Toertocht Renault Van Trier Bosduin Classic (30-45 km) te Kalmthout op zondag 03-03-2013.

Bij het ontwaken duurde het even eer ik me er van bewust werd dat het zondag en dus mountainbikedag was! Een oase tussen een zaterdag die gebruikt werd om achterstallig werk in orde te brengen en een superdrukke maandag in het verschiet. Het was fris buiten met toch mildere temperaturen in vergelijking met de vorige weekends, en vooral belangrijk: het was droog! Het ging van thuis uit met de bike weer dezelfde richting uit als vorige zondag, maar nu iets dichter bij huis. En zo trok ik om 8.15 u weer langsheen de spoorlijn Antwerpen-Roosendaal richting Kalmthout om er de Van Trier Bosduin Classic te rijden vanaf de Renaultgarage Van Trier. Georganiseerd door de Heidestoempers (de mannen in hun fel gele fluopakken) en de Wielerclub Bosduin. Alleen de laatste paar honderd meter van mijn rit verliepen langs de gevaarlijke Brasschaatsteenweg waar geen fietspaden zijn. Het leek erop dat ik binnen zou dienen aan te schuiven voor de inschrijving, maar dat bleek achteraf mee te vallen. Er was blijkbaar ook een wegrit, wat de groepen wielertoeristen verklaarde die ik onderweg en vlak na de start te zien kreeg. Om 9.20 u was ik op pad voor de toertocht en nog redelijk veel anderen met mij.

Het ging via het bedrijventerrein achter de garage weer richting de Brasschaatsteenweg om daar de richting van Brasschaat uit gestuurd te worden. Twee kilometer later werden we vanaf het fietspad met de design-verlichtingspalen rechtsaf de bossen in gezonden. Van 2 tot 4 km volgde daar een voor mij eerder lastige singletrack over bosgrond, eerder een soort veengrond met rottend materiaal, nat en vochtig, hier en daar over wortels met bij wijlen lastige omgewoelde stroken. Het duurde even eer ik op dreef kwam, maar ik moest toch doorzetten omwille van de treintjes bikers waarmee ik het pad deelde. Van de singletrack ging het naar een breder bospad waarop zich in de loop der jaren een spoor had ontwikkeld met de allures van een singletrack. Intussen hadden we de randen van het militaire domein Kamp van Brasschaat, Polygoon in de volksmond, bereikt. Toen ik even halt hield aan de oversteek van een brede bosweg stak me een grote delegatie van MTB Westel voorbij, de mannen en vrouwen die bekend zijn omwille van hun jaarlijkse 24 uren van Westerlo, waar ik de drie vorige jaren al rondjes ben wezen komen rijden! Met in hun zog een groepje dat Tripple Bikers op hun kont had staan, met andere woorden mannen uit Sint-Antonius-Zoersel, de plek waar ik het levenslicht zag en in die tijd nog bij de gemeente Brecht hoorde (tot 1977).

Omstreeks 5,5 km troffen de bikers een singletrack die over een soort heuvelrug met enkele bulten op en af naast een gracht loopt. Een mooie plek in ieder geval. Nog steeds waren er veel deelnemers op pad. Een kilometer later bereikten we weer voor even de Brasschaatsteenweg, die daar vermoedelijk al Essensteenweg heet, op het grondgebied van Brasschaat, om na een stukje fietspad weer de bossen in te duiken. Deze plek waar men tussen de bomen door de grote baan kan zien liggen en horen, kwam me bekend voor, want heb ik al meermaals tijdens toertochten bereden, maar dan meestal in de andere richting. Op 8 km trof ik dan ook de onopvallend aangegeven splitsing tussen de 30 en de 45 km op het grote kruispunt van de Bredabaan, de Essensteenweg, de Sint-Jobsteenweg en een lokale straat in Maria-Ter-Heide (Brasschaat). Om 10.00 u stond ik er samen met andere bikers te wachten tot het fietsertje op groen sprong om er het militaire domein in te duiken dat voor de gelegenheid toegankelijk was.

Helaas was het daar van 8,5 km tot 11 km gewoon over de brede zandweg recht op recht verder rijden. Rechts lagen wel enkele mooie waterpartijen tussen de bomen, een soort kleine vennen, en achter de bomen de grote open heidevlakte van het militaire oefenterrein Groot Schietveld. Aan de linkerkant de achteruiten van de villa’s op de Bredabaan en de straten die daar in de bossen liggen. Uiteindelijk ging het dan rechtsaf de heide in over een met grind verhard pad, recht op recht tot 12,5 km. Om dan nogmaals rechtsaf gestuurd te worden, dus in de richting van waaruit we kwamen, voor nog een stuk rechte weg langs de heide tussen stroken met bomen. Het brede pad ging over in een vochtige singletrack waar ik een kwebbelend groepje achter me kreeg. Toen ik het bos uit kwam herkende ik de rustige Brechtsebaan die Brasschaat met Overbroek (Brecht) verbindt en ging het schuin de weg over om via de poort naast de nog in gebruik zijnde portierswoning het private domein van het Kasteel Nottebohm te bereiken. Aan het einde van de dreef zag ik het portiek van het kasteel. Tussen de bomen door ontwaarde ik het Medisch Centrum Nottebohm in de gerenoveerde kasteelhoeve, waar men zich als mountainbiker en sporter in het algemeen kan laten testen. Tests die voor een pannenkoek als ondergetekende weggegooid geld zijn! We reden door een strook bos en over een zandweg naast een open terrein. Om dan toch voorbij de plek te rijden waarvan ik gevreesd had ze deze winter niet te zien te krijgen! Meer bepaald het Kasteel Nottebohm uit 1908 zelf. Verwaarloosd, deels overwoekerd door plantengroei en klimop, met dichtgetimmerde ramen en half ingestort dak en dakkapellen. Een echt spookhuis voor de Adams Family! Of hoe de genadeloze tand des tijds dit bouwwerk in een dikke honderd jaar tijd heeft aangevreten! Ik vraag me af wie de eigenaar ervan is! Om 10.25 u kon ik na 16 km dus even lekker griezelen.

Even goed opgelet omdat ik weet dat je er vanaf de Mieksebaan kan geraken. Via een zandpad werden we daar inderdaad naartoe gestuurd om uit te komen tegenover de Nuytsdreef op de grens van Brasschaat, Brecht en Sint-Job. Teleurstelling, want het pad is ook voorzien van een grote poort zodat ik een privaat bezoek voor een sessie griezelen wel kan vergeten en moet rekenen op de goodwill van de toertochten die hier passeren en doorgang over het terrein aanvragen en krijgen. We dienden de drukke Sint-Jobsesteenweg te kruisen (verkeerslichten) om de Miksebaan op het grondgebied van Brasschaat te bereiken. Wie grond zoekt kan hier terecht! Want het domeinbos De Mik staat er te koop. Niet-gefortuneerden gelieve zich te onthouden, wegens 47 ha groot!

Na een kort stukje asfalt van de midden de bossen gelegen Miksebaan, ging het linksaf over een verhard pad. Het zag er uit als de bekende paden die langsheen de boorden van de antitankgracht lopen. We reden even later dan ook over het paadje achter de gebouwen van Sanatorium De Mik om deze gracht te bereiken. Daar ging het linksaf naast de gracht, het houten bruggetje over om naast de in de hoogte gelegen E19 te komen en de E10-plas (de snelweg werd ooit omgedoopt van E10 in E19) te treffen ter hoogte van de Kleine Mik. 20 km om 10.50 u. Het plezante pad rond de waterplas weet me met zijn sporadische bultjes en boomwortels altijd weer te bekoren. We werden linksaf een bospad in gestuurd om weer uit te komen op het paadje van daarnet naast de antitankgracht. Aan de andere kant kreeg ik de bikers te zien die de plas nog voor de wielen gingen krijgen terwijl ik zelf ingehaald werd door een bende snelle jongens in fluoroze pakken! Tot 21 km ging het langsheen de antitankgracht over een brede zandweg om uit te komen in de Kerkedreef te Maria-Ter- Heide. Daar waar de domeinen van rijke mensen (vermoedelijk die 47 ha) aan het oog ontrokken worden door rododendrons achter een slotgracht.

Ik kreeg er het onverwachte gezelschap van een biker die ik niet kon thuisbrengen. Hij was lid van de Goodfellas Mountainbikefriends uit Dendermonde en ik heb hem ooit ontmoet in het gezelschap van een aantal van zijn clubmakkers en een aantal rijders van Straf in Bergaf uit Opwijk. Boxer en Streets waren daar toen bij. Dat was na de niet te versmaden nachttocht van de Hoebelbike in Vlezenbeek, een klassieker op mijn jaarlijkse lijstje “niet te missen”! Net zoals de tocht van Straf in Bergaf en de unieke Boerenbike in Opwijk die de Goodfellas ook altijd weten te vinden. Of ik al plannen had voor volgend weekend? Want dan is er de eerste uitgave van een toertocht van de Dendermondse Rugbyclub. Een reden om een uitje naar die plek ergens tussen Zele en Opwijk, twee plaatsen die ik al bereden heb, in overweging te nemen. Aan het einde van de Kerkedreef trof ik na 22,5 km de bevoorrading. Het karige menu bood enkel café-noir- en K3-koekjes en een bekertje sportdrank. De vriendelijke gelegenheidsgesprekspartner uit Dendermonde maakte gelukkig veel goed. En bij het vertrek werd ik nog aangesproken door een Nederlandse biker. Ik gok op Blubber Bakske. Tenzij dat deze laatste de biker was die me aansprak naast het oude spoor in het militair domein later tijdens de rit. Dat was ook een Nederlander. Na een tiental minuten weer op pad voor het tweede deel van de rit. Het eerste deel had me niet zo kunnen bekoren omwille van de lange rechte stukken over het militaire domein.

Het ging de Bredabaan over aan het kruispunt met de Brechtsebaan om de schilderachtige wijk met de grote oude militaire woonhuizen binnen te rijden. Daar werden we over een smalle asfaltweg en zandpad naar een plek met enkele speelbultjes gevoerd op een braakliggend terrein vol bomen. 24,5 km. Om daarna weer in de richting van de antitankgracht gestuurd te worden via mij minder bekende paden. Alhoewel ik al meerdere keren de Garçondreef in Brasschaat gekruist heb bij toertochten. Net daarvoor werd mijn aandacht getrokken door twee recent geplaatste plakkaten achter de gesloten poort naar een achter groen en struiken verscholen buitenhuis. Ze handelden over de kat die daar alleen zat te wezen. Men behoefde niet bezorgd te zijn over het dier. Ze kreeg eten van de buren. Ik kreeg het hele verhaal te horen van een vrouw met een hond die om de hoek woonde. Sinds de dood van haar man kwam de vrouw niet meer zo vaak naar het buitenhuis. De kat zit blijkbaar altijd aan de poort te wachten! Ook nu. Vroeger bekommerde de buurman zich om het dier, maar die mens was intussen ook al een jaar dood en zijn huis was verlaten. Ook de grote rustige hond van de buurvrouw eiste mijn aandacht op door aan mijn hand te likken! Enfin, de dame in kwestie had blijkbaar zelf nood aan een gesprek, want ze liet me haast niet meer gaan! Na de portie dierenverdriet, geleden langs de boorden van de antitankgracht, aanhoord te hebben, weer op pad. Want intussen was het gros van de bikers alweer gepasseerd!

Wat me op deze plek ook trof was de grote bomenkap op de beide oevers van de gracht! Wat een verschil met enkele weken geleden toen alles hier nog ongeschonden was. Ik denk dat men langsheen het ganse kanaal in de weer is, want ook in Stabroek werd vorig jaar alles kaalgekapt en vanochtend bemerkte ik ook bomenkap op de plaats waar het kanaal in Kapellen onder de spoorweg duikt. Daardoor zag ik het Fort van Brasschaat al van ver staan. Op die plek dook ik na 27 km in het zog van een man met een groepje vrouwen op sleeptouw de lokale speelbosjes in. Om daarna weer langs het kanaal onze weg te vervolgen over het door de boswerkzaamheden gehavende pad op de oever. Ter hoogte van het stulpje van een gefortuneerde onbekende die daar zijn kasteeltje in de bossen aan de rand van het militaire domein heeft opgetrokken (Sionkloosterlaan?) ging het de gracht over en op de andere oever verder. Op 28 km dook ik de bossen weer in over een iets lastiger singletrack die er nog vochtig bij lag en goed voorzien van wortels en bultjes. Om na een lusje weer op dezelfde plek aan het rijke optrekje te arriveren. Het ging de vijver aan het Fort van Brasschaat rond doorheen het bos.

Om dan plots op 30,5 km oog in oog te staan met het bouwwerk waarover onlangs een collega biker op het forum de vraag stelde wat dit dan wel moest wezen! Ik heb dat toen kunnen vinden door wat te zoeken op internet. Het is een kleine betonnen constructie met enkele trappen en aan dit monument van de Cavalerieschool is een droevig verhaal verbonden dat zich afgespeeld heeft in de periode tussen de beide oorlogen. Het werd opgericht in 1938 en herinnert aan de ongelukkige dood van een aantal (onder)officieren tijdens een militaire oefening tengevolge van de accidentele ontploffing van een lading springstoffen het jaar voordien. Het monument is duidelijk in verval en de plakkaat met de namen van de gesneuvelden is verdwenen. Eén naam trok daarbij mijn aandacht omdat in Sint-Mariaburg (Ekeren) de Frans Standaertlei naar hem genoemd is. Paarden werden vervangen door gemotoriseerd vervoer, de Cavalerieschool in het Kamp van Brasschaat werd tijdens de tweede wereldoorlog getroffen en verwoest door twee V-bommen en keerde er nooit nog weer. Frans Standaert was 26 jaar toen hij stierf. Enige ingetogenheid bij het passeren van deze plek is dus niet misplaatst. Helaas staat het monument er te verkommeren. Wie het verhaal over deze noodlottige dag wil lezen moet hier wezen! Nu rijden de mountainbikers achteloos voorbij het monument omdat er leuke paadjes met bultjes op en af naast lopen. In ieder geval een mooie lus die deel uitmaakte van deze tocht.

Het paadje gaf uit op een bredere weg tussen in onbruik geraakte legergebouwen naast een verroeste spoorweg en ik arriveerde op de brede betonbaan aan het vliegveld van Kamp van Brasschaat. Toen ik even halt hield om de omgeving goed te bekijken voor het geval ik dat monument eens tijdens een privaat ritje zou willen terugvinden, stopten drie Weetabix-boys, waarvan één al knap moe was omdat hij met de fiets naar de start was gekomen. Zoals te verwachten was, werden we over de brede betonbaan in de richting van het Klein Schietveld gestuurd. Aan de ingang van de bossen daarvan stond een splitsing tussen de routes van 30 km en van 45 km en dit op 32,75 km na de start. Voor de langste route werden we over de oude spoorlijn het bos in gestuurd naar het brede pad langs hetwelke de meeste andere tochten het schietveld weer verlaten. Op het brede door tanks gehavende pad liggen een aantal smalle sporen die de indruk wekken singletracks te zijn. Er kwamen nog enkele andere bikers achterna. Op 34 km bereikte ik een open stuk heide en ging het weer de bossen in. Ter plekke reden we enkele lussen. Op een bepaald ogenblik raakt de singletrack aan de rand van het militaire domein aan een straat met in het bos gelegen villa’s. Even gaan kijken of ik geen straatnaam kon vinden. Ik kon niet weten dat we er even later vlak voorbij zouden rijden. Het betreft de Reigerslei en de Vijverslei op het grondgebied van Kapellen. We reden er enkele lussen over de open heidevlakte en door de bossen die er rond liggen. Daarbij passeerden we het weerstation dat er in de open vlakte ligt. De paadjes lagen er goed droog en berijdbaar bij. Een tijd geleden, toen de sneeuw aan het dooien was, reed je er als het ware door beekjes tijdens de toertochten. Er kwam een einde aan de mooie lus over het Klein Schietveld ter hoogte van de plek waar de Vijverslei, de Hazelaardreef en de Feniksdreef samenkomen.

Op die plek staat een mooie maar kitscherige villa van rijke mensen met op het dak van de garage een torentje met uurwerk dat het uur slaat! Het klokje sloeg net 12.30 u en ik had er 38 km op zitten. Er volgde nog een mooie lus over het schietveld, over de heide en over een paar bulten in een pas uitgedund bos. Dan over mooie bredere bospaden waarop zich op de zijkanten singletracks hadden gevormd. Nogmaals doorheen een stuk uitgedund bos over nieuwe vrijgemaakte paadjes nadat deze te lijden hadden gehad van de boswerken. Dit alles nog steeds in het militaire domein en het maakte de eerder saaie aanzet van de toer weer helemaal goed. Er kwam een einde aan dit prachtige stukje ter hoogte van de midden in de bossen gelegen Kolibriedreef in Kapellen op ruim 41 km van de start. Enkele tientallen meters verder was ik weer op het grondgebied van Kalmthout om langsheen enkele straten met statige villa’s via de Epiceadreef weer een volgend stuk bos te bereiken. Daar volgde de waardige afsluiter van deze toertocht onder de vorm van een zeer mooie lus doorheen de bossen aan de rand van het schietveld over prachtige paadjes. Tussen de bomen door zag ik in de verte de ploegmakker die ik bij aanvang aan de start had ontmoet en me op het lange rechte stuk van het Groot Schietveld na de eerste splitsing had ingehaald, met een maat huiswaarts rijden.

Een asfaltbaantje bracht me weer tot aan het bedrijventerrein en de garage Van Trier. Mijn fiets vastgelegd aan een dranghekken en binnen bij de Weetabix-boys, zonder Weetabix himself, nog een drankje genuttigd. Ik had dikke pech want nadat ik bonnetjes had gekocht werd de laatste braadworst voor mijn neus weggekaapt! Pech gehad! Kort nadat de Weetabix-boys waren vertrokken begonnen de Heidestoempers aan een ferm tempo met de opruim van de tafels en stoelen in de werkplaats van de garage. Toen ik weer buiten aan m’n fiets vertrekkenklaar stond kwam daar een biker paniekerig aan! Zijn bike verdwenen! Gelukkig bleek hij enkel maar verplaatst! En het hekken waar m’n fiets had aan vast gehangen werd ook terstond meegenomen! Het ontbreken van een bewaakte parking wordt door enkelen aangehaald als een minpunt. En de bikewash waar ik geen gebruik van gemaakt heb zou ook maar zus en zo geweest zijn. Toch een mooie tocht waarvan het tweede gedeelte na de rust de eerder saaie aanzet snel doet vergeten. Ik heb deze winter het Klein Schietveld nu wel verschillende keren eer aan gedaan!

Weer huiswaarts via de Beauvoislaan richting Heide-Kalmthout en vandaar via de Canadezenlaan en Vierhoeven naar Putte-Stabroek. Daar in het kraam aan de grens kenden ze me nog van vorige zondag en er werd terstond een halve gebraden kip even weer warm gemaakt in de microgolfoven! En zo stond ik daar op de Belgisch-Nederlandse grens weer een half karkas van pluimvee af te kluiven in het zicht van alle voorbijgangers. Want in Putte zijn op zondag vele winkels open! En zo kon ik de gemiste braadworst dan toch goedmaken! Deze keer geen rondje meer gereden vanaf het Moretusbos, maar recht naar huis, recht op recht over de Danckerseweg en de Parijseweg tot in Hoevenen. Een paar straten verder was ik weer thuis. Er wachtte me immers een zeer drukke werkdag op maandag! Heenrit 13,5 km, toertocht 46,5 km en thuisrit met omweg voor gebraden kip 20 km. Goed voor 80 km fietsplezier op een zondag begin maart!

Het verslag van deze toertocht is al te lezen op mtb-you.be, mtb-you.nl, mountainbike.be en mountainbike.nl!