Rando des Roches et Marche Adeps (15-25-35-45-50-60-75-90 km) van Bik’er VTT Erneuville te Erneuville op zondag 16-08-2015.

De toertocht te Erneuville op zondag 16 augustus was het derde deel van ons drieluik Arville, Awenne en Erneuville. We hadden deze toertocht vorig jaar al eens gereden en tijdens het Pinksterenweekend met de GPS nog eens overgedaan. Omdat ons vakantiehuisje in Mièrchamps slechts op 3,50 km van het vertrek was, zijn Jari en ik met de bike naar ginder gereden. Jean-Paul zou later vertrekken, maar uiteindelijk heeft hij de toer niet gereden en is huiswaarts vertrokken. Jari koos voor de rit van 50 km, ondergetekende voor de 45 km. Wat we toen niet wisten was dat deze beide afstanden een totaal andere richting uit gingen. We reden apart zodat ieder aan zijn eigen tempo zou kunnen rijden. Dat was aan het vertrek geafficheerd, maar hadden we niet gelezen. Voor degenen die wensten was hier ook een chronorit van 75 km of 90 km. Wie niet fietste kon hier komen wandelen. Iets meer dan duizend bikers verschenen aan de start. Om 9.30 u waren we ingeschreven in de tent aan de Ancienne Ecole, thans een cafeetje. Iedere deelnemer kreeg een net stuurbordje met een nummer en de gevolgde afstand.

Ik verloor Jari al snel uit het oog. Het ging het dorp uit en vrij snel samen met de wandelaars naar het bos toe over een asfaltbaantje dat overging in een assenweg. De toertocht ging links het bos in terwijl het voor de wandelaars rechtdoor was. Er was hier een kort parcours over een singletrack met linten afgebakend en een fotograaf wist me er in zijn lens te vangen. Al snel kwam er een splitsing tussen de route van 15 km en de 25-35-45-50-60-75-90 km op 6 km van het vertrek. Keuze genoeg in afstanden dus! De splitsingsborden waren professioneel uitgevoerd, na de splitsing volgde nog eens een vermelding van alle afstanden en op plaatsen waar verschillende afstanden weer samen kwamen stond ook een bord om dat te melden! De organisatie van deze toer was tot in detail voorbereid! De rit ging voor mij even door een donker bos over een pad met redelijk wat wortels. Eens het bos weer uit trof ik op een veldweg de volgende splitsing tussen de 25-35-45-50 km en de 60-75-90 km op 7 km van de start.

Het vroeg wat behendigheid om te rijden over een smal paadje op en af naast een prikkeldraad op de rand tussen bos en velden. Via dit pad bereikten we het dorpje Lavoux. Een zware klim over asfalt leidde ons naar Hives (La-Roche-en-Ardenne). Terwijl ik zwoegend naar boven reed staken me geregeld Wacky Racers uit Knokke-Heist voorbij. Zij waren met een hele delegatie per bus naar hier gekomen en reden verspreid over de verschillende afstanden. Tijdens een rit over een modderige singletrack met redelijk wat plassen reed ik in het gezelschap van vele anderen. Op sommige plekken was het gewoon door het water wegens geen uitwijkmogelijkheden! Na deze track maakte de route van 25 km zich los van de 35-45-50 km. Ook hier nog steeds veel deelnemers onderweg. Na deze splitsing kregen we direct een bijzonder knappe afdaling over een grasspoor en een rotsachtig paadje. Daarna werd de vrij steile afdaling naar La-Roche-en-Ardenne aangesneden en het was voor mij al een hele prestatie dat ik deze al rijdend tot een goed einde bracht. Op 13 km reden we de stad la Roche in. 10.20 u.

Via enkele straten bereikten we het gekende rondpunt in het centrum alwaar twee seingevers ons verwezen naar de meest steile straat die hier op uitgeeft! Tot 15 km kregen we aldus een zeer zware klim voor de wielen om de stad weer uit te geraken. Eerst in een straat met huizen, dan lange tijd over asfalt in het bos, het laatste gedeelte 500 meter off-road over een veldweg vol keien. Ik genoot er het gezelschap van een groep met Vlaamse huishoudens, mannen, vrouwen en kinderen. Vermoedelijk ook Wacky Racers, alhoewel ze niet allemaal het tenue ervan droegen. Chapeau voor de kinderen die gezwind tot boven reden! Samen met hen even op adem gekomen alvorens de veldweg in te slaan! Eens goed en wel boven, doken we het bos in. 14,85 km om 10.45 u. In dat bos voelde ik me niet al te gerust tijdens een afdaling over de bovenrand van een helling. Die was op zich niet riskant, maar het spoor lag er nat bij en ik vertrouwde de schuinliggende boomwortels niet. Links van mij struikgewas op de hoogvlakte, rechts de dieperik met een bos op een helling. Eens het bos uit voerde het graspad nog een tijdje tussen de weiden tot aan een assenweg.

Na een korte klim over deze veldweg kwam de plaats waar de 35 km zich losmaakte van de 45-50 km op 16,50 km van het vertrek. Een knappe afdaling over een smal spoor leidde ons naar het volgende bos. Ter hoogte van een riviertje kon je opteren voor het wad dan wel voor de houten brug. 17 km. We reden dan door een woest bos. Al snel bereikte ik een plek waar het zwaar klimmen geblazen was in het bos en door een weide. Dat was voor mij even te voet vermits er geen mogelijkheid was voor een aanloop vanaf een gehavend pad. Ook de twee jonge bikers die vanaf hier tot aan de tweede stop in mijn buurt zouden blijven rijden gingen te voet. Rijden was moeilijk omwille van de velen stukken takken die er lagen en de natte glibberige bodem. We bereikten een hoogvlakte en eens van tussen de struiken uit stond daar in een weide het tentje van de eerste bevoorrading op 17,50 km van het vertrek met een knap uitzicht over de streek die baadde in de zon. 11.00 u. Er waren nog enkele bikers, waaronder de twee jonge kerels die van de streek waren, vermits ze de mannen van aan de stop kenden. Er kwamen nog bikers toe waarvan iemand een verloren smartphone en identiteitskaart kwam afgeven. Dat mensen dat zo los in hun achterzakje steken is niet te snappen! Ik neem zelf altijd slechts een kopie van mijn identiteitskaart mee! Bananen, appelsienen, cake, koeken en drank stonden er op het menu. Alles wel gemillimeterd maar met vriendelijke mensen onder het tentje!

Vlak na de stop was een splitsing tussen de 45 km en de 50-60-75-90 km. Voor mij op de 45 km kwam er een leuke afdaling tot aan een kruispunt van grote wegen. Het laatste stukje daarvan was voor mij te voet wegens te steil, vol haarspeldbochtjes en een ondergrond vol rotsen, stenen en wortels. Geen zin om mijn nek te breken! Eens op de weg stond daar een man die me vroeg hoeveel kilometer ik tot dan had afgelegd. Het waren 19 km, maar ik had er niet aan gedacht dat daar de heenrit bij inbegrepen was! Het was dan voor mij nog eventjes te voet tijdens een zware off-road-klim naar een bos toe op 20,50 km, waarna ik weer kon opstappen om tot 20,85 km de beklimming verder te zetten over een asfalt baantje tot in Petit-Halleux (La-Roche-en-Ardenne). Daar kreeg ik nog even het gezelschap van twee andere bikers. Een veldweg over een open hoogvlakte leidde dan verder naar Halleux (La Roche). 22,83 km om 12.00 u. Na een grasspoor kwam er een afdaling in een bosje waar we enkele zeer natte plekken passeerden.

Na door een riviertje te zijn gereden werd ik op de proef gesteld tijdens een zware klim over gehavend asfalt en een keienpad door de velden. De zeer lange klim duurde tot 25 km. Dan was het eventjes relatief vlak door de velden met knappe vergezichten. Op 25,75 km was er een splitsing tussen de routes van 45 km en van 50-60-75-90 km. Er kwam voor mij een zware klim door een pas gerooid bos. De natte ondergrond lag er bezaaid met takken en ik ging er noodgedwongen even te voet. De twee jonge kerels van aan de eerste bevoorrading waren ook afgestapt. Er volgde een lange klim door de velden tot in Ronchampay, een onooglijk dorpje langsheen de baan die vanuit La Roche naar Saint-Hubert leidt. Op 27,50 km kruisten we die baan en reden er eventjes door het dorp. Een moeder die in een stoel voor haar huis zat en haar twee spelende kinderen waren de enige levende zielen hier te zien. 12.30 u. Vanuit het dorp reden we over een keienpad tussen weiden vol koeien. Het was gemarkeerd met een bord “woonerf” ook al was daar geen huis te zien en fungeerde als een soort van toeristisch fietspad. Het pad liep evenwijdig met de grote baan en ik reed in de richting van La Roche, de baan aan mijn linkerkant. Ik reed een hele tijd over dat pad tot ik weer naar de grote baan toe diende te klimmen. Na even over het fietspad van deze baan gereden te hebben ging het rechtsaf een veldweg in. Op deze plek liep de rit van 45 km weer samen met deze van 35 km die hier de grote baan kruiste. 29 km om 12.40 u.

De veldweg leidde naar een bos waarin we een leuke afdaling voor de wielen kregen. Het laatste stuk ervan was vrij steil tussen de struiken en gaf uit op een asfaltbaantje. We kruisten een riviertje via een houten brug en kregen een korte en een lange afdaling over een grasspoor om uit te komen op een open plek naast een asfaltbaantje. Daar stond de tweede bevoorrading op 31,50 km van de start. 13.00 u. De twee jongens van aan de eerste stop stonden daar ook, waarvan één met een lekke band. Met mijn pompje bleek één en ander niet te lukken omwille van het dikke ventiel. Iemand van de organisatie heeft er dan een toestel bovengehaald, allicht om ballen op te pompen, dat kon aangesloten worden op de sigarettenaansteker in zijn wagen. Of het gelukt is weet ik niet, ik heb die jongens mij niet meer weten inhalen. Ik heb ze aan de aankomst nog wel gezien. Van de andere kant kwam er een biker van tussen de struiken een steile helling af gereden. Dat was de route van 25 km. Aan deze stop hetzelfde aanbod als daarstraks.

Vertrokken samen met de Franstalige kerel die daarnet de helling af kwam en mij uitlegde dat hij slechts de rit van 25 km reed en pas ’s middags vertrokken was wegens een feestje de avond voordien. Moet iemand van ginder geweest zijn, want hij kende de mensen die voor de bevoorrading zorgden. We kregen een lange klim over asfalt om dan omzeggens rechtsomkeer te moeten maken en het bos in te rijden en verder off-road te klimmen over een pad vol stenen. De Franstalige stak me opnieuw voorbij want had de afslag naar het bos toe gemist! Ik had de pijl op de grond ook maar op het laatste nippertje gezien! Eens de lange klim achter de rug kwam er een splitsing tussen de 25 km en de 35-45 km op 33 km van het vertrek. Een zware lange klim voerde over een vals plat tot op een hoogvlakte. Daar reed ik tussen struiken van brem, varens en paars bloeiende heide. Hier was het parcours gelukkig voor even relatief vlak en reed ik over paadjes door het bos en tussen de struiken. Vanaf open plekken had je soms een mooi zicht op de naburige dennenbossen.

Tot 36,50 km kon ik me lekker laten gaan tijdens een afdaling tot aan het Croix des Maquisards, een gedenkplaats voor slachtoffers en gefusilleerden van de Tweede Wereldoorlog. Mannen die zich daar verscholen hielden in een hut in het maquis om te ontsnappen aan de Duitse werkkampen maar er aangevallen en gedood werden. Maquis waren guerrilla-eenheden van de Franse verzetsbeweging (de Résistance) die gedurende de Tweede Wereldoorlog actief was. Er werd gewapend verzet gepleegd tegen de Duitsers en de leden van de Maquis zaten ondergedoken in de natuur van het Franse platteland; aan dit laatste ontleenden zij hun naam. De realiteit van “Alô, alô”! Een klim voerde me naar de heuveltop Croix des Maquisards (390 m) op een knap kruispunt van boswegen. Eindelijk kreeg ik er nog eens een biker te zien!

Een knappe maar weliswaar wat vettige afdaling in het bos leidde me tot op de rustige grote baan die van Mièrchamps (La Roche) naar Erneuville leidt en via dewelke we de start bereikt hadden. Hier staat een wegwijzer naar het Croix des Maquisards die ik al eerder opgemerkt had. 38 km. We dienden deze baan te volgen in de richting van Mièrchamps, wat aanleiding gaf tot een stevige klim. Op 38,50 km passeerde ik daarbij het vakantiehuisje waarin we gelogeerd waren. De fiets van Jari stond er nog niet, hij was dus nog niet gearriveerd, ook al had hij gehoopt van zonder mij sneller terug te zijn! Een blik door het raam geworpen: Evy, diens vriendin, lag lekker op de zetel te pitten. De auto van Jean-Paul was weg, zoals ik vermoed had was hij niet gestart en weer naar huis vertrokken. Besloten om verder te rijden naar Erneuville voor de laatste tien kilometer van de toertocht. Achteraf geen spijt van gehad, want ik ben nog een uur en een kwart onderweg geweest voor een knap stukje van de tocht en had zelfs nog een derde bevoorrading! 14.00 u.

Na de doortocht van Erneuville, een dorp van twee huizen en een half, volgde een lichte klim over een veldweg. Aansluitend was er een knappe afdaling door een privaat bos waarin de paadjes voor de gelegenheid vrij gemaakt waren. De ondergrond was er droog, als bladgrond in een bloempot. Het was er niet zo eenvoudig om te rijden, woest en met veel wortels. Naar het einde toe ook vrij steil! Op 40 km kwam ik uit op een asfaltbaan. Ik had niet verwacht van daar nog een derde bevoorrading te treffen! Er was daar zelfs nog heel wat drukte. Ik vermoed dat alle afstanden er passeerden zodat de rijders van de grote afstanden hier nog steeds toekwamen. Er waren daar ook veel medewerkers en die maakten er het beste van tot en met een barbecue toe! In het zuiden van het land maakt men van een mountainbiketocht altijd een heel feest! Ik werd er zonder het te merken nogmaals door iemand op de gevoelige plaat vastgelegd! Een man achter de tafels sprak me aan. Of er geen probleem was! Probleem? Hij vroeg zich af waar mijn maat dan wel was gebleven! Deze man had ons vanochtend blijkbaar met de bike naar de start zien rijden en gemerkt dat Jari aan zijn fiets (versnellingen en remmen) stond te prutsen terwijl ik een eind verder stond te wachten. Neen, geen probleem, we reden elk een andere afstand! Even ter plekke gebleven en een gesprek in gebroken Frans gevolgd met twee Vlamingen, vader en zoon, die van de kust naar hier waren gekomen! 14.30 u.

Na de stop kregen we een redelijk vlak stuk over een pad op de rand van de bossen en met knappe uitzichten. Het lag er hier en daar wel vrij nat bij met grote plassen. De rit voerde me tot aan enkele huizen in de Chaussée Marie-Thérèse (380 m hoogte) aan het riviertje La Bronze, een zijriviertje van de Ourthe. De plek kwam me bekend voor, allicht van mijn deelname vorig jaar. Tijdens een klim in een keienpad doorheen het bos kwam ik twee tegenliggers tegen. Ook deze plek herinnerde ik me van vorig jaar. Het pad kwam uit de bossen tevoorschijn en leidde naar een splitsing tussen de 25-35 km en de grotere afstanden. Ze kwam op 43 km van het vertrek op een plek met een mooi uitzicht. Voor mij ging het linksaf op en af over een pad in een privaat domein. Ik reed voorbij een kasteeltje in de richting van het poortgebouw met hoeve. Even een vriendelijke groet naar een oudere man die daar bij een spelend kind stond want ik vermoed dat het de heer des huizes was! Mensen die hun domein openstellen voor bikers verdienen waardering. Eens de poort uit kreeg ik het kasteel van Grainchamps nog vanuit een andere hoek te zien. De kleine jongen was me op zijn fietsje gevolgd!

Hij haakte dan toch af aan het begin van een zeer lange stevige klim in een veldweg. Deze bracht me naar een bos. Ook in dit bos volgde nog een tergend lange klim in een pad met diepe sporen over een vals plat. Ik herinnerde me de plek nog levendig van vorig jaar omdat mijn kaars daar aan het uitdoven was en ik toch kost wat kost boven wilde geraken zonder te stoppen! Deze keer ging het me in ieder geval beter af! Ik bereikte een kaalgekapte open plek in het bos en aan de rand ervan zag ik tussen de bomen door de kerktoren van Erneuville verschijnen. Een bordje kondigde de volgende editie op 21 augustus 2016 aan! Om 15.15 u bereikte ik na 46,50 km de aankomst.

In en om de tent heerste nog een gezellige drukte. Mij een drankje gekocht en even geduld geoefend voor een pain saucisse, vermits die jongens wat last hadden met de barbecue terwijl hun worsten en hamburgers als zoete broodjes verkocht geraakten. De Wacky Racers uit Knokke-Heist werden gehuldigd omwille van hun massale deelname en verre verplaatsing! Daarna ook het podium met de winnaars (M/V) van de chrono en de prijsuitreiking nog meegemaakt. Tijdens de ritten van de afgelopen dagen heb ik meermaals gedacht dat het misschien wel eens de laatste keer zou kunnen geweest zijn dat ik hier kwam omdat dit alles toch wel zwaar is voor iemand van mijn zwakke kaliber! Maar toen ik buiten op een bankje in de gezellige drukte tussen de andere bikers mijn broodje worst zat te verorberen in de warme zomerzon was ik toch content dat ik er ook deze keer weer bij was. Wat maakt het uit dat ik er lang over rijd, wat maakt het uit dat ik af en toe eens te voet moet stappen als de klim de zwaar of de afdaling te steil is? Er zijn er allicht nog heel veel die ik het nakijken zou kunnen geven!

Omstreeks 16.00 u heb ik de uitstekende bikewash gebruikt en de 3,50 km naar Mièrchamps weer aangevat. Onderweg diende ik nog even halt te houden voor een kudde overstekende koeien! Met 51 km op het tellertje was ik weer aan het vakantiehuisje. Jari was om kwart voor drie gearriveerd, hooguit een half uur eerder dan ik. In alle rust mijn spullen weer proper gemaakt. Jari had tijdens zijn tocht een zeer zware en 6 km lange klim vanuit La Roche voor de wielen gekregen en was onderweg voortgeholpen door een Nederlandse biker die bovendien fietshersteller was toen hij weer last kreeg met de versnellingen! Er wachtte ons nog een rustige avond en nacht vermits we gehuurd hadden tot maandagochtend. Op de terugweg naar huis op die grijze maandag hebben we nog een bezoek gebracht aan het safaripark Monde Sauvage in Aywaille-Remouchamps. Ik ben niet zo wild van wildparken, maar Evy wilde er graag eens naartoe en aangezien wij de vorige dagen onze zin hadden kunnen doen was het nu aan haar! Het heeft me nog een mooie foto met een parkiet op de schouder opgeleverd! Twee mannen stonden daar met tamme vogeltjes die voor een foto op je schouder werden gezet! Moet geld opbrengen natuurlijk. Die beestjes moeten werken voor hun eten! Je kan er een papegaaienshow, zeeleeuwenshow en roofvogelshow bijwonen en deels per wagen en deels te voet het park bezoeken. Het mooie vakantiehuisje in Mièrchamps, de mountainbikeritten in Arville, Awenne en Erneuville, het stuurplaatje, het vogeltje op mijn schouder, herinneringen aan een mooie zomer met uitgerekend dit weekend wat slechter weer…

Foto’s van de toertocht vind je hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te vinden op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax