Toertocht (15-25-46 km) van de Wielerclub Beerse te Beerse op zondag 08-12-2013.

Het was een moeilijke keuze voor deze zondag.  Lang mijn zinnen gezet op de toertocht in het Nederlandse Wouw, maar mij tenslotte toch laten overhalen om nog eens in Beerse te komen rijden.  Het was intussen lang geleden dat ik nog eens in die streek rondgetoerd had!  Een parkeerplekje gevonden buiten de drukte en toch niet ver van de start.  Om 9.00 u was ik ingeschreven en op weg.  Het ging het dorp uit via een ommetje en we werden de drukke Antwerpseweg over geholpen door een seingever en een politieagent.  Ter hoogte van de Lorkenlaan doken we na 2 km de eerste bossen in op het grondgebied van Vosselaar.  Tot 3,50 km konden we daar genieten van enkele lussen die er voor ons waren uitgestippeld.  Een asfaltbaantje en een zandpad voerden ons door een bos waarin woningen gebouwd stonden en na 4 km splitste de kidstoer zich er af van de routes van 25 km en 45 km.  Een kilometer verder reed ik voorbij een omheining van de Lilse Bergen, een in de bossen gelegen vakantiepark.  Ik hoorde het geraas van de snelweg E34 die daar in de omgeving passeert.  Na een kleine 6 km splitsten daar ook de 25 km en de 45 km.  Gekozen voor de lange toer.  9.30 u.

We kregen een hard bospad voor de wielen en van 6 tot 7 km een mooie singletrack in de buurt van de vaste blauwe route.  Van daar een asfaltbaantje op om de snelweg te kruisen.  Aan de overkant doken we weer de bossen in naar een pad dat de bikers langsheen de Zwartgoorheide in Vosselaar leidde.  Ook hier konden we tot 10 km genieten van mooie singletracks met plezante bultjes op en af.  Soms voerde de rit ons rakelings langsheen een afsluiting, vermoedelijk ook van de Lilse Bergen.  Op 10 km kruisten we een asfaltbaantje om direct weer de bossen op te zoeken over diverse paden tot aan de bekende fietsrotonde ter hoogte van het op- en afrittencomplex Beerse van de E34 via hetwelk ook de Lilse Bergen bereikbaar zijn.  Toen we weer het bos in doken zat daar een fotograaf verscholen om de bikers te vereeuwigen.  We kregen er een knap stukje dat deel uitmaakt van de blauwe vaste route te rijden over mooie singletracks in de buurt van de Lilse Bergen.  Op 15 km passeerden we daarvan de hoofdingang om even verderop van het talud van een brug opnieuw de bossen in te rijden.  Sommigen reden er in al hun enthousiasme gewoon voorbij!

Een singletrack door het bos voerde ons tot rakelings langs de snelweg om een splitsing te treffen tussen de kidstoer en de route van 45 km ter hoogte van de Lilse Golf and Country Club.  Toen ik er even halt hield werd ik aangesproken door een Nederlander die vroeg waar de toertocht ergens gestart was.  Eentje van een duo gelegenheidsrijders die tot de ontdekking kwamen dat hier een toertocht aan de gang was en zin kregen om mee te doen!  Ik heb trouwens ettelijke keren gemerkt dat er wel meer Nederlanders naar Beerse waren afgezakt.  Ter hoogte van de Lilse Golfclub begint dé singletrack, het pareltje van de rode vaste route!  Maar ik kreeg hem niet voorgeschoteld zoals ik verwacht had.  De mannen van Beerse hadden door middel van linten een heel ander traject uitgezet dan zonder meer de gekende track in hun tocht op te nemen!  Ze hadden er enkele zanderige en meer technische klimmetjes uitgezocht om ons over te jagen!  Met enige creativiteit kan je van een bekend stukje op deze wijze iets gans anders maken!  Ik herkende er haast niks van terug!  Enkele de lussen en de bochten naar het einde toe!

Na deze feestelijke singletrack bereikte ik de bevoorrading, zoals te verwachten opgesteld aan het hutje naast de bosvijver aan de Visbeekbaan.  10.30 u.  Daar was ook een splitsing tussen de tochten van 25 km en van 45 km.  Maar eerst de inwendige mens versterkt met al het lekkers dat er uitgestald lag!  Warme soep, sportdrank, bananen, verschillende soorten koeken, met en zonder chocolade en peperkoek!  Veel keuze dus en van alles nog meer dan genoeg voorhanden!  Een tiental minuutjes halt gehouden.  Vooral die koeken met chocolade konden mij bekoren!  Na de pauze ging het naast de vijver en nog een tijdje doorheen het bos.  Ik passeerde een zandwegeltje met de bizarre naam “Achter Puttekensberg” (Lille).  Geen berg en geen putteken te zien.  Alhoewel we op een bepaalde plaats in deze bossen toch een aantal uit de kluiten gewassen en met dennen begroeide heuvels passeerden waar helaas geen paadjes over liepen.  Van daar vermoedelijk de naam Lilse Bergen.  Even verder dook ik op 22 km een stukje de bewoonde wereld van Wechelderzande in.  Om tot 25 km weer de bossen op te zoeken, weliswaar over paden waarlangs chalets en buitenhuizen zijn gebouwd die al meer weg hebben van kleine villa’s, maar dan in hout.  Hier passeert ook de rode vaste route en tot 27 km konden we genieten van enkele knappe singletracks die er deel van uit maken of in de omgeving ervan liggen.

Eens de bossen uit volgden zandwegen door een meer open omgeving en passeerden we een eenzaam gelegen weide van Het Nest, een plaatselijk dierenopvangcentrum.  Eens weer de bossen in volgde omstreeks 29 km een vrij lastige singletrack vol kleine bulten en putten, alsof men over een wasbord rijdt!  Ik vermoed dat het één van de “nieuwe” tracks is die deel uitmaken van de rode route sinds die op enkele plaatsen omgelegd is.  Ook al is hij intussen goed aangereden, ik houd er niet zo van.  Al die opeenvolgende putten en dat schokken doet geen deugd aan mijn oude rug en knoken!  Na de passage van een iets vettiger strook ging het rechtsaf een veldweg in over meer open terrein.  Ondanks het al gevorderde uur reden er nog steeds redelijk wat bikers rond.  Tijdens het eerste deel na de pauze reed ik nagenoeg alleen, maar gaandeweg trof ik weer meer mensen die nog op pad waren.

Op 31 km doken we weer de bossen in over een plankje dat er over een gracht was gelegd.  Best afstappen, want het was maar een smalle plank!  Er volgden eerst een paar singletracks met in mijn kielzog een jonge bebaarde langharige biker zonder helm.  In dit bos hadden de mannen van Beerse een ander plezant stukje van de vaste blauwe route in hun parcours opgenomen!  Er liggen daar namelijk op een drietal tracks een aantal achtereenvolgende hoge bulten en het is plezierig om daar over te rijden.  Een bospad voerde me naar de drukke Antwerpseweg, de weg die van Antwerpen naar Turnhout voert, en die beveiligd was door een seingever en twee agenten.  32,50 km om 11.30 u.  We reden er even in de richting van Vlimmeren en Oostmalle om een kilometer verder rechtsaf de Klampovenstraat (Beerse) in te rijden.  Dit is een assenweg waarlangs een betonnen fietspad is aangelegd.  Halverwege was er een splitsing tussen de kidstoer en de 25 km enerzijds en de 45 km anderzijds op 34 km van de start.  Enkele vaders reden er met hun kinderen toch de richting van de 45 km uit.  Zij zullen geweten hebben welke speeltuin er op dit stuk nog op hen lag te wachten!

Ter hoogte van enkele knappe vennen aan de linkerzijde doken we er de Eksterheide in, het gemeentelijke bos van Beerse.  Ook hier konden de bikers zich gedurende een tweetal kilometers vermaken op enkele knappe singletracks.  Naar het einde toe liep het bospad langsheen een aantal dwarsstraten die dood liepen op het bos en de namen van dieren hadden.  Het feest eindigde met de doortocht van deze standingvolle villawijk in het groen voor rijke mensen.  In de straat Rouwleegd overschreed ik na 37 km de grens met Rijkevorsel en nog steeds in het gezelschap van anderen, omstreeks het middaguur.  Het ging een stukje over de Vlimmersebaan om aan de straat Gemeentebos ter hoogte van een kapelletje weer naar de bossen toe te rijden.  Links van mij zag ik tussen de bomen door een grote vijver liggen.  Daar konden we tot 40,50 km nog genieten van enkele singeltracks in een bos aan de rand van de bewoonde wereld.  Toen ging er opnieuw een speeltuin voor bikers open, want zoals ik al begon te vermoeden bij het oprijden van de Vlimmersebaan, werden we naar het crossparcours van Rijkevorsel geleid.  Gedurende een dikke kilometer konden we daar ons hart ophalen over de wegeltjes die zich over bulten en door putten slingeren.  Een beter slot aan een toertocht kan er moeilijk zijn!  Er kwam een einde aan dit leuke stukje op het jaagpad naast het kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de metalen  fietsbrug in Sint-Jozef-Rijkevorsel die we zowel figuurlijk als letterlijk links lieten liggen.

Van hier af ging het tot 45 km langsheen het kanaal over diverse onverharde paden en sporen, voorbij de zwaaikom waar ooit een grote spiegeltent stond, en voorbij een aantal industriële vestigingen langsheen het kanaal gelegen.  We arriveerden aan het brugje over het kanaal in de wijk Den Hout.  Na nog eventjes verder het kanaal gevolgd te hebben, bogen we rechtsaf een veldweg in om de bewoonde kern van Beerse te bereiken.  Na nog enkele straten van het dorp doorkruist te hebben arriveerde ik omstreeks 12.30 u weer aan de voetbalkantine van KFC Lentezon.  Er was nog veel beweging in de kantine, vermoedelijk ook omwille van het voetbal, maar geen bekenden gespot, ook al wist ik dat zij zouden komen.  Ook de collega die ik bij de start te zien had gekregen had het opgegeven van op mij te wachten.  Na nog iets fris gedronken te hebben, de auto weer opgezocht en via de lokale wegen ben ik rustig weer naar huis gereden.

Wat we van deze toertocht onthouden zijn de vele stroken bos die langs onverharde wegen met elkaar verbonden werden en het gebruik van de mooiste stukken van de vaste routes aan de Lilse Bergen zonder deze paden klakkeloos te volgen, getuige het “ombouwen” van de singletrack aan de golf.  Een ruime bevoorrading, seingevers aan enkele gevaarlijke kruisingen en algemeen een knappe organisatie.  Van de bikewash en de douches heb ik geen gebruik gemaakt.  Het enige minpunt was het eerder sombere weer op deze zondag.  Het was fijn van nog eens te rijden in een streek waar ik vroeger op eigen houtje al wel eens ging toeren.  Het was een hele tijd geleden dat ik bepaalde plaatsen nog eens te zien had gekregen en inmiddels ook al enkele jaren geleden dat ik aan deze toertocht had deelgenomen.

Het verslag van deze toertocht is al te lezen op mtb-you.be en mountainbike.be!