Toertocht (20-40-60-80 km) van Het Vliegend Wiel te Lille op zondag 02-08-2015.

Ik kon me nog vaag de startplaats aan de Balsakker van de toertocht van Het Vliegend Wiel te Lille herinneren van vorig jaar. Ik kreeg een parkeerplek toegewezen op een voormalig voetbalveld dat er eerder als een aardappelveld bij lag. Me ingeschreven in de kantine en om 9.00 u was ik alleen op pad. Jari zou later vertrekken en me proberen in te halen. Het ging het dorp uit via een zandweg, een track door een bos achter de sportvelden, paden, enkele servitudes en een lange betonnen weg in de richting van de Visbeekvallei. Op 3,50 km kruisten we de snelweg E34 waar even verder asfalt overging in een zandweg bij het in rijden van de bossen waarin buitenhuizen verstopt staan. Van 6 km tot 7 km reden we over de bekende knapste singletrack van de rode vaste route aan de Lilse Golf Club. De daaropvolgende track leidde tot een eerste splitsing tussen de 24 km en de 45-63-80 km op 8,50 km van het vertrek. Tot 12 km kregen we de brede zandwegen tussen de buitenhuizen voor de wielen om zo de rand van de bewoonde wereld van Wechelderzande (Lille) te bereiken. Hier staken drie Bierbikers me voorbij. Het ging even het dorp door, voorbij de voetbalvelden van KFC De Vrede nabij Speelstad, en over het smalle spoor richting het kerkhof. 13,80 km om 9.45 u.

We kruisten de hoofdweg door Wechel om aan de overkant een minder gebruikte en dus iets lastiger te berijden singletrack te treffen die zich met enkele bochten over een aantal heuveltjes slingert. Dennenappels en takjes op de grond. Eens daar voorbij kwam er op 14,50 km een tweede splitsing tussen de 24 km en de 45-63-80 km. Tot 16 km reden we door meer bewoond gebied over servitudes en sporen door stroken bos. Deze leidden naar nog een singletrack om uit te komen op een asfaltbaantje, het Achterste Moereind, een weinig gebruikte weg die zelfs onverhard is doorheen een strook bos en evenwijdig loopt met de E34. Op 19 km kruisten we nogmaals de snelweg. Een assenweg en asfaltbaantje brachten ons naar een industrieterrein van de Achterstenhoek in Lille. In een loods van één van de bedrijven was de eerste bevoorrading op 21 km van het vertrek. Fruit, peperkoek, speculaas, wafels met chocolade en sportdrank stonden er op het menu. De mensen achter de tafels hadden de handen vol, want er waren nog veel bikers, ook al was het op het parcours zelf schijnbaar niet overdreven druk. 10.10 u.

Het ging de Visbeekvallei langs waarbij een assenweg en zandweg ons naar de derde splitsing tussen de 24 km en de 45-63-80 km voerden op 24 km van het vertrek. Die kwam er even voorbij het motorcrossterrein van MC Lille aan het einde van de onverharde Rooverstraat. 10.30 u. Voor de langste ritten was het rechtsaf waarna de zandweg overging in asfalt. Op 26,75 km doken we het bos in over een mooie singletrack. Omstreeks 27,50 km passeerde ik de zogenaamde 14 Kapellekens aan de Vispluk in Vorselaar. Afgelopen week stond daar “de stoel” uit het tv-programma “Duizend Zonnen”. De kapelletjes, en het zijn er vijftien, dateren uit 1860 en wat ze met een beerput te maken hebben kan je hier lezen! 10.45 u. We werden de drukkere Vispluk over geholpen door een seingever om aan de overkant onze weg te vervolgen over een bospad. Dit leidde ons naar het kasteelpark van Vorselaar waar we een knap stukje parcours voor de wielen kregen. De tocht werd ook over het daar gelegen speciaal voor mountainbikers aangelegde permanente crossterrein geleid. Met leuke heuveltjes en bochten. We reden daarna een eindje over de Kasteeldreef om op 31 km het Kasteel van Vorselaar zelf te passeren. We kwamen dan langsheen de rand van het park naar een vrij woeste, weinig gebruikte gehavende veldweg waar het wat lastiger rijden was. Het pad slingert zich door de weiden en enkele stroken bos. Daar waar het overgaat in een gewone veldweg loopt het pad naast de Kleine Nete. Daarna ging het over in een zanderige weg. Aan een kruispunt van zandwegen was een splitsing tussen de routes van 45 km en van 63-80 km op 35,50 km van het vertrek. Even gestopt en een bericht gestuurd naar Jari om te melden dat ik de richting van de 63-80 km uit ging. 11.15 u.

Het ging verder over de zandweg tot aan de plek waar deze de drukke baan van Poederlee naar Herentals kruist. Vorig jaar stond hier de tweede bevoorrading. Deze keer enkel een seingever. Na een strook asfalt ging het in de richting van Herentals weer het bos in. Daar reden we een hele tijd in de bossen op het grondgebied van Herentals en Lichtaart-Kasterlee. Er lagen daar een paar serieuze kuitenbijters en vermoeiende zandwegen op ons pad! We passeerden daarbij de bekende klim en afdaling op de rode vaste route naast het kerkhof nabij de spoorweg. Maar in plaats van gebruikelijk rechtsaf het bos uit, dienden we linksaf te slaan om de tocht verder te zetten over het bospad. Op 40 km ontmoette ik daar een “oude bekende”. Het was zodanig lang geleden dat ik hem zag dat zijn voornaam mij ontsnapte, zijn achternaam wist ik nog wel! Leren kennen als ploegmakker tijdens de tien uren van Grobbendonk. Nadien nog geregeld gezien en hem onder anderen moeten afhalen op de spoed in het ziekenhuis van Halle na een valpartij tijdens de Hoebelbike in Vlezenbeek! Goed van te weten dat hij nog gezond en wel is. Terwijl ik met Marc stond te praten kwam Jari toe waardoor mijn half uur voorsprong bijgebeend was. Korte tijd later arriveerden we na nog een vermoeiend stukje parcours aan de tweede bevoorrading op 41,75 km van het vertrek, exact op de middag.

Er was wat ambiance vooral omdat één van de aanwezige dames bedenkelijk keek naar het vervolg van de tocht die aanving met een korte steile klim. Indien zij boven geraakte dan zou ik wel afgaan indien ik zou moeten wandelen. De vrouw geraakte boven! “Met motivatie lukt het wel”, zei één van de Vliegende Wielmannen! “Het probleem is dat ik niet gemotiveerd ben”, was mijn repliek. Ik ben uiteindelijk toch al rijdend boven geraakt. Aan de stop hetzelfde ruime aanbod als aan de eerste bevoorrading met fruit en koeken. Vertrokken in het zog van Marc. Op het eerste bospad dat we bereden kregen we een ree te zien die wegvluchtte tussen het struikgewas. Op 43 km kregen we de splitsing tussen de 63 km en de 80 km. We hadden de 80 km willen rijden, maar een kleine rekensom leerde dat ik dan nog een hele tijd onderweg zou zijn. Vermits we ook daags voordien al een toer van 50 km hadden gereden, leek ons de 63 km een betere optie.

Bij aanvang hadden we anders een beetje spijt van onze keuze. Het parcours verliep namelijk over een betonbaan tot aan de spoorweg en een zand- en assenweg naar, naast en van de Kleine Nete weg. Daardoor liep het aantal afgelegde kilometers op korte tijd snel op! In een oogwenk zaten we aan 48 km en weer op het met de 80 km gemeenschappelijke parcours. De lus over Lichtaart hadden we daarmee overgeslagen. Landelijke betonbaantjes tussen de velden leidden ons tot Wespedongen in Kasterlee. Daar stond een grote sproeier op een maïsveld maar het bereik was te kort om er verkoeling onder te vinden. 49 km. We naderden opnieuw de grens met Lille. Tot 52,50 km konden we genieten van mooie singletracks door de bossen, afgewisseld met betonbaantjes en zanderige veldwegen. Vanaf dan kwamen er servitudes en grassporen doorheen het meer bewoonde deel van Poederlee. Op 56,50 km doken we opnieuw resoluut de bossen in voor tracks en paden die op 58 km voorbij de Heggekapel voerden. 13.00 u.

Op 59 km kruisten we de Herentalsesteenweg, de grote baan die vanuit Oostmalle over Wechelderzande, Lille en Poederlee naar Herentals leidt. Na de oversteek werden we zelfs het bos in gestuurd voor een ultra korte lus enkel en alleen om er een met dennen begroeide zandhoop over gejaagd te worden! Dan na een eindje verhard opnieuw het bos in voor nog leuke paadjes langsheen en door de bebouwde kom van Poederlee. Een bordje kondigde de laatste 3 km aan. Deze laatste kilometers leidden ons nog door een strook bos en de laatste singletracks weer naar de sportterreinen aan de Balsakker. Met 64 km op het tellertje kwamen we daar om 13.30 u toe. De bikewash was overbodig, er hing enkel wat stof aan de fiets! Ons nog een drankje en een belegde boterham aangeschaft. Omdat de drie Bierbikers de route van 80 km gereden hadden, kreeg ik ze eindelijk nog eens op de après te zien! Vermits ze zeer snel rijden zijn ze meestal al weer naar huis wanneer ik arriveer! Dus was er nu gelegenheid tot een korte babbel met, als ik het goed heb, Theo, Marc en Hilde. Laatstgenoemde moet wat biken betreft beslist niet onderdoen voor haar mannelijke collega’s! Zij geeft heel wat kerels het nakijken door haar duizelingwekkende snelheid. Het was een mooie tocht, prachtig weer en een prima organisatie. Sommigen hadden kritiek dat er meer uit de streek kan gehaald worden. Er kunnen inderdaad nog meer singletracks en mooie paden gevonden worden, maar dan komt men weer aandraven met het argument dat te veel de vaste routes gevolgd worden. Het is beslist niet gemakkelijk om als organiserende club iedereen tevreden te stellen.

Route van 80 km: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax