Toertocht (18-35-50-55-60 km) te Stekene van WTC Blijf Jong.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Op deze zaterdag vanuit Hoogstraten naar huis gereden om daar m’n fiets op te halen en me snel om te kleden om in Stekene te komen rijden.  Me nog net op de valreep kunnen inschrijven.  Me pas daarna klaargemaakt en omstreeks 14.00 u zat ik op de fiets.  Net voor mij was nog een tweetal mannen vertrokken.  Ik heb gedurende de hele rit maar tien bikers gezien, de meesten per twee en een paar enkelingen.

Bij de start merkte ik dat m’n kilometertellertje geen kik gaf!  Even gecontroleerd en vastgesteld dat het metalen verklikkertje van de spaak verdwenen was!  Een vervelende zaak, omdat ik toch altijd graag een idee heb van de nog te rijden kilometers.  Dat zette al meteen een domper op deze rit.

Het begin van de rit voerde ons uit het centrum van Stekene weg.  We volgden kiezelwegen, afgewisseld met asfaltbaantjes en rustige wegen.  Hier en daar doken we een stuk bos in.  Het viel me al direct op dat je verdorie goed moest uitkijken, ook op de rustige wegen, de kiezelbaantjes en in de bossen.  Want overal reden hier auto’s!  Zelfs op de meest onmogelijke plaatsen waar ik me afvroeg wat die mensen daar in godsnaam met een auto kwamen zoeken!  Het feit dat hier overal buitenverblijven staan zal daar mee te maken gehad hebben.  Het was niet druk, maar aan elke hoek kon je je aan iets verwachten!  Zeer vervelend trouwens!

Het parcours kon me minder bekoren dan elders, maar ik weet dat ik in Oost-Vlaanderen niet voor de wielen krijg zoals wat ik bijvoorbeeld gewend ben in de Antwerpse Kempen, Limburg en het zuiden van Nederland.  Veel veldwegen en kiezelpaden, weinig singletracks.  De eerste singeltrack liet lang op zich wachten en was in een mum van tijd achter de rug!  Een mooi stuk dat in het eerste deel van de toer verwerkt was, betrof de passage van het Natuurdomein Wullebos.  In dit bos kregen we mooie tracks en paden voor de wielen.  Ook het stuk langs de boorden van een of andere vaart was mooi.  In een bocht van de vaart stond een plakkaat met de tekst van een gedicht.

De eerste bevoorrading had ik bijna gemist, want de pijl naar rechts hing aan de linkerkant van de weg op een hoogte hoger dan de verkeersborden!  Op m’n stappen teruggekeerd omdat ik aan het einde van de weg geen pijlen kon bespeuren.  Twee dames stonden er met bananen, chocolade, lekkere cake, water en sportdrank ik een scoutslokaal.  Ondergebracht in wat volgens mij een afgedankt stationsgebouw was, ook al was er geen spoorweg te bekennen.  Maar het aangelegde fietspad doet me vermoeden dat hier vroeger een spoorlijn was waarover later een fietsroute werd aangelegd.  Er waren nog drie andere bikers aan de stop.  Na de bevoorrading volgde een mooi stukje door de natuur met een aantal zandwegen.  Door de droogte lag het zand er op verschillende plaatsen los bij, maar het was doenbaar om er door te geraken.

Toen we de E34 naderden werd ik voorbijgestoken door nog een eenzame biker.  Even gestopt om te zien wat de oorzaak was van het tikkend geluid aan m’n voorwiel.  Om dan vast te stellen dat ik daarstraks toch niet goed gekeken had, want de verklikker van m’n tellertje was wel nog op een spaak aanwezig!  Het stond gewoon schuin na het proper maken van m’n fiets vorige zondag.  Het staat er nog niet lang op en het hangt dichter bij de as dan gebruikelijk!  Gewoon er over gekeken!  Helaas daardoor een deel van de registratie gemist!  Toch content dat het niet verloren was!  Ik schrok me geregeld een hoedje, want op de weg die naast de snelweg loopt staken me geregeld auto’s voorbij en door het geluid van het verkeer op de snelweg en de wind die in je oren speelt, hoor je die niet aankomen.  En de weg was daar nu niet bepaald breed.

Via een fietstunneltje moesten we de E34 onderdoor.  Aan de andere kant was opschudding.  Er stond een brandweerwagen!  Er zal daar toch geen ongeval gebeurd zijn zeker?  Ik werd tegengehouden door een brandweerman.  Het was te gevaarlijk, je zag niks door de dichte rook, zei hij.  Verderop was een bermbrand.  Het is de eerste keer dat m’n tocht onderbroken wordt door een brand!  De streek niet kennende was dat voor mij natuurlijk een dik probleem!  Een vrouw die verderop woonde vroeg aan de man of ze via een bepaald kruispunt ter plekke kon geraken.  Dat bleek zo.  Ik ben dan ook via de grote baan, ik vermoed dat deze Heistraat heette, tot aan het eerstvolgende kruispunt gereden, wat trouwens een heel eind was, en ben daar rechts afgeslagen.  Verderop zag ik dan terug pijlen hangen.  Ik heb toch de moeite gedaan om terug tot aan de E34 te rijden, alwaar ook een brandweerman me tegenhield.  Dat was net op de plek waar de toertocht weer naar links afboog.  Goed dat ik die moeite gedaan heb, zo niet had ik toch wel enkele kilometers gemist, vermits het parcours naar links en rechts draaide alvorens de plek te bereiken waar ik de eerst pijl weer had zien hangen.  Als deze droogte nog lang blijft duren kan het goed zijn dat we nog meer met zulke brandjes geconfronteerd worden!

Paden door de velden en stukken bos, voerden me richting tweede bevoorrading.  De drie mannen daar waren al met de opruim bezig en in de weer met het opvouwen van hun tentzeilen.  Alles was er nog voorradig.  De chocolade lag wel te smelten in de zon!  Ik vermoed dat ik de laatste was om er te passeren, want ik had al een hele tijd niemand anders meer zien rijden.  Ik schrok er wel van daar te horen te krijgen dat ik nog 20 km voor de boeg had!  Ik was al een hele tijd onderweg.  Ik rijd nu wel niet snel, maar zo traag nu toch ook weer niet!  Volgens één van de mannen lagen de paden er in De Klinge wel zanderig bij, maar dat bleek nadien best mee te vallen.

Het laatste deel van de tocht was hetgeen me het meest kon bekoren.  Want we reden nu in de buurt van de Nederlandse grens die we ook even zijn overgestoken.  We kregen ettelijke kilometers voor de wielen geschoven in de bossen van De Klinge.  Een mooi en groot gebied met zandwegen, smalle paadjes en het uitzicht op vijvers en waterpartijen die er nu wel uitgedroogd bij lagen.  Heel rustig, geen last van auto’s die plots konden opduiken.  Er zaten daar wel kuitenbijters op het parcours, letterlijk dan, want ik werd op een bepaald moment achternagezeten door een klein mormel dat lawaai maakte alsof het mij ter plaatse zou gaan verscheuren!

Na de doortocht van De Klinge voerde de rit me terug richting E34 waar we nu via de brug over moesten.  Beneden vond ik geen pijlen meer!  Er hing een kleiner soort pijlen wat ik ben beginnen volgen.  Maar ik merkte aan de verkeersborden dat ik richting Sint-Gillis-Waas reed en verder van Stekene weg!  Vermits het al laat genoeg was en mijn te laat opgezet tellertje 42,91 km aangaf, kon dat niet kloppen.  Teruggedraaid en richting Stekene gereden.  Ik herkende gelukkig de wegen waarlangs ik ’s ochtends met de auto gepasseerd was en ben dan zo naar de start gereden.

Als anderen hier melden dat de bepijling beter was dan vorig jaar, dan moet het toen wel erg geweest zijn!  Want een belangrijk minpunt van deze tocht, wat het voor mij voor een stuk vergald heeft, was de bepijling!  Die was beneden alle peil!  Ik ben tientallen keren verkeerd gereden!  In het begin maak je je daar niet druk om, dat gebeurt wel eens op elke toertocht, maar tegen de duur begint dat mateloos te ergeren!  De donker oranje pijlen vallen echt niet goed op!  Zeker niet in een donkere omgeving zoals een bos.  Soms was het niet duidelijk welke van twee wegen je diende in te slaan.  Het ene was een oprit naar een verwilderde tuin, het andere een servitudeweg.  Die eindigde in een omgeploegd veld.  Bleek er halverwege aan een bruggetje een pijl te hangen die naar links wees.  Je moest daar een smal paadje naast een veld in.  De pijl was amper te zien in het donker!  Pas de tweede keer heb ik hem met veel geluk zien hangen!  Om duidelijk te zijn moet er voor een bocht, in de bocht en na de bocht een pijl hangen.  Dan is er geen twijfel mogelijk.  De bepijling was niet consequent.  Soms hing de pijl in de bocht, dan weer 50 meter er voor, één keer zelfs honderd meter, zodat je tegen dat je aan de afslag was gekomen, vergeten was naar waar hij wees en terug moest!  Bij elke afslag vraag je je dan af: is het hier of pas verder?  Er hingen pijlen op plaatsen waar twijfel was omdat er meerdere paadjes vertrokken!  Als er dan na de afslag nog een pijl hangt, ben je zeker!  Maar geen pijl te zien!  Op lange stukken hingen geen pijlen, zodat je begon te twijfelen of je wel goed zat!  Sommige stukken waren degelijk afgepijld, op andere delen van de tocht was dat echt ondermaats.  Deze toer was zeker niet afgepijld door mensen die gewend zijn van mountainbiketochten te rijden!  Want voor een biker telt ook elk klein paadje als een mogelijkheid.  Wij kregen voor de afpijling van onze jaarlijkse nightride toch zeer goede commentaren.  Akkoord, dat is maar 30 km, dus de helft, maar ik vermoed dat men met verschillende ploegen afpijlt.  Met alle respect voor de mensen die de bepijling gedaan hebben, want 60 km pijlen hangen is niet niks, maar dat zou toch duidelijker mogen gebeuren.  Dus de suggesties zijn: de pijlen bewerken met fluoverf, zodat ze beter opvallen, pijltje voor, in en na de afslag en af en toe een pijltje op lange rechte stukken.  Ik denk trouwens dat er nog opmerkingen over gekomen zijn, want één van de mannen aan de tweede bevoorrading vroeg zelf of alles voldoende duidelijk was.  Hij zou m’n opmerkingen overmaken aan de organisatoren.  Ik was naar het einde toe eigenlijk boos, maar het kan een samenloop van omstandigheden geweest zijn: me moeten haasten om nog op tijd te zijn voor het sluiten van de inschrijvingen, m’n tellertje dat niet werkte omwille van het verklikkertje waarvan ik vermoedde dat het verloren geraakt was, wat dan niet zo bleek te zijn, het vaak moeten terugkeren omwille van de pijlen, de bermbrand en geen pijlen meer gevonden aan het einde.  Ik vermoed dat ik een pak meer dan 60 km gereden heb!  Verder was alles prima georganiseerd, daar valt geen kwaad woord over te vertellen, en de tocht deed verschillende mooie plekken aan.

Lees dit verslag ook op mountainbike.be!

Foto's van blog "Het Stapperke"!