Toertocht (10-25-40 km) van de Rauwtrappers te Mol op zaterdag 26-09-2015.

Even getwijfeld of ik wel zou gaan vermits ik me voor ’s avonds ingeschreven had voor de eerste editie van de nachttocht te Baarle-Nassau en ik dus op tijd thuis diende te zijn. Omdat het mooi weer was toch maar afgereisd naar Mol-Rauw om er deel te nemen aan de toertocht van de Rauwtrappers. Een klassieker op mijn jaarlijkse kalender. Me ingeschreven in de refter van de school en om 12.15 u was ik op pad. De tocht ging direct vanaf de school het bos in waar we zanderige heidegrond tussen de dennenbomen voor de wielen kregen. Dan ging het door een dennenbos met dicht op elkaar staande bomen. Ik vermoed een uitloper van het gebied De Blauwe Kei. Eens daar van tussen kwam er de eerste splitsing tussen de kidstoer (10 km) en de 25-40 km op 2 km van het vertrek. We reden door het bos ter hoogte van een vijver om op 3 km de hoofdweg door Mol-Rauw te kruisen op luttele afstand van de start.

Aan de overkant doken we vanaf de golfterreinen tot 4,50 km de zeer lange singletrack in die daar recht op recht door een bos loopt. Vanuit de Schoolstraat kruisten we de grote ringweg die van Mol naar Lommel voert. Op 5,50 km bereikten we dan de zanderige bossen van Balen (Rauw). Tot ruim 10 km kregen we daar niks anders dan bospaadjes en singletracks, soms op en af over enkele zandheuvels. Ik kwam uit in een brede, onverharde bosdreef, de Zwarte Dreef en kruiste de spoorweg samen met de grote baan, ik vermoed de weg die van Mol-Rauw naar Balen voert. Aan de overkant van de baan ging het opnieuw verder door de bossen om er ter hoogte van de curryworstenfabriek Mora weer uit tevoorschijn te komen. 13,50 km om 13.00 u. We reden over het jaagpad naast het kanaal Dessel – Kwaadmechelen voorbij de houthandel Vanderhoydonk en doken even verder rechtsaf het bos in om uit te komen op de camping Zilverstrand. 15 km. We reden over de zanderige paadjes en een oud asfaltbaantje voorbij de caravans en weekendhuisjes om het domein via een zijpoortje op 16 km weer te verlaten.

We werden over de track naast de omheining van Zilverstrand gestuurd om het domein dan uiteindelijk toch via de hoofdingang te verlaten op de grote baan die van Mol tot Postel voert. We reden er in de richting van Postel. Even verder troffen we op het fietspad langsheen die baan de tweede splitsing tussen de kidstoer (10 km) en de 25-40 km op 17 km van het vertrek. Die splitsing was enkel bedoeld om de kids te sparen van dat waarvan wij niet gespaard bleven. Dat was een korte, moeilijke, vrij technische singletrack over een met bomen begroeide heuvelkam. Eens daar voorbij reden we over de bos- en zandpaden tussen de Molse meren aan het Zilvermeer. Deze mooie paden voerden naar de splitsing tussen de kidstoer en de 25-40 km op 20,50 km van het vertrek nabij de restaurantboot De Kleppende Klipper. De kids werden naar de bevoorrading gestuurd, de anderen wachtte eerst nog enkele kilometers! 13.30 u.

Deze kilometers werden gereden in de smalle strook bos die gelegen is tussen het Zilvermeer en het kanaal Bocholt – Herentals. Er wordt daar een lange smalle lus gereden zodat je de voorgangers kan zien terugkeren. Zo zag ik de moeder en vader van Jari rijden, maar eer ik dat besefte waren ze al voorbij! We reden er recht op recht over een smal spoor door bos en gras om rechtsomkeer te maken ter hoogte van de Sas 4 Toren aan het kruispunt van kanalen in Dessel. Die toren zagen we op de andere over staan. 22 km. We keerden terug in de richting van waaruit we kwamen via enkele singletracks door het bos. Aan de Kleppende Klipper kruisten we de Postelsesteenweg om er in het jeugdheem aan de overkant de bevoorrading te treffen. Deze kwam op 23,75 km van de start. Vanuit de garagepoort werden soep, fruit, wafels en cake verdeeld! Om 13.50 u stond ik daar te knabbelen!

Na de stop dienden we opnieuw de steenweg te kruisen en was er een splitsing tussen de kidstoer (10 km) en de 25-40 km. De langste ritten kruisten het kanaal via de merkwaardige Baileybrug, een relict uit de oorlog. We stonden er voor het rode licht in het gezelschap van een grote groep wielertoeristen. Eens de brug over doken we rechtsaf de bossen van Den Diel in. Een singletrack voerde tot op de kanaaloever die we over een assenweg volgden tot aan de eerstvolgende brug. Daar ging het linksaf van het kanaal weg een heuvel op over een pad dat door bos en velden liep in de omgeving van Postel. Rechtsaf een zandweg in die ons naar de Steen der Zeven Heerlijkheden bracht. Dit is een grenspaal die staat op de plek waar destijds zeven landgoederen aan elkaar grensden: Mol, Balen, Dessel en Postel in Antwerpen, Lommel in Limburg, Luyksgestel en Bergeijk in Noord-Brabant. 27 km. Vanaf de Steen ging het de lange natte singletrack in die ons opnieuw tot aan het kanaal Bocholt – Herentals voerde. We reden dan weer over het jaagpad maar werden enkele keren van het jaagpad de naastliggende bossen in gestuurd om het moois dat daar ligt met enkele lussen mee te pikken.

Zo kregen we onder anderen een knappe singletrack op en af voorgeschoteld. We kwamen toe in Russendorp (Lommel) waar we via de blauwe brug het kanaal kruisten. Op deze plek mondt het kanaal van Beverlo (Lommel – Leopoldsburg) uit in dat van Bocholt naar Herentals. 30 km. We reden onder een brug aan De Blauwe Kei tot naast het kanaal en vanaf het jaagpad over een bult het bos weer in. Leuke singletracks op en af voerden door het bos om uit te komen op de oever van het Kanaal van Beverlo. We reden er een hele tijd langs in de richting van waaruit we kwamen en kruisten nogmaals dit kanaal via een Baileybrug aan de Ankerstraat in Lommel op het kruispunt van beide kanalen. Op de andere oever reden we opnieuw in de richting van waaruit we kwamen tot aan de splitsing tussen de ritten van 25 km en van 40 km op 33 km van de start. Gekozen voor de 40 km. Het ging een brug onder en het kanaal langs. We verlieten het kanaal en reden het bos in over singletracks in een zanderig gebied, ik vermoed de private eigendom van een zandwinning, in de richting van De Blauwe Kei. 35 km. Er volgden zanderige wegen en op 37 km werden we over een grote zandhoop gejaagd. 15.00 u.

Er volgde even een stukje beton (Blauwe Keidreef?) om na de bocht een knappe singletrack in het bos voor de wielen te krijgen. Die kon ik vlak voor de neus van drie motorrijders inslaan die daardoor een tijdje in mijn spoor dienden te dimmen! Daar had ik nu eens echt plezier in van voor die kerels hun neus te kunnen / moeten blijven rijden! Tot er een plek was om hen te laten passeren! Vanuit het bos kwamen we in een meer open gebied terecht en reden we het private domein van de Blauwe Kei in over een pad tussen lage groene struiken en jonge bomen. Op een gegeven moment dienden we linksaf een smaller paadje in te rijden. Ik ben daar even rechtdoor gegaan voor een sanitaire stop. Dat bracht achteropkomende bikers in verwarring, denkend dat ze rechtdoor dienden te rijden. Eén ervan riep me toe met de opmerking “of ik in het vervolg niet voor de bocht wilde gaan pissen”! Rijdend doorheen deze knappe omgeving bereikten we op 40 km de villa van de Blauwe Kei die er in een licht heuvelachtig landschap gebouwd is en omringd wordt door grote smetteloos groene grasvelden.

Het ging rechtsaf de poort uit en even over beton tot aan de volgende strook bos. Daar rechtsaf het bos in voor nog een portie mooie singletracks tot en rond de vijver van de zandwinning. 42 km. Een laatste paadje kwam uit aan een achterpoortje van de school waarmee ik na 43 km om 15.15 u een punt zette achter deze rit! Binnen nog even de tijd genomen voor een drankje. Daar was nog heel wat drukte, zowel binnen als buiten nog veel mensen aan de tafeltjes. Niet te lang meer blijven hangen om op tijd weer thuis te zijn en me klaar te kunnen maken voor de nachtrit in Baarle-Nassau! Het was een mooie rit daar in Mol, jaar na jaar zo ongeveer hetzelfde ritje, maar aan wat goed is moet niet al te veel veranderd worden.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax