Toertocht (30-45 km) van WTC De Heggestoempers te Poederlee op donderdag 26-12-2013.

Op tweede kerstdag naar Poederlee afgezakt voor de toertocht van De Heggestoempers.  Het was zeer lang geleden dat ik een toertocht gereden had die vertrekt vanuit de plaatselijke voetbalkantine!  De eerste jaren nadat ik met mountainbiken was begonnen kwam ik hier al wel eens vaker rijden, maar sinds ik het ook verder van huis ga zoeken en korter bij huis, maar dan over de grens, liet ik Poederlee eerder links liggen!  Omdat ik via mails aan de weet was gekomen dat er ook een aantal clubmakkers zouden komen rijden, had ik voor deze zondag mijn keuze van Poppel naar Poederlee verplaatst.  Helaas daagden de clubmakkers door omstandigheden, voor sommigen lees een overdadig kerstfeest met ook te veel vocht, niet op!  Een parkeerplek toegewezen gekregen op een grasveld naast de voetbalvelden waarvan ik me de omgeving nog kon voorstellen na al die jaren.  Ingeschreven in de kantine en om 9.10 u was ik op pad.

De tocht vertrok met een ritje omheen het voetbalveld om daarna een mooie singletrack met wortels door en langsheen het bos voor de wielen te krijgen.  Een bospad voerde me na 1,50 km voorbij de Heggekapel uit 1442, het oudste nog bestaande bouwwerk van Poederlee.  De kapel is het decor voor de jaarlijkse Heggefeesten en dito processie elke tweede zondag na Pinksteren.  Singletracks door enkele stroken bos en veldwegen voerden me tot aan een straat die Schrieken heet en waar we op 4 km weer eventjes een stuk bos in doken.  Verharde landelijke wegen voerden me na 5 km tot Heikant.  In een lokaal bos kregen we tot dik 6,75 km goed berijdbare singletracks, terwijl dezen kort na aanvang er natter bijlagen.  We kwamen het bos weer uit op een veldweg met putten en bulten waar plassen in de putten waren blijven staan.  Toen ik over één van de bulten reed hoorde ik een abnormaal geluid en voelde een ongemeen hevige schok!  Na inspectie van m’n fiets eerst niks abnormaals vastgesteld, ook geen lekke achterband!  Weer opgestapt en toch klopte er iets niet!  Aan de oversteek van een straat nog eens afgestapt om daar vast te stellen dat het scharnierend gedeelte dat de verbinding maakt tussen de pomp van de achtervering en het kader gewoon doorgebroken was!  Metaalmoeheid?  Zwaarlijvigheid?  Of een combinatie van beiden?  Ik zag zo na 7,50 km een einde komen aan deze toertocht op tweede kerstdag!  Als het weer dan eens een beetje mee wil, alhoewel somber, dan geeft het materiaal het op!

Even overwogen welke beslissing ik zou nemen!  Te voet terug of het noodnummer bellen om me te laten depanneren?  Om dan mijn dag naar de vaantjes te zien gaan!  Het werd geen van beiden en ik besloot van te proberen de kleine toer te rijden, hopend dat het stukje waarmee één en ander nog aan elkaar hing, het zou uithouden tot bij aankomst!  Ik moest wel voorzichtig rijden, want bij te veel schokken raakte het kader de klauw van de achtertrein.  Uiteraard zette dit voorval een zware domper op m’n plezier, mede met de wetenschap dat ik deze fiets nu wel een tijd zou moeten missen voor herstel, want een Turner is geen courant merk in ons land!  Wetend dat een vorig onderdeeltje lang op zich had laten wachten, zou het met deze ernstige schade wel eens lang kunnen duren eer de fiets weer rijklaar is!  Gelukkig is mijn andere bike pas volledig nagekeken.

Goed berijdbare en relatief droge veldwegen brachten me om 10.00 u tot aan de splitsing tussen de 30 km en de 45 km aan een kruispunt van landelijke baantjes op 10,75 km van de start!  De kortste afstand 30 km!  Hopelijk ging mijn bike het zo lang uithouden!  Voor mij ging het rechtsaf de Vispluk in Vorselaar in.  Hier moet ergens een intussen gepensioneerde collega wonen!  Ik reed de Zwaluwhoeve voorbij, dook de straat Plein in en kreeg daar even het gezelschap van een oudere man op een gewone fiets.  Hij vroeg me of ik moe was!  “Neen, ik rijd zo traag omdat ik stukken aan m’n fiets heb!  Niet dat ik er anders zo snel rijd”, antwoordde ik de man.  Even verderop scheidden onze wegen toen de tocht rechtsaf een bospad op ging.  Tot 12 km reden we over verharde landelijke wegen om daarna een bospad en veldweg te treffen.  Tot 13 km nogmaals verharde wegen tot aan de oversteek van de snelweg E34 op de grens met Wechelderzande (Lille).  Omstreeks 10.15 u dook ik daar de bossen in op relatief brede paden.

Bospaden en veldwegen leidden me tot in een villawijk van Wechelderzande waar we in de Borgstraat opnieuw een bos in reden.  Op 16 km konden we daar genieten van een plezante singletrack met vele bochtjes.  Ter hoogte van een straat die Zand heet, kruisten we de grote baan die van Wechelderzande naar Lille voert, en reden we een kerkhof voorbij.  16,50 km om 10.30 u.  Op 17 km bereed ik servitudepaadjes tussen weiden en tussen tuinen in meer bewoond landelijk gebied, gevolgd door een pad langsheen de bosrand op 18 km.  Het ging het bos in, gevolgd door een aantal andere bikers, en op 19 km arriveerde ik aan de bevoorrading op de klassieke plek, zijnde de boshut naast de vijver aan de Visbeekbaan in de bossen van Wechel.  10.45 u.  Er was nog veel beweging aan de stop.  Vooral een lawaaivrouwtje viel op door haar luid praten en uitbundig lachen, wat bij één van de bevoorraders de opmerking deed ontvallen dat ze toch niet te veel meer van dat drinken zou krijgen!  Ze kan er maar deugd van gehad hebben van zich op tweede kerstdag zo content gevoeld te hebben!  Dat terwijl ik er zelf maar beteuterd bij stond met de gedachten aan mijn doorgebroken achtervering!  Ik hoorde ook Nederlanders praten, zelfs van over de grens was men naar Poederlee afgezakt.  De bevoorrading was ruim met partjes appelsienen, bananen, suikerwafels, wafels met chocolade, sportdrank, water en lekkere tomatengroentesoep.  Tien minuutjes pauze genomen en van alles eens geproefd.

Voor de route van 45 km was het linksaf (met de rug naar de vijver) en ik veronderstel dat de grootste toer toch wel een aantal tracks van de vaste parcours van de Lilse Bergen zal hebben aangedaan.  Zelf rechtsaf de 30 km aangehouden over een lange brede zandweg doorheen de Visbeekvallei.  Spijtig genoeg bleven op diverse plaatsen kleine tracks onaangeroerd.  Ik passeerde een plek waar links een hele strook bomen gerooid was om de heide weer kansen te geven!  Aan de andere kant van de weg waren twee mannen en een vrouw bezig met het omzagen van nog bomen!  Hopelijk vallen niet te veel plekken in deze bossen ten prooi aan een kaalslag door nota bene Natuurpunt!  Op 20 km dienden we via een kalme brug de E34 te kruisen ter hoogte van borden die de afrit Lille aankondigden en ging het een verhard wegeltje op, eerst door het bos, daarna tussen het bos en de snelweg.  Op 22 km volgde een korte, maar zeer vettige strook met veel modder.

Een lange zandweg met een harde ondergrond bracht me na 24,50 km tot in Gierle (Lille).  11.25 u.  Ik moest eens terugdenken aan Louis Neefs, de Vlaamse zanger die in het lied “Mijn dorp in de Kempen” zijn Gierle bezingt.  Hij verongelukte samen met zijn vrouw Liliane op kerstdag 1980.  Ik vergeet nooit het moment dat dit in het nieuws op tv vermeld werd, terwijl wij rond de tafel zaten bij wijlen mijn grootouders in Wezembeek-Oppem.  Herinneringen uit een ver verleden!  We kruisten de Gierlebaan en reden de Messemakersstraat in.  Er stond daar een wegwijzer naar de Kerststal Hemeldonk en daar ben ik na de toertocht nog eens langs gereden.  Een bewegwijzerde kerststal moet immers iets bijzonders zijn!  Na de doortocht van de straat kregen we van 26 km tot 27 km nog een knappe singletrack vol wortels voorgeschoteld in een strook bos, gevolgd door een stukje bredere bosweg en een korte track recht op recht door de bossen tot aan een betonbaantje.  Via verharde landelijke wegen en een veldweg met vaste ondergrond bereikte ik op 29 km opnieuw het grondgebied van Poederlee.  Langs enkele straten en servitudes ging het weer naar af waar ik omstreeks 12.00 u na 41,50 km en een noodgedwongen extra traag ritje, de voetbalvelden in Poeyel weer bereikte!  De doorgebroken scharnier van de achtervering had het gelukkig uitgehouden, maar het stuk dat nog aan elkaar vast hing begon ook al tekenen van een scheur te vertonen!  Aan de bikewash stond een lange rij wachtenden.

Aan het aantal bikes in de “bewaakte” fietsparking en het geroezemoes dat uit de kantine kwam te horen, had deze tocht op voldoende belangstelling kunnen rekenen!  Nog een klein uurtje in de kantine blijven zitten voor een drankje.  Dat er ook boterhammen te verkrijgen waren had ik te laat gezien!  De clubmakkers daagden echter niet op.  Ik vermoedde al dat ze niet gekomen waren, omdat ik geen flyers van BikeAholic op de tafels zag liggen.  Het grootste vuil nog van mijn fiets gespoten aan de bikewash en dan huiswaarts.  Zoals gezegd eerst nog even tot aan de kersstal in Hemeldonk gereden.  Dat is een grote kersstal met levende dieren, zoals een ezel, kalveren en schapen.  Je kon er ook terecht voor een hapje en een drankje.  Er passeren wandelingen vanuit Vorselaar die tot vier kerststallen aandoen, maar op het wereldwijde web kan ik daarover niets terugvinden.

Er zat naar mijn  zin wat te veel verhard in deze toertocht, en veel brede wegen in de bossen, alhoewel dat met de gebroken achtervering misschien een zegen was!  Ik heb ook 15 km moeten missen en daardoor allicht een aantal mooie stukken.  De teleurstelling omwille van de pech die me overkwam overschaduwde ook het plezier dat ik aan de toer had kunnen beleven.  De organisatie was verder in orde, de afpijling duidelijk en de bevoorrading ruim voldoende.  Over de bewaakte fietsparking moet, zoals sommigen opmerkten, wel eens nagedacht worden.  Uw fiets zelf mogen wegzetten is niet het goede systeem.  Je had gemakkelijk met de nummertjes kunnen foefelen zonder dat iemand aan de ingang dat opgemerkt zou hebben!  Ik heb mijn fiets dan ook op slot gelegd, voor zover iemand in een kapotte bike geïnteresseerd zou kunnen geweest zijn!  Toch blij dat mijn dag niet helemaal naar de bliksem was en dat ik Poeyel nog eens te zien heb gekregen!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!