Stokkem). Deze kapel is gebouwd in 1946 ter herinnering aan de meer dan 100 omgekomen verzetslieden uit de streek (gebied van de Witte Brigade, Afdeling Maaseik-Rotem). De kapel staat aan de rand van het bos waar zich de schuilplaats (codenaam 'Anatol') van het verzet bevond. Begin september 1944 verzamelden verscheidene groepen verzetsstrijders ("Weerstanders") hier om samen met de oprukkende Geallieerden de Duitse bezetter te bekampen. De Duitsers kregen (door verraad) lucht van de voorbereidingen, en vielen de schuilplaats aan. Tientallen verzetslieden werden gedood of gevangen genomen. In het bos staan kruizen op de plaatsen waar weerstanders werden doodgeschoten.

We reden dan de bossen aan het Bergerven in, op en af over enkele knappe hellingen. Op 35,50 km kwam er een splitsing waar de 50 km apart ging van de 30-40 km. Gekozen voor de langste rit. 14.00 u. Op de extra lus van de 50 km niet veel bikers meer gezien! Direct na de splitsing kwam er een zwaar stukje wegens de zanderige ondergrond en de rommel die na het rooien van de bomen op die plaats was achtergebleven. Vlakke paden en sporen door het bos volgden. Op 38,50 km reed ik voorbij de diepe indrukwekkende put midden in de bossen. Het lint en het bord dat ooit waarschuwde voor instortingsgevaar waren weggehaald. Op 40 km stak met tijdens een zachte maar vermoeiende klim tussen varens een bekende voorbij die ik vorige week in Lommel-Kattenbos ook te zien had gekregen. In deze streken is de kans immers altijd reëel dat ik Bruce Wayne op mijn pad ontmoet! Ook daags nadien zou ik hem aan het einde van de rit tegenkomen in Hamont-Achel, daar in het gezelschap van zijn makker Mr. C., nu alleen. Gelukkig kwamen er enkele redelijk vlakke bospaden, want de hitte maakte het rijden zwaar.

Tot de moed me op 41,50 km een beetje in de mountainbikeschoenen zakte wegens het zien van een stevig klimmende singletrack. Toen ik daar even halt hield nog drie bekenden gezien uit het gezelschap waar ik elk jaar mee op pinksterweekend trek: Harry, Joepie (ja, zo wordt hij genoemd) en Annemarie. En laatstgenoemde hoeft beslist niet onder te doen voor de twee heren! In hun zog dan toch maar naar boven en het viel al bij al nog mee! Zacht klimmende, soms lange, boswegen volgden. Even verder had ik het geluk van de kop van een ree van tussen het struikgewas te zien steken. Ik had de kans van het dier goed te kunnen zien staan in het achterliggende bos, tot het mij in de gaten kreeg! 43 km om 14.45 u. Het ging dan door een knap stukje bos tot aan een straat om weer stevig omhoog het bos in te kruipen! Op 45 km kreeg ik de eerste tekenen te zien dat we opnieuw de bewoonde wereld naderden aan de voetbalvelden van Opoeteren en een tennisterrein. Assenwegen door de maïsvelden van Dorne en bospaden voerden op 47,50 km naar de bewoonde wereld. De laatste kilometers voerden ons tot 49,50 km nog door het Domeinbos Aerdshouw in de vallei van de Bosbeek.

Tot aan het einde toe reden we door de bossen om uit te komen op de grote baan door Dorne waar de feesttent van de Deireleire Fieste stond opgesteld.  Na 52 km kwam ik er om 15.30 u toe. Doodmoe! Nog even met Bruce Wayne gaan praten. Ik had de mens bij aankomst niet direct herkend! De eerste keer dat ik hem zonder helm zag! Dat verandert je kop helemaal! Nadat Bruce vetrokken was, nog even bij Harry, Joepie en Annemarie gezeten. Ondanks mijn pogingen om wat minder troep te eten mij na hun vertrek toch overgegeven aan het eten van een braadworst! Want van zo’n inspanning krijg je toch honger!

Het was zoals vorige keer een zeer knappe rit, nog extra zwaar door de hitte en de uitgedroogde ondergrond! Er daagden 380 deelnemers op, 64 meer dan vorig jaar, maar deze tocht verdient zeker meer. Alhoewel het rustig kunnen rijden wat mij betreft een troef is. Zoals meerdere keren werd opgemerkt waren de pijltjes moeilijk te zien, de kleur iets te donker in vergelijking met de omgeving. Misschien ze overspuiten met een fluokleur? Maar dat is natuurlijk een luxeprobleem. Ik vermoed dat de organisatie gebeurt door slechts een handvol mensen en we mogen tevreden zijn dat ze dat willen blijven doen. Het valt me namelijk op dat er een aantal geliefde tochten van de jaarkalender zijn verdwenen. Wie kennis wil maken met deze streek heeft nog een kans op 23 augustus tijdens de Oeterdalmarathon vanuit Neeroeteren.

Op mijn weg naar de start merkte ik dat de drukke ringweg ter hoogte van As in een sleuf is gelegd en er een nieuwe fietsbrug in een halve boog over de weg hangt. Het moet dus al een tijd geleden zijn dat ik hier nog geweest was. Ik passeer dan ook altijd op luttele afstand van de straat waar Vos in de Bossen woonde in Niel-bij-As, een fervent mountainbiker die zijn streek kende als zijn broekzak. De bike werd zijn dood nadat hij in december 2013 getroffen werd door een hartaanval tijdens de toertocht in Lummen op tweede kerstdag. Jacky overleed op 4 januari 2014. Hij nam me een aantal keren mee op sleeptouw voor een tocht door zijn streek en in 2013 reden we samen de 75 km van de Oeterdalmarathon. Zo denken we nog eens terug aan een te vroeg gestorven mens…

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

14-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (14-20-30-40-60 km) van MTB Kattenbos te Lommel op zondag 05-07-2015.

Nadat eerst enkele drukke werkweken en daarna de hittegolf, ik kan niet zo goed tegen de zon en de warmte, me van de fiets hadden weggehouden, was ik content van op zondag nog eens buiten te kunnen komen. Mijn keuze was gevallen op de toertocht van MTB Kattenbos te Lommel-Kattenbos. Het was niet de eerste keer dat ik hier kwam. Zowel de winter- als de zomertocht al gereden. Voor mijn jaarlijkse afspraak in Knesselare op zaterdag had ik omwille van de hitte al forfait gegeven. Dat is bijna 100 km autorijden en ik had geen zin om het risico te lopen van ergens in een file vast te komen zitten. De laatste tijd lees je niks anders meer dan over ongevallen en de daarmee gepaard gaande opstoppingen. M’n maat Jari had daags voordien gebeld dat hij ziek was, dus werd het een rit alleen. Bijna letterlijk, want veel bikers heb ik onderweg niet gezien. Allen allicht vroeg gestart om de warmte voor te zijn!

Om 9.30 u vertrokken in de richting van Overpelt om er langs de nog vrij nieuwe manege te passeren en zo de lange rechte singletrack evenwijdig met de spoorweg te bereiken. De tochten vanuit Overpelt-Holven komen ook steevast hier voorbij op de terugweg. Aan de overweg ter hoogte van een kruispunt van zandwegen en een toeristisch fietspad, niet zo ver van de ringweg die Lommel met Overpelt verbindt, kwam een eerste splitsing waar de kidstoer-20-30 km en de 40-60 km apart gingen op 2,50 km van het vertrek. Gekozen voor de langste tochten zodat het voor mij rechtsaf ging, van het spoor weg, terwijl de kleinere ritten de spoorweg dienden te kruisen. Aan de overzijde van het spoor zag ik bikers rijden die de extra lange lus al achter zich hadden. Voor mij ging het de bossen in en na enige tijd bereikte ik de singletrack die voorbij de zandgroeve Lommelzand voert. Deze keer eens in de andere rijrichting. Een zandweg door het bos voerde me naar de voor mij eerder lastige singletrack in de omgeving van Holven. Ook hier was de rijrichting omgekeerd dan gebruikelijk tijdens de andere toertochten en dat ging me duidelijk beter af, want ik kwam vrij vlot de bochten en de hellingen door. Allicht ook omdat de track aan het begin van de tocht kwam, van 4,85 km tot 5,50 km.

We vervolgden de tocht op een zanderige weg, passeerden een lint waar de tocht zichzelf passeerde voor de terugweg om op 6 km het paadje te bereiken dat langsheen de Ford Testbaan in Overpelt loopt. Na enkele mooie singletracks in de bosrijke omgeving kwam ik toe op de plek waar de 60 km apart ging van de 40 km op 9 km van de start. Enkele bikers die volgden sloegen linksaf voor de 40 km terwijl ik in het zog van de enige andere die rechtdoor reed koos voor de 60 km. Het rijden was tot hiertoe vlot gegaan en door een sluierbewolking was de hitte nog niet echt doorgebroken. 10.00 u. Er kwamen mooie singletracks ter hoogte van het open veld dat er midden tussen de bossen ligt en leuke paadjes op de blauwe vaste route. Omstreeks 11,50 km dienden we de vrij drukke Napoleonbaan te kruisen, dat is de grote weg die Eindhoven met Hasselt verbindt en hier dwars door de bossen loopt. De biker waarmee ik de route van 60 km was op gegaan stak me een tweede keer voorbij nadat ik hem aan een landkaart van de vaste routes had zien stilstaan om enkele notities te nemen.

Even later kwam me tijdens mijn eenzame rit toch nog een deelnemer voorbijgereden. Vanaf 15 km kregen we een zeer knap stukje parcours voorgeschoteld dat deel uitmaakt van een rode vaste route. Er waren daar enkele ferm diepe putten om door te rijden ter hoogte van een asfaltbaantje dat er door het bos voert. Toen ik verderop even halt hield aan de voet van de enorme hoogspanningsmast die er midden in het bos staat kreeg ik nog drie andere bikers te zien op 17,85 km van de start. Omstreeks 11.00 u bereikte ik de eerste bevoorrading ter hoogte van het witte Kapelletje van het Vlasmeer (Onze-Lieve-Vrouw-van-Rust) in de zanderige Weverstraat nabij een grotere baan aan de rand van de bebouwde kom van Hechtel-Eksel. Met in mijn zog de immer sympathieke Bruce Wayne waarmee ik aan de stop even heb staan praten. Deze keer ook zonder zijn metgezel Mr. C. Helaas laat mijn zwakke kaliber samen rijden niet toe. De eerste stop kwam op 21 km van de start en ik stond er omstreeks 11.00 u.

Bospaden en singletracks brachten ons na 26 km tot aan de oversteek van een rustig asfaltbaantje dat naar mijn mening naar Overpelt-Lindel voert. Aan de overkant ging het verder op een singletrack die deel uitmaakt van de lokale rode vaste route. 11.25 u. Verderop staken de twee bikers, een man en een vrouw, die ik daarnet aan de stop had zien toekomen me groetend voorbij. 11.25 u. Niks anders dan bossen werden ons deel. Omstreeks 29 km troffen we enkele knappe singletracks op een groene vaste route om op 30 km voor het eerst sinds de start nog eens een stukje bewoonde wereld te zien toen we uit het bos kwamen op een asfaltbaantje ter hoogte van enkele huizen. 11.40 u. In het gezelschap van nog een enkeling kruiste ik opnieuw de Napoleonweg, de baan van Eindhoven naar Hasselt, deze keer nabij de Revalidatie MS-kliniek van Overpelt. We dienden de Napoleonweg eerst even te volgen om deze nadien te kruisen en het zou snel duidelijk worden waarom!

De omgeving aan de andere kant van de baan maakte me duidelijk dat ik me in de buurt van de zogenaamde Witte Berg nabij Holven bevond. Eerst kregen we de mooie singletrack er naartoe voor de wielen. Hij lag er deze keer zeer zanderig bij. Omstreeks 32,50 km werd ik de eerste heuvel van de Witte Berg over gejaagd. Dat lukte vrij aardig. Toen ik boven even halt hield kwamen er nog drie bikers de helling op gereden. De zanderige heuvel achter de berg raakte ik deze keer niet al fietsend op, te wijten aan de warmte en de dikke wortel halverwege! De afdaling lag er nog muller bij dan gewoonlijk al het geval is. Eens weer beneden ging het rechts verder het bos in voor een lange lus die ons opnieuw tot bij de berg bracht. Mooie paden en tracks op of in de nabijheid van een blauwe vaste route passeerden onder mijn wielen en ik kreeg nog drie solitaire bikers te zien. Op 37 km dienden we de spoorweg te kruisen nabij het kruispunt van de Napoleonweg met de ringweg tussen Lommel en Overpelt. In het zog van nog een biker ging het aan de andere kant linksaf om naast het spoor te rijden in de richting van waaruit we kwamen. Het zanderige pad leidde ons evenwijdig met het spoor onder de hoogspanningslijn waarvoor enkele jaren geleden de strook dennenbomen naast de spoorlijn werd neergehaald. Met als gevolg dat ik er in de brandende zon diende te rijden. Want de sluierbewolking was inmiddels verdwenen en het begon ferm heet te worden.

Het paadje leidde opnieuw naar de spoorwegovergang aan het kruispunt van zandwegen waar ik kort na aanvang van de toertocht de splitsing tussen de kortere ritten en de 40-60 km had getroffen om zo het gemeenschappelijke parcours weer te vervoegen. Op 38 km van het vertrek om 12.20 u. Er volgden een zandweg in de richting van de ringweg en een singletrack door het bos tot aan de spoorweg. 40 km. Vanaf dan ging het vlak naast de spoorlijn tot aan de bewoonde wereld van Kattenbos waar we de grote baan tussen de ringweg en het station van Lommel dienden te kruisen. Aan de overkant reden we voorbij de Polykliniek van Lommel het achterliggende bos weer in. Daar was het zeer lastig rijden tot zelfs lopen omwille van het enorm mulle zand. Dat stukje van de tocht had men voor deze gelegenheid na een stevige hittegolf voor mijn part achterwege kunnen laten, ook al liggen hier een aantal mooie tracks die zich over enkele zandheuvels slingeren. Om 12.30 u was het in dit eerder dunne dennenbos ook enorm heet geworden. Tot 44 km reed ik er dan ook in een echte zandbak. Een drietal bikers staken me op dit stuk van de tocht voorbij. Eerder lastige en thans ook vrij zanderige bospaden leidden ons achter de industriezone die zich uitstrekt langsheen de ringweg tussen Balen en Lommel. 45 km om 13.00 u.

Omstreeks 46 km bereikte ik na de doortocht van dit dennenbos het station van Lommel. Het parcours kruiste de spoorweg en keerde aan de andere zijde ervan op zijn stappen terug. Een zeer lange zandweg leidde naast het spoor tot ik op 47,85 km linksaf het naastliggende bos diende in te rijden. Mooie paden en tracks volgden. Intussen had ik me al afgevraagd of er nog een tweede bevoorrading kwam, want die liet wel lang op zich wachten. Voor mij niet zo erg, vermits ik altijd een drinkzak met grote watervoorraad bij heb, maar een drinkbus zou op die tijd al wel leeggedronken geweest zijn! Op 49,75 km kwam dan toch een stop op de speelplaats van een schooltje, een plek die ik me van eerdere deelnames kon herinneren. Omdat ik er zo goed als geen leven meer bespeurde buiten een man die met opruimen bezig was, ben ik er niet gestopt. De stop kwam op 49,75 km van het vertrek, wat voor de langste toer toch vrij laat was. Ik begon dan ook wat te vrezen dat de rit langer ging uitvallen dan de voorziene 60 km terwijl de vermoeidheid en de hitte me parten begonnen te spelen. 13.15 u.

Het ging direct opnieuw het bos in over een aantal zanderige heuvels, dan een tijdje opnieuw evenwijdig met de spoorweg om opnieuw het bos in te duiken over een aantal wegeltjes en twee heuvels. Uiteindelijk bereikte ik de bosrand ter hoogte van een grote paardenweide waar ik even gestopt ben om wat Carbofruit van 3-Action te eten vermits het vet zo stilaan van de soep en de jus uit de benen was! Vanaf 50 km was ik zo stilaan beginnen af te tellen naar het einde toe! Van zodra de drie paarden in de weide mij zagen eten kwamen ze af in de hoop van wat te krijgen en dropen ze weer af toen ze zagen dat ik niks voor hen bij had! Om 13.40 u reed ik voorbij de mooie gerestaureerde Leyssensmolen die origineel in Olmen stond en trof er een splitsing tussen enerzijds de 20 km en anderzijds de kids-30-40-60 km op 54 km van het vertrek. De 20 km vervolgde zijn weg over het betonbaantje, de andere afstanden doken het bos in over een singletrack.

Vanaf 55 km volgden lange paden over en rond een open heidevlakte waarna zanderige wegen in het bos naar een splitsing voerden waar de kidstoer zich losmaakte van de rest ter hoogte van een grote weg op 59,82 km van het vertrek. 14.00 u. Niks wees er op dat de toer ten einde liep ook al had ik intussen de bijna 60 km op het tellertje staan! In plaats daarvan kregen we nog een grote dosis singletracks voor de wielen. Knap, maar ik begon echt moe te worden. Ik reed langs een kampeerterrein en door een strook bos die tussen de camping en de Ford Testbaan gelegen was. Op 62,50 km nogmaals een splitsing tussen de kidstoer en de rest! Mijn vrees dat de rit langer was dan voorzien werd bewaarheid! Als klap op de vuurpijl merkte ik dat het trappen niet meer verliep zoals het hoorde, maar ik zag niet direct iets abnormaal! Tot ik in de gaten kreeg dat de cranck van mijn rechterpedaal aan het doorscheuren was! Metaalmoeheid na overmatig gebruik en sleet? Intussen bleef de toer mij maar door de bossen sturen voor nog een paadje en nog een track, terwijl ik het intussen zo wel gezien had en met de vraag zat of mijn pedalen het zouden uithouden tot bij aankomst! Een bordje kondigde dan toch de laatste kilometer aan en die voerde me langsheen een stuk van de omheining van de Ford Testbaan. Via het bos bereikte ik dan uiteindelijk opnieuw de achterzijde van de voetbalvelden van Kattenbos. Met ruim 66 km op de teller. De bikewash was opgeruimd en in principe overbodig en in de kantine zag ik de stoelen op de tafels staan. Vermits er geen levende ziel meer te bespeuren was heb ik dan maar weer de auto opgezocht die in de doodlopende straat Hoog Kattenbos geparkeerd stond. Moe en afgepeigerd door de warmte, maar blij dat ik eindelijk nog eens buiten was kunnen komen! Het was een mooie tocht door de bossen en op een paar stukken na goed afgepijld. Omdat ik al vanaf 50 km naar het einde toe was beginnen aftellen waren de laatste vijf kilometer waar ik niet op gerekend had wel extra zwaar!

Op de terugweg naar huis in De Paseo in Mol-Rauw een belegd broodje gegeten. Ik wed dat ik er de het verst van de zaak wonende “vaste klant” ben! Omdat ik op de krantensites gelezen had dat de E34 tussen Beerse en Zoersel afgesloten was voor asfalteringswerken via de lokale wegen weer naar Hoogstraten gebold. Dat ging vlotter dan verwacht, op een klein uurtje was ik weer daar!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

De Leyssensmolen te Lommel-Kattenbos

09-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-45 km) van de Sint-Jobse Pedaalridders te Sint-Job-in-‘t-Goor op zondag 28-06-2015.

Na enkele weken met veel werk, tot in de nachtelijke uren toe, de laatste zondag van juni de bike tevoorschijn gehaald om de toertocht van de Sint-Jobse Pedaalridders te Sint-Job-in-‘t-Goor te rijden. Vermits het kort bij huis is was ik vroeg ginder. Er stonden nog weinig wagens op de parking en er kwamen wel groepen wielertoeristen toe omdat hier ook wegritten georganiseerd werden. Mijn vertrekuur van 8.45 u gemeld aan mijn makker Jari die zinnens was van iets later te vertrekken en me in te halen. De start verliep via het bos naast de voetbalvelden aan de Sportveldenlaan om zo de rand van de golfterreinen van de Royal Antwerp International Golf Club te bereiken. Van 2,50 km tot 4,70 km konden we rijden over de boswegen omheen het golfterrein, met medename van een kort stukje over een lage heuvelkam. Daar kwam er ter hoogte van de antitankgracht een splitsing tussen de ritten van 15 km en van 25-45 km.

Tot 6,30 km reden we over een singletrack evenwijdig met de antitankgracht om deze dan over te steken en er op de andere oever weer langs te rijden in de richting van waaruit we kwamen. Op 7 km ging het enkele poortjes onder en reden we over een assenweg tot aan een aantal uit de kluiten gewassen villa’s te ’s Gravenwezel. Daar reden we het onverharde Kwikaardstraatje in dat er door een bos met villa’s loopt. Dit bracht ons op 9,50 km tot aan een grote baan met kasseitjes. We dienden deze baan even te volgen over het naastliggende fietspad tot aan het bekende standbeeld van een reuzengrote kat op het kruispunt met de onverharde Ketelstraat. Daar doken we opnieuw het bos in. Op 12 km bereikte ik weer de antitankgracht en kreeg er even het gezelschap van een biker die me vroeg of ik de toertocht aan het rijden was en hoeveel kilometer ik reeds achter me had. Hij was onderweg naar de start op het parcours verzeild geraakt en besloot van het dan maar verder te blijven volgen. Korte tijd later reed ik ter hoogte van buitenhuizen, het ene al wat comfortabeler dan het andere, voorbij het Fort van ’s Gravenwezel. 13,75 km om 9.40 u.

Op het kruispunt met een grote baan stond een seingever, zoals op nog enkele andere plaatsen. We diende de baan even te volgen en reden dan een tijd door de met villa’s bebouwde bossen van ’s Gravenwezel. Op 17 km bereikte ik het nabij enkele kasten van villa’s gelegen tuincentrum en boomkwekerij Torfheide. Even verder was een splitsing tussen de 15 km en de 25-45 km op 18 km van het vertrek. Na een eindje over de weg gereden te hebben kwam er weer een door een seingever beveiligde oversteek en ging het weerom de bossen in. Deze keer over zandsporen. Daar staken Davies, lid van mijn eigenste Papegaai Bike Team en diens maat me voorbij. Tijdens het rijden een korte babbel gemaakt tot Davies er weer van door ging in het zog van zijn makker. Sinds een aantal Papegaaien uitvlogen naar andere streken is er van de club nog weinig overgebleven! Intussen reden we over bosrijke zandwegen zoals de Vraagheide en de Rinkvenlaan in het grensgebied tussen Sint-Job, Schilde en Brecht. Op 20,70 km hielp een seingever me de Waterstraat in Schilde over. 10.10 u. Een servitudenpad leidde me naar het Molenbos.

In het Molenbos was een splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km op 21,80 km van het vertrek. Gekozen voor de langste rit. We kregen daar enkele mooie dreven en paden van het Molenbos voor de wielen ter hoogte van de Hegte Heyde, een natuurgebied op de grens van Sint-Antonius-Zoersel en Westmalle. Op 25 km reed ik niet ver van de Abdij van Westmalle zonder ze te kunnen zien staan. In plaats van zoals tijdens de meeste toertochten er naartoe te rijden ging het linksaf om nog diverse bospaden en wegen in het Molenbos onder de wielen te krijgen. In dat Molenbos bereikte ik omstreeks 10.30 u de bevoorrading die opgesteld stond op 26,50 km van het vertrek. Bananen, peperkoek en sportdrank stonden er op het menu. Nadat ik me iets te drinken en te knabbelen had gekozen, zag ik Jari toekomen. Vanaf de stop konden we de rit dus samen verder zetten. We reden de bidplaats Drieboomkensberg in het Molenbos voorbij vanuit een ongebruikelijke richting. Van 27 km tot 30 km konden we de singletracks van Drieboomkensberg onveilig maken. Ze lagen er zeer droog bij en het groen langs de kanten stond hoog. Een heel verschil met tijdens de wintertochten die hier passeren. We verlieten het Molenbos via de zandweg Oude Liersebaan.

Deze zandweg bracht ons naar het kruispunt met de Heikantstraat waar blijkbaar bomen gekapt zijn, vermits we nu duidelijk gebouwen van de kampplaats Sint-Jansburg konden zien staan. Op 31 km troffen we een splitsing tussen de tochten van 25 km en van 45 km. Een lang zandpad vol stenen leidde ons naar de Abdijlaan. We konden de toren van het klooster van de Trappistinnen van Brecht boven de bomen uit zien komen. Zanderige paden voerden ons dan in de richting van de Trappistenabdij van Westmalle die we langs een ongebruikelijke kant passeerden. Op 35 km reden we de achterliggende velden in over een hobbelig met gras begroeid velspoor waarna een mooie singletrack ons tot op de oever van het kanaal Schoten-Dessel voerde. Van 37 km tot 38 km reden we over een grasspoor op de oever van het kanaal tot aan de Vaartstraat. Van daar ging het de zeer lange zandwegen Sint-Jobbaan en Korhoendreef in. Aan het einde ervan rechtsaf en via de lange zand- en assenweg door de bossen van De Kleine Vraag reden we in de richting van Sint-Job-Kristus-Koning. Op 42,50 km ging het over enkele mooie singletracks rond de bosvijver achter het domein Kristus-Koning . Nu lagen er waterlelies op de vijver die er daardoor veel fraaier uit zag dan tijdens de wintermaanden. We bereikten de Caterskapeldreef (Schilde) aan letterlijk de achterpoort van het grote schooldomein van Kristus-Koning (Sint-Job). 43,75 km om 11.55 u.

De tocht ging over de mooie singletrack evenwijdig met de Vraagstraat naar de zandheuvels van het zogenaamde Kleine Zwitserland achter Kristus-Koning. Na het oversteken van de grote baan in Sint-Job bereikten we via de Kaaistraat en de Koeistraat naast de terreinen van de Antwerp Golf een laatste strook bos. Een laatste singletrack bracht ons door dit bos weer tot op de voetbalterreinen aan de Sportveldenlaan. Om exact 12.00 u met 47 km op het tellertje. De bike had enkel wat stof te verduren gekregen. In het zonnetje bij een drankje nog nagepraat met Jari en diens moeder die een kleinere rit had gereden tot ieder naar zijn eigen stek weer huiswaarts keerde. Het was een leuk tochtje bij mooi weer, in een bekende streek, langsheen de bekende paadjes, maar in een andere volgorde aan elkaar geregen.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

29-06-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (17-30-40-50-60 km) van de KWB ten voordele van Mali te Zemst-Laar op zondag 14-07-2015.

Vermits er niet direct alternatieven waren op een redelijke afstand van de voordeur, voor de eerste keer de toertocht van de KWB in Zemst-Laar gereden. In deze streek was ik nog niet eerder komen rijden. Allicht ook omdat juni wat mijn werk betreft een drukke maand is waardoor ik menig zondag de bike aan de haak dien te laten hangen. Zemst-Laar bleek een vrij landelijke gemeente te zijn en ik kreeg een parkeerplekje toegewezen in het straatje naar de voetbalvelden toe in de schaduw van de kerk. Vriendelijke ontvangst aan de bewaakte fietsparking en inschrijving. Mijn vertrek aan Jari gemeld, hij zou later vertrekken en me inhalen. Om 9.15 u gestart, benieuwd naar wat deze tocht zou bieden.

Het vertrek verliep vanaf de voetbalvelden bij aanvang door de velden, door een lokaal bos wat het speelterrein was van een jeugdbeweging, te zien aan de naastliggende lokalen, langsheen de kerk en over een beenhard grasspoor tot 3 km. Op dat grasspoor was het hobbelen geblazen en ik hoopte dat het niet te vaak van dat zou zijn in deze mij onbekende streek. Het pad gaf uit in de Mechelsestraat en dat was op het grondgebied van Grimbergen. Na een lange assenweg tussen twee stroken bomen en struiken en de velden kwam er een splitsing tussen de kidstoer van 17 km en de ritten van 30-40-50-60 km op 5 km van het vertrek. Er waren nog heel wat bikers in aantocht, dus deze tocht kon op veel belangstelling rekenen. Landelijke paden en wegen voerden ons over het grondgebied van Hombeek (Mechelen). Nu en dan kregen we af te rekenen met beenharde grassporen. Op 9 km reden we door een strook echt bos op een pad dat deel uitmaakt van een blauwe vaste route. Eens dit bos uit kwam er een smal spoor tussen twee dicht op elkaar staande prikkeldraden. Daar was het even oppassen terwijl ik de hete adem van twee snellere kerels in mijn nek voelde. 10,50 km om 9.55 u.

Een veldweg leidde ons tot aan een spoorweg in Kapelle-op-den-Bos. Daar werden stoffige veldwegen ons deel tot we op zo’n 14 km de grens met Leest (Mechelen) overschreden. Op 17 km troffen we aan de spoorweg een splitsing waar de kidstoer zich nogmaals losmaakte van de andere afstanden. Voor ons volgde een portie stoffige veldwegen in Hombeek. Na een stoffig spoor met wat bulten en wortels van afgezaagde bomen in een gerooid deel van een strook bos bereikten we de bevoorrading op 21 km van het vertrek. Ze stond opgesteld in de achtertuin van een nieuwe woning annex bedrijf en er was nog heel wat drukte op de oprit! Nijvere handen zorgden er voor de aanvoer van fruit, koeken en sportdrank.

Na de stop ging het parcours even over een privaat terrein waar met een grasmaaier leuke paadjes waren gemaakt in zeer hoog gras en doorheen een strookje bos. Bizar! Ik had al gemerkt dat er ook op andere plaatsen gemaaid was ten behoeve van de tocht. Op 23 km was er een splitsing tussen de kidstoer en de andere afstanden. Veld- en landelijke wegen voerden ons door Hombeek. Op 26,50 km ging de route van 30 km apart van de 40-50-60 km. Gekozen voor de langste ritten. Mooie paden brachten ons tot vlak bij de Eglegemvijver in Hombeek. Nooit geweten dat er in deze streek zulke mooie plekken waren. De vijver is ontstaan na uitgravingen voor de aanleg van de snelweg E19. 28,50 km om 11.10 u. Verderop reden we naast de Zenne. Op de andere oever kregen we een grote hoge zandhoop te zien en daar zag je bikes in het zonlicht schitteren. Allicht zouden we daar dadelijk over gejaagd worden! We kregen echter uitstel van executie, want aan de eerstvolgende brug over de Zenne kwam er een splitsing waar de 60 km apart ging van de 40-50 km. Die laatsten werden allicht linea recta naar de zandhoop gevoerd, voor ons kwam er eerst nog een extra lus. De splitsing kwam op 30 km van het vertrek, dus halverwege de rit. 11.15 u. De kleinere afstanden kruisten de Zenne, voor mij ging nog rechtdoor erlangs.

We werden eerst in een bosje over een soort van crossparcours geleid waar het niet zo makkelijk rijden was. Erna volgde een veldpad. Tot 33,85 km reden we over een spoor langsheen de voet van een dijk naast de Zenne. Het jaagpad lag rechts van ons op de dijk en dat zal verhard geweest zijn, vermits we in de hoogte geregeld wielertoeristen zagen rijden. Die keken soms wel vreemd in de richting van die biker in het gras terwijl daar boven allicht een biljartlaken te berijden was! Aan de eerstvolgende brug ging het rechtsaf aan de Brasserie Het Brughuis in Leest. Op 35 km reden we over een mooi bospad dat deel uitmaakt van een blauwe vaste route. Vanaf hier werd de blauwe route gevolgd en reden we door een veld met rechts van ons de Zenne en links de snelweg E19. Uiteindelijk kwamen we weer toe aan de brug over de Zenne waar de 60 km apart was gegaan, maar nu op de andere oever. Pas hier kreeg ik een zestal bikers te zien die ook de langste toer hadden gekozen, verder had ik tijdens het rijden van deze lus niemand gezien. Toen ik even halt hield kwam ook Jari hier toe. 37,50 km om 11.45 u.

Na onze tocht naast de Zenne vervolgd te hebben bereikten we op 39 km de zeer hoge zandhoop. Er werd de keuze gelaten tussen extreem (de hoop over) en gewoon (erlangs). 12.00 u. Vlak na de zandhoop doken we linksaf een strook bos in die gelegen is tussen de Zenne rechts en de E19 links. Daar konden we rijden over een leuk paadje dat ons voorbij de kapel Onze-Lieve-Vrouw-in-het-Hammeken in Zemst leidde. De kapel staat in het bos op de oever van de Zenne. 41,50 km om 12.05 u. Er volgde nog de overtocht van een tweede lagere zandhoop waarop zich zanderige singletracks hadden gevormd over een aantal uit de kluiten gewassen bulten en diepe putten. Onmiddellijk daarna kwam er een splitsing tussen de routes van 40 km en van 50-60 km op de Brusselsesteenweg. Op 44 km kwam er een tweede bevoorrading in Weerde (Zemst) nabij de spoorweg en de snelweg. Ze stond opgesteld onder een tentje op een plaats waar een zandweg overging in asfalt aan de rand van de bewoonde wereld. Enkele mensen zorgden er voor het lekkers. Er waren nog enkele bikers ter plekke. 12.20 u.

Na de tweede stop kregen we paden naast de Zenne, op de dijk ernaast en in de omgeving ervan voor de wielen. Vanaf een gegeven plaats liep de Zenne als een kanaal door een sleuf met betonnen wanden. We reden er een hele tijd langs over een grasspoor tot we op 52 km toekwamen op een grote baan. Tot 53 km volgde een zeer knap stukje parcours door een strook bos. Eens het bos uit vervoegden we opnieuw de Zenne. We kregen opnieuw de witte Kapel van Onze-Lieve-Vrouw-in-het-Hammeken te zien, maar nu vanaf de andere oever. Op 54,80 km. 13.10 u. Na enige tijd bereikten we opnieuw de meer bewoonde wereld en reden we langsheen het natuurgebied De Wormelaar. Daar stond een tentje van Natuurpunt vanaf hetwelk we een strook bos in doken. 58 km om 13.20 u.

24 hectare van het Dalemansbos en 24 hectare weiland: dat is wat de natuurvereniging wil verwerven en wil toevoegen aan het bestaande natuurgebied Wormelaar in Zemst. "Op die manier willen we de groene long tussen deelgemeenten Zemst, Zemst-Laar en Zemst-Bos openstellen voor iedereen", zegt Jeanne Peeters van Natuurpunt Zemst. "Het gebied herbergt heel wat waardevolle natuur zoals zeer oude bomen, een grote en enkele kleine vijvers. Daarnaast bevinden zich op het terrein een eendenkooi, een jachtpaviljoen en een historische kapel." Bron: HLN.

De laatste kilometers van de toertocht verliepen door een meer bewoond landelijk gebied langsheen velden en weiden. Op een bepaald wegeltje was zelfs een soort van tapijt gelegd, een lange loper van een dik materiaal in kunststof. Om wegzakken tegen te gaan? Na 62 km kwamen we omstreeks 13.30 u weer toe aan de voetbalkantine. Daar kregen we bij aankomst Guy, Erling en Chantal nog te zien, mensen die we kennen van een jaarlijks mountainbikeweekend dat met Pinksteren georganiseerd wordt door Jean-Paul, een gemeenschappelijke kennis. Of hoe de mountainbike mensen bij elkaar brengt. Chantal wist te vertellen dat zij haar jeugd in Zemst-Laar doorbracht. Haar moeder woont enkele straten verder en ze ging er nog naartoe om pannenkoeken te bakken.

Wij hadden minder geluk, want de laatste braadworsten werden verkocht toen wij ons een plekje aan een tafel uitzochten. Er zaten nog heel wat bikers na te genieten in de zomerzon. Ook wij zijn vertrokken toen het zo stilaan leeg begon te lopen. De tocht was ons zeer goed bevallen! Ik had niet verwacht van in deze streek een tocht met dit gehalte aan off-road te kunnen rijden. Er was ook veel moeite gedaan om enkele funstukjes of meer technische passages in te lassen in enkele stroken bos of over de zandheuvels en plaatsen met hoog gras of netels waren gemaaid. Ondanks het feit dat fondsenwerving voor een goed doel in Mali de reden was van deze organisatie was er voor gezorgd van de bikers een mooi en genietbaar parcours voor te schotelen. Voor mij een aangename kennismaking met deze streek. Mede door het prachtige weer kon deze dag dus niet meer stuk.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

15-06-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht VTT des Hayeffes (15-21-23-38-62 km) te Mont-Saint-Guibert op zondag 31-05-2015.

Op die zondag niet voor de eerste keer deelgenomen aan de toertocht vanuit het Institut Notre Dame des Hayeffes te Mont-Saint-Guibert. Het toeval wou dat ik net na mijn maat Jari arriveerde en mijn auto vlak achter de zijne kon parkeren op de plaats waar we ook vorig jaar gestaan hadden. Ons ingeschreven in de tent op de speelplaats van de school en om 9.30 u waren we op pad via de afdaling over de kasseiweg. Er kwam direct een splitsing tussen de 15-21 km en de 23-38-62 km. Er kwamen stoffige veldwegen op en af waarbij we onder een laag tunneltje dienden te rijden tot op een toeristisch fietspad naast een natuurgebied om zo op 4 km het gehucht Suzeril van Court-Saint-Etienne te bereiken. Omstreeks 5 km kregen we een klim over asfalt, ik vermoed in Tangissart (Court-Saint-Etienne), gevolgd door enkele stevige klimmetjes in het bos. Op 7 km konden we twee maal genieten van een leuke afdaling. Afdalen betekent meestal daarna ook weer klimmen en dat was het geval tijdens een zware bosklim op 9,50 km van de start.

We arriveerden op de hoogvlakte van Court-Saint-Etienne ter hoogte van de grote witte vierkantshoeve en de enorme zendmast van de strijdkrachten. Het ging rechtsaf over een rustige betonbaan tot de grens met Mellery waar we rechtsaf over de kasseitjes van de Rue d’Heuval dokkerden tot in La Roche (Court-Saint-Etienne). We kregen tegenliggers te zien die de tocht al bijna achter de rug hadden. La Roche ligt op de helling tegenover Tangissart in dezelfde vallei. Op 12,50 km ging het daar de bossen in. Op 13 km splitste de toer van 23 km zich af van de 38-62 km. Droge veldwegen en bospaden leidden ons door Court-Saint-Etienne. Van 18 km tot 19 km reden we in een knap holle pad en volgde een leuke afdaling in een bospad op de rand met de velden. In de verte zag ik de Chapelle-du-try-au-chêne (de Kapel van de dries aan de eik) in de velden van Bousval staan. We reden even door de bewoonde wereld van Bousval om een zware off-road beklimming aan te vatten in een hol spoor. Daarna konden we genieten van een leuke afdaling.

We arriveerden opnieuw in Bousval aan de eerste bevoorrading voor de schuur van een hoeve. Er waren daar de nodige knabbeltjes en de groen en rood gekleurde siroopdrankjes, typisch voor deze streek. 21,50 km om 11.00 u. Er was nog redelijk wat beweging aan de stop. We reden dan door het centrum van Bousval naar beneden over het grote gekasseide plein in de richting van de verkeerslichten aan een grote baan. Bizar hoe het centrum en de kerk van dit dorp op een helling gelegen zijn! Een tijd na het kruisen van de baan begon Jari zich af te vragen of we wel de goede richting uit waren gereden. Want op het plein in Bousval was een splitsing die ik zelf niet eens opgemerkt had! Achteraf zou blijken dat we verkeerd waren gereden en daardoor een lus hebben gemist. Daardoor hadden we bij aankomst geen 62 km maar 49 km gereden. Niet dat we daar zo rouwig om waren, want de tocht is zwaar genoeg. We misten allicht wel een mooie lus door de lokale bossen van Sart-les-Dames (Sart-Dames-Avelines) en het Bois de Thy.

We werden van de weg af gestuurd en bereikten het bruggetje naar het riviertje La Falise toe. Even verder ging het ter hoogte van dikke wortels door een modderig wad, een door mountainbikers gekende plek vermits vele toertochten in deze streek hier passeren. Op die plaats kregen we even het gezelschap van Bikerkapellen, Dennis en maten. Het ging allemaal zodanig snel dat ik niet goed kon zien wie er nu allemaal bij was! Aan de volgende wortelklim naast een “kloof” was het voor mij en anderen toch even te voet! Eens boven bereikten we een hoogvlakte op het grondgebied van Baisy-Thy (Genappes). 26,50 km. Er volgde een afdaling door het bos tot Villers-La-Ville waar er ter hoogte van de abdijruïnes een splitsing was tussen de 38 km en de 63 km. We waren daar op het middaguur op 28 km van het vertrek. Wij dienden rechtsomkeer te maken voor de ruïnes en weer het bos in te rijden over een stevig klimmend rotspaadje. Dat leidde ons naar een pad aan de Ry de Saint-Bernard, het Sint-Bernardusbeekje. Dat is een mooie naam voor een voor mij zeer lastige singletrack. Er zijn daar namelijk diepe voren en putten in een smaal paadje dat daarom moeilijk te berijden is. Bij een van de eerste toertochten die ik in deze streek reed was het zeer slecht waar en stond ik hier tot aan mijn knieën in het water! Het was alsof ik er door een beek reed. Als alles dan nog eens vol water staat zie je die putten en voren helemaal niet meer! 29 km.

Eens deze track achter de rug ging het op en af door de velden en kwam er een afdaling tot aan de tweede bevoorrading op een asfaltbaantje aan een bruggetje over een beek. Twee dames met hun kinderen zorgden er voor knabbeltjes en drank. Na de stop volgde een stevige klim in de bossen tot aan een landelijke straat die La Houlette heet in Baisy-Thy. De enkele huizen die er staan kijken uit op prachtig groene glooiende velden en een bos op de horizon. 34 km om 12.30 u. We daalden af in de richting van de grote zendmast in Court-Saint-Etienne om opnieuw bossen te bereiken. Daar volgde een korte knappe afdaling over een steile rotsachtige holle weg vanaf de in het bos gelegen kapel van Sainte-Apolline. We arriveerden op een keienpad in een soort niemandsland en staken de spoorweg over om Villers-la-Ville te bereiken. Daar kregen we in een knap stuk bos een klim en afdaling voor de wielen die ons deed uitkomen op de weg achter de abdijruïnes. Het ging rechtsaf in een klim over kasseien van de abdij weg en over een zandweg om het bos te bereiken. 37,75 km om 13.00 u.

Na een leuke afdaling moesten we door een over de weg stromend beekje en maakten we rechtsomkeer voor een stevige klim! Ooit was op dit pad mijn pijp al helemaal uit! Er volgden nog enkele klimmetjes in de bossen om Villers-la-Ville waarvan de laatste ons tot op een grasspoor op een hoogvlakte bracht. 40,75 km. Het ging linksaf over de betonbaan die ons voorbij de witte vierkantshoeve en de reuzengrote zendmast van Court-Saint-Etienne voerde. Aan een klein rondpunt met boom ging het een kasseiwegeltje in en verderop schuin rechtsaf een bospaadje op. We reden voorbij het bizarre La maison du Pâturage, een gebouw zonder ramen, naar een assenweg door de velden. Vanaf daar begon de afdaling in de richting van het dorp waarbij we het Institut Notre Dame links van ons in de diepte zagen liggen. Eens aan de rand van de bewoonde wereld voerde een haakse bocht ons linksaf in de richting van de school. Met 48,75 km op de teller kwamen we daar om 13.30 u toe.

Gebruik gemaakt van de bikewash waar een koppel hun bikes een grote schoonmaakbeurt aan het geven was. Omdat het niet al te warm was en zelfs licht begon te regenen binnen in de tent onszelf getrakteerd op een broodje braadworst en een drankje, te bekomen aan één van de vele kraampjes. Tot groot jolijt van de enkele nog aanwezig bikers, want de boxen stonden zo luid dat het niet meer om aan te horen was, kondigde een forste stem de door de leerlingen gebrachte nummertjes van het schoolfeest aan! De ouders verdrongen zich rond de speelplaats om hun kinderen te kunnen zien. Bij twijfelachtig weer en lichte regen. Ik heb hier al alle weer gehad, van gietende regen tot bloedheet! Terwijl het feest nog in volle gang was hebben wij afscheid genomen van Mont-Saint-Guibert om de lange rit huiswaarts aan te vatten. Altijd mooie tochten in deze alles behalve vlakke streek waarvan men gezond moe wordt! Op 6 september kan je hier nog komen rijden vanaf het schooltje Ecole du Bon Départ. Deze tocht is van eind juni verplaatst naar begin september.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be!

StrammerMax

01-06-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax