Toertocht (25-35-45 km) van MTB Palmzondag te Herk-de-Stad op maandag 15-08-2011.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ondanks de zondag toch zwaar afgezien te hebben tijdens de Oeterdalmarathon in barslechte weersomstandigheden en nog veel schoonmaakwerk en was gehad te hebben, de maandag toch weer vroeg uit de veren om de tocht in Herk-de-Stad te komen rijden. Ik had deze vroeger al een keer of twee gereden en deze rit was me telkens zeer goed bevallen. Ik zou er spijt van gehad hebben hem deze keer zonder deelname te hebben laten voorbijgaan. Toch weer een lange autorit zoals daags voordien.
Ingeschreven en even over 10.00 u van start gegaan. Na 3 km verharde wegen om het dorp uit te komen via de grote baan langs dewelke ik daarnet in Schulen was gearriveerd, doken we het Lummens Broek in over een kiezelpad dat langs een schilderachtige oude hoeve passeerde. Volgden een aantal verharde paden, afgewisseld met korte strookjes off-road om na 7 km dan het bos in te duiken over de eerste echte singletrack die we voor de wielen geworpen kregen. Ik werd voorbijgereden door een biker die er een stevige vaart in hield en wiens gespierde gladde kuiten deden vermoeden dat hij een geoefend rijder was. Kon ik toch ook maar zon tempo halen! Even later stond de kerel langs de kant en riep me wat toe tijdens het passeren. Ik kon zijn taaltje niet zo goed verstaan, maar ik vermoed dat hij wilde zeggen dat wat komen ging er moeilijk bij lag! Dat was niet overdreven, want dra dook ik een holle weg in waarvan ik me afvroeg wie daar fietsend doorheen gekomen is. De bodem was verzadigd van het nat en vormde één grote zachte slijkerige brij! Toch maar even te voet er doorheen geploeterd teneinde mijn krachten niet al direct van bij aanvang te verspelen! Daarna werd de ondergrond weer beter, ook al lag alles er na de regen van gisterenochtend nog vettig bij. Omdat mijn remmen het in de eerste twintig kilometer van de rit in Opoeteren reeds begeven hadden en ik bovendien nog problemen had met de versnellingen achteraan, had ik voor vandaag mijn oude ros nog eens van stal gehaald. Eigenlijk zijn alleen het stuur en de wielen nog origineel. De rest is onlangs nog allemaal vervangen, zelfs het frame. Maar als je intussen het comfort van een fully gewend bent, dan valt zon hardstaart toch dik tegen als je door een hobbelig weidepaadje fietst en het zadel in je kont geramd krijgt! Het was toch ettelijke kilometers wennen aan mijn oude vriend! Na 9 km reden we door Lummen.
Vettigheid maakte weer plaats voor een degelijke ondergrond en na een eerste stevige klim toonde een bord aan dat we de top van de Willekensberg bereikt hadden. Met Opoeteren nog in de beentjes was ik blij dat ik bovengeraakt was! Even de baan over om aan de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Beukenboom weer het bos in te duiken! Men zou gaan vermoeden dat zelfs de Moeder Gods de vrienden van Natuurpunt een warm hart toedroeg! En ook de bikers, want vanaf kilometer 7 tot en met kilometer 13 werden we vergast op een aaneenschakeling van leuke singletracks door donkere bossen. Het aanzwellend geluid van voertuigen bewees dat we in de buurt van de snelweg reden. Na een veldweg bereikten we na 14 km de Duizendjarige Eik die in het middelpunt staat van een cirkelvormige houten afsluiting. Even gestopt om deze oude reus eens goed te bekijken. Ik was er niet de enige, want de boom genoot ook de belangstelling van wandelaars wiens pad we nog zouden kruisen. Oranje pijltjes toonden dat op een deel van ons traject ook een wandeltocht was uitgestippeld. Tot aan de eerste bevoorrading op 21 km werden we vergast op vele kleine singletracks, afgewisseld door andere wegen en paadjes. Twee stoere potige bikers stoven me voorbij en deze gasten lieten zich blijkbaar niet verschalken door een plots klimmetje dat zich achter een bocht aandiende en ondergetekende wel te grazen had!
Die bevoorrading werd bevolkt door vriendelijke mensen. Er lagen peperkoek, cake en koeken en er was sportdrank om de dorst te lessen. De potige bikers stonden er ook en ik vermoed dat één ervan aan het zeggen was dat deze toer niet de belangstelling geniet die hij verdient. Toen ik een stuk peperkoek achter de kiezen stak arriveerden twee mij bekende personen die ik al een tijdje niet meer te zien had gekregen. Dus een leuk weerzien met Nidecker en Nideckerin! Laatstgenoemde kunnen overtuigen om toch te kiezen voor de langste afstand! Want volgens de blonde schone aan de bevoorrading zouden we een mooi stukje voor de wielen krijgen. Inderdaad konden we genieten van vele plezante tracks door de bossen. Bij een stevige klim en na enkele bultjes, was Nidecker ineens een stuk voorop en zag ik hem in de verte rijden terwijl de pijlen naar rechts wezen! Toch niet verkeerd gereden zeker? Op de volgende bochtige tracks speelde ik ook Nideckerin kwijt! Zou zij op zoek gegaan zijn naar haar verdwenen beer? Met de gedachte dat ze nog achterop waren even halt gehouden op een met prachtige bloemen begroeide open plek in het bos. Een man en een vrouw die ik aan de bevoorrading had zien toekomen aangesproken met de vraag of ze mijn metgezellen niet gezien hadden! Neen! Toch maar verder gereden om vast te stellen dat zij al voorop waren en op mij stonden te wachten!
Rond kilometer 30 reden we door een dorpscentrum van vermoedelijk een Lummense wijk met mooie huizen, om dan lekker naar beneden te kunnen razen over een semi holle weg die zich tussen de tuinen van huizen naar beneden stortte. Tot groot ongenoegen van de honden die deze tuinen bevolkten en dat lieten merken door luidkeels geblaf alsof ze ons ter plekke met fietspak en al zouden verslinden! In het zog van het duo dat ik in het bloemenveld had ontmoet verder gereden. Toen deze mensen halt hielden bij een aantal ezels in een weide, riep Nidecker dat ze zijn broer met rust moesten laten! Zelfkennis is het begin van de wijsheid! Met zn vijven, ik als laatste, doken we een mooie bochtige track door de bossen in. Aan de eerste grote bult goed aangezet, om dan bovenop te moeten stoppen achter de twee bloemenveldbikers. Nideckerin krabbelde namelijk recht. Zij was net voor hen gevallen en had daarbij een boomstammetje op luttele centimeters gemist! Een zwart en zanderig smoeleke en idem dito fietspak, waren buiten enkele schaafwondjes aan kin en lip, het enige gevolg van deze buiteling. Vermits alle tanden nog in de eetkamer stonden, kon de rit in gemoede, doch met iets minder zekerheid vanwege de gevallene, worden voortgezet!
Toen het tellertje rond de 40 km aantikte, passeerden we het mooi gelegen en thans in de zon badende Schulensmeer! Bootjes spelevaarden er op het water en surfers hoopten er tevergeefs op een weinig wind. We vervolgden onze weg over een kiezelpad naast het meer en langs vissers die zich daar hadden neergezet. Grote plassen dienden te worden ontweken! Via een pad door gras, onder een warme zon, tussen een dijk langs het meer en een waterloop, ik vermoed de Demer, keerden we terug naar de startplaats. Daar zaten mij nog bekende fietsliefhebbers, meer bepaald Carlito en zijn kompanen van de Bierbikers. Wat is de wereld klein! Nideckerin deed bij het genieten van een frisdrank nog eens uitvoerig het verhaal over haar te intieme kennismaking met de lokale bosgrond. Want ondanks de ook ietwat geschonden lip bleek ze toch enkel letterlijk op het mondje gevallen te zijn! Wat bij ons de idee opwekte dat zij, en wij, misschien ook gebaat zouden zijn bij een soort helm voor op de mond! Een soort muilkorfje voor bikers! Dat kleinood zou meteen twee doelen heiligen. Het zou lippen en tanden beschermen bij een val en ten tweede ook de stilte alle eer aandoen! Alvorens afscheid te nemen deden we ook het hamburgerkraam eer aan. Als laatsten, want wij verorberden er de drie nog resterende broodjes, zodat deze mens zijn winkeltje kon sluiten. Zijn kraampje stond er al toen ik vertrok.
Mooie tocht, eindelijk nog eens mooi weer, zorgvuldig afgepijld en gebruik gemaakt van kalklijnen om het ons gemakkelijk te maken en een zeer afwisselend aanbod van paadjes en tracks. Vriendelijke mensen aan start, pauze en aankomst. En plezant gezelschap onderweg! Van de bikewash en douches geen gebruik gemaakt.
Dit verslag is ook te lezen op mountainbike.be
en op mtb-you!
|