Toertocht (20-30-40 km) van het 18 de Bn Log op het militair domein te Leopoldsburg.

Omdat ik gisteren met een maat was gaan biken (lees afzien) in Epen (Nederlands Limburg, nabij Gulpen, 20 km van Aachen, en waar vandaag trouwens ook een toertocht was), wat niet bij deur is, daar ’s avonds nog ben blijven eten en wat tv ben blijven kijken, thuis mijn kleren nog gewassen had en op internet nog de berichten gelezen had over de aardbeving en tsunami in Japan, lag ik weer tergend laat in mijn nest!  Het deed dus pijn toen vanochtend de wekkerradio begon te spelen.  Eigen schuld, dikke bult!  Ik was toch nog kwiek genoeg om iets sneller dan anders al m’n spullen klaar te hebben voor vertrek.  Na een lange autorit kon ik me dan toch inschrijven.  Aan de inschrijving zat onder anderen een vrouw die er geen gras liet over groeien en elke binnenkomende ietwat dralende biker naar de tafel wenkte met de woorden “hier is het te doen, hier moet je zijn”!  Even voor halfelf, rijkelijk laat dus, zat ik op m’n fiets!  Ik werd bij het vertrek toegeroepen door een biker die met een afgebroken zadel stond te wachten en de opvallende papegaai op m’n pak bemerkt had.  Maar ik moet toegeven dat ik niet weet wie het was!  Shame on me!  Ik gok op Dickie!  Toen ik door de tent aan de “start” reed en m’n briefje kon afgeven aan de twee mannen die daar post hadden gevat, had ik er al dik twee kilometer over de betonbanen tussen de militaire gebouwen op zitten!

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Zodra je de start voorbij was, begon het feest.  Want we doken op een singletrack de bossen in om er slechts voor de laatste paar kilometers weer uit te komen!  Luttele kilometers verder kwam er een biker uit de tegenovergestelde richting voorbij.  En nog even later liep er een onfortuinlijke deelnemer te voet weer naar af.  Omwille van een gescheurde buitenband!  Ik heb wel al een paar keren een binnenbandje afgestaan om een pechvogel weer op de been te helpen, maar een buitenband heb ik nooit bij, daar kon ik niet bij helpen.  De tocht was zeer mooi en bracht ons een afwisseling van singletracks, bospaden, bredere wegen waar vermoedelijk soms tanks passeren, passages van open plekken en zanderige stroken aan de rand van de heide en zandvlakten.  Soms kregen we heuveltjes en bulten voor de wielen geschoven, de ene al wat groter dan de andere.  Om daarna weer naar beneden te kunnen razen.  Op een drietal plaatsen kon je kiezen uit “gemakkelijk” en “moeilijk”.  Omdat die eerste “moeilijk” eigenlijk best meeviel, heb ik dan overal daarvoor gekozen, wat op een bepaalde plek een leuk stukje door diepe putten en over hoge bulten opleverde, waar ik bovenaan toch even voet aan de grond moest zetten!  Op plaatsen waar een bredere holle weg soms vol water stond en zich een meertje had gevormd, liepen langs de zijkanten tracks waar we over werden gejaagd.  Dat alles maakte de tocht verrassend leuk.

Ik was moederziel alleen vertrokken en ik werd slechts twee maal ingehaald door een andere biker, daarna door een groepje van twee die ik kort voor het einde nog eens gezien heb.  Later staken me nog twee Rillaarse bikers voorbij.  Het zullen deze mannen geweest zijn die een flyer van hun mountainbike-weekend-happening van 16 en 17 april achter m’n ruitenwisser gestoken hadden, ondanks m’n late komst.  Ze groetten bij het inhalen.  Bij zo’n vriendelijke kerels moeten we dus in april zeker wezen!  Ik heb er al twee keren de nachttocht meegedaan.  Ongeveer halverwege ben ik dan zelf een groepje van drie voorbijgestoken: waarschijnlijk de vader en z’n maat in het gezelschap van zijn dochtertje.  Kort daarna arriveerde ik aan de bevoorrading.  Daar was nog alles voorhanden: wafels, peperkoek, koeken, partjes lekkere appelsienen, bananen, soep en sportdrank.  Even later arriveerde het trio, nog een United Biker uit Diest en een oudere biker alleen.

Na de bevoorrading volgde al direct een leuk paadje over een heuvelachtige track.  Je moest wel opletten voor een laaghangende tak die van een weinig fluoverf voorzien was.  En daarna nog kilometers genieten van de paden door de bossen.  Toen ik het “Executieoord” passeerde kwam ik een groepje van drie wandelaars met een hond tegen.  Ze vroegen me of er nog veel bikers gingen komen!  Ze vonden het wel vreemd dat ze daarnet door militairen waren aangesproken en dat alle fietsers ongemoeid werden gelaten.  Onder anderen omdat de hond los liep.  Ik heb hen dan duidelijk gemaakt dat het militair domein vandaag speciaal voor bikers was opengesteld.  Toen ik even tot aan de graven op het executieoord reed, stopte er een wagen op de betonbaan.  Die mensen zullen zich afgevraagd hebben wat die biker daar ging zoeken!  Toen ik weer terugkwam reed de auto weer weg.  Kort nadat ik de extra lus van 10 km voor de langste afstand was opgereden, werd ik nog voorbijgestoken door een biker.  En de rest van de lus heb ik niemand meer te zien gekregen.  In deze extra lus zaten een paar zeer mooie stukken en een paar plekken waar wat behendigheid meegenomen was.

Niet ver voor het bord dat de laatste 5 km aankondigde zag ik de bikers rijden die me voor de bevoorrading hadden ingehaald.  Daar maakte het parcours een lus van een kilometer.  Die was zo leuk dat ik die nog eens een tweede keer overgedaan heb.  En dan stak de oudere biker die ik aan de bevoorrading gezien had me voorbij.  Er volgde nog een leuke track met bulten en putten tussen de bomen waar wat stuurmanskunst mooi meegenomen was.  De oudere biker stond stil bij een andere die vermoedelijk pech had.  Want deze mens heb ik nadien uit een legerbusje zien stappen.  Waarschijnlijk opgemerkt door mannen die de bevoorrading opgeruimd hadden en de onfortuinlijke hadden zien gaan.  Met deze er bij heb ik vandaag omwille van m’n late start dus niet meer dan 13 deelnemers nog gezien!

Toen we uit het bos in de open vlakte kwamen, heb ik dan toch voor “gemakkelijk” gekozen.  Ik kan het wijten aan het feit dat het bordje “moeilijk” afgewaaid op de grond lag!  Mijn polsen begonnen namelijk pijn te doen.  Ik had trouwens geregeld hinder van een “slapende” linkerhand.  Niet moeilijk.  Bij controle bleek dat de voorvork van m’n bike potvast zat!  Deze is nochtans vrij nieuw.  Maar deze bike heeft wel lang ongebruikt gestaan.  Mijn polsen hebben dus de schokken moeten opvangen!  Tijd voor een groot nazicht!  Toen ik de laatste twee kilometer afmaalde over de betonbaan, werd ik voorbijgestoken door een busje dat materiaal van de bevoorrading terugvoerde.  En schrok ik me een hoedje doordat van over de zandrug ineens een sportvliegtuig rakelings over me heen kwam en verderop landde!  Ik had bij de start al een vliegtuig laag zien overkomen, maar ik wist niet dat hier een vliegveldje was!  Bij aankomst had ik 45 km op m’n tellertje.  Die extra kilometer er af, blijven er nog 44 over.  We hebben dus 10% extra gratis gekregen vandaag!  Nog gaan douchen zodat ik proper weer naar huis kon.  Want mij wachtte nog een lange rit weer naar huis.  Ik ben hier nog al komen biken, maar ik kon met niet meer herinneren dat het zo leuk was.  Mooie tocht, leuk parcours, alles prima georganiseerd!

Link: http://forum.mountainbike.be/viewtopic.php?p=1189379#1189379