Toertocht (18-30-42 km) van WTC ’t Pedalleke te Essen-Wildert op zondag 22-02-2015.

Alleen al de zaal achter het café De Volksvriend in Essen-Wildert is een reden om deze gemoedelijke toertocht elk jaar te komen rijden en de massamanifestatie in Balen-Wezel links te laten liggen! Een oude danszaal met podium en pilaren waarin spiegels zijn verwerkt. Nostalgie uit vervlogen tijden. Met Jari vertrokken om 10.15 u met diens moeder in ons zog die een kortere afstand kwam rijden. Het ging het centrum uit en de spoorweg over om via enkele straten het naast de spoorlijn gelegen bos met de Wildertse Duintjes te bereiken. In deze kleine strook bos liggen vele singletracks die zich met bochten en heuveltjes tussen de bomen slingeren. Je kan de plek een beetje vergelijken met het bos waarin het vaste parcours van ATB Kempen gelegen is, ook al biedt dat laatste nog iets meer spektakel! Tot 3 km konden we ons hart ophalen in deze mooie speeltuin voor bikers. Als opener kon het zoals altijd wel tellen!

Na de doortocht van de Wildertse Duintjes bereden we onverharde straten door het bos, want daar staan ook huizen. Nabij het kruispunt van de Velodreef en de Nolsebaan ging het een straatje in dat overging in een asfalt fietspad tussen de velden. 6 km. Links van ons zagen we de toren van het College (van het Eucharistisch Hart) van Essen boven de bomen uit steken. Bovenop staat een immens groot Heilig Hartbeeld! We zagen zoals alle andere jaren een met linten afgespannen parcours en veel vlaggen. Deze veldloop valt blijkbaar altijd samen met deze toertocht! Op 7 km reden we het slijkpad in ter hoogte van de Rouwmoer nabij het college om een volgende asfaltbaantje te bereiken. Watje Danny stak ons daar voorbij.

Op 10 km bereikten we de bewoonde kern van het godvergeten Essen-Hoek en ben ik even op het kerkhof geweest. Vlak bij de ingang en vlak naast de kerk ligt daar mijn vriend en collega begraven onder een boom. Na het voorbijrijden van het kruispunt met de pas heraangelegde Moerkantsebaan sloegen we enkele veldwegen in. Die lagen er enorm modderig bij. Het eerste gedeelte was nog redelijk te doen met grote plassen en stroken slijk. Een binnenlopend berichtje op m’n gsm deed me vermoeden dat we intussen de grens met Nederland hadden gekruist. Achter me zag ik inderdaad een grenspaal in de velden staan. Het tweede gedeelte, een onverhard gedeelte van de Hollandsedreef, was de dooddoener van deze tocht. De gevolgen van het modderdabben ben ik de ganse tocht blijven voelen. Ik raakte nog redelijk ver, maar halverwege heb ik toch een stukje gelopen kwestie van mijn energie niet volledig op te souperen in het begin van de rit! Het was een verdomd lange veldweg met veel modder! Eens weer op asfalt stonden vele bikers te wachten op hun makkers die achterop waren geraakt door het ploeteren! 12 km om 11.00 u.

Via de Moerkantsebaan bereikten we de Weg naar Wouw en staken we over aan het kruispunt met de Moerkantsebaan die naar Bergen-op-Zoom voert. Eventjes reden we met tegenwind over het fietspad in de richting van het Nederlandse Huijbergen. Dan ging het rechtsaf de Walsestraat in en dat betekent door het veld richting de bossen! Nog voor we aan het bos toekwamen troffen we de splitsing tussen de routes van 30 km en van 40 km op 14 km van de start. Voor ons ging het rechtdoor naar het bos toe wat we in reden ter hoogte van een achter het groen verscholen villa. De enkele jaren geleden kaalgekapte zone werd door jonge boompjes aan het zicht onttrokken. Het ging rechtsaf de knappe strook bos in. Ook hier lagen de paden toch vrij nat. We reden enkele uit de kluiten gewassen heuvels over en bereikten de Bergsebaan aan de rand van de bossen op de Kooiheide, niet ver van de vliegbasis Woensdrecht. De track die we insloegen deed me vermoeden dat we in de richting van de Nootjesberg reden, maar zoals elk jaar slagen de parcoursbouwers van deze tocht er in de bikers omheen in plaats van over de heuvel te loodsen! We kwamen weer uit het bos tevoorschijn ter hoogte van de Overbergse Hoeve op het kruispunt van de Overbergseweg en de Weg naar Wouw. 18 km.

Seingevers deden ons de Weg naar Wouw kruisen en aan onze rechterhand zagen wij de zanderige flank van de Tiestenberg liggen. Ook deze heuvel bleef onaangeroerd. Rechtsaf een nat weidespoor in en opnieuw het bos in om uit te komen op de singletrack die op de rand tussen bos en velden langsheen de Pilberg voert! De Pilberg werd evenmin beklommen. Toen we uitkwamen in het Vijverstraatje stootten we op de moeder van Jari. We passeerden het groene poortje aan het beeld van de Heilige Teresia nabij de voormalige abdij van Huijbergen en sloegen er linksaf de Staartsestraat in. Even verderop kwam de bevoorrading op 19,50 km van het vertrek op dezelfde plaats waar ze altijd staat voor de poort naar een weide toe en bijna pal op de grens tussen Nederland en België. Enkele mensen waren onder een tent in de weer. Het aanbod was elementair met hete soep, wafels en sportdrank. Voor een rit van veertig kilometer heb je geen buffet nodig! We waren er omstreeks 11.40 u en we hebben er even staan praten met de moeder van Jari en Petruske die na een tijd uitzieken weer op de fiets zat.

Na de stop kwam ter hoogte van de grenspaal de splitsing tussen de 30 km en de 40 km. Petruske reed rechtdoor en wij sloegen rechtsaf het bos tegemoet. De bossen hier maken deel uit van het gebied Staartse Heide. We kregen de mooie en deze keer vrij natte singletrack voor de wielen waar de toertochten vanuit Kalmthout vaak passeren om zo in het meer open binnengebied te arriveren. Daar liggen paadjes genoeg om een mooi stukje parcours te garanderen. We reden er over de zandwegen en bospaden om uiteindelijk toe te komen aan de ingang van de camping Staartse Duinen op 23 km van het vertrek. We reden de camping voorbij en dan een hele tijd over de brede zandweg op de rand tussen de bossen en het meer open gebied van de Staartse Heide aan onze linkerkant. Het bos maakte plaats voor meer open heide en we kwamen opnieuw toe aan de bosrand in de omgeving van de Groote Meer op de plek waar ik tijdens een toertocht vanuit Essen-Hoek ooit geschuild had voor een stortbui! Iedereen kwam toen zeiknat toe op de bevoorrading. We reden toen in de andere richting.

Het parcours maakte er een ruime bocht en we vergisten ons door een heidepaadje in te slaan in plaats van het bospad. Even later zagen we nog een eenzame biker in een opvallend geel fluopak door het gras ploegen nadat hij dezelfde vergissing begaan had. Vanaf hier kregen we het eerder zwaar te verduren. Het bospad lag bezaaid met grote plassen die bijna de hele breedte van de weg innamen en werd gevolgd door nog zeer modderige paden en doornatte singletracks terwijl we in de richting van de grens met Kalmthout reden. Omstreeks 27,75 km merkte Jari pijlen op die vanuit een andere richting kwmen. Om 12.40 u bereikten we dus de plek waar de beide afstanden zich weer samenvoegden. We bevonden ons toen in het bos in het onverharde gedeelte van de Groenendriesstraat nabij de Achterstehoevestraat, een afgelegen plek die deel uitmaakt van de Belgische gemeente Kalmthout.

Het ging rechtsaf opnieuw het bos in, op en af over deze keer toch iets drogere paden. Omstreeks 29 km ruimde het bos plaats voor velden en via een veldweg bereikten we de Verbindingsstraat in Kalmthout-Hoek. Dit is een afgelegen plek die door de heide van de rest van de gemeente is afgescheiden. Op het kruispunt van de veldweg met het asfaltbaantje kwam de splitsing tussen de 30 km en de 40 km op 29,85 km van het vertrek. De kortste afstand werd richting Hoek gestuurd, voor ons ging het rechtsaf de lange Verbindingsstraat in die ons langsheen het bekendste stuk van de Kalmthoutse Heide voerde, helaas enkele jaren geleden vernield door een grote heidebrand. Grassen hebben de kale bodem weer ingenomen en de enige getuigen van de brand zijn nog enkele zwartgeblakerde bomen die uiteindelijk toch gestorven zijn. De rest van de verbrande bomen werd opgeruimd en afgevoerd.

Op 33,45 km bereikten we het einde van de Verbindingsstraat waardoor we toch zo’n 4 km over asfalt hadden gereden. Het ging linksaf het bos weer in en over een brede bosweg die we dienden te delen met wandelaars op deze Nationale Wandeldag (opening van het wandelseizoen) reden we het grote Stappersven voorbij. Het stond boordenvol water, zelfs sommige zitbanken aan de rand stonden met hun voeten in het nat! Na een lang stuk bospad evenwijdig met het ven ging het rechtsaf een imposante dreef in waar een ouder echtpaar met een gewone fiets op pad was! Dat was niet simpel met alle putten die daar liggen! Op 36 km reden we het in perfecte staat verkerende jachthuis voorbij waarin aan de bordjes te zien Natuurpunt zijn intrek genomen heeft. Het pad lag er hier nog relatief droog bij!

We bereikten opnieuw de bewoonde maar bosrijke wereld in de omgeving van het Essens College op het kruispunt van de Huijbergsebaan, de Velodreef en de Nolsebaan. In de verte zag ik een biker met een paars regenjasje staan en vroeg aan Jari of dat zijn moeder niet was! Op datzelfde ogenblik werd hij door haar opgebeld! Zij was net als andere bikers het noorden kwijt, was door een pijl richting College gestuurd om daar geen aanwijzingen meer te vinden. Onverlaten hadden hier met de pijlen geprutst! Ik herinnerde me vaag uit eerdere edities dat we rechtdoor moesten rijden in de Veldodreef en dat bleek te kloppen. We kwamen dan via enkele straatjes weer uit aan de Wildertse Duintjes. Daar hingen geen pijlen meer, maar ik vermoedde dat het parcours eindigde met nog een eindje door de duintjes. We zijn dan voortgegaan op de GPS waarin Jari de route van vorig jaar had opgeladen. Even verder zagen we een man met kruiwagen die de pijlen hier aan het ophalen was. Hij wist ons te zeggen dat er inderdaad op diverse plekken met de pijlen geknoeid was. Niet door kinderen, maar door volwassen mensen die met hun wandelstok soms de pijlen van de bomen kloppen of er plezier in vinden van de scheidingslinten te verhangen zodat iedereen verkeerd rijdt!

We beëindigden aldus de rit met een mooie afsluiter door de Wildertse Duintjes en omstreeks 14.00 u waren we na 42,50 km weer bij af. De bikewash was nog operationeel. Er stond zelfs nog een Nederlands echtpaar die hier een daar extra’s aan de tocht had gebreid en waren gaan kijken naar een kind dat meedeed aan de veldloop aan het College. Binnen in de zaal achter De Volksvriend waren de tafels al aan de kant geschoven en werd er duchtig geveegd. De eerste keer dat ik dat meemaak omwille van onze late start. De zaal ziet er veel kleiner uit als alle tafels aan de kant gestapeld staan! Na nog een drankje afscheid genomen van Jari en diens moeder om weer huiswaarts te trekken. Het was geen leuke gedachte van na een week vrij morgen weer te moeten beginnen werken, wetend dat er een zeer zware week voor de boeg stond en waardoor dit verhaaltje met enige vertraging pas komt! De toertocht vanuit Essen-Wildert is geen tocht waarvan men kan zeggen dat men hem absoluut niet mag missen, maar ik kom altijd graag rijden vanaf deze gemoedelijke plek. Een eerder kleinschalig initiatief, alhoewel het verdomd lastig was om nog een parkeerplek te vinden en we de hele tijd bikers onderweg gezien hebben. Deze editie was omwille van de modder en onze idem dito ploetertocht van zaterdag bij de Peltercrossers in Overpelt zwaar genoeg. Tevreden weer naar huis en na het opruimen mij voort aan een werkje gezet dat ik had gehoopt tijdens de afgelopen week in orde te brengen. Maar zoals zo veel mensen stel ik de onaangename zaken ook altijd uit tot het echt niet langer meer kan!

Route op Google-Maps (editie 2014 en omzeggens identiek): klik hier!

De huisfotograaf Guy van mtb-you is overgestapt op zwaarder materiaal! Ik heb hem aan de start gezien, maar hij was zodanig in de weer met zijn filmcamera dat hij me niet opgemorken heeft!

Reportage van de hand van Guy: klik hier of kijk onderaan dit verslag!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.be!

StrammerMax

Beeldverslag toertocht Essen-Wildert 22-02-2015 door Guy Heesakker