Toertocht (12-20-30-45 km) vanaf de vliegbasis Woensdrecht in Hoogerheide op zondag 14-02-2016.

Het sombere weer na een natte week was niet van aard om een mens warm te maken voor een toertocht en in bed blijven liggen had ook eens deugd kunnen doen. Maar omdat dit misschien een unieke kans was om ook de binnenkant van de vliegbasis van Woensdrecht eens te zien toch maar de moed opgebracht om te gaan rijden. De militairen organiseerden een toertocht ten voordele van KiKa, een Nederlands kinderkankerfonds. Omdat de eerste en als eenmalig aangekondigde toertocht vorig jaar vanuit de basis in Gilze-Rijen een groot succes was, kreeg deze navolging in Woensdrecht. Bovendien werd Gilze-Rijen niet eenmalig, want het weekend na Woensdrecht kon men daar de tweede editie rijden. Omdat Jari nog andere plannen had reden we deze keer niet samen, dan kon hij koersen zo snel als hij wilde.

De entree van de basis vanaf de Kooiweg op zich was al indrukwekkend. Parking was er meer dan genoeg. Om 9.30 u was ik ingeschreven in de sportzaal en kon ik op pad. De eerste tien kilometer verliepen volledig binnen de omheining van de basis waar we konden rijden over grassporen tussen gebouwen en installaties en over singletracks in de stroken bos binnen het domein. Door de regen van de afgelopen week dienden we hier en daar door modder te ploeteren. We konden ook geregeld op en af over heuvels door de bossen rijden en bij momenten kreeg het parcours een vrij technisch karakter met enkele korte steile klimmetjes en lastiger singletracks. Op 8 km was er een splitsing waar de kidstoer apart ging. Voor de anderen kwam er de doortocht van een wel zeer natte modderpoel langsheen een brede gracht. Met de nodige ambiance van de ploeterende bikers. Op 10 km kwam er een einde aan het ritje over de basis en dienden we ons polsbandje te tonen aan de wachtpost die opgesteld stond aan een achterpoortje dat uitgaf in het onder bikers gekende open zanderige heidegebied dat tussen de basis en de Moerkantsebaan gelegen is in het grensgebied van Huijbergen en Bergen-op-Zoom. Vele toertochten passeren hier over het paadje dat evenwijdig met de omheining van de vliegbasis loopt.

We reden in de richting van het bos en daar kregen we de vier uit de kluiten gewassen molshopen voor de wielen, gelegen op een knap zandwegeltje in de bossen. We reden in de richting van Hoogerheide naar de Nootjesberg en ik hield even halt aan het huis met paardenweide dat daar eenzaam en alleen aan de bosrand staat. Eén van de paarden kwam naar me toe en onderwierp zowel mijn regenjasje als mijn fietszadel aan een eetbaarheidstest! We reden de Nootjesberg op vanaf een voor mij gemakkelijker aanloop, in tegenstelling tot de steilere track waarlangs we enkele weken geleden naar boven kropen. De overtocht van de zandpuisten was zeer amusant met enkele lekker snelle afdalingen die ons naar de Overbergseweg voerden op de plek waar een tweetal huizen staat en de Overberghoeve op het kruispunt met de Weg naar Wouw waar de bevoorrading van een andere tocht postvat. 13 km.

We doken langsheen die enkele huizen opnieuw het bos in om even verder de Weg naar Wouw te kruisen ter hoogte van Grondwerken Van Gastel op de rand van de bebouwde kom van Huijbergen. Er stonden daar enkele seingevers. Aan de overkant doken we onmiddellijk het bos weer in voor de volgende zandheuvel, want daar lag de Tiestenberg en zijn omgeving op ons te wachten. Niet ver van het bekende groene poortje kruisten we in Huijbergen een baan om opnieuw het bos in te rijden. Op 14,50 km beklommen we de Pilberg waar er een keuze kon gemaakt worden uit “gemakkelijk” en “moeilijk”. Het was voor mij effectief moeilijk en dus even te voet. Op 15,50 km kwam ik uit het bos om de Pilberg tevoorschijn in het Vijverstraatje en deed een seingever me oversteken naar het groene poortje aan de beeld van de Heilige Teresia dat ooit behoorde tot het voormalige Wilhelmietenklooster van Huijbergen. Via het voormalige parkdomein bereikten we de Staartse Heide waar de rit ons doorheen de bossen en over meer open heidegebied stuurde, wat garant stond voor een zeer amusant stukje toertocht.

De bevoorrading stond opgesteld aan de manege Wolfshoek in de Staartsestraat op 20 km van het vertrek. Om 11.00 u kon ik er eten van bananen, peperkoek, wafels, sportdrank en thee. Na de stop konden we genieten van leuke singletracks in de bossen rond de Staartse Heide waar we toch ook met de nodige modder geconfronteerd werden. Dat werd vanaf 22,50 km nog erger toen we over een zwaar gehavend pad naast een prikkeldraad dienden te rijden. Daar lag een echte modderzooi en het was er niet prettig rijden, als men al kon rijden. Want ik was het stompen door de modder zo beu dat ik het raadzamer vond van een deel te wandelen. Er lagen daar ook diepe putten en glibberige wortels en een uitschuiver tot in de prikkeldraad kon ik missen als kiespijn! Na de blubber kwam er op 23 km een splitsing die in tegenstelling tot gebruikelijk aangegeven was met “lang” en “kort”! Er stonden twee mannen die zegden dat men op “kort” nog een tijd verder door de modder mocht ploeteren. Ondanks het feit dat het intussen 11.40 u was en ik niet veel bikers meer zag toch maar gekozen voor de lange rit.

Ik herkende na nog een kort ploeterstukje de grote open heide en even later reed ik over de korte maar speciale singletrack die er over een lage heuvelkam loopt op de grens met Kalmthout. Als je verder rechtdoor rijdt dan kom je uit op de Putseweg tegenover het Puts Meuleken. We doken dieper de bossen van de Grote Meer in en reden over een zandpad over de open vlakte en door de bossen. Voor het eerst zag ik van tussen de bomen de vijver Grote Meer liggen! Op 27 km had ik een pijl gespot op een plaats waar het pad de aandacht opeiste en niet gezien in welke richting hij wees. Omdat ik aan de overkant van het zandpad bikers zag rijden rechtdoor gevolgd over een smal paadje over enkele bulten naar een brede bosweg toe. Ik begon het vreemd te vinden dat ik aan de kruisingen met andere boswegen geen pijlen zag hangen en dat terwijl er nog veel bikers volgden en ik er voor me zag rijden. Ik vertrouwde het zaakje na 2 km niet, evenals drie andere mannen die vanuit een zijweg kwamen. Samen zijn we dan teruggekeerd. De pijl die ik had zien hangen wees niet rechtdoor maar rechtsaf. Aldus bijna 5 km gratis als extraatje! Vreemd was dat ik vanaf deze plek eigenlijk zo goed als niemand meer te zien kreeg terwijl er daarnet nog danig veel mensen onderweg waren!

Omstreeks 29 km reden we over een pad met veel putten en over enkele leuke zandheuvels. Een kilometer verder spotte ik een tussen de bomen verborgen bizar huis, een soort kasteeltje. Brede dreven voerden ons dan over het militaire oefenterrein op de Ossendrechtse Heide. Even later verlieten we het bos via de oprijlaan naar het kasteeltje dat ik daarnet had zien staan en kwam ik uit op de Putseweg. Het was één van de weinige huizen die hier ver van de weg in het bos verscholen staan. Seingevers bewaakten de oversteek van de Putseweg ter hoogte van die enkele witte huizen die daar gegroepeerd staan en we dienden over het fietspad in de richting van de Belgische grens te rijden naar Putte-Woensdrecht. Net voor de intocht van de bebouwde kom ging het rechtsaf de Acacialaan in op 32 km van het vertrek. We reden het Moretusbos in dat gelegen is pal op de grens tussen Putte-Woensdrecht, Stabroek en Berendrecht. Enkele jaren geleden reed ik hier geregeld een eigen rondje dat ik op de duur bijna van buiten kende en dat op basis van pijlen die iemand op de bomen had gespoten maar die langzamerhand door erosie verdwenen. Eigenlijk niet netjes dat iemand dat doet en zo te zien aan de verse kleuren was er toch weer iemand bezig geweest met het uitpijlen van zo’n privaat ritje. Met wat meer moeite kan men ook discreter hier en daar pijltjes ophangen! In ieder geval werd hier een mooi rondje gereden en passeerde ik enkele “bekende” plekjes zoals de zitbank op een kruispunt van zandwegen en de plaats waar vermoedelijk een private eigenaar opzettelijk bomen had omgelegd en zo een knap stukje bos naar de bliksem hielp. Intussen heeft er zich al een nieuwe track ontwikkeld, dus hier wordt nog gereden! Even verder liggen enkele grote heuvels met een dikke wortel! Droge en natte paden wisselden elkaar af en ik deelde ze met wandelaars die een door De Bosgeuzen uit ’s Gravenwezel georganiseerde wandeling maakten. De vermoeidheid begon toe te slaan!

Op 37 km bereikte ik het gebied Stoppelbergen en reed er over het zanderige paadje over een hoge bult op de grens tussen het bos en een kleine open vlakte waar een zitbank staat. 13.50 u. Hier liggen heel wat paadjes in de bossen verscholen waarvan we er een aantal die deel uitmaakten van mijn “eigen” rondje bereden. Zo de smalle track die vanaf een zandweg en na een bocht naar rechts kort klimt in de richting van de zandvlakte met de zitbank. Het ging daar linksaf en waar ik vroeger weer rechtsaf sloeg ging het nu rechtdoor naar de zandweg die achter de omheining van de politieacademie ligt. Op 39 km kreeg ik daar toch nog twee bikers te zien! 13.00 u. Aldus werd de tocht verder gezet over de lange zandweg achter de academie. Bij nat weer zoals nu staan daar altijd grote plassen die nog net via de zijkanten kunnen ontweken worden. Dan week het pad in een meer bosrijke zone van de omheining af. De toestand ervan viel hier nog mee, want hier kan het ook zeer nat en modderig zijn, ik heb het er hier al erger bij weten liggen! We kwamen uit op een asfaltbaantje en reden één van de toegangspoorten tot de politieacademie voorbij om zo de Molenbosstraat te bereiken.

Even verder ging het een natte singletrack in in de richting van de Putseweg. Maar in plaats van rechtdoor te rijden tot aan de Putseweg sloegen we linksaf om via een bospad en nog een singletrack uiteindelijk toch op de Putseweg uit te komen. Bijna recht tegenover het bospad dat naar de mooie singletrack op de lage heuvelkam op de grens met de Kalmthoutse Heide leidt en waar we eerder over hadden gereden in de omgeving van de open heide aan de Groote Meer. Er stonden daar nog steeds twee seingevers om een veilige oversteek van de baan te garanderen. We reden dan richting Huijbergen en voorbij het eetcafé Puts Meuleke (Ossendrecht). 41,50 km. Tegenover het Puts Meuleke sloegen we rechtsaf het bos in en reden over een brede zandweg in de richting van de Grote Meer. Daar deed ik twee ontdekkingen. Voor het eerst zag ik de Groote Meer, een groot ven, effectief tussen de bomen liggen en aan het einde van de lange zandweg kwam ik uit op de grote open vlakte van de Staartse Heide ter hoogte van een groene metalen poort waar ik tijdens een toertocht vanuit Essen-Hoek ooit geschuild had voor een stortbui. Er passeren daar wel meer tochten.

Aan de poort ging het linksaf de open vlakte in over een spoor dat langs de rand van de zandweg loopt om dan weer het bos in te duiken. We vervolgden de rit verder over deze lange zandweg door het bos en die uiteindelijk uitkomt aan de ingang van de camping Staartse Duinen. Verderop rechtdoor kwam ik toe op het rondpunt aan het begin van de bebouwde kom van Huijbergen. We reden dan in de richting van de dorpskern en sloegen even verder de straat Eiland in die overgaat in een onverharde bosweg. Een singletrack door het bos leidde uiteindelijk tot de Vennekensstraat aan de rand van de Kooiheide. De Vennekenssttraat ging over in de Kooiweg en ik passeerde de voormalige manege Stevenshof, thans Wolfshoeve, waar vroeger ook een toertocht van start ging. Na nog een lang eind in de Kooiweg bereikte ik opnieuw de vliegbasis met 50 km op het tellertje, ruim meer dan voorzien.

De bikewash was nog operationeel en het was er een om u tegen te zeggen! Er lagen grote brandweerslangen waar overvloedig veel water uit kwam. Dat was ook wel nodig! Binnen in de sportzaal kraamden de laatste bikers op. Ik had enige moeite om mijn bij de inschrijving gekochte jetons, muntjes genoemd in Nederland, nog te verzilveren tegen een drankje vermits iedereen al met de opruim bezig was. Met de muntjes die overbleven heb ik één van de kinderen ter plekke nog een plezier kunnen doen. We hadden kunnen genieten van een prachtig parcours. Het natte en koude weer zette wel een domper op het plezier. Bij mooi weer is deze prachtige streek eens zo genietbaar.

Onderaan vind je twee filmpjes van biker Spiermassa.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

StrammerMax