Bloesemtocht (15-20-30-40 km) van de Sportdienst te Borgloon, Parel van Haspengouw.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het was vandaag weer vroeger dan tijdens de week toen de wekkerradio begon te spelen! Kort na middernacht waren er hier een paar stevige regenbuien geweest, maar s ochtends was het droog en alles wees er op dat het een genietbare zondag zou kunnen worden. Om acht uur zat ik in de auto voor een stevige rit naar Borgloon, met wat vertraging ter hoogte van Geel en Ham. Ik had tot vanochtend getwijfeld of het nu Bertem dan wel Borgloon zou worden. Maar omdat ik in deze streek eigenlijk nog nooit geweest ben, heb ik dan voor de tweede optie gekozen. Bij het vertrek een berichtje gestuurd naar nidecker dat hij me kon verwachten. Een parkeerplek gevonden naast een boomgaard. Terwijl ik me stond klaar te maken kwamen geregeld bikers voorbij. Het was duidelijk dat ik op het parcours geparkeerd stond! Alsof we het getimed hadden, kwamen ook nidecker en diens vriendin toe aan de start. Om halftien zijn we vertrokken.
Ook al was er daarnet wat passage voorbij mn auto, we hebben na het vertrek niet zo heel veel bikers meer gezien. Slechts af en toe werden we ingehaald. Ook al had ik onderweg naar hier, onder anderen ter hoogte van het klaverblad van Lummen, een paar fikse buien gehad, alles lag er zeer droog bij. De veldwegen waren zelfs keihard. De grond deed me wat denken aan deze die je ook vindt in Bertem, Heverlee en Loonbeek in Brabant. Een keiharde bodem die kan veranderen in een vettige slijkpoel van zodra er wat te veel regen op valt! Brede en smallere veldwegen werden ons deel. Op veel bossen kan de streek rond Loonbeek, wat zich de Parel van Haspengouw noemt, blijkbaar toch niet rekenen. Het weinige bos dat we gepasseerd zijn was dan nog privé. Omwille van het glooiende landschap had je bij momenten wel mooie vergezichten, die toch wat teniet gedaan werden door de grijze lucht en de vochtigheid die in de lucht hing. Om de fruitbomen in al hun bloesems te kunnen bewonderen was het nog iets te vroeg. Er stonden al wel fruitbomen in bloei, maar op de meeste plaatsen stonden de bloemknoppen nog op openbreken. Na het zien van de reeks Katarakt op de televisie moest ik hierbij denken aan de mensen die hun boterham verdienen met de misschien toch wel speciale stiel van fruitkweker. Je rijdt die bomen niet meer zomaar achteloos voorbij.
Het parcours was zeker niet vlak te noemen. Zelfs kort na de start werden we al over een zachte helling naar boven geloodst om daarna in volle vaart een zeer lange afdaling te kunnen nemen. Maar na een bocht naar links mochten we weer naar boven kruipen. Er zaten af en toe korte en langere kuitenbijters in het parcours. Na een zachte helling moesten we ineens een kort en steil stukje op naar een weide toe. Dat lukte niet al te best! Maar drie achteropkomerts raakten ook niet tot boven, alhoewel ze het beter deden dan wij! Dan volgde een stuk natte weide en aanzuigende ondergrond. Er zaten ook redelijk wat asfaltstroken in de tocht, maar omdat je er vaak moest klimmen, vroegen ze toch een inspanning. Af en toe konden we even halt houden om aan onze drinkzak te lurken en om misses nidecker de kans te geven het gat te dichten! We passeerden een plek die luisterde naar de naam Heks. Ik had ook op de heenweg met de wagen plaatsnamen opgemerkt waar ik nog nooit van gehoord had! Van Vliermaalroot had ik al wel gehoord. Wat een poëtische plaatsnaam!
De bevoorrading kwam na een twintigtal kilometer. Onder een tentdak stonden een aantal mannen die iedere toekomende deelnemer een bekertje sportdrank, een banaan en een koek toestopten. Nadat we dit lekkers achter de kiezen hadden konden we er weer even tegen en werden we richting Kuttekoven gestuurd. Jammer genoeg was het intussen toch beginnen regenen. Omdat mister en misses nidecker pas de draad na een aantal maanden winterse inactiviteit weer hadden opgenomen, hebben we gekozen voor de 30 km. De splitsing kwam trouwens pas aan het einde van de tocht. Bij mij was het vat nog niet af, maar omdat nidecker ook altijd wacht op mij wanneer hij in beter vorm is, ben ik deze keer dan ook solidair gebleven. Het was een leuke rit. Jammer dat het niet droog bleef tot aan het einde. Na een drankje in de sporthal werd ik uitgenodigd ten huize van misses nidecker om er mee een boterham te eten. Nooit gedacht dat ik ooit in een Hasselts huis onder de douche zou staan! Ik heb dank zij de bike al diverse mensen leren kennen in verschillende streken in Vlaanderen. Het was intussen ook al lang geleden dat we elkaar nog gezien hadden. Daarna werd, zoals vermoedelijk in vele Vlaamse huiskamers, de tv aangezet om te kijken naar De Ronde van Vlaanderen. De rit naar huis verliep van een leien dakje, nergens drukte op de snelweg. Mn fiets nog proper gemaakt, en dat betekende meteen het einde van deze zondag en weekend!
Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1197451#1197451
|