Toertocht (30-45 km) van Pek en Slik te Essen.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Welke ellende een mens zichzelf toch kan aandoen! Want elke zondag loopt de wekker een stuk vroeger af dan tijdens de week wanneer ik naar mn werk moet! Als je op zaterdagavond dan nog gaat deelnemen aan een nightride (Bazel) en pas om middernacht weer huiswaarts vertrekt, dan wordt het snel laat na het uitladen van de spullen en het nemen van een douche! Kort gezegd: het deed verrekt geen deugd om deze ochtend uit mn bed te komen! Ondanks de slaapdronken toestand me toch gezwind klaargemaakt na vier sandwiches achter de kiezen te hebben gestoken. Met mn gloednieuwe club-fietspak met speciaal zeem voor lange afstanden en de nog vuile bike vol opgedroogde Wase aarde van thuis uit vertrokken om 8.15 u, een rit goed voor 23 km. Met op zak een briefje met de namen van de straten in het laatste deel van het traject, want daar kende ik de omgeving niet. Tot daar volstaat het de spoorlijn Antwerpen-Roosendaal te volgen. In Kapellen kwam ik voor de derde keer, maar niet op rij, MTBiker from Berendrecht tegen op zn koersfiets, deze keer in het gezelschap van slechts één andere renner. Ter hoogte van het viaduct over de spoorweg, net voor Wildert, moest ik rechtsaf in een straat die Imkersweg heet. En daar zag ik een tafereeltje waarvoor het de moeite waard is om vroeg op te staan: twee reeën die midden in een groot open grasveld stonden, zich van geen kwaad bewust. Zelfs toen ze mij bemerkt hadden maakten ze niet direct aanstalten om weg te vluchten. Om dan uiteindelijk toch hun witte kontjes richting biker te keren! Na nog een aantal smalle betonnen landbouwwegen passeerde ik een molen. Pas op mn terugweg gezien dat het de Bakkersmolen betrof. Nu was alles er doods, op de terugweg stond de parking vol en zaten veel mensen buiten te genieten van de eerste warme zonnestralen. Toen ik mannen in fluojasjes teken zag doen naar autos met fietsdrager, wist ik dat de start niet ver meer was.
Net toen ik daar toekwam meldde mn gsm de ontvangst van een berichtje. Rubber-12 stond al klaar om te vertrekken. Hij heeft dan even gewacht tot ik mn centjes betaald had aan de inschrijving om samen te kunnen starten. In het begin werden over een aantal grote zandhopen gejaagd. Er was keuze tussen atleten en watjes. De laatste hoop heb ik wijselijk links laten liggen ten voordele van de optie watjes! De toer begon met stukken van de plaatselijke BLOSO-route die ik toch niet ken. Kon ik bij het begin goed bijblijven, toen de paadjes over zuigende ondergrond zich aandienden en de eerste putten dienden ontweken, hield de rubber er zon vaart in dat ik hem niet meer kon bijhouden! Hij moet zeker ergens wezen, heb ik nog gedacht! Ik hoopte hem aan de bevoorrading weer bij te zijn, maar ik heb hem niet meer gezien!
Het parcours bracht een afwisseling van asfalt, verharde wegen, soms zeer hobbelige veldwegen en geregeld leuke singletracks. Toen we een baan overgestoken waren, waar twee jongens als seingever stonden, zag ik zowel links als rechts pijlen hangen! Ik had nochtans geen splitsingsbord gezien! Even op mn stappen teruggekeerd. De jongens wisten te zeggen dat er daar een lusje moest gereden worden, vandaar! Op een bepaalde plek moesten we een kilometer of twee langsheen een grote baan met weliswaar weinig verkeer en doken we dan rechts een soort semi-holle weg in! Dat was een zeer leuke singeltrack. Met bochten van negentig graden waar je uw stuur op het goed ogenblik moest keren, anders botste je op de zijkanten! Een eindje verder moest een brede zandweg worden overgestoken, maar zag ik van rechts ook veel bikers afkomen die de brede zandweg bleven volgen. Eén ervan stopte. Hij was het noorden kwijt en wist niet meer waar naartoe! Hij vermoedde ergens fout te zijn gereden en vroeg of ik al een bevoorrading gepasseerd was. Neen dus! Toen een biker van rechts dan afsloeg in het pad waar ik logischerwijze naar toe moest, begon ik zelf te twijfelen. Toch maar gewoon de meest logische pijl gevolgd. In de verte zag ik nog een biker rijden, maar die maakte ineens rechtsomkeer! Wij zijn hier al geweest hé, riep hij in het voorbijrijden! Hij misschien wel, maar ik nog niet! Nu ik hieraan terugdenk valt pas mijn eurocent! Dat zal de kerel geweest zijn die afsloeg in plaats van de zandweg te blijven volgen!
Door deze twee bikers was ik wat ongerust geworden en vroeg me af of ik zelf nog wel goed zat, temeer omdat een bevoorrading uitbleef en ik nu toch al ruim over de helft van de afstand zat! En ik reed er zo goed als alleen! Intussen reed ik wel door een zeer mooie omgeving: de Rucphense bossen en een gebied dat luistert naar de naam Visdonk. Boswegen en singletracks wisselden elkaar af. We deden weer een stukje van de BLOSO-route aan met veel putten en modder. Mijn gsm meldde weer berichten, zoals steeds bij het kruisen van de grens en het overschakelen naar het Nederlandse netwerk. En daar was ze dan toch, de bevoorrading, pas na een 32 km, wat toch wel laat is voor een afstand van 44 km! Maar de stevige soep was lekker en goed heet. Nog twee wafels achter de kiezen gestoken en een flesje Isostar-sportdrank met citroensmaak leeggedronken. Het groepje met oudere en jongere rijders wat me daarstraks in volle vaart was voorbijgestoken, stond hier ook. En er arriveerde een groepje met twee jongens en drie mannen waarvan ik zou gezworen hebben dat ik ze nog al was tegengekomen op een toertocht. Omdat de bevoorrading zo laat was, was rubber hier intussen ook al lang weer verdwenen.
Ook in de laatste tien kilometers zaten nog mooie stukjes en tracks. En ik passeerde weer de plek op de brede zandweg waar ik de biker was tegengekomen die niet weer wist waar naartoe en de andere die verkeerd was afgeslagen. Dat was dus een zeer lange lus! Naar het einde toe werden we nog over een soort crossparcours gejaagd dat hoog boven een gracht op een soort heuvelrug lag. Vol bulten en diepe putten om door te rijden! Rubber liet weten dat hij nog werk had en niet ging blijven wachten aan de aankomst. Een kwartiertje na zn berichtje was ik weer bij af. Een groot bord kondigde de laatste kilometer aan. Twee mannen waren ingeschakeld om de fietsen af te spuiten en je kon zelfs kiezen tussen hogedruk of de gewone tuinslang. Nadien mezelf getrakteerd op een donkere Leffe en mn bonnetje van de inschrijving ingeruild voor een pannenkoek. Ik ben buiten in de zon aan een tafeltje gaan zitten waar vier mannen in witte pakken met reclame voor een zaak uit Zele (tussen Sint-Niklaas en Gent) zaten. Die hadden nog een hele rit voor de boeg! Verder geen bekende gezichten gezien. Pcdoc zal nog niet genezen zijn, vermoedde ik. En blijkbaar was dit zo!
Toen ik mn glas bijna leeg had, kwam het groepje met de drie mannen en de twee jongens van aan de bevoorrading naast me aan een tafel zitten en haalden belegde broodjes boven. Ik wist al aan de bevoorrading dat ik die groep nog al ergens gezien had. En toen haalden ze aan de aankomst ook belegde broodjes boven! Ik denk dat dit in Westmalle was! Eigenlijk leuk om zien hoe mensen het zich op een zondag gezellig proberen te maken!
Om 13.20 u ben ik weer huiswaarts vertrokken. Gelukkig alle straten weer teruggevonden in de omgekeerde volgorde. Overal wandelden en fietsten mensen, genietend van de eerste warme zonnestralen. Na exact 90,50 km was ik weer thuis en goed moe! Mooie toer, me goed geamuseerd en zelfs een naar mijn maatstaven hoog gemiddelde gescoord! De blauwe bloemen van de maagdenpalm staan open! Het is lente!
Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1192082#1192082
|