Toertocht (15-25-35-40 km) van de KWB Fietsclub te Westmalle op zondag 28-12-2014.
Op zaterdag 27 december 2014 sneeuwde het de hele dag waarbij vooral het noorden van het land en meer bepaald de Kempen bedekt kwamen te liggen onder een centimeters dik wit tapijt. De toertocht in het Nederlandse Sprundel die we overwogen hadden om eens een andere streek te zien te krijgen dan gewoonlijk bleek afgelast. De andere tochten waren te ver van hier, dus Westmalle was nog de enige optie. Toen Jari een bericht stuurde om het vertrekuur van de toertocht van de KWB in Westmalle af te spreken heb ik geantwoord van misschien nog even af te wachten tot de ochtend gezien de barre weersomstandigheden. Met de fiets door de sneeuw rijden schrikt me niet af, met de auto daarentegen wel! Ik zou het mij nooit vergeven van een slippartij of ongeval te hebben in zulke weersomstandigheden tijdens een niet echt noodzakelijke verplaatsing. De optie van met de fiets naar de start te rijden sprak me niet aan vermits er een uiterst koude vriesnacht werd aangekondigd en ik geen zin had om verkleumd aan te komen. ’s Morgens liet Jari weten dat hij kwam rijden. Dus toch maar gegaan. Ik was blij dat ik voor de auto geopteerd had om naar Westmalle te rijden, want de fietspaden lagen er maar belabberd bij, ook al was er in Sint-Lenaarts een sneeuwruimertje actief om ze vrij te maken. De rit naar de start verliep vlot en ik vond een parkeerplek nabij de kerk. Jari was wat later dan voorzien wegens het moeten ontdooien van de sloten van auto en fietsdrager.
Om 10.20 u waren we op pad. Het ging het dorp uit vanaf de sporthal en naast de school Sint-Jan-Berchmans om dan een aantal landelijke baantjes voor de wielen te krijgen. De voorgangers hadden inmiddels de weidesporen voor ons open getrokken. Het zijn daar niet de gemakkelijkste paden in de omgeving van Boexhout. Altijd wat hobbelig, bij nat weer zompig en nu besneeuwd en bevroren. Ter hoogte van Guut doken we even het bos in om daarna weer bevroren weidesporen te treffen. Twee edities geleden stonden hier schapen met hun poten in het water toen na een periode van sneeuw alles gesmolten was! Nu was het genieten van een mooi wit landschap, alhoewel je de ogen best naar de grond gericht hield teneinde goed te zien waar je reed! Er waren ijsplekken genoeg!
Op 9 km kruisten we Groot Veerle, dit is de baan die van Sint-Lenaarts naar Westmalle voert. Twee seingevers trotseerden er de koude. Het ging de Legeheidweg in, een door bomen afgeboord landelijk betonbaantje. De bevroren sneeuw kleefde tegen de boomstammen. Aan het einde van deze lange weg kwam er een splitsing tussen de routes van 25 km en van 40 km op 10 km van de start. Twee jaar terug stond ik hier te sukkelen met een lekke band, kreeg daar toen nog een bui ijsregen over me heen, maar werd dan wel voortgeholpen door een biker van de inrichtende KWB Fietsclub die het parcours controleerde. Een modderig pad tussen weiden leidde ons naar een bospad langsheen het natuurgebied Hoofsweer op de grens met Brecht en Rijkevorsel. Eens het bos uit werden we naar het besneeuwde jaagpad langsheen het Kempens Kanaal Schoten-Dessel gestuurd.
Linksaf verlieten we verderop de kanaaloever om via een zeer lange veldweg langsheen de Kooldries en de Heikantstraat naar het Molenbos gestuurd te worden. Daar konden we genieten van de paadjes om Drieboomkensberg. Het interessante was dat deze keer ongebruikelijke goed berijdbare paadjes over enkele heuveltjes aangesneden werden, paadjes die door andere tochten niet aangedaan worden. Ze liggen in het deel van het bos recht voor je wanneer je Drieboomkensberg passeert met het grote kruisbeeld aan je linkerhand en achter de open plek op het kruispunt van boswegen waar vaak de bevoorradingen van toertochten opgesteld staan. De doortocht van Drieboomkensberg was niet heel lang, maar wel boeiend.
Op 21,28 km kwamen we vanuit het bos op de onverharde Sint-Jobbaan die vanaf de Abdijlaan (de weg van Brecht naar Schilde) naar Drieboomkensberg voert. Daar troffen we de bevoorrading in de grote open rijhal van een manege op de hoek van beide straten. Jari vertelde dat hij vorig jaar lang had moeten aanschuiven! Hij was toen vroeger vertrokken dan gebruikelijk en toch later gearriveerd omwille van de drukte aan de stop en op het parcours. Ik was toen met een andere bikemakker enkele tochten gaan rijden dieper Nederland in. Nu moesten de organisatoren zich tevreden stellen met 500 deelnemers, wat toch nog redelijk is gezien de barre weersomstandigheden. Mensen die van verder moeten komen riskeren hun hachje niet en anderen zijn niet scheutig om over ijs te rijden! De soep werd warm aangeprezen en idem dito opgediend en was welgekomen. Verder waren er fruit, cake en suikerwafels om van te knabbelen. Ondanks het feit dat het intussen al 12.10 u was kwamen er nog steeds sneeuwrijders toe!
Op het door seingevers beveiligde kruispunt met de Abdijlaan kwam de splitsing van de 15-25 km en de 40 km. Wie de extra lus voor de 40 km hier figuurlijk links en letterlijk rechts liet liggen kon ook opteren voor een rit van 35 km. Wij kozen voor de langste toer en sloegen rechtsaf richting Brecht om dan door een volgende seingever naar de overkant geloodst te worden en de Grote Vraagstraat in te slaan.. Dit is een door het bos lopende brede zandweg met te omzeilen plassen die nu veranderd waren in ijsplekken. Ter hoogte van de bocht dienden we rechtsaf te slaan in een smal bospad. Jari ging er bij het afslaan onderuit op een ijsplek net toen we het gezelschap kregen van drie andere late jonge kerels. 24 km.
Via het vrij modderige en moeilijk te berijden bospaadje bereikten we de Sint-Jobbaan, een lange onverharde dreef in de bossen achter Sint-Job-Kristus-Koning op de grens met Brecht en Schilde. We reden nog door andere onverharde dreven met sporadische bewoning in het zogenaamde Klein Zwitserland. Via de Polderdreef en de Vraagstraat bereikten we de Caterskapeldreef achter het bosrijke domein van de school Kristus Koning te Sint-Job-in-‘t-Goor op de grens met Schilde. 27,75 km.
Het ging niet de track linksaf in, maar we reden rechtdoor een slagboom voorbij om zo het dennenbos te bereiken waarin singletracks naast een half uitgedroogde vijver liggen. Deze mooie strook bos wordt door de meeste tochten hier benut. Via enkele mooie tracks arriveerden we in de goed van brede diepe plassen voorziene Kleine Vraagstraat, een zandweg waarlangs zich omwille van de grote bijna permanente plassen kleinere tracks hebben ontwikkeld. Na het trotseren van water, sneeuw en slijk kreeg ik halverwege af te rekenen met pech. De snelspanner van het achterwiel van m’n fiets was losgekomen en daardoor ook het wiel zelf. Toen Jari probeerde van één en ander terug in orde te krijgen, bleek dat niet te lukken. De reden was dat ook de achterrem onklaar was geraakt. Doordat de veer die de remblokjes open houdt om zeep was kregen we dat niet meer hersteld. Verder rijden zonder achterrem was de enige optie. Omdat de rit recht naar de aankomst omzeggens even langs was als de verderzetting van de toertocht zijn we het parcours gewoon verder blijven volgen. Eerst eens getest wat er zou gebeuren bij het remmen achteraan! Misschien één of ander raar geluid? Er gebeurde juist niks! Er liepen daar ook nogal wat wandelaars rond, genietend van het sneeuwlandschap.
Via de Kleine Vraagstraat bereikten we opnieuw de Abdijlaan vlak tegenover de manege waar de bevoorrading stond. De seingevers hadden het intussen voor bekeken gehouden. We dienden de baan te kruisen en rechtsaf te slaan richting Schilde. Om dan verderop het Molenbos weer in te slaan en te rijden over de paadjes die zich langsheen de boomstammen in de brede dreven van dit imposante bos in de loop der tijden hebben ontwikkeld. Het was wat uitkijken geblazen in de sneeuw! Op 32 km kregen we een extraatje voor de wielen. We reden het privaat domein van het revalidatiecentrum De Dennen in en konden daar rijden over enkele eerder kunstmatig aangelegde tracks waarover jaarlijks een wedstrijd schijnt betwist te worden voor een nobel doel. Omwille van de sneeuw en de kunstmatige bulten was het er voor mij niet gemakkelijk rijden. De doortocht was uiteindelijk maar kort van duur en via de gebouwen van het centrum verlieten we deze midden de bossen gelegen plek.
Eens het centrum uit kregen we paadjes in een mooi bos voor de wielen, ook een aantal lastiger paden, en passeerden we een vijvertje. Daar loopt namelijk een singletrack met enkele bulten en putten op een soort heuvelrug volledig omheen een waterplas. Jari vertelde dat hij er iemand bijna in het water had zien gaan, want als je van de andere kant komend de heuvel op rijdt zie je niet dat er in het midden aan de andere kant water is! 34 km. Er volgde dan nog een omwille van de weersomstandigheden voor mij moeilijk en vermoeiend stuk over tracks door de bossen. We kwamen toe in straten in de buurt van de Trappistenabdij. Net nadat ik Jari verteld had dat ik twee jaren terug hier een collega op wandel ontmoette en dat deze omwille van de regeringsmaatregelen en de dreiging langer te moeten werken vanaf januari onverwacht met pensioen vertrekt, kwamen we die man toch wel tegen in gezelschap van z’n vrouw! Toeval bestaat niet! Op 37 km reden we voorbij de abdij en dienden we op enkele besneeuwde weidesporen tussen wandelaars en ijsplekken te laveren. We genoten wel hun respect, want ik hoorde een vrouw zeggen: “dat zijn moedige mannen”!
Via een laatste strook bos reden we naar de Oude Baan, voorbij de Scherpenbergmolen en door de woonwijk waar mijn vriend en collega woont. Even aangebeld toen we zijn huis passeerden, maar hij kwam net uit de douche en was zich aan het klaarmaken om naar een familiefeest te vertrekken. We waren trouwens te smerig om binnen te komen! Om 14.40 u waren we na 42,50 km weer aan de sporthal. We hebben er nog de hand kunnen leggen op een hotdog en een drankje en werden haast letterlijk door de opruimploeg met het schuurwater buiten geveegd. We hadden genoten van deze tocht in de sneeuw, van het prachtige witte landschap onder een lichtblauwe hemel met veel winterzon die deze ons toch enigszins bekende streek omtoverde tot een plaatje voor een mooie kerstkaart! Met dank aan de mensen van de KWB die ondanks de bittere weersomstandigheden en een te verwachten kleinere opkomst toch niet overgingen tot afgelasting!
Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!
Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m'n site mtbwijzer.be!
StrammerMax
|