Toertocht (20-25-45-60 km) van de Fietseling Hageland-Zuiderkempen te Averbode op zondag 10-08-2014.

Op zondag 10 augustus deelgenomen aan de 26^ste Fietseling Hageland en Zuiderkempen, een organisatie van de gemeenten Aarschot, Begijnendijk, Diest, Herselt, Scherpenheuvel-Zichem en Tessenderlo. De organisatie van de mountainbiketocht rustte in de handen van de gemeente Scherpenheuvel-Zichem. De uitstippeling van het parcours werd verzorgd door MTBC Messelbroek en MTB Okselaar. De start was vanuit de sporthal in Averbode, een deelgemeente van Scherpenheuvel. Zoals naar gewoonte m’n makker Jari opgepikt op de afgesproken plek en samen naar Averbode gereden waar we een parkeerplekje vonden in een straat niet ver van het vertrek. Ons ingeschreven in de sporthal en om 9.40 u waren we op weg voor een ritje op de grens tussen de provincies Vlaams-Brabant, Antwerpen en Limburg.

Onmiddellijk na het vertrek troffen we al een splitsing tussen de kidstoer van 20 km en de rest en direct daarna tussen de routes van 25 km en 45-60 km. Als opener kregen we al direct 3 km knappe singletracks door de lokale bossen voorgeschoteld waardoor we al hoopvol konden uitkijken naar de rest van het parcours! Een asfaltbaantje leidde ons tot de splitsing tussen de routes van 45 km en van 60 km op 3,75 km van het vertrek ter hoogte van Heuvelken in Engsbergen (Tessenderlo). Gekozen voor de langste route. Als opener van deze extra lus kregen we een knap bospad met twee keren een plezante klim en afdaling over lokale bulten met een vlakker stuk tussen beiden! Een bospad leidde ons vervolgens voorbij de voetbalvelden van VK Penarol Engsbergen waar we op 7 km een grote baan, de Sparrenweg, kruisten.

Op 10 km ging het omstreeks 10.10 u fel klimmend naar boven nadat we een slijkstrook waren gepasseerd. Vanaf daar kregen we veel singletracks voor de wielen. Er stonden daar redelijk wat plassen! Op 12 km kruisten we nogmaals de Sparrenweg ter hoogte van de grens tussen Engsbergen en Tessenderlo en ging het de Houterenberg in, een grindpad. Nu werden de paden in het Averbodes Bos ons deel. Omstreeks 19 km volgde een vrij lang stuk asfalt over een door de bossen lopend toeristisch fietspad. Ter hoogte van het Jachthuis in de bossen troffen we enkele dubieus opgehangen pijlen die voor verwarring zorgden. Maar ook knappe singletracks om van te genieten! Verderop zagen we een vrijwilligster van het Rode Kruis op een stoeltje aan de toegang tot een domein zitten. Zij wist ons te vertellen dat de mountainbikers door de poort het vermoedelijk private domein dienden in te rijden. We reden er door een stuk bos en langsheen knappe vijvers en uitgestrekte grasvelden. Volgens de kaart bevonden we ons toen in de Merodebossen op het domein de Merode te Averbode. Via deze plek bereikten we de bossen rond de Abdij van Averbode. Daar reden ook veel gewone fietsers en wielertoeristen rond. In een bepaalde dreef stonden ijsventers met hun wagentjes hun waren te verkopen! Op 21,50 km doken we er opnieuw de bossen in en reden er over een zich over en weer slingerende singletrack die er evenwijdig liep met een fietspad doorheen het bos.

Een klim over asfalt voerde tot naast de Abdij van Averbode waar we de grote parking kruisten naar het volgende bos toe. Daar werden we, naast enkele zachte beklimmingen, ook onthaald op een wel zeer stevige klim! Die konden we ons nog herinneren van tijdens de toertocht vanuit Hulshout. Toen hadden we een vlakke rit verwacht, maar werden we ook door het heuvelachtige Scherpenheuvel gestuurd! De GPS van Jari gaf een helling van 11% aan. We daalden door het bos af over een singletrack tot in de Langedreef om een nog zwaardere helling van 16% voorgeschoteld te krijgen. Ik zag de twee bikers die ons zonet hadden ingehaald tot boven rijden. Jari raakte ook al rijdend tot boven, ook al scheelde het niet veel of hij moest voet aan de grond zetten, maar ondergetekende diende halverwege op te geven! Na een asfaltbaantje troffen we op 26,50 km de eerste bevoorrading onder een luifel van een koertje naast het gebouw van een lagere school langsheen de Nieuwe Mechelsebaan in Testelt. Het aanbod op de tafels was karig maar voldoende, de bananen waren reeds opgegeten door de voorgangers. De dames ter plaatse deden hun beklag over het feit dat de gemeente Scherpenheuvel-Zichem wel voor een iets ruimer assortiment had mogen zorgen! Hun club, MTB Okselaar, was door de gemeente aangezocht om de rit uit te pijlen maar had verder weinig logistieke steun gegeven. Zij hadden alles zelf moeten voorbereiden en waren van mening dat één en ander hun club een slechte naam zou geven! Voor hun eigen toertocht zorgen ze immers altijd voor een zeer uitgebreide bevoorrading. Niet dat wij de kwaliteit van een toertocht afmeten aan de keuze die we krijgen aan de stop! Het parcours was ons tot hiertoe al goed bevallen en dat is het belangrijkste! Achteraf drong het tot me door dat Jari niet om water voor zijn drinkbus had durven vragen, vermits er geen water stond! Die jongen is ook veel te braaf! In elke school is er wel een waterkraan ter beschikking!

Na de stop ging het de bossen weer in op de grens met Langdorp. Knappe paden, op en af over bulten en dikke wortels, werden er ons voor de wielen gegooid in de omgeving van de Zilweg in het Rodebergbos omstreeks 30,50 km. Na de doortocht van dit prachtige stuk bos reden we even door de bewoonde wereld van Testelt en voorbij de watermolen aan de Demer. Daar troffen we op 33 km de splitsing tussen de 20-25 km en de 45-60 km omstreeks 12.15 u ter hoogte van een brug over de Demer. We zagen daar bikers die de extra lus voor de langste afstanden reeds achter zich hadden. Ze zagen er allemaal moe uit! Zouden we het dan nog zo hard te verduren krijgen? Vanaf deze plek volgde een eerder saai stuk van de rit en was het tot 38 km niets anders dan kilometers vreten over het jaagpad langs de Demer. Ter hoogte van de Ezelboerderij De Hoef lieten we de Demer achter ons om een eerder lastig grasspoor voor de wielen te treffen, gevolgd door een zachte klim in het Krijkelenbergwandelpad. Ter hoogte van de Engelenberg doken we de bossen van de Waaiberg in waar we omstreeks 41 km enkele stevige hellingen op en af te verwerken kregen.

Rond 43 km bereikten we de meer bewoonde wereld van Scherpenheuvel-Zichem en reden we over landelijke assenwegen. Van 44 km tot 46 km volgde de route het traject van een fietspad over een voormalige spoorwegbedding en hadden we knappe vergezichten over het heuvelachtige landschap. In de verte zagen we de Basiliek van Scherpenheuvel afgetekend tegen de hemel en een grote feesttent in de velden staan. Even later reden we na het maken van een lus de feesttent voorbij. We waren verwonderd van een plek die zo ver af leek te liggen zo snel van dichtbij te passeren! Op 46 km kregen we een splitsing tussen de routes van 40 km en van 60 km. 13.10 u. Nog steeds gekozen voor de langste route. Die leidde ons over een vrij lang grasspoor van een dikke twee kilometer waar we dienden op te boksen tegen een stevige wind. Op 50 km konden we ons lekker laten gaan over een knappe afdaling in een mooie holle weg! Na het kruisen van een baan volgde een stevige off-road-klim op de Vinkenberg van zo’n halve kilometer lang.

Op 55 km diende zich de tweede bevoorrading aan op het grondgebied van Zichem. We waren er maar net op tijd, want de drie mannen ter plekke maakten aanstalten om met de bestelwagen te vertrekken. Ze hadden alles opgeruimd maar diepten voor ons toch nog een banaan, een homp cake en een koek op! Terwijl we dat alles opaten was er tijd en ruimte voor een babbel. Tot hiertoe was het weer meegevallen, veel beter dan de voorspellingen hadden doen uitschijnen, maar thans pakten zich donkere wolken aan de hemel samen! We hoopten toch droog een punt achter de rit te kunnen zetten! Zacht klimmende paden door relatief hoog opgeschoten gras leidden ons na de stop tot in het centrum van Zichem waar we een grote baan kruisten nabij de opvallende kerk met plompe toren. De roestige kleur van de gevels is te wijten aan de ijzerzandsteen waaruit het gebouw is opgetrokken. Die plek ben ik nog al bij andere tochten gepasseerd, maar dan in de andere richting! De straat bracht ons vanaf de witte villa op de hoek met de grote baan op 57 km weer naast de Demer en tot aan de brug waar we daarstraks de extra lus van de 45-60 km begonnen waren en de bikers die op de terugweg waren hadden zien rijden!

De laatste kilometers leidden ons doorheen het Demerbroek en over vrij natte bospaden. Ter hoogte van de voetbalvelden van Everbeur kwam Jari nog onzacht ten val door een moedwillige boomstronk toen wij met de fiets dienden te laveren in een smalle opening tussen de omheining van het voetbalveld en enkele boomstammetjes! Na enkele woonstraten waren we omstreeks 14.30 u weer bij af aan de sporthal met 63 km op het tellertje. Ondanks het feit dat het einde van de mountainbikerit voorzien was om 14.00 u hebben de mannen ter plekke nog de moeite gedaan om voor ons de beloofde drinkbus op te diepen. “Fietseling Hageland-Zuiderkempen” stond er op gedrukt. Om bij onze verzameling te steken! Buiten aan de deur stond nog de doos waar je uw inschrijvingsbewijs in kon deponeren om kans te maken op een te winnen fiets. Aan de inschrijving was gezegd van dat bonnetje mee te nemen en onderweg te laten afstempelen aan de stop. Maar daar hing dan weer een blad dat meldde dat afstempelen niet nodig was! Nog een drankje achter de kiezen gegoten.

We hadden honger gekregen, maar Jari kon de plek waar hij in de omgeving van de Abdij ooit was gaan eten niet meer vinden. Dat zal het grote centrum in de bossen geweest zijn waar we rakelings gepasseerd waren. Dat had dan als gevolg dat we ergens beland zijn waar we anders vermoedelijk nooit hadden gekomen! Meer bepaald het bizarre Indische restaurantje “Tafeltje dek je”! Het interieur is al de moeite van het bekijken waard! Om maar te zwijgen van de uitbater en de andere gasten! We hebben daar Kefta gegeten. Dat zijn pikante lamsgehaktballetjes. Ze zijn Jari toch niet goed bekomen, want hij begon er van te zweten en zijn ogen zagen er uit alsof ik hem aanstonds buiten zou hebben moeten dragen om naar lucht te happen! De thuisrit naar onze carpoolparking zette een punt achter deze amusante zondag. We hadden genoten van de rit en onderweg goed kunnen lachen met onze eigen grappen en grollen. De Kefta-oogjes van de Jari, ik zal ze niet snel vergeten! Intussen de laatste afspraken gemaakt voor het verlengd weekend van 15 augustus, want we zouden donderdag naar de provincie Luxemburg afreizen voor de toertocht in Achouffe-Wibrin, die we omwille van het erg slechte weer uiteindelijk niet gereden hebben, de vaste routes van La-Roche-en-Ardenne en de toertocht van Erneuville.

StrammerMax

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be en op m’n site mtbwijzer.be!