Toertocht (17-25-40-50 km) van de Midweek Specials te Merksplas op zaterdag 29-10-2016.

De grijze lucht en de opkomende mist waren ’s morgens bij het opstaan niet van aard om te motiveren voor het rijden van een toertocht. Dus maar even afgewacht, ook al teken ik al jaren trouw present op de toertocht in Merksplas. Om halftwaalf dan toch maar vanuit Hoogstraten per bike richting Merksplas vertrokken, goed voor een 12 km, en deze keer niet gekozen voor de hoofdbaan, maar via Achtel, Bolk en Papenvoort in Rijkevorsel. Het wachten loonde de moeite, want de mist trok op, de hemel kleurde blauw en de zon liet zich zien. Aan de bikeparking nog even gesproken met Silverfokske die de rit net achter zich had. Ingeschreven en om 12.30 u was ik op pad. De tocht vertrok zoals steeds door het “park” van Merksplas om via een singletrack de Slagmolenstraat en de Lochtenberg te bereiken. Via het onverharde deel ervan bereikten we de grote baan Merksplas – Hoogstraten die we kruisten (twee seingevers) om via een veldweg de Veldenbergstraat te bereiken. We passeerden er de camping Molenzijdse Heide en reden even over het terrein van een bedrijf naar de KMO-zone. Daar ging het een poortje door om een singletrack te bereiken die op een privaat gedeelte van een uitloper van de bossen van Merksplas-Kolonie ligt. Met wat bochtenwerk reden we tussen de in herfstkleuren getooide bomen om via een tweede poortje het pad naast De Gracht te bereiken. Dit is een brede gracht met stilstaand water die de randen van de Kolonie afboordt. Er stond maar zeer weinig water in. We reden in de richting van de grote baan Merksplas – Rijkevorsel, kruisten De Gracht en reden over de zandheuvels die aan de andere kant ervan liggen. Na de singletrack die daar in dat bos ligt bereden te hebben bereikten we de eerste splitsing tussen de kidstoer-25 km en de 40-50 km op 7,85 km van het vertrek. Gekozen voor de langste rit.

Na nog een singletrack kruiste het parcours de baan Merksplas – Rijkevorsel (twee seingevers) en sloegen we de lange singletrack in die er naast dat gedeelte van De Gracht loopt. We reden er tegen de richting van de rode vaste route in naar Beerse toe. Na een zanddreef in het gedeelte van de Kolonie dat grenst aan de terreinen van een boomkwekerij bereikten we de Ossenweg op de grens met Beerse. Via een dreef bereikten we het natuurgebied De Blakheide waar we op 11,50 km de mooie singletrack naast de manege en achter camping Breebos bereden, omzeggens pal op de grens tussen Beerse en Rijkevorsel. 13.15 u. Van 14 km tot 15 km reden we over de paadjes en grassporen in een privaat bos, ik vermoed van de zandgroeve die verderop ligt, om voor een tweede keer de baan Merksplas – Rijkevorsel te kruisen. Aan de overkant reden we de heuvelkam op en over de singletrack van de rode vaste route, tegen de richting in, aan de andere rand van de Kolonie. Deze zeer mooie singletrack bracht ons tot in de Zanddreef in Rijkvorsel, grens Merksplas. We kruisten de Koloniedreef, een klinkerweg die naar de gevangenis van Merksplas voert, en reden over de singletrack evenwijdig ermee. Op de grens met Wortel kruisten we de baan Merksplas – Hoogstraten ter hoogte van Papenvoort om aan de overkant de Diepte in te rijden. Daar waar het betonbaantje overgaat in een zandweg verlieten we eventjes de weg voor een korte singletrack over zachte bosgrond en korte bochtjes rond bomen. Deze plek werd pas enkele jaren geleden door de lokale toertochten ontdekt! Terug op de zandweg gekomen troffen we de splitsing tussen de kidstoer en de 25-40-50 km op 20,50 km van het vertrek. Er stoof een groepje bikers voorbij die er een wedstrijd van maakten en aan de staart ervan maande iemand me aan om mee aan te pikken! Het was Willy uit Poppel met drie makkers die zich bij het groepje hadden aangesloten maar ze nadien toch hadden moeten lossen, ook al rijden ze zelf tegen een hels tempo!

We reden dan even over enkele assenwegen door open terrein in de richting van de bosrand van de Kolonie. Ter hoogte van de Pampa sloegen we de singletrack in richting Wortel-Kolonie, het bosgebied dat naadloos aansluit op Merksplas-Kolonie. Via een dreef waarin zich een smal spoor als een singletrack heeft ontwikkeld bereikten we de bevoorrading op 23 km van het vertrek. Ze stond opgesteld in een schuur met binnenkoertje vlak tegenover de hoge omheining van de gevangenis van Wortel, in gebouwen die deel uitmaken van wat ooit de Rijksweldadigheidskolonie van Wortel genoemd werd, beter bekend als de Landloperskolonie, tot in 1993 de Wet op de Landloperij werd afgeschaft. Ik trof er opnieuw Willy en zijn drie maten. Er was naast sportdrank heel veel keuze uit bananen, wafels, peperkoek en allerlei koeken om van te knabbelen. Dezelfde mij intussen bekende gezichten waren present om voor alles te zorgen. 14.00 u. Vlak na de stop kwam de splitsing tussen de ritten van 25-40 km en 50 km. Voor de langste route ging het via een bosdreef naar Bootjesven, een klein meer met eilandje aan de rand van de Kolonie. Daar liepen veel wandelaars rond. We sloegen rechtsaf en bereikten het Grenspad, een zandweg die, zoals de naam doet vermoeden, pal op de grens tussen België en Nederland gelegen is. We reden in de richting van Wortel en sloegen na enige tijd rechtsaf een singletrack in. We passeerden de twee eenzame huizen langsheen een zandweg te Castelré, een gehucht van Baarle-Nassau. Halverwege de zandweg ging het rechtsaf het bos van Schootsenhoek in. Na enkele dreven kwamen we toe in open landelijk natuurgebied om opnieuw het Grenspad te bereiken. Hiermee kwam er een einde aan de korte lus op Nederlands grondgebied. 29 km om 14.40 u.

Toen ik er even halt hield kwam er een biker tegen hoge snelheid voorbij gevlogen. In een blits pakje van Concap in fluokleuren en dito opvallende sokken. Wat er na de bocht gebeurde heb ik niet gezien, maar ik hoorde een bizar krakend geluid. Ik vermoed dat de kerel bij het opdraaien van het Grenspad gevallen is. Hij stond in ieder geval aan zijn fiets te morrelen. We reden over het grenspad richting Baarle-Nassau om net voor de Rooie Weg rechtsaf te slaan in een zandweg die ons voorbij de dreef van Bootjesven voerde om uit te komen in Staakheuvel op de grens tussen Wortel en Merksplas. Na even over het asfaltbaantje gereden te hebben doken we op 32,50 km de bossen van Staakheuvel en Eindepoel in om er te rijden over de zeer bochtige singletrack die deel uitmaakt van de groene vaste route. Tot 35 km reden we er in dit bos over de bizarre singletrack met putten, bulten en korte bochtjes. Het feestje eindigde aan de verfgroothandel Reva in Eindepoel. Eens daar voorbij ging het aan een nieuwe hoeve rechtsaf om meer open gebied te bereiken. 35,85 km om 15.10 u. Een zandweg bracht ons tot een landelijk asfaltbaantje, maar in plaats van over verhard gaat de toertocht sinds vorig jaar over een veldspoor tussen de weiden. Na dit stukje door open veld bereikten we de uitlopers van het Graafsbos.

Enkele jaren terug werd ons voor deze toertocht een verrassing beloofd. Die bleek uit de beklimming van een grote zandhoop op het terrein van een manege te bestaan. Deze keer kregen we op deze plek een nieuwe verrassing! De zandhoop was grotendeels weg, dus evenzo de enige hoogtemeters voor deze toertocht! Maar het bos naast de manege was nog altijd de moeite waard met daarin een mooie singletrack. Die leidde ons opnieuw tot het Graafsbos waar we een splitsing hadden tussen de kids-25 km en de 40-50 km op 40 km van het vertrek. We reden het Graafsbos in voor enkele mij minder bekende paadjes in de buurt van de rode vaste route. Smalle paadjes voerden me zo stilaan in de richting van het Zwart Goor. Via het privéterrein van een eenzaam in de bossen gelegen oud landhuis met bijgebouwen bereikten we de oversteek van de grote baan Merksplas – Weelde (twee seingevers) en reden de stenen poort van het Zwart Goor in. 42,75 km om 15.45 u. In de bossen hier ligt het dienstverleningscentrum voor de begeleiding van volwassenen met een beperking. Omdat de paadjes in dit private domein weinig bereden worden, is het er soms zwaar rijden! Vooral rond de vijver over de natte zompige sporen. We doorkruisten de bosrijke omgeving en reden voorbij de gebouwen van het centrum. Voor het eerst sinds vele keren kreeg ik er enkele residenten te zien, op pad in een rolstoel en een jongen die van een makker, gekleed in pak en helm, een ritje op diens brommer mocht maken. We doken weer het bos in voor een portie paden, sporen en een singletrack over enkele bulten aan de bosrand langsheen de grote baan naar Weelde. Op een plek waar het bos dunner is geworden na het rooien van bomen zag ik een kapel staan naast een rijbaan. Die was me vorige keer al opgevallen. Deze keer er naartoe gereden. De kapel ligt schuin tegenover een inrit naar een bosweg door het Zwart Goor. Het is de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw der Stilte, anno 1961, Geheul, Merksplas. Geheul is de naam van de wijk en de straat, een zijweg van de grote baan van Merksplas naar Weelde.

Tegenover de kapel ligt een toegang tot het private domein Zwart Goor waar we verder door het bos reden. We kwamen opnieuw toe op een paadje op de andere zompige oever van de vijver. Op 48 km verlieten we het bosrijke domein van het Zwart Goor en stonden er twee seingevers voor een veilige oversteek van de baan Merksplas – Weelde. Een lange singletrack en een idem dito spoor door een brandgang in de bossen leidde ons tot het terrein achter de waterzuivering alwaar we opnieuw het park van Merksplas bereikten. Eens het park uit reden we via een straat opnieuw naar het sportcomplex en het lokaal van de schuttersgilde van Merksplas waar je nog kon genieten van de après. Met 51 km op het tellertje kwam ik er om 16.20 u toe. Net zoals de bevoorrading bemand wordt door steeds dezelfde dame, zo stonden aan de bikewash, met de watervoorraad geleverd door een brandweerwagen, dezelfde twee vriendelijke heren van elk jaar, die de bikers ook telkens danken voor hun deelname. De fiets was niet vuil genoeg voor een wasbeurt en ik moest er toch nog mee huiswaarts. Binnen trof ik nog Willy uit Poppel en zijn drie makkers en omdat die mannen altijd veel te vertellen hebben werd het nog een gezellige après in hun gezelschap. Na hun vertrek nog een paar woorden gewisseld met Wim van de organiserende club en die ik ken omdat hij op mijn werk de pakken koffie levert. Hij had voor het eerst zelf de rit gereden en was er moe van! Daarna de 12 km weer huiswaarts aangevat. De rit in Merksplas gaat me nooit vervelen, ook al is het parcours nagenoeg steeds hetzelfde, op enkele details na en ken ik de meeste paadjes, met uitzondering van de omgeving van het Zwart Goor. De kolonies van Merksplas en Wortel tonen dan hun prachtige herfsttooi en als de zon wat wil schijnen ziet alles er eens zo knap uit. Het parcours was ook super droog, want in natte weersomstandigheden kan het er hier heel anders bij liggen! Er waren een 850 deelnemers present en de organisatie was zoals steeds tot in de puntjes geregeld!

StrammerMax