Toertocht (15-30-45-65-85-100 km + 7 km optioneel) van Straf in Bergaf te Opwijk op zondag 26-04-2015.

Ooit reageerde ik op het forum op een oproep van bikers van Straf in Bergaf uit Opwijk die nog gegadigden zochten om één van hun ploegen die wensten deel te nemen aan de Brugbergrace in Humbeek te vervolledigen. Samen met rubber-12 hebben heb ik toen de lege plaatsen ingenomen en leerde een aantal mensen van deze club kennen. Om ook eens kennis te maken met de streek waarin zij wonen heb ik dat jaar ook deelgenomen aan de Daan-TT vanuit Opwijk-Mazenzele. Afgezien heb ik daar! De gekozen afstand bleek zeker zo’n 15 km langer dan aangekondigd, het was bovendien allicht de eerste keer dat ik koos voor een extra lange afstand en ik had er geen benul van dat delen van de streek toch wel heuvelachtig zijn. Ook de grassporen tussen de met prikkeldraad afgespannen weiden en de soms diepe voren was ik niet gewend. Ik kwam zeer laat en als allerlaatste afgepeigerd binnen op de koer van de lagere school, maar kreeg toch nog de beloofde binnenband cadeau! Fietsenhandelaar Daan uit Lebbeke zag het vele werk dat bij het inrichten van een toertocht komt kijken niet meer zitten. In plaats van het evenement een stille dood te doen sterven nam Straf in Bergaf de organisatie op zich. Als een Feniks rees de Daan-TT weer op uit zijn as en in de kortste tijd tot ongekende hoogte. Allicht dacht Concita Wurst aan Opwijk bij de keuze van het lied “Rise like af Phenix” voor het songfestival! Straf in Bergaf zette zichzelf en hun streek voor altijd op de wereldkaart! Daan keerde zijn geesteskind niet de rug toe en zorgt nog steeds voor het depanneren en ophalen van pechvogels! Geen enkele van de toertochten vanuit Droeshout-Opwijk heb ik sindsdien gemist.

Reeds van ver op de grote baan zag ik op de hoek van een baantje rechts een tentje staan met de vermelding “parking”! Het baantje leidde naar de weide waar de koeien hun beschikbare oppervlakte voor de zondag gehalveerd zagen. Bij het uitstappen en klaarmaken was het zaak van niet in hun visitekaarten te trappen! Zo landelijk kan het zijn op een boogscheut van de hoofdstad des lands! Me ingeschreven bij Kris in een zaaltje van de school annex jeugdlokalen en om 9.00 u was ik op pad voor de 65 km. Alleen, want Jari zou vroeger vertrekken en voor de 85 km gaan zodat we elkaar na afloop eventueel nog zouden te zien krijgen. Zou, want kort na de start kreeg ik een bericht dat hij pas was toegekomen. De automatische routeplanner op de app van mountainbike.be blijkt niet zo feilloos te werken en stuurt je al wel eens verkeerd! Het ging eventjes langsheen de Steenweg op Vilvoorde richting Merchtem om het eerste baantje rechts in te slaan en direct de splitsing te treffen tussen de 15-30 km en de 45-65-85-100 km. Na een veldweg en een grasspoor ging ook de 45 km apart.

Smalle sporen door grasvelden leidden naar een kort houten paadje waar ook een vaste route passeert. Veldwegen en graspaadjes, afgewisseld met al eens een strook asfalt, leidden naar Mollem, een gehucht van Asse. 6,75 km. We reden er over een singletrack, de Merktweg, door een groene vallei naast een beek en konden zo tot 8,50 u km genieten van een prachtig stukje natuur. Aansluitend volgde de doortocht van het Kloosterbos van Mollem over een zich door het bos in bochten slingerende track. We reden door de bewoonde kern van het dorp waarbij gebruik gemaakt werd van haast onvindbare servitudpaadjes om zo veel mogelijk gewone straten te vermijden! Je moet al die paadjes maar weten liggen! Op 12 km lieten we Mollem achter ons en dat ging gepaard met een eerste vrij forse klim! 9.45 u.

Ik kwam uit een bos tevoorschijn op een verkeersarm asfaltbaantje (Mollemstraat) in Brussegem waarnaast een uitkijkpunt gemarkeerd wordt door een grote betonnen sokkel. Daar heb je zicht op Brussel, alhoewel je van daar geen herkenbare gebouwen kunt spotten zoals het Atomium of de Basiliek van Koekelberg die je soms van ver kan zien staan Op deze plek stond ooit “de stoel” uit “duizend zonnen” van op tv. Achter groen verscholen staan hier een paar uit de kluiten gewassen villa’s van rijke mensen. Ze staan op de top van een helling met hun reusachtige tuinen op die helling gelegen. De knotwilgen die ik er ooit pas geplant wist zijn intussen fors uitgegroeid en onttrekken alles aan het zicht. We reden naast de knotwilgen de helling af tot in Brussegem om daar de Brusselsesteenweg te kruisen. Aan de overkant ging het naast een zendmast en een bos schotelantennes de onverharde Linthoutweg in. 15 km om 10.00 u.

We reden door een strook bos en doorkruisten Brussegem via servitudes en rustige baantjes. Hierbij kregen we een aantal leuke afdalingen voor de wielen en een klimmetje op 18,50 km. Na een veldpad kwam ik toe aan de eerste bevoorrading op het kruispunt van deze veldweg met de Romeinsebaan aan de voet van de watertoren van Ossel (Brussegem-Merchtem). De stop stond op 20 km van de start. Twee mannen zorgden er voor fruit, wafels, cake en sportdrank. Er kwamen mondjesmaat bikers toe. Een viertal in opvallende oranje pakken gestoken mannen van kleiner gestalte viel op. Zij waren mij daarnet voorbijgevlogen. Dat waren geen gewone kerels! Twee kozen nadien voor de 65 km, twee voor de 85-100 km en die zou ik later nog eens te zien krijgen, ik meen zelfs meer dan één keer! Aan de stop was immers de splitsing waar de 65 km apart ging van de 85-100 km.

De richting van de 65 km uitgereden. Er kwam een knappe off-road-afdaling op de rand tussen bos en velden om ter hoogte van de kerk in Ossel uit het bos te schieten. Vanaf hier volgden landelijke paden met op 22 km een splitsing tussen de 65 km en de 85-100 km midden de velden. Nog geen kilometer verder passeerde ik het onlangs volledig gerenoveerde Sint-Gudulakerkje van Hamme. Landelijke wegen en veldsporen voerden door Relegem-Asse waar we ook een stukje bos troffen. Eens weer de open velden in passeerde ik het trektelplatform van Relegem van waarop trekvogels kunnen geteld worden. Hier stond ooit een bevoorrading tijdens een eerdere editie van deze toertocht. Omwille van het open landschap konden we hier genieten van mooie vergezichten. Op 25 km kregen we daarbij zelfs de bollen van het Atomium te zien. Bizar om het symbool van ’s lands hoofdstad te zien vanuit de boerenvelden! 10.50 u. Ik reed voorbij een klein wit kapelletje dat ik nog herkende van een vroegere passage omdat ik er mijn blaas had geledigd. Toen kwam ik vanuit een andere richting. Ook de iets verder gelegen ijzeren poort aan een weide langs het Dertienbunderwandelpad op een vaste route was een herkenningspunt. Nu kwam ik uit de andere richting.

Op 28 km kwam ik toe in de bewoonde wereld van Relegem (Asse). Daar werd ik ingehaald door Danny uit Erpe-Mere. Tijdens zijn tweede rit dit jaar! Vorige zaterdag nog gezien tijdens de tocht vanuit Gentbrugge, voor hem de eerste na zijn winterstop! De straat Smiskensveld, waar ik ooit eens een babbel had met een oud ventje dat daar woont, leidde ons effectief in de richting van de velden waar we een lange zachte klim over een veldweg kregen voorgeschoteld. Het geluid van de nabijgelegen Brusselse ring zwol aan. De klim werd beloond met een bijzonder leuke afdaling over een bospaadje evenwijdig met de snelweg om uit te komen aan het sportcentrum Bowlingstones langsheen de Steenweg op Brussel te Wemmel nabij de grens met Jette en Ganshoren. Het ging de E19 / E40 onder om vlak na de brug “het stort” op te rijden. Ik heb deze strook zo gedoopt omdat in deze uitloper van het Laarbeekbos vlak naast de snelweg heel wat rotzooi ligt. Zowel van sluikstorters als van mensen die de paadjes er als crossparcours gebruiken of er rondhangen. Er volgden enkele heuveltjes over zandhopen. 32 km om 11.15 u. Wat volgde was de doortocht van dit crossparcours aan de rand van het Laarbeekbos met een aantal fikse klimpartijen en afdalingen over een eerder technische singletrack die niet meer besteed zijn aan mijn ouder wordende knoken. Liever even te voet dan hier mijn nek te breken! Ik heb nadien aan Streets van de club gevraagd om hier voor mij een “easy” te voorzien! Na de overtocht van een grasvlakte naast de achter de bomen verstopte snelweg ging het neerwaarts over een knap pad aan de rand van het Laarbeekbos waar tapijten van witte bloemen een ajuinlucht verspreidden. Op 34 km lag het Laarbeekbos achter ons en doken we een onverharde tunnel voor landbouwverkeer in om weer aan de andere kant van de snelweg te komen.

We reden nu over een hoogvlakte, links van ons zagen we de verkeerswisselaar van Groot-Bijgaarden liggen, en daalden we over een grasspoor af tussen de paardenweiden in de richting van Zellik (Asse). Daar waar de veldweg overging in asfalt aan het eerste huis stond de tweede bevoorrading in de Jan Longinstraat te Asse-Zellik. Hier heeft nog ooit een bevoorrading gestaan waar toen met een teller zelfs het aantal passanten geregistreerd werd. De stop kwam op 34,50 km van het vertrek om 11.30 u. Er was nog steeds redelijk wat passage van de rijders op de grote afstanden. Op de tafels hetzelfde ruime aanbod als aan de eerste stop en veel Bergaffers aan het werk. Na de pauze ging het via de Jan Leostraat naar de spiraaltrap aan het station van Zellik om de spoorweg en een expressweg te kunnen kruisen. Bij het naar boven rijden over de spiraal kreeg ik even het gezelschap van een echtpaar met twee kleine dreumesen op wandel. Het ging de dorpskern van Zellik door om vanaf het pleintje achter de Sint-Bavokerk weer de velden in te rijden. Op 37,80 km kreeg ik wat af te rekenen met modder. Links van mij zag ik de basiliek van Koekelberg in de verte staan. Boven de stad Brussel hingen donkere wolken en de toppen van de hoge buildings waren al gehuld in een gordijn van regen. Gelukkig bleef de bui ginder hangen!

Op 38 km kwam er een splitsing tussen de 65 km en de 85-100 km aan een kruispunt boven op een brug over de E40. Drie bikers reden de richting van de langste afstanden uit terwijl ik er voor de 65 km koos. 12.00 u. Zoals ik vermoedde aan het uitzicht van de omgeving reed ik even later het Hotel Waerboom voorbij dat er vlak naast de snelweg tussen het groen verscholen ligt. Er volgde een afdaling in een mooie holle weg om uit te komen op een grotere maar rustige baan waar op de kleine naastgelegen parking vorig jaar een bevoorrading stond en een splitsing was tussen de grootste afstanden. Ik kwam er de Goodfellas uit Dendermonde toen tegen. 39,50 km. Er was een optionele lus van 2 km door het zogenaamde Borréboske naast de elektriciteitscentrale, maar die heb ik links laten liggen. Het zijn daar smalle paadjes, op sommige plaatsen stuk gereden en met diepe putten. Bovendien ligt het bos er vol omgevallen boomstammen en afgevallen takken waar je rakelings langs dient te rijden. Achteraf vertelde me iemand wel dat het er thans terug beter bijligt en opgeruimd is.

Aldus bereikten we het grondgebied van het groene en schilderachtige Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek). We doorkruisten de gemeente, maar om zo veel mogelijk gewone straten te vermijden werd gebruik gemaakt van soms bizarre servitudes tussen tuinen van huizen. Af en toe kregen we tijdens de doortocht ook veldpaadjes langs de rand van het dorp. Je moet al die paadjes maar weten liggen! Het was in ieder geval een ongewone doortocht van dit stukje bewoonde wereld. Erna kwam de splitsing waar de route van 100 km apart ging van de 65-85 km. Dat was ter hoogte van een brug over de E40 in de Assestraat te Sint-Ulriks-Kapelle op 43 km van het vertrek. Er passeerde nog een biker. 12.30 u.

Op 45 km lieten we Sint-Ulriks-Kapelle achter ons en ging het een droge zandweg in. Ik reed er voorbij een kapelletje waar tijdens een toertocht ooit een bevoorrading stond. Dat kan deze toer geweest zijn, maar ook de Boerenbike of zelfs de toertocht vanuit Ganshoren. Ik kreeg een gehavend pad en een nat bospad met keien voor de wielen geworpen. Dan volgde een afdaling tot in de Terlindenweg in Asse. Op 47 km van de start kreeg ik daar enkele bikers te zien die vermoedelijk de route van 100 km reden. Ik reed voorbij de Terlindenvijver om een pittige klim in een asfaltbaantje tussen chique villa’s voor de wielen te krijgen. Eén biker van een drietal van eenzelfde club had het ook knap lastig en moest zijn beide kompanen lossen! Eens boven na de zware klim kwam de splitsing tussen de 65-85 km en de 45-100 km op 47,50 km van het vertrek. De twee oudere bikers in de geel-zwarte pakken die ik aan de tweede stop had gezien kwamen ook toe. Ik heb die mannen al elders op toertochten zien rijden. Ze hebben een Antwerps accent maar ik meende op te hebben gevangen dat één ervan in Zemst woont.

Een stoffig veldspoor waar ik het tijdens een vorige editie zeer moeilijk had door uitputting leidde tot de Kruisborreweg in Asse. Op 49 km reed ik de Kruisborrekapel voorbij, dat is de grootste van de verschillende kapelletjes die er in de omgeving staan. Het ging naar rechts, dus ik wist meteen wat me te wachten stond! Dat was een zacht klimmetje op een smal grasspoor naast een weide om dan de wortelafdaling aan het Kruis van Sjat te treffen. Om dan beneden uit te komen tussen de weiden in deze knappe en overigens als landschap beschermde omgeving. Een zompig weidespoor leidde tot aan een verlaten huis met geknakte antenne op het dak. Ik kwam uit op de Edingsesteenweg die ik op een andere plaats dan gewoonlijk diende te kruisen. Om dan voorbij de Taverne De Koekoek weer het bos in te rijden. Ik zag daar blauwe zwaailichten en dat voorspelt op een toertocht weinig goeds. Gelukkig geen aanrijding van een biker! De pakkemannen hadden twee motorrijders bij hun nekvel. Ze mochten in de bossen en velden met hun machines niet rijden! Ik had elders ook al een groep van een vijftal motorrijders gespot en er waren er ook in het Laarbeekbos. Na naar beneden te zijn gebold over het parcours van de groene vaste route bereikte ik de derde bevoorrading op de plek waar de straat Zavellos overgaat in onverhard en een bos in duikt.

De derde stop kwam op 51 km van het vertrek en ik arriveerde er om 13.15 u. Hetzelfde aanbod en ook veel mensen van Straf in Bergaf aanwezig. Onder anderen Mojobiker te zien gekregen die vermoedelijk daar het parcours in de gaten hield en naar zijn zeggen daarnet bij de politie stond. Ook Rusor te zien en te spreken gekregen. Hij volgde de 85 km maar deze keer zonder zijn dikkebandenfiets! Zijn vrouw was al gearriveerd na een korter traject. Er was nog redelijk wat beweging, allicht vooral bikers die de toer van 100 km volgden. Het aanbod op de bevoorradingstafel was even ruim als aan de twee andere stops. Voor de mensen van de club was er zelfs speciale sportvoeding: een broodje hamburger waarbij het vlees opgediept werd uit een bain-marie. En Mojo maar smullen. Wat minder plezant was is dat het stevig begon te regenen toen ik weer vertrok. Gelukkig bleef dat niet lang duren. Daardoor waren de veldsporen die we vanaf hier dienden te volgen wel nat. We doorkruisten Asbeek en reden onder anderen over het servitudepad dwars door de tuin van een huis. Het is te zeggen! De mensen hebben dat pad omgelegd door een strookje bos op hun eigendom. Ik heb dat huis nog weten bouwen. Daarna hing er een bordje met het verzoek van het ommetje door het bos te nemen omdat er pas gras gezaaid werd en nu om de kinderen niet te doen schrikken. We kruisten daarbij een grindpaadje in die mensen hun tuin. Enkele edities geleden was de eigenaar die paadjes aan het aanleggen op de dag van de tocht.

Op 53 km reed ik tussen de groene paardenweiden en zag het Kasteel Putberg tussen de bomen oprijzen. Mojo had me gezegd dat er in het laatste deel van de tocht nog een aantal ferme klimmetjes zaten, waaronder hier aan de Putberg. We kwamen uit een spoor dwars door een veld en reden linksaf in de richting van het kasteel. Daar sloegen we op 54 km het private bos in voor twee korte zeer steile afdalingen, aan mij niet besteed. Intussen had het opgehouden met regenen. Er volgde een lus door het bos van de Putberg waar je op een gegeven ogenblik kon kiezen tussen “hard”, een eerder technische track door het bos, en easy, een betonbaantje door het bos. De stevige klim over de optie “easy” was voor mij al zwaar genoeg! We kwamen terug uit op het baantje waar we het bos waren ingereden en werden teruggestuurd in de richting van de plek waar we uit het veld waren gekomen. 55 km. Tijdens de tocht van Ganshoren afgelopen winter waren hier al een aantal pijlen opgeruimd en hebben we daar wat moeten zoeken tot we een vrouw tegenkwamen die de pijlen had opgehaald en ons de weg kon tonen. Toen zijn we aan het einde van de tocht dwars door de stad en voorbij een kermis weer naar Ganshoren gereden!

Het ging dan even over het asfaltbaantje om linksaf een smal veldspoor in te slaan. Daar kon je lekker lang naar beneden razen tot in de Notstraat (Asse)! Soms verloopt de tocht hier in de andere richting en dan is het zeer lang zwaar klimmen! We hadden dus geluk vandaag! Eens weer in een straat zag ik op de rand van de bebouwde kom van Asse het witte huis staan waar meerdere voorgaande keren een bevoorrading stond. Ik vermoed zelfs vorig jaar. Toen was er in deze omgeving ook een splitsing. Het ging een veldweg in en na een afslag naar links voor een volgende zandweg reed ik voorbij de vijver aan het domein De Lange Bomen. De tocht vanuit Ganshoren heeft daar een stop. Mojobiker haalde me in en maakte al rijdend door een boomgaard in bloei twee foto’s en ze zijn nog goed gelukt ook! Aan een klim over een modderig spoor kon ik hem al niet meer blijven volgen.

Goed te rijden veldwegen voerden tot Meldert (Aalst). Aan het beroemde cafeetje “Bij Stinne”, waar Stinne pintjes tapte tot aan haar dood, doken we een klimmend zandwegeltje in naar het Kravaalbos toe. 59,50 km om 14.10 u. We reden eerst langs het eerder bizarre bos om via een singletrack door een uitloper ervan de Huizekensstraat in Meldert te bereiken. Die straat heeft haar naam niet gestolen omwille van het typisch Vlaamse landschap: stokoude huizen naast gloednieuwe villa’s en geen twee huizen op dezelfde rooilijn! Rechtsaf en weer rechtsaf opnieuw het Kravaalbos in over een stevige klim. De klim werd verdergezet over een mooie singletrack, recht op recht, met wat putten en wortels. Loopt de tocht in de andere richting, dan is het hier leuk naar beneden razen. Dit keer minder geluk op deze plek! Eens het bos weer uit ging het een assenweg door de velden op. Daar troffen we op 63,50 km een splitsing tussen de 30-45-65-85-100 lm en een optionele lus van 5 km extra. 14.30 u. Had ik tot hiertoe lang alleen gereden, nu kreeg ik meerdere bikers te zien, sommigen ervan had ik al eerder gezien, die reden dus 85 km of 100 km. Even halt gehouden aan de splitsing om te zien dat geen enkele van de passanten nog zin had in 5 km er bovenop! Intussen had ik me wat zorgen gemaakt over het feit dat ik in Aalst rondreed. Maar als je op de kaart kijkt dan ligt het Kravaalbos vlak bij Droeshout.

We kruisten de Steenweg op Brussel ter hoogte van verkeerslichten en reden voorbij het onlangs gerestaureerde kerkje van Opwijk-Mazenzele. 64,70 km. Toen ik mij hier parkeerde voor destijds de Daan-TT en mijn eerste kennismaking met deze streek leek de kerk op instorten te staan! Vanaf een veldweg zag ik ze achter mij nog eens in de verte staan en doemde de veel grotere kerk van Droeshout op. Na 67 km kon ik vermoeid maar tevreden dat ik ook deze editie niet gemist had, een punt zetten achter de toertocht van Straf in Bergaf. Na even uitgeblazen te hebben kreeg ik van Streets een Blaff (Bleke Affligem) aangeboden en was er tijd voor een gesprekje. Terwijl liep ook Jari binnen van de 85 km. Ook na ons kwamen nog bikers, waaronder een vrouw, toe van de rit van 100 km. Allemaal moe, maar zichtbaar trots over hun prestatie. Van de honger hebben Jari en ik nog twee lekkere hamburgers naar binnen gewerkt. Tot de tijd kwam om weer onze auto in de weide op te zoeken. Dit keer was de mijne niet de laatste die er was blijven staan zoals vorig jaar! Via Merchtem, Wolvertem, de A12 en de E19 weer huiswaarts.

De organisatie was perfect in orde, bijna luxueus eigenlijk. Niet dat we ontevreden zouden zijn indien we minder in de watten zouden gelegd zijn. Het mooie is dat geldgewin niet aan de basis ligt van de hele organisatie. Ik betaalde vier euro voor een rit van 65 km met drie bevoorradingen! Daar houd je niet veel van over! De organisatie is verzorgd omdat deze toertocht het geesteskind is van Straf in Bergaf en een goede huisvader heeft er alles voor over om het beste van zijn kind te maken. Het mountainbiken en hun streek promoten is de drijfveer voor hun inzet. Na afloop wist biker Streets me te vertellen dat de club de hele week had kunnen rekenen op voldoende leden om uit te pijlen, om de splitsingsborden te maken en te plaatsen, om de douchecontainers in gereedheid te brengen en al wat er nog bij de organisatie komt kijken in goede banen te leiden. Wij genoten ervan en keerden tevreden terug! Te vermelden is ook dat je tijdens de tocht altijd een aantal herkenningspunten passeert maar dat de toer nooit elk jaar exact hetzelfde is. Op de splitsingsborden staat ook altijd vermeld hoeveel kilometers je voor de verschillende afstanden nog te gaan hebt. Dat is handig, want sommige mensen denken verkeerdelijk dat wanneer ze overschakelen op een kleinere route, ze dan sneller weer bij af zijn. Maar het kan best zijn dat het grootste deel van die kleinere route dan nog moet komen! Wie eens naar hier wil komen kan op de laatste zondag van juli de Boerenbike van de KWB vanuit Opwijk komen rijden met start vanuit een kermistent op een godvergeten weide in Droeshout! Warm aanbevolen met een zeer plezante après met mogelijkheid tot eten en drinken!

Jari zorgde voor de route (van 85 km) op Google-Maps: klik hier!

Het enige private stuk dat ik zelf te zien kreeg was het bos tegenover het kasteel de Putberg in Asse. Die lus kan je gemakkelijk weglaten zoals uit het verslag blijkt.

Onderaan een filmpje van Arnout Swinnen met enkele hoogtepunten uit de rit!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

Toertocht van Straf in Bergaf te Opwijk 26-04-2015 door Arnout Swinnen