Opening van de Dries- en dalroute (48 km) met een gratis
toertocht in Lubbeek.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vandaag naar Lubbeek gekomen om deel te nemen aan de
toertocht over de nieuwe vaste Dries- en dalroute die officieel werd
geopend. Voor de plechtige opening was
ik te laat, maar men kon tot de middag inschrijven voor deelname aan de gratis
tocht vanaf de sporthal naast het gemeentehuis en het politiebureau. Vertrokken omstreeks 11.10 u, samen met twee
andere bikers die ik al snel uit het oog verloor. Onderweg heb ik in totaal elf deelnemers nog
gezien. Aangezet met de groene hoofdlus
die van start gaat met een stevige klim over een betonbaantje tussen de velden,
gevolgd door betonnen landbouwwegen. Na
3 km volgt een mooie holle weg over een pad met losliggende stenen. Daarna weerom een reeks betonbaantjes met een
aantal korte hellingen op en af. De
eerste echte off-road betreft een pad dat een kruising is tussen een
singletrack, een graspad en een holle weg, eindigend op een korte maar stevige
klim. Boven stak ik een moeder met haar
zoontje voorbij. Het tellertje klokte
toen 5 km af. Volgde weer een
betonbaantje dat aan een weide met paarden overgaat in een mooie holle weg en
een leuk stukje track tussen een aantal bomen.
Na 7 km kan men kiezen voor het voortzetten van de groene
route, of overschakelen op rood, wat ik dan ook gedaan heb. De route leidde me dan over met gras
begroeide paadjes in de richting van het Lindenbos. Daar heb ik een pijltje gemist omdat vlak
naast een nieuwe straat met gloednieuw gebouwde huizen links ook een smal paadje
begint naast een miniatuurhuisje. Het
inrijden van die nieuwe wijk heeft me een stevige klim gekost, om dan op mijn
stappen te moeten terugkeren! Het smalle
paadje leidt regelrecht naar een mooi stukje van het Lindenbos dat achter deze
woonwijk ligt. Het betreft maar een vrij
kort stukje, maar dit bos wordt verder op de toer nog doorkruist. Wat me op die plek opviel waren de vele
paadjes links op en af. Wie even van de
route afwijkt vindt daar beslist ook mooie paadjes om te berijden. De rode lus biedt meer off-road met een
afwisseling van met gras begroeide paadjes, korte stukjes tracks onder de bomen
of tussen de struiken en boomgaarden, met daarin een aantal stevige
klimmetjes. Door het afwisselend patroon
van wegen krijgt men soms mooie vergezichten over de landelijke omgeving. Mijn tellertje toonde 13,5 km.
Op de grens met Kortrijk-Dutsel krijgt men een mooi stukje
bos voor de wielen geschoven, doch het is maar kort van duur. Ook hier kan de nieuwsgierige biker van het
parcours afwijken om andere paadjes door het bos te verkennen. Daarna voert de route de fiets door een
aantal straten met dure villas van mensen die beslist geen armoede
lijden! Aan een kruispuntje gaat het dan
rechtsaf en heb ik me een tweede keer vergist door de straat naar beneden af te
rijden, terwijl men aan het begin van de straat direct naar links een smalle
track dient in te slaan! Ik was er niet
alleen om die pijl te missen, want toen ik op mijn stappen terugkeerde omdat ik
beneden geen pijl meer vond, kwam er nog een andere biker de straat naar
beneden gestoven. Die heeft me later
weer ingehaald. De vergissing was snel
vergeten, want na het paadje volgt een mooi stukje route door vermoedelijk
hetzelfde Lindenbos.
Ook na 20 km duikt de route weer dat Lindenbos in om er pas
3 tot 4 km verder weer uit te komen. Een
uitdagend bospaadje met aan het begin een stevig klimmetje, gevolgd door enkele
kuitenbijtertjes en een amusante afdaling over een paadje waar men diverse
wortels dient te trotseren. Kort daarna,
op 23 km en in een woonwijk van de gemeente Linden (Lubbeek), dient men weer
over te schakelen op de groene hoofdlus.
Daar heb ik me samen met nog een biker weer vergist omdat het paaltje nu
langs de linkerkant van de weg stond en ook omdat er twee vrouwen net voor dat
paaltje stonden te kwebbelen! Op 25 km
volgt de doortocht van Pellenberg over een baantje naast de kerk met pittige
kasseitjes om weer uit te komen in een wijk met duren huizen. Daar wijst dan een pijltje naar links en
dient men goed op te letten om niet de opritten van de villas te kiezen, doch
wel een zeer smal paadje daartussenin!
Ik had het paadje niet direct opgemerkt!
Men raast vervolgens naar beneden over een vrij woest met stenen bezaaid
paadje met enkele geïmproviseerde trapjes.
Beneden dient men toch uit te kijken, omdat sommige stenen van die
trapjes door erosie zijn weggespoeld en men uitkomt in een gewone straat. Men komt uit aan een kleine visvijver,
verscholen tussen de bomen. Daarna
onmiddellijk weer naar links, zacht klimmend naar boven. De ingang van de stortplaats Pellenberg ben
ik al eens gepasseerd tijdens een toertocht.
Van het stort zelf krijgt men niets te zien! Volgt een weidepaadje naast een bosrand,
terwijl men rechts in de hoogte een groot gebouw ziet staan. Ik vermoed het ziekenhuis van
Pellenberg. Op het weidepaadje treft men
enkele slijkerige plekken zo rond kilometer 31.
Rond 35 km volgt een passage door een woest bos over een
track vol wortels en stenen. Eens het
bos uit rijdt men tussen de maïsstengels door tot aan een betonnen
baantje. Vanaf hier treffen we weer de
klassieke betonnen baantjes zoals bij het begin van toer. Na een stevige klim in de Bergendriesstraat kan
men de groene route vervolgen, of overschakelen op blauw. We hebben dan 38 km in de benen. De biker die ik daarstraks ook verkeerdelijk
de straat zag naar beneden razen kwam het pad tegenover uitgereden. Hij had de blauwe lus dus al achter de
rug! De blauwe lus is voor de verwoede
biker de minst interessante omdat er veel verhard in voorkomt, weliswaar
onderbroken door enkele amusante stukjes.
We vangen aan met 2 km asfalt om dan het bos ter hoogte van de
Heurebeekstraat in te duiken, alwaar de woonhuizen verborgen staan tussen de
bomen. De omgeving moet zwaar te lijden
gehad hebben van de recente onweders, vermits de elektriciteitsdraden er op
ooghoogte hangen en zelfs hier en daar voorlopig op de grond liggen! Afgerukt door vallende takken en bomen. Het tellertje toont 40 km. Eens het bos weer uit zie je links in de
verte dikke boomstammen die als lucifers zijn versplinterd. Er liggen afgeknakte bomen en afgewaaide
takken. De wind moet hier hevig te keer
zijn gegaan! Ook langsheen onze weg
treffen we omgewaaide bomen en afgerukte kruinen, reeds gedeeltelijk opgeruimd. We worden langs een drukkere straat gestuurd,
naar rechts langs een straat naar boven om dan langs een smalle track weer naar
beneden uit te komen in die drukkere straat, recht op de rijweg. Daar moet je dus wel even uitkijken! Een gevarenbordje zou daar niet misstaan! Via een smalle track komen we in een weide
terecht die dient overgestoken te worden om dan de volgens mij zwaarste klim
aan te vatten over een track in het bos tot boven een Calvarieberg met
kruisbeeld. De aanwezigheid van het
kruisbeeld heeft stormschade hier toch niet kunnen verhinderen! Dan rijden we naar rechts door het Calvariebos de
berg weer af. Het kruisbeeld staat op 46
km van het vertrek. Intussen was het
tijdens deze laatste kilometers jammer genoeg beginnen regenen. Via een lang pad door het bos komen we weer
uit op hetzelfde kruispunt waar we daarstraks de blauwe lus zijn gestart om
weer over te schakelen op groen. Na nog
enkele straten kom je aan de achterzijde van de sporthal weer uit aan de start.
Voor de gelegenheid was er een afspuitstand voorzien met
diverse tuinslangen, een mooi gebaar na een kostenloze rit! Een mooie toer, ondanks de verharde stukken
toch de moeite waard om er eens voor naar hier te komen en de ideale manier om
kennis te maken met deze landelijke streek.
Veel afwisseling van paden en een aantal klimmetjes die niet in de
kleren kruipen. Het is wel zinvol van op
bepaalde plaatsen waar drukkere wegen dienen worden gekruist, de pijltjes te
voorzien van een bijkomend gevarenbordje, wat op sommige plaatsen al wel werd gedaan.
Dit verslag is ook te lezen op mountainbike.be en op mtb-you!
|