Toertocht (28-38-55-72 km) van Castori MTB Team te Awenne op zaterdag 15-08-2015.

Omdat onder anderen de Vlaamse mensen die er al jaar en dag wonen het niet meer zagen zitten om de organisatie ervan op zich te nemen, werd de toertocht van Awenne vorig jaar niet meer ingericht. Om te vermijden dat dit pareltje zou verloren gaan, nam het Castori MTB Team uit Brugge de organisatie ervan over. Naar zeggen van Corleone die we aan de stop even spraken, waren zij daar ruim anderhalve maand ter plekke mee bezig. Deze tocht was voor ons het tweede deel van het drieluik Arville, Awenne en Erneuville. Het weer hadden de mensen van Castori niet mee, want na het onweer van gisterenavond was het te veel blijven regenen. De lucht zag er grijs uit en nodigde niet uit om te gaan fietsen. Jean-Paul en Evy verkozen daarom van de doortocht van de Enecotour in Houffalize te gaan kijken in plaats van zelf te rijden. Jari en ik reden dan naar Awenne, vanuit ons vakantiehuisje in Mièrchamps hooguit een half uurtje met de wagen. Om 10.15 u waren we ingeschreven in het lokaal van de Cercle des Sabotiers, de Kring van de Klompenmakers.

We lieten de dorpskern van Awenne (Saint-Hubert) achter ons om vanuit de velden de bossen in te rijden. Daar kregen we een prachtig paadje voor de wielen dat ons vanaf een Mariagrot naast een riviertje leidde. Ik veronderstel de Lomme. Hier en daar troffen we wat rotsige stenen en wortels op ons pad om na goed 2,50 km reeds vergast te worden op een zware off-road beklimming naar een hoogvlakte toe. We reden doorheen de bosrijke streek met van 4 tot 5 km een zeer zware klim in een woest bos. Het pad waar we over reden lag vol met keien, kleine stukken rots en houtresten. Er staken ons nog bikers voorbij waaronder een gezelschap van drie heren en een dame van Pek en Slik uit Essen, wiens toertocht op ons jaarlijkse lijstje meestal de winterperiode einde maart afsluit! In hun zog reden we over een knappe hoogvlakte en een strook woest bos. Tot zo’n 10 km was het stevig klimmen over bospaden en tracks. Er zaten enkele stevige klimmetjes tussen en op sommige plaatsen lagen de paden er vrij nat bij omwille van het onweer van gisteren en helaas de regen van vandaag!

We kruisten een rijbaan. Van 10 tot 13,50 km konden we ons hartje ophalen tijdens een leuke afdaling over een lange bosweg van versleten asfalt en keien. Er passeerden daar ook vaste routes. Een biker met publiciteit van Sint-Jan-in-Eremo op zijn kont stak ons voorbij. Op 15 km kwamen we op een open plek uit de bossen tevoorschijn en bereikten we de eerste bevoorrading die opgesteld stond voor het museum van de Fourneau Saint-Michel, een soort Ardeens Bokrijk. Fruit en versnaperingen konden doorgespoeld worden met water en sportdrank. We hebben er even gepraat met Corleone, een biker van het inrichtende Castori-team. Helaas was het nog steeds licht aan het regenen, wat het plezier toch enigszins de kop in drukte.

Na de stop ging het een trapje af en een bruggetje over om langsheen één van de mooie vijvers van Fourenau Saint-Michel te rijden. Daarna ging het even over asfalt en kregen we een vrij zware bosklim voor de wielen. We reden over een hoogvlakte om daarna weer lekker te kunnen afdalen, gevolgd door een klim tot aan een eenzaam huisje. Daar zijn we even gestopt omdat Jari wat last had met de versnellingen van zijn fiets. 18,75 km om 12.40 u. Een afdaling over een woest pad doorheen het gras en over wat rotsen bracht ons op 19 km tot aan een grote baan. Dalen betekent meestal nadien weer moeten klimmen en dat was nu niet anders. Tot 20,50 km ging het weer zwaar naar boven in de bossen. Boven hadden we wel een knap zicht vanaf een open plek. We bevonden ons in de buurt van de “Dodenweg”. Een afdaling over een rotsachtige ondergrond leidde naar een grote baan.

Op 22 km van het vertrek was er een splitsing tussen de ritten van 28 km en van 38-55-72 km nabij het dorp Nassogne. Onze doelstelling was de toer van 38 km uit te rijden, dat zou voor ons in deze streek al zwaar genoeg zijn! Na de splitsing werden we de hoogte in gejaagd tot op de top van de Sol’van, een plek op 330 m hoogte. Alle heuveltoppen zijn hier voorzien van naambordjes. Een doornat keienpad leidde ons er door een bos. Verderop was het noodgedwongen te voet omdat onze fietsbanden op de glibberige natte en modderige ondergrond geen grip hadden. En omdat het voor mij veel te steil was! We kwamen toe in een woonwijk met nette villa’s van Nassogne. Ik herinnerde mij de plek van tijdens mijn deelname aan deze tocht in 2012. 24,75 km. We doorkruisten de dorpskern van Nassogne om weer de natuur te bereiken. Tijdens een lange natte afdaling over een smal paadje tussen struikgewas viel ik op 27 km om en met mijn kont recht in de braamstruiken!

Tijdens een bui van motregen bereikten we de tweede bevoorrading die opgesteld stond onder een afdak voor de garagepoort naast een woning in het dorp Masbourg. Een Franstalige man en een moeder met kind zorgden er voor alle lekkers. Er stond ook een Castoribiker te wachten om de pijlen op zijn deel van het parcours weer op te halen. Hij kon er zo goed als zeker van zijn dat wij de laatsten waren om hier te passeren. De wereld is klein, want de dame ter plaatse had nog school gelopen in de gemeente waar ik werk! Ze zal al wel lang daar in de streek wonen, want ze sprak al met een Franse tongval. Ze was de dochter van Marcel en Magda die tot twee jaar geleden de organisatie van de toertocht voor hun rekening namen. Zij baten vanuit Awenne vier vakantiewoningen uit in de omgeving van Saint-Hubert. Een tijdje staan praten aan de stop. Ik was al goed moe en vroeg me af hoe ik er drie jaren geleden in geslaagd was van hier de tocht van 55 km tot een goed einde gebracht te hebben!

Na de stop kregen we na een strook asfalt tot aan een grote baan voor de wielen. Daar hebben we na het oversteken een pijl gemist. Daardoor kwamen we op een moeilijk berijdbaar terrein terecht met een overwoekerd pad waarin zich diepe voren hadden afgetekend. We dienden ook te slalommen tussen gevallen boomstammen. Net toen ik begon te twijfelen of we niet verkeerd gereden waren, was er zelfs helemaal geen pad meer te bespeuren! Op onze stappen teruggekeerd. De Castoribiker had ons intussen tijdens het opruimen van de pijlen bijgebeend. Wij hadden een pijl rechtsaf gemist. Die verwees ons naar een smal bospaadje. De aanvankelijk lichte klim over een met schors bezaaid pad in een pas gerooide strook bos ging over in de zware beklimming van een pad waar de boswerken nog niet voltooid waren. Het lag er nog vol af te voeren boomstammen en de weg was er zodanig in de vernieling gereden dat normaal fietsen er niet mogelijk was, zeker nu niet nadat de regen er een modderpoel van gemaakt had! Ik heb er een heel eind te voet gewandeld want mijn pijp begon zo stilaan uit te gaan! Ik was wel opgelucht dat de biker die de pijlen aan het ophalen was niet meer te zien was, vermits er niet overdreven veel pijlen op dit deel van het parcours op te halen waren. Er werd namelijk ook gebruikt gemaakt van aanduidingen in kalk op de grond.

Eens boven kwam er een splitsing tussen de 28-38 km en de 55-72 km op 35 km van het vertrek. 15.00 u. Tijdens de laatste kilometers van de tocht dienden we nog een aantal stevige beklimmingen te overwinnen. Na de oversteek van een baan werden we nogmaals doorheen een strook bos gestuurd tot we de bewoonde wereld van Awenne bereikten. In de gietende regen hebben we in de straat voor het lokaal van de Cercle des Sabotiers onze fietsen proper gespoten. De bikers van Pek en Slik waren al ruim een half uur eerder gearriveerd. De dame uit het gezelschap bleek degene te zijn die bij hun toertocht in maart na afloop de pannenkoeken bakt! Er waren twee jonge gasten braadworsten aan het bakken onder een luifel en wij hebben met smaak een pain saucisse achter onze kiezen gestoken!

Ondanks het slechte weer hadden wij toch genoten van deze vrij zware rit die een honderdtal bikers had weten te lokken waarvan er 21 de langste tocht reden. Omdat op deze tocht meestal Vlamingen afkomen blijft het aantal deelnemers allicht beperkt. De meesten toertochten in deze streken moeten het hebben van enkele honderden deelnemers. Dat is niet zoals in Vlaanderen waar op sommige populaire tochten tot 2000 man afkomt! Wandelaars konden hier ook terecht voor een tocht van 7 km. De mensen van Awenne en het Castori MTB Team zorgden voor een amusante zondag. Hopelijk hebben ze de moed om de vele inspanningen die met het organiseren hiervan gepaard gaan later nog eens over te doen zodat het niet bij een eenmalige uitgave blijft en we hier later nog eens kunnen aantreden.

Op de terugweg naar huis vonden we gelukkig nog een Carrefour open in Saint-Hubert. Want Jari had gezorgd voor vlees en groenten voor een barbecue, maar houtskool was hij vergeten. De wasmachine die in ons vakantiehuisje beschikbaar was kon gouden diensten doen zodat wij onze spullen direct weer proper konden maken. Na het schoonmaken van de fiets konden we aan tafel en genieten van een rustige avond in het godvergeten Mièrchamps! Ook dank aan de mensen van Pek en Slik voor de achtergelaten energierepen! Wij hebben er een aantal van meegenomen. Zo kunnen we weer even voort!

Filmpjes van Luc De Bleecker (Massiboy): klik hier en hier of kijk onderaan!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax