Toertocht (22-28-45 km) van MTB Team Hamont te Hamont-Lo op zondag 12-07-2015.

Op zondag diende ik een moeilijke keuze te maken tussen de toertochten van Molenbeek-Wersbeek (Bekkevoort) en Hamont-Lo. Beiden al meerdere keren gereden en goed bevonden. Omdat ik op zaterdag in de hitte redelijk had afgezien tijdens de toertocht in Opoeteren leek me de vlakkere toertocht van Hamont een veiliger keuze dan me te gaan afbeulen bij de Muggenbergse Stoempers in Bekkevoort. Jammer, want ik merk dat de tweede toertocht van MTBC@Bekkevoort niet meer in de kalender voorkomt. Vroeg op want het was weer een eind autorijden tot ginder. Een parkeerplekje gevonden vlak bij het vertrek. Om 8.50 u was ik ingeschreven en klaar voor de start. Al was het daags voordien bloedheet, nu was het zelfs te koud om in korte mouwen te vertrekken!

Via de rustige woonwijk met nette villaatjes van Hamont-Lo en een landelijk baantje ging het naar “De Congo”, niet in Afrika, maar een straatje naar de velden toe. In de buurt moet een varkensstal gestaan hebben, te horen aan het kabaal dat uit die richting kwam! Voedertijd? Daar ging het off-road de velden in. Een lange zand- en dito assenweg, de militaire dijk, leidde door de velden, doorheen stroken bos en tussen bos en velden in naar een asfaltbaantje op 4 km van het vertrek. Alles poederdroog! Ik meen mij van vorig jaar te herinneren dat hier na een onweer toen veel plassen stonden. Ter hoogte van een nieuw bedrijf dienden we een grote baan te kruisen op de grens met Sint-Huybrechts-Lille. Vorig jaar stond hier nog niets en werden we over een hoop zavel en een poel vol blubber gestuurd! Tot 6 km ging het over een korte singletrack en een zandweg tussen de bomen. De zandweg ging over in een spoor doorheen een bos tot aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-in-Nood waar we het domeinbos De Warande in reden. Ter hoogte van een mooi gelegen maar onbewoond en vervallen huis.

We reden door een stukje bewoonde wereld van Hamont en over een lange veldweg door zeer hoog gras naar de splitsing tussen de ritten van 22 km en 28-45 km op 10 km van het vertrek. 9.30 u. Van 10 km tot 13 km kregen we een genietbaar stukje parcours voor de wielen. Doorheen een knap bos met singletracks en paadjes. Het was er oppassen voor wortels en kwistig rondgestrooide dennenappeltjes. Ik kwam uit in het Jagerspad in Neerpelt aan de rand van een wijk met knappe villa’s. Het ging direct weer het bos in over een volgende portie singletracks en paden. Rond 15,50 km troffen we een echt wasbord in een zanderig bospad. Vanaf 10.00 u ook regen, maar gelukkig bleef het bij kleine hoeveelheden! Van 16 km tot 18,50 km kwam er een amusant stukje op en af over zandheuvels met af en toe wat wortels en ladingen dennenappels. We reden daar over het parcours van een vaste route. Het was er genieten van een mooie omgeving! Niks dan bossen werden ons deel en op de knappe paden kreeg ik geregeld andere bikers te zien, vaak in grote groepen rijdend. Op 20 km ging het weer eventjes door de bewoonde wereld van een rustig dorp en een chique villawijk. Om een kilometer verder opnieuw de bossen op te zoeken.

Aan het einde van een bospad stond een tentje met de bevoorrading op 22 km van het vertrek. Er was daar nog redelijk wat komen en gaan. De mensen van de organisatie hadden hun handen vol met het aanvullen van wafels, cake, bananen en sportdrank. Keuze genoeg. Aan de stop was meteen de splitsing tussen de 22-28 km en de 45 km. Gekozen voor de langste toer, dat rechtvaardigde de verre verplaatsing. Na een asfaltbaantje ging het direct weer de bossen in over leuke paden en tracks, alles vlak, om uit te komen op een asfaltbaantje nabij de Achelse Kluis op 26,50 km. Omdat het parcours van de Kluis weg leidde even afgeweken en tot daar gereden. Alles stond er in het teken van de honderdste verjaardag van de Eerste Wereldoorlog en de zogenaamde “doodendraad”, de elektrische draad die het bezette België scheidde van het neutrale Nederland. Er hingen een aantal grote foto’s van paters die naast de draad stonden te praten met mensen aan de overkant. De versperring liep dwars over het kloosterdomein, er waren zelfs stukken van de muren omheen het domein voor afgebroken! In die tijd zullen de mensen andere zorgen gehad hebben dan een rondje fietsen! In de Kluis is er een tentoonstelling omtrent deze dodendraad. Rond de Kluis gereden en het parcours weer opgezocht. 11.00 u.

Het ging over de rustige asfaltbaan op de grens met Nederland van de Kluis weg en rechtsaf een veldpad in naar het bos toe. We reden er tegen de richting van de vaste groene route in over een zeer lang kaarsrecht bospad. Op 30 km reed ik er voorbij een tentenkamp van een jeugdbeweging. In opbouw of afbraak? We keerden linksaf op onze stappen terug over een weer zeer lang pad met stroken mul zand met de groene vaste route mee. Rechtsaf over een asfaltbaantje op Nederlands grondgebied en direct weer rechtsaf het bos in. Een groep van vijf jonge gasten stak me voorbij. 11.30 u. Vanaf deze plek kregen we mooie singletracks op en af enkele bultjes voor de wielen. Ik had mijn bedenkingen bij het feit dat we tegen de richting van een Nederlandse vaste route in reden. In de korte bochtjes had men immers geen zicht op mogelijke tegenliggers die de route reden. Ik had eerder al tegenliggers gezien. Het funstukje eindigde op een plek waar een deel van de dodendraad uit de oorlog gereconstrueerd was. Men kon daar een voor de gelegenheid uitgestippelde wandeling volgen op een plek die “De Ezel” heet nabij de Beverbeekse Heide. 35,75 km.

Ik reed van Nederland opnieuw België in. Gedurende vijf kilometer kreeg ik niks anders dan bos te zien en het was er rijden over leuke paden, vaak wel lang aan een stuk rechtdoor. Op 40 km kwam er nog een te smaken singletrack op de vaste groene route die me voorbij een grafheuvel van de Haarterheide voerde. 43 km. Even verder stond een bord dat de laatste vijf kilometer aankondigde. We kregen nog een strook bos voor de wielen en werden langs de rand van een KMO-zone naar een veldwegel geleid. Op een asfaltbaantje weer naar af staken Bruce Wayne en Mr. C. me aan hoge snelheid voorbij. Voor de derde tocht op rij kreeg ik Bruce te zien! Om 12.40 u was ik na 49 km bij Bruce Wayne aan de bikewash. Mr. C. had nog vijftien kilometer huiswaarts voor de boeg! Terwijl ik in de cafetaria bij een drankje nog even zat uit te rusten kwamen een moeder en haar zoon toe. Voor de moeder heb ik tijdens een toertocht in Hoogstraten ooit eens een lekke band vervangen. Sindsdien heb ik hen al meerdere keren op toertochten gezien. Het zijn zelfs streekgenoten uit Kapellen. Men komt soms van ver naar toertochten af. Aan de stop waren bikers uit Zele en ik hoorde er zeggen dat er zelfs mensen uit Kortrijk waren gepasseerd.

Het loont de moeite om eens naar ginder te trekken. Hamont-Lo biedt een mooie rit met veel bos en boeiende singletracks, alles degelijk verzorgd en in orde. Een aanrader voor bikers die niet meteen behoefte hebben aan veel hoogtemeters.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

>