Toertocht (12-25-37-48 km) van MTB Team De Jachthoorn te Lichtaart.
Vandaag ook in Lichtaart komen rijden. Het zag er s morgens anders maar somber uit. En het was koud. Toen ik goed onderweg was begon het op de Antwerpse ring te regenen, op de E34 was het droog, maar eens ik dichter bij de start kwam, begon het nog te sneeuwen ook! In volle rit viel dan nog de GPS van de autoruit omdat de zuignap loste en door aan het schermpje te komen was de route weg! Dan kon ik moeilijk een parkeerplaats vinden en diende ik nog eens een ommetje te maken. Eens mn fiets klaar en mn schoenen aan kon ik de inschrijving niet vinden, want de bikers kwamen van en gingen langs alle kanten. Degenen die ik aansprak wisten het niet of waren zelf het noorden kwijt, zoekend naar de afspuitstand. De kantine was helemaal achteraan. Bij nader toezien was ik hier vroeger al eens geweest. Ik meen dat er toen bij aankomst Jägermeister geschonken werd in glazen buisjes. En dat er aan de afspuitstand een ingenieus systeem uitgedacht was om je bike te kunnen vastzetten in haken die op autowielen gemonteerd waren. Dat bleek naderhand nu ook weer zo te zijn. Door al mn gezoek en geklooi was ik pas om 10.30 u op pad voor de rit zelf!
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vertrokken tijdens een sneeuwbui. Gelukkig doken we na een paar zompige veldwegen en banen de bossen in, waar ik minder hinder had van de sneeuw. De route was duidelijk aangegeven en aan de splitsingen stonden nette bordjes opgesteld. Naast een track werd je zelfs moed ingesproken door een bordje met goed bezig en een opgestoken duim. Het zag er allemaal zeer professioneel uit. De route beschrijven is moeilijk, want we doken de bossen in en kwamen er eigenlijk omzeggens niet meer uit. Bospaden en singletracks wisselden elkaar af en geregeld werden we getrakteerd op een klimmetje, gevolgd door een leuke afdaling. Tijdens de eerste kilometers werden we over een zanderig cyclocrossparcours gestuurd. De zanderige klimmen raakte ik niet tot boven op. Gelukkig wel waar een fotograaf had postgevat, om dan te moeten vaststellen dat die kerel een close-up maakte van mijn smoelwerk in plaats van van mijn klimprestatie! De lus eindigde omzeggens waar ze begonnen was en dan werden we een soort holle weg in gestuurd en naar het volgende speelbos geleid.
Door mijn late start had ik het parcours voor mij alleen, maar heb ik onderweg niet veel bikers gezien, zodat het een eenzame rit is geworden. Er zijn er mij nog voorbijgestoken, maar daar waren er allicht ook tussen die op eigen houtje kwamen biken over de vaste routes. Het sneeuwen hield op en bij momenten had ik zelfs de indruk dat de zon achter de grijze wolken moeite probeerde te doen. We volgden stukken van de vaste routes, waar soms van afgeweken werd om te passeren langs een interessante plek met een klimmetje en afdaling. Ik herkende bepaalde plaatsen van deze routes, maar ze zijn voor mij zeker geen bekend terrein. Zo dat kitscherige witte huis in die klimmende straat, kort na de spoorwegovergang en het feit dat bepaalde tracks na een afdaling ineens uitgeven op een drukke straat! Ook de afdaling naast het kerkhof kregen we voor de wielen geschoven. Doordat de slagbomen toe waren kon ik eens goed lurken aan het slurfje van mijn drinkzak. Ondanks mijn trage tempo tikten de kilometers toch lustig verder op het tellertje. Het ging goed, ik voelde mij nog lang niet moe.
Toen ik al ruim over de helft van de 46 km was, begon ik te denken dat de bevoorrading al opgedoekt was. Maar niets van dat! Op 30 km diende ze zich tenslotte aan. Ik kreeg er een goed hete kop lekkere soep, er waren wafels, appelsienen en nog een paar stukken banaan om te eten. Ik zal er wel ver de laatste geweest zijn. Van één van de vrouwen kreeg ik te horen dat ze nog wachtten op de rijders van de club die als laatsten het parcours bereden. En dat er daar ene bij was die tot vijf koppen soep naar binnen goot! Dat was voor mij een geruststelling! Dan kon ik ze voor blijven terwijl die kerel zijn soep slurpte! Iemand moet aan de bevoorrading gezegd hebben dat er nog minstens één rijder op komst was, maar ik weet niet of het op mij bedoeld was. Want de rubber zit op een beter wei deze dagen, dus hij kan het niet geweest zijn!
Na de bevoorrading volgden nog leuke stukken en amusante tracks door de bossen. Er was zelfs een track bij die zeer goed te berijden was, zeer vast lag, maar waar je bijna duizelig werd van de opeenvolgende bochtjes! De Redbull-babes hadden reeds het hazenpad gekozen, maar zoals meerderen reeds schreven kon je zien waar ze ongeveer gestaan moeten hebben bij de aanvang van de laatste vijf kilometers! Daar lag een zooi van blikjes. Ik denk nochtans niet dat het allemaal van deze toer was, want ik heb ook blikjes van andere frisdranken en van bier zien liggen. En dan te bedenken dat ik de moeite doe om lege melkkartons uit te spoelen alvorens ze in de blauwe zak te steken! Er is een tijd geweest dat mijn familie mij uitlachte omdat ik afval sorteerde vanaf de intrede van bijvoorbeeld de glasbakken! Nu moet iedereen dat doen! Het spijtige van deze streek is ook dat de bossen vaak ontsierd worden door allerlei koterijen en would-be-buitenverblijven. Een chalet, tot daar nog aan toe, maar al die rommel die daar soms rond ligt! Een kotje voor tuingerief, stookhout onder een gescheurde plastiek, een kapotte stenen pompoen naast een gammele brievenbus! Zelfs een oud kader van een schilderij heb ik aan een tak zien hangen! Vlaanderen ten top!
Om het feest van vandaag af te sluiten werden we naar het einde toe nog over een smalle track gestuurd tussen boomstammen. Ik had de indruk dat hier verder weinig gereden werd en dat hij speciaal voor deze toer was uitgekozen. Het vereiste wat stuurmanskunsten om uw bike tussen de bomen te loodsen. De man die nog enkele borden aan het opruimen was keek even op van deze late aankomer. Want hoe druk het daarstraks hier was, zo leeg was het nu! Ik heb toch mijn fiets nog kunnen schoonspuiten en gebruik kunnen maken van de originele fietssteunen! Bij het wegrijden kwam ik de mensen van aan de bevoorrading nog tegen. Tot volgend jaar, werd ik toegeroepen. Het was een leuke tocht, ik had 50 km op mn tellertje (auto stond een eind weg van de start) en de chaotische ochtend was intussen al lang vergeten
Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1180739#1180739
|