Toertocht (25-50-75-100 km) van WTC Onze Hoop te Turnhout op zaterdag 08-10-2016.

Op zaterdag present getekend voor de toertocht van WTC Onze Hoop te Turnhout. Door een vergetelheid opnieuw huiswaarts moeten keren en daardoor een half uur kwijtgespeeld en pas om 14.00 u aan de start verschenen. We verlieten de stad Turnhout vanaf het Sint-Pietersinstituut en de ring (Noord-Brabantlaan) en doken naast de brug over de vaart het struikgewas in over het talud recht naar beneden. Dan een eindje over een grasspoor naast een desolate beek en voorbij de straten van een nieuw te bouwen woonwijk waar slechts een tweetal huizen reeds in aanbouw is. Dan passeerden we de kale vlakten van de stadsrand met wat industrie, reden langsheen het kanaal en kruisten het via een fietsbrug. De eerste echte bosdreef troffen we op 5 km van de start en vanaf hier werd de omgeving meer landelijk en meer genietbaar. Tijdens die eerste kilometers troffen we twee keren een splitsing waar de 25 km zich losmaakte van de 50-75-100 km.

We reden het Turnhoutse Vennengebied in via de assenweg Elzenstraat. Vanaf dan werden stoffige bosdreven ons deel. Op 8 km troffen we een eerste echte singletrack in het speelbos aan de Klein Engelandhoeve. Na een kort intermezzo over asfalt kregen we opnieuw een portie singletracks in een bos tot aan de oversteek van het zogenaamde Bels Lijntje, een toeristisch fietspad dat gelegen is op een oude treinbedding van Turnhout tot Tilburg. 11 km. Onmiddellijk daarna kruisten we de drukke baan Kastelein (Turnhout) en bereikten we de Dombergheide. Dit is een reservaat dat beheerd wordt door De Wielewaal. We kregen er een paadje doorheen het bos en bereikten een bredere assenweg die ons voorbij de camping Baalse Hei voerde. Even verder kwam er een splitsing tussen de ritten van 25-100 km (tweede keer) enerzijds en 50-75-100 km (eerste keer). Bij nader toezien was deze aanwijzing voor de rijders van de 100 km geen al te beste keuze, zoals sommigen opmerkten. Iemand die niet van de streek is kan zich mogelijk de passage van zo’n plaats niet meer herinneren! De splitsing kwam op 14 km van het vertrek na enkele zandwegen door een open en verlaten gebied zonder sporen van gebouwen of bewoning.

Op 17 km reden we door de velden over een gehavend spoor dat afgezoomd was door bomen; Een kilometer verder passeerde ik een oud huis met rode ramen dat samen met enkele schuren eenzaam in het bos stond. Een zandweg voerde tot een betonbaan en na de oversteek ervan volgden boswegeltjes doorheen hoog gras. De streek was compleet verlaten en maakt deel uit van een voormalig militair domein waarvan we een poort passeerden die we na een lus in het bos een tweede keer te zien kregen. Deze militaire domeinen zijn nog de enige ongerepte gebieden in Vlaanderen. Op 21 km kwam ik na een eenzame rit door de bossen toe op een betonbaantje. 15.20 u. Even verder passeerde ik een bord van de Smokkelaarsroute dat bevestigd was aan een grote gebeeldhouwde klomp langsheen een assenweg door de velden. Die weg leidde opnieuw naar een bos. Op 23 km reden we voorbij het Grafveld Het Heike te Klein-Ravels. Hier liggen een aantal historische grafheuvels. Vanaf deze plek tot maar liefst 29 km kregen we niets anders dan mooie bospaden en singletracks voor de wielen die ons doorheen een knappe omgeving voerden. Van 27 km tot 28 km stond er een lange, bochtige singletrack op het menu die min of meer evenwijdig liep met een zandpad. Eens daar voorbij ging het op 29 km een private bosweg in. 15.55 u.

De tocht liep daar door een privaat bos waarin enkele zeer knappe grote vijvers lagen, begroeid met waterlelies. Dit tot aan een splitsing tussen de 25-100 km (tweede keer) en de 50-75-100 km (eerste keer). De splitsing bevond zich op een plaats waar we vanuit een singletrack door een natuurgebied een asfaltbaantje op reden. Er liep daar een grote groep luidruchtige gepensioneerden op wandel. We maakten er een ommetje over enkele grassporen tot aan de Pannenfabriek, een straat in Oud-Turnhout. De rit voerde naar de rand van de bebouwde kom van Ravels in een straat met villa’s langsheen het kanaal gelegen (Vaartstraat?). Op 33 km staken we daar via het fietspad langsheen een grote baan via een brug het kanaal over. We reden een industriezone in om op één van de bedrijventerreinen (tractoren en graafwerken) de bevoorrading te treffen. Ze kwam op 34,50 km van het vertrek. Vermits ik als één van de laatsten vertrokken was, was ik ook bij de laatsten om er te passeren. Ik had onderweg slechts nog een zestal bikers gezien. Alles was al opgeruimd, de sportdrank net weggegoten. Maar ik heb water genoeg bij. Er lagen nog bananen, cake met en zonder chocolade en wafels waarvan ik nog kon eten. Ik had zelfs verwacht dat de hele bevoorrading al opgedoekt zou zijn geweest. 16.15 u.

Na de stop trof ik een mooie singletrack naast vermoedelijk het kanaal Schoten-Dessel. Dan voerde de rit door meer open landelijk landbouwgebied met enkele grote hoeven. We reden er over voornamelijk bredere zandpaden. Het ging opnieuw het bos in ter hoogte van een splitsing tussen de 25-50-100 km (tweede maal) en de 75-100 km (eerste maal). Dat op 40,50 km van het vertrek omstreeks 16.50 u. De splitsing was aan de rand van het Landschap De Liereman ter hoogte van de Schuurhovenstraat in Oud-Turnhout. Een assenweg voerde door het bos en kort na de vorige kwam er een splitsing tussen de 25-100 km (tweede maal) en de 50-75-100 km (eerste maal) aan een kapelletje in de Schuurhovenberg. 42,50 km. Op 43 km doorkruisten we het dorpscentrum van Oud-Turnhout en reden er voorbij de kerk om het Pierelierebinkenpad te bereiken. Dat is de vaste route in deze streek. Ze werd genoemd naar de inwoners van de drie gemeenten waar doorheen ze loopt: de Pieren (Ravels), Liere (verwijzend naar De Liereman in Oud-Turnhout) en de Binken (inwoners van Turnhout). Het is een weinig uitdagende route wat niet te verwonderen is nabij een grootstad, maar alles is beter dan niks! We passeerden het grote ISC (Indoor Sport Center) van Oud-Turnhout en reden er over de singletrack die zich naast een crossparcours voor BMX in enkele lussen doorheen een klein bos slingert.

Een grasspoor dat deel uitmaakt van het Pierelierebinkenpad leidde naar Oosthoven (Turnhout). In een straat was er een splitsing tussen de 25-50-75-100 km (tweede maal) en de 100 km (eerste maal). Vanaf hier kregen de lange afstandsrijders hun extra lus. Ik heb het bij de rit van 50 km gehouden! De splitsing kwam op 47,50 km van het vertrek, dus de rit zat er voor mij om 17.20 u bijna op. Via voornamelijk de bewoonde wereld reden we opnieuw naar Turnhout. Zelfs door de Driessensstraat waar mijn auto geparkeerd stond. Na de Steenweg op Oosthoven kregen we nog een laatste grasspoor voor de wielen om dan uitgespuwd te worden op de ring rond Turnhout. Na de oversteek aan de verkeerslichten was ik weer bij af. Om 17.30 u met 51 km op het tellertje. Omdat ik vermoedde dat alles al zo goed als opgeruimd zou zijn heb ik de pannenkoek bij aankomst maar gelaten voor wat hij was en ben direct weer naar de auto gereden. De fiets bleef proper op wat stof na! Omdat ik in het wilde weg door de doodlopende straatjes en servitudes van de nieuwere woonwijk was gereden had ik wat moeite om de auto weer te vinden! Ik had deze tocht vorig jaar voor de eerste keer gereden en toen al verwonderde het mij van in de nabijheid van een relatief grote stad nog zo veel off-road en bos te treffen. Er zijn mooiere streken, maar er zijn ook plaatsen waar men het met veel minder moet stellen. Tevreden dat ik ondanks de hindernissen toch nog aan de start geraakt was en deze tocht nog eens heb kunnen rijden!

StrammerMax