Toertocht Pleinkermis (15-35-50 km) van De Klievers te Holsbeek op zondag 09-08-2015.
Voor deze zondag een toertocht uitgekozen die ik nog nooit gereden had, ook omdat het intussen al een tijd geleden was dat ik in deze regio nog geweest was. Na de Hoebelbike-nightride op vrijdagavond en de Kapellerit in Knesselare op zaterdag ging het dus naar de toertocht (kids 15-35-50 km) van De Klievers te Holsbeek-Plein. De tocht wordt georganiseerd in het kader van de Pleinkermis met grote feesttent, paardenmolens en kramen. In een naburige straat was een parkeerweide voorzien, maar daar stonden maar weinig wagens. De bikewash was opgesteld in een afgesloten straat en afgeschermd met door plastiek beklede rasters om de omwonenden van vuil en nat te vrijwaren. De bewaakte bikeparking had ik bij het inschrijven in de tent niet gezien, die stond wat verstopt op de speelplaats van een school. Ingeschreven en om 9.30 u was ik op pad. De zon scheen, het beloofde een mooie dag te worden.
Het ging het gehucht Plein uit waarbij we op 1,75 km al direct dienden te klimmen in een straat. Het trio dat voor me reed, twee jonge vrouwen en een man, zou ik omwille van de vele splitsingen nog een aantal keren inhalen. Het ging de bossen in en er kwam een splitsing tussen de 35 km en de 50 km op 2 km van de start. Overal gekozen voor de lange toer van 50 km. Die ving aan met een steile afdaling en een stevige klim tot op een hoogte in het bos waar een gebouw van de drinkwatervoorziening tussen de bomen verstopt stond. Het ging dan nog twee keren zeer stevig naar beneden en naar boven tot we het Begijnenbos of Sint-Gertrudisbos in Kessel-Lo (Leuven) bereikten vanaf de in de bossen gelegen Koningsstraat. Op 3,50 km kwam daar een tweede splitsing tussen de 35 km en de 50 km met als enige bedoeling de zware klim over het ruwe kasseibaantje dat Sukkelpad gedoopt werd, op te nemen in de grote toer. Het werd me al snel duidelijk dat wie de zwaarste beklimmingen wilde vermijden hier overal kon kiezen voor de route van 35 km.
Op 5,50 km verlieten we het bos en reden we even over de betonnen ondergrond van de Chartreuzenbergweg in Holsbeek. Via een veldpad op de rand tussen bos en velden in een groen en glooiend landschap, reden we naar het Domeinbos Linden-Chartreuzenberg. In dit indrukwekkende bos kregen we een aantal knappe paden voor de wielen. Op 8,75 km kwam er bij het verlaten van het bos een splitsing tussen de 35 km en de 50 km. 10.20 u. Het trio van aan de start koos hier voor de 35 km en verdween uit mijn leven. Na de zware intro van deze toertocht kregen we vanaf daar iets gemakkelijker te berijden bospaden, slechts lichtjes op en af. Op 11 km konden we genieten van een bijzonder amusante afdaling in een knappe holle weg waar drie andere bikers me op de hielen zaten. We vervolgden de tocht over wegeltjes en sporen in het Lindenbos tot aan de oversteek van een baan. 12,75 km. Dan ging het nog gedurende een kilometer verder doorheen het bos tot aan een door een seingever beveiligde oversteek.
Een knappe afdaling en een stevige klim in een hol spoor leidde tot op een hoogte in het bos waar een watertoren tussen de bomen staat. Daar passeert ook een rode vaste route. Toen ik er even halt hield kreeg ik het gezelschap van Silverfokske. Net toen ik er in Vlezenbeek aan gedacht had dat het intussen al zo lang geleden was dat ik hem nog gezien had! Ik denk dat we bijna een kwartier bijgepraat hebben. Samen rijden is geen optie, voor de meesten rijd ik te traag. Eens weer op pad kwam Daniël me voorbij. Een paar woorden gewisseld tijdens het rijden. Hij reed vandaag net als ik zonder zijn maat. Maar ook Daniël is te snel voor mij. Intussen reden we verder doorheen het bos om er weer uit tevoorschijn te komen op het grondgebied van Kortrijk-Dutsel (Holsbeek). De toertocht vanuit Kortrijk-Dutsel heb ik ooit gereden, maar dat is lang geleden, meer bepaald op 14 maart 2010! Hier hadden we een mooi uitzicht op de knappe groene landelijke omgeving. Alle afstanden kwamen hier weer samen voor een leuke afdaling over een grindpad en een zware klim in een smal hol pad, de Delleput, tot boven op de Speelberg. De man van het koppel dat me daarstraks een keer of twee voorbijgestoken was stond boven te wachten op zijn vrouw die het laatste gedeelte van de Delleput noodgedwongen te voet besteeg. 18,75 km om 11.15 u.
Vanaf de top van de Speelberg volgde er een mooi parcours met veel afwisseling in Kortrijk-Dutsel. Tijdens een mix van landelijke asfaltbaantjes en veldwegen tussen de 20 km en de 23,50 km kregen we enkele keren een leuke afdaling voorgeschoteld. Het was er plezierig rijden in deze mooie landelijke streek. Een grasspoor werd gevolgd door een lange zware klim over een oude holle kassei en een grindpad. Om daarna even lekker van bil te kunnen gaan tijdens een snelle afdaling in een indrukwekkende holle weg om uit te komen in de Putweg te Holsbeek. Van 25 km tot 27 km reden we onder meer via een plezante afdaling over een kasseibaantje naar de grens met Lubbeek waarna een assenweg ons naar de Bensbergstraat voerde. Dit was eveneens een assenweg aan de toegang tot het Walenbos op het grondgebied van Tielt-Winge. 29,50 km om 12.00 u. Omstreeks 31 km dienden we daar zwaar in het bos te klimmen doorheen een knappe holle weg om uit te komen aan een achter de bomen verstopte drukke verkeersweg (Aarschotsesteenweg?). We reden dan verder door dit imposante Walenbos en konden lekker afdalen tot aan de bevoorrading.
De bevoorrading stond opgesteld onder een tentje aan de rand van een kasseiwegeltje dat hier door het Walenbos loopt. Ze kwam op 32 km van het vertrek. 12.10 u. Er was nog wat beweging van toekomende en vertrekkende bikers. Alles was voorhanden zoals bananen, appelsienen en cake, water en lekkere sportdrank. Een aantal mensen zorgden er voor één en ander. Ze hadden het bij momenten druk gehad, hoorde ik hen vertellen. Een vrouw zei dat er 200 deelnemers meer waren dan vorige keer! Voor de rit van 35 km restten nog 16 km, voor de toer van 50 km nog 21 km. Na de stop reden we het bos uit over het kasseiwegeltje tot aan een grotere baan, de Kasteeldreef in Tielt-Winge. Deze weg loopt er dwars door het bos. We bereikten zo Sint-Pieters-Rode (Holsbeek). Vanaf daar kregen we weer een stuk parcours met veel afwisseling over veldpaden en het ging er soms stevig op en af over fikse klimmetjes.
Op 38 km heb ik een pijl gemist en reed rechtdoor over een graspad een boomgaard op een hoogvlakte in tot ik aan de afsluiting van een weide niet meer verder kon. Ik was niet de enige, want toen ik terugkeerde kwamen er nog twee bikers aan gereden. Ik had de pijl linksaf gemist die wees naar een zeer smal hol spoor onder lage takken. Deze afdaling leidde naar het dorp en de kerk van Kortrijk-Dutsel. We reden er opnieuw de velden in om wat kilometers te malen over een aantal zandwegen die ons al zigzaggend door het landschap voerden. Zowel op 40 km als op 42 km konden we ons uithoudingsvermogen nog eens testen tijdens twee zeer zware beklimmingen in prachtige holle wegen. We reden naar een bos toe en op 43 km was daar een splitsing tussen de routes van 35 km en van 50 km. Ook de kidstoer passeerde hier, dus we hadden zo stilaan de terugweg weer aangevat.
We waren weer aanbeland in het Chartreuzenbos en ik passeerde het Chimaerahuisje. Ik noem dit boshuisje zo omdat ik hier ooit biker Chimaera en Rubber-12 ontmoette. Beiden waren fervente Turner-Flux-rijders. Dit exclusieve Amerikaanse merk van fietsen kom je hier niet vaak tegen. Ik kocht ooit de Turner-Flux van Rubber-12 over, maar na de breuk van een onvervangbaar onderdeel hangt de fiets werkloos aan de haak bij de fietsenmaker. Ik hoor of zie ook niets meer van de bikers uit die periode! We werden beproefd tijdens een zware klim over een extra lusje in het Chartreuzenbos na de splitsing aan het boshuisje. Op 45 km volgde een megaknappe afdaling in een woeste smalle holle kloof met stenen en takken naast het smalle spoor. Het was er zeer mooi. De kloof maakt deel uit van een groene vaste route. 45,75 km om 13.30 u.
Op 47 km kwam er een zware klim over een oud kasseipad in het Sint-Gertrudisbos tot op de Meesberg. Daar was een splitsing tussen de 35 km en de 50 km op 48,50 km van het vertrek. Voor de lange toer ging het weer het bos in voor eerst een afdaling en dan een stevige klim in twee vlak naast elkaar gelegen holle paden. Terwijl ik naar beneden raasde zag ik over de scheiding, die met bomen begroeid was, in het andere pad een biker te voet naar boven wandelen. Wandelen was ook mijn lot! Op 49,50 km kwam er een volgende splitsing tussen de beide afstanden. Mijn voornemen om de vermoedelijk lastige klim te mijden en de 35 km te volgen opgeborgen toen ik de naam van de beklimming op een bordje zag staan! Ik stond aan de voet van de alom geprezen Zounk, een zeer steil onverhard bospad dat boven uitkomt in een straat waarlangs villa’s in het immer donkere bos staan. Want de Zounk mocht op deze tocht niet ontbreken, ook al was het voor het grootste stuk te voet!
We reden nog door een aantal dreven met de namen van vogels in het Sint-Gertrudisbos en langsheen de in het groen verborgen villa’s van rijke mensen. Een bordje meldde de laatste klim in de Mereldreef, ook al kwamen er nadien toch nog een aantal korte maar minder steile hellingen. Uiteindelijk kwam ik weer uit het bos tevoorschijn en om 14.00 u stond ik na 53 km weer aan de tent op de Pleinkermis in Holsbeek. Het weer was tijdens de voormiddag beginnen omslaan en tijdens de laatste kilometers kreeg ik nog regen. Toen ik in de tent zat begon het pas goed te gieten! Het polsbandje met noodnummer mocht je inruilen voor een gratis streekbier. Gekozen voor een pint Kessels Blond. Er zaten veel kermisgangers in de tent. Er werd omgeroepen om de wagens in de straat te willen verplaatsen voor de rommelmarkt die pech had omwille van de begonnen regen en dat er nog mosselen te verkrijgen waren (in de refter van de school). Omstreeks 15.00 u huiswaarts vertrokken in de regen.
Besluit: deze toertocht was bijzonder knap en is me uitstekend bevallen. Ten onrechte ben ik hier nog nooit komen rijden over dit zeer afwisselende parcours met bij aanvang en aan het slot veel bos en met een genietbaar tussenstuk in een meer open landschap, met enkele zeer knappe holle wegen en zeer stevige klimmetjes. Het begin was voor mij wat te zwaar, maar ik vermoedde dat dit Begijnenbos in de tocht zou voorkomen vermits ik er al gepasseerd ben tijdens de toertocht vanuit Wijgmaal. Ik heb altijd een tien kilometer nodig vooraleer op dreef te komen terwijl het zwaarste stuk hier in het begin zat. Tenzij het parcours drastisch zou veranderen kan men deze moeilijkste stukken vermijden door bij aanvang tot aan de Chartreuzenweg te kiezen voor de route van 35 km of zelfs voor de kidstoer! De begeleide kidstoer ben ik kort na de start trouwens tegengekomen. De andere klimmetjes waren meestal doenbaar. Gewoonlijk ben ik meer gemotiveerd om de top ook te halen wanneer ik anderen voor me zie klimmen. Daardoor ben ik toch een aantal keren boven geraakt op plaatsen waar ik gevreesd had dat het niet zou lukken! De rest van de organisatie was prima in orde met zelfs seingevers aan de gevaarlijkste kruisingen met verkeerswegen. Bovendien kreeg je voor de slechts drie euro inschrijvingsgeld nog een gratis streekbier! Deze tocht is beslist een aanrader, ook al heeft hij vermoedelijk wat te lijden onder de concurrentie met de populaire Hoebelbike in Vlezenbeek en de toertocht over het militair domein van Grobbendonk.
Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!
StrammerMax
|