6de Boerenbike (30-50 km) te Opwijk van de KWB
Droeshout tijdens de Wayenbergkermis.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Als ik later oud zal zijn en niet meer in staat om er
naartoe te komen, dan zal ik vast nog wel eens terugdenken aan de dagen die ik
ben komen plukken op die niet altijd even gemakkelijk te vinden weide in het
landelijke Droeshout. Een beetje zon, de
muziek van een Decap-orgel, kinderen die zich amuseren op de springkastelen of
een rondje rijden in een paardenkoets, mensen die in en voor de tent genieten
van een glas en een hapje eten. Eerst
een inspannende rit met de bike om daarna van dit alles mee te kunnen
genieten. Men hoeft echt niet veel
kilometers te reizen om te kunnen zeggen: dit is nu vakantie!
Het kostte me wat moeite om de weide te vinden, want in
Wolvertem zijn de straten anders aangelegd en ook in Merchtem wilde de GPS me
sturen in straten die nu enkele richting zijn.
Bovendien is er naast een Waaienberg ook nog een Weyenberg op de grens
met Merchtem! Ik bleek geparkeerd te
staan naast Weetabix en zijn kompanen, mannen uit onze streek, leren kennen op
een toertocht en via het forum. Bij
nader toezien zijn ze me voorbijgestoken op de A12 met hun opvallende wagen,
beladen met bikes. Ik hoopte wat
voorsprong te hebben op rubber-12, maar net toen ik me ingeschreven had zag ik
hem de tent binnenkomen! Bovendien
bleken er ook nog twee clubgenoten te zijn afgekomen. Om 9.30 u zat ik op de fiets om de toer van
50 km aan te vatten. De toer was
omgekeerd in vergelijking met de vorige editie, want we startten in een andere
richting. Een asfaltbaantje en enkele
boerenwegels leidden ons naar het eerste bos.
Ik had amper anderhalve kilometer afgelegd of bij de doortocht van dat bos
lag ik alweer op de grond en tussen de netels!
Uitgeschoven over een gladde wortel die me al bij aanblik weinig
vertrouwen inboezemde. Het zal wel
lukken, heb ik gedacht, doch het lukte niet!
En meteen kreeg mijn zelfvertrouwen al een flinke deuk! De biker die even later volgde schoof ook,
maar had meer geluk en bleef op zn fietske zitten! We passeerden het kerkje van Mazenzele. Het stond in de steigers. Ik had enkele jaren geleden, bij de Daan-TT,
al opgemerkt dat het nodig aan restauratie toe was! Het zou zonde zijn indien zulke kerkjes
zouden verdwijnen, ongeacht de vermindering van het aantal gelovigen. Om daarvoor geld in het bakje te brengen wil
ik nog wel eens een flitspaal van de Vlaamse regering sponsoren door er te snel
te passeren!
Rubber-12 en de twee Papegaaien-clubmakkers hadden me al
snel bijgebeend. Rubber beweerde niet
snel te zullen rijden, maar op de hobbelige paadjes over graspollen door de
weiden ging het voor mij nog te snel.
Tegen dat tempo zou mijn tong snel op mn tenen hangen! Dus heb ik het trio maar laten gaan en mn
eigen tempo gekozen! Een mix van
veldwegen, smalle paadjes door weiden en tracks door stukken bos leidde ons tot
in Asbeek (Asse) en verder tot aan de bekende plek met het kapelletje op de
heuvel en de kleinere kapelletjes met de staties van de kruisweg. Verderop merkte ik dat we tegen de richting
van een vaste route in aan het rijden waren.
Er kwam me een biker tegemoet, dan nog twee en in een onoverzichtelijke
bocht na een klimmetje ben ik even blijven staan om te drinken. Nog drie, die gehinderd werden door twee
bikers die achter me aankwamen. Na de
bocht bleven de tegenliggers maar komen!
Omdat ik betwijfelde dat al deze kerels de vaste route aan het rijden
waren, vroeg ik aan één hunner aan welke toertocht zij deelnamen! Het bleken bikers te zijn van de toer vanuit
Roosdaal. Een geluk dat die mannen de
klassieke geel-zwarte pijlen moesten volgen, want verderop zouden de beide
parcours elkaar nog ontmoeten.
Na een lekker snelle afdaling over asfalt, waarbij ik met
dichtgeknepen remmen nog 40 km/h haalde, kregen we de watertoren van Asse in
het vizier met enkele korte kuitenbijters over de grindpaadjes in het park van
Asse. Het ziet er daar nu al wat groener
uit! Enkele jaren geleden reed ik hier
door een kale tuin met enkele verloren gelopen bomen. Aan het Kasteel Waalborre, eerder een uit de
kluiten gewassen villa dan een kasteel, moesten we linksaf een kort stukje door
het centrum van de gemeente. Om even
later te kunnen genieten van een leuke snelle smalle track door een stuk bos en
naast weiden. De eerste bevoorrading kwam
na 24 km na een assenweg en stond opgesteld in Kobbegem. Even tevoren had ik de plaats bemerkt waar ze
vorig jaar stond opgesteld. Een
babbeltje met enkele bikers ter plekke die vroegen of ik was wie ik ben! Er lagen bananen, partjes appelsien, wafels
en sultana-koeken. De drankjes hadden
blitse fluo-kleuren. De mensen die voor
de bevoorrading zorgden hielden er de sfeer in.
In Kobbegem volgde weer een splitsing tussen de beide afstanden. Voor mij was het de schilderachtig gelegen
kerk rond naar boven en voorbij de school t Ressorke, wat mij eerder geschikt
lijkt als naam van een huis van lichte zeden!
Volgens internet is het geen school, maar een jeugdhuis. Tracks door bossen en weiden werden mn
deel. De velden aan een klein kapelletje
waren het speelterrein van enkele konijnen die het hazenpad kozen van zodra ze
me zagen toekomen! Misschien wisten die
dieren nog dat ik hier vorige editie mn blaas geledigd had!
Via het 13-bunders wandelpad, waar ook een rode vaste route
passeerde, maar in de andere richting, voerde de rit ons naar Relegem, alwaar
we een tweesporige betonnen landbouwweg werden opgestuurd. Volgden paadjes door weiden, naast een klein
bos en een hoogspanningsmast. Mijn
tellertje klokte de 30 km af. Pas aan
het kerkje van Sint-Gudula, met een stokoud uurwerk, te Hamme (Merchtem), stak
me sinds de bevoorrading de eerste biker voorbij. Van daaruit leidden off-road-wegen ons naar
het kerkje van Brussegem met huizen in een smal straatje. Volgde een zeer mooi en amusant stuk van de toer,
dat gedeeltelijk samen liep met de vaste route.
Daar zat veel afwisseling in het soort paden, er kwamen stukjes bos in
voor, soms lekker naar beneden vlammen, maar ook stevig naar boven klimmen,
terwijl de vermoeidheid zich begon te laten gevoelen. Een groepje van vier stak me voorbij, gevolgd
door nog een biker bij wie ik me kon aansluiten. Vlak of naar beneden liep hij wat uit, maar
in de klimmetjes kon ik het gat steeds weer dichtrijden en voelde hij mijn hete
adem in zijn nek. Dat maakte hem wat
zenuwachtig, zodat hij even aan de kant ging uitblazen. Later zou hij me weer inhalen toen ik zelf
even halt hield en uiteindelijk zijn we samen toegekomen. Hij liet me verstaan dat het vat zo stilaan
leeg was. Met nog een andere kerel was
het een beetje haasje-over spelen omdat hij me inhaalde, dan weer stopte om aan
zn fiets te prutsen of zn gsm te beantwoorden. Naar het einde toe is me nog een biker
voorbijgekomen, en heb ik zelf nog een koppel ingehaald, zodat ik sinds de
bevoorrading eigenlijk nog slechts tien andere deelnemers gezien heb. Gedurende de laatste tien kilometers
passeerden we van nabij de drie grote zendmasten op diverse plekken en die ik
bij het toekomen al van op de A12 had zien staan! Na 49 km stond ik weer op de weide.
Nog een babbeltje met Bever en Cracra, de twee andere
Papegaaien, en samen met rubber-12 de barbecue en de tap eer aangedaan. Volgens Cracra hadden we onderweg het
parcours van zelfs twee andere tochten tegen gekregen. Streets en Mojobiker gezien, de andere bikers
van de delegatie van Straf in Bergaf uit Opwijk kwamen me niet bekend
voor. Zij zijn de reden waarom wij hier
jaarlijks weer neerstrijken vanuit het Antwerpse nadat we hen tijdens de
Brugbergrace in Humbeek hebben leren kennen.
De fiets, de zon, het orgel, wat lekkers om te eten, de sfeer: Wayenbergkermis,
een stukje hemel op aarde.
U kan dit verslag ook lezen op mountainbike.be
en op mtb-you
Sint-Gudulakerkje te Hamme (Merchtem) op www.merchtem.be
|