Toertocht (15-30-45-60 km) van WTC Schoten te Schoten op zondag 20-09-2015.

Het was een raar weekend. De nachtrit in Horebeke laten passeren omdat ik na een zware week geen zin meer had om nog 120 km met de auto tot de start te rijden! De zaterdag pas zeer laat naar de start in Dessel gereden om vast te stellen dat het daar goot van regenen! Omdat het zo laat was en ik geen zin had om in de gietende regen te vertrekken weer naar huis gebold! Op zondag dan toch gaan fietsen. Er was veel keuze, dus beslissen was moeilijk. Jari had voor Schoten gekozen, maar liet weten dat hij zeer vroeg zou vertrekken. Omdat ik pas de nachtrit in Sint-Job-in-‘t-Goor had gereden had ik aanvankelijk voor een andere tocht dan Schoten geopteerd, maar veiligheidshalve de keuze op het laatste moment toch maar niet veranderd, kwestie van geen spijt te krijgen en omdat het dicht bij huis was. De tocht had ik al eens gereden in 2013. Ik raakte ’s ochtends moeilijk op dreef zodat ik pas om 9.30 u aan de start was in de Sint-Jozefschool in Bloemendaal. Ik kon mijn auto kwijt op de parking van Aldi waar ik vlak naast de school een plekje toegewezen kreeg door één van de medewerkers.

We verlieten de start in de Paalstraat om via enkele straten de Kopstraat te bereiken. Deze straat werd samen met de indertijd zo rustige Ridder Walter Van Havrelaan, heb zoiets als adres, omgevormd tot de ring rond Schoten. We verlieten de drukke weg rechtsaf en bereikten een bruggetje over het kanaal Schoten – Dessel. Na de oversteek ging het linksaf en reden we van 1,50 km tot 4,50 km over een grasspoor op de langs die kant onverharde oever. We verlieten het kanaal en doken rechtsaf een bos in via de Sint-Jobsebaan, een ronkende naam voor een smal bosspoor dat bij aanvang uit versleten en overwoekerd asfalt bestond om over te gaan in een nat spoor door gras. Links en rechts niks dan bomen van vermoedelijk private domeinen van rijke mensen. We kwamen uit in de Zandstraat en reden van Schoten de grens met Sint-Job-in-‘t-Goor over.

We werden op 6,50 km naar de antitankgracht gestuurd om er over een onverharde track evenwijdig mee te rijden. Op 7,75 km sloegen we linksaf en reden van de gracht weg in een zeer smal bospaadje tussen laurierstruiken met laaghangende takken. Via dat paadje bereikten we de grens van Sint-Job met’s Gravenwezel (Schilde). Tot 9 km konden we daar over een singletrack in een knap bos rijden. De ondergrond was nat maar goed berijdbaar. Enkele bikers van een club die “Ni remme” op hun kont hebben staan kwamen voorbij! Ik heb er daar nog al van zien rijden op tochten. 10.00 u. Een grasspoor leidde vervolgens naar en voorbij de school Kristus Koning in Sint-Job waar we via de Vraagstraat de achterliggende bossen in reden. In de Poppelaerstraat, één van de onverharde bosdreven, kwam er een splitsing tussen de 30 km en de 45-60 km op 10 km van het vertrek. Gekozen voor de langste ritten. We reden door enkele brede bosdreven die uiteindelijk even de bewoonde wereld raakten om weer de bossen in te duiken in de Baan op Sas 2. Ik wist niet eens dat in een deel van die weg villa’s stonden.

Via dit bospad dat er naast een camping loopt, bereikten we opnieuw de oever van het kanaal Schoten-Dessel ter hoogte van de woonboten. We reden de bunker voorbij en kruisten het kanaal via het bruggetje op de sluisdeuren. Na een stukje over het asfalt jaagpad doken we de bossen in. Van 13 km tot 15,50 km kregen we de singletracks in de omgeving van de Tilburgbaan voor de wielen. Net zoals tijdens de nachtrit van Sint-Job (Kristus Koning) kregen we hier en daar af te rekenen met boomstammen die het pad versperden. Aansluitend ging het naar de bossen rondom het tennisterrein De Merel wat we op 17,50 km passeerden. Tot 19 km hadden we aldus ruim 6 km niks anders dan bos, paadjes en singletracks voor de wielen gekregen. Een knap stukje parcours in de bossen die gelegen zijn tussen het kanaal en de kaarsrechte Brechtsebaan - Schotensteenweg. Een veldweg en een bospad voerden naar de camping De Drie Linden waar we over de kasseitjes van de parking dokkerden. Rechtdoor een smal grasspoor onder lage takken in om weer uit te komen in de Tilburgbaan. De nachtrit van Sint-Job in de andere richting!

Het ging daar linksaf tot de Tilburgbaan overgaat in verhard om zo de Sint-Theobalduskapel op het kruispunt met de Lochtsebaan te bereiken. Allemaal rustige landelijke wegen. 22 km. We reden de Lochtsebaan in en werden de nagel van mijn doodskist in gestuurd. Een sterk door putten en voren gehavende veldweg met diepe plassen en vlak naast een beek! Alhoewel rijden bij daglicht er blijkbaar nog meevalt! Tijdens de nachtrit in Sint-Job vorige week ben ik er in de beek gevallen! Ik kwam van tussen de struiken tevoorschijn aan het kanaalbruggetje ter hoogte van Café Trapke Op nabij de Abdijlaan, niet ver van de grens tussen Brecht en Schilde. We staken er het kanaal over en werden over een singletrack op de oever geloodst. Daarna reden we langsheen een bos op een plek waar de Vaartdijk overgaat in de Sint-Jobbaan, ik vermoed op de grens tussen Sint-Job en Brecht, wat zelf een deelgemeente is van Sint-Job. 25,50 km. 11.00 u.

Deze keer reden we in onbewoond gebied over de volledige Sint-Jobbaan, dat betekent eerst over beton, dan over een assenweg en tenslotte bij het induiken van de bossen over een zandweg. Daar liepen ook heel wat wandelaars rond. We bereikten het kruispunt met de bosweg Kleine Vraagstraat waar op 28,50 km van de start de enige bevoorrading van de toertocht stond opgesteld. Er was daar nog wat beweging en vooral veel keuze in het aanbod: fruit, wafels, frangipane, cake en sportdrank. Een delegatie mannen van WTC Schoten zorgde voor het aanvullen. Het smaakte, maar ik durfde ook niet teveel nemen, want anders hielden de mensen niks meer over van de drie euro inschrijving die ze slechts vroegen! Tenzij men op een sponsor kon rekenen! Na de stop dienden we de Kleine Vraagstraat in te rijden waar ik het paadje (met poortje) passeerde dat door de nachtrit van Sint-Job gebruikt wordt om door het bos weer naar Kristus Koning te rijden. Even verder kwam de splitsing tussen de 30-45 km en de 60 km zegge op 30 km van de start. De kleinste afstanden doken rechts het bos in, voor mij was het rechtdoor en dan door de haakse bocht linksaf. Het eerste deel van de tocht was blijkbaar volledig anders in vergelijking met twee jaar geleden, wat allicht te maken had met het feit dat het kanaalbruggetje aan Trapke Op toen een tijd afgesloten was voor alle verkeer wegens de afbraak en de vervaning door een nieuw exemplaar!

In het zog van een andere biker reed ik door de Kleine Vraagstraat naar de Grote Vraagstraat waar het mulle zand nu goed vast lag door de regen van de afgelopen dagen. Zoals vaak stonden er ook zeer grote plassen. Aan het einde ervan reden we voorbij de firma die kranen en graafmachines verhuurt. Op 32 km kruisten we de Abdijlaan, de baan van Brecht naar Schilde, en gingen schuin tegenover een veldpad in. Daar steekt heel wat steenafval in de grond. Het zanderige hobbelpad bracht me tot aan het kruispunt van zandwegen waar we de Oude Liersebaan in reden. We passeerden het kruispunt met de Heikantstraat waar links een domein ligt voor jeugdkampen en rechts enkele villa’s op een privaat eigendom staan. De zandweg voerde ons verder naar het Molenbos waarin het bekende Drieboomkensberg (Westmalle) ligt.

We betraden het Molenbos via een ongebruikelijk pad en bereden er zowel enkele mooie boswegen als de wirwar van singletracks die er doorheen loopt. Er liggen daar zodanig veel paadjes dat afpijlen er niet eenvoudig is tenzij men een massa pijltjes hangt. Gelukkig overal de juiste richting gevonden. De tracks lagen er wat natter bij dan vorig weekend in Sint-Job, maar nog zeer goed berijdbaar in vergelijking met de echte wintertochten of tijdens natte periodes. Tijdens de nachtrit had ik het gevoel dat de begroeiing hier danig groot begon te worden, maar bij daglicht bleek dat nogal mee te vallen, ook al onttrekken de bladeren vaak het zicht op de paadjes. Op 36,50 km passeerden we de bidplaats Drieboomkensberg. We reden dan door enkele bredere bosdreven, maar direct daarna konden we genieten van het mooiste stukje van de hele toertocht. Tot bijna 40 km reden we door een minder gekend deel van het Molenbos wat niet door andere tochten wordt aangedaan. Er liggen daar knappe bospaadjes over enkele heuveltjes op en af en het was een lust om er te rijden!

Ik kwam uit het Molenbos tevoorschijn op de zandweg nabij de manege op de hoek met de Abdijlaan. Aan de overkant doken we een ander deel van de Kleine Vraagstraat in. Ook hier veel grote plassen die je gemakkelijk kon ontwijken. Halverwege sloegen we rechtsaf een bospad in om uit te komen in het mooie stukje bos met paadjes en tracks in de buurt van een bosvijver achter Kristus Koning. Via deze singletracks reden we naar de Caterskapeldreef (Schilde), een bosweg waar een drietal huizen staan. Op 43,50 km reden we daar het openstaande achterpoortje van het domein Kristus Koning in. Daar kregen we smalle bospaden op het grote private domein van de school van de Broeders van Liefde voor de wielen. De Broeders zijn bikers blijkbaar goed gezind, want ook in Lummen staat er een school waar toertochten mogen passeren! We reden uiteindelijk ook voorbij de vele gebouwen van school en klooster, waar de geur van middageten en frituurvet me tegemoetkwam. Op 45 km reed ik vooraan de poort uit en stak de toertocht over naar de Kaaistraat – Koeistraat! Beide kanten van de straat hebben een andere naam. Ik vermoed dat de straat op de grens tussen Sint-Job en Schilde ligt.

In tegenstelling tot andere tochten bleven we op het betonbaantje rijden, ook waar dit het bos in duikt naast het golfterrein, om aan het einde ervan een splitsing te treffen tussen de 30 km en de 45-60 km op 46 km van het vertrek. Alle afstanden reden hier blijkbaar weer samen. Op de extra lus van de 60 km had ik hooguit nog een negental bikers gezien. Voor de langste ritten ging het door de grote bosdreven over de terreinen van de Antwerp International Golf and Country Club Rinkven. Ook de korte singletrack over een aarden wal naast een beekje werd benut. Zoals op zoveel andere plaatsen zag ik een echtpaar wandelaars naar hun loslopende hond grabbelen toen ze me zagen naderen! Op 48,50 km stootte ik op de oever van de antitankgracht. 13.00 u. Een mooie singletrack naast de gracht leidde naar de oversteek van een grotere baan waarna we de bekende assenpaadjes naast enkele waterpartijen bereden. Om toe te komen in de tot aan de bosrand lopende Krommedreef in ’s Gravenwezel (Schilde). We reden het smalle bospad Kwikaardstraatje aan onze rechterhand voorbij. Andere tochten rijden daar vaak in. Even verder ging het linksaf het bos in en reden we over de assenpaadjes van een fitometer tot aan een grote baan. Linksaf naar een grasspoor dat naar het Kasteel van ’s Gravenwezel leidde. Een veldweg voerde omheen het door muren en hoge struiken afgeschermde kasteeldomein tot aan de Hofse Velden en het Schildewandelpad waar enkele uit de kluiten gewassen villa’s staan. 53 km

Na het kruisen van een weg was het mooie villa’s kijken in de Boterlaarbaan waar het halverwege een openbare voetweg, lees singletrack tussen de rododendrons, in ging, ik vermoed naast de antitankgracht. De singletrack eindigde in een enorm brede dreef waar aan het einde ook een kasteeltje met een zinken dak en bijgebouwen staat. 55 km om 13.30 u. Eens de dreef uit kruisten we een baan en kregen we nog enkele bossporen in ’s Gravenwezel voor de wielen. Dan kruisten we vanuit de Madonnadreef de Henri Engelslei in de rijke groene villawijken van Schoten nabij de kerk van Onze-Lieve-Vrouw-Koningin. 57,50 km. We reden door de bewoonde villawereld van de Wezelsebaan in de richting van het centrum. Groot was mijn verbazing toen ik voorbij de puinhoop reed van het woonhuis met bakkerij dat daar vorig jaar is ingestort bij het graven van een bouwput ernaast! De mensen die ernaast wonen zijn gezegend en zitten al een hele tijd zonder zijgevel! In de achterbouw zie je zelf de rug van de keukenkasten! Wat een ellende voor de mensen die dat is overkomen!

Het huis staat (stond) vlak bij een bruggetje over het kanaal wat we op 59,50 km kruisten. Aan de overkant doken we nog een laatste singletrack in op de strook bos tussen de huizen en het kanaal. Via een parkje met basketveld en speeltuigen bereikten we opnieuw de Paalstraat. Om 13.50 u met de beloofde 60,70 km op het tellertje. Binnen waren de mensen van WTC Schoten bezig met de opruim. Buiten zaten nog bikers aan de tafeltjes tussen dewelke ik een bekende spotte. Dus nog even nagepraat met Bikerkapellen en diens fietsmaat. Anderen van het gezelschap, zoals Wardje, waren intussen al naar huis. Bikerkapellen vertelde dat hij op de heuvelkam aan de golfterreinen tegen het achterwiel van een biker van “Ni remme” gereden had, zich verontschuldigend dat hij alleen maar gedaan had wat op diens kont stond geschreven! Wetende dat Schoten en omgeving een vrij drukbevolkte regio is aan de buitenrand van de stad Antwerpen is het de verdienste van WTC Schoten geweest om een toertocht aan te bieden met zeer veel off-road en bos, vergelijkbaar met de nachtrit vanuit Sint-Job-Kristus-Koning. Sommige pijlen waren twijfelachtig opgehangen. Na een afslag naar lange stukken toe had ook een bevestigingspijl kunnen hangen om zeker te zijn dat je juist reed. Soms begon ik te twijfelen of ik niks had gemist! Aan de bevoorrading was keuze genoeg en dat voor maar drie euro inschrijving!

De toertocht kreeg ook aandacht in de lokale pers: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax