Toertocht (17-30-40-50-60 km) van de KWB ten voordele van Mali te Zemst-Laar op zondag 14-07-2015.

Vermits er niet direct alternatieven waren op een redelijke afstand van de voordeur, voor de eerste keer de toertocht van de KWB in Zemst-Laar gereden. In deze streek was ik nog niet eerder komen rijden. Allicht ook omdat juni wat mijn werk betreft een drukke maand is waardoor ik menig zondag de bike aan de haak dien te laten hangen. Zemst-Laar bleek een vrij landelijke gemeente te zijn en ik kreeg een parkeerplekje toegewezen in het straatje naar de voetbalvelden toe in de schaduw van de kerk. Vriendelijke ontvangst aan de bewaakte fietsparking en inschrijving. Mijn vertrek aan Jari gemeld, hij zou later vertrekken en me inhalen. Om 9.15 u gestart, benieuwd naar wat deze tocht zou bieden.

Het vertrek verliep vanaf de voetbalvelden bij aanvang door de velden, door een lokaal bos wat het speelterrein was van een jeugdbeweging, te zien aan de naastliggende lokalen, langsheen de kerk en over een beenhard grasspoor tot 3 km. Op dat grasspoor was het hobbelen geblazen en ik hoopte dat het niet te vaak van dat zou zijn in deze mij onbekende streek. Het pad gaf uit in de Mechelsestraat en dat was op het grondgebied van Grimbergen. Na een lange assenweg tussen twee stroken bomen en struiken en de velden kwam er een splitsing tussen de kidstoer van 17 km en de ritten van 30-40-50-60 km op 5 km van het vertrek. Er waren nog heel wat bikers in aantocht, dus deze tocht kon op veel belangstelling rekenen. Landelijke paden en wegen voerden ons over het grondgebied van Hombeek (Mechelen). Nu en dan kregen we af te rekenen met beenharde grassporen. Op 9 km reden we door een strook echt bos op een pad dat deel uitmaakt van een blauwe vaste route. Eens dit bos uit kwam er een smal spoor tussen twee dicht op elkaar staande prikkeldraden. Daar was het even oppassen terwijl ik de hete adem van twee snellere kerels in mijn nek voelde. 10,50 km om 9.55 u.

Een veldweg leidde ons tot aan een spoorweg in Kapelle-op-den-Bos. Daar werden stoffige veldwegen ons deel tot we op zo’n 14 km de grens met Leest (Mechelen) overschreden. Op 17 km troffen we aan de spoorweg een splitsing waar de kidstoer zich nogmaals losmaakte van de andere afstanden. Voor ons volgde een portie stoffige veldwegen in Hombeek. Na een stoffig spoor met wat bulten en wortels van afgezaagde bomen in een gerooid deel van een strook bos bereikten we de bevoorrading op 21 km van het vertrek. Ze stond opgesteld in de achtertuin van een nieuwe woning annex bedrijf en er was nog heel wat drukte op de oprit! Nijvere handen zorgden er voor de aanvoer van fruit, koeken en sportdrank.

Na de stop ging het parcours even over een privaat terrein waar met een grasmaaier leuke paadjes waren gemaakt in zeer hoog gras en doorheen een strookje bos. Bizar! Ik had al gemerkt dat er ook op andere plaatsen gemaaid was ten behoeve van de tocht. Op 23 km was er een splitsing tussen de kidstoer en de andere afstanden. Veld- en landelijke wegen voerden ons door Hombeek. Op 26,50 km ging de route van 30 km apart van de 40-50-60 km. Gekozen voor de langste ritten. Mooie paden brachten ons tot vlak bij de Eglegemvijver in Hombeek. Nooit geweten dat er in deze streek zulke mooie plekken waren. De vijver is ontstaan na uitgravingen voor de aanleg van de snelweg E19. 28,50 km om 11.10 u. Verderop reden we naast de Zenne. Op de andere oever kregen we een grote hoge zandhoop te zien en daar zag je bikes in het zonlicht schitteren. Allicht zouden we daar dadelijk over gejaagd worden! We kregen echter uitstel van executie, want aan de eerstvolgende brug over de Zenne kwam er een splitsing waar de 60 km apart ging van de 40-50 km. Die laatsten werden allicht linea recta naar de zandhoop gevoerd, voor ons kwam er eerst nog een extra lus. De splitsing kwam op 30 km van het vertrek, dus halverwege de rit. 11.15 u. De kleinere afstanden kruisten de Zenne, voor mij ging nog rechtdoor erlangs.

We werden eerst in een bosje over een soort van crossparcours geleid waar het niet zo makkelijk rijden was. Erna volgde een veldpad. Tot 33,85 km reden we over een spoor langsheen de voet van een dijk naast de Zenne. Het jaagpad lag rechts van ons op de dijk en dat zal verhard geweest zijn, vermits we in de hoogte geregeld wielertoeristen zagen rijden. Die keken soms wel vreemd in de richting van die biker in het gras terwijl daar boven allicht een biljartlaken te berijden was! Aan de eerstvolgende brug ging het rechtsaf aan de Brasserie Het Brughuis in Leest. Op 35 km reden we over een mooi bospad dat deel uitmaakt van een blauwe vaste route. Vanaf hier werd de blauwe route gevolgd en reden we door een veld met rechts van ons de Zenne en links de snelweg E19. Uiteindelijk kwamen we weer toe aan de brug over de Zenne waar de 60 km apart was gegaan, maar nu op de andere oever. Pas hier kreeg ik een zestal bikers te zien die ook de langste toer hadden gekozen, verder had ik tijdens het rijden van deze lus niemand gezien. Toen ik even halt hield kwam ook Jari hier toe. 37,50 km om 11.45 u.

Na onze tocht naast de Zenne vervolgd te hebben bereikten we op 39 km de zeer hoge zandhoop. Er werd de keuze gelaten tussen extreem (de hoop over) en gewoon (erlangs). 12.00 u. Vlak na de zandhoop doken we linksaf een strook bos in die gelegen is tussen de Zenne rechts en de E19 links. Daar konden we rijden over een leuk paadje dat ons voorbij de kapel Onze-Lieve-Vrouw-in-het-Hammeken in Zemst leidde. De kapel staat in het bos op de oever van de Zenne. 41,50 km om 12.05 u. Er volgde nog de overtocht van een tweede lagere zandhoop waarop zich zanderige singletracks hadden gevormd over een aantal uit de kluiten gewassen bulten en diepe putten. Onmiddellijk daarna kwam er een splitsing tussen de routes van 40 km en van 50-60 km op de Brusselsesteenweg. Op 44 km kwam er een tweede bevoorrading in Weerde (Zemst) nabij de spoorweg en de snelweg. Ze stond opgesteld onder een tentje op een plaats waar een zandweg overging in asfalt aan de rand van de bewoonde wereld. Enkele mensen zorgden er voor het lekkers. Er waren nog enkele bikers ter plekke. 12.20 u.

Na de tweede stop kregen we paden naast de Zenne, op de dijk ernaast en in de omgeving ervan voor de wielen. Vanaf een gegeven plaats liep de Zenne als een kanaal door een sleuf met betonnen wanden. We reden er een hele tijd langs over een grasspoor tot we op 52 km toekwamen op een grote baan. Tot 53 km volgde een zeer knap stukje parcours door een strook bos. Eens het bos uit vervoegden we opnieuw de Zenne. We kregen opnieuw de witte Kapel van Onze-Lieve-Vrouw-in-het-Hammeken te zien, maar nu vanaf de andere oever. Op 54,80 km. 13.10 u. Na enige tijd bereikten we opnieuw de meer bewoonde wereld en reden we langsheen het natuurgebied De Wormelaar. Daar stond een tentje van Natuurpunt vanaf hetwelk we een strook bos in doken. 58 km om 13.20 u.

24 hectare van het Dalemansbos en 24 hectare weiland: dat is wat de natuurvereniging wil verwerven en wil toevoegen aan het bestaande natuurgebied Wormelaar in Zemst. "Op die manier willen we de groene long tussen deelgemeenten Zemst, Zemst-Laar en Zemst-Bos openstellen voor iedereen", zegt Jeanne Peeters van Natuurpunt Zemst. "Het gebied herbergt heel wat waardevolle natuur zoals zeer oude bomen, een grote en enkele kleine vijvers. Daarnaast bevinden zich op het terrein een eendenkooi, een jachtpaviljoen en een historische kapel." Bron: HLN.

De laatste kilometers van de toertocht verliepen door een meer bewoond landelijk gebied langsheen velden en weiden. Op een bepaald wegeltje was zelfs een soort van tapijt gelegd, een lange loper van een dik materiaal in kunststof. Om wegzakken tegen te gaan? Na 62 km kwamen we omstreeks 13.30 u weer toe aan de voetbalkantine. Daar kregen we bij aankomst Guy, Erling en Chantal nog te zien, mensen die we kennen van een jaarlijks mountainbikeweekend dat met Pinksteren georganiseerd wordt door Jean-Paul, een gemeenschappelijke kennis. Of hoe de mountainbike mensen bij elkaar brengt. Chantal wist te vertellen dat zij haar jeugd in Zemst-Laar doorbracht. Haar moeder woont enkele straten verder en ze ging er nog naartoe om pannenkoeken te bakken.

Wij hadden minder geluk, want de laatste braadworsten werden verkocht toen wij ons een plekje aan een tafel uitzochten. Er zaten nog heel wat bikers na te genieten in de zomerzon. Ook wij zijn vertrokken toen het zo stilaan leeg begon te lopen. De tocht was ons zeer goed bevallen! Ik had niet verwacht van in deze streek een tocht met dit gehalte aan off-road te kunnen rijden. Er was ook veel moeite gedaan om enkele funstukjes of meer technische passages in te lassen in enkele stroken bos of over de zandheuvels en plaatsen met hoog gras of netels waren gemaaid. Ondanks het feit dat fondsenwerving voor een goed doel in Mali de reden was van deze organisatie was er voor gezorgd van de bikers een mooi en genietbaar parcours voor te schotelen. Voor mij een aangename kennismaking met deze streek. Mede door het prachtige weer kon deze dag dus niet meer stuk.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax