Toertocht (25-35-42 km) van de Offroadbikers te Mol op
17-09-2011.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vandaag naar Mol afgezakt om te komen rijden bij de
Offroadbikers met start vanuit het Technische Sint-Paulusinstituut. Ik had de indruk dat er niet zon
overrompeling was, maar je kon dan ook van vroeg in de ochtend tot in de
namiddag starten. Even over 13.30 u mijn
inschrijvingsbewijsje gedropt in de doos van de man die aan de start stond en
via de zijkant van de school de tracks op gegaan die leiden door de bossen aan
Heidehuizen en die zich vlak achter de school uitstrekken. Dat leverde al direct bijna 7 km singletracks
op, deels op het traject van de vaste Landduinenroute. De ondergrond lag er ideaal bij: droog, maar
niet stoffig. We kwamen uit aan de onlangs
in
brand gestoken verlaten woning op de hoek van de Bremdoornstraat en de
Borgerhoutsedijk. Er waren nog starters,
want op dit eerste stuk van de toer staken 18 bikers me voorbij.
In de recent
verharde Bremdoornstraat gingen we halverwege rechts een verdoken
singletrack in en het was de eerste keer dat ik daar reed, ook al kom ik toch
geregeld hier toertochten rijden. Tracks
door bossen en paadjes langsheen weiden brachten ons richting Balen-Rosselaar,
naast de ruïnes van een vroegere kapel. Een
treintje van vijf ploegmakkers raasde me voorbij. We reden richting kanaal, staken het over en
reden er een tijdje naast. Daarna kregen
we weer singletracks door de bossen voor de wielen geworpen. Het viel me op dat de ondergrond er hier nog
droger bij lag dan in Heidehuizen. De
bikers konden hier hun hartje ophalen op de plezante paadjes met draai- en keerwerk
en over bultjes op en af. Op dit
gedeelte van de toer telde ik een tien bikers.
We kwamen uit aan een grote plek in het bos die ommuurd is
door betonplaten. Ik ben daar al
meerdere keren gepasseerd, maar ik weet eigenlijk niet wat daar achter schuilgaat. Aan het einde van de afsluiting rechts het
hoekje om, er weer langs via de andere kant om uit te komen op een lang smal
pad in het bos. We kwamen aan een ietwat
eigenaardige plek waar vele kleine vijvertjes liggen, om dan uit te komen aan
het voetbalveld achter het voormalige casino van Mol-Gompel met de kenmerkende
torentjes. Als ik hier passeer rijd ik
altijd eens tot aan dit bizarre gebouw, gelegen aan de rand van een wijk vol
kleine, oude arbeiderswoningen van de glasfabriek. De herstelling, restauratie en het onderhoud
van zon gebouw moet handenvol geld kosten, maar eigenlijk is het schandalig
dat het zo staat te verkommeren, met ramen die open staan of waarvan de ruiten
werden ingegooid.
De toer ging niet voorbij het casino, dus op mijn stappen
teruggekeerd. Even verder dienden we de
grote baan naar Mol-Gompel te kruisen om zo de Kievitsheide in te duiken. Ook daar stond een groot, schijnbaar
verlaten, gebouw. Volgden weer amusante
paadjes door de bossen, waarbij ik een korte tijd op de hielen gezeten werd
door een jonge kerel. Even halt gehouden
na een klimmetje. Een groepje
clubmakkers, waaronder één vrouw, reed voorbij.
En zo kon ik weer in totaal tien bikers bij het totaal voegen, waarbij
de laatste demarreerde nadat hij me had ingehaald. Even verder kreeg ik deze man weer te zien
aan de bevoorrading die zich aandiende op 22 km na de start toen we weer uit
het bos kwamen. Ze stond op de klassieke
plek, ik vermoed ook achter een schoolgebouw.
De voorraad was al goed aangesproken, maar er lagen nog bananen, partjes
appelsien, suikerwafels, zachte wafels en granenrepen om de honger te stillen.
Vermits de plek aan de rand van het bos ligt, doken we
direct weer tussen de bomen om de daar gelegen tracks onveilig te maken. We passeerden een grote vijver met aan de
rand een vervallen en deels ingestorte chalet.
Leuke paadjes op en af voerden ons door de bossen, een echte speeltuin
voor de biker. Ze brachten ons tot aan
de Mora-fabriek, waar ik even halt heb gehouden. Daar moet ergens een beek hebben liggen
stinken, een geur die me niet bepaald zin deed krijgen in het consumeren van
een curryworst! Het tellertje tekende 25
km af. De volgende 10 km kregen we heel
wat tracks door de bossen, aaneengeregen door stukjes asfalt of de passage van
woonstraten. Via het fietspad naast een
drukke steenweg werden we nogmaals het kanaal over gestuurd om er daarna vanaf
een houthandel enkele kilometers langs te moeten rijden. Deze keer doken we niet op de klassieke plek
weer de bossen in, doch pas verderop, om dan uit te komen op een
asfaltbaantje. Nog voor ik er passeerde
herkende ik de Molderloopstraat waar voor het raam van een huis een perpetuüm
mobile het nog steeds niet heeft opgegeven van over en weer te wiegen. Even verder wordt dan in een bocht de
spoorweg gekruist om aan de andere kant via een dropke weer de bossen in te
duiken en vergast te worden op een speeltuin vol plezante singletracks,
waaronder zelfs eentje met een aantal opeenvolgende kombochtjes. Een biker in een mooi pak in zwart en rood,
met bijpassende helm, die langs de kant stond om wat te checken en schrok omdat
hij me niet had zien naderen, reed nadien een tijdje in mn zog om me tenslotte
weer voorbij te gaan. Tot aan het begin
van de laatste kilometer werden we gelukkig gemaakt met singletracks door de
bossen die deze streek rijk is. Om
tenslotte na 43 km te arriveren aan de grote baan tegenover de Carrefour op een plek
waar een druk kruispunt ondertunneld is met een gloednieuwe rotonde voor
fietsers! Ik ben ooit al eens tijdens
een toertocht over die rotonde gestuurd, maar ik kan verwarren met iets
dergelijks op een andere plaats!
Ik zal waarschijnlijk weer de laatste geweest zijn om te
arriveren. Dus maar direct gaan douchen
om proper weer naar huis te kunnen.
Binnen zaten nog een aantal bikers aan de tafels. De douche gaf warm en overvloedig water en
het deed deugd van er onder te kunnen staan.
Ik hoorde het lawaai van tafels die werden opgeklapt. Toen ik weer in de zaal kwam waren alle
rijders opgestapt en de tafels opgeruimd!
Toch nog een ijsthee kunnen bemachtigen, ook al hadden de Offroadbikers
hun verdiende centjes al netjes soort bij soort gelegd! Niet naar huis via de E313, maar via de
Baileybrug aan de Kleppende Klipper richting Postel gereden. De curryworstenfabriek gepasseerd! Die ligt blijkbaar vlak bij de baan van Mol
naar Lommel. En verderop staan al die
vrachtwagens waar de meeste toeren passeren via een fietspad, omdat de passage
langs het kanaal er onmogelijk is omdat het jaagpad er over het privéterrein
van een bedrijf loopt. En nu toch
eindelijk eens gestopt bij de bakker die het Echt Postels Brood
verkoopt. Man, man, dat is wel een brood
om u tegen te zeggen, bijna dubbel zo groot als een gewoon! Of het ook lekker is zal ik morgen na het ontbijt weten! De E34 op aan het voormalige
douanecomplex. In Retie veel geflikker
van blauwe zwaailichten in de andere rijrichting. Bandensporen en schade aan de middenberm
deden vermoeden dat een auto er over
de middenberm was gegaan, wat inderdaad zo blijkt te zijn! Deze dag eindigde dus niet voor iedereen op
een positieve manier zoals hij voor mij eindigde na een amusante tocht in Mol.
Dit verslag is ook te lezen op mountainbike.be
en op
mtb-you!
|