Toertocht (12-24-34-44 km) van WTC De Spoortrekkers te Balen-Keiheuvel op zaterdag 06-02-2016.

Het was intussen al twee jaar geleden dat ik deze toertocht gereden had en het vroeg me wat zelfoverredingskracht om na een drukke werkweek de moed bijeen te rapen om richting Balen-Keiheuvel te trekken. Even over dertien uur arriveerde ik op het zanderige domein en vond ik een parkeerplekje achter de auto van Jari. Hij was al onderweg en zou alleen rijden vermits hij nog andere zaken op zijn agenda had staan voor vandaag. Om 13.10 u was ik ingeschreven in de kleine kantine waar een rij tot buiten stond aan te schuiven vermits de inschrijvingstafel vlak naast de deur staat. Om 13.10 u was ik op pad. We doken direct de heide in tegenover de kantine waar een man de inschrijvingsbewijzen in ontvangst nam. We overschreden de eerste zandheuvels en troffen snel een splitsing waar de kidstoer zich losmaakte van de 24-34-44 km.

Er dienden zich singletracks aan, afgewisseld met zandpaden in het bos van Keiheuvel. Na het overschrijden van enkele heuvels reden we omstreeks 5 km over een open zandvlakte. Op 7,75 km kwam er een splitsing tussen de kidstoer-24 km en de 34-44 km in een gebied waar de mooie bossen onlangs gerooid werden. Tijdens mijn vorige deelname had ik al gemerkt dat hier toen zeer veel bomen gemarkeerd waren voor de kap! Van 8 km tot 10 km reden we doorheen een bosrijke zone met weekendhuisjes en langsheen een plek waar bos gerooid was. Op 10,50 km gingen de 34 km en de 44 km elk hun eigen weg. 13.50 u. Op 11 km bereikten we even de bewoonde wereld van Balen-Wezel en volgden stroken bos tot aan de hoek van de Kapelstraat en de Overmaai aan de rand ervan. Daarbij passeerden we in de bossen gelegen villa’s aan de randen van het gebied Keiheuvel.

Vanaf 14 km doken we opnieuw volop de bossen in en reden vanaf een centraal bosfietspad diverse lussen over tracks en mooie paden om telkens weer op dat fietspad uit te komen. Het feestje in de zanderige bossen bleef maar duren. Omstreeks 18 km reden we nogmaals door een bos met vervallen en verlaten chalets en weekendhuisjes. Hier en daar met tuinen die vol rommel en koterijen stonden, tot een aftandse en half uiteengereten caravan toe. Sommige mensen kunnen van hun woonplek nogal een rommelnest maken! 14.30 u. Leuke paden die bij momenten over uit de kluiten gewassen zandheuvels voerden leidden tot de bevoorrading die in vogelvlucht vlak bij de start opgesteld stond. Hiermee hadden we het knapste stuk van de tocht over het domein Keiheuvel achter ons. Sommige bikers rijden de eerste helft zelfs twee keren omdat dit integraal door de bossen van Keiheuvel voert.

De bevoorrading kwam op 22 km van het vertrek en stond opgesteld onder een open schuur op een paardenweide. Er was ruim keuze uit fruit, granenrepen, wafels met en zonder chocolade en drank. Ondanks het intussen gevorderde uur van 14.45 u was er nog redelijk wat beweging. Je kon hier inschrijven tot 14.30 u. Onmiddellijk na de stop kwamen we uit de bossen tevoorschijn nabij de Bosbessenweg en de Rothveldweg in Gerheide-Balen. We reden daar even door de bewoonde wereld tot aan de splitsing tussen de kidstoer en de 24-34-44 km ter hoogte van een grote baan op 23,50 km van het vertrek nabij een opvallende watertoren. Via de Lariëndijk bereikten we het grondgebied van de gemeente Mol. Daar staken we een baan over en doken er op 25 km opnieuw de bossen in. Leuke paden voerden ons op en af enkele heuvels op de rand met de bewoonde wereld. Op 28 km kwam er een splitsing tussen de 24 km en de 34-44 km en direct erna nog een tussen de 34 km en de 44 km op een rijbaan.

Na het kruisen ervan op 29 km ging het nogmaals het bos in en reden we daarna over een veldweg op de grens tussen Balen en Mol. We doorkruisten een woonwijk en mijn oog viel daarbij op een krantenwinkel met een speciale etalage voor Sexy Toys! Condooms, een leren pakje en zweepje samen met de krant van vandaag alstublieft! Voor de geïnteresseerden, de winkel was nabij de Stappersdijk op de rand van de bewoonde wereld van Balen. 31 km om 15.30 u. Via een stukje bewoonde wereld aan Driehuizen bereikten we het meer bosrijke gebied van Wildenest nabij het kanaal Dessel – Kwaadmechelen. Daar doken we het bos in voor een leuke singletrack op en af over enkele bulten. Op deze track in dit bos aan Wildenest kreeg ik ook effectief een wilde nest bikers achter me aan. Net daar dook een verraderlijke plek op aan een plots dropke waar we over een zelfgemaakt houten bruggetje de dieperik in gejaagd werden. Met die hele trein achter me aan was aarzelen geen optie. Gewoon naar beneden en hopen heelhuids de overkant te bereiken en de korte bocht zonder problemen door te geraken was de enige optie. 33,50 km.

Na dit amusante stukje bos bereikten we de bizarre met betonplaten ommuurde ruimte in het bos. In de omgeving staat een grote moderne villa eenzaam tussen de bomen. We maakten een haakse bocht en bereden de track naast de muren. 35 km. De nattigheid van de omgeving verderop en de aanwezigheid van waterpartijen die een kruising zijn tussen kleine vijvers en moerassen verrieden dat we in de richting Mol-Gompel reden. We reden voorbij de voetbalvelden achter het vervallen casino. Er was een wedstrijd aan de gang met twee man en een paardenkop als toeschouwers! Even van het parcours afgeweken om naar het vervallen gebouw te gaan kijken. Om indringers te weren werden voor de deuren en ramen grote betonnen blokken en zuilen neergepoot. Wraakroepend hoe zo’n bijzonder gebouw al jaren staat te verkommeren. Jammer ook dat de nabijgelegen wijk met kleine arbeiderswoningen niet eenvormig gerenoveerd werd. Het geheel behoorde vroeger toe aan de glasfabriek, heden AGC, eertijds Glaverbel. Vergane industriële glorie. 36 km.

Gompel is vooral bekend vanwege de vensterglasfabriek van Glaverbel, waar anno 2010 rond de 500 mensen werkten. Deze ontstond als uitvloeisel van de zilverzandwinning in de directe omgeving. Eens was dit de grootste glasfabriek van Europa. Deze fabriek vestigde zich in 1923 in Gompel. In 1920 werd in Gompel een casino gebouwd in Biedermeierstijl. Hieromheen ligt een eveneens in Biedermeierstijl opgetrokken wijk. Het casino behoorde aanvankelijk tot de Glaverbel-fabriek. Later werd het casino een hotel en was eigendom van een familie, die echter in 1999 failliet ging. Sindsdien staat het casino leeg en is zwaar in verval. Het pand werd zelfs bedreigd met sloop, omdat de huidige eigenaar het pand verkocht aan een sloopfirma uit Retie. De laatste wilde de grond saneren om er een betoncentrale van te maken, inclusief loodsen. Het gemeentebestuur ontving tijdens deze aanvraagprocedure ruim 500 bezwaarschriften van buurtbewoners, die het pand wilde behouden. In december 2010 heeft de Vlaamse minister van Onroerend Erfgoed beslist om het 'Casino van Gompel' definitief te beschermen. Dit betekent dat van een afbraak geen sprake meer is. Het Casino is beschermd omwille van zijn historische, sociaal-culturele, architecturale en industriële waarde.

We sloegen rechtsaf de Colburnlei in, de hoofdweg door Gompel. Na een eindje over het fietspad van deze drukke weg staken we over om er de aldaar gelegen strook bos te bereiken. We konden er genieten van singletracks en paden, soms over enkele heuveltjes. Uiteindelijk kwamen we toe in de Kievitsheide (Mol) – Venetiëlaan (Balen) pal op de grens tussen beide gemeenten en reden langsheen de grote gerenoveerde witgeschilderde huizen waar vroeger de directieleden van de glasfabriek resideerden. We reden rechtdoor over de parking aan een achterpoort van de AGC-fabriek en kruisten de spoorweg. We reden dan evenwijdig met de spoorweg door een straat met villa’s om vervolgens een paadje te kiezen dat tussen het spoor en de tuinen van de villa’s liep. We kwamen toe op de Postelweg, de grote baan die van Balen naar Postel voert en kruisten zowel de spoorweg als deze baan. Aan de overkant ging het een veldpad in dat evenwijdig met het spoor loopt en waar ook andere toertochten passeren. Op 41 km stond daar een bordje dat de laatste 5 km aankondigde.

We reden rechtdoor en troffen nog een stuk mooi bos en reden langsheen een grote bosvijver. Daarna bereikten we de Spoorwegdreef, een grintweg door de bossen van Mol-Rauw. We reden nog even langsheen het spoor, tussen de spoorweg en het bos, een plek door bikers gekend uit andere tochten. Er liggen daar enkele vergeten zandhopen. Na nog een eindje door het bos reden we door de Schooldreef en de Kasteeldreef langsheen statige villa’s. Om zo stilaan opnieuw in de bossen van het domein Keiheuvel te komen. Na nog een laatste strook bos en de oversteek van een rondpunt kwam ik weer toe in Gerheide, in de Zeventiende Eskadrille van het Lichtvliegwezenlaan, de volledige naam van deze straat op de Keiheuvel! Met 47 km op het tellertje kwam ik omstreeks 16.45 u weer toe aan de start. De bikewash was nog beschikbaar en daar heb ik meteen als één van de laatsten gebruik van gemaakt. Mijn bike toevertrouwd aan de mannen van de bewaakte parking en in de kantine nog een drankje genoten als afsluiter van deze rit. Ik had mijn moed bijeen moeten rapen om op deze toch wel sombere zaterdag mijn knusse warme nest te verlaten om hier te komen rijden, maar was tevreden dat ik deze rit nog eens was komen rijden. Ik had er van genoten.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax