Nightride Waanzinnig Weekend Herfelingen (30-50 km) te Herfelingen op vrijdag 17-07-2015.

Voor een vrijdagavond was het opmerkelijk rustig op de wegen. Jari opgepikt in Puurs en na een vlotte rit arriveerden we op de feestweide van het Waanzinnig Weekend te Herfelingen waar naast andere activiteiten op vrijdag altijd een avond- en nightride voor bikers georganiseerd wordt. Een plekje gevonden op de parkeerweide, ingeschreven en om 20.30 u op weg voor de tocht waarvan gezegd werd dat het parcours anders was dan voorheen. Het is trouwens nooit altijd exact hetzelfde. De start verliep wel zoals altijd aan de overkant van de grote baan waar het een asfalt servitude in ging. De aanvang van de tocht was zwaar met enkele stevige klimmetjes over afwisselend verharde ondergrond en grassporen. Na een zomerse dag was het nog vrij warm. In de avondschemering konden we nog genieten van knappe vergezichten over het Pajottenland.

Op 7 km waarschuwde een bordje ons voor “trappen” die we ons aanvankelijk niet herinnerden ooit gezien te hebben. Tot we boven kwamen in een smal servitudenpaadje dat rakelings langs twee huizen voerde. Hier hadden we nog al gereden, maar dan komende uit de andere richting. We reden langs velden en doorheen een strook bos. 21.00 u. Na 7,75 km hadden we al ongeveer honderd hoogtemeters gesprokkeld en het gezelschap gehad van slechts één andere biker. Enkele leuke servitudes voerden ons eerst omheen en dan dwars door het bewoonde centrum van Herne. Ter hoogte van een skateterrein stak ons een grote groep van elf snelle jongens voorbij. Zodanig snel dat ze de afslag naar rechts misten en allemaal rechtdoor stoven! Er volgde nog een biker alleen en die reed ook een aantal keren verkeerd vermits hij ons op korte tijd drie keren inhaalde. In een woonwijk met allemaal eendere huizen haalde de groep van elf ons weer in. Daar was ook de splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 14 km van het vertrek. De grote groep ging zoals wij rechtsaf naar de 50 km, de solobiker koos voor de 30 km. Om 21.30 u hadden we 146 hoogtemeters gereden.

Even verder bereikten we de grens met Tollembeek (Galmaarden). Van 15 km tot 20 km reden we over het grondgebied van deze gemeente, bijna uitsluitend over verharde wegen en bij aanvang veel door de bebouwde wereld. We reden er zelfs door de Flieterstraat en de vrij nieuwe wijk heette de Flieterkouter! Ik weet niet wat men in deze contreien onder een “flieter” verstaat, maar bij ons is dat de benaming van een orgaan waarnaar nu niet direct een straat hoeft benoemd te worden! Op 17 km werd het verhard onderbroken door een stoffige assenweg en de doortocht van een strook bos. Op 19 km kruisten we een spoorweg en op 20 km kregen we in een straat te maken met een bordje dat ons meldde “te ver!” te zijn gereden. We keerden op onze stappen terug en sloegen in het zog van nog een eenzame rijder rechtsaf een veldpad in. Daar rijden vroeg een inspanning omwille van een zachte maar voelbare klim over een pad dat bulkte van het steenpuin. Bovendien sloegen de netels rechts me ongenadig tegen armen en benen. Tot 25 km reden we in een open landschap over veel verharde wegen met drie keer een intermezzo over veldwegen die er ook beenhard bij lagen. Intussen begon het ook stilaan donker en frisser te worden.

Rond 26 km reden we over de beenharde hobbels van een gemaaid maïsveld, volgde een al even hobbelig grasspoor tot op een asfaltbaantje. Drie bikers staken ons voorbij. Op 29 km was het bizar rijden over een veldweg waar het te volgen spoor aan het zicht onttrokken was door weelderig opgeschoten veldbloemen. Via de Torreborrestraat in Sint-Pieters-Kapelle bereikten we de bevoorrading op 32 km van het vertrek. 22.40 u. De drie bikers die ons daarnet hadden ingehaald stonden er nog. Een dame en een jonge kerel zorgden er voor wafels, peperkoek, bananen, sportdrank en Aquarius. Intussen wat staan praten met alle mensen ter plekke. Mannen van de organisatie kwamen met de wagen kijken of de laatste deelnemers aan de stop waren. Op één na moeten wij de laatsten geweest zijn, want na de stop heeft ons nog slechts één biker ingehaald.

Na de stop kwam er na een stoffige veldweg de keuze tussen over een bruggetje of recht door een beek! Bij de inschrijving was gezegd dat de beek de gemakkelijkste keuze was! Al rijdend! Omdat wij door de duisternis de diepte van het water niet konden inschatten, leek de brug dan toch de veiligste keuze om natte voeten te vermijden! Tot 35 km kregen we redelijk wat veldwegen voor de wielen, in ieder geval veel meer off-road dan tijdens het gedeelte voor de stop. Op 39 km ging het kort even door een meer bewoonde wereld. Na een kort stukje langsheen een rustige grote baan overschreden we de grens met Kokejane (Herne). We staken de baan over om geconfronteerd te worden met een wel erg zware klim over een graspaadje langsheen huizen en tuinen. Helaas was het intussen ook beginnen te regenen, hoe langer hoe harder! 40,50 km om 23.30 u.

Na de oversteek van een tweede rustige grote baan ging het over een graspad richting een bos. Na het voorbijrijden van een bareel kregen we een lang stukje parcours over een pikdonker bospad, recht op recht, met halverwege een haakse bocht. Net toen we door het bos reden, regende het het hardst! Ik meen me te herinneren hier bij een eerdere deelname ook te hebben gereden en daar bij toeval het gezelschap had van Patje2. Toen waren de pijlen daar om een bepaalde reden al weggehaald. Het moet al enkele jaren geleden zijn! We passeerden een tweede bareel en ging het verder over een spoor tussen bos en velden. Toegekomen op een verharde weg kwam er een splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 42,75 km van de start. De langste afstand aangehouden waarna de rit ons in de richting van Pepingen voerde. Vanaf de godverlaten Eeckhoudtstraat met één enkel huis kregen we een zware grasklim over een dichtgegroeid spoor voor de wielen. Hier passeerden we ook tijdens de vorige edities. Een veldweg leidde ons in de richting van Heikruis (Pepingen) en we konden het grote oranje verlichte rusthuis, een voormalig klooster, vanuit de verte in de velden zien oprijzen.

Ter hoogte van een kerk of kapel bereikten we de grens tussen Heikruis en Herfelingen. Een veldweg deed ons naar het rusthuis toe opklimmen. Vanaf een kruispunt van straten leidde een betonbaantje ons weer naar de tent in de weide aan de Mollestraat. Om 00.10 u met de beloofde 50 km omzeggens exact op het tellertje. Buiten het jonge volkje in de tent waar intussen de fuif was losgebarsten waren er niet veel mensen meer aanwezig. We waren moe en hebben er eigenlijk geen erg meer in gehad van onze fiets te gaan afspuiten, want die was door de regen helaas wel goed vuil geworden, terwijl het eerste deel van de rit stoffig was! Alles vuil op de auto gezet, een warm jasje aangetrokken en ons bonnetje voor een gratis drankje na de rit nog verzilverd. Niet te lang meer blijven hangen, want ons wachtte nog een lange rit van zo’n 110 km weer huiswaarts!

Het was een leuke rit. In het eerste deel van de tocht zat redelijk wat asfalt, na de stop kwam er meer off-road, meestal harde veldwegen. De hellingen maakten er toch een inspannende tocht van. We hebben ons goed geamuseerd. Ondanks het feit dat het ’s avonds toch wat zelfoverredingskracht vraagt om zich nog ver te verplaatsen en te gaan biken, was ik toch tevreden dat ik de moeite gedaan had om ook deze editie niet te missen. Bikewash en douchewagen niet gebruikt, maar dat zal wel allemaal zoals steeds in orde geweest zijn.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax