Toertocht (38-48 km) van BuSo Kristus Koning te Sint-Job-in-t-Goor op 04-09-2011.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Op een zondagochtend voor dag en dauw op, om dan even over zessen te horen hoe de regen op het dak van de veranda kletterde! Het hield niet op, dus toch maar de moed bijeengeraapt. Om 07.15 u vertrok ik van thuis uit met de bike in de gietende regen, terwijl mijn buurman zich verwonderde over het feit dat ik in dit hondenweer toch ging rijden! In Brasschaat rijdend kreeg ik een berichtje van rubber-12 die meldde dat hij op de buienradar het einde van de zondvloed afwachtte om dan te vertrekken. Even verder een bijna-botsing met een wielrenner die op de linkerkant van het fietspad reed, nipt kunnen vermijden. Maar ik kon me niet boos maken op deze moedige die evenmin was binnen gebleven met dit hondenweer! Een uur later was ik aan de start na een rit van 19 km. Er waren nog moedigen die zich kwamen inschrijven, er stond zelfs een kleine file. De groep Zonebikers voor mij was ook per fiets gekomen, want hun blauwe pakken droegen reeds de overvloedige sporen van nat en modder. Een berichtje gestuurd om mn vertrek te melden en de jacht open te stellen!
We doken al direct de bossen rond het schooldomein in. Achter de bult, de berg uit de eerste uitgave, indertijd een avondrit op vrijdag, lag een fotograaf onder een paraplu op de loer! Hij loerde wel naar de verkeerde kant en had me niet zien komen! Door de modder raakte ik zelfs niet eens over dit bultje. Ik voel me niet meer zo zeker op mn oude bike. De andere is binnen voor nazicht en de gloednieuwe wou ik geen modderbad aandoen! De fotograaf stuurde me terug. Bleef ik toch weer steken zeker! Derde keer, goede keer. De tracks in de bossen achter Kristus Koning lagen er verzopen bij, modder en plassen werden er ons deel. Er was een kort wasbord aangelegd, gevolgd door een diepe put. Dat is meer iets voor de jonge gasten. Een groepje van een zevental bikers even laten passeren. En dan zou het een hele tijd duren eer ik nog andere moedigen zou te zien krijgen. De rit voerde ons over tracks en paden door de bossen. Spijtig van dit weer, want de paadjes boden er echt waar een biker van houdt. Ik had medelijden met de inrichters die waarschijnlijk veel minder deelnemers zouden zien vertrekken en die aan de start in de weer waren onder een tentje om de bikers na afloop te ontvangen. Het was omwille van de grijze lucht en de regen zo donker in de bossen dat je sommige pijlen maar met moeite kon zien hangen. Op sommige plaatsen was het echt een modderzooi. Het probleem is dat je de diepte van de plassen niet kan inschatten! Dat leidde soms wel eens tot verrassingen! Mijn nieuwe schoenen waren meteen gedoopt.
Uiteindelijk kwamen we de bossen uit naast het kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van sas 3, waar die enkele woonboten liggen. Een visser stond er met wagen en zelfs caravan incluis! De regen houdt niet iedereen thuis! Via een bruggetje het kanaal over. We doken de bossen in die zich langs de oever van de waterloop uitstrekken. De toestand van de ondergrond was hier al beter dan bij aanvang. Het had intussen ook opgehouden zwaar te regenen. Twee keren reed me een duo tegen hoog tempo voorbij om verderop de singletrack in te vliegen. Die kerels hadden duidelijk geen schrik van nat en glibberigheid! Na de omzwervingen in de duistere bossen kwam ik uit op een bekende plek in de buurt van de grens tussen Brecht en Schilde aan het café Trapke Op, alwaar we het kanaal weer overstaken in de richting van het kruispunt van de Westmallebaan en de Abdijlaan waar een klein kapelletje staat. Even verderop staat het Trappistinnenklooster, bekend geworden van op de televisie. Mijn tellertje klokte 36 km af, dus een 17 km van de toertocht zelf. Werd ik in het begin slechts sporadisch ingehaald, nu telde ik al een 45 andere bikers. Allemaal later vertrokken en sneller rijdend. Nu de regen weg was, waren ze dan toch buitengekomen! Vanaf toen heb ik het zelfs opgegeven van nog te tellen!
Een veldweg vol stenen voerde ons tussen de weiden. Steenpuin dat gebruikt werd om wegen wat te verharden kon enkel betekenen dat we de streek van Westmalle naderden. Dat is typisch voor deze omgeving. Ik herkende paden van de tochten die vanuit deze gemeente vertrekken. Het puin is soms echt een steen des aanstoots voor menig biker, maar hier kon het nog gaan! Ik miste wel de fully nu ik met de hardtail over het pad dokkerde en mijn kont als achtervering diende te fungeren! Wardje en zijn clubmakkers staken me voorbij. Voor de mountainbiker is Westmalle synoniem met Drieboomkensberg, de lokale speeltuin vol draaiende en kerende tracks. Bij mooi weer is het een lust om er te rijden, bij nat weer soms een beproeving. Maar het viel al bij al nog mee. Ik werd er gelukkig evenmin op de hielen gezeten. Er reed een jongen achter me, maar die hield dezelfde snelheid. Zo ging het lekker overal over en af. Ik ben er zelfs nog een biker voorbijgestoken, een nieuweling, op sleeptouw genomen door een meer ervaren maat die wat verder op hem stond te wachten. Wat verder wou ik de grote Jan uithangen en een heuveltje over rijden in plaats van de pijlen te volgen! Maar daar schrokken tegenliggers zich een hoedje! Het parcours passeerde daar in de andere richting ook! Waarvoor mijn excuses! De bevoorrading diende zich aan op de plek die ook door andere tochten wordt uitgekozen. Er was daar toch redelijk wat beweging. Een onfortuinlijke wachtte er met overgetrokken ketting op depannage. De newbee van daarnet vroeg aan zijn maat wat zon depannage dan wel inhoudt! Er was een rijke keuze aan bananen, groot en klein, Kempense wafeltjes en peperkoek. Van alles wat gesnoept. MTBiker from Berendrecht, Enigma en hun makkers arriveerden ook. De drijfnatte MTBiker had veel te vertellen! Hij was even onoplettend geweest naast het kanaal, had daardoor een flinke duik gemaakt, was kopje ondergegaan in een ferme plas en had een borrel slijkwater binnengekregen! De nodige gebaren moesten het verhaal kracht bijzetten! Later wist rubber-12 me ook te melden dat Enigma de diepte van een plas verkeerd had ingeschat! Wat water meer of minder maakte eigenlijk al lang niet meer uit, de meesten zullen toch nat geweest zijn tot op de huid. Maar door de hoge temperatuur was dat niet onaangenaam! In de winter zouden we versteven geweest zijn van de kou in dergelijke omstandigheden!
In mn eentje vertrokken, want ik zou snel weer bijgehaald worden door MTBiker en zn gezelschap! In een lange bosdreef dienden de nodige plassen ontweken te worden door wat slalommen. MTBiker moet goed in conditie zijn, te zien aan de vaart waarmee hij me voorbij vloog, zijn kompanen een eind achter zich latend. Het tweede deel van de tocht was een opeenvolging van langere stukken over het grondgebied van Westmalle, waarbij we de bekende Trappistenabdij voorbij reden. De bossen ruimden plaats voor velden. We deden een lange veldweg aan die bij veel wind een echte beproeving en uitputtingsslag kan zijn! Maar de wind was ons gunstig gezind. De kapotte weggewaaide paraplu die ik hier vorige winter bij een tocht of twee had zien liggen was intussen door een brave ziel opgeruimd. Bij de doortocht van een volgend bos en laverend tussen de plassen, hoorde ik mn naam roepen. De rubber had me weten in te halen. Ondanks de pech die hij had met zn bike door verloren geraakte onderdelen. De modder spaarde niemand! Mijn schijfremmen konden alvast niet verslijten, vermits er op deze bike geen staan!
Door de mechanische problemen verkoos rubber de toer van 38 km te volgen. Ik ben solidair gebleven, ook al had ik die tien extra kilometers er nog wel bij hebben kunnen nemen. Schalks als hij is, merkte hij op dat ik het wel gemakkelijk had met een gangmaker! Alsof hij mijn gedachten kon lezen, want ik had inderdaad al snel door dat waar hij door een plas geraakte, ik dat ook kon avonturen en dat, indien hij bleef steken, ik het niet hoefde te proberen! Wie minder sterk is met de bike moet slim zijn! Op één plek scheelde het niet veel of hij ging MTBiker achterna! Wortels in diepe plassen zijn een gevaarlijke combinatie! Ik denk toch dat rubber wat spijt had van zn keuze, want korte tijd later waren we sneller dan verwacht weer bij af. Opgedroogde modder klitte aan mijn benen. Aan de bikewash stonden de echte beren van deze zondag hun schatjes af te spuiten, de modder in het haar op hun benen vastgeklit, hun fietspakken smekend naar een wasmachine! Mooi om zien hoe één van de mannen met de tuinslang van onder het slijk een pracht van een bike weer tevoorschijn toverde! Eigenlijk jammer van zon pronkstuk aan de elementen bloot te stellen! Maar ja, als je hem in de garage laat staan blinken heb je er eigenlijk ook niks aan!
Nu werd duidelijk waarom de mensen deze ochtend zo in de weer waren met hun tentje! Er brandde vuur waarop lekkere pizzas werden gebakken. Dat ik iets eetbaars spotte stemde mij goedgezind en deed mij het modderbad snel vergeten. Wardje, Enigma, MTBiker from Berendrecht en hun hele gezelschap kwamen bij ons aan tafel zitten. Glazen werden aangevoerd en de pizza werd al snel eer aangedaan! Toen ook SilverFokske als een moddervos uit het niets opdook, moest een bank worden bijgeschoven. Cheeseman die als enige van zn club het hondenweer getrotseerd had, had intussen toch gezelschap gevonden. De ambiance steeg rechtevenredig met het aantal geconsumeerde glazen. Een tweede portie pizza ging er bij sommigen gretig in! Kort nadat rubber, SilverFokske en ondergetekende alleen waren achtergebleven, kregen we het gezelschap van Weetabix en zn bikemakker. Weetabix was me gisteren nog achternagekomen in het Nederlandse Putte nadat hij me aan de overkant van de weg had zien rijden voor een lokaal rondje bij veel beter weer! Met zon pak als het mijne is het moeilijk incognito te passeren! De groep Zadelbeukers aan een tafel verder maakte ook grote ambiance. En nog gingen wij niet naar huis! Tot er dan toch ene met dubbele tong begon te spreken! Die hebben we veiligheidshalve toch maar naar huis begeleid! We moesten er deze keer toch voor gaan en ons opofferen, want de opbrengst was voor een nobel doel! De weg naar huis verder gezet via de grens in Putte. Daar staat op zondag een kraam met gebraden kippen. Op een bankje een halve kip verslonden en mij tijdens het afkluiven niet laten afschrikken door een fikse regenbui. De zaak afgesloten met een klein pakje frieten van bij Mieke. Daarvoor diende ik wel even aan te schuiven. Pas om halfacht was ik weer thuis na een rit van 91 km! Mijn bike nog gepoetst, met pak en al onder de douche gekropen en de hele zooi in de wasmachine gestoken. Content ingeslapen. Of hoe slecht weer een zondag niet noodzakelijk hoeft te vergallen. Ik hoop dat de mensen van de school die dit hebben georganiseerd toch wat zaad in het bakje hebben gekregen ten bate van de kinderen.
Dit verslag is ook te lezen op mountainbike.be en op mtb-you!
|