Toertocht (15-25-35-50 km) 9ième Rando de l’Athenée te Wavre.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vandaag ook naar Waver gekomen voor de 9ième Rando de l’Athenée Maurice Careme.  Deze laatste zou in Vlaanderen Maurits Vasten geheten hebben!  Toen ik met de auto toekwam in de Avenue des Mésanges (Mezenlaan?) zag ik Bierbiker Pierrot le fou (Pieter de zot?) op zijn fiets zitten, in gesprek met iemand in een auto.  En ik kreeg hem nogmaals te zien toen ik aan de startplaats arriveerde na me klaargemaakt te hebben aan de auto.  Ik stond quasi op hetzelfde plekje als vorig jaar, aan de achterzijde van het atheneum, aan de kleuterklassen, in de naar boven klimmende Avenue Henri Lepage (opgeschreven bij het weer naar huis rijden voor volgende keer).  Voor me waren twee Zone-bikers hun fietsen aan het afladen en die kerels hadden veel lawaai bij, zoals ze tegen elkaar bezig waren.  Misschien dachten ze dat ik van bezuiden de taalgrens was en hen niet verstond!  Een biker kwam flyers uitdelen voor de toertocht van z’n club.  Me ingeschreven en de gekregen kalender 2011, het doosje Biocure vitaminepillen en de verfrissende en verzachtende Algi-cool-gel eerst in de auto gaan leggen om dat niet te hoeven meenemen.  Deze twee laatsten kregen we onlangs ook na de toertocht van Straf in Bergaf in Opwijk.  Om 9.40 u kon ik er aan beginnen!  Ik ben vertrokken in het zog van een groepje van acht Franstaligen die ik gedurende de rit nog geregeld zou ontmoeten.

Ik zag dat de start niet langs dezelfde weg vertrok als vorig jaar, toen moesten we via die kleuterklassen de straat oversteken en een paadje inslaan.  Waarschijnlijk werd de toer van vorig jaar in omgekeerde richting uitgepijld.  Zeer rustig gereden, want een toer van 50 km in deze streek is voor mij niet min.  En we moesten zeer vaak naar boven klimmen.  We konden ook geregeld met veel vaart naar beneden rijden, maar dat was altijd veel sneller voorbij dan het klimmen!  Een paar keren ben ik toch niet al fietsend boven geraakt.  De eerste keer was een off-road klim in het bos waar ik mijn krachten toch niet wenste door kwijt te spelen.  Een vader en zoon voor me gingen ook te voet.  De biker achter me raakte wel boven, maar ik moest hem wel waarschuwen voor twee motorrijders die uit de tegenovergestelde richting af kwamen rijden.  Ze reden wel kalm, ze zullen gezien hebben dat er nog ander verkeer in het bos reed!  Ik heb nog motorrijders zich zien amuseren op hun parcours tegen een helling in de bossen.

Het parcours beschrijven is niet eenvoudig, in die 50 km zat een afwisseling van zeer veel verschillende paadjes.  Er waren de asfaltklimmetjes over rustige baantjes, het moeizaam klimmen in prachtige holle wegen om na de top lekker naar beneden te kunnen razen.  Dan reden we weer in groene loofbossen om bij het uitkomen ervan getrakteerd te worden op een mooi vergezicht.  Twee keren reden we onder de snelweg door via tunnels voor landbouwverkeer.  Zo kon ik op deze zonnige zondag nog eens rijden door deze schilderachtige streek.  Eén van de straatnamen die ik me nog herinner is de Vieux Chemin de Wavre.  Daar was het klimmen geblazen!  We zijn ook Chaumont-Gistoux gepasseerd en door Gistoux gereden.  We kruisten de Dijle nabij het stationnetje van Gastuche, waar ik een twee weken terug nog gereden heb tijdens de toertocht vanuit Overijse.  Daarna langs de spoorweg.  Ik zou gezworen hebben dat we de holle weg op de vaste route in Pecrot zouden voor de wielen geworpen krijgen, ik vermoed dat dit de lianenklim is, met die gedenksteen halverwege, maar dat bleek niet zo te zijn.  Wat me opviel waren de vele gesloten hoeven, in toestand van verval, waar een begin gemaakt was met de restauratie.  Het golfterrein van Waver zijn we gepasseerd en ook de plek met die grote antennes en enorme nieuwbouw die daar opgetrokken is.  Wat is dat daar eigenlijk?

Tijdens een afdaling over een smalle track hing ik achter een jonge man en zijn vrouw.  Ze reed net zoals ik behoedzaam naar beneden.  Toen voelde ik de hete adem van een snelle kerel in m’n nek en hoorde het kraken van z’n remmen als om te zeggen “kan het niet wat sneller”.  “Je passe à droite”, zei hij, voegde de daad bij het woord en stak ons beiden voorbij.  Maar net op die plek was een diepe voor in het pad!  Die kerel ging nogal een gang!  Gelukkig kon hij z’n fiets onder controle houden en zich recht houden!  Ik begrijp niet dat zo’n mensen niet wat meer geduld kunnen opbrengen.  Tijdens een afdaling in een holle weg met redelijk wat keien werd ik voorbijgestoken door een biker met spleetogen (de eerste keer dat ik een Chinees tegenkom op een toertocht) die nochtans al een tijd achter me had gehangen!  Doordat ik me rechts op het pad wilde houden kwam ik terecht op een stuk met grote losse stenen!  Daar scheelde het niet veel of ik was zelf op m’n bek gegaan toen m’n fietske over die grote keien vloog!  Degene die volgde hield terstond wat in!

De eerste bevoorrading kwam na een 15 km.  De mensen daar hadden waarschijnlijk in de gaten dat ze er met hun voorraad niet gingen komen.  Want de appelsienen, bananen en cake werden in kleine stukken gesneden.  Een vrouw vulde een schaal met wafels die ze eerst op de vierkantjes in stukken had gesneden!  Grappig eigenlijk, zo’n schaal vol met uit de kluiten gewassen kruimels!  Het achttal Franstaligen stond hier ook te smikkelen.  Aan de afsplitsing van de 50 km stonden ze te wachten en ben ik de grote afstand opgedraaid.  Van dan af heb ik niet veel bikers meer gezien.  Het traject liep door een bos en daar ben ik even verkeerd gereden aan een plek waar een aantal boomstammen over het pad lagen.  Maar ik hoorde andere bikers en merkte zo dat ik verkeerd zat.  Het pad eindigde trouwens op een open plek in het bos waar ik geen pijlen meer bespeurde.  Een weinig verder moesten we steil naar boven in een wel zeer smalle holle weg vol los zand.  Daar viel niet te fietsen.  Ik zag voor me nog twee bikers die te voet naar boven kropen.  Ik denk niet dat daar iemand rijdend naar boven is geraakt.  Na de middag stak er ook nog een felle wind op.

In het centrum van een dorp kwam ik de acht Franstaligen weer tegen die vanuit de andere richting kwamen.  Ik vermoed dat de 35 en de 50 km hier weer samen kwamen.  Of waren ze te ver gereden of hadden ze een stuk afgesneden?  Aan de tweede bevoorrading op 38 km stonden ze ook toen ik daar toekwam.  Maar daar was alles uitverkocht, op wat cake na.  Er was zelfs geen water meer!  Voor mij met m’n lurkzak van twee liter was dat niet zo erg, maar de drinkbussen van de acht waren zo goed als leeg!  Ze vroegen al grappend of ze dan bij de aankomst geen acht pinten konden krijgen!  En daar hoorde ik dat er bij die acht twee oud-leerlingen van het atheneum waren.

Weer in het zog van de acht gereden.  Eén ervan met een rood truitje bleef altijd wat achter.  Hij zal een gelegenheidsrijder geweest zijn.  Tot ik hen toch weer uit het zicht verloor.  Tijdens het laatste stuk moesten we over een aantal wegen waar uitermate kwistig met kiezel was gestrooid.  Daar stond achter een prikkeldraad een gloednieuwe kleine zuil met een kruisbeeld op.  In de zuil was een metalen deurtje.  Ik vermoed dat daar de as van de één of andere zijn laatste rustplaats heeft gevonden in een urne.  Er stond een bord naast, maar ik heb alleen de achternaam Lannoy onthouden.  Zeer bizar!  Volgens Wikipedia is er in Waver wel een Henri Lannoy geboren, dirigent van verschillende blaasorkesten.  Die overdadige kiezel was niet zo interessant om met de bike te berijden!

Ook naar het einde toe werden we nog geregeld naar boven gejaagd over asfaltwegeltjes en verharde paden.  Volgde nog een paadje naast met draad afgespannen terreinen, de tuinen van een aantal villa’s, om uit te komen op een plek waar een kolossale nieuwe villa tussen de bomen stond.  Die lijden daar beslist geen armoe!  Aan een plek waar twee kapelletjes tegenover elkaar stonden, aan de ingang van een privé-domein, weigerde m’n versnellingen in de klim en was het even te voet.   Een asfaltbaantje ging aan een huis over in een met stenen bezaaid bospad.  De huizen staan hier letterlijk op de rand van de bossen!  Dit bospad luisterde naar de lange naam Avenue de la Procession des Reliques.  Vandaar die kapelletjes waarschijnlijk.  Het deed me denken aan de jaarlijkse Heilig Bloedprocessie in de stad waar ik werk, vandaar dat ik het onthouden heb.  Tussen de bomen door zag je aan de linkerkant mooie nieuwe villa’s staan met tuinen op de hellingen en van mensen die duidelijk niet hoeven wakker te liggen van hun inkomen!  En zo rukt de bebouwing almaar op.  Hopelijk blijft de Avenue de la Procession gespaard van een asfaltlaag!

Tijdens de laatste kilometers passeerden we nog sportvelden waar het een drukte van belang was, zo veel sporters die daar bezig waren.  Een paar Noordafrikaanse types hadden er de inhoud van een metalen vuilbakje in de fik gestoken.  Kwestie van de dag door te komen zeker?  Eén keek toch enigszins verlegen toen ik met een bedenkelijke blik voorbijreed.  Na bijna 54 km was ik weer aan het atheneum.  Een oudere vrouw verkocht me er bonnetjes voor twee glazen cola waar ik aan toe was.  Toen ik buiten in de zon zat zag ik dat er nog vier Bierbikers zaten, waaronder Pierrot le fou.  Degene die ik vanochtend buiten Pierrot nog gespot had was blijkbaar al naar huis vertrokken.  Het achttal Franstaligen zat ook nog bijeen om een paar pinten te drinken.  Nog afscheid genomen van de Bierbikers en dan huiswaarts.  Mijn auto was ver nog de enige die er sinds vanochtend stond.  Toen ik vertrok zag ik dat ook één van het groepje van acht z’n bike in z’n auto aan het laden was.  En zo was ik weer één van de laatsten om huiswaarts te keren.  Zeer mooie rit, voor mij redelijk zwaar, maar rustig gereden, zodat ik niet kapot arriveerde.  De gemiddelde snelheid van de Bierbikers gehoord hebbende, zal ik over die van mij maar wijselijk zwijgen!  Mooi parcours, veel afwisseling en veel klimmetjes.  Goed afgepijld met geel-zwarte pijlen, jawel, in combinatie met op de grond geschilderde pijlen.  Binnenkort is er nog zo eentje vanuit Mont-Saint-Guibert!

Op de foto het station van Gastuche (Grez-Doiceau) in 1995.
  

Lees dit artikel ook op mountainbike.be !